(verhaal) Ruby

[miss x]

Ik ben benieuwd naar jullie menig/kritiek over mijn verhaal. Ik hoop natuurlijk dat jullie het wat vinden en tips zijn natuurlijk ook van harte welkom. Het verhaal heeft nog niet echt een titel maar ik houd het eerst maar even op de naam van de hoofdpersoon Ruby.


Ik kan er toch ook niks aan doen dat ik zo ben’ gooide ik mijn moeder die middag voor de voeten. “nou dan verander je maar wie je bent’ was haar scherpe antwoord. Dit was al de tweede dag binnen een week dat we ruzie hadden over de troep in mijn kamer. Ik kon het toch niet helpen dat ik niet zo opruimerig was als haar? Mijn moeder had het liefst het hele huis in een hotelkamer veranderd, naar mijn mening kil, koud en onpersoonlijk. Ik hield gewoon van mijn spulletjes om mij heen. Van de porseleinen poppen die ik verzamelde tot mijn mooi bewerkte sieradendoosjes aan toe.’Nou komt er nog wat van? Ga je nou nog eens beginnen met het opruimen van die zwijnenstal?’ ‘Het is geen zwijnenstal en ik kan niet veranderen wie ik ben!’protesteerde ik. “nou dan zuig je zelf je kamer maar, hij staat in de gang!’Moeder griste haar jas van de kapstok en smeet de deur achter zich dicht. Het volgende moment ging de deur weer op een kier open..’En o ja voor ik het vergeet, als ik straks terug ben en het is nog niet opgeruimd dan zwaait er wat!’ ‘Knal’de deur viel weer in het slot. Zuchtend pakte ik de stofzuiger en liep naar mijn kamertje. Met mijn voet schoof ik wat kleren aan de kant. Waar moest ik nou beginnen? Overal lagen spullen. Make-up op het bureau, kleren op de grond, schoolboeken her en der verspreid, wat moest eerst? Ik ging op mijn bed zitten natuurlijk precies bovenop mijn haarborstel. Nijdig gooide ik het ding aan de kant. Ik keek eens rond in m’n kamertje en begon toen maar met opruimen. Twee uur later was alles opgeruimd. Niet eens zo heel tevreden met het verbluffende resultaat pakte ik de stofzuiger en begon driftig te zuigen. Bah wat was het hier kaal, het enige voordeel was dat ik hier nu kon lopen zonder ergens op te staan. Net toen ik de stekker uit het stopcontact haalde hoorde ik de voordeur. Poeh niet op tijd. ‘Joehoe, ik ben het, is er iemand? ‘Dat was de stem van Angela, niet die van mama. ‘Ik ben hier’ riep ik naar de deur. Ik zette de stofzuiger weer neer en liep de hal in. ‘Hé Ruby fijn je weer te zien’ Ze gaf mij een zoen op mijn wang en liep de woonkamer in richting de koelkast. Angela was mijn oudere zus, ze woonde in een gezellig huisje in Eindhoven samen met haar kersverse echtgenoot David. Toen Angela voor haar studie een tijdje in Florida was geweest had ze hem leren kennen. David was een forse, zwarte Afro Amerikaan die gek was op alles wat met basketbal te maken had. Hun huwelijk hadden ze twee maanden geleden in Nederland gevierd. Angela pakte een fles Sprite en plofte op de bank neer. ‘Zo, waar is mam?’’Mama is even weg, ik weet niet waarheen. Blijf je eten?’ Ik vond het altijd wel gezellig als Angela kwam. Vooral nu papa er niet meer was na dat vreselijke auto ongeluk. ‘Ja dat was wel de bedoeling’ lachte Angela. ‘Ik was namelijk niet van plan dat hele eind te reizen om na een half uur weer terug te gaan’ ‘Oh, nou mama zal zo wel komen’

