je kinderen slaan is slecht???

[PardonMe]

ik totally agree met Poesiefox..

geweldig hoe jij dat omschrijft!!

[G.T.C.]

poesiefox schreef op 10-06-2003 @ 18:36:
En daarbij: wat moet je anders? Een ontzettende donderpreek, zonder eten naar bed, in de donkere kelderkast opsluiten, onder de koude douche zetten, buiten zetten in het ondergoed?

Allemaal langdurige maatregelen, die alleen maar meer trauma veroorzaken. Die tik vergeeft een kind wel, want het begrijpt de reactie slaan uit onmacht en kwaadheid maar al te goed, die reactie heeft het zelf immers ook?

ik weet niet? is dat zo?........ik ben het helemaal met je verhaal eens hoor, daar niet van. Maar als dat kind nooit heeft gezien (en dus nooit geleerd) dat je iemand ook kan slaan zal die het zelf toch ook niet gaan doen? Of wilde je zeggen dat dat een dierlijk instinct is ofzo....

In de praktijk zien ze het sowieso wel mensen doen natuurlijk. Als het zijn/haar ouders niet zijn die slaan, dan zijn het wel de klasgenootjes die elkaar slaan als zij niet de driewieler mogen hebben om te spelen.

[Pletterprater]

G.T.C. schreef op 10-06-2003 @ 19:26:
ik weet niet? is dat zo?........ik ben het helemaal met je verhaal eens hoor, daar niet van. Maar als dat kind nooit heeft gezien (en dus nooit geleerd) dat je iemand ook kan slaan zal die het zelf toch ook niet gaan doen? Of wilde je zeggen dat dat een dierlijk instinct is ofzo....

In de praktijk zien ze het sowieso wel mensen doen natuurlijk. Als het zijn/haar ouders niet zijn die slaan, dan zijn het wel de klasgenootjes die elkaar slaan als zij niet de driewieler mogen hebben om te spelen.

En hoe komt het dat die klasgenootjes slaan als ze hun zin niet krijgen??? Dit komt dus weer, omdat ze van hun ouders hebben geleerd dat slaan mag... hoe??? Wel, hun ouders sloegen hun, dus dan zouden ze zelf toch zeker ook wel mogen slaan?

Oftewel... een kind is nog kwetsbaar, zowel lichamelijk als geestelijk. Als je een kind slaat leer je dat kind zeer misschien af om dat gene te doen waarvoor je hem strafte... maar je leert het ook aan, dat slaan goed is... immers, zij doen het, dus zal jij het ook wel mogen.
EN... kinderen gaan het zien als een spelletje, proberen stout te zijn terwijl de ouders het niet zien... want alleen als de ouders het zien krijgen ze een tik, anders niet, dus dan zal het anders wel goed zijn.
Kijk naar dieren, die doen precies hetzelfde. Als je een hond afleert te eten van het aanrecht door hem een ferme klap te verkopen als hij het wel doet... dan zal hij dit niet meer doen... als je in de buurt bent.
Stem verheffing en uitleg waarom iets niet mag of wat iemand fout heeft gedaan zet een kind aan het denken over waarom hij iets dergelijks wel of niet zou moeten doen, je creëert een denkpatroon bij het kind over wat goed en slecht is en het resultaat zal beter zijn.

Oftewel... slaan is slecht

[G.T.C.]

Pletterprater schreef op 10-06-2003 @ 19:36:
Kijk naar dieren, die doen precies hetzelfde. Als je een hond afleert te eten van het aanrecht door hem een ferme klap te verkopen als hij het wel doet... dan zal hij dit niet meer doen... als je in de buurt bent.

hoe weet jij dat? heb je met verborgen camera's gewerkt
Ik vind het een beetje slappe argumenten die jij in je verhaal hierboven gebruikt hoor. Als je even terug leest, bijvoorbeeld de posts van poesiefox dan word je misschien een hoop duidelijk

[empyrian]

kinderen slaan 0wnz

[poesiefox]

G.T.C. schreef op 10-06-2003 @ 19:26:
ik weet niet? is dat zo?........ik ben het helemaal met je verhaal eens hoor, daar niet van. Maar als dat kind nooit heeft gezien (en dus nooit geleerd) dat je iemand ook kan slaan zal die het zelf toch ook niet gaan doen? Of wilde je zeggen dat dat een dierlijk instinct is ofzo....

