Hoi,
Ik zit met wat problemen, ik zal het hier gaan plaatsen. Het is een lang verhaal, maar ik hoop dat ik advies kan krijgen, en wat jullie ervan vinden.
Het begint zo:
Ik zit de afgelopen maanden met heel veel dingen. Dit had ik eerlijk aan school verteld, en die hebben mij aangemeld bij bureau jeugdzorg. Ik woon momenteel op mezelf in een andere stad dus mijn ouders en zussen zie ik zowieso amper. Ook vertel ik hun niet over mijn problemen omdat ze het simpelweg gewoon niet kunnen begrijpen.
Ik heb nogal stemmingswisselingen namelijk, en huilbuien, en ik zit erg met mezelf, en zonder me af van mensen en vrienden omdat ik het gewoon niet aankan. Bureau jeugdzorg heeft mij ondervraagt en ik ben meteen verwezen naar de GGZ en ze gaven mij voorrang omdat ze zorgen maakten om mij. Nou ben ik bij de GGZ geweest, en het blijkt dat ik borderline heb. Ik herken me hierin ook veel.
Ik heb namelijk deze dingen:
- stemmingswisselingen
- moeilijk alleen kunnen zijn
- woede uitbarstingen
- dreigen met zelfdoding, alsmede zelfverwonding, , eetstoornissen, koopverslaving, - psychotische verschijnselen.
- angst, soms door agressie bedekt
- eenzaamheid, zelfs in gezelschap
- leegte, niet weten wat je wilt, voelt of vindt
- een kloof tussen gevoel en verstand
-overspoeld raken door heftige emoties, waar je niets mee kan en die moeilijk te verdragen zijn
- relaties niet kunnen aangaan en/of kunnen volhouden, ook met betrekking tot werk
- periodes van depressie, enorme spanning en weinig gevoel van eigenwaarde.
Nou hebben wat vrienden mij hierin gesteund, vooral 2. Eentje is gewoon een vriend van mij die ik al 3 jaar lang ken en mij in alles helpt en alles voor me doet. De ander ken ik anderhalf jaar, heb hem tijdens het uitgaan ontmoet, en hij had heel veel gevoelens voor me, maar het was niet wederzijds.
De laatste heeft me vooral heel erg gesteund, en is vaak bij mij langsgekomen en heeft me weer meegenomen naar een feest. Hij heeft een vriendin waar hij geen gevoelens meer voor heeft. Ik heb zo het idee dat hij nog steeds wat voor mij voelt, omdat hij dit erg laat merken. Maar dit deed hij altijd al. Ik waardeerde z'n hulp en aandacht heel erg omdat ik bij niemand anders terechtkon naar mijn gevoel.
Nou zit het zo. Hij heeft een goeie vriend waar die weleens mee uitgaat en waar die vaak mee praat. Ze kennen elkaar al n paar jaar. Ik ken die vriend ook, want tijdens het uitgaan praatten we vaak met elkaar en dan knuffelden we ook, sinds een paar weken heb ik hem nu op msn alleen in het begin spraken we amper met elkaar, en ik had er ook niet echt behoefte aan eigenlijk.
Nou was ik laatst met die goede vriend uitgegaan en hij was ons aan het opwachten samen met iemand anders. Ik zag hem na een paar maanden weer, en hij was weer erg aardig en ik keek ook vaak naar me. Na het uitgaan liep hij met ons mee naar m'n huis wat ik erg aardig vond.
Ik heb die goeie vriend eerlijk verteld wat ik van die jongen vind, ik vond hem namelijk leuk en ja weet niet, hij heeft iets..die goeie vriend van mij steune me hierin en ik had hem ook gevraagd het geheim te houden enzo, hij beloofde het.
Op een gegeven moment sprak die jongen op msn mij aan, en spraken we veel met elkaar. Ik vond de heel onverwacht en dacht dat die goede vriend erachter zat. We hadden meteen de dag erna afgesproken en van die goeie vriend van mij hoorde ik dat hij wou dat ie met hem meeging, ik wist niet waarom maar vond het wel goed.
