uit huis.

[Koffie_kus]

ik heb al een paar jaar hevige ruzie met mijn ouders.
ik zag het altijd als een deel van mijn leven, als iets
normaals. maar 2 weken geleden hadden we weer
een hoogoplopende ruzie en werd het me teveel.

we hebben een paar dagen 'langs elkaar heen geleefd',
dus gewoon niks gezegd en onze eigen gang gegaan.
toen naar een maatschappelijk werkster oid die het een
goede oplossing vond als ik een tijdje uit huis zou gaan.

ik woon dan nu ook al anderhalve week bij een vriendin.
dit bevalt me heel goed, ik mis mijn ouders niet eens.

maar vandaag kreeg ik een brief van ze waarin stond dat
ze zich zorgen maakten over de nabije en verre toekomst,
dus wat er nu verder moet gebeuren.


ik heb hier veel over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen
dat ik echt uit huis gaan, dus een kamer zoeken of een
voogd (bv. mijn tante), helemaal geen slechte oplossing vind.

het zou alleen ontzettend veel veranderen in mijn leven.
en ik ben er niet zeker van of ik dat aankan.



mening, reactie, visie, oplossing, boodschap van hogere machten?
deel ze met me.

Ik weet niet of je als 15-jarige al echt een kamer kunt huren (qua geld, maar ik denk ook niet dat mensen snel een kamer verhuren aan iemand van 15). Je zou wel kunnen kijken naar de mogelijkheden van begeleid wonen ofzo. Of idd bij een tante. Bedenk je wel dat op jezelf wonen heel wat anders is, dan bij bv. een vriendin en haar ouders. Ik zou zeker niet in je eentje ergens gaan wonen ed.

Maar daarbuiten zou ik ook zeker het contact met je ouders proberen te behouden. En ook proberen te herstellen.

[Koffie_kus]

Leonoor schreef op 18-09-2003 @ 13:29:
Ik weet niet of je als 15-jarige al echt een kamer kunt huren (qua geld, maar ik denk ook niet dat mensen snel een kamer verhuren aan iemand van 15). Je zou wel kunnen kijken naar de mogelijkheden van begeleid wonen ofzo. Of idd bij een tante. Bedenk je wel dat op jezelf wonen heel wat anders is, dan bij bv. een vriendin en haar ouders. Ik zou zeker niet in je eentje ergens gaan wonen ed.

Maar daarbuiten zou ik ook zeker het contact met je ouders proberen te behouden. En ook proberen te herstellen.

zondag word ik 16.
je hebt gelijk, mensen zouden niet zomaar een kamer
aan me verhuren. maar er is wel een project om op
kamers te leren wonen?
ik schreef ook al dat ik niet wist of ik het aankon.
het lijkt me moeilijk.
maar het contact met mijn ouders is echt heel slecht op het moment.
ik denk niet dat er binnenkort verbetering in kan komen
vandaar dat ik een oplossing moet zoeken.

Dan geldt niet opeens wat anders.

Ik lees wel eens ergens over heen, sorry, als ik dus iets zeg wat je zelf ook al zei... Maar zo'n project bestaat dus. Je zou eens bij een JIP (Jongeren Informatie Punt) of bij een maatschappelijk werkster kunnen informeren naar de mogelijkheden. Of je zou misschien idd kunnen proberen bij een familielid terecht te kunnen.

Het voordeel aan ergens anders wonen is iig dat je ouders en jij niet continu op elkaars lip zitten. Als je weet dat je ergens een plekje voor jezelf hebt en dat je weg kunt wanneer je wilt, is het vaak makkelijker om je minder druk te maken over dingen en dus om minder ruzie te hebben. Als het mogelijk is, zou ik er iig voor zorgen dat het contact niet verdwijnt...later krijg je daar misschien spijt van.

