[Verhaal] Science Fiction

Weer eens heel wat anders. Voor de gelukkigen onder jullie die Bob Sagot niet kennen; hij is die man van America's Funniest Home-Video's die altijd heel erg flauw grapjes nog flauwer maakt door ze op te lezen.

- - -

Het is het jaar... ach, doe maar een gooi. Dubbel zes! Nog een keer. Twee en vier. Akkoord. Het is het jaar 6624! De gehele mensheid, opgesloten in een stoffige kelder in het zuiden van Frankrijk, wordt overheerst door een kwaadaardige macht; radioactieve kakkerlakken uit een dimensie even verderop, de straat uit, linksaf bij de kruising, rechts bij de apotheek en dan steeds rechtdoor tot je bij het strand komt. Diep uit de ruimte zijn ze gekomen, en niemand weet wanneer. Ze kwamen, zagen en overwonnen. Dat werd van hen verwacht.
Met pistolen waar afwisselend een groene en dan weer een rode straal uit spoot, marcheerden zij deze dimensie binnen. De poort kwam toevallig uit in de koelkast van een alleenstaande vrijgezel zonder relatie, dus de eerste drie weken werden zij aangezien voor kliekjes die zich ontwikkelden tussen het bier. Maar al snel barstten ze uit de koelkast in een explosie van dood, geweld en bederf, en knalden ze als een lichte edoch hardnekkige griep over de gehele aarde. Voordat men goed en wel alle songteksten van The Sound Of Music uit het hoofd kende, zat men in de kelder.
“Supercalifragilisticexpiallydocious…” mompelde iemand.

Natuurlijk was er nog wel verzet onder de mensen, in de eerste dagen. “Stop,” zeiden sommigen. “Halt,” zeiden weer anderen. Maar zelfs het gevreesde “Nu moet je echt ophouden, kwajongen, want de kindertjes in Afrika zouden daar een moord voor doen,” mocht niet baten. Met stokken werden ze de kelder in gedreven, terwijl de radioactieve kakkerlakken uit de andere dimensie de polonaise liepen door het land wat vroeger de mensen toebehoorde.
Eigenlijk nog steeds! Velen wilden ontsnappen, om hun aarde terug te krijgen, desnoods met bruut geweld, een overdaad aan moed, veel wapengekletter en enorme snorren. Zo bedacht men de meeste sluwe listen om de wachter, die buiten stond, het haakje van de deur te laten halen.
“Klop klop!” zeiden ze dan.
“Wie’s daar?” vroeg de bewaker dan.
Dan zou het plan weer stukvallen. De kakkerlakken waren slimmer dan verwacht. Vast omdat ze radioactief waren. Alles wat radioactief is, wordt slimmer. Kijk maar eens naar de twee bommen die in de twintigste eeuw op Japan gegooid waren. Niet lang daarna werden de meest geavanceerde computers uitgevonden. Toeval? De mensheid dacht van niet.

In de kelder was het niet alleen vrij druk en stoffig, maar vooral nogal leeg. Apart van een klein, oranje tafeltje in de hoek, met daarop een oude computer, en een roestig vergiet in de andere hoek, was er niets. Ja, de mensheid natuurlijk, maar die telde niet mee.
Men probeerde een lijst op te stellen om te bepalen wie wanneer op de computer mocht spelen, maar het bleek dat dit niet werkte. De lijst zou zoveel ruimte innemen, dat het erin zou resulteren dat iedereen vellen papier in zijn of haar lichaamsopeningen moest bewaren. Probeer dan nog maar eens fraude tegen te gaan zonder vieze handen te krijgen.
Bovendien was de computer van een nogal gammel soort, daar hij al een aantal eeuwen oud was. Niemand wist meer precies hoe je spelletjes op moest starten met een Commodore 64. In een tijdperk waarin computers allemaal voorzien waren van een tijdreischip, zodat ze twee tellen van te voren wisten wat mensen wilden doen, zodat men nooit meer opdrachten hoefde te geven, verwonderde de mensheid zich over die knopjes met letters erop.
“Qwerty?” vroegen ze dan aan elkaar, “wie is Qwerty nou weer?”

Alsof het opgesloten zitten in een kelder in Frankrijk – terwijl er toch zat andere landen waren, zoals Zuid-Afrika, Polen of Rusland – nog niet genoeg was voor de voltallige mensheid, verzonnen de kakkerlakken, afkomstig uit de andere dimensie en ultra-intelligent geworden door stralingen van radioactieve deeltjes, – we kunnen het inderdaad niet genoeg benadrukken - telkens nieuwe martelingen. Iedereen was ABBA al eeuwen vergeten, en niet zonder reden. Maar na verloop van tijd zong het merendeel mee, om de muziek maar niet te horen en de kakkerlakken reageerden hierop door alle grapjes van Bob Sagot, die ze op een bandrecorder hadden staan, langs te laten komen. Dit, echter, was een fatale misvatting. Niemand kon de zaaddodende grappen van Bob Sagot doorstaan zonder er permanente en ernstige schade aan over te houden. Ergens was het vergelijkbaar met radioactiviteit. Maar dan erger.
Het gevolg was dat de mensheid er alles, maar dan ook echt alles, aan zou doen om uit die verdomde kelder te komen, die taperecorder met Bob Sagot erop aan stukken te slaan en desnoods de kelder weer in te gaan.
ABBA? Ok. Bob? Nee!

