Wat schrijf jij nu?

[Mevrouw Lul]

Vogelvrij schreef:

Ja, alle karakters, alle verhalen die je verzint, zijn toch eigenlijk een deel van jezelf, ze komen uit jou voort. Je kunt niet schrijven over iemand als je je niet in diegene kunt inleven, denk ik. Interessant wel, zeker als ik naar het verhaal kijk waar ik nu mee bezig ben. Dat is denk ik een poging om me in mensen in te leven die niet echt is gelukt

Jammer dat je werk niet bevalt... Hopelijk je studie straks wel

In meerdere of mindere mate heb je van alles natuurlijk wel iets in je zitten. Wat ik zo grappig vind, is dat mijn karakters ineens dingen denken waarvan ik: "Inderdaad zeg, zo had ik het nog helemaal niet bekeken!" Terwijl dat er dan toch ergens moet hebben gezeten. Eigenlijk wel leuk, wat iemand schrijft, zegt dus heel veel ook over wie die persoon is.

[Kitten]

FA schreef:

Ik schrijf het beste als ik diep ongelukkig ben.
Mijn creativiteit bereikt zijn piek, op het moment dat de gaskraan op een kiertje staat en groteske schaduwen mijn enige gezelschap zijn. ^^

Ik kan me dit echt niet voorstellen. Ik schrijf JUIST fijner zonder emoties. Ik zou zelfs zeggen dat ik balans zoek in mijn schrijven tegen mijn normale emoties in. Dus als ik een gevecht wil schrijven (actie) zoek ik naar een vredig liedje (doel), als ik een verdrietige scene beschrijf (situatie) zoek ik vrolijke plaatjes (basis situatie). Ik denk dat juist het contrast me helpt het verschil te beschrijven.

Bijna 70.000 woorden, maar ik heb ondertussen bedacht dat ik als ik het af heb, nog veel scenes helemaal moet herschrijven. Je begint toch je karakters beter te kennen als je verder in het verhaal bent.

[Em.]

Mevrouw Lul schreef:

In meerdere of mindere mate heb je van alles natuurlijk wel iets in je zitten. Wat ik zo grappig vind, is dat mijn karakters ineens dingen denken waarvan ik: "Inderdaad zeg, zo had ik het nog helemaal niet bekeken!" Terwijl dat er dan toch ergens moet hebben gezeten. Eigenlijk wel leuk, wat iemand schrijft, zegt dus heel veel ook over wie die persoon is.

Ja, inderdaad. Ik had er ooit nog een msngesprek over, met iemand, over dat proza (met gedichten heb ik dat toch minder) je op een bepaalde manier inzichten geef. Het is niet ík die daar rondloopt, maar deeltjes van mezelf, of dingen die ik me afvraag. Niet dat ik daar bewust mee bezig ben, maar onderbewust gooi ik toch een bepaald deel/vraag/idee in de strijd en kijk ik hoe dat/die reageert op situaties of bepaalde ideeën. Soms schrijf ik ook dingen waarvan ik denk 'he verrek, dat kan inderdaad ook zo!'

Emoties belemmeren bij mij het schrijven juist. Als ik superboos ben wil ik alleen ACHTERLIJKE **&@*^$) AAAARGH dingen op mijn toetsenbord rammen. Alhoewel ik wel eens een heel boos mailtje heb geschreven (naar een persoon die er niets mee te maken had, dat wel, haha) waar ik zó ontzettend overdreef in woede dat het grappig werd. Maar veel meer kan ik er niet mee.

Andersom komt het bij mij wél voor dat ik iets schrijf over iemand die boos is, en dat ik dan zélf boos wordt. Of blij. Of whatever. Dat heb ik ook als ik tekenen - teken ik iemand die boos is, dan ga ik ook boos kijken. xD

Ik gebruik schrijven grotendeels als therapie tegen emoties als woede of neerslachtigheid. Soort van ontlading.
Of waarom dachten jullie anders dat al mijn verhalen en gedichten van het bloed en de griezels uitpuilen?

Andersom word ik zelf als mens, maar zelden in mijn doen en denken beïnvloed door mijn personages. Wèl merk ik dat als ik lang aan een verhaal bezig ben, die personages een eigen leven in mijn hoofd en dromen beginnen leiden.
Alsof ze me willen zeggen hoe ik het verhaal moet verder sturen...