In de praktijk zien ze het sowieso wel mensen doen natuurlijk. Als het zijn/haar ouders niet zijn die slaan, dan zijn het wel de klasgenootjes die elkaar slaan als zij niet de driewieler mogen hebben om te spelen.

Niks is zo primitief gewelddadig als een peutertje. Ze slaan, bijten, duwen. Elkaar en ook de ouders!

Het zit erin geprogrammeerd. Een jaloerse peuter kan nog niets zeggen, maar bijt wel het nieuwe broertje. Echt, je ziet de tandafdrukken zitten.

Knijpen, als ze hun zinnetje niet krijgen. En ze knijpen hard en gemeen met die kleine pikvingertjes, dat de schrammen in je gezicht staan. En moet je dan dat van woede vertrokken smoeltje zien!

Nee hoor, dat hoeven ze echt niet van papa en mama te leren.

De creche is natuurlijk de ultieme leerervaring op dat gebied. Daar geldt het recht van de sterkste.



Ik heb eens een kleuter een tik voor d'r kop gegeven omdat ze heel geniepig haar kleine broertje kneep. Gejank en woede, want ik was gemeen, ik had haar pijn gedaan. Ik: dat was de bedoeling, klein kreng! Als jij je broertje expres pijn doet, doe ik jou pijn! Zij: maar jij was ook gemeen!Ik: ja, voor straf! Je had het verdiend!

Het werkte zeer probaat. Maar zo had ze er nog helemaal niet over nagedacht. Pijn doen is gemeen, dat geldt natuurlijk alleen als je zelf het slachtoffer bent, niet de dader.


Het verbaast me steeds weer dat kinderen totaal geen normbesef hebben, en hoe oud ze zijn voor dat zoiets een beetje komt. Hooguit gedragen ze zich omdat jij dat zegt en als je erbij bent. Het zijn echt net dieren.

Als je weet dat het heel stout is om een boterham in de CD speler te stoppen, en je ziet dat je broertje dat doet, dan ga je of lekker klikken, of je doet helemaal niks en bent vreselijk verontwaardigd als je tante vraagt waarom je haar niet even gewaarschuwd hebt. Hoezo, IK doe toch niks?

Dat HET slecht is voor de audio-apparatuur, en dat HET dus een overtreding van de regel is, dat dondert niet. Als je het zelf maar niet doet toch? Ben ik mijn broeders hoeder?

Laten doen of zelfs expres opstoken, dat is toch niet stout? Enig verantwoordelijkheidsgevoel is ze volkomen vreemd.

Klikken is wel heel erg leuk, want dan krijgt je kleine broertje op zijn kop, en daar kun je je zo heerlijk bij verkneukelen.

Dat mechanisme moet je als opvoeder optimaal inzetten, als je iets in huis heel wilt laten.

[QT]

G.T.C. schreef op 09-06-2003 @ 23:17:

vind het heel normaal als je je kind een tik geeft ofzo. Kijk....als je je kinderen nou in elkaar slaat ofzo, of hun blote kont met een riem staat te bewerken is wat anders. MAar dat was het nog geen eens bij Dr Phill.

Ik ben ook van mening dat dat moet kunnen. Als ze er geen blauw oog ofzo aan overhouden iig... Heb zelf ook wel eens een tik gehad. Kan niet zeggen dat ik er een trauma aan over gehouden heb... Nu wil ik niet meer geslagen worden, dan heb ik de neiging om een tik terug te geven... Maar goed toen ik een klein rotjoch was (hmm Verleden Tijd??) en ik een grote bek had (meer van toepassing op mijn broertje dan op mij, kwas nog niet zo vervelend eigenlijk..) maar dan is een mep onder je kont best een goede manier om iets snel af te leren...

De vader van een vriendin is psycholoog. Die man slaat nooit zijn kinderen, en schreeuwt ook nooit. Dat kan ik dus echt niet uitstaan. Als ze ruzie met hem heeft blijft ie zo heel dom en rustig en stil praten enzow. AAAAA!!! echt erg!

