Persoonlijke problemen binnen relatie(s)

[Trance Maniak]

NIet gedacht dat ik hier mijn verhaal zou typen, maar ik misschien word ik hier wel wat wijzer.

Mijzelf
Laat ik eerst beginnen met mijzelf. Ik kwam hier vroeger ook op het forum, en heb vaak op dit gedeelte mijn posts achtergelaten.
Ik ben 25 jaar. Ik kan zelfzerverzekerd overkomen, zie er verzorgd uit, regel mijn zaakjes, ben duidelijk en neem iniatief.
Daardoor heb ik ook een lieve vriendin. Bijna vier maanden
Prima...zou je denken.

Problemen
Maar ik heb ook een andere kant...Een kant die je niet zou verwachten als je me leert kennen. Mijn vriendin leert mij nu kennen op een andere manier. Ik heb zelfs vanochtend gezegd 'dat ik mij niet als een man voelde'. (Btw, nu voel ik dat wel, maar soms voel ik dat gewoon niet).

Relatie
Daar is zij ERG van geschrokken vanochtend. Ik weet wel hoe vrouwen zijn: die houden niet echt van onzekere types en dit soort gezwam, en die willen op iemand kunnen bouwen. Haar natuurlijke reactie snap ik. En ik zou ook begrijpen dat ze nu afstand neemt of erger.

Situatie nu
Maar...Leuk en aardig. Dit zijn wel problemen waar ik AAN werk. Ik zit in therapie om veel zaken van het verleden te verwerken die nu nog als blokkade zitten, zoals onzeker voelen, geen iniaitief durven nemen, gevoelens tonen, grenzen stellen, voor jezelf kiezen, faalangst, niet goed genoeg zijn, noem maar op. Alles hangt een beetje samen en is in elkaar verwikkeld. Het één heeft met de ander te maken.

Mijn vriendin
Ze houdt nu van diegene die ik was. Ik heb zelf het gevoel dat ik IETS te veel mijn problemen haar doorsluis...en ik merk dat ze daar een beetje onder van gaat. Ja, gedachtes en gevoelens uiten is voor mij een lastig punt. En ik ben nu het zoveelste virendje met problemen.

Dillemma
Terwijl ik dit schrijf voel ik mij zelfverzekerd. Ik zou in de auto stappen en laten overtuigen dat ZIJ op mij kan bouwen, dat ik aan MIJZELF werk, en dat ik mij HEUS wel man voel.
Ik heb heel erg mijn ups en downs, en ik voel niet altijd waar de downs precies vandaan komen. En daardoor is het twee keer binnen twee weken niet gegaan, zoals het hoorde. Ik ben zelf ook zoekende, zeker nadat ik een nieuwe job heb gerkegen. Nieuw ritme, etc, etc.

Zal ik haar bedenktijd geven of zal ik haar laten zien dat ik geen opgever ben.
En...heb ik niet mijzelf TE kwetsbaar opgesteld? Te open? Te gevoelig? Kan je beter soms dwingen gewoon NIET zeggen.
Ik ben iemand die houdt van OPENHEID.

Vragen
Als je vragen hebt of het is onduidelijk...just ask. Ik sta voor alles open.

Bedankt voor het lezen.

[Iduna]

Persoonlijk ben ik er voor om persoonlijke problemen eerst op te lossen voordat je een relatie aangaat, want zoiets kan een behoorlijke impact hebben op de relatie en dat is niet altijd 'fair' tegenover de ander. Maar goed, dat kan natuurlijk niet altijd.

Het is mij niet duidelijk hoeveel ze weet van jou en jouw verleden. Je zou kunnen aangeven dat je ergens mee zit en dat je daaraan werkt. Dat lijkt me veel beter dan haar helemaal niks zeggen en doen alsof alles zo goed gaat. Laat haar in ieder geval bepalen of ze het aankan of niet. Succes!

[Trance Maniak]

Iduna schreef:

Persoonlijk ben ik er voor om persoonlijke problemen eerst op te lossen voordat je een relatie aangaat, want zoiets kan een behoorlijke impact hebben op de relatie en dat is niet altijd 'fair' tegenover de ander. Maar goed, dat kan natuurlijk niet altijd.

Het is mij niet duidelijk hoeveel ze weet van jou en jouw verleden. Je zou kunnen aangeven dat je ergens mee zit en dat je daaraan werkt. Dat lijkt me veel beter dan haar helemaal niks zeggen en doen alsof alles zo goed gaat. Laat haar in ieder geval bepalen of ze het aankan of niet. Succes!

Ik ben heel open geweest, misschien iets te open.
Ik heb ook aangegeven dat ik er aan werk.
Maar of zij dat aankan?
Gevoelsmatig niet echt.

Maar goed...ik zit zelf even in een mindere periode, terwijl ik daarvoor mij veel beter voelde.
Ik merk wel bij mij zelf dat ik gevoelens, emoties en gesprekken niet altijf handig kan oplossen.
Ik laat haar nu even met rust, en ik laat mijzelf rusten.
Als mijn gevoel daar is, zal ik proberen met haar te praten.

