Oud 04-02-2005, 21:23
Faerie
Avatar van Faerie
Faerie is offline
Hij kwam dicht op me en ik zag dat zijn tanden geel en verrot waren. Het was een schriele man, maar vreselijk sterk voor een onschuldig meisje als ik. Ik probeerde alles in me op te nemen maar ik was verlamd, door de schok kon ik niet opstaan en niets zeggen. Ik voelde mijn bewustzijn weggaan en verslapte. Het werd toen zwart. Ik zag niets meer.

Ik werd wakker in het donker, voelde dat ik naakt was en op een bed lag in een kamer die muf rook. Ik rook Whisky. Papa had dat wel eens gedronken met een paar vrienden en toen was de fles kapot gevallen, waarop heel het huis toen naar papa’s Whisky rook; we leken wel een stelletje alcoholisten!
Ik voelde dat het minstens een kwartier geleden moest zijn geweest dat hij me meenam. Automatisch stapte ik van het bed af waardoor ik op een koude betonnen vloer stond.
Ik móest ergens heengaan. Ik liep verder, hopend dat hij me niet zou ontdekken en kwam uiteindelijk bij een deur aan, waar licht onder uit kwam. Ik trok met al mijn kracht aan de klink, maar tot mijn schrik was de deur gesloten. Ik zat vast en hoorde de ademhaling van de man niet meer, hij was wakker. Ik hoorde in het duister een rits open of dicht gaan en ik huiverde. Blijkbaar was de smeerlap zijn broek weer aan het aantrekken!
Ik moest denken aan de keren dat ik vroeger met mijn vriendinnetjes in het donker verstoppertje aan het spelen was. Wat had ik toen een plezier. Nu beangstigde het duister mij. Met al mijn kracht stond ik op en liep door de kamer heen. Ik hoorde de voetstappen van de man in de kamer en liep recht tegen hem op. Ik was verstijfd van angst toen hij me vastpakte. ‘Stil maar meisje, dit hoort erbij..’ Ik begon te schreeuwen, zo hard als ik kon!
‘Niemand hoort je meisje..’ zei hij weer. Ik ging door met schreeuwen, wat ik heb gedaan totdat hij me oppakte en op het bed legde. Hij liep weg om het licht aan te doen.
Het was maar een zwak licht en het enige wat ik in de kamer kon zien was rommel en een kast. Naast me stond een digitaal klokje op een tafeltje waarop stond dat het 14:00 was. Op de muur hing een schilderij van zover ik kon zien een ouderwets boeren landschap.
Dat werd het enige waar ik naar heb gekeken toen ik schreeuwend en vechtend op bed lag.
Op dat moment deed hij zijn broek uit. Dit móest een nachtmerrie zijn!
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 04-02-2005, 21:38
Verwijderd
Ik vind het te statisch...

Je somt dingen op, bijvoorbeeld:
- Ik probeerde alles in me op te nemen
- maar ik was verlamd, door de schok kon ik niet opstaan en niets zeggen.
- Ik voelde mijn bewustzijn weggaan
- en verslapte.
- Het werd toen zwart.
- Ik zag niets meer.

Verder weet ik niet precies hoe ik het moet omschrijven, maar het spreekt me niet aan en ik voel me niet echt aangetrokken om verder te lezen.
Met citaat reageren
Oud 04-02-2005, 21:51
Changshan
Avatar van Changshan
Changshan is offline
Da's wel een erg negatieve benadering voor de wellicht verslagende, doch (voor mij) rakende stijl van dit verhaal. Mensen die dit echt meegemaakt hebben, schijnen het zich later op deze manier te herinneren en te beschrijven...
Een meer beschrijvende stijl dus, die wat mij betreft niets af doet aan het verhaal, en juist lezers kan pakken door de emotieloze beschrijving van een emotioneel onderwerp als dit.

Als je meer hebt, plaats het dan .

Chan
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
Met citaat reageren
Oud 04-02-2005, 22:08
Verwijderd
Citaat:
Changshan schreef op 04-02-2005 @ 21:51 :
Mensen die dit echt meegemaakt hebben, schijnen het zich later op deze manier te herinneren en te beschrijven...
Kan, maar het spreekt mij als verhaal dus niet aan. En aangezien we hier op letteren zijn, reageer ik voornamelijk op de schrijfstijl en het verhaal. Het onderwerp is niet echt vernieuwend (en dit stukje is ook te kort om qua inhoud echt wat over te zeggen, vind ik), dus vind ik dat de schrijfstijl me iig aan moet spreken.

