Eisen stellen aan personen in je omgeving...

[Gothic]

Ik stel een hoop (belachelijke) eisen aan mensen in mijn omgeving. Je moet aan een heleboel eisen voldoen wil ik iemand als vriend accepteren. Aan mezelf stel ik weinig eisen. Alleen: dat ik dun (genoeg) ben en dat ik minstens 8en haal voor al mijn vakken. Als ik dat realiseer ben ik tevreden. Nu had ik laatst een gesprek met iemand en die zei dat het niet eerlijk was mezelf de eis te geven om minstens een 8 te halen. Ten 1e is het onhaalbaal, ten 2e is het belachelijk om je zelfvertrouwen te bouwen om cijfers die je op school haalt. Want tenslotte eis ik niet van mijn vrienden dat ze een 8 gemiddeld halen.

Nu is mijn vraag aan jullie: Welke eisen stellen jullie aan de mensen in je omgeving?

Vrienden

- Welke eigenschappen waardeer je in ze en moeten ze bezitten wil je bevriend met ze raken?
- Wie moet de eerste stap zetten? (toenadering zoeken)
- Wanneer en waarom vertrouw je je vrienden? Vertrouw je ze pas als ze jouw tests hebben doorstaan oid?
- Wat moeten ze voor jou over hebben?
enz...

Ouders
De meeste mensen zeggen dat ze onvoorwaardelijk van hun ouders houden. Je houdt gewoon van ze omdat het je ouders zijn...
- Maar welke eigenschappen waardeer je in ze?
- Zou je ook van ze houden als het niet je ouders waren geweest? Zo ja waarom?
- Lijkt je op je ouders? Heb je veel eigenschappen die je waardeert van je ouders? Of die je juist niet waardeert?

Leraren of bazen oid (wat van toepassing is)
- Welke eigenschappen waardeer je in ze?
- Waarom kan je bij sommige leraren wel de macht accepteren en pik je van andere leraren dingen juist niet?
- Wanneer en waarom vertrouw je je leraren? Of zijn die er niet? Zo nee, waarom niet?
- Wat heeft je favoriete leraar waardoor je hem/haar zo speciaal vind/graag mag?

En welke eisen stel je aan jezelf? En komen die een beetje overeen met de eisen die je aan je vrienden of andere mensen stelt?

Damn, beetje veel vragen en beetje lang ... hoop dat mensen de moeite nemen die in te vullen en zo jezelf een spiegel voor te doen. Ik vind het wel interessant hoe andere mensen erover denken...

[moenbase]

Gothic schreef:

Nu is mijn vraag aan jullie: Welke eisen stellen jullie aan de mensen in je omgeving?

Vrienden

- Welke eigenschappen waardeer je in ze en moeten ze bezitten wil je bevriend met ze raken?
Allereerst vind ik het belangrijk dat ze mij aandacht schenken, vragen hoe het met me is, hoe m'n dag was. Dat soort (kleine) dingen. Ze moeten natuurlijk ook aardig zijn, en mij respecteren in mijn doen en laten. Maar echt iets specifieks kan ik niet echt bedenken...nou ja... ze moeten niet dom zijn, ik moet er uiteraard wel een leuk gesprek mee kunnen aanknopen.

- Wie moet de eerste stap zetten? (toenadering zoeken)
Ik heb liever dat zij dat doen, ik ben daar niet zo goed in.
- Wanneer en waarom vertrouw je je vrienden? Vertrouw je ze pas als ze jouw tests hebben doorstaan oid?
Nee, geen 'tests' het gaat 'vanzelf' zodra je meer en meer tijd besteed samen en inziet dat je het toch wel heel gezellig kan hebben met dat persoon. Zo hier en daar wat levenservaringen 'uitwisselen', elkaar bijstaan in moeilijke tijden, dat soort dingen eigenlijk.
En ik heb niet zoiets dat ik dan ineens zeg van "ja, nu zijn we vrienden". Het zijn meer de 'vanzelfsprekende relaties' dus eigenlijk
- Wat moeten ze voor jou over hebben?
enz...
Ik vind het belangrijk dat ik die gene kan/mag bellen wanneer ik me niet fijn voel, iemand die luisterd naar m'n verhaal en haar/zijn mening geeft. Vooral dat laatste vind ik erg fijn.
Ach, zo lijkt het allemaal heel simpel zoals ik het vermeld. Toch zijn er maar weinig mensen die ik echt beschouw als vrienden of vriendinnen. Bijelkaar maar 4 of 5. De meesten zijn meisjes.


