Trauma

[Volk]

Om te beginnen is dit een serieus bericht.

Wat is een trauma? Iedereen heeft er tegenwoordig een of meerdere. Is de ene persoon traumagevoeliger dan de andere of zorgen bepaalde omstandigheden er voor dat je een trauma oploopt? Ik heb zelf (voor zover ik weet) geen trauma en ook nog nooit een gehad. Hoe kom je aan een trauma? En is het niet raar dat ik er geen heb? Of is het net als met depressies, homoseksualiteit en ADHD een trend geworden om een trauma te hebben en is een trauma eigenlijk heel iets anders?

Ik wil natuurlijk geen depressieve mensen, homoseksuelen en adhd-ers kwetsen maar daar zijn er nu eenmaal veel nepperds van.

Reden dat ik dit vraag is omdat iedereen om mij heen tegenwoordig een psych heeft om hun traumas te behandelen... En als ik dan vraag; wat is een trauma? Dan krijg ik het antwoord; Een heel ingrijpende gebeurtenis in je leven. Tja... dus dan bestaat heel mijn leven uit een groot trauma of ik snap het gewoon niet. En aangezien hier over het algemeen wel mensen zitten die er wat verstand van hebben en ook nog eens helder kunnen uitleggen...

Dus, wat is een trauma?

[coopergirl]

Ten eerste heb je het onderscheidt in 'fysiek en psychisch trauma'. Jij doelt op een psychisch trauma. Als je Googled op PTSS (posttraumatisch stress syndroom), beginnen sites vaak eerst met een definitie van trauma.

http://www.hulpgids.nl/ziektebeelden/ptsd.htm

"Trauma
Er is of sprake van een levensbedreigend gevaar of een bedreiging van iemands fysieke integriteit. Een andere essentiële factor vormt de onmacht die de getraumatiseerde tijdens het trauma heeft beleefd, je niet kunnen verdedigen tegen het gevaar. Als het slachtoffer terugdenkt aan het trauma kan hij het gevoel krijgen te worden overspoeld door angst en verdriet. Een logische reactie is dat het slachtoffer tracht te vergeten, hij spreekt er niet over, wil er niet aan denken en het gevoel wordt afgesloten. Alles wat doet denken aan het trauma wordt vermeden, 's nachts echter komen de herinneringen in de vorm van angstdromen terug."


De bronnen weet ik niet meer, maar ik heb ik een aantal artikelen gelezen dat men dingen nu relatief snel als trauma bestempeld.

[stoei_pussy]

Ik vind de beschrijving van Coopergirl goed.
Verder wil ik ook zeggen dat soms auto ongelukken ook als trauma's ervaren worden, maar sommige hebben ook auto ongeluk gehad zonder een trauma aan over te houden. Het heeft dénk ik dus ook te maken met hoe je bent ingesteld, hoe gevoelig je ervoor bent enz.

Het gaat allemaal om geld. Als jij de rechter wijs kunt maken dat je een trauma ergens aan hebt opgelopen, dan kan de werkgever opdraaien voor de kosten van de niet-gewerkte dagen door het loon door te betalen.

[T_ID]

Volk schreef:

Of is het net als met depressies, homoseksualiteit en ADHD een trend geworden

De laatste keer dat ik checkte kende dit land nog keiharde en grootschalige discriminatie van homoseksuelen, zelfs vanuit de overheid, en was het verre van een trend om een afwijkende geaardheid te hebben.

Het zal zeker een trend zijn om als je gewoon geen zelfcontrole hebt direct zielig te gaan doen dat het adhd zou zijn, en depressief zijn is een coole manier om een dikke WaJong uitkering te scoren, maar laten we ons vooral beperken tot de feiten.

[ganralph]

ik heb geloof ik ooit geleerd dat je na een na gebeurtenis (Trauma) last kunt krijgen van een ATSS (acuut traumatisch stress syndroom). ben je na een maand nog niet van de problemen (angstdromen etc) af, dan heet het PTSS. geloof ik...

iig, mensen met een "trauma" doelen altijd op een ptss. in de psychologie en psychiatrie zijn volgens mij wel richtlijnen om vast te stellen of iemand een echt ptss heeft.

ik ben het er wel mee eens dit bepaalde termen tegenwoordig te snel gehanteerd worden.
een druk kind heeft meteen ADHD
iemand die iets lekker vindt, is meteen "verslaafd"
ieder dipje is een depressie of burnout.

helaas worden die termen door het overvloedige gebruik steeds nietszeggender en raken ze onbruikbaar voor wat ze eigenlijk bedoeld waren.

zo ook met trauma heb ik het idee. iedere jeugdherinnering (zelfs de leuke!) wordt tegenwoordig een jeugdtrauma genoemd. behandelaars vinden het niet erg en mensen die hun aandacht (en pillen!) krijgen ook niet.