51 000 woorden.
Straks weer een hele dikke bundel naar de uitgevers rondsturen.
Om vervolgens weer door iedereen afgewezen te worden...
Ah, kon erger.

[Vogelvrij]

Wat mij betreft gaat proza (en poëzie eigenlijk ook) vooral over uitvergroten. Wat Em. zegt, het zijn altijd deeltjes van jezelf, ook als je wél autobiografisch zou schrijven, dan nog is het altijd maar een klein stukje wat je opneemt en uitvergroot, onder de loep legt. Dat is juist het leuke, dat je zo kunt focussen op details. Maar misschien is dat ook een reden dat ik niet goed lange verhalen kan schrijven, want dan heb je juist overzicht, een groot geheel nodig en daar gaat het in mijn verhalen juist nooit over, daar is geen groot geheel, daar is alleen het kleine. Hm...

@FA: Maar zelf heb ik dat als ik over een bepaalde emotie wil schrijven, ik juist afstand daarvan moet kunnen nemen, anders gaat het niet. Maar voor jou is dat misschien anders. In elk geval ben ik blij dat je niet door je personages beïnvloed wordt in je doen en laten

Dat is eigenlijk ook waarom ik nu als doel heb iets met een beetje lengte te schrijven, ik wil vooral dieper gaan, kijken wat daar uit gaat komen

[Em.]

@Vogelvrij: ja, precies. Daarom schrijf ik ook geen lange verhalen, dan kan ik niet meer zoiets als eenzaamheid (een man met een hond) of waanzin/fantasie (het doorbreken van de grens tussen werkelijkheid en onwerkelijkheid) beschrijven, en moet ik zelf een verhaallijn verzinnen. Brrr. Ik ben wel echt van het soort dat één zin schrijft, en de rest of z'n beloop laat gaan. En als dat niet lukt, dan wis ik alles weer/behoud ik alleen de goede ideeën erin.

Misschien moet ik eens één van mijn frutsels (hoewel ik niet echt een proza-schrijver ben, en al helemaal geen verhalen) neergooien? Ik heb het nu over allemaal dingen die jullie niet eens gelezen hebben, bedenk ik me ineens. xD

[Vogelvrij]

Ja Em., open eens een topic, laat eens zien wat voor proza jij schrijft

@Andijvie: Maar ik heb dus juist het idee dat je met langere verhalen niet dieper gaat, maar oppervlakkiger moet blijven, omdat er verhaal in moet komen en je dus niet enkel op details kunt focussen, maar juist ook een groter geheel moet laten zien, en grotere gehelen hebben gewoonlijk minder diepgang, lijkt mij?

Iemand (ben helaas de naam vergeten...) zei ooit dat zeggen dat een novelette een klein roman zou zijn, eigenlijk hetzelfde is, als zeggen dat een pony een klein paardje is...

Waarmee hij dus bedoelt dat de kortere novelette het medium is om een heel uitgediept, doch vrij 'kort' verhaal in kwijt te kunnen. Terwijl bij de roman er meer ruimte moet worden besteed, aan het plot en de complexitiet van het verhaal.

Al moet je ook die stelling met een korreltje zout nemen. Vooreerst zijn er ook hopen novelettes die maar weinig met de hoofdpersonages doen. en anderzijds zijn er (vaak hele dikke) romans die naast een complex ook veel investeren in de uitdieping van de personages. Bij horror is het sinds het succes van King, steeds meer de gewoonte geworden, om de hoofdpersonages uit te gaan diepen en zijn karakterontwikkelingen geen uitzonderingen meer.

@Vogelvrij: een verhaal moet een ziel hebben (ja, zèlfs mijn verhalen... ) en de beste manier om dat te bekomen, is er een stukje van de ziel van de schrijver insteken. Wanneer ik emotioneel wordt geraakt doorm ijn eigen fantasie, weet ik dat die missie geslaagd is.

[Ratatouille]

Om even jullie interessante discussie te onderbreken, ik heb de aantekeningen functie in word ontdekt, dus ik hoop hiermee een beetje overzicht te creëren. Ik vind lange verhalen ook moeilijk, ik schrijf liever korte, van een A4tje, maar toch ben ik weer begonnen aan iets langs. Zit alweer op de 6500 woordjes
Ik durf hier niks te posten hoor

Rotzooi schrijven is ook een vak hoor.
en nog een leuk vak ook!