Citaat:
Een meer beschrijvende stijl dus, die wat mij betreft niets af doet aan het verhaal, en juist lezers kan pakken door de emotieloze beschrijving van een emotioneel onderwerp als dit.
Tuurlijk kan dat, maar mij dus niet. Ik gaf/geef mijn mening, het zijn geen feiten.
Met citaat reageren
Oud 04-02-2005, 22:14
Changshan
Avatar van Changshan
Changshan is offline
Ok.
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
Met citaat reageren
Oud 04-02-2005, 22:15
Verwijderd
Citaat:
Leonoor schreef op 04-02-2005 @ 22:08 :
*verdediging*
Jouw mogelijkheid tot bannen is gewoon extreem intimiderend.
Met citaat reageren
Oud 05-02-2005, 10:11
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Ik snap wel dat Leonoor het te statisch vind, maar ikzelf vind dat niet echt storend. Eigenlijk vind ik het best een prettig verhaal om te lezen en ik zou ook wel een vervolg (want er hoort toch een vervolg bij, niet?) willen lezen.
Alleen het stuk over die whisky vind ik nogal verwarrend, dat snap ik niet helemaal Dat zou ik anders doen, iets als: ik rook whisky en herkende de geur omdat..enz.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 05-02-2005, 13:32
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
Naarmat het verhaal vorderd wordt het beter, maar ik vind het niet geweldig. De angst komt niet zo goed op mij over en sommige zinnen lopen niet echt. Of je gebruikt zinnen zoals:
Hij kwam dicht op me
Ik voelde mijn bewustzijn weggaan

Je bewustzijn kan denk ik beter wegzakken dan weggaan denk ik en hij kwam dicht op me, kan ook wel ietsje anders denk ik. Er zitten meer dergelijke zinnen in die ik niet zo mooi vind.

Als ik jou was zou ik het herschrijven, want het kan erg angstaanjagend worden.
Met citaat reageren
Oud 05-02-2005, 17:24
I C U
Avatar van I C U
I C U is offline
Zoals Simoen al zei, kan het heel angstaanjagend worden: hier en daar wat aanpassingen en je hebt dat voor elkaar.
Verder: goed stukje, enneh whiskey schrijf je niet met een hoofdletter
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
Met citaat reageren
Oud 06-02-2005, 02:29
Faerie
Avatar van Faerie
Faerie is offline
Bedankt voor jullie commentaar!
Tijdens het schrijven heb ik dat zo uit mijn hoofd gedaan, dus heb niet gedacht aan dingen zoals de grammatica of eventueel de stijl die ik toepaste. Ik zal nu een paar veranderingen aanbrengen, zoals dat zinnetje 'ik voelde mijn bewustzijn weggaan'.
Dat is inderdaad een beetje vreemd

Dit is trouwens niet helemaal het begin van het verhaal, want als ik het er helemaal op zou zetten zou het te lang worden, maar ik zal het er zo snel mogelijk eventjes opzetten.

Enne het is inderdaad beschrijvend ja..
Leonoor je hebt ook gelijk over die herhaling, ga ik veranderen!
Maar dat het niet vernieuwend is hou ik me eerlijk gezegd niet zo mee bezig, ik ben geen boek aan het schrijven..

Liefs Danielle
Met citaat reageren
Oud 06-02-2005, 02:43
Faerie
Avatar van Faerie
Faerie is offline
Dit is het begin van het verhaal, plus het deel wat ik al eerder heb gepost maar dan met een aantal wijzigingen.
Het verhaal gaat nog verder, maar dat post ik dan wel weer.
Ik ben benieuwd naar jullie commentaar! Ook kritiek kan me natuurlijk goed helpen..