Psychologen zijn rare.. sorry typische mensen... Evenals psychiaters...

Naja....ik wilde hier gewoon even een discussie over beginnen want ik vond het echt zo dom dat ze het slaan van kinderen meteen als iets HEEL ERG slechts bestempelen. Volgens mij is het heel normaal om af en toe te slaan en brengt het alleen maar respect bij.

respect? weet ik niet... als mijn ouders me nu zouden slaan, krijg ik minder respect. Er is een leeftijd dat je met woorden iets moet gaan oplossen. Ik acht mijzelf nu volwassen genoeg om te stellen dat een geschil met woorden opgelost moet kunnen worden. Als zij mij netjes uitleggen dat ik fout ben enzo dan groeit mijn respect harder dan wanneer...

naja das mijn mening evenals dat over die psychologen

[Pletterprater]

G.T.C. schreef op 10-06-2003 @ 19:50:
hoe weet jij dat? heb je met verborgen camera's gewerkt
Ik vind het een beetje slappe argumenten die jij in je verhaal hierboven gebruikt hoor. Als je even terug leest, bijvoorbeeld de posts van poesiefox dan word je misschien een hoop duidelijk

Dit is een algemeen bekende gedachte van de dieren en daarmee ook in de wetenschap aangetoont... niets voor niets luid de boodschap: Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel. En dat is dus wel degelijk precies hetzelfde.

Overigens, over dat slaan... daar krijgen de ouders echt niet respect door. Zo ken ik iemand, die werd geslagen door zijn vader... nu slaat hij zijn vader als hem iets niets aanstaat en is hij dus de baas in huis geworden. Opeens geld het recht van de sterkste.

Correct = Wij zijn dieren
Maar... wij hebben het vermogen na te denken en ook al geloof je me niet, zelfs kinderen hebben het vermogen besef te kweken.
Je slaat een baby toch ook niet omdat het om aandacht vraagt als je net een boek aan het lezen bent. (Hou je kop kreng, ben aan het lezen... wat... niet luisteren? Voelen zul je)

Kinderen hebben nu eenmaal aandacht nodig en als je te lui bent zelf die jarenlange opgebouwde kennis in te zetten voor het aanleren van gewoontes en normen aan je kind... maar daar en tegen de driften der dierenrijk laat opborrelen en het kind een klap verkoopt... denk ik toch dat je inderdaad zelf ook "stout" bezig bent. (het kind waar poesiefox het over had in haar laatste beschrijving geeft dit al aan)

Is dat nou een goed voorbeeld voor je kind?
Mag dat kind dus wel haar broertje pijn doen als hij iets doet wat hij niet mag?
En had je dat kind van te voren wel gewaarschuwt op te houden?

Bedoel, als je al geen waarschuwing hebt gegeven, zal dat kind dat ook niet doen bij haar broertje... het broertje doet iets waarvan hij niet weet dat het niet mag. Het meisje weet dit wel... pets

Wat een fantastisch huishouden moet dat zijn.

Sorry hoor, GTC, jij wilt je zeer duidelijk niet duidelijk laten maken waarom dat mensen iets hebben tegen het slaan van kinderen en dat dit averechts kan werken... fijn, prima, blijf Oost-Indisch doof voor de andere mening... van mij mag je, maar zeg dan dit in plaats van te zeggen dat er slappe argumenten worden gebruikt, want dat is niet het geval.
En... al alleen het feit dat psychiaters zeggen dat slaan van kinderen uit den bozen moet zijn zou al reden genoeg moeten zijn om die andere redenen ook eens onder ogen te zien. Zij bazeren hun verhalen toch wel grotendeels uit gedane onderzoeken en boeken... kennis vergaart door deskundigen op dat gebied.
Denk daar maar eens over na.

[G.T.C.]

