Voor de een is het heel fijn om juist dat soort boeken te lezen (het kan helpen, de herkenning in het verhaal kan je helpen bij het verwerken) maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Soms is het ook nog te vroeg in het verwerkingsproces om er op zo'n manier alweer mee geconfronteerd te worden. Geef hierin duidelijk je grenzen aan. Het is namelijk helemaal niet raar dat jij hier moeite mee hebt.
Vergeet daarnaast niet dat "rouwen", het verwerken van verlies, eigenlijk keihard werken is. Dat kost veel energie. Daar mag je tijd en ruimte voor nemen, op je eigen manier. Die gevoelens, of het nu verdriet is, of onbegrip, die mogen er zijn! Het kan goed zijn om -hoe lastig ook- er over te blijven praten. Dat kan je helpen om het stukje bij beetje te verwerken. Zodat je over een tijdje (misschien volgend schooljaar, misschien eerder, misschien later) beter om kunt gaan met zo'n boek over zelfmoord, en de gevoelens die dat bij je los maakt.
Ik ben zelf mijn moeder verloren en bij een boek over verlies is er grote kans dat ik nu vier jaar later nog zit te huilen. Dat vind ik niet erg, soms zelfs fijn, omdat ik me kan herkennen in wat de schrijver opgeschreven heeft. Huilen en je begrepen voelen lucht op. Ik lees die boeken dus wel, maar ben me ervan bewust dat het me veel meer energie kost dan een willekeurig ander boek. Als jij zo'n boek voor school moet lezen heb je natuurlijk niet de ruimte om echt in je eigen tempo te lezen, of om het boek een tijd opzij te leggen als het lezen je zwaar valt. Overleg met je docent of je een ander boek kunt lezen, wat emotioneel minder heftig en herkenbaar is.
__________________
"Ariel, listen to me. The human world is a mess. Life under the sea is better than anything they got up there."
|