[Ratatouille]

FA schreef:

Rotzooi schrijven is ook een vak hoor.
en nog een leuk vak ook!

Als het zo leuk is, zal ik hier mijn rotzooi eens openbaar maken

Ratatouille schreef:

Als het zo leuk is, zal ik hier mijn rotzooi eens openbaar maken

Het schrijven is leuk, lezen daarentegen..

The Chosen One schreef:

Het schrijven is leuk, lezen daarentegen..

Best dat ik een wansmaak heb he.

[Vogelvrij]

FA schreef:

Iemand (ben helaas de naam vergeten...) zei ooit dat zeggen dat een novelette een klein roman zou zijn, eigenlijk hetzelfde is, als zeggen dat een pony een klein paardje is...

Waarmee hij dus bedoelt dat de kortere novelette het medium is om een heel uitgediept, doch vrij 'kort' verhaal in kwijt te kunnen. Terwijl bij de roman er meer ruimte moet worden besteed, aan het plot en de complexitiet van het verhaal.


@Vogelvrij: een verhaal moet een ziel hebben (ja, zèlfs mijn verhalen... ) en de beste manier om dat te bekomen, is er een stukje van de ziel van de schrijver insteken. Wanneer ik emotioneel wordt geraakt doorm ijn eigen fantasie, weet ik dat die missie geslaagd is.

Ja precies, dat bedoel ik. En natuurlijk zijn daar ook weer uitzonderingen op, maar het is toch wel echt een apart genre, het korte verhaal. Eerst had ik dat niet zo door en dacht ik: als ik nu maar goed oefen met korte verhalen, dan lukt het me straks beter om een langer verhaal te schrijven, nu blijkt het tegenovergestelde waar

Hm... Het punt is dat als ik emotioneel word ( zonder t!) door wat ik bedenk, ik meestal alleen prut schrijf, omdat ik dan te veel focus op de emoties en te weinig in staat ben om te relativeren. Ik denk dat dat juist belangrijk is bij een verhaal, dat je het in een bepaald perspectief kan plaatsen en dat kan alleen door afstand te nemen. En natuurlijk moet er bezieling zijn, het is altijd fijn als een verhaal echt tot leven kan komen

[Mevrouw Lul]

Zo ik heb ontslag genomen dus tijd zat voor mijn verhaal . Stiekem heel fijn . Ik ben alleen de laatste tijd alleen nog aan het aanpassen, daarna pas ga ik weer verder dus het voelt alsof het niet opschiet terwijl het eigenlijk best heel goed gaat.

[Ratatouille]

FA schreef:

Best dat ik een wansmaak heb he.

Best dat ik een fan heb dan

[Mevrouw Lul]

Ik heb net de hele avond met een schrijver van gedachten zitten wisselen en dat was zo fijn, leuk, bemoedigend en nuttig dat ik er weer helemaal zin en vertrouwen in heb . Zeker omdat hij ook zo'n vertrouwen in mij heeft. Zo... fijn gewoon .

Je hebt die arme man toch niet zat gevoerd hoop ik?

[Mevrouw Lul]

FA schreef:

Je hebt die arme man toch niet zat gevoerd hoop ik?

Nee hoor, dat is gewoon een arme man die om de één of andere gekke reden altijd heel erg gelooft in wat ik dan ook doe en dat vind ik best een heel grote eer .

[Miekje*]

Vogelvrij schreef:

O, zoiets zou ik echt nooit durven schrijven, een historisch verhaal, hoe doe je dat precies, hoe pak je dat aan? Want dan moet je wel heel veel research doen, tenzij het je niet kan schelen als het niet precies klopt, maar als je echt alle details goed wilt hebben... Ja, heb ik wel bewondering voor, ik schrijf toch voornamelijk over de wereld om me heen.