Toen ze bij mij kwamen, was ik best wel een beetje stil en deed ik heel vaag enzo, maar als ik iemand niet goed ken doe ik in het begin altijd zo. Maar we gingen veel praten, muziek luisteren en filmpjes kijken met z'n drietjes. Ik werd op een gegeven moment ook wat kleffer met de jongen, en we knuffelden en ik begon tussen z'n benen te zitten en hij hield me middel vast. Ik merkte dat die goede vriend zich er niet zo goed bij voelde en hij werd een beetje afwezig en zag aan zn blik dat hij zich nogal ongemakkelijk voelde.
Later zijn ze allebei weggegaan, en ja ik weet niet hoe ik me voelde. Ik voelde me niet goed, maar ook niet slecht, en ik dacht aan negatieve dingen, ik wst niet wat er nu zou gebeuren met die jongen enzo.
Op msn sprak ik weer met die jongen, hij begon dan met t gesprek. Maar die goeie vriend deed heel kortaf en hij zei eerlijk dat ie zich niet goed voelde door situatie enzo..hij deed heel vaag. Ik begon me heel erg warrig te voelen en wist niet wat ik met die jongen moest doen. Ik was erg in de war enzo.
Nouja, vandaag heb ik die jongen eerlijk verteld dat ik hem interessant en leuk vond. Maar het blijkt nu dat hij niemand nu leuk vindt, en hij vond dat ik me beter niet liet meeslepen door hem. Hij zei dat ie me heel aardig, leuk, lief vindt en dat ik leuke hobbies heb, maar dat hij me te gothic vindt.
Ik voelde me erg in de war en wist niet meer wat ik moest doen! Ik bedoel, we waren best klef die dag dat ie bij mij was, heel vaag allemaal.
Ik zei ook dat ik liever niet zo snel een relatie wil, maar hij deed echt vaag, hij zei dat ie door z'n ex depri werd en dat ie dat nu al half is en dat ie vaag is en dat ik dit beter niet moet doen en dat ie liever had dat we beste maatjes zouden zijn. Ik heb hem gezegd dat ik het laat zinken en dat ik wel beste maatjes wilde zijn, hij zei 'mischien beter idee'. Toen ben ik erna offline gegaan.
Maar ik snap het echt niet meer, ik weet echt niet meer wat ik hiervan moet vinden. Wat moet ik nou doen? Ik wil het liefst gewoon rust, en ik voel me nu zoo depri en eenzaam.
Morgen komt een ander vriend van mij hiernaartoe, en we zouden gaan chillen (die ik erg leuk vond), maar ik kijk er niet naar uit. Ik ben gewoon heel erg in de war, want ondertussen is er ook een meisje die me leuk vindt en waarmee ik flirt op msn maar niet veel mee doe en ik heb heeele heftige gesprekken met een ander jongen, we lijken wel een verliefd stel op msn. Ik ben gewoon erg fucked up van binnen en moest gewoon heel erg veel huilen.
Die andere vriend (die mij met alles helpt) zei zowieso al dat ik hem moet laten stikken en dat ik beter verdien en dat ik te mooi voor hem ben, (hij is niet echt mooi, ook niet lelijk, maar hij heeft gewoon iets).
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben zo in de war met mezelf en alles, i kzonder me af van iedereen en zaterdag ga ik naar n leuk evenement en ik kijk er ook niet naar uit. Ik doe afstandelijk en heb net erg zitten huilen omdat die jongen zo deed. Ik wil gewoon iemand waar ik me goed en close mee kan voelen maar tegelijkertijd voel ik me er dan ook depri door en alsof mensen zich aan mij vastklampen/
Wat is het beste wat ik moet doen, moet ik die goede vriend smsen dat ik een tijdje rust voor mezelf neem? Ik weet niet, wat vinden jullie hiervan?
Sorry voor het lange verhaal, maar ik zit hier gewoon super erg mee, en voel me zo klote, het liefst wil ik gewoon dood. Ik zie geen lol in het leven en voel me zoo waardeloos.
Sorry voor het lange verhaal nogmaals, ik hoop op reacties.