Een wanhopig mens is in staat dingen te doen die een verstandig mens nooit zou doen. Zo werd de Commodore 64 in de hoek van de kelder, al bijna vergeten, opeens opgeworpen als oplossing voor het probleem. Iemand had eens een boek gelezen van ene Asimov, of Clarke, of wie dan ook, en daarin ging het over mensen die zichzelf integreerden in computers. Het nut ervan ontging een ieder vooralsnog, maar het klonk erg goed.
Het kostte maar drie dagen voordat men een plan had. Eén der mensen zou een gat in zijn hoofd geboord krijgen, en de anderen zouden dan het vergiet daarop bevestigen. Het idee was dat de hersenen en het metaal contact maakten. De Commodore werd daar vervolgens op aangesloten en uitgebreid met een chip waar Speeddos twee punt nul op stond, die iemand al die tijd in zijn broekzak had. Als straf werd hij de vrijwilliger.
Nu alleen de functietoetsen nodig waren, was het een makkie en voordat iemand één van de vergeten teksten van The Sound Of Music weer opnieuw kon leren, was de vrijwilliger in de digitale dimensie geladen. Het eerste kwartier vermaakte de mensheid zich nog met gooien van virtuele kranten tegen het hoofd van het slachtoffer, die men uit pure koddigheid ‘Paperboy’ noemde, maar al snel besloot men iets aan de nijpende situatie te doen.

Voor de lezers die geloven dat je via een Commodore 64 en een roestig vergiet in een zogenaamde ‘digitale dimensie’ kan komen, is het geen grote stap om te geloven dat de radioactieve kakkerlakken uit een andere dimensie bestuurd werden door een virtueel meesterbrein dat huisde in een FM frequentie van de radio die momenteel Bob Sagot ten gehore bracht. Eigenlijk dacht iedereen altijd al dat Bob Sagot de verpersoonlijking was van al het kwaad op aarde.
Gewapend met een virus in een glazen potje, met gaatjes in het deksel uiteraard, zocht Paperboy de middenband af. Het duurde niet lang of hij had de verblijfplaats van het meesterbrein gevonden en met een doortrapte list, die te maken had met een aap met drie hoofden die zich achter het brein zou bevinden, leidde hij de aandacht af om het virus ongezien vrij te zetten. Vrolijk liep het rond en even later had het de hele bandrecorder geïnfecteerd. De grappen van Bob Sagot werden nu vertaald in de taal van de kakkerlakken, welke verdacht veel leek op het Duits. De kakkerlakken hadden precies drie komma zes seconden nodig om de dimensie en planeet van de mensen te verlaten. De laatste kakkerlak had, in een aanval van pure en virale waanzin, het slot van de kelder gehaald en zo de mensheid gered.
Dol van vreugde stormde deze de stoffige kelder, waar zij zoveel jaren gezeten hadden, uit en waren ze net op tijd om de zon onder te zien gaan achter de weelderige heuvels van Zuid-Frankrijk.
Juist toen men bezig was met het oprichten van een standbeeld voor de Paperboy, bedacht iemand dat het vergiet daar wel leuk zou staan. In een enorme stofwolk raasde de mensheid de kelder weer in en onder al die kracht viel de deur dicht, en in het slot.
Iedereen ging dood, maar niemand was echt heel droevig. De bandrecorder met Bob Sagot was immers uit.

- - -

LUH-3417

[Psychopath]

Hoezo meneer heeft een rijke fantasie?

....radioactive kakkerlakken.....

maar wel erg leuk !

[b-z]

echt een vet verhaal, super grappig, kan alleen nog wel iets duidelijker geschreven worden

[®Observer]

Heb je verhaal nog niet gelezen, ga ik straks doen.

Ik kan je wel alvast melden dat het Bob Saget is ipv Bob Sagot. Vraag me niet waarom ik dat weet, ik wil het zelf niet eens weten.

[MaNiAcSki]

dikke 0wnage
nice

Ja, nu je het zegt is Saget ook veel logischer. Zo klinkt het ook.
Ik heb toen nog een zoekactie op google gedaan, en toen ik wat dingen vond met 'Sagot' vond ik dat kennelijk genoeg. Slordig.

Bedankt voor de reacties.

LUH-3417

[barkrukkie]

LUH-3417 schreef op 23-04-2003 @ 00:10:
Dol van vreugde stormde deze de stoffige kelder, waar zij zoveel jaren gezeten hadden, uit en warens ze net op tijd om de zon onder te zien gaan achter de weelderige heuvels van Zuid-Frankrijk.
[/B]

klein foutje wat ik zo snel zag

maar verder leuk, orgineel verhaaltje