Als je zelf zeer geïnteresseerd bent in geschiedenis, is dat niet zo heel moeilijk. Op die manier hoef je niet meer zo heel veel research te doen, als je de omgeving oppervlakkig omschrijft. Iedereen weet wel dat arbeidersgezinnen in die tijd hutjemutje woonden, weinig verdienden, lange dagen maakten, weinig fatsoenlijk te eten hadden en er vooral grote gezinnen voorkwamen. En omdat de industriële revolutie niet zo'n heel langgerekt tijdperk is (zoals de Romeinse Tijd of de Middeleeuwen), is het een stuk makkelijk schrijven.

[Mevrouw Lul]

Ping: alles herlezen en aangepast en de 50.000 grens over. Gaat best lekker dus en ik heb mezelf beloofd dat alles in basis voor het einde van de zomer af moet zijn. Gaat wel lukken .

Alleen begint het dan natuurlijk eigenlijk pas, ik ben zo slecht in herschrijven, ik heb echt last van grote blinde vlekken .

[Kitten]

Ik zit toch even vast in mijn eigen verhaal. Ik heb het middendeel gewoon niet goed uitgewerkt in mijn hoofd, maar dat gaat vast goed komen als ik een beetje inspiratie krijg. Dat zit er nu wel aan te komen.

[Vogelvrij]

@Mevrouw Lul: Goed bezig!

*Miekje* schreef:

Als je zelf zeer geïnteresseerd bent in geschiedenis, is dat niet zo heel moeilijk. Op die manier hoef je niet meer zo heel veel research te doen, als je de omgeving oppervlakkig omschrijft. Iedereen weet wel dat arbeidersgezinnen in die tijd hutjemutje woonden, weinig verdienden, lange dagen maakten, weinig fatsoenlijk te eten hadden en er vooral grote gezinnen voorkwamen. En omdat de industriële revolutie niet zo'n heel langgerekt tijdperk is (zoals de Romeinse Tijd of de Middeleeuwen), is het een stuk makkelijk schrijven.

Hm, ik weet niet, ik ben wel geïnteresseerd in geschiedenis, lees graag historische romans en natuurlijk weet ik wel dat arbeidersgezinnen krap woonden en al dat soort dingen, maar ik zou bijvoorbeeld niet precies weten wat ze aten, hoe ze hun haar droegen, hoe ze hun religie precies beleefden... Dus dat moet je dan toch weer uitzoeken, ik zou dan ook niet op mijn geheugen durven vertrouwen als je denkt iets te weten, dan zou ik dat weer allemaal willen verifiëren

OT: Terug van vakantie, dus barstensvol goede voornemens, maar weinig goede ideeën verder, helaas

[Mevrouw Lul]

Goede voornemens, leuk! Fijne vakantie gehad?

Ik ben stiekem best een beetje trots op mezelf omdat ik nu in een periode in mijn leven zit waarin niemand iets van me vraagt en ik toch elke dag hard aan het werk ben. Voor iemand met een ernstig discipline-probleem, vind ik dat best goed . Het is ook best een strijd soms hoor. Ik zit regelmatig uren naar mijn scherm te staren terwijl ik in mijn hoofd ontzettend met mezelf in de clinch lig. Ik ben een dwars, lui kind en een strenge moeder tegelijk dus af en toe zit ik me enorm aan te stellen en te stampvoeten tegen mezelf maar tot nog toe lukt het me om daar niet aan toe te geven .

Ik moet per week minstens 10.000 woorden schrijven van mezelf en iedere dag twee lessen Italiaans doen en tenminste één hoofdstuk Italiaanse Harry Potter lezen. Ik ben echt blij dat het me lukt om me ertoe te zetten en niet in een soort lethargische modus te vervallen .

Ik zit nu dus op 60.000 woorden en mijn pauze is voorbij dus... schrijferdeschrijf!

[Kitten]

Ik heb de ban vandaag gebroken. Morgen actiescene!!

[KIET]

Ik heb zoveel gereden (4200 km) en gelezen (5 dikke boeken, waaronder de Millennium-triologie) dat ik aan schrijven eigenlijk niet toe ben gekomen in mijn vakantie, terwijl ik dan wel het meest gemotiveerd ben eigenlijk. Beetje jammer
Hoewel ik wel een aantal vrij goede punten voor een uitgebreid plot heb opgepikt, ook al ben ik nog niet aan dat verhaal toe. En áls ik daar aan wil beginnen, gaat dat ontzettend veel research vereisen.