Pletterprater schreef op 11-06-2003 @ 00:26:
Sorry hoor, GTC, jij wilt je zeer duidelijk niet duidelijk laten maken waarom dat mensen iets hebben tegen het slaan van kinderen en dat dit averechts kan werken... fijn, prima, blijf Oost-Indisch doof voor de andere mening... van mij mag je, maar zeg dan dit in plaats van te zeggen dat er slappe argumenten worden gebruikt, want dat is niet het geval.
En... al alleen het feit dat psychiaters zeggen dat slaan van kinderen uit den bozen moet zijn zou al reden genoeg moeten zijn om die andere redenen ook eens onder ogen te zien. Zij bazeren hun verhalen toch wel grotendeels uit gedane onderzoeken en boeken... kennis vergaart door deskundigen op dat gebied.
Denk daar maar eens over na.

dat meen je toch zeker niet?!?! Ik sta harstikke open voor andere meningen. Maar ik wil daarbij wel goeie argumenten krijgen. Bovendien is het jou dan misschien niet helemaal duidelijk dat bij mij ook gewoon de grens ligt bij de corigerende tik. gewoon die klap die die schrik reactie geeft. Dat is voldoende.

Ook wat poesiefox al zei. Een tik is vaak het meest effectieve en het beste om te doen. Al die psygologische spelletjes leiden uiteindelijk juist tot die trauma's.

Dan zeg jij dat psygiaters zeggen dat kinderen slaan slecht is. Zeggen ze dat allemaal ? nee, dat dacht ik ook. een beetje voorbarig hoor. ook onder de psygiaters zal ieder zijn eigen mening er op na houden. en zo ook bijvoorbeeld die gene die jeudzorg studeerde, die krijgt voorgeschoteld dat een corrigerende tik moet kunnen.

Nou vind ik dat je sowieso er niet van uit moet gaan wat al die rare pschiaters en psygologen allemaal zeggen, want die kunnen zoveel zeggen. ZIj hebben ook maar alles uit boekjes. Kijk nou gewoon naar de praktijk.
Tuurlijk.....als het jou lukt om met normaal praten je kind duidelijk te maken wat wel en niet mag, is dat schitterend. Maar helaas werkt dat bij lang niet iedereen zo. En dan is het de vraag wat voor alternatief je gaat gebruiken. Als jou kind van 3, na 10 keer zeggen dat ie niet aan de asbak mag zitten wat doe je dan? Ga je hem dan in zijn kamer opsluiten? Ga je hem onder de koude douche zetten? Tegen die tijd weet dat kind geen eens meer wat ook alweer de reden was van zijn straf. Al had je nou gewoon even een tikje op zijn hand gegeven weet hij meteen dat ie blijkbaar toch echt niet daar aan mag komen. En dat tikje is ie na 5 minuten alweer vergeten.
Naja......er zijn hier al genoeg voorbeelden gegeven en de verhaaltjes van poesiefox over de corigerende tik vind ik erg sterk.
Jij zegt dat ik niet open sta voor de andere kant van het verhaal....sja, kan zijn. Maar naar mijn mening komt dat omdat jij je mening niet hard kan maken. Jij gaat uit van wat in de boeken geschreven staat. Probeer zelf even voor te stellen hoe het echt zou werken.
Slaan is slecht vind jij? Ok.......dat mag jij vinden. Maar volgens mij laten al die psygologische spelletjes die jij met dat kind gaat uithalen om hem toch te laten luisteren heel wat meer lit tekens achter.


BTW: om nog even terug te komen op die dieren. Dieren weten heel goed wanneer ze iets niet mogen. Bij een hond kan je bijvoorbeeld een tik op de snuit geven als je niet wil dat ze op de bank gaan zitten. Zoiets moet je ze als pup leren. En als jij dan laat merken dat je dat niet wil, zullen ze dat nooit meer doen. En dan moet je dus niet na een maand toch die hond op de bank laten, want dan snapt hij daarna nooit meer waarom je boos word als hij later weer is op de bank springt. Dan heeft het zoiets van......maar gister mocht het tog wel?!

[dyfusica]

G.T.C. schreef op 11-06-2003 @ 02:01:
dat meen je toch zeker niet?!?! Ik sta harstikke open voor andere meningen. Maar ik wil daarbij wel goeie argumenten krijgen. Bovendien is het jou dan misschien niet helemaal duidelijk dat bij mij ook gewoon de grens ligt bij de corigerende tik. gewoon die klap die die schrik reactie geeft. Dat is voldoende.