Ouders
De meeste mensen zeggen dat ze onvoorwaardelijk van hun ouders houden. Je houdt gewoon van ze omdat het je ouders zijn...
- Maar welke eigenschappen waardeer je in ze?
Dat wanneer ze ruzie hebben het alweer snel over is en ze later weer knusjes op de bank liggen/hangen.
- Zou je ook van ze houden als het niet je ouders waren geweest? Zo ja waarom?
Ik denk niet dat je dan nog een verschil ziet. Als je vanaf kleins af aan bent opgegroeid met ze dan kweek je toch een bepaalde band met ze. Het zijn dan misschien je ouders niet, maar zo voelt het wel.
- Lijkt je op je ouders?
Misschien het meest op m'n paps, hij praat niet echt heel veel, ik praat soms wel veel, alleen niet tegen m'n ouders. Ik ben dus niet "destille jongen van de klas" nee.
-Heb je veel eigenschappen die je waardeert van je ouders?
Ach veel, het meeste dat hier gebeurd is meer vanzelfsprekenheid. Ik bedoel, ik merk niet echt bepaalde dingen op aan ze die ik nou zo ontzettend geweldig vind. En ik mis dat ook niet eigenlijk.
-Of die je juist niet waardeert?
Zoals ik al zei, ik let niet zo op ze, ze zijn er nu eenmaal. Wat ik wel vervelend vind is dat wanneer m'n moeder met 'goed bedoelde preken' komt over hoe het in haar tijd was om verliefd te zijn en hoe je in contact komt met meisjes :/


Leraren of bazen oid (wat van toepassing is)
- Welke eigenschappen waardeer je in ze?
Ik ga voor m'n leraar Wiskunde en m'n leraar Elektriciteitsleer.
Wiskundeleraar, Meneer Crooswijk: Hij had altijd wel wat te klagen over de maatschappij, dat vond ik altijd wel leuk om naar te luisteren.
Elektriciteitsleer leraar, Meneer Wöhler: Op de een of andere manier had hij goede manieren van lesgeven. Zo nu en dan een dolletje, maar daarna wist hij toch echt weer iedereen aan het werk te krijgen. Met hem kon je écht heel goed praten. Naar zijn lessen ging je gewoon met plezier heen.
- Waarom kan je bij sommige leraren wel de macht accepteren en pik je van andere leraren dingen juist niet?
Van de meeste leraren weet je al gauw hoe ver je kan gaan. Bij ons op school weet ik wel zo'n beetje wat je wel tegen die leraar kan zeggen, en wat je absoluut niet kan zeggen.
- Wanneer en waarom vertrouw je je leraren? Of zijn die er niet? Zo nee, waarom niet?
Ik vertrouw ze wanneer ze aardig overkomen en niet enkel maar lopen te zeiken op alles en iedereen. Of wanneer hij greinzend de onvoldoendes uit z'n tas toverd. Aan dat soort leraren zal ik alleen in de uiterste gevallen iets vragen.
Met onze schooldecaan kun je heel goed praten, hij geeft Maatschappijleer en Nederlands. Hij zou waarschijnlijk de 2e zijn op school met wie ik zou gaan praten als ik ergens mee zou zitten. De eerste zou Dhr. Wöhler zijn. Absoluut. En waarom? Ja, ze komen aardig over, en zijn bereid moeite te doen voor je.
- Wat heeft je favoriete leraar waardoor je hem/haar zo speciaal vind/graag mag?
Zie het antwoord hierboven.