Mijn manuscript is zo goed als af.
Sebiet weer keer hopen uitgevers mee lastig gaan vallen. Ik verheug mij nu al op de afwijsbrieven.

"Wij vinden uw verhaal niet ins ons fonds passen." ben ik al gewoon. Een leukere zou zijn:
"Wij vinden het verhaal veel te gruwelijk om door kinderen tel aten lezen." Of misschien wordt het wel een
"Wij vrezen te veel klachten van verontruste ouders."



Duimen voor mij he

[Mevrouw Lul]

Huh Fa, dat heb je ook snel gedaan ineens dan?

[niña]

Blind is nu een week af na eerste redigeeracties. Nu nog wat meer proeflezers verzamelen en uh.. op naar een nieuw project

[Mevrouw Lul]

niña schreef:

Blind is nu een week af na eerste redigeeracties. Nu nog wat meer proeflezers verzamelen en uh.. op naar een nieuw project

Wat ga je er mee doen?

[Mevrouw Lul]

Zo mijn dagelijkse schrijfplicht zit er weer op. Ik zou zo blij zijn als de beginlijn tenminste af is. Maar dan... dan wordt het pas echt moeilijk natuurlijk .

Hoe dan ook, ik loop nog wel braaf op schema dus dat is mooi. Voor september moet ik het tenminste herschreven kunnen hebben .

[Kitten]

niña schreef:

Blind is nu een week af na eerste redigeeracties. Nu nog wat meer proeflezers verzamelen en uh.. op naar een nieuw project

Als je wil mag je het altijd sturen. Ik weet alleen niet of ik er voor mijn (korte) vakantie of direct daarna veel tijd voor heb.

[Vogelvrij]

Kitten schreef:

Als je wil mag je het altijd sturen. Ik weet alleen niet of ik er tijd voor heb.

Ja, hier ook.

@Mevrouw Lul: Superleuke vakantie!
@Kiet: Maar lezen is ook belangrijk! Ik heb deze vakantie ook voornamelijk gelezen, maar juist daardoor ook weer erg zin om zelf te schrijven

[niña]

Mevrouw Lul schreef:

Wat ga je er mee doen?

Aan een bevriende uitgevermedewerker meegeven en na dat oordeel rond sturen

Kitten schreef:

Als je wil mag je het altijd sturen. Ik weet alleen niet of ik er voor mijn (korte) vakantie of direct daarna veel tijd voor heb.

Ah thanks. Heb je een @scholieren adres?

Vogelvrij schreef:

Ja, hier ook.

Staat je mail in je profiel? Het is een document van 276 pagina's, dus dat krijg ik niet in een pm

Mevrouw Lul schreef:

Huh Fa, dat heb je ook snel gedaan ineens dan?

Nee hoor,
ik zat paar weken terug al op 51 000 woorden en nu zit ik op 65 000.
en verhaaltje is uit.

[Mevrouw Lul]

Maar ga je het niet nog herschrijven ofzo dan?

Mevrouw Lul schreef:

Maar ga je het niet nog herschrijven ofzo dan?

Ik werk zoals de japanners hun auto's en cd spelers ontwerpen en produceren he:
Kaizen

Continu het bestaande product verbeteren en aanpassen. Al het voorgaande is tijdens het schreven reeds meermaals herbekeken, herwerkt en bijgeschaafd.
en nu is het op een punt gekomen dat het voor mijn ogen klaar is. Het kan heel goed zijn dat er nog meer inzit, maar dan ben ik simpelweg als schrijver niet goed genoeg om het er nog uit te halen.

Het verhaal opent nu bijvoorbeeld met:

De inbreker voelt hoe zijn lijf zindert. De bloedplas op de marmeren vloer wordt langzaam groter en komt tot vlak bij de toppen van zijn zwarte, militaire laarzen. Het geeft hem een kick, doden. Eén van zijn vervelend karaktertrekjes, vindt hijzelf ook. Hij is echter niet in het midden van de nacht het museum binnengedrongen, om bloedvlekken te maken. De ongelukkige nachtwaker had maar bij zijn vaste routine moeten blijven.

Al vanaf de eerste bladzijde een bloedplas dus, en daarna wordt het alleen maar leuker!

[Kitten]

hm... Ik weet niet of ik die opening echt voel zitten om eerlijk te zijn. Ben je een schrijver die veel verteld in zijn verhalen?