[coopergirl]

ganralph schreef:

ik heb geloof ik ooit geleerd dat je na een na gebeurtenis (Trauma) last kunt krijgen van een ATSS (acuut traumatisch stress syndroom). ben je na een maand nog niet van de problemen (angstdromen etc) af, dan heet het PTSS. geloof ik...

iig, mensen met een "trauma" doelen altijd op een ptss. in de psychologie en psychiatrie zijn volgens mij wel richtlijnen om vast te stellen of iemand een echt ptss heeft.

ik ben het er wel mee eens dit bepaalde termen tegenwoordig te snel gehanteerd worden.
een druk kind heeft meteen ADHD
iemand die iets lekker vindt, is meteen "verslaafd"
ieder dipje is een depressie of burnout.

helaas worden die termen door het overvloedige gebruik steeds nietszeggender en raken ze onbruikbaar voor wat ze eigenlijk bedoeld waren.

zo ook met trauma heb ik het idee. iedere jeugdherinnering (zelfs de leuke!) wordt tegenwoordig een jeugdtrauma genoemd. behandelaars vinden het niet erg en mensen die hun aandacht (en pillen!) krijgen ook niet.

Dat bepaalde diagnoses vaker gesteld worden, kan samen hangen met het feit dat mensen beter doorverwezen worden naar juiste instanties, sneller een beroep op de GGZ durven doen omdat het taboe afneemt, er betere richtlijnen zijn om te diagnosticeren... Ik denk dat je niet dat je zomaar kunt stellen dat je aan minder criteria hoeft te voldoen om tegenwoordig een diagnose te krijgen.

Naar mijn idee doelen mensen met een trauma niet altijd op PTSS? Je kunt ook klachten hebben die onder te brengen zijn in de categorie 'dissociatieve verschijnselen'. Dat kunnen symptomen van PTSS zijn, maar het kan ook op zichzelf staan. Daarnaast kan het zich ook op andere wijzen uiten.

[ganralph]

coopergirl schreef:

Ik denk dat je niet dat je zomaar kunt stellen dat je aan minder criteria hoeft te voldoen om tegenwoordig een diagnose te krijgen.

zo bedoelde ik het ook niet ik bedoel dat - in de volksmond - woorden als trauma (en adhd en depressie) steeds makkelijker gebruikt worden en dat ze daardoor langzaam hun medische betekenis en grondslag verliezen. niet iedere nare herinnering is een trauma, maar dit wordt vaak als volledig synoniem gebruikt.

ik ben het met je eens dat taboes hieromtrent meer en meer doorbroken worden. maar dit kan ook betekenen dat mensen voor relatief lichte problemen behandeld worden, maar zelf in hun omgeving spreken over een trauma.

Naar mijn idee doelen mensen met een trauma niet altijd op PTSS? Je kunt ook klachten hebben die onder te brengen zijn in de categorie 'dissociatieve verschijnselen'. Dat kunnen symptomen van PTSS zijn, maar het kan ook op zichzelf staan. Daarnaast kan het zich ook op andere wijzen uiten.

dat is waar. ik bedoelde vooral dat het woord "trauma" vaak niet helemaal goed gebruikt wordt. trauma is vaak alleen de oorzaak van de problemen die "trauma" genoemd worden. maar het is lang geleden voor me, dus misschien zit ik er wel naast.

Mensen willen allemaal bijzonder zijn en vinden alles wat in hun eigen leven gebeurt een ramp. daarom wordt alles voor trauma aangezien en maken de psychiaters overuren.

hanneke1991 schreef:

Mensen willen allemaal bijzonder zijn en vinden alles wat in hun eigen leven gebeurt een ramp. daarom wordt alles voor trauma aangezien en maken de psychiaters overuren.

Erg kort door de bocht.
Ik sluit me aan bij coopergirl.