Ook wat poesiefox al zei. Een tik is vaak het meest effectieve en het beste om te doen. Al die psygologische spelletjes leiden uiteindelijk juist tot die trauma's.

Dan zeg jij dat psygiaters zeggen dat kinderen slaan slecht is. Zeggen ze dat allemaal ? nee, dat dacht ik ook. een beetje voorbarig hoor. ook onder de psygiaters zal ieder zijn eigen mening er op na houden. en zo ook bijvoorbeeld die gene die jeudzorg studeerde, die krijgt voorgeschoteld dat een corrigerende tik moet kunnen.

ALLE PSYCHIATERS, lees het nog maar een keertje ALLE PSYCHIATERS vinden het slaan van kinderen slecht.. als een psychiater dat wel goed zou vinden zou hij zn diploma niet krijgen.. Een psychiater is bedoelt om problemen op te lossen, niet te creeren.. Mochten ze het wel vinden zullen ze het voor zich houden, maar als proffesionele psychiater zullen zij het NIEMAND adviseren. Een corrigerende tik mag, slaan niet.. Dat leren zij, als ze dat niet begrijpen mogen ze geen psychiater worden.

G.T.C. schreef op 11-06-2003 @ 02:01:

Nou vind ik dat je sowieso er niet van uit moet gaan wat al die rare pschiaters en psygologen allemaal zeggen, want die kunnen zoveel zeggen. ZIj hebben ook maar alles uit boekjes. Kijk nou gewoon naar de praktijk.
Tuurlijk.....als het jou lukt om met normaal praten je kind duidelijk te maken wat wel en niet mag, is dat schitterend. Maar helaas werkt dat bij lang niet iedereen zo. En dan is het de vraag wat voor alternatief je gaat gebruiken. Als jou kind van 3, na 10 keer zeggen dat ie niet aan de asbak mag zitten wat doe je dan? Ga je hem dan in zijn kamer opsluiten? Ga je hem onder de koude douche zetten? Tegen die tijd weet dat kind geen eens meer wat ook alweer de reden was van zijn straf. Al had je nou gewoon even een tikje op zijn hand gegeven weet hij meteen dat ie blijkbaar toch echt niet daar aan mag komen. En dat tikje is ie na 5 minuten alweer vergeten.

Je vergist je hier heel sterk in.. Ik kon mij al 6 jarig kind nog heel goed herinneren waarom ik straf had.. En die tikken was ik niet zomaar eventjes vergeten, ik baalde er de rest van de dag van. Wanneer leer je nou eens dat wij geen honden zijn, maar mensen en dat het blijft steken..

G.T.C. schreef op 11-06-2003 @ 02:01:

Naja......er zijn hier al genoeg voorbeelden gegeven en de verhaaltjes van poesiefox over de corigerende tik vind ik erg sterk.
Jij zegt dat ik niet open sta voor de andere kant van het verhaal....sja, kan zijn. Maar naar mijn mening komt dat omdat jij je mening niet hard kan maken. Jij gaat uit van wat in de boeken geschreven staat. Probeer zelf even voor te stellen hoe het echt zou werken.
Slaan is slecht vind jij? Ok.......dat mag jij vinden. Maar volgens mij laten al die psygologische spelletjes die jij met dat kind gaat uithalen om hem toch te laten luisteren heel wat meer lit tekens achter.

De boeken werken over het algemeen altijd goed in de praktijk.. Jij denkt dat iedereen die boeken kans chrijven en dat die dan gepubliceerd worden.. Nee die boeken worden geschreven door de proffesionals die al een heel leven ervaring erop hebben zitten en dus als de beste weten hoe je met de probleemgevallen meot omgaan.. En dit gaat misschien even moeilijk voor je worden maar verassing, ze weten het beter dan jij.

Moet ik hier nog serieus op ingaan? Ik geloof dat er toch aardig is bewezen dat als je je kind slaat dat kind voro de rest van zn leven onzeker en bang blijft.. Ik zeg neit dat wat er bij poesifox is gebeurd goed is, maar er is een middenweg, een corrigerend tik mag, slaan niet.. Een tik doe je uit het belang van het kind. slaan doe je uit je eigen belang.. Namelijk woede afreageren. Waarom zou je anders je kind slaan als een tik voldoende moet zijn.