[I C U]

Ik kan me goed voorstellen dat het voor haar nogal ineens is, zo twee keer in twee weken een 'inzinking'. Mijn vriend heeft ook zo z'n issues waarvoor hij ook hulp heeft gezocht. Ikzelf heb er verder weinig moeite mee, soms is het moeilijk, zeker wanneer hij zijn eh, periodes heeft, maar over het algemeen gaat het goed, we praten erover en ik probeer hem waar ik kan te stimuleren en te steunen.

Praat er met haar over op een niet emotionele manier (voor zover mogelijk) zodat ze weet waar ze aan toe is. Zoals ik het lees, is het voor haar nog nieuw en moet ze eraan wennen. Na vier maanden komen er wel eens dingen boven drijven die niet zo leuk zijn als verwacht. Praten praten praten praten. Openheid is niet verkeerd

[Trance Maniak]

I C U schreef:

Ik kan me goed voorstellen dat het voor haar nogal ineens is, zo twee keer in twee weken een 'inzinking'. Mijn vriend heeft ook zo z'n issues waarvoor hij ook hulp heeft gezocht. Ikzelf heb er verder weinig moeite mee, soms is het moeilijk, zeker wanneer hij zijn eh, periodes heeft, maar over het algemeen gaat het goed, we praten erover en ik probeer hem waar ik kan te stimuleren en te steunen.

Praat er met haar over op een niet emotionele manier (voor zover mogelijk) zodat ze weet waar ze aan toe is. Zoals ik het lees, is het voor haar nog nieuw en moet ze eraan wennen. Na vier maanden komen er wel eens dingen boven drijven die niet zo leuk zijn als verwacht. Praten praten praten praten. Openheid is niet verkeerd

Ze heeft meerdere vriendjes gehad met ''problemen''...en waarschijnlijk denkt ze dat ze ooit iemand zal tegenkomen zonder enig probleem. Dat alles koek en ei is. :-)
Any way. Praten is wel de manier, ja, maar op dit moment lijkt het mij geen goed plan, omdat ik nog in de emotie zit.

[I C U]

Wacht in dat geval tot je je rustiger voelt

Het zou niet erg realistisch zijn om te denken dat je ooit nog iemand tegen komt zonder 'problemen', iedereen heeft zo z'n bagage, des te meer naarmate je ouder wordt. Maar goed, dat snapt ze waarschijnlijk rationeel gezien ook wel.

[Trance Maniak]

I C U schreef:

Wacht in dat geval tot je je rustiger voelt

Het zou niet erg realistisch zijn om te denken dat je ooit nog iemand tegen komt zonder 'problemen', iedereen heeft zo z'n bagage, des te meer naarmate je ouder wordt. Maar goed, dat snapt ze waarschijnlijk rationeel gezien ook wel.

Bedankt voor je posts. :-)

Maar vind je niet dat die openheid over mijn mannelijkheid niets te open was?
Opeens vind ze me een stuk minder aantrekkelijker. Vind ik wel knap hahah...Ik zie er nog steeds hetzelfde uit met hetzelfde gedrag! :-P

Ze heeft nu een muurtje om haar heen gebouwd (veiligheid), en achteraf gezien zei ze ook niet allemaal even leuke dingen eigelijk. Daar ben ik ook teleurgesteld in, misschien wel boos.

[Flijn]

Ik vind haar reactie begrijpelijk maar ook overdreven (voor zover ik kan beoordelen dan he, ik weet natuurlijk niet precies hoe groot en dominant jouw problemen zijn). Zoals I C U al zegt heeft iedereen zo zijn problemen/mindere kanten; als je elkaar beter leert kennen kom je daar nu eenmaal achter. Als zij van jou verwacht dat je precies blijft zoals je bij de eerste kennismaking was, is dat kortzichtig.

Ik vind het niet fout dat je je hebt opengesteld. Ze waardeerde je mannelijke kanten, en die zijn er toch nog steeds, ook al heb je nu meer van jezelf laten zien? Ik zou haar (en jezelf) even laten bekomen. En dan bespreken in hoeverre zij om kan gaan met je problemen, wat jij nodig hebt, wat zij nodig heeft. En wat zij verwacht van een relatie, hoe serieus ze wil zijn. Een relatie kan prima bestaan ondanks problemen, zeker aangezien je daar al actief aan werkt. Jullie relatie is eerder van de alleen-maar-leuk-en-verliefd naar serieus gegaan dan zij had gewild, maar als ze sowieso geen zin heeft in jouw andere kanten zat een serieuze relatie er toch al niet in.

Tot slot: het kan natuurlijk ook gewoon een overtrokken eerste reactie van haar zijn, en draait ze over een paar dagen weer bij. Hoe dan ook moet je even tot rust komen en dan eens goed praten.