[stellamaris]

dit is echt de domste topic ooit. echt belachelijk wat hier allemaal gezegd wordt. jezelf een trauma aanpraten om maar in aanmerking te komen voor een wajong? echt belachelijk!
wat als je een echt traumatische ervaring hebt meegemaakt en je verder wilt leven, maar je huisarts en mensen uit je omgeving maar vinden dat je er mee aan de slag moet?
nou dat is in mijn geval. ik ga niks zeggen over mijn traumas, want zo zielig als jullie zijn zullen jullie zelf een trauma krijgen als je het al leest!
ik wil verder gaan, maar nee de oude wijze mensen willen dat ik stop met school en weer in therapie ga.. ja idioten, zulke mensen zijn er ook!!

denk na voordat je over zoiets oordeelt
want niet iedereen wordt beschermd door pappie en mammie die een laptopje kopen voor je zodat je zulke domme reacties plaatst bij een forum!

[ganralph]

stellamaris schreef:

denk na voordat je over zoiets oordeelt

want niet iedereen wordt beschermd door pappie en mammie die een laptopje kopen voor je zodat je zulke domme reacties plaatst bij een forum!

geen commentaar...

op een paar opmerkingen na wordt hier heel normaal en zakelijk over het onderwerp gepraat, dus ik kan je reactie niet helemaal plaatsen.

[T_ID]

stellamaris schreef:

jezelf een trauma aanpraten om maar in aanmerking te komen voor een wajong? echt belachelijk!

Ik ken twee voorbeelden, en tal van mensen die het ook zien gebeuren. Tevens ondersteunen de statistieken (absurd grote groei van het aantal WaJong uitkeringen) mijn conclusies. Nu jij weer.

Het feit dat jij denkt dat je niet in die groep valt betekend niet dat het niet stelselmatig gebeurd. Om van de rest van je beledigende toon nog maar te zwijgen. Doe normaal of reageer niet, zou ik zeggen.

[Woeste Woerd]

Ik denk dat we eerst maar eens een belangrijk onderscheid moeten maken tussen een (psychologisch) trauma die gediagnostiseerd is en trauma's die het niet zijn. Ik denk zelf dat de eerste vorm zeker niet onderschat mag worden. Als je de DSM I-V (zeg maar de psychologenhandboek) erbij pakt laat het ook zien dat er een ernstig ingrijpen op het dagelijks leven moet zijn (met vaak angst of vluchtgedrag). Een voorbeeld is bijv dat mensen na een bedreiging en diefstal door jongeren niet meer op straat durven en daardoor sociaal geisoleerd raken en ook moeilijk het dagelijks leven kunnen oppakken (boodschappen, naar werk gaan, etc). Zulke zaken zijn natuurlijk enorm heftig en ingrijpend in iemands leven.

Het tweede (psychologische trauma's in de volksmond) worden vaak voor mijn gevoel gebruikt voor dingen die niet leuk / onverwacht waren in de kinder / tienerjaren. Een voorbeeld is dat een kind binnenloopt terwijl zijn / haar ouders seks hebben. Alhoewel het vaak wagelijk is voor de kind / tiener om dat te zien, zal het nauwelijks zijn of haar dagelijks leven beinvloeden (behalve de omgang met de ouders de eerste dagen erna miss). Toch zullen veel mensen zulke dingen aanmerken naar vrienden toe als trauma's. Een echt trauma, is naar mijn inziens, hier niet het geval.

Verder denk ik ook dat mensen in Nederland waarschijnlijk wel slechter zijn geworden in relativeren. Dat is ook heel gemakkelijk, want we krijgen in Nederland een steeds gemakkelijker leventje. Als je dan eenmaal tegenslag meemaakt, zal het een stuk moeilijker mee om te gaan zijn. Dit komt gewoon puur door het feit dat je nog niet goed weet hoe je ermee om moet gaan door gebrek aan ervaring. Mensen in arme landen zijn vaak toch een stuk meer gewend te knokken voor hun leven en door te zetten.

Een passend voorbeeld hiervan vind ik angsten als hoogtevrees / angst voor open ruimtes of kleine ruimtes. Uit onderzoek is gebleken dat die eigenlijk alleen in rijke landen voorkomen, in Afrika kennen ze die aandoening praktisch niet. Hoe komt dat? Ik denk zelf omdat de Amygdala (het 'angstcentrum' in de hersenen) toch af en toe signalen af geeft. Omdat wij in Nederland niet vaak levensgevaarlijke dingen dingen meemaken (zoals marteling, risico van aanvallen door wilde dieren, natuurrampen), zal onze Amygdala vaak signalen afgeven bij minder enge dingen.

