Advertentie | |
|
22-06-2013, 20:44 | |
ik ben zojuist alweer uit huis getrapt.. maar dit keer was het vele malen erger dan daarvoor.
ik had de hele dag gewerkt en had me daar niet op voor bereid (kreeg ineens een telefoontje van waarom ik niet kwam opdagen). had vannacht okal weinig geslapen, dus was vandaag niet echt op mn best. Ik kwam thuis en mn moeder die had boodschappen gehaald vanmiddag.( normaal haal ik altijd boodschappen) dus die had alles verkeerd gehaald. ik werd daarom alleen maar nog chagrijniger want ik had die dag daarvoor heel slecht gegeten omdat er niet genoeg was gemaakt. dus dat hielt in dat ik vandaag okal bijna niks zou eten. dus ik zat wat te klagen over het eten terwijl ik mijn moeder hielp met het bereiden van het eten. ik vond dit absoluut niet te eten maar heb het deels wel door mn strot kunnen douwen terwijl iedereen bij mij thuis al wat anders hadden gepakt en het eten hadden weg gegooid. uiteindelijk heb ik mn eten ook weggegooid.. ik wilde wat anders gaan maken en vond wat eten in de vriezer.. mijn moeder zat ondertussen al tegen me te praten ( sinds dat ik voor t eerst uit huis was getrapt zegt ze t steeds tegen me en dat was ong. 2 maanden geleden.) ik ben heel erg gehecht aan die opvang waar ik al bijna mijn hele leven woon, ik zie de medewerkers daar met wie ik al een hele sterke band mee heb opgebouwd ook als mijn familie! mijn moeder zegt steeds tegen me dat ik uit die opvang moet want ze beginnen me te haten. ze walgen van je. niemand vind je leuk daar. *naam van een medewerker waar ik best veel van hou* haat je ook ze zegt steeds tegen me dat je daar weg moet, zo snel mogelijk. en okal zeg ik tegen mijn moeder dat het me niets doet. het doet me pijn heel veel. ik ben normaal een meisje dat niks van haar gevoelens laat merken. sommige mensen denken zelfs dat ik die niet heb. ik laat mijn zwakte ook nooit aan iemand zien. ik stel me nooit bloot. heb ook met niemand medelijden maar t doet me ook eigenlijk niks. maar als je al ongeveer twee maanden lang hoort dat van iemand die steeds tegen je zegt dat een dierbare je haat, walgt en noem maar op begint dit echt pijn te doen. ik was het zat dat mn moeder dat steeds tegen me zei dat ik zei dat okal haten ze me. ik ga mezelf niet veranderen voor andere mensen. ze moeten me accepteren zoals ik ben en anders kijk je maar de andere kant op. mn moeder was hier niet van gediend en werd toen echt boos. ze heeft mn eten weggegooid dat ik voor mezelf klaar aan t maken was. ik moest binnen een aantal minuten mijn spullen pakken en oprotten. toen ik eenmaal de deur uit wou gaan stond ik bij de trap * mijn moeder bovenaan* ze stond zn 80 cm van me af en deed alsof ze me sloeg en trapte maar dat scheelde ook geen 2 cm! ik liep rustig de trap af.. toen liep ze me achterna, ik vroeg toen wat ze ging doen waanrop ze antwoordde ik ga jou buiten helemaal in elkaar trappen zodat iedereen het kan zien! ik ga jou dood trappen! en dan mag je zusje lekker 112 gaan belen en bureau Jeugdzorg dat boeit me lekker tog niet want ik heb tenminste rust, ik heb jou dan tog lekker in elkaar getrapt! ik zei dat ze normaal moest doen en zich niet zo moest gedragen( thuis ben ik de moeder omdat ik al op vrij jonge leeftijd voor mn zusje en mn moeder moest zorgen ipv zij) ik liep naar boven want ik wilde die schande niet op straat hebben en had ook geen zin in de politie. ik stond toen in de woonkamer waar mijn moeder mij bedreigde met de dood maar dat ze het niet deed omdat ze dan de bak ingaat. ze zou verhuizen naar het buitenland samen met mijn zusje. want haar man had tog alles al geregeld daarvoor. maar ze bleef doorgaan dat ze me dood ging trappen ze pakte mn haar vast en trok er heel lichtjes aan en zei ik wil jou zo door de kamer heen gooien. ze deed daarna nog een paar beuk bewegingen naar mijn gezicht toe met nogal veel kracht. weer scheelde dat maar 2 cm. mijn zusje schreeuwde steeds