G.T.C. schreef op 11-06-2003 @ 02:01:

BTW: om nog even terug te komen op die dieren. Dieren weten heel goed wanneer ze iets niet mogen. Bij een hond kan je bijvoorbeeld een tik op de snuit geven als je niet wil dat ze op de bank gaan zitten. Zoiets moet je ze als pup leren. En als jij dan laat merken dat je dat niet wil, zullen ze dat nooit meer doen. En dan moet je dus niet na een maand toch die hond op de bank laten, want dan snapt hij daarna nooit meer waarom je boos word als hij later weer is op de bank springt. Dan heeft het zoiets van......maar gister mocht het tog wel?!

Dat heet consequentie maar kinderen zijn een stuk slimmer.. Jij vergelijkt kinderen met honden, maar kinderen begrijpen een stuk meer dan jij denkt.. Als je tegen een kind zegt, elke woensdagmiddag gaan we zwemmen zal dat kind na een paar weken elke woendagmiddag klaarstaan met zn spullen en accepteren dat je elke woensdag gaat zwemmen en niet elke dag proberen te gaan zwemmen.

[dyfusica]

@ G.T.C

ik hoop echt dat jij heel goed nadenkt en de boekjes gaat lezen voordat jij kinderen neemt... Met slaan verpest je je kinderen echt.. Alleen omdat je in jouw ogen er goe dvanaf bent gekomen wil dat niet zeggen dat iedereen dat doet.. Ik bedoel, lees die verhalen dan eens.. Denk je dat het allemaal wel meevalt.. Nee, met slaan zorg je ervoor dat jouw kinderen nooit goed volwassen kunnen worden. Of in elk geval maak je het ze heel moeilijk om gelukkig te worden.. En is dat nou wat jij later wilt, kinderen die niet goed met anderen kunnen samenleven vanwege het feit dat jij ze geslagen hebt vroeger.. De kans dat dat gebeurd is groter dan je denkt..

Zoals ik jou nu zie weet ik bijna zeker dat je gaat terugvallen in het oude patroon.. Opa sloeg vader, vader sloeg zoon, zoon sloeg kind..
Waarom zou je dat doen als een corrigerende tik meer dan genoeg is.. Waarom denk je dat je meot slaan om je kinderen onder de duim te houden? Als je je kinderen goed opvoed met respect dan willen ze jou vanzelf volgen.. Snap je dat dan niet??

[Pletterprater]

Hmmm... en waarom geef je als tegenreactie, dat je zo'n kind niet onder de koude douche kunt zetten... ik zou me gek zijn dat kind helemaal naar boven te sleuren, uit te kleden en onder die douche te zetten... snap je dan niet dat gewoon dat handje weghalen genoeg zou zijn?
Het doet geen pijn, maakt zeer duidelijk dat je dat kind iets niet wilt laten doen (door de schrikreactie) en ondertussen kun je hem wat woorden erbij geven, waardoor hij het nog beter zal snappen... dan zou zelfs die corrigerende tik niet hoeven.

[poesiefox]

Nou heb ik, en wil ik, geen kinderen, maar ik heb al wel redelijk veel oppas, nanny en tante-ervaring.

Slaan is fout.

Een tik mag best, in de daartoe geeigende situatie van het kind dat jouw grenzen aan het zoeken is en jou bewust het bloed onder de nagels vandaan ettert, door keer op keer de regels te overtreden. Dat kind zoekt zekerheid. Het ene kind accepteert het na twee keer uh-uh zegggen, de ander gaat door tot die tik op zijn fikken.

En gouden regel over corrigerende tikken is dat het voor ieder kind anders is. Het hangt van zijn leervermogen af, en ook van zijn temperament.

Niet iedere overtreding van de regel moet tot een tik leiden. Uh-uh, of nee! is vaak al genoeg. Een driftaanval is heel goed op te lossen met onder de koude keukenkraan gehouden worden. Voor sommige kinderen...anderen worden alleen maar nog kwader. Die moeten even op de gang gezet worden.