Trauma's, net als depressies kun je vaak in de volksmond moeilijker serieus nemen. Mensen zullen dit vaak te snel roepen, zoals na een kutte week roepen dat ze 'helemaal depressief' zijn. De depressies en trauma's in de DSM I-V en ook onderzocht en behandeld worden door psychologen en psychiaters zijn daarin tegen wel ernstig. Ik denk dat dit onderscheid heel belangrijk is.

[stellamaris]

voor de duidelijkheid: ik heb geen wajong en hoef ik ook niet. het feit dat jullie verder niet op mijn bericht reageren zegt al genoeg.

trauma hebben (of in jullie woorden: de trend volgen om maar een paar extra euries te krijgen) is het zelfde als van top tot teen brandwonden hebben. je bent getekend voor het leven. ookal kun je dat met de mooie technieken toonbaarder maken je blijft getekend en er blijven littekens. dus denk na voordat je over zo iets gaat praten.

ik heb niet gezegd dat er geen mensen zijn die er geen misbruik van maken. ik ken iemand die haar hele leven als autist is behandeld. ze kreeg wajong. net ontdekken ze dat het tog een verkeerd diagnose is. zij maakt zich geen zorgen om haar uitkering, want ze gaat het gooien op haar knieeen waar ze een paar keer aan geopereerd is.
let op! hier heb ik het over dat ze het op een lichaamlijk iets gooit. en niet dat ze zielig gaat doen voor die centjes.

en btw: ik vind mijn toon helemaal passend bij jullie berichten, dus 100% normaal

coopergirl schreef:

Ten eerste heb je het onderscheidt

could not stop lollin'

[ganralph]

stellamaris schreef:

het feit dat jullie verder niet op mijn bericht reageren zegt al genoeg.

je bericht kenmerkte zich vooral door de toon. zowel ik als T_ID hebben daarop gereageerd. Dat er verder geen aandacht aan je post werd besteed hier, hoef je niet meteen op te vatten als dat je ergens "gelijk" in zou hebben.

en btw: ik vind mijn toon helemaal passend bij jullie berichten, dus 100% normaal

er stonden 10 berichten boven jouw eerste post hier. voor misschien 3 daarvan kan ik me jouw toon enigszins voorstellen. da's 30%, niet 100%
de rest ging zakelijk in op het onderwerp of bestond uit oprechte vragen. oprechte vragen mag je beantwoorden, die hoef je niet af te blaffen.

[martijn1985]

T_ID schreef:

Het zal zeker een trend zijn om als je gewoon geen zelfcontrole hebt direct zielig te gaan doen dat het adhd zou zijn, en depressief zijn is een coole manier om een dikke WaJong uitkering te scoren, maar laten we ons vooral beperken tot de feiten.

laten we dat inderdaad doen, en niet alle depressieve mensen in het hokje van aanstellers schuiven. Zie verder de post van Woeste Woerd.

[T_ID]

stellamaris schreef:

voor de duidelijkheid: ik heb geen wajong en hoef ik ook niet. het feit dat jullie verder niet op mijn bericht reageren zegt al genoeg.

In mijn laatste post maakte ik je stelling zowel anekdotisch als statistisch met de grond gelijk, dus de bal lag eigenlijk bij jouw om te proberen je weerlegde standpunt opnieuw te formuleren.

Verder was je toon eentje van verontwaardigt schreeuwen, waarschijnlijk omdat je zelf WaJong ontvangt als ik de toon van die reactie afzet tegen ervaringen uit het verleden. Ik ben er op zich aan gewend aan territoriaal gedrag van uitkeringstrekkers wiens inkomsten ter discussie gesteld worden, maakt me allemaal niet zoveel uit, maar doe niet alsof je normaal reageerde want dat deed je niet.

Mocht je nog interesse hebben in een normale discussie met argumenten: by all means.

[Woeste Woerd]

stellamaris schreef:

voor de duidelijkheid: ik heb geen wajong en hoef ik ook niet. het feit dat jullie verder niet op mijn bericht reageren zegt al genoeg.

