Het is inderdaad een goed idee om gewoon open kaart te spelen naar je psycholoog, wees eerlijk over je angsten. Vertel hoe het met je gaat! Als jij die hulp nog nodig hebt zal je ook voor jezelf op moeten komen, en dat aan moeten geven. Natuurlijk mag jij hulp vragen! Door te studeren investeer je in jezelf en in je eigen toekomst, door de juiste hulp te zoeken om jezelf te ontwikkelen doe je dat eigenlijk ook. Niks om je schuldig over te voelen...
Het kan best lastig zijn om je plekje te vinden, klassen op de universiteit zijn niet zo knus en gezellig en vrienden maken kan soms best tegenvallen. Ik ben zelf lid geworden bij een vrij rustige studentenvereniging, en daar heb ik uiteindelijk wel hele leuke mensen leren kennen, maar met mijn klasgenoten had ik buiten de universiteit om ook niet super veel contact. Het is vooral belangrijk dat je je eigen behoeftes leert herkennen. Heb je behoefte om even met iemand te praten? Dan moet je dat sociale zelf opzoeken (je woont niet meer thuis, dus je hebt niet je ouders die automatisch vragen hoe je dag was), even met je moeder of met een vriend(in) bellen bijvoorbeeld. Of even een praatje maken met het meisje achter de kassa in de supermarkt. Een onderdeel van volwassen worden is dat je ook op dat vlak voor jezelf leert zorgen. Je hoeft het echt niet alleen te doen, maar je zult er wel zelf enige actie in moeten ondernemen.
__________________
"Ariel, listen to me. The human world is a mess. Life under the sea is better than anything they got up there."
|