naar mijn moeder toe NIET DOEN! NIET DOEN! IK GA DE POLITIE BELLEN! NIET DOEN! maar omdat mijn zusje al de hele tijd zich aan het bemoeien was met de discussie die mijn moeder en ik al eerder hadden werd mijn moeder oook nog eens boos op daar en zei rot maar lekker met je kanker zus op. ik ga hier weg en ik meen het serieus. boeit mij niet wat jeugdzorg zegt. ik ben tenminste van jullie af. en jij brunettespy gaat uit die opvang en gaat ergens anders wonen. ik zei ja ja ja ik ga al een andere woonplek vinden.begeleid kamerwoning ofzo. ze zei toen nee nee nee nee dat ga jij niet doen, want je bent nog minderjarig en dan moet ik alles voor je betalen. je gaat maar op straat zwerven. mijn zusje reageerde daarop en toen werd mn moeder echt gek. ze begon te gillen niet normaal. ik bedoel dit absoluut niet sarcastisch maar t leek alsof een poppetje van een tekenfilm al zijn kracht bij elkaar gilde als je weet wat ik bedoel.ze begon een discussie met mijn zusje aan en dat is echt olie op vuur. d situatie thuis werd alleen maar erger. mn moeder liep snel op me af en sloeg me bijna ik ben toen met mijn spullen de straat op gerent naar die opvang toe. maarja ik moet hier weg! ik wil t niet maar t moet.. ik heb op internet al gekeken en ik wilde niks met altra en/of spirit te maken hebben, ik heb daar nogal een slechte ervaring mee. ik woon trouwens in amsterdam en wil in amsterdam ook graag een plek vinden.. ik vroeg mij nu ook af hoe ga ik dit later doen. met mijn kinderen als ik die krijg. mijn moeder heeft in haar verleden veel meegemaakt en dat is te zien in onze opvoeding. ik wil absoluut niet dat mijn kinderen ook zo een leven krijgen als mij. ik wil ze niet geestelijk mishandelen. al volwassen zaken op hun dumpen. en al absoluut niet dat hun mijn finaciele zaken gaan regelen
__________________
Uiterlijk straalt, innerlijk bepaald
|
22-06-2013, 22:56 | |
Aangezien het probleem exact hetzelfde is als de vorige keer voeg ik je topics even samen.
En wat betreft je zorgen over hoe jij later als moeder bent: jij bent niet je moeder. Een deel van je gedrag krijg je aangeleerd, maar het grootste gedeelte van je leven gebeurt door jouw eigen keuzes. En jij mag ervoor kiezen om je kinderen niet te mishandelen en een lieve moeder te zijn. En jij mag er ook zelf voor kiezen om je eigen zaakjes te regelen en dat niet aan je kinderen over te laten. Dat kan je allemaal zelf later. Mijn pa is ook afschuwelijk opgegroeid (hij had een mishandelende vader) maar die heeft mij zo opgevoed dat ik daar niks van mee heb gekregen, dus het kan zeker.
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
|
23-06-2013, 08:31 | |
Ik denk dat het wel verstandig zou zijn om 112 te bellen zodra je moeder dit gedrag vertoont. Dit gaat nog eens vreselijk uit de hand lopen, en dat gebeurd helaas nog veel te vaak (familiedrama's)
Jullie raken psychisch volledig verknipt door je moeder op deze manier. Uit je verhalen blijkt overduidelijk dat je moeder een tijdje aan de zware medicijnen in een inrichting moet verblijven, want ze heeft echt hulp nodig. Kortom: loop langs het lokale politiebureau en/of jeugdzorg en doe je verhaal. Neem trouwens ook je zus mee naar een gesprek zodat jullie beide je verhaal kunnen doen. En geen gemaar, maar gewoon doen, want dit klinkt als een tikkende tijdbom. Sterkte! Laatst gewijzigd op 23-06-2013 om 08:42. |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
God beschermt je tegen het kwade? Verwijderd | 81 | 13-11-2005 08:49 | |
Games |
Sims2: wil geen muren bouwen? keukentrappetje | 5 | 19-03-2005 23:52 | |
Games |
Het algemene Sims 2 topic #2 Verwijderd | 500 | 19-01-2005 19:45 | |
Verhalen & Gedichten |
De Muur (Kort verhaal) WolterB | 3 | 14-01-2005 16:24 | |
Psychologie |
Over velden, muren, deuren en machinegeweren. DarkCat | 9 | 18-09-2002 21:28 | |
Liefde & Relatie |
Muurtjes bouwen na een gebroken hart Verwijderd | 18 | 11-05-2002 09:47 |