Het hangt ook van de leeftijd af. Een baby heeft nog geen leervermogen, die kun je ook nog niet verwennen. Als een baby huilt, dan is er wat. Vaak voelt hij zich aleen maar alleen, of verveelt hij zich. Soms is er een lichamelijk ongemak.

Dan krijg je de fase waarin ze ontdekken dat zij apart van mama functioneren, en ontwikkelen ze een verlatingsangst. Het ene kind heeft sneller door dan de ander dat mama echt iedere keer weer terug komt. Die angst is echt, ze zijn je niet in het ootje aan het nemen. Maar kom dan ook alleen maar je neus laten zien, niet oppakken en troosten. Dan ben je veel te leuk en willen ze helemaal niet meer dat je weggaat. Dus twee weken lang kun je twintig keer terug om gedag te zeggen. Zwaai, dag, en weer weg. Het vertrouwen dat je weer terugkomt, komt heus wel. Maar niet gaan slaan of straffen of een grote mond opzetten.


Dan worden ze ondernemend, gaan de wereld ontdekken en gaan overal aanzitten met hun kleine vingertjes. Wat gebeurt er als ik dit doe? Het ene kind is nieuwsgierger dan het andere, maar je moet ogen in je achterhoofd hebben en veiligheidsplaatjes in je stopcontacten.

Verbieden in die fase is helaas noodzakelijk. Een jaar lang ben je politie agent, en nogmaals, het ene kind heeft het sneller door dan de ander. Dat is de fase waarin ze regels leren. Hoe consequenter jij bent, hoe sneller ze het door hebben. Nee is en blijft dus nee. Nuanceren kunnen ze nog niet. En ze vergeten het even snel weer, ook dat nog.

Dan breekt de fase aan waarin een tik soms nodig is: ze hebben nu de regels wel een beetje door, maar gaan nu mama uitproberen. Als je je beker melk scheefhoudt loopt er melk op de tafel, en mama zegt nee! en gaat redderen met een doekje. Dat is leuk! En als ik het nu vier keer acher elkaar doe, zegt mama dan nog steeds alleen maar nee?

En als ik mijn eten niet opeet, wat doet mama dan?

En als ik mama bijt? Of mijn broertje sla? Of de kat knijp? Ja de kat geeft een haal, dat doen ze echt maar een of twee keer! Maar mama, geeft die ook een haal?

Dat hele tweede levensjaar is een verschrikking, een machtsstrijd waarin jij je gezag moet vestigen. Kinderen kennen de regels wel, maar het zijn geen regels waar zij het mee eens zijn. Ze zien er het nut nog niet van in, en doen het dus alleen omdat jij dat zegt. Maar waarom zouden ze naar mama luisteren?


Hoezo zitten aan tafel en niet staan op je stoel? Hoezo, geen eten in het rond smijten. Dat is juist leuk! Maar mama heeft geen zin om iedere keer de muur af te moeten soppen, dus mama wordt boos als je met spinazie smijt. Dan maar niet smijten. Maar wanneer wordt ze nou echt boos? En dat smijten, mag het nou nog steeds niet?

En een lekkere driftaanval, wat doet mama dan?

Dit is de in uiterste nood dan maar een tik-tijd. Iets anders snappen ze nog niet, want hun taalontwikkeling is nog niet zo ver. Je kunt niet logisch redeneren met een peuter.

Ze willen weten waar de grens ligt. Geef ze die grens. En een tik op hun vingers of een klap op hun dikke luierkont. Na zes keer niet willen luisteren. Wie niet horen wil, die moet maar voelen.

Niet als straf, maar als leermiddel.

Die periode duurt tot ze naar school gaan. De juf heeft vreemde ogen, en die dwingen, en de andere kindertjes in de klas doen ook wat ze zegt. Dus ook jouw kind is een engeltje op school.

Thuis kan het nog steeds een draak zijn, maar het kan nu praten. Je kunt het dus uitleggen waarom een regel zo is, en begrip zorgt voor aanvaarding. Nog steeds vallen ze af en toe terug in het dwarsheid patroon, even kijken waar de grens nu ligt. En nog steeds kan in uiterste nood een tik van een seconde meer doen dan een langdurige straf. Lik op stuk werkt het beste. Ze zijn het ook met je eens, die tik hadden ze verdiend, dat weten ze best.