Ik zal hierbij ingaan op jou post, dat je geen WA-jong wilt is natuurlijk jouw keuze. Als je het nodig hebt daarin tegen, wie ben ik dan om te oordelen? Het bestaan van het WA-jong zou helemaal niet moeten uitmaken in de discussie of er wel of geen (psychologische) trauma's bestaan.

trauma hebben (of in jullie woorden: de trend volgen om maar een paar extra euries te krijgen) is het zelfde als van top tot teen brandwonden hebben. je bent getekend voor het leven. ookal kun je dat met de mooie technieken toonbaarder maken je blijft getekend en er blijven littekens. dus denk na voordat je over zo iets gaat praten.

Niemand heeft het hier zo verwoord. Ik heb het gevoel bij je post dat je je persoonlijk nogal aangevallen voelt door de discussie hier.

Als je goed leest zul je zien dat er onderscheid (door de meeste) worden gemaakt tussen 'fysieke' en 'psychologische' trauma's en daaronder ook weer tussen 'volks'-praat en zoals het in de 'DSM I-V' bestaat. De eerste fysiek, gaat het hier helemaal niet over, dus dat heeft niet veel belang bij deze discussie. Als ik mijn knie stoot en een been breek, is dat een 'trauma' volgens de chirugie. Maar aangezien we het hebben over psychologische trauma's sluiten we dat even uit in dit gesprek.

Ik denk dat je zelf ook wel voorbeelden kent van mensen die bij alles roepen dat het een ramp is. Zulke mensen hebben vaak geen echte trauma's, maar kunnen moeilijk omgaan met tegenslag. Ook zeggen mensen vaak (zoals hun ouders seks zien hebben) dat het een trauma zou zijn. Vaak genezen mensen (volgens onderzoek) hier gewoon normaal van. Er dus hier ook geen sprake van een trauma.

Stel dat je mensen voor je ogen vermoord ziet worden, of verkracht word en dat het ingrijpende gevolgen heeft voor je leven (zoals niet meer naar buiten durven), dan zul je waarschijnlijk in een psychologisch onderzoek ook uitkomen als een persoon met 'post-traumatisch stress-syndroom'. Zulke mensen hebben wel daadwerkelijk een trauma zoals het in het psychologisch boek staat.

Leken kunnen slecht (sorry voor de arrogantie) beoordelen of iemand daadwerkelijk getraumatiseerd is of niet. Daarvoor zijn toch echt psychologen nodig die gespecialiseerd zijn in dat soort problematiek. Daarom ben ik altijd heel voorzichtig met het uitspreken of iemand een trauma heeft of niet / of het aan te nemen dat iemand getraumatiseerd is als hij of zij het roept. Een trauma is de volksmond is niet een trauma zoals die in de DSM beschreven staat.

ik heb niet gezegd dat er geen mensen zijn die er geen misbruik van maken. ik ken iemand die haar hele leven als autist is behandeld. ze kreeg wajong. net ontdekken ze dat het tog een verkeerd diagnose is. zij maakt zich geen zorgen om haar uitkering, want ze gaat het gooien op haar knieeen waar ze een paar keer aan geopereerd is.
let op! hier heb ik het over dat ze het op een lichaamlijk iets gooit. en niet dat ze zielig gaat doen voor die centjes.

Je geeft nu zelf toe dat er mensen bestaan die een 'handicap' faken. Waarom zouden mensen dan een trauma niet kunnen faken? Ik snap best T-ID (sorry T, maar jij komt het meest duidelijk met de wantrouwen hier naar voren ) dat hij wantrouwen heeft bij dat soort handicaps en beoordelingen. Alle soorten ziektes kan je in 'principe' faken, wat mensen met slechte bedoelingen ook zullen doen. Niet alleen autisme, of stress-syndroom zullen worden gefaked, maar ook allerlei andere ziektes. Dat je dus aangevallen voelt bij deze discussie over trauma's snap ik wel, maar dat je daarna autisme uitzondert als 'faken' vind ik een beetje scheef.. Beiden ziektes worden gefaked en er zitten in beiden categorieën ook heel veel mensen die wel terecht een WA-jong hebben.