En welke eisen stel je aan jezelf? En komen die een beetje overeen met de eisen die je aan je vrienden of andere mensen stelt?

Er zijn maar weinig eisen die ik aan mijzelf stel. Ik streef vaak naar andersmans geluk (niet een willekeurig iemand, maar iemand die ik dan alweer een tijdje ken, en weet dat het de moeite waard is om daar verdere aandacht aan te besteden), soms lijd ik er zelf onder, of m'n school.
Soms werk ik mijzelf dan aardig in de nesten...dat is weleens voorgekomen... Ik zie het gewoon als 'falen' wanneer ik iemand niet helpen kan. Sommigen noemen dat een obsessie, ik noem het een dienst bewijzen, voor een goed doel.
Ik kan moeilijk "nee" zeggen.
Iemand vraagt dan bijvoorbeeld: "Wil je een cd'tje voor me branden?"
"Ja natuurlijk, geen probleem" zeg ik dan.
Vaak krijg ik er dan ook iets voor, een leeg cd'tje ofzo. Maar van sommigen hoef ik echt niets terug te hebben.

Nou ja, dit is maar een klein voorbeeld...
Ik heb erg goed contact met iemand die niet altijd goed in haar vel zit. Ik heb weleens uren in de bieb zitten lezen over bepaalde problemen. Over hoe je er het best mee om kunt gaan enzo. Uiteindelijk heeft mij dat weer geholpen om haar een betere dienst te kunnen bewijzen. Daar voel ik me dan weer heel goed bij. Wel accepteer ik wel aardig dat ik niet elke dag bij haar mág zijn. Omdat zij dit niet zo willen. Maar als ik haar daar mee zou helpen zou ik het absoluut doen. Dan niet omdat ik al dan wel of niet verliefd ben, dat schakel ik dan uit (dat probeer ik dan), maar dan zou ik het voor haar doen. Zodat ze mij in iedergeval nooit kan zeggen "je was er niet toen ik je nodig had". Dat zijn wel onmogelijk eisen omdat het gewoon bijna niet mogelijk zou zijn. Maar ik zou er iig alles aan doen om het mogelijk te maken. Ook al zou ik er als het ware dood bij neervallen.

Afwijzingen, ik ben er slecht in die te accepteren. Op het moment denk ik dan "jammer, misschien een ander keer". Toch, aan de andere kant zie ik het niet zomaar als een afwijzing maar ook als "ik vind je best aardig, maar we moeten maar niet (vriendschappelijk) iets leuks gaan doen."
En dat doet vaak best pijn ja. Ook al bedoelen ze het helemaal niet zo.

[dawnie]

belangrijkste ´eis´ aan mn vrienden is dat ik ze kan vertrouwen...

[Quiana]

Vrienden
- Welke eigenschappen waardeer je in ze en moeten ze bezitten wil je bevriend met ze raken?
Ze moeten iig eerlijk, betrouwbaar en aardig zijn.
k moet met ze kunnen praten enzo..
En me niet afstoten denk ik.. Hoewel ik dat zelf wel doe.
Misn ook niet mensen op hun uiterlijk beoordelen..
- Wie moet de eerste stap zetten? (toenadering zoeken)
Liever de ander, weet nooit zo goed wat ik met mensen
aan moet die ik niet goed ken..
Maar irl is dat vaak wel andersom..
Heb kennelijk een uitstraling die ervoor zorgt
dat mensen niet durven ofzo.
Daardoor zijn mensen soms ook bang voor me,
terwijl ik niet eens zo agressief ben..
Als ik dan in mn eentje in een nieuwe groep ben,
stap ik wel op iemand af.. Maar diegene mag dan fijn verder praten. Als ik al ergens ben met vrienden,
komt die ander maar naar me toe.
Of hij/zij moet me echt boeien.
- Wanneer en waarom vertrouw je je vrienden? Vertrouw je ze pas als ze jouw tests hebben doorstaan oid?
Dat groeit denk ik. Ik vertrouw mn vrienden als ik weet
dat ik bij ze terecht kan, en niet alles wat ik zeg
gelijk door de hele stad gaat..
Soms test ik dat weleens, met roddels enzo..
- Wat moeten ze voor jou over hebben?
Hm.. hetzelfde als wat ik voor hun overheb denk ik.
Ze steunen als ze het moeilijk hebben,
helpen met dingen, tijd vrij maken voor elkaar.