''Ik zat voor het raam te kijken naar de parelwitte wolken in de lucht. Er waren zich al een paar donkere wolken aan het vormen en er verschenen dikke druppels op het grote raam wat uitzicht had op de achtertuin met de verdorde lavendelbloemen en het veld waar ik zo vaak op had gelegen en gespeeld toen ik een kind was. Een kind, heb ik dat wel kunnen zijn?
Mijn jeugd was zo snel van me afgenomen. Het was op net zo’n dag als deze dat ik op de fiets zat naar het theater. Ik was nog maar een kind, vond het nog vreselijk als ik een keer een soap op tv miste. Daarna was dat wel anders. Ik zou er achter komen wat échte problemen zijn.
Hij sloeg toe toen ik net muziek aan het luisteren was van de nieuwe disc-man die ik van papa had gekregen. Ik dacht aan toneel, vandaag zou ik het toneelstuk gaan uitvoeren waar ik samen met mijn beste vriendinnen Esther en Kyra de laatste paar weken ijverig voor had gewerkt. Het was altijd een leuke manier om mezelf te uiten. Ik had er zin in.
Langzaam droomde ik verder, van niets bewust. Totdat mijn fiets plotseling omklapte. Het leek dat iemand met heel zijn gewicht tegen mijn fiets was aangekomen dus dacht ik dat het een ongeluk was. Ik was hard op mijn knie terecht komen en voelde een wond op mijn arm bloeden. Maar niemand kwam er naar me toe, niemand kwam helpen. Toen ik op ging staan zag ik een busje staan langs het fietspad. Ik zag dat er een gemaskerde man met een zwarte broek en dito winterjas iets uit stond te pakken. Mijn hart ging steeds sneller kloppen en ik voelde dat dit geen ongeluk was. Ik wist niet wat er gebeurde, wilde instinctief snel wegrijden. Toen zag ik hem daar weer, hij kwam naar me toe waarop ik probeerde te rennen maar ik was verlamd van angst. Hij stopte een wit, nat doekje op mijn mond terwijl ik me hard tegen hem afzette en hem een paar keer hard krabte. Hij kwam dicht op me en ik zag dat zijn tanden geel en verrot waren. Het was een schriele man, maar vreselijk sterk voor een onschuldig meisje als ik. Ik probeerde alles in me op te nemen maar ik was verlamd, door de schok kon ik niet opstaan en niets zeggen. Ik voelde mijn bewustzijn wegzakken en zag het felle licht van de zon langzaam voor mijn ogen verdwijnen..

Ik werd wakker in het donker, voelde dat ik naakt was en op een bed lag in een kamer die muf rook. Hij lag met zijn behaarde lichaam tegen dat van mij aan. Uit zijn mond kwam de sterke geur van whisky gemengd met sigaretten. Heel de kamer rook er naar. Ik herkende whisky nu zo goed omdat Papa dat wel eens had gedronken met een paar vrienden en toen was de fles kapot gevallen, waarop heel het huis er toen naar rook; we leken wel een stelletje alcoholisten!
Ik voelde dat het minstens een kwartier geleden moest zijn geweest dat hij me meenam. Automatisch stapte ik van het bed af waardoor ik op een koude betonnen vloer stond.
Ik móest ergens heengaan. Ik liep verder, hopend dat hij me niet zou ontdekken en kwam uiteindelijk bij een deur aan, waar licht onder uit kwam. Ik trok met al mijn kracht aan de klink, maar tot mijn schrik was de deur gesloten. Ik zat vast en hoorde de zware ademhaling van de man niet meer, hij was wakker. Ik hoorde het klikken van een aansteker en uit de kilte kwam een grote rookwolk opzetten.
Ik moest denken aan de keren dat ik vroeger met mijn vriendinnetjes in het donker verstoppertje aan het spelen was. Wat had ik toen een plezier. Ik vond het donker leuk en spannend, nu durf ik er niet eens meer alleen te zijn.
Met al mijn kracht stond ik op en liep door de kamer heen. Ik hoorde de voetstappen van de man in de kamer en liep recht tegen hem op. Ik was verstijfd van angst toen hij me vastpakte. ‘Stil maar meisje, dit hoort erbij..’ Ik begon te schreeuwen, zo hard als ik kon!
‘Niemand hoort je meisje..’ zei hij weer. Ik ging door met schreeuwen, wat ik heb gedaan totdat hij me oppakte en op het bed legde. Zijn zweterige handen betastten mijn zwakke lichaam dat zich hevig verzette. Hij stopte even om het licht aan te doen, ik was even verlost.
Het was maar een zwak licht en het enige wat ik in de kamer kon zien was rommel en een kast. Naast me stond een digitaal klokje op een tafeltje waarop stond dat het 14:00 was. Op de muur hing een schilderij van zover ik kon zien een ouderwets boeren landschap.
Dat werd het enige waar ik naar heb gekeken toen ik schreeuwend en vechtend op bed lag.
Op dat moment deed hij zijn broek uit. Dit móest een nachtmerrie zijn!

