Ongerust over pa

[Cryptic Winterstorm]

Mijn pa heeft een verslavingsprobleem. Hij rookt erg veel, drinkt heel veel koffie, en érg veel alcohol, hij eet dan ook helemaal niet goed.

Hij drinkt bijv. op een avond zo 6 halve liter blikken bier weg, en zegt zich dan nog niet eens zat te voelen.

Nou dit baarde mij dus zorgen en merkte de afgelopen tijd al dat het niet zo goed ging.

Dus heb ik een beetje gepushed zo van ga eens naar de dokter. Hij zag zelf gelukkig ook wel in dat het zo niet meer gaat.

Hij is erg moe en kan voorlopig ook niet meer werken.

Nou is het probleem dat hij pas ergens in maart zijn eerste gesprek zal hebben voor een kuur.

Hoe kan ik hem het beste supporten in deze tijd? Ik wil graag dat hij met onmiddelijke ingang gaat minderen.

Ik kom nu 2 x per week bij hem, kom stiekem nog wel eens langs om te kijken of alles goed gaat... Afgelopen maandag baarde me ook zorgen omdat hij moest gaan werken eigenlijk, maar ik zag zijn auto staan, dus ik aanbellen maar hij deed niet open, dus ik weer naar huis, en later op de avond nog een keer bellen maar hij nam maar niet op. Bleek gewoon dat hij zich niet lekker voelde.

Nou ik wil dus op de een of andere manier een beetje een oogje in het zeil houden zonder hem lastig te vallen, want ik weet dat hij ook graag gewoon alleen is, hij schildert erg graag. Dat is wat hem een bezighoud, alleen de ellende daar van is, als hij gaat schilderen hij gewoon erg veel rookt en drinkt.

Ik vertouw er wel redelijk op dat alles goed gaat, maar ik zou niet willen dat hij een of andere aandoening krijgt (bijv. kanker), omdat ik hem dan de rest van zijn leven zal moeten verzorgen (dat op zich is niet zó erg, maar wil gewoon niet dat hij ziek word). Ik zie mijn pa niet graag in zijn uppie creperen tot zijn dood.

[Droomvlucht]

Ik denk dat je niet meer kan doen dan hem steunen.

Ik denk dat je niet moet proberen hem te gaan controleren, want dat wekt alleen maar agressie en onbegrip op ben ik bang. Ik denk dat je het "echte hulpverlenen" beter aan de hulpverleners over kunt laten.
Ik snap wel dat het moeilijk is om te zien hoe slecht het met je vader gaat, maar ik ben bang dat je echt niet meer kan doen dan er voor hem zijn.

Succes,

Liefs,

Laura

[Cryptic Winterstorm]

Ja maar het duurt nog zo lang voordat hij eindelijk eens terecht kan... Ik weet ook niet of hij kan werken totdat hij daar terecht kan, en ik vind het toch wel belangrijk dat hij gaat werken ergens. Want a) dat brengt hem toch onder de mensen, en b) als hij niet werkt gaat hij de hele dag schilderen en drinken. Ik merk wel dat hij toch wel positieve energie uit zijn werk haalt, maar hij is gewoon érg moe.

[Droomvlucht]

Cryptic Winterstorm schreef op 08-01-2004 @ 18:34:
Ja maar het duurt nog zo lang voordat hij eindelijk eens terecht kan... Ik weet ook niet of hij kan werken totdat hij daar terecht kan, en ik vind het toch wel belangrijk dat hij gaat werken ergens. Want a) dat brengt hem toch onder de mensen, en b) als hij niet werkt gaat hij de hele dag schilderen en drinken. Ik merk wel dat hij toch wel positieve energie uit zijn werk haalt, maar hij is gewoon érg moe.

ik snap wel dat je wilt dat hij gaat werken, maar als hij dat niet aankan....

[Lucky Duck]

Ik zou in ieder geval proberen met hem te praten? En er gewoon wat vaker te zijn, als je tijd hebt.

Maar één heel belangrijk punt: kinderen (hoe oud ze ook zijn) zijn NIET verantwoordelijk voor hun ouders.

(Je wilt niet weten wat een schuldgevoelens en andere narigheid je van dit soort situaties kunt krijgen..)