Ik vertrouw er zelf toch op dat mensen die zo'n besluit (psychologen en reïntegratie-artsen) een juist besluit nemen.

en btw: ik vind mijn toon helemaal passend bij jullie berichten, dus 100% normaal

Ik heb toch meer het gevoel dat het jouw interpretatie van het gesprek is (ik vond het zelf redelijk 'beschaafd' en een normale discussie) dan dat het echt zo is. Probeer het nog eens te lezen en probeer dan eerst even afstand te nemen van hoe jij erin staat. Probeer te kijken dat iedereen een andere mening en gevoel over zaken heeft.

[stellamaris]

oke bedankt allemaal voor de reacties. er zijn een aantal punten maar ga niet op alles reageren, dus hier een aantal punten: over dat meisje dat als autist werd behandeld, daar kon ze niks aan doen. het begon al rond haar 5de ofzo. geloof ook niet dat ze het daarna verder speelde. en tjah waarom ze het opeens op haar knie ging gooien, ze kon het waarschijnlijk niet aan om opeens zonder uitkering te zitten aangezien ze haar hele leven al zoveel honderd per maand ontvangt. ik heb haar nu een paar maand ervaren en begrijp helemaal waarom ze als autist werd gezien. dus onmogelijk dat ze maar iets heeft gefaket.

ik zal hier wat meer duidelijkmaken wat betreft mijn situatie: of ik me persoonlijk aangevallen voel, ik weet het niet, zo wil ik niet noemen. ik vind het eerder jammer, omdat juist door deze denkwijze zoveel mensen onrecht wordt aangedaan. dat alles maar meevalt of dat het tussen de oren zit (en daarbij hoort of therapie therapie therapie of stel je niet zo aan). ik heb een kleurrijke verleden achter de rug terwijl ik nog maar 19 ben. er zijn niet zoveel dingen meer die mij nog afschrikken, kun je nagaan. zo krijg je een dikkere huid. voor mij is denk ik het maximum al bereikt, maar ook voor iemand die altijd al beschermd is en dat zijn/haar katje wordt doodgereden. iedereen heeft een ander pijngrens.
niet lang terug ben ik erachter gekomen dat ik op mijn 10de de diagnose PTSS heb gekregen. tot mijn 18de heb ik verschillende psychiaters/therapeuten versleten. niemand kon het voor mekaar krijgen en stuurde me keer op keer door omdat ze niet wisten wat ze met me aan moesten. maar goed, door alles maar te negeren en niet samen te werken met de therapeuten heb ik mijn lichaam naar de ****** geholpen. ik probeer nu school nog af te maken. heb natuurlijk geen bijbaan, en ben weer terug bij mijn ouders komen wonen om maar rond te kunnen komen.

de wajong laat ik maar lekker voor de mensen die het moeilijker hebben dan ik zelf. en ik denk dat als je jezelf een trauma aanpraat om een wajong te ontvangen dat je dan echt ziek bent in je hoofd en echt een wajong verdient. want wie wil er nou niet gezond zijn? en zelf kunnen werken? ik verlang als een gek naar mijn rotste baantjes, om je eigen zelfverdiende geld op je bankrekening te zien.

goed mensen, ik ga verder niemand iets kwalijk nemen. en ik hoop dat de mensheid gewoon wat minder bezig gaat zijn met andere mensen. want je hebt genoeg werk aan jezelf.

[Flijn]

Om even te reageren op de openingspost: je bent niet de enige die het is opgevallen,

'Nederland lijdt aan traumacultuur'
Uitgegeven: 25 maart 2009 16:06
Laatst gewijzigd: 25 maart 2009 16:12

MAASTRICHT - Het ontzag voor psychische problemen, die het gevolg zijn van het meemaken van traumatische gebeurtenissen is in Nederland zo groot geworden, dat er een 'ware traumacultuur' is ontstaan. Het begrip 'psychisch trauma' lijdt aan vergaande inflatie.

Dat zegt psycholoog Bram Enning, die woensdag aan de Universiteit Maastricht promoveert op een onderzoek naar het succes en de neergang van de beroemde professor Jan Bastiaans.

De professor benoemde in de jaren zestig van de vorige eeuw als eerste in Nederland psychisch trauma als gevolg van oorlogservaringen. Bastiaans introduceerde het KZ-syndroom, waarbij KZ staat voor Konzentrationslager ofwel concentratiekamp.

PTSS

Het begrip KZ-syndroom is inmiddels vervangen door PTSS, het posttraumatische stress syndroom. Volgens Enning gebruiken veel te veel groepen, met zeer uiteenlopend leed, de term PTSS en maar al te graag.