Ik was vreselijk ongerust, ik was deze week ongesteld geweest. Hij ging toch niks doen?
Ik schreeuwde dat naar hem maar hij deed alsof hij niets hoorde, niet wetend dat ik nog maar net een maand 14 jaar was.
Ik ging met mijn gedachten naar het theater. Ik zag Esther en Kyra al hun gezicht opmaken in de kleine kleedkamer die ooit zo kaal was geweest maar nu vol spullen stond. Ik hoopte dat ze nog iemand hebben kunnen vinden voor de kostuums. Maar wie zou mijn rol dan moeten spelen? Ik zou een arrogante tiener zijn, verwend door haar rijke vader. Ik wist precies nog wat ik tegen de andere toneelspelers zou moeten zeggen..
Ik dacht aan mijn zomervakantie in Italië. Wat was het daar mooi! Ik kon nog steeds de geuren ruiken die uit het pittoreske restaurantje kwamen waarbij ik recht in de Italiaanse zon had gezeten met papa en mama. De lasagne was heerlijk, en daarom maakte het ook niet veel uit dat de ober nauwelijks engels sprak. De ober met die ongelooflijk grote neus! Papa had er zelfs een foto van gemaakt met het smoesje dat hij dat van iedereen deed! Ik kon er nog steeds om lachen.
De realiteit was heel anders. Op datzelfde moment werd mijn jeugd van me afgenomen.
Ik verging van de pijn terwijl de lelijke boerin op het schilderij duivels op me neerkeek. Hij deed smerige dingen met me die ik niet fijn vond en nog nooit had meegemaakt. Ik voelde de energie in me steeds verder wegvallen.
Was dit maar een nachtmerrie..Werd ik dadelijk maar wakker gemaakt door de kinderen van de buren die buiten luid aan het spelen waren. Ik was in shock dat dit me overkwam en kon nog niet helder denken. Na een tijdje was mijn lijdensweg afgelopen, dacht ik.
Hij bleef nog een kwartier hijgend naast me liggen. ‘Zo meisje..nu ben je volwassen..Je bent zo mooi..nu zullen veel mannen je willen..dat wilde je toch? Net zoals alle meisjes!’ Hij begon toen duivels te lachen terwijl ik verging van de stekende pijn. Dat was gelukkig ook een van de enigste keren dat hij iets tegen me zei. Het enige wat ik verder van hem kende was zijn gekreun en gelach. Hij stapte op en ging zijn kleren weer aan doen. Hij zei nog wat smerige dingen tegen me, dingen waar ik nog niks van begreep. Ik had het alleen af en toe met Esther en Kyra over seks, hoe had ik dit dan ooit kunnen voorspellen? Ik was er nog lang niet klaar voor geweest!
Hij deed de kast open en gooide mijn kleren naar me toe. Ik deed ze met trillende handen aan terwijl ik me vies voelde en hij bij de deur naar me stond te staren, met nog steeds zijn muts op. Met zijn doordringende stem zei hij dat ik op bed moest liggen en dat hij even een sigaretje zou gaan roken. Een sigaretje roken! Wat dacht hij wel niet! Op dat moment durfde ik niks te zeggen, merkte niets op. Ik wist dat ze me bij het toneel nog niet zouden missen.
Ik zou eigenlijk pas om half 4 bij het toneel zijn, maar omdat mijn afspraak met de opticien niet doorging kon ik eerder gaan. Kon ik dat maar veranderen, was ik nou maar thuisgebleven! Op dat moment had ik zoveel verwarrende gedachten. Ik dacht aan mijn fiets, wat was daarmee gebeurd? Lag die nu nog stil op de grond in het donker? Wat was er met mijn disc-man gebeurd waar ik zo trots op was? Ik voelde me zo reddeloos en alleen.
En toch bleven mijn ogen droog, ik was nog teveel in shock. Op dat moment kwam hij weer binnen met een wit doekje in zijn hand. Het was weer hetzelfde als ervoor; weer verloor ik mijn bewustzijn toen hij het op mijn mond drukte. Ik dacht écht dat alles over was, maar het zou allemaal nog erger worden.