[Eend]

Je kunt ervoor kiezen om idd bij familie te gaan wonen, maar er zijn ook tegenwoordig de zogenaamde 'blijf van mn lijf' huizen. Je leeft dan met een groepje jongeren in een huis en hebt gewoon je eigen kamer.
Ik vond het altijd wel fijn om met anderen te zijn, omdat ik dan alles lekker kon vergeten en met de andere jongeren lekker de stad in kon gaan en zo.

Knap van je dat je deze stap hebt kunnen maken, ik heb m zelf ook net genomen en ik ga over twee maanden in een leefgroep (zown blijf van mn lijf huis) wonen.
Het is echt een heel normaal rijtjes huis en het valt totaal niet op. Zelfs mensen uit een straat verder weten niet dat het er is, dus je hoeft niet bang te zijn, dat mensen je als gek gaan verklaren.
Ook hebben wij in het huis gewoon huisdieren en dergelijken.

nah, veel succes iig, ruzie is nooit leuk.. Kweet er vanalles vanaf...

Liefs

Eendje

[Dashja]

Naar dat het tussen jou en je ouders zo slecht gaat! Maar ik ben het wel met Leonoor eens wat betreft dat
contact met hun. Bij mij thuis ging het vroeger heel slecht, ben
weggelopen, echt heel lang. Ons contact werd minder en als we
elkaar zagen waren de ruzie's nog heftiger dan ooit te voren.
Ik heb nooit gedacht, ook nooit durven dromen/denken, dat het
ooit nog goed zou kunnen komen, maar ik heb veel systeemgesprekken
gehad (dus jijzelf en ouders) en we hebben allemaal dingen
moeten 'inleveren', maar nu heb ik er zoveel voor terug gekregen.
En mijn ouders trouwens ook. Ons contact is nu goed.
We praten zelfs!

Maar ik kan me voorstellen dat je erg de behoefte heb aan een
plekje voor jezelf. Misschien kan je idd eens informeren bij je
maatschappelijk werkster over een KTC (kamertrainingscentrum)
Ik weet van een meisje dat daar ook mensen van jou leeftijd
terecht kunnen (vooral eigenlijk van jou leeftijd)
Maar ik zou ondertussen ook aan het contact met je ouders
werken. Je bent nog jong! Gun jezelf de tijd en rust om ook de
positieve kanten te ontdekken aan het contact.

Ik wens je veel sterkte!
Liefs,
Dashja

[WishfulDreaming]

Lieve laura,

je hebt me hier al wat over verteld en het verbaaste me eigenlijk dat die vriendin je in huis wou nemen.. nouja, in ieder geval die ouders, die vriendin lijkt me logisch. Ik denk dat het t slimste is als je bij je tante (daar kan je goed mee opschieten? nouja, die tante die je zei, of iemand anders..) gaat wonen, want dan maak je je ouders wat minder ongerust, je doet jezelf er veel plezier mee en die ouders van je vriendin zullen ook niet lang jou in huis kunnen hebben, dat is niets persoonlijks, maar dat gaat nou eenmaal niet

Ik denk dat je niet op jezelf moet gaan wonen.. jij bent wel een gezelschapspersoontje en ik denk dat je wel een bekend iemand nodig hebt om op terug te vallen

Maarja, zo denk ik en kijk maar wat je er mee doet
Kus, Lieke

[kussie van Michelle]

..en nu mag je bij je tante wonen las ik
*blij voor de jouw* *huggel* succes

[Eend]

Als ik geloof wat Wisfuldreaming net zei, dan denk ik dat je idd beste bij je tante kan intrekken. Ik weet niet of je daar al wel eens een tijdje gewoond hebt oid, maar verwacht ook dat hier dingen kunnen ontstaan waar je van zult kunnen schrikken. Ook hier zul je vast wel eens een keertje ruzie oid kunnen krijgen.

Anders zou een leefgroep dus ook echt wat voor je kunnen zijn. Ik ga daarheen, omdat ik niet alleen kan zijn. Ik ben echt zo'n gezelschapstypetje en zoek altijd de gezellige dingen op. In een leefgroep ben je in je eigen omgeving met de mensen die daarbij horen. Omdat het een nieuwe omgeving is, zul je dingen wat makkelijker kunnen verwerken.
Ik bedoel, dat als je bijvoorbeeld bij je tante een beeld hebt van: Daar heb ik tenminste nooit ruzie en je krijgt een keer ruzie, kan dat een teleurstelling veroorzaken.