Even later kwam moeder binnen met haar handen vol boodschappen. ‘Hee Angela, leuk dat je er bent, wacht dan zet ik even deze boodschappen neer’ moeder liep naar de keuken en zette de boodschappen op het aanrecht. ‘Eet je mee Angela?’riep ze naar de kamer. Angela liep de keuken in en knikte. ‘Waarom heb je David niet meegenomen?’vroeg moeder verbaast ‘Oh die had een afspraak voor zijn werk’mompelde Angela. ‘Ruby, kun jij mij even helpen met de boodschappen?’’Ay Ay kapitein’’ mompelde ik binnensmonds.
Een uurtje later slikte ik de laatste hap van mijn toetje in en vroeg of ik naar Alice mocht omdat we een proefwerk hadden voor Duits. ‘Dat ligt er aan’ antwoordde moeder snibbig. ‘Waaraan?’ ‘Aan het feit of je je kamer al hebt opgeruimd en gestofzuigd.’ ‘Ja, mam alles is klaar, echt waar’zei ik en stond al op om van tafel te gaan. ‘Zitten blijven! We zijn nog niet klaar met eten en we gaan het straks samen controleren’ ‘Geloof je haar niet op haar woord?’vroeg Angela verbaast. ‘ Nee, ik wil het zo eerst zien’ Tergend langzaam nam moeder de laatste hap van haar pudding. Het leek wel of ze er op kauwde. Dat doet de gewoon expres om mij te pesten dacht ik boos. Toen de etensboel was opgeruimd kwam ‘’de inspectiedienst’’ oftewel moeder mijn kamer controleren. ‘hmm, nou vooruit dan maar, ga maar naar Alice’ Het leek wel of ze teleurgesteld was dat het inderdaad netjes in mijn kamertje was. Moeder liep terug naar de woonkamer om verder te kletsen met Angela. Ik was daar soms best wel jaloers op, moeder en Angela konden prima met elkaar opschieten en ik deed altijd alles fout in de ogen van mijn moeder.
Snel graaide ik wat boeken bij elkaar en deed ze in mijn schooltas. Ik zei Angela gedag en sprong op de fiets. Ik had mijn jas nog niet eens dicht geritst maar wou eerst de hoek om zijn. Toen ik buiten het zicht was van ons huis stapte ik af om mijn jas dicht te doen. ‘He shit’mompelde ik, nou bleek m’n veter ook nog los te zitten. Ik zette de fiets op zijn standaard en maakte ook mijn veter weer vast. Voor ik op de fiets ging zitten pakte ik mijn mobieltje uit mijn jaszak en toetste het nummer van Alice in. Ik stapte op en reed de straat uit. De telefoon ging een paar keer over voordat Alice opnam.

‘Met Alice’
‘Hoi Alice, met mij, zou je tegen mijn moeder willen zeggen als ze belt dat ik bij jou ben? Ik heb gezegd dat we zouden leren voor ons proefwerk Duits’
‘Mens we hebben helemaal geen proefwerk van Duits!’
‘Dat weet jij, dat weet ik, maar dat weet zij niet’lachte ik triomfantelijk.
‘Laat me raden, jij gaat zeker weer naar Rens’
‘Klopt’
‘Waarom vertel je nou gewoon niet aan je moeder dat jullie wat hebben?’
‘Omdat ze dan woedend wordt’
‘Nou dit is dan de allerlaatste keer dat ik dit voor je doe hoor’ dreigde Alice
‘Ja mam’grinnikte ik.
‘Nou veel plezier dan maar’
‘Bedankt Alice, je bent super’

Ik hing op en reed nog een klein stukje voor ik van de fiets sprong en aanbelde. ‘Oh Rens, hij is zo fantastisch’mijmerde ik in mezelf. Bijna meteen nadat ik op de bel had gedrukt deed hij open. ‘Dag schat’ zei hij lachend en ik sprong in zijn armen.

[miss x]

Is het echt zo slecht dat jullie niet eens de moeite willen nemen om een reactie te geven? of ben ik gewoon ongeduldig?

[Charlottetje]

Ik ben bang dat je gewoon wat ongeduldig bent..
Zo veel en vaak wordt er niet gereageerd op letteren, tenzij het een heel boeiend topic is..

Ja, ehhhm, wat moet ik er van zeggen? Het is een leuk verhaaltje opzich. Doet me denken aan hoe ik vroeger mijn verhalen schreef.
Wel een beetje cliche, helaas (overleden vader, geheim vriendje etc. etc.) ik heb het daar niet zo op eerlijk gezegd.
Opzich best een aardig verhaaltje verder (zitten wat foutjes in, maar goed)
Je moet obsoluut niet denken dat ik beter denk te schrijven hoor, zeker niet, maar ik heb toch niet echt iets van; hier wil ik meer van lezen, nee, sorry...

Charlotte

[lotjesnotje]

opzig is het best oke... alleen een beetje uitgekouwt. Hoe moet ik het zeggen het is een beetje zo van ja... dat onderwerp hebben we al in zoveel verhalen gelezen.

[miss x]

oke, nou in iedergeval bedankt voor jullie reacties

[Charlottetje]

miss x schreef op 23-02-2004 @ 18:24:
oke, nou in iedergeval bedankt voor jullie reacties

ja, sorry!!!
Charlotte

[lotjesnotje]

miss x schreef op 23-02-2004 @ 18:24:
oke, nou in iedergeval bedankt voor jullie reacties

ja sorry maar mischien kan je je verhaal een andere wending geven...

[miss x]

Dat was ik ook wel van plan,maarja het eerste hoofdstuk is altijd een beetje inleidend en niet echt spectaculair, ik zal zo snel mogelijk het tweede deel plaatsen, misschien spreekt jullie dat meer aan

miss x schreef op 24-02-2004 @ 11:06:
Dat was ik ook wel van plan,maarja het eerste hoofdstuk is altijd een beetje inleidend en niet echt spectaculair, ik zal zo snel mogelijk het tweede deel plaatsen, misschien spreekt jullie dat meer aan

Het eerste hoofdstuk is altijd een beetje inleidend en niet echt spectaculair?
Vreemde boeken lees jij dan.. En voor als nog: er zijn geen regels!