Kitten schreef:

hm... Ik weet niet of ik die opening echt voel zitten om eerlijk te zijn. Ben je een schrijver die veel verteld in zijn verhalen?

HOPEN!
Ah, ik ben gewoon een oerslechte schrijver hoor. Maar wel altijd vol van wilde verhalen in mijn hoofd.

[Kitten]

FA schreef:

HOPEN!
Ah, ik ben gewoon een oerslechte schrijver hoor. Maar wel altijd vol van wilde verhalen in mijn hoofd.

Punt 1 - Jezelf afkraken is niet handig. Blijf in jezelf geloven, want er zijn genoeg mensen die je af willen kraken
Punt 2 - Ik vind het echt geen slecht stuk, ik denk alleen dat ik de zinsvolgorde iets zou veranderen. Ik denk namelijk dat je de spanningsboog die je hier probeert te creëren niet echt tot zijn recht komt omdat je gelijk veel laat zien.

(voorbeeld: De plas bloed op de grond wordt langzaam groter. Dikke druppels sluiten aaneen en glijden naar zijn donkere laarzen. Hij zindert in zijn hele lijf. De adrenaline, de kick van de moord giert door hem heen.)

Punt 3 - Wilde verhalen zijn goed

Hog ik prijs eigenlijk niet graag mijzelf als schrijver aan, want ik weet dat in het landschap er velen zijn die stukken beter zijn dan ik. En ik ben natuurlijk ook een beetje masochistisch van nature. Het geeft mij altijd een goed gevoel vanbinnen, zo bloedrood gekerfde letters over hoe wansmakelijk het wel niet is.

Mja, is natuurlijk wel zo dat die plas bloed de opening van dat stuk is, het gaat niet over de moord maar wel over wat er daarna gebeurt.
Ik zal er nog wel keer naar kijken, maar je moet begrijpen dat ik niet te veel bloed en lijken meer mag schrappen he, anders zal hij niet gruwelijk genoeg meer zijn.

[Kitten]

FA schreef:

Mja, is natuurlijk wel zo dat die plas bloed de opening van dat stuk is, het gaat niet over de moord maar wel over wat er daarna gebeurt.
Ik zal er nog wel keer naar kijken, maar je moet begrijpen dat ik niet te veel bloed en lijken meer mag schrappen he, anders zal hij niet gruwelijk genoeg meer zijn.

Ik zei niets over schrappen, maar ik denk dat je moorden niet moet vergelijken met gruwel.

(p.s. Wil je misschien een (thriller) stukje van mij voor mij proef-lezen? Ik denk er over om dat via een e-publisher te publiceren)

Oeioei, als ze FA vragen voor proeflezer is het teken dat het de moeite is.

Ja graag, heb de komende weken wel niet veel tijd, maar als het ook tegen september mag zijn?

[Kitten]

FA schreef:

Oeioei, als ze FA vragen voor proeflezer is het teken dat het de moeite is.

Ja graag, heb de komende weken wel niet veel tijd, maar als het ook tegen september mag zijn?

Dan wil ik het al online hebben. Het is maar 1411 woorden

1411 woorden maar?
Ca va, dat lees ik op een dik uurtje

Inbox me maar, krijg ik daar nog keer wat anders te lezen, dan dat ik er een wel erg a-sociaal forumgedrag opna hou.

[Kitten]

FA schreef:

1411 woorden maar?
Ca va, dat lees ik op een dik uurtje

Inbox me maar, krijg ik daar nog keer wat anders te lezen, dan dat ik er een wel erg a-sociaal forumgedrag opna hou.

Ik kan het niet per PM sturen, dus ik stuur het naar je mail.

[KIET]

FA schreef:

Ik werk zoals de japanners hun auto's en cd spelers ontwerpen en produceren he:
Kaizen

En ongeïnspireerd maar robuust?

Ik zou overigens ook niet zo'n stuk beginnen met 'de inbreker'. Laat de lezer er eerst maar een beetje naar raden en identificeer hem wat later pas Die eerste zinnen moeten in dit geval uitnodigen om verder te lezen over het wat en waarom, en die mystiek gaat direct het raam uit met zo'n opening.