Iig heel veel succes en sterkte verder

[C'est moi]

je moet zelf weten wat je ermee doet maar, ik ben vanaf mn 17 uit huis. leefgoep in en wer naar huis, weer andere leefgroep in weer naar huis ggz in en weer uit. uit eindelijk ben ik samen met een vriend op kamers gaan wonen wat kunnen die mensen je uit buiten man ik zeg ook kunnen want niet iedere huis baas doet dat. uiteindelijk weer naar huis en nu dat ik 20 ben woon ik gelukkig al 1 jaar hier rustig op een flatje en ben gaan samen wonen met mn vriend dus als het niet goed gaat waar ik niet vanuitga kan ik blijven en hij moet er dan uit. wat ik hier mee wil zeggen is zorg dat je een goede onderdak zoekt, waar je kan blijven wonen totdat je een jaar of 24 bent om echt op je zelf te gaan want als je van het ene naar het andere gaat word je nog niet beter op. zorg ervoor dat als je gaat er goed voor zorgt dat je dus een plekje hebt waar je ook voor langere tijd kan blijven.
en nog iets als je dan weg bent thuis zorg erdan voor dat je eerst ff alle gemoederen laat sussen en dan wel weer contact houd met jou ouders want ze kunnen nog wel zo ruzieen en zo alle ouders houden altijd wel van hun kinderen.


vriendelijke groet chretienne

[Koffie_kus]

dank jullie wel.

voorlopig kan ik 3 weekjes bij mijn tante terecht, misschien
ga ik het naarna wel weer thuis proberen..?

[saartjeh]

k antwoord latr

ff e-mail notificatie

[zita swoon]

hoi

Als ik jou was dan zou ik ook bij die tante gaan wonen...
ik heb een hoop mensen gezien die op kamertraining gingen en dat ging allemaal niet zo goed. Je moet ook flink van je kunnen afbijten als je daar zou gaan wonen...
Naar wat ik gezien heb is het heel zwaar en plaatsen je er niet zomaar.
Ik wil niet zeggen dat je het allemaal niet zou aankunnen maar naar mijn idee vervangt het niet echt een gezinssitueatie9nu weet ik ook niet of dat de bedoeling is)

Ik heb zelf ook een hoop problemen met mijn ouders gehad..daardoor heb ik vroeger in een aantal leefgroepen gewoond en later heb ik bij een kennis gewoond..uiteindelijk is alles toch nog goed gekomen en ben ik heel erg blij dat ik nu nog steeds bij mn oudes woon. Ik zou wel gewoon contact houden met je ouders, het hoeft niet veel te zijn....
En als je ooit van plan bent om naar huis te aan dan zou ik dat zeker doen...je kunt het altijd proberen

[IcarusBlauwtje]

Niet doen!Tenzij je ouders je echt mishandelen ofzo maar doe het niet!
Je gaat er echt spijt van krijgen.
Als je wel uit huis gaat,zorg er dan voor dat de deur nog altijd voor je open blijft staan anders ga je spijt krijgen.


Je ouders zijn erg belangrijk,misschien ben je er nu nog niet zo achter maar dat komt later wel.

Mijn vader is net 2 weken geleden overleden en de realtiteit van het verleden begint door te dringen.
Ik heb fouten gemaakt maar gelukkig net op tijd toegegeven en zou weer thuis komen wonen.
Alleen toen overleed hij dus de kans om weer een normaal gezinsleven op te bouwen had ik niet.Het is verschrikkelijk.
Besef goed wat je doet als je uit huis gaat.
Denk er ECHT goed over na.