[sui]

ja, er gewoon voor hem zijn. dikwijls bezoeken, ook al opent hij de deur niet, hij weet dan toch dat je er was, dat je aan hem dacht. en als je met hem eens praat, overtuig hem ervan dat je van hem houdt en echt niet wilt dat hem iets overkomt, dat je erg blij bent dat hij hulp zocht of zo, blijven herhalen dat je van hem houdt en niet zonder hem zou kunnen, dat hij gezond moet blijven opdat jij nog veel bij hem kan zijn, dat je om zijn geluk geeft. mss denk je dat hij dat merkt uit wat je doet, maar het zéggen heeft nog zoveel meer effect. zeg dat als hij het niet voor jou doet, hij het voor zichzelf moet doen, omdat hij het waard is. hem zeggen dat je hem nodig hebt doet hem echt wel beseffen dat hij niet zomaar alles mag laten schieten. good luck!

[Cryptic Winterstorm]

Nou ik wil er eigenlijk op toe zien dat hij ook echt stopt met roken en minder gaat drinken, maar ik weet niet goed hoe. Hij weet best wel dat ik er voor hem ben, ik denk dat hij het zwaarder heeft dan dat hij tegen me verteld of laat merken.

Ik moet wel zeggen dat hij veel over zichzelf praat, over zijn problemen, hij laat mij vrij weinig aan het woord, ik heb ook niet echt het idee dat hij luisterd.

Maar ik moet niet hebben dat hij er straks als een kasplant bij zit, hij is nu 51, naar mijn mening veels te jong om al "moe" te zijn.

En wat betreft dat kinderen niet verantwoordelijk zijn om voor hem te zorgen, ik zou niet weten wie het anders moet doen, want behalve mij heeft hij gewoon niemand.

Dus ja daarom neem ik gewoon een beetje die taak op me, vind het ook niet erg hoor. Ik zal mij moeder en mijn oma ook verzorgen als ze dat nodig hebben. Zo ver is het nog lang niet natuurlijk.

Maar ik denk er nu al een beetje over na, van als het mis gaat, dat ik er toch moet zijn voor me pa, want er is niemand anders die het zal doen.

Misschien denk ik wel te ver voor uit, en maak me eigenlijk zorgen om niks, maar ik wil nu al gaan voorkomen dat het later mis gaat eigenlijk.

[sui]

nee je denkt zeker niet te ver vooruit, in zo'n geval zeker niet. met mn moeder gaat het ook mis, ze is 38 en een en al depressie....
je pa controleren lukt mss niet zo goed als je niet bij hem inwoont, mss eens bij hem gaan logeren of zo als je tijd hebt, mss kun je dat voorstellen, onder het mom van "ik wil wat tijd met je doorbrengen" en ondertussen hem in de gaten houden en kijken of hij zich verdacht gedraagt. de mensen in z'n buurt ook eens aanspreken en vragen of ze merken dat er iets vreemds a d hand is. zeggen dat je blij bent dat hij gestopt is met drinken, als hij dan zelf beseft dat het niet waar is en jij zegt dat je hem vertrouwt krijgt hij mss schuldgevoel en gaat hij je vertellen dat t niet lukt of zo... en als hij niet luistert stuur je hem mss een kaartje waarin je eerst schrijft dat hij toch even moet stilstaan bij wat je schrijft, ...

[Cryptic Winterstorm]

Hij drinkt en rookt ook niet omdat hij zich niet goed voelt, hij doet dat juist omdat hij niet beter weet. Ik weet gewoon dat als hij gaat schilderen hij gewoon gaat drinken. Ik weet ook dat voordat hij naar zijn werk gaat al 3 mokken koffie op heeft, dat is gewoon erg veel, ik denk niet dat hij drinkt en rookt omdat hij depressief is, maar gewoon omdat hij niet beter weet.

Maar goed hij heeft zelf aan aangegeven dat het te veel is. Ik kan me ook niet voorstellen dat het gezond is, we moeten niet hebben dat hij er iets door krijgt natuurlijk.

[Droomvlucht]

Cryptic Winterstorm schreef op 08-01-2004 @ 21:39:
Nou ik wil er eigenlijk op toe zien dat hij ook echt stopt met roken en minder gaat drinken, maar ik weet niet goed hoe.

Jij bent geen therapeut, dus je kunt hem daar simpelweg niet vanaf helpen, hoe graag je dat ook wilt. Je kunt hem alleen steunen.