[Trance Maniak]

Mooie post...

Probleem is: zondag ga ik voor drie dagen naar Berlijn.

ps.mijn problemen zijn nu meer aan de orde door de therapie.
Daarvoor ging het gewoon goed met mij...maar heb ook een nieuwe job met andere werktijden. Dat speelt ook mee.

[Trance Maniak]

Ze stuurde vanochtend een heel mooi zakelijk smsje.... Hoe het gaat...
Het leek net of ik met een zakenpartner te maken had die afvroeg hoe het gesprek ging over een belangrijke deal.

Ik kreeg ook een email met foto's van mij, zonder enige tekst met hallo. Het is echt bijna een grap...


Nee, ikzelf heb even geen behoefte om te reageren. Ik voel mij gekwetst door haar na een aantal dingen die zij zei over dat zij ''altijd op de verkeerde mannen valt''. Sorry...dat gaat echt te ver.

[Lorelei]

Ja hallo, jij vraagt je af of je niet te open bent en of ze dit wel aankan en zij reageert zo. Dan lijkt het me dat je je antwoord hebt en niet verder hoeft te zeuren. Jullie zijn pas 4 maanden samen, ik snap best dat zij dan geen zin heeft in zulke dingen en op een zeker moment iets zegt wat misschien niet helemaal gepast is. Maar hier is een idee: waarom praat je niet gewoon met haar? (edit: over haar reactie dus en over of ze dit wel wil.. en dan gewoon uit interesse, omdat je om haar geeft.. niet vanuit een teleurgesteld verwijt)

[Trance Maniak]

Ik ga ook met haar praten zo.

Maar ze liet EINDELIJK merken wat ze voelt: ze vind het verschrikkelijk wat er gebeurd tussen ons.

Ik vind het alleen jammer van mijzelf dat ik nu minder geïnteresseerd overkom (net doen of je geen tijd hebt) naar haar. Maar dat komt denk ik door dat ik gekwetst ben.
Dat is een stukje bescherming van mijzelf lijkt het.
Wel een klein minpuntje van mijzelf. ;-)

[Trance Maniak]

Gesprek achter de rug.
Ik nam haar naar een plek waar ik altijd als kind zat om te relaxen!! Lekker buiten.
Zij vond het iets minder dat ik erover begon, maar het was voor mij een belangrijk plekje. Oftewel: ik stelde mij kwetsbaar op....
Goed...zij vond dat iets minder, maar ja, maakt niet uit. Risico van het vak. ;-)

Uit het gesprek kwamen de volgende punten:
1. Ik moet beter naar mijn gevoel luisteren en niet dingen tegen mijn ONBEWUSTE zin doen. VOORKOMEN is beter dan GENEZEN. Dat was de belangrijkste knoop.
2. Zij houdt niet van onzekere mannen (niet dat ik dat ben, maar zo kwam ik laatst natuurlijk wel over.) --> als ik mij onzeker voel, kan ik beter niet afspreken.
3. Problemen uit verleden meer scheiden met dagelijkse problemen --> je hoeft niet alles te vertellen.
4. Meer terugtrekken als ik mij rot voel.
5. Op gebied van seks kan ik meer verleiden --> ze is soms vaak gepusht.

Ik voel mij na het gesprek al veel beter.
Ik heb geuit dat ik geen opgever, maar een vechter ben. Etc. Etc.
Verhelderend gesprek.

Nu ga ik daar lering uittrekken. ;-)

En wat zij bij moet doen:
Op de rem trappen!!! Dat heb ik vaak gemist in me leven. ;-) Als ze ziet dat het slecht gaat met mij, het keihard benoemen. Soms heb ik het echt te laat door.

Conclusie: praten, praten, praten, praten.

[niche]

Ik vind 't wel een beetje kortzichtig van haar om te zeggen dat ze niet van onzekere mannen houdt en dus wanneer je in een onzekere bui bent niet met haar af moet spreken. Vind ik eigenlijk een beetje egoistisch. Je hebt nu een moeilijke tijd en ook een onzekere kant, tuurlijk wordt dat wanneer je er in blijft hangen erg zwaar, maar ik vind ook dat je een steun voor elkaar moet zijn. En jezelf terugtrekken en je problemen verzwijgen lijkt me nou ook niet echt een oplossing.

[Trance Maniak]

Ik snap je punt.

Ik mag best onzeker zijn. Wie is dat niet eens. ;-)

Het gaat hier meer om:
Ik merk ZELF meer ruimte moet nemen, maar dat onbewust niet deed. Dus iets tegen je ZIN in doen. Dat escaleert. De ander voelt zich kut en de sneeuwbal wordt een lawine.
Wij kennen elkaar pas net eigelijk, dus ik denk dat alles dan vanzelf wel komt.

[blablatje]

Dus de conclusie is dat ze je alleen wil spreken als je zelfverzekerd en opgewekt doet, en dat als je je kut voelt je ergens in je eentje moet gaan zitten en vooral niet bij haar moet aankloppen? Lekkere vriendin heb jij.