[Dwenny]

IcarusBlauwtje schreef op 22-09-2003 @ 21:25:
Niet doen!Tenzij je ouders je echt mishandelen ofzo maar doe het niet!
Je gaat er echt spijt van krijgen.
Als je wel uit huis gaat,zorg er dan voor dat de deur nog altijd voor je open blijft staan anders ga je spijt krijgen.


Je ouders zijn erg belangrijk,misschien ben je er nu nog niet zo achter maar dat komt later wel.

Mijn vader is net 2 weken geleden overleden en de realtiteit van het verleden begint door te dringen.
Ik heb fouten gemaakt maar gelukkig net op tijd toegegeven en zou weer thuis komen wonen.
Alleen toen overleed hij dus de kans om weer een normaal gezinsleven op te bouwen had ik niet.Het is verschrikkelijk.
Besef goed wat je doet als je uit huis gaat.
Denk er ECHT goed over na.

Ik ben op m'n 16e thuis weggegaan, omdat het echt niet meer ging. ik werd niet mishandeld ofzo, maar voelde me wel steeds onzekerder en depressiever. ook werd de band met mijn vader steeds slechter, tot ik vertrok. ik heb gruwelijk veel geluk gehad dat ik bij een goede vriend kon gaan wonen, en weet niet wat je daarmee zou moeten doen eigenlijk, maar wat ik eigenlijk vooral wilde zeggen is dat ik sinds ik het huis uit ben de band tussen mijn vader en mij alleen maar beter is geworden, en nu, na een paar jaar later ga ik eindelijk weer goed met hem om.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, en wens je heel veel sterkte in deze tijd,
groetjes, Dwenny

[C'est moi]

mishandeling hoort ook psygische mishandeling bij hoor!


kan ook erg zijn.

chretienne

[saartjeh]

Hey

Kheb t hele verhaal gelezen, wat erg voor je.
ik weet nie eg of ik je nou een goeie tip kan geven ofzow, maar ik denk er zelf op t moment ook bes wel sterk over eig (ben over half jaartje pas 17 dus eig vin k zelf bes wel jong op op kamers te gaan wonen) Maar n kind uit me klas doe t ook, haar ouders wonen op n eiland en ze woont hier in de stad bij n groep jongeren.
Wat k iig zou doen als k jou was, is je laten inschrijven voor een woning, wil je nu niet weg, dan over een paar jaar wel en dan ben je al lang ingeschreven en kom je zo sneller in aanmerking.
Als het kan kun je denk k het beste bij die tante van je wonen of iemand anders in je fam, want k denk dat het het beste is voor heel veel dat je op die leeftijd gewoon eig thuis of in een geezin kan wonen. Dus dat zou wel heel mooi zijn. Bij die vriendin blijven is misschien niet zo'n mooie oplossing als het lijkt, het is super aardig dat die ouders dat goed vinden, maar kweenie, k denk dat t op den duur nie goed blijft. kan nat. wel, k ken haar niet ofzow, maar je weet maar nooit.
Zoals k al zei, zelf wil k ook eig wel weg, nou is mijn situatie niet zo ernstig, kkword al1 van ene huis naar andere geslingerd (me ouders zijn gescheiden en me moedr schijnt het leuk te vinden me af en toe te dumpen god mag weten waar) maar daar gaat nu nie over, maar wak er mee wil zeggen is dat als het gewoon niet wil, je de stap maar eerder moet zetten, want je gaat toch een keer weg (daar gaan we dan maar even vanuit) maar als je dus bij je tante gaat wonen heb je dat niet. Wel geluk als dat kan.
Maar lukt het dus niet om bij iemand te wonen, dan moet je dus op kamers. Dat kan al1 zijn of in een groep. (pers. zou ik kiezen voor al1 of met 1 iemand er bij, maar geen groep, maar dat ligt heel erg aan je persoonlijkheid denk k)
Kweenie wak vdr nog moet zeggen
Maar heel veel suc6 er mee, lijkt me egt suuuper klote situatie waar je in zit.
khoop dat t allemaal nat. goe komt enzow.

Liefs, Sara.