Bovendien hoef je volgens mij niet eens zo'n uitzonderlijk goede schrijver te zijn om gepubliceerd te worden. Afgelopen vakantie heb ik een pocket van Ronald Patterson gelezen en de schrijfstijl van die vent is echt ongelooflijk simpel. En hoewel hij nu zo populair is, is die Stieg Larsson verder ook geen innovatieve schrijver. Larsson moet het hebben van een vrij goed uitgewerkt plot, kennis van zaken en erg boeiend personage. Al moet ik er aan toevoegen dat Larsson nooit de kans heeft gehad om z'n stijl te verfijnen en ik niet weet hoeveel het werk na zijn dood is aangepast ter publicatie (en het feit dat hij een prominente Zweed was die zo vroeg is overleden helpt natuurlijk ook wel om gepubliceerd te worden). Ook Dan Brown is geen uitzonderlijk getalenteerd schrijver qua stijl, maar biedt veel inhoudelijk met een boeiend plot. Voor het algemene publiek moet vooral de inhoud aanspreken en de schrijfstijl niet té ingewikkeld zijn. Verder is er moeilijk een peil op te trekken wat 'goed' is en wat niet, dat lijkt nogal te wisselen. Maar het meeste wat ik op forums altijd zie van hobbyschrijvers komt het qua stijl altijd al vrij dicht bij het 'niveau' waarop een groot deel van de moderne auteurs werken. Het is ook niet een zeldzaamheid dat een schrijver die constant is afgewezen of iets in eigen beheer uitgeeft alsnog met hetzelfde materiaal wél opeens doorbreekt

Ik zeg altijd dat een goed uitgewerkt vakcliché beter is dan met iets nieuws af te komen dat gewoonweg niet zo goed is als wat er al is.
dus ook vanuit dat oogpunt zal ik wel een japanner zijn.

De markt is een raar iets en ook sterk gebonden door tijd. Verhalen die 20 jaar terug een publiek zouden gevonden hebben, vinden dat vandaag wel en andersom.

Niet één of het andere, maar Larsson was wel al 50 he.
Als ik nu 30 jaar lang zou schrijven en ik dan op mijn 50ste met dezelfde troep als vandaag afkom, dan denk ik echt niet dat het ligt aan het feit dat ik 'geen kans heb gehad mijn stijl te verfijnen' XD

[Kitten]

KIET schreef:

Bovendien hoef je volgens mij niet eens zo'n uitzonderlijk goede schrijver te zijn om gepubliceerd te worden. Afgelopen vakantie heb ik een pocket van Ronald Patterson gelezen en de schrijfstijl van die vent is echt ongelooflijk simpel. En hoewel hij nu zo populair is, is die Stieg Larsson verder ook geen innovatieve schrijver. Larsson moet het hebben van een vrij goed uitgewerkt plot, kennis van zaken en erg boeiend personage. Al moet ik er aan toevoegen dat Larsson nooit de kans heeft gehad om z'n stijl te verfijnen en ik niet weet hoeveel het werk na zijn dood is aangepast ter publicatie (en het feit dat hij een prominente Zweed was die zo vroeg is overleden helpt natuurlijk ook wel om gepubliceerd te worden). Ook Dan Brown is geen uitzonderlijk getalenteerd schrijver qua stijl, maar biedt veel inhoudelijk met een boeiend plot. Voor het algemene publiek moet vooral de inhoud aanspreken en de schrijfstijl niet té ingewikkeld zijn. Verder is er moeilijk een peil op te trekken wat 'goed' is en wat niet, dat lijkt nogal te wisselen. Maar het meeste wat ik op forums altijd zie van hobbyschrijvers komt het qua stijl altijd al vrij dicht bij het 'niveau' waarop een groot deel van de moderne auteurs werken. Het is ook niet een zeldzaamheid dat een schrijver die constant is afgewezen of iets in eigen beheer uitgeeft alsnog met hetzelfde materiaal wél opeens doorbreekt

Dit herken ik heel erg. Ik let veel op schrijfstijl op het moment, en er zijn gewoon mensen die mij qua stijl niet kunnen boeien. Ik heb zelfs schrijvers waar ik door voornamelijk de dialoog te lezen al het verhaal prima volg.

Ik kan trouwens de website van Karen Miller aanraden:
http://karenmiller.net/

Ze heeft heel veel goede tips