Heej,
Ik ben op het eerste gezicht een hele normale jongen.
Maar dat veranderde allemaal... ik leerde de vorige zomervakantie depressie kennen. Dat ging na 1 maand voorbij en heel veel later dat jaar kreeg ik een vriendin. Dit bleek echt een psycho te zijn. En ze heeft mij vind ik aangestoken. Ik vertelde haar wat in me gaande was, waarom ik me kut voelde enzo, en zij vertelde op haar beurt wat bij haar gaande was.. Ook niet leuk.. maar achteraf kwam ik erachter dat 80% of zo niet waar was. Dat vond ik kut. Want door te weten dat ons leven slecht was ging zij zich ook nog snijden, dat vond ik freaky.. maar ik ging het ook doen! Ik wilde weten hoe het voelde.. toen voelde ik niks.. dus ik deed het gewoon. Toen kwamen lidtekens.. en toen kwam de tijd dat ze steeds stommer ging doen... we gingen uit elkaar. Zij ging naar een therapeut.. maar goed ook.. maar ze heeft niet alles verteld aan dat persoon.. anders zou ze nu in een tehuis zitten.
ik.. ja ik sneed niet meer.. ik moest alles verwerken... ik voel me nu nog steeds regelmatig kut... Een tijdje geleden ging ik weer snijden.. om te kijken hoe het voelde.. ik was toen depressief. En toen kwam ik achter iets dat ik nooit had gewild. Ik geniet ervan om mezelf te snijden. Het doet geen pijn... alleen als ik te diep ga, en om dan in slaap te vallen terwijl ik bloed.. is heel rustgevend.. om met een mes in mijn arm te zitten.. is rustgevend. Het geeft met vrede.
DIT IS PAS FREAKY!!!
Toen ik me dit realiseerde stopte ik gelijk.. nu heb ik een paar GROTE lidtekens en mijn familie denkt dat het door speerwerpen op school komt. Maar goed ook. Nu hoop ik dat ik het nooit meer doe. Maar als ik nu dus een wond krijg.. dan vind ik het dus niet erg.
GOD DAMN.. ik ben een freak geworden! En als ik kijk waardoor... en ik haar de schuld zou geven.. zou ik haar het nooit kunnen vergeven.
|