[stout!]

Nou het is anders ook niet zo leuk om je steeds te moeten voegen naar iemand die door zijn problemen (logischerwijs) vooral met zichzelf en zijn gevoel bezig is en daarin steeds verandert. Vooral als je pas vier maanden hebt en het nog puur of verliefde aantrekkingskracht is gebaseerd, kan het een redelijke dooddoener zijn als je vriend zegt zich 'niet echt man' te voelen. Ik zeg niet dat dat goed of slecht is, maar ze kan natuurlijk ook moeilijk zichzelf dwingen om dat helemaal fantastisch te vinden. En als het contact tussen hen op zo'n slechte manier wordt beinvloed als hij in één van zijn 'buien' zit, waar hij blijkbaar toch zelf doorheen moet, lijkt het me helemaal niet zo raar om dan even afstand te houden, ook voor jezelf. Dan kun je er natuurlijk wel weer over praten als het weer ok gaat.
@ TS: je bent nu bezig om je problemen aan te pakken en dat is natuurlijk goed. Maar het vereist ook dat je zo met je zelf (leren kennen) en je grenzen bezig bent, als je nu bent. Dat is voor de andere kant nou eenmaal niet altijd leuk of aantrekkelijk. Als het beter gaat met jou zal het waarschijnlijk ook weer beter gaan tussen jullie, minder moeilijk. Maar of jullie dat gaan redden ligt eraan hoe sterk jullie band is, en bij 4 maanden is dat niet altijd genoeg.

[groovy]

Ik denk dat je een verhaal van 2 kanten moet horen en dat echt niet alleen die vriendin 'fout' is. Als mijn vriend me zou zeggen dat hij zich niet 'als een man voelt', dan zou ik ook heel erg schrikken. Mijn tante heeft het meegemaakt dat ze met een man getrouwd is, die zich later ook niet man genoeg bleek te voelen. Na 20 jaar huwelijk is dat stuk gegaan. Dus daardoor begrijp ik wel dat je dan schrikt. Ik bedoel, wat wil hij dan? Als hij zich niet altijd man voelt?

En het komt misschien oppervlakkig over dat zij alleen maar wil afspreken als hij niet onzeker is, ik denk meer dat ze bedoelt dat dit soort gesprekken als 'ik voel mij niet altijd man' weinig zin hebben en meer stuk maken dan wat anders. Als je niet lekker in je vel zit of je weet dat je in een bui bent waarin je misschien dingen zegt die je later eigenlijk zo niet had willen zeggen, zou ik ook liever op zo'n moment niet afspreken.

Je kunt elkaar steunen, maar soms moet je ook voor jezelf kiezen en niet eraan onder gaan omdat hij met bepaalde issues zit.

Maar het blijft een verhaal met 2 kanten en daardoor des te moeilijker te bepalen wat nou de 'oplossing' is..

[Balance]

Ik moet eerlijk zeggen dat ik echt de kriebels krijg van jouw posts. Jeetje zeg, jij lijkt werkelijk elk woord van haar te analyseren en bedenkt al op voorhand welke mogelijke reacties er bij haar kunnen zijn. Je claimt zelfs te weten hoe vrouwen denken. Haha dat weet geen man

Hoe dan ook, als je dat in het dagelijks leven ook doet, dan krijg ik de indruk dat je haar meer als therapeut gebruikt dan als vriendin. Aangezien zij aan geeft dat je soms dingen ook voor je moet houden of je even terug moet trekken, en aangezien jij zelf aan geeft dat je je op sommige momenten zeer kwetsbaar op stelt (en het je dan niks uit maakt dat zij dat niet op prijs stelt..) worden die vermoedens alleen maar groter. Het gaat allemaal wel erg veel om jou, zeg maar.

Hebben jullie in jouw ogen een gelijkwaardige relatie?

Trance Maniak schreef:

Uit het gesprek kwamen de volgende punten:
1. Ik moet beter naar mijn gevoel luisteren en niet dingen tegen mijn ONBEWUSTE zin doen. VOORKOMEN is beter dan GENEZEN. Dat was de belangrijkste knoop.
2. Zij houdt niet van onzekere mannen (niet dat ik dat ben, maar zo kwam ik laatst natuurlijk wel over.) --> als ik mij onzeker voel, kan ik beter niet afspreken.
3. Problemen uit verleden meer scheiden met dagelijkse problemen --> je hoeft niet alles te vertellen.
4. Meer terugtrekken als ik mij rot voel.
5. Op gebied van seks kan ik meer verleiden --> ze is soms vaak gepusht.

1) Dat moet altijd. Een mooie open deur
2) Dus, als het eens voorkomt dat je wel eens onzeker bent, moet ze je niet? Dat is raar, ze houdt van je, als compleet pakket, of niet. Lijkt mij dan. Raar soort relatie heb je dan.
3) Als je niet alles aan je vriendin kan vertellen, ( ik heb het idee dat ze weinig tot geen interesse heeft voor je ) vraag ik me af waarom ze een relatie wil. Sure, in de eerste tijd hoef je niet alles te vertellen, maar ooit toch wel, gewoon, omdat je het kwijt wil. Of omdat je partner wil weten over het verleden, dat jou ( háár partner ) gevormd heeft
4) Als je je rot voelt, terugtrekken, dus geen steun van je vriendin? Ok, steun geven heeft zijn grenzen, maar dit vind ik toch heel erg maf. Je kiest toch voor elkaar, juist ook om steun bij elkaar te vinden?
5) Snap ik niet: zij is vaak gepusht, en jij moet haar meer verleiden??

Louis Armstrong schreef:

1) Dat moet altijd. Een mooie open deur
2) Dus, als het eens voorkomt dat je wel eens onzeker bent, moet ze je niet? Dat is raar, ze houdt van je, als compleet pakket, of niet. Lijkt mij dan. Raar soort relatie heb je dan.
3) Als je niet alles aan je vriendin kan vertellen, ( ik heb het idee dat ze weinig tot geen interesse heeft voor je ) vraag ik me af waarom ze een relatie wil. Sure, in de eerste tijd hoef je niet alles te vertellen, maar ooit toch wel, gewoon, omdat je het kwijt wil. Of omdat je partner wil weten over het verleden, dat jou ( háár partner ) gevormd heeft
4) Als je je rot voelt, terugtrekken, dus geen steun van je vriendin? Ok, steun geven heeft zijn grenzen, maar dit vind ik toch heel erg maf. Je kiest toch voor elkaar, juist ook om steun bij elkaar te vinden?
5) Snap ik niet: zij is vaak gepusht, en jij moet haar meer verleiden??

Je lijkt te vergeten dat dit voor de vriendin in kwestie ook geen makkelijke situatie moet zijn. Ik weet natuurlijk geen details, maar als zijn problemen de relatie gaan overheersen, kan ik mij wel voorstellen dat ze dat niet ziet zitten. Uiteraard moet je elkaar steunen en het helpt natuurlijk dat hij al hulp zoekt, maar als hij z'n vriendin eerder als therapeut ziet dan als vriendin zoals Balance zei, dan kun je je afvragen wat voor relatie dit nog is.

(Ik zit overigens in een gelijkaardige situatie..) En ik vind eerlijk gezegd dat je pas een serieuze relatie kunt aangaan als je je persoonlijke problemen hebt opgelost. Uiteindelijk keren die altijd terug, en kunnen ze zelfs de bovenhand gaan nemen in je relatie.

doezel schreef:

Je lijkt te vergeten dat dit voor de vriendin in kwestie ook geen makkelijke situatie moet zijn. Ik weet natuurlijk geen details, maar als zijn problemen de relatie gaan overheersen, kan ik mij wel voorstellen dat ze dat niet ziet zitten. Uiteraard moet je elkaar steunen en het helpt natuurlijk dat hij al hulp zoekt, maar als hij z'n vriendin eerder als therapeut ziet dan als vriendin zoals Balance zei, dan kun je je afvragen wat voor relatie dit nog is.

(Ik zit overigens in een gelijkaardige situatie..) En ik vind eerlijk gezegd dat je pas een serieuze relatie kunt aangaan als je je persoonlijke problemen hebt opgelost. Uiteindelijk keren die altijd terug, en kunnen ze zelfs de bovenhand gaan nemen in je relatie.

Nee hoor, ik vergeet dat niet, echter de uitkomst van het gesprek zoals hij dat noemt, vind ik nogal bevreemdend. Het meisje in kwestie wil blijkbaar alleen maar de lolletjes van een relatie, en niet de moeilijke punten.

Ik ben wel met je eens dat je aan je problemen moet werken voor je in een relatie stapt. Dat wil niet zeggen dat die problemen opgelost moeten zijn. Als je maar zorgt dat je vooruit gaat als mens... Dan leg je al automatisch niet zoveel druk op je partner

[Trance Maniak]

Bedankt voor de reacties allereerst! Dat waarder ik! :-)
Op sommige reacties kom ik later terug.

Ik snap best dat het voor mensen hier moeilijk is om te oordelen, omdat ik alleen MIJN kant van het verhaal opschrijf.

Van het moment dat ik mij geen man voelde, vond ik ZELF niet echt tactisch achteraf.
Als ik mij in haar verplaats, zou ik ook schrikken. Ene kant heb ik mij erg blootgesteld.
Het verhaal snijdt echt aan twee kanten. En voor alles is wat te zeggen.

Over de relatie.
Ik kijk wel hoe het loopt. Op dit moment kunnen we gewoon weer van elkaar genieten.
De afgelopen twee weken waren best wel heftig voor mij en haar. Maar ik heb er wel veel uit geleerd en daar is ook wel wat voor te zeggen. ;-)

Fijne Queensday!

[serac]

oei, k heb t hele verhaal en reacties gelezen ; problem, sure ;
ik zou ook niet weten hoe je verder moet ; maarre - - dit kan ik er wel bij schrijven :

relaties beginnen met verliefdheid, voordat de volgende fase er is, zit je al (hoopvol of hopeloos, allebei kan !) verstrengeld in elkaar ;

na de verliefdheid komt er een fase van ofwel relatie opgeven of doorzetten ; roze dromen krijgen minder roze contouren - niet altijd, maar vaak genoeg, het kan lang duren, het kan ook kort duren - heel kort (dan gaat de relatie uit, wat maar beter is) - langer (dan kleef je aan elkaar, waar zowel iets vóór als tegen is) ;

problem, inderdaad : een vrouw wil een "zekere" zekerheid, het is niet niks als je partner je op een ongelegen ogenblik in de steek laat ; behalve je dromen stort ook de rest van de wereld in elkaar (je hebt een vijfling en de uitkering stopt) ; wat op die momenten niet handig is ( ';-(( )

nog een problem : mannetjes willen domineren (van nature, bio zeg maar) ; dat vereist een zekere overgave van de (vrouwelijke) partner ; overgave = verwachting van zekerheid ; als daarin iets onzekers is, vreet het aan beiden (wat je mogelijk pas veel later gaat inzien) ; soms te laat, krach, ruzies, uit elkaar, schatten van kindertjes, allemaal niet handig ;

dus dit : verliefdheid gaat ooit in een stevige (c.q. onzekere) relatie over ; altijd zo : op den duur ontstaat in relaties een "werkverdeling", de een doet dit, de ander dat, en daarin blijf je elkaar tegen komen, al of niet meer of minder harmonieus ; mensen zijn geen engeltjes, ze moeten het met elkaar doen en dat levert altijd spanning op ;
na verloop van de (rozige) verliefdheid komt er dus de fase van werk- en taakverdeling ; dat ontstaat in concurrentie, de een neemt een sturende (leidende) positie, de ander "volgt" ; het hangt er vanaf hoe beiden dat accepteren, hoe het verder gaat ; niet altijd het mannetje neemt deze dominerende rol ; die kan ook naar de aard verdeeld worden tussen beiden ; deze zaken gaan niet bewust, waardoor ze niet rationeel zijn op te lossen ;

veel te lang bericht, maar de draad was ook erg lang, en t probleem zelf heel groot

[Trance Maniak]

1) Dat moet altijd. Een mooie open deur

Theorie en praktijk... ;-)

2) Dus, als het eens voorkomt dat je wel eens onzeker bent, moet ze je niet? Dat is raar, ze houdt van je, als compleet pakket, of niet. Lijkt mij dan. Raar soort relatie heb je dan.

Natuurlijk ben ik wel eens onzeker, maar dat kan je aangeven door bijv te vragen:
1. Wat vind je leuk aan mij?
2. Wat maakt mij bijzonder?
3. Vind je mij nu sexy met dit shirt?
Mijn therapeut zei dat je naar gevoel moet luisteren: ''onzeker over uiterlijk'' --> volwassen oplossen met dit soort vragen.

Dat gedoe met ''IK VOEL MIJ GEEN MAN'' was ook een beetje extreem. Ik schrok er zelfs van.
Sommige zaken kun je beter met je therepeut bespreken dan met je vriendin. Zij is geen therepeut en zij kan mij daar ook niet in helpen. Ook in sommige andere zaken niet.

3) Als je niet alles aan je vriendin kan vertellen, ( ik heb het idee dat ze weinig tot geen interesse heeft voor je ) vraag ik me af waarom ze een relatie wil. Sure, in de eerste tijd hoef je niet alles te vertellen, maar ooit toch wel, gewoon, omdat je het kwijt wil. Of omdat je partner wil weten over het verleden, dat jou ( háár partner ) gevormd heeft

Ze weet al aardig wat zaken van mij die ik niet snel aan anderen zou vertellen. En daar heeft zij mij ook in kunnen steunen. Op den duur leer je elkaar beter kennen en dan komt alles vanzelf wel. En dan leer je elkaar ook beter te begrijpen en te doorgronden.

4) Als je je rot voelt, terugtrekken, dus geen steun van je vriendin? Ok, steun geven heeft zijn grenzen, maar dit vind ik toch heel erg maf. Je kiest toch voor elkaar, juist ook om steun bij elkaar te vinden?

Ik wil mij dan gewoon terugtrekken...Ruimte en tijd voor mezelf. Op zo'n moment heeft zij geen reet aan mij, maar ik ook niet aan haar. Ze steunt mij wel met andere dingen, maar soms heb ik momenten dat ik tijd voor mezelf nodig heb en naar die momenten moet ik goed luisteren naar mezelf. En daar ben ik gewoon mee bezig.
Je kan niet altijd steun bij elkaar vinden, omdat zij eenmaal de steun niet kan geven. Ik kan haar ook niet overal in steunen, maar wel laten voelen dat ik er voor haar ben, Ik vind dit persoonlijk niet raar.

5) Snap ik niet: zij is vaak gepusht, en jij moet haar meer verleiden??

Nou..kijk...soms is het moeilijk in te schatten of ze ''nee'' zegt om dan weer tegengas te geven of dat ze het echt meent. Dat weet ze van zichzelf, en daar moet zij ook aan werken. Maar ik leer haar ook beter kennen en ik probeer haar daarin te steunen en te laten voelen dat NEE zeggen niet erg is.

Nu doe ik gewoon meer mijn eigen ding en als ze geen zin heeft, dan zegt ze het wel en ik merk het dan ook wel.

[Trance Maniak]

@Serac:
Mooie post.

[Trance Maniak]

(Ik zit overigens in een gelijkaardige situatie..) En ik vind eerlijk gezegd dat je pas een serieuze relatie kunt aangaan als je je persoonlijke problemen hebt opgelost. Uiteindelijk keren die altijd terug, en kunnen ze zelfs de bovenhand gaan nemen in je relatie.

+1

Alleen wat doe je tegen verliefdheid! Grmph ;-)

[Trance Maniak]

Hebben jullie in jouw ogen een gelijkwaardige relatie?

Wat vind jij een gelijkwaardige relatie?
Dan kan ik er een beter antwoord op geven. :-)

[Trance Maniak]

Voor de rest gaat het goed.
Mede door de slechte momenten.
We steunen elkaar waar wij kunnen.
We praten en communiceren veel.
We hebben lol en plezier.
We mogen er zijn en jezelf wezen
(ja, ik mag van mezelf gewoon foutjes maken bij haar, bij andere relaties werd ik knetter door de faalangst)

Ik voel mij fijn bij haar, en ik vind het fijn om bij haar te zijn... Ja...echt apart. :-)

[I C U]

Als dat zo is, dan moet je blijven praten en tijd voor jezelf nemen wanneer dat nodig is. Communiceren is het beste, het is niet erg om aan te geven dat je soms niet weet wat je met de ander aan moet (heb ik ook wel eens met mijn vriend, hij heeft ook zo z'n issues en dat is geen punt, ik ben er voor 'm, maar meer dan dat kan ik vaak niet doen en dat is soms vet moeilijk. Zoals gezegd, daar zijn therapeuten voor en ik ben dat dus niet).

Als het fijn is en goed, prima. Dipjes horen erbij

[Trance Maniak]

I C U schreef:

Als dat zo is, dan moet je blijven praten en tijd voor jezelf nemen wanneer dat nodig is. Communiceren is het beste, het is niet erg om aan te geven dat je soms niet weet wat je met de ander aan moet (heb ik ook wel eens met mijn vriend, hij heeft ook zo z'n issues en dat is geen punt, ik ben er voor 'm, maar meer dan dat kan ik vaak niet doen en dat is soms vet moeilijk. Zoals gezegd, daar zijn therapeuten voor en ik ben dat dus niet).

Als het fijn is en goed, prima. Dipjes horen erbij

Op communicatie ben ik de afgelopen tijd al flink vooruit gegaan. Ik luister beter, ik denk meer in oplossingen. Dus daar ben ik wel trots op.
Ik ga ook beter om met tegenslagen.
Desondanks ben ik er nog lang niet, maar de weg omhoog is goed ingezet!

[Trance Maniak]

Zelf baal ik er van om in dit topic terug te komen.

Goed, afgelopen zondag voelde ik mij rot. Dat is ook niet gek...en je mag best geloven waarom, maar er was in die week veel gebeurd. Niet zozeer op relatievlak, maar ik heb een erge gebeurtenis meegemaakt afgelopen jaar en dat kwam naar boven. Daarnaast kreeg ik daarbij gewoon onverwachte wendingen te verwerken wat mijn vriendin verdriet heeft gedaan. Daarin heb ik mijn vriendin ook gesteund en ik was er voor haar. Maar zondag moest ik even mijn emoties kwijt. Voor de rest ben ik transparant over mijn situatie en ik laat weten en zien dat ik er mee bezig ben.

Nu neemt zij helemaal afstand voor een week.. Prima dat is haar KEUS. Maar dan ze hoeft niet te verwachten dat dan gelijk alles weer koek en ei is.
Als mijn persoonlijke problemen (eigelijk meer uitdagingen en verbeterpunten) haar zo veel last bezorgd, dan moet zij niet bij mij blijven. Ik kan genoeg punten opnoemen van mijzelf waarin ik laat zien dat ik een geweldige vriend ben. Alleen, ik kan mij soms gewoon rot voelen. Dat heb ik duidelijk aangegeven. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik nog zoekende ben naar mijn eigen gevoel. Meer kan ik niet doen. Ik zit in een goed proces en ik ben mezelf aan het verbeteren op verschillende vlakken. En op dat punt ben ik erg trots op mijzelf.

Nu ga ik proberen te slapen. :-)

[Trance Maniak]

Mijn vriendin twijfelt over ons.
Zij kan er niks mee dat er meer met mij aan de hand is.
Dat maakt haar onzeker.
Ik geef haar de ruimte. Meer kan ik niet doen.

Zo lang ik maar blijf werken aan mijzelf, zie ik wel waar het schip strand. :-)
Lastig...Ik wil haar ECHT niet kwijt, maar soms kan het niet anders. Ik klink egoistisch: het gaat erom dat ik weer mij goed ga voelen en de dingen die ik heb meegemaakt een plek geef.

De ironie is: zij heeft mij naar een therapeut gebracht, waar al die stukjes naar boven komt.
Maar goed, ik merk dat ik deels het kruit eerder is verschoten doordat ik te OPEN ben geweest.

[I C U]

Ik geloof niet dat ik het echt snap. Als ik jouw kant van het verhaal zo hoor, heb je gewoon aardig wat issues waar je mee om moet leren gaan, maar heeft zij daar het grootste deel van de tijd geen last van. Behalve zondag, want toen moest je je verhaal kwijt.

Het lijkt me dat je binnen een relatie mag verwachten dat de ander ook naar je luistert wanneer dat nodig is, zolang jouw problemen maar niet de boventoon voeren in de relatie. Als je eerlijk bent, is dat ook het geval bij jullie?

Maar goed, jullie zijn nog niet zo heel lang bij elkaar en als dit soort dingen jullie nu al opbreken, hoe lang denk je dan dat jullie het nog uithouden? No offence, maar dit is al de tweede keer in een maand dat er iets dergelijks speelt... Daar zou je je conclusies uit kunnen trekken

[Trance Maniak]

Als je eerlijk bent, is dat ook het geval bij jullie?

Anders gezegd: voor haar wel.
Ik sta mijn mannetje wel voor de rest. Maar als zij er niet meer kan omgaan, dan heeft het voor mij ook geen zin.
Het heeft haar toch aangegrepen op één of andere manier.
Begrijpelijk.

Als het niet zo was, zaten we niet in zo situatie.

Maar goed, jullie zijn nog niet zo heel lang bij elkaar en als dit soort dingen jullie nu al opbreken, hoe lang denk je dan dat jullie het nog uithouden? No offence, maar dit is al de tweede keer in een maand dat er iets dergelijks speelt... Daar zou je je conclusies uit kunnen trekken

True...
Die laatste zin: zeker.

Ik denk dat bij mij de twijfels deze week langzaam zullen opkomen. Nu heb ik dat gevoel nog niet echt. Ik wil gevoelsmatig ook het nog een kans gunnen...De vraag is nu: verstandig of niet.
Any way...zij wilt de ruimte, die geef ik haar. En dan kijk ik vanzelf wel hoe ik mij voel aan het einde van de week. Op dit moment nog geen twijfels.
Als die twijfels blijven....Dan hak ik toch echt de knoop door. Ik blijf niet aanmodderen.

[Roos]

Je vertelt heel veel... je bent nogal aan het overanalyseren en je komt (in dit topic) juist ontzettend onzeker over.
Maar je vermeldt niet waar het nou om gaat. Je hebt het over persoonlijke problemen, bepaalde "punten", "dingen", "momenten"... Ik snap er geen reet van.

Als je ook zo met je vriendin praat, snap ik goed dat zij het spoor ook bijster raakt. Zeker als ze een heel ander type is dan jij.

Daarnaast zou ik je (op wat ik nu gelezen heb) adviseren om met je therapeut te werken aan je persoonlijke issues en de strijd om je vriendin op de tweede plek te zetten. Ze klinkt niet echt als de ware voor jou. Bovendien schijn je al genoeg zaken aan je hoofd te hebben, om je ook nog eens druk te moeten maken over een meisje waarmee je niet echt soepel en open kan communiceren (uit verlatingsangst of gewoon omdat jullie zo anders zijn).

Succes en ben benieuwd naar je reactie

[Trance Maniak]

Ik kom onzeker over, omdat ik allemaal met onzekere dingen te maken krijg, die ik voor mijn therapie niet eens kende. Het over liefhebben, je eigen gevoel, je eigenwaarde en etc. Daar ben ik tegenover niet altijd slim mee omgesprongen. Ik was een stuk ontwetend.
Voor de rest heb ik vorig jaar iets meegemaakt. Daardoor zijn ook andere emoties naar boven komen. Wat ik heb meegemaakt wil ik niet plaatsen hier.

Aan je reactie heb ik veel. Alleen: het is erg moeilijk om iemand los te laten waarmee je zo veel lol mee gehad hebt, waarvan je houdt...alleen omdat ik nu in een persoonlijk proces zit, wat ik niet had kunnen voorzien. Sinds de therapie staat onze relatie meer op scherp.