Ik werd wakker in het felle licht van de lucht. Ik herkende de plaats waar ik lag. Hij had me neergelegd in het huisje van het speeltuintje waar ik vaak plezier had gehad met mijn vriendjes en vriendinnetjes. Ik keek naar rechts en zag nog steeds D hartje M staan op het dak. D van mijn naam en M van Martijn, mijn liefste vriendje op je basisschool. Het was die keer dat ik met Martijn nog tot heel laat aan het spelen was in het huisje. Martijn en ik hadden allang thuis moeten zijn, maar we waren zo leuk aan het spelen, zoals kinderen dat doen.
Toen we Vader en Moedertje aan het spelen waren vroeg Tijn aan me dat hij echt zo wel eens zou willen leven met mij. Hij vroeg me op dat moment verkering en dat was zo spannend!
Mijn hart ging er weer sneller van slaan, dit zou dan mijn eerste échte vriendje zijn!
Daar in dat huisje heb ik mijn eerste zoen gekregen. Het leek toen wel dat er iets explodeerde in mijn buik!
Ik snapte nooit iets van ‘vlinders in je buik’, ik vond het altijd vreemd dat er dieren in je buik zouden rondvliegen! Daarna klom Martijn helemaal voor me op het dak, om speciaal voor mij er D hartje M op te krassen met zijn fietssleutel. Ik was gelukkig, zo gelukkig als een kind kan zijn!
Ik zag ondertussen dat het regende, grote druppels vielen hard op het huisje. Ik hoorde de vogels wegvliegen naar een plaats waar ze warm en veilig zouden zijn. Dat was precies het gevoel wat ik nu had willen hebben. Veilig bij papa & mama thuis op mijn lievelingsstoel, kijkend naar mijn favoriete tv-serie. Realiteit drong tot me door waardoor ik erg verdrietig werd. Het ging nog harder regenen, de wolken werden nog donkerder.
Het leek wel op een begrafenis. Toen mijn Oom werd begraven was het ook zo’n weer, maar toen stond ik tenminste veilig onder een paraplu naast mijn familie!
Ik schrok op uit mijn gedachten. Ik moest weg, maar waar zou ik heen moeten? Hij had mijn fiets naast het huisje bij de schommels neergezet. Trillend en zwak en nog steeds in shock liep ik erheen.
Ik voelde zijn handen nog steeds op mijn lichaam, hij bleef voor me opdoemen. Ik stapte op mijn fiets en zag er tegenop om dat eind nog naar het theater te moeten fietsen. Toch deed ik het. Ik voelde me vies en ik wilde weg, het drong steeds meer tot me door wat me nou eigenlijk was overkomen. Ik bibberde van de kou en zag de scènes van vanmiddag nog steeds voor me draaien als een horrorfilm in de bioscoop. Maar dit was echt.
Niemand zou aan me kunnen zien dat er iets was gebeurd, alleen mama.
Ik besloot om het toneelstuk niet te verpesten, ik zou gewoon op het podium gaan staan, ik had er zo veel voor gewerkt en nu zou ik het ook doen ook! Ik was vastbesloten.
Ik kwam in het theater aan en niemand zag wat aan me, zelfs Esther en Kyra niet.
Diep in mijn hart wist ik dat ik het ze het eigenlijk zou moeten vertellen, maar bang voor hun reactie deed ik dat maar niet. Alles ging zoals gepland, ik heb toen zelfs gelachen met de andere toneelspelers. Zij wisten immers niet wat er gebeurd was.
Keurig heb ik het toneelstuk op kunnen voeren, was ik de arrogante tiener. Maar met mijn gedachten zat ik ergens anders. Ik dacht toen nog niet aan de mogelijkheid dat er een kind in me zou kunnen gaan groeien. Dat steeds groter en groter werd.

Het toneelstuk ging super goed. De anderen gingen nog wat drinken in de stad maar ik zei dat ik me niet lekker voelde, wat ze erg jammer vonden. Maar ik kon het niet, ik had geen energie meer. Het liefst had ik als een kaars willen wegsmelten op de grond, in de duisternis, weg!
Ik kwam thuis, doorweekt van de regen, en zag gelukkig dat papa op zijn werk was. Wat zou het moeilijk zijn om dit aan hem te vertellen! Ik ging naar binnen en stortte in bij mama.