"PTSS-slachtoffers denken tegenwoordig dat de status van slachtoffer iets is om voor te vechten, dat het iets is waarvoor maatschappelijke, politieke of financiële erkenning vereist is. Dat hebben we aan Bastiaans te danken'', zo stelt Enning.

© ANP

(http://www.nu.nl/wetenschap/1938242/...macultuur.html)

Daar komt natuurlijk bij dat mensen er gemakkelijker voor uit komen als ze een psychisch probleem hebben, en er steeds accuratere diagnoses gesteld kunnen worden. Dus dat een toename aan getraumatiseerde mensen vooral komt door aanstellers en profiteurs is natuurlijk veel te kort door de bocht.

[Pom134]

Hoe sommigen van jullie reageren is gewoon belachelijk!
Een trauma is niet om het geld te doen of wat dan ook...
Een trauma heb je op het moment dat je iets heel er meemaakt in je leven (seksueel misbruik, geweld, auto-ongeval,...) en als je die gebeurtenis nooit hebt kunnen plaatsen en je angstaanvallen krijgt, de hele tijd aan die gebeurtenis denkt en je niet meer verder kunt functioneren. Dus natuurlijk is het NIET de mode. Inderdaad er gaan altijd mensen zijn die het misbruiken en het gewoon faken maar zon mensen hebben je altijd en overal. Dus ik hoop dat er wat meer respect komt want sommige reacties zijn gewoon ziekelijk!

Dit topic is 6 jaar oud, de meeste mensen die erop gereageert hebben komen hier allang niet meer.

Om toch op je punt in te gaan: ik heb het idee dat je je persoonlijk aangevallen voelt. Dat is begrijpelijk als je zelf een trauma hebt en dus niet loopt te faken zoals in bepaalde bovenstaande reacties wordt geopperd.
Probeer het te relativeren. Het bovenstaande is niet als aanval bedoelt.

Ik vind eigenlijk dat er best veel zinnigs in de posts staat. De woorden trauma en depressie hebben naar mijn mening idd waarde afgedaan de laatste jaren.
Als er even niet gelachen wordt in een groep plakken mensen er (voor de grap) direct de sticker depressieve sfeer op, of als iemand ongesteld is en daar hormonig van wordt is zij toch zeker 3 dagen depressief geweest.
De betekenis is gewoon wat softer geworden.
Ook bij trauma is dit zo. Zo claimt een vriendin steeds dat ze trauma's heeft aan pokemon omdat haar broertje dat vroeger altijd moest kijken en heeft mijn nicht een trauma aan Zandvoort omdat daar haar verkering strandde.
Mensen gebruiken het woord trauma naast de oorspronkelijke beteknis ook heel vaak om lekker dramatisch te doen.

[Obelise]

Trauma is als iemand je vraagt wat een trauma is, je zielloos naar voren kijkt, en dan weer wakker word zonder er aan gedacht te hebben.

[JustInHere97]

Volgens mij is juist een trauma een schokkende gebeurtenis die je langere tijd achter volgt en je onbewust een langere tijd aan blijft denken. Wanneer je die trauma voor je krijgt kunnen verschillende symptomen tervoorschijn komen, ligt aan de soort trauma, dat verschilt.

[bregjevh2002]

Ik heb een vraagje als we dan toch bezig zijn over trauma's
Ik heb gezien hoe mijn nichtje op 12 jarige leeftijd is dood gereden
Ik geef mijzelf de schuld en word heel verdrietig als ik er aan denk wij waren 2 handen op 1 buik
En ik heb er nog altijd nachtmerries van en schiet vaak daar wakker van

Is dat dan een trauma ?? Ps het is al 2jaar geleden

[Pluis]

Ja, dat kun je wel een trauma noemen ja. Zeker als je er na 2 jaar nog mee zit. Praat je er wel eens met iemand over?

Wanneer is iets een trauma dan?

[bregjevh2002]

Nee niet echt
Praten over mijn gevoel die ik niet
En heb ik ook nooit gedaan

[mathfreak]

nthn3d schreef:

Wanneer is iets een trauma dan?

Wellicht helpt dit je wat verder: https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychotrauma

Ah oke.

[Elin3]

bregjevh2002 schreef:

Nee niