What's A Girl To Do!?

[_Juiicy]

Ik heb leren kennen anderhalve jaar geleden.
hij was nog zwaar van zijn vrijgezelligheid aan t genieten. dus kon ik ook niet veel van hem verwachten. Maar er was toch iets. Het was altijd leuk om bij hem te zijn. Dus (proberend) zonder te veel verwachtingen ging ik nog wat vaker met hem om. Terwijl hij mij wel zeer duidelijk maakte dat hij niets vast wilde en mij dat niet zou kunnen geven. Alleen er was meer dan een sexuele aantrekkingskracht. Wij waren ook intelectueel tot elkaar aangetrokken... toen hij mij beter aan t leren kennen was overwoog hij het om serieus te beginnen te worden. maar wist niet te kiezen tussen mij of een andere meisje.. uiteindelijk voor haar gekozen.. maar dat stelde niets voor. hij wilde toch maar te graag bij me in de buurt zijn. we hebben wel veel dezelfde vrienden.. er is heel erg veel gebeurd de afgelopen anderhalve jaar.. vreemdgaan, leugens, pijn, verdriet...
maar daarnaast is het de gelukkigste periode van me leven geweest is dat niet gek?
hij is me beste vriend geworden. mijn toevlucht....
het ging een tijdje goed... maar toch was ik altijd bang dat er een ander was of dat hij op de een of ander dag op me uitgekeken zou raken.

op een gegeven moment verzamelde ik genoeg moed om hem duidelijk te maken wat ik van hem nodig heb om dit nog vol te kunnen houden.

1. hij kon zijn ex niet in zijn leven hebben als hij mij erin wilde.
2. hij moest me me vertrouwen terug winnen, dat komt natuurlijk niet vanzelf
3. hij moet me laten zien dat hij er ook wat voor over heeft en mij ook eens op de eerste plek kan zetten...

ik hoorde weer allemaal verhalen over zijn ex... ze liet mij maar niet met rust. me inbox zat helemaal vol werd constant gebeld... en het is niet zo zeer dat ik het geloofde maar dat soort verhalen hoor ik niet eens te hoeven horen toch?

ik werd gek! ik was er klaar mee ik trok het niet meer.. dat zei ik dus ook tegen hem. ik was klaar met mezelf steeeds opnieuw moeten bewijzen en me niet goed genoeg voelen. ik had al zoveel voor hem opgeofferd... voor hem gevochten! het leek nooit genoeg te zijn

de volgende dag belde hij me en zei dingen en deed dingen die ik nooit van hem had verwacht maar al zo lang had gewild. ineens liet hij mij zien dat hij me niet kwijt wilde. dat hi jer wel wat voor over had. ik vloog in de zevende hemel. ik had mezelf altijd wel verteld dat hij er wel zou komen. alleen dat ik hoopte dat hij er zou zijn voor ik verder ging... iedereen verklaarde me voor gek. maar ik wist het. hij is het. he's the one. woorden kunnen gewoon niet omschrijven wat ik voel als hij naar mij kijkt of naast me ligt in zijn slaap en stiekem zijn arm om me heen slaat.

we gingen leuke dingen doen met zijn vrienden. en dat ik veel voor hem hoor.. hij houdt die dingen meestal wel het liefst gescheiden. het was super leuk.. plannen gemaakt over zijn verjaardag en een weekendje weg.

hij belde mij iets voor 12'en op zijn verjaardag.. en werd gebeld door zijn zus. dus zou me terug bellen.. ik wou hem niet zo'n standaar smsje sturen zoals 40 andere deden... hij betekend wel iets meer als dat..
ik was een brief aan het schrijven toen belde terug en vond niet leuk dat ik hem nog niet had gefeliciteerd... ik dacht dat hij sarcastisch bezig was. toen het gesprek leuk en gezellig afgerond. hij had wat geld op me rekening gestort omdat hij zijn pasje niet bij de hand had. maar had dat geld uiteindelijk niet nodig. en omdat ik pas volgende week uitbetaald word mocht ik dat nog gewoon houden en volgende week terug geven.

binnen een half uur krijg ik een smsje dat hij denkt dat wij elkaar beter een tijd niet kunnen zien.. ik dacht weer een van zijn "leuke" grappen om mij zorgen te laten maken en mij dan weer komen troosten. dat deed hij namlijk vaker. maar na een paar minuten bleek dat hij gewoon heel serieus was. hij kon mij gezeur niet meer aan. dat ik hem niet vertrouwde en dat hij me de ruimte had gegeven om stoer tegen hem te doen maar dat ik dan de verkeerde dingen op de verkeerde momenten zei. ik was in schok. nu nog steeds. uit het niets kwam het. en ik snap het niet. ik zei tegen hem dat dat een van de domste beslissingen van zijn leven zou zijn om mij te laten gaan.omdat ik zo goed voor hem ben. ik schep steeds maar over hem op. ik kijk zelfs naar hem op. en niemand zal ooit zoveel voor hem over hebben als ik heb gehad. en zoveel van hem houden als ik doe. vervolgs zei hij dat hij me gewoon ff niet wil zien. en dat mss alles wel weer goed komt.
ik zei tegen hem dat hij mij niet meer heen en weer kan slingeren. hij heeft me al meerdere keren aan de kant gezet tot hij zich weer verveelde dan weer terug kwam. ik zei tegen hem als hij mij nu laat gaan dat dat voor goed is. ik kan het niet aan. dat wachten, hopen, willen... doet zo veel pijn!

hij zei vervolgens ok. als dat is wat je wilt.

daarnaast wilt hij langs komen de volgende dag.. vandaag dus, om zijn geld op te halen. ik zei dat ik het wel over zou maken omdat hij me niet in me ogen hoeft te zeggen dat ik niet goed genoeg ben.. hoef ik niet face to face te horen. hij maakte daar een big deal van ik zou het geld bij me huisgenoot laten maar dat vond hij niet goed.. er zit daar meer achter alleen ik weet niet wat.

ik hou zoveel van hem. het doet zoveel pijn...
en ik snap er gewoon niets van...

anderhalve jaar gewacht tot hij bij zou draaien.
doet hij het.. gaat het beter dan ooit met ons...

en in een haverklap ... WEG! POEF!

Klinkt als een jongen om heel hard bij vandaan te rennen..

Je relatie is te asymmetrisch, alle contact verbreken dus.

[_Juiicy]

klopt.. heeft iedereen vanaf dag een ook gezegt.. maar dat gevoel heb ik niet... en als ik lees wat ik net typte... is het ook logisch maar waarom ik dat niet voel... snap ik gewoon niet...

Waarom je dat niet voelt is omdat je logica overschaduwt wordt door je verliefdheid.

[_Juiicy]

het klinkt triest... maar ik heb ook verder niemand.. ik ken veel mensen.. maar ik ben hier alleen. hij is de enige met wie ik kan praten... de laatste keer dat dit gebeurde sloot ik mezelf op voor 2 maanden.. en hoorde niets... van niemand.. niemand die zich af vroeg waar ik bleef hoe hetmet mij ging... maar hij wel... ik wil niet van hem houden...

Ja, je hebt je teveel in die relatie met hem gestort. En jij voelt veel meer voor hem dan hij voor jou. En je liep steeds achter hem aan, gaf hem steeds weer kansen, tegen beter weten in.
Volgens mij weet je dat heel goed, maar wil je gewoon niet geloven dat het zo is.

Verder ben je zo verliefd op hem dat je jezelf helemaal aan het wegcijferen bent. Hij kan alles maken, jij vindt hem helemaal geweldig. Hij weet precies hoe jij op dingen reageert. Hij is helemaal niet bang om jou kwijt te raken, maar jij bent wel bang om hem kwijt te raken en hij speelt daar op in. Hij weet dat hij alles kan zeggen en doen en dat jij hem toch wel terug neemt.

Als je nu even streng voor jezelf bent en echt met hem kapt, houdt dat vervelende gevoel, dat je ondanks alles van hem houdt, wel op.
Over een tijdje, als je echt helemaal van hem "afgekickt" bent, zul je daar blij om zijn.

Laat hem gaan, laat hem los. Het is een eikel en hij houdt niet van je.

[Volk]

_Juiicy schreef:

het klinkt triest... maar ik heb ook verder niemand.. ik ken veel mensen.. maar ik ben hier alleen. hij is de enige met wie ik kan praten... de laatste keer dat dit gebeurde sloot ik mezelf op voor 2 maanden.. en hoorde niets... van niemand.. niemand die zich af vroeg waar ik bleef hoe hetmet mij ging... maar hij wel... ik wil niet van hem houden...

Ik denk niet dat je verliefd bent of van hem houdt, het lijkt er heel erg op dat je emotioneel afhankelijk van hem bent. En natuurlijk is dat heel zwaar voor hem. Ook voor jou natuurlijk. Raap jezelf bij elkaar en zoek andere mensen.

[_Juiicy]

ik kan dit nergens anders kwijt dan hier.. want hier kennen jullie me niet

emotioneel afhankelijk... kan ik eerlijk toegeven dat dat best eens waar zou kunnen zijn.
maar tegelijker tijd hou ik zeker wel van hem.
anderen zoeken.. dat is moeilijk
niemand topt hem... ik laat het allemaal op me af komen.. maar er komt niets wat hem overtreft.

ik vind het ook gewoon heel raar.. want in alle andere aspecten van me leven ben ik niet zo afhankelijk.
ik weet me goed me vrouwtje te staan..
wat hij met me doet is gewoon raar...
heb hier gewoon echt moeite mee...

als je in eerste instantie niet de eerste keus was, ga je het de tweede keer ook niet worden..

hij klinkt als iemand die met zichzelf in de knoop zit en vooral op zoek is naar aandacht..

beter laten jullie elkaar met rust (miss een cursus Nederlands om de tijd te doden!?)

[_Juiicy]

cursus nederlands?
zo slecht is mijn nederlands lang niet!
ik woon wel pas 6 jaar in nederland. a little credit aub

[Poepkind]

Ik gok dat de opmerking over nederlands weer 1 van van Bartezz zijn slechte grappen is.

Maar dat terzijde, je bent veel te afhankelijk van hem om een goede relatie te hebben. Een gezonde relatie bestaat uit geven en nemen, en komt dus van 2 kanten. Hij heeft helemaal geen zin in een vaste relatie, en vind jou niet zo leuk als jij hem. Laat je niet op je je kop zitten, en steek je tijd in andere vrienden en relaties, en je zult zien dat die beter worden. En mischien kom je ergens een andere jongen tegen, waar je mischien niet zo hopeloos verliefd op bent, maar die jou wel belangrijk vind, en wel wat voor je over heeft!

Arenda schreef:

Relaties werken pas echt goed als het 50/50 is, niet 40/60 of een inzet van 0/100....

Poepkind schreef:

Ik gok dat de opmerking over nederlands weer 1 van van Bartezz zijn slechte grappen is.

ik voel me ontzettend onbegrepen hier

Hij heeft nooit meer van je gewild dan neuken. Contact verbreken.

Kazet Nagorra schreef:

Hij heeft nooit meer van je gewild dan neuken. Contact verbreken.

Zo kun je het ook stellen ja