Mama nam me toen mee naar boven om me te laten douchen. Ze was erg ongerust, maar geduldig.
Ik had gedoucht, probeerde het vuil zo hard mogelijk van me af te schrobben.
Ik wilde van hem af, van zijn geur, van zijn lichaam dat me had aangeraakt.
Maar ik weet nu, het echte leed is van binnen en dat kun je niet van je afschrobben.
Ik ging bij mama op bed liggen en toen heb ik haar alles verteld. Het leek alsof er iets van de donkere wolken boven me wegvlogen. Ik voelde me nu zo veilig. Ook al was ik helemaal uitgeput.
Mama werd erg verdrietig door wat ik vertelde, ze hield me zo lang vast. Ik ben toen gaan slapen en werd wakker terwijl papa en mama naast me zaten bij het bed, papa was aan het huilen. Dat had ik papa nog nooit zien doen..
Gelukkig had mama het verteld aan papa. Dat zou ik erg moeilijk hebben gevonden.
Ik wilde het er eigenlijk nooit meer over hebben, maar wat zou dat moeilijk worden in de toekomst."

Laatst gewijzigd op 06-02-2005 om 15:31.
Met citaat reageren
Oud 06-02-2005, 10:32
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Ze vertelt het, hè? Ben dan wel benieuwd hoe het verder gaat...

Ja, ik vind hem wel oké, eigenlijk. Alleen kan donker je volgens mij niet tegemoet sidderen en ik snap dit stukje niet goed:
Citaat:

Ik hoorde in het duister een rits open of dicht gaan en ik huiverde. Blijkbaar was de smeerlap zijn broek weer aan het aantrekken!
Had hij die daarvoor al uit gedaan dan?

En deze zin klopt niet, maar dat is maar een kleine fout:
Citaat:
Ik herkende het nu zo goed omdat Papa had dat wel eens gedronken met een paar vrienden en toen was de fles kapot gevallen, waarop heel het huis toen naar papa’s whisky rook; we leken wel een stelletje alcoholisten
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 06-02-2005, 13:38
Faerie
Avatar van Faerie
Faerie is offline
Ik heb de fouten veranderd!
Dankjewel

En ze vertelt het inderdaad, maar dat wordt later in het verhaal wel duidelijk. Het verhaal gaat namelijk tot het 'heden' zeg maar, tot het stuk waar ze naar buiten zit te kijken en daar ga ik dan ook weer mee verder.
Met citaat reageren
Oud 06-02-2005, 14:41
I C U
Avatar van I C U
I C U is offline
Goed verhaal, ik bleef lezen! Hier een paar fouten:
Citaat:
Hij stopte een wit, nat doekje op mijn mond terwijl ik me hard tegen hem afzette en hem een paar keer hard kraste
Je krabt iemand.
Citaat:
onbewust dat ik nog maar net een maand 14 jaar was
Dit zou ik veranderen in: niet wetend dat ik nog maar...
Citaat:
Dat was gelukkig ook een van de enigste keren dat hij iets tegen me zei. Het enigste wat ik verder van hem kende was zijn gekreun en gelach.
Enigste moet enige zijn. Enige is alleen, alleener dan alleen kan namelijk niet.
In sommige stukken maak je ook (te) veel gebruik van een uitroepteken. Dat staat nogal overdreven, een punt is vaak ook al voldoende.
Maar nogmaals: Het is een goed verhaal! Ben benieuwd naar het vervolg
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
Met citaat reageren
Oud 06-02-2005, 20:14
Faerie
Avatar van Faerie
Faerie is offline
Heb het veranderd
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten [Verhaal] Vrouwenopvang Fryslân
Verwijderd
17 05-03-2007 15:12
Verhalen & Gedichten [Verhaal] Gootsteenontstopper
Verwijderd
10 13-12-2004 15:35
Verhalen & Gedichten tja...een verhaal..ofzo
Romie
11 08-07-2004 07:11
Verhalen & Gedichten [kort verhaal] F.'s verhaal
Just Johan
2 23-02-2004 14:41
Psychologie Stap in het verhaal van de ander-Topic.
Dreamerfly
31 11-11-2003 19:30
Verhalen & Gedichten verhaaltje
b-z
7 03-05-2003 22:17


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 21:29.