Ouders
- Maar welke eigenschappen waardeer je in ze?
Bij mn vader: dat hij nu moeite doet om mij te begrijpen.
Of iig de moeite neemt om met me te praten.
- Zou je ook van ze houden als het niet je ouders waren geweest? Zo ja waarom?
Ik weet niet eens of ik nu wel van hem hou.
- Lijkt je op je ouders? Heb je veel eigenschappen die je waardeert van je ouders? Of die je juist niet waardeert?
Ik lijk wel op ze ja. Eigenschappen die ik waardeer:
Ik lust de meeste dingen qua eten wel.
Heb soms wat extremen qua humeur.
(nouja, dat vat ik ook weleens slecht op. Maar goed. )
Die ik niet waardeer:
Ongeduldig, haast geen doorzettingsvermogen,
pessimistisch ingesteld, warrig, slecht in school dingen.

Leraren of bazen oid (wat van toepassing is)
- Welke eigenschappen waardeer je in ze?
Ze nemen de moeite voor me.
Ze proberen me ook echt te helpen, willen dat ik verder kom.
- Waarom kan je bij sommige leraren wel de macht accepteren en pik je van andere leraren dingen juist niet?
Omdat de ene me het gevoel geeft dat ik iets kan.
En de andere niet.
- Wanneer en waarom vertrouw je je leraren? Of zijn die er niet? Zo nee, waarom niet?
Ik heb er nu maar 2.
Ik vertrouw ze allebei wel, omdat ze zoiets uitstralen..
Iets veiligs oid, waardoor ik toch wel iets heb van:'Hey, bij hun kan ik wel terecht als ik wil.'
En ze nemen me serieus..
Zien me niet als een irritant pubertje ofzo.
- Wat heeft je favoriete leraar waardoor je hem/haar zo speciaal vind/graag mag?
Humor.

En welke eisen stel je aan jezelf? En komen die een beetje overeen met de eisen die je aan je vrienden of andere mensen stelt?
Ik wil slim zijn, of iig helder kunnen praten, denken.
Kwil betrouwbaar zijn, dat mensen weten dat
ze bij me terechtkunnen enzo..
En vaak wil ik ook wel goed zijn, goeie karaktertrekjes ed.
Eerlijk en betrouwbaar probeer
ik wel zo veel mogelijk te zijn, en ik hoop dat dat ook wel
aardig lukt.
Mn vrienden zou ik ook weleens willen houden..
Vaak heb ik dat ik mensen afstoot,
geen contact meer met ze kan hebben, doordat ze te dicht
bij zijn gekomen. Terwijl ik dat toch zelf doe..
Niet eerlijk, maar dat probeer ik wel te veranderen.

Jeetje.. Is nog best moeilijk eiglijk,
heb nu al 3x mn post gewijzigd,
terwijl ik nog steeds nadenk..

[Nighttime Bird]

Vrienden; dat ze alles wat ze tegen me zeggen menen, eerlijk tegen me zijn. Dat ze me steunen. Ik verwacht niet van ze dat ze echt alles voor me over hebben, maar eigelijk toch weer wel. Dat hoop ik in ieder geval.
Ik kan mensen ontzettend moeilijk vertrouwen, en ook bij vrienden heb daar moeite mee, maar inmiddels ben ik zover dat ik sommige vrienden blindelings kan vertrouwen. Maar dat zijn er wel behoorlijk weinig.