Ik moet wel zeggen dat hij veel over zichzelf praat, over zijn problemen, hij laat mij vrij weinig aan het woord, ik heb ook niet echt het idee dat hij luisterd.

Dat hij jou niet uit laat praten wil niet altijd zeggen dat hij niet luisterd, misschien wil hij gewoon er zo graag over praten dat hij een beetje doordraaft. Hij heeft zeerwaarschijnlijk gewoon heel erg behoefte aan een luisterend oor.

Maar ik moet niet hebben dat hij er straks als een kasplant bij zit, hij is nu 51, naar mijn mening veels te jong om al "moe" te zijn.

Niemand ziet zijn vader graag aftakelen, maar soms gebeurd dat nou eenmaal. Je kunt wel vinden dat hij te jong is, maar het is nu eenmaal zo.. daar verandere je nu toch niets meer aan.

En wat betreft dat kinderen niet verantwoordelijk zijn om voor hem te zorgen, ik zou niet weten wie het anders moet doen, want behalve mij heeft hij gewoon niemand.
Dus ja daarom neem ik gewoon een beetje die taak op me, vind het ook niet erg hoor. Ik zal mij moeder en mijn oma ook verzorgen als ze dat nodig hebben. Zo ver is het nog lang niet natuurlijk.
Maar ik denk er nu al een beetje over na, van als het mis gaat, dat ik er toch moet zijn voor me pa, want er is niemand anders die het zal doen.

Nogmaals, je kunt het allemaal wel willen, maar dat is niet reeel! Het is heel vervelend dat je zo lang op de hulpverlening moet wachten, maar zelf ben je ook geen hulpverlener. Naar mijn mening kun je hem echt alleen maar steunen. Naar hem luisteren, met hem praten, dat soort dingen.

Misschien denk ik wel te ver voor uit, en maak me eigenlijk zorgen om niks, maar ik wil nu al gaan voorkomen dat het later mis gaat eigenlijk.

[Cryptic Winterstorm]

Ja het is goed... Ik ga er niet mee accoord dat mijn pa nu 51 met zijn 55ste al niet eens meer voor zichzelf kan zorgen omdat hij helemaal labiel is geworden.

Zo ver zal het niet komen denk ik, maar ik weet wel dat het niet makkelijk is om "ineens" minder te gaan drinken en roken, want het is nu eenmaal een verslaving.

Ik merk het zelf ook als ik 's avonds geen biertje pak van "hmmm ik mis toch wel wat ", en ik drink helemaal niet veel hoor, meer een slaapmutsje.

Nee waar ik me zorgen om maak is dat hij het straks niet meer zelf kan en ik dus voor me pa kan zorgen.

Nu gaat het allemaal nog goed, ik hoop dat het ook zo blijft en dat het alleen maar beter word, want als het slechter word zie ik het toch slecht in voor mezelf en voor hem.

Ach, het valt eigenlijk ook nog allemaal wel mee. Maar ja naast mij heeft hij niemand geloof ik.

[Droomvlucht]

Cryptic Winterstorm schreef op 09-01-2004 @ 18:39:
Ja het is goed... Ik ga er niet mee accoord dat mijn pa nu 51 met zijn 55ste al niet eens meer voor zichzelf kan zorgen omdat hij helemaal labiel is geworden.

Zo ver zal het niet komen denk ik, maar ik weet wel dat het niet makkelijk is om "ineens" minder te gaan drinken en roken, want het is nu eenmaal een verslaving.

Ik merk het zelf ook als ik 's avonds geen biertje pak van "hmmm ik mis toch wel wat ", en ik drink helemaal niet veel hoor, meer een slaapmutsje.

Nee waar ik me zorgen om maak is dat hij het straks niet meer zelf kan en ik dus voor me pa kan zorgen.

Nu gaat het allemaal nog goed, ik hoop dat het ook zo blijft en dat het alleen maar beter word, want als het slechter word zie ik het toch slecht in voor mezelf en voor hem.

Ach, het valt eigenlijk ook nog allemaal wel mee. Maar ja naast mij heeft hij niemand geloof ik.

*knuvv*

Sorry als ik een beetje bot overkwam...

Misschien stomme vraag maar... misschien dat je je huisarts eens om raad kunt vragen?