Maar chantage is voor dagelijks gebruik het handigst. Als jij je bord niet leegeet, krijg je ook geen toetje. En dan zelf laten kiezen of ze die prak bloemkool wel of niet eten. Niet je bord leeg, okee, je kent de regel. Na zes keer geen toetje, en dus hongerig naar bed, gaat de bloemkool grif naar binnen. Maar je moet als ouder echt heel consequent zijn.

Omkopen is de andere variant: als jij niet huilt op het consultatieburo, mag je een pokemon speeltje. Nou, een voorbeeldig kind heb je!

Duidelijke regels, consequent naleven, belonen en straffen, en een tik als je expres uitproberen. Dat werkt. De mix is voor ieder kind anders.

Ga vooral niet dreigen met dan hou ik niet meer van jou, of dan ga je maar een nieuwe moeder zoeken. Het helpt, je krijgt een engeltje, maar wel een met een levenslang trauma.

[ExcommunicatedAngel]

EEN TIK OP DE KONT IS GOED...
maar dan wel met de blote hand, want dan voel je hoe hard je slaat...niet met een riem of een plank ofzo...
maar je kind in het gezicht slaan is verschrikkelijk...

[PardonMe]

mooi verhaal Poesiefox

ik kan je uit ervaring vertellen dat het gewoon kut is als je een tik krijgt of echt tot blauwe plekken toe geslagen word. Ze kunnen nog zo boos zijn en hard schreeuwen, maar slaan is gewoon echt zwaar kut. Je voelt je namelijk heel klein, en je gaat echt denken dat het allemaal aan jou ligt. Terwijl dat dus nooit zo is aangezien je ouders zich niet kunnen beheersen.

[poesiefox]

Mijn grootste kleutertrauma is een tik. En opvoedkundig bedoelde maar helemaal fout uitgevoerde tik. Een tik moet namelijk secondewerk zijn, lik op stuk. ( Tik op stuk dus) Daar mag niet een halve minuut tussenzitten waarbij je aankondigt dat je die tik gaat geven. Dan is het namelijk een straf geworden, en puur machtsmisbruik.

Ik sliep nooit voor elf uur 's avonds, en dat mocht best, maar ik moest wel stil zijn en in bed blijven. Niet zingen, niet verhaaltjes vertellen aan de beer, en niet met mijn poppenhuis spelen.

Mijn vader had als dreigement een pollepel op de trap liggen, die heette de billentikker. Daar sloeg hij dan mee op de trap en waarschuwde dat ik nu echt moest gan slapen anders zou ik met de billentikker kennis maken.

Op een avond was het warm en laat licht. Ik sliep dus niet, en stil was ik ook niet. Ik liep een beetje te donderjagen, en het dreigement had ook geen langdurig effect.

Wat te doen, als gezagverliezende vader? Ik voelde best dat de grens nog niet bereikt was, hij was niet boos. Een echte boze stem, en ik was stil geweest.

Maar hij kwam naar boven, met de billentikker op iedere traptree slaand, duidelijk dreigend dat ik nu met de billentikker zou krijgen.

Die kreeg ik, ik moest zelf op mijn buik gaan liggen, mijn broek naar beneden doen, en ik kreeg op iedere kleuterbil een tikje. Niet echt hard, maar ik voelde het wel.

Het heeft bijna een echtscheiding opgeleverd, want ik was volkomen overstuur. Ik vond het zo onrechtvaardig en zo gemeen. Vooral het feit dat ik zelf moest gaan klaarliggen. En het feit dat hij niet kwaad was. Een tik in woede accepteerde ik wel, ik was zelf ook wel eens boos. Maar dit was sadisme en weloverwogen machtsmisbruik. Slaan als straf.

Ik was pas vier, maar dat onderscheid kon ik al heel goed maken. Toen zag ik opeens hoe mijn vader eigenlijk was, en dat was erger dan het ergste pak slaag.

[dyfusica]

moi verhaal poesifox