Ouders; ik kan m'n ouders niet uitstaan. Ik heb totaal geen band met ze. En daar heb ik ook geen behoefte aan.

Leraren; als ze me maar m'n eigen weg laten gaan.

[Droomvlucht]

Gothic schreef:

Nu is mijn vraag aan jullie: Welke eisen stellen jullie aan de mensen in je omgeving?

Vrienden

- Welke eigenschappen waardeer je in ze en moeten ze bezitten wil je bevriend met ze raken?

Ik heb zo het idee dat je al bevriend kan raken als je een paar keer met iemand gepraat hebt, en iets afspreekt enzo. Voor mij hoeft iemand niet aan bepaalde eisen te doen. Zolang diegene maar niet mijn vertrouwen breekt, of over me liegt.

- Wie moet de eerste stap zetten? (toenadering zoeken)

Dat hangt van de situatie af.. maar als beide partijen zoiets hebben van "ik wacht af tot de ander de 1e stap zet".. word het natuurlijk niets..

- Wanneer en waarom vertrouw je je vrienden? Vertrouw je ze pas als ze jouw tests hebben doorstaan oid?

Ik vertrouw mensen niet erg snel... Ik weet niet echt wanneer het nou echt is dat ik iemand echt vertrouw.. Meestal is dat pas na een tijd.. als ik diegene een stuk beter ken ensow, en met diegene ook over ZICHzelf kan praten ensow..

- Wat moeten ze voor jou over hebben?
enz...

Niet veel, maar me iig niet in de steek laten, me accepteren zoals ik ben, en niet zeggen "je kunt altijd bij me terecht" als dat achteraf niet waar blijkt te zijn. En ze moeten hun mond kunnen houden als ik ze iets vertrouwelijks vertelt heb.

Ouders
De meeste mensen zeggen dat ze onvoorwaardelijk van hun ouders houden. Je houdt gewoon van ze omdat het je ouders zijn...
- Maar welke eigenschappen waardeer je in ze?
Mijn vaders kennis van mensen, en van het leven
Mijn moeders.. tja... kweetniet... :$


- Zou je ook van ze houden als het niet je ouders waren geweest? Zo ja waarom?

Van mijn moeder niet, van mijn vader wel... ik zou hem zelfs bewonderen denk ik.... Hij weet zoveel, doet zoveel voor zijn werk, voor de vereningen waar hij bij is... en hij speelt ook nog eens geweldig basstuba, is uitmuntend in Duits, Engels, en Nederlands.. (Ben toch niet reclame aan t maken nu he )


- Lijkt je op je ouders? Heb je veel eigenschappen die je waardeert van je ouders? Of die je juist niet waardeert?

Ik lijk het meest op mijn vader

Positief: Schijn zelf ook veel "mensenkennis" te hebben, ben erg muzikaal, heb zijn ogen ()

Negatief: Ben ook af en toe snel op mn teentjes getrapt/agressief


Leraren of bazen oid (wat van toepassing is)
- Welke eigenschappen waardeer je in ze?

Ik waardeer van sommige leraren het feit dat ze zich de moeite doen om zich in te leven in je.. om je te helpen etc.. en dat ze er begrip voor tonen als je niet moeders mooiste bent, en/of problemen met jezelf hebt.


- Waarom kan je bij sommige leraren wel de macht accepteren en pik je van andere leraren dingen juist niet?

Omdat sommigen hun macht misbruiken

- Wanneer en waarom vertrouw je je leraren? Of zijn die er niet? Zo nee, waarom niet?

Tja, is weer zon moeilijke vraag als die andere...... over vertrouwen.....

- Wat heeft je favoriete leraar waardoor je hem/haar zo speciaal vind/graag mag?

Hij is heel erg bij de tijd, heeft mij ontzettend veel geholpen, kan goed lesgeven, brengt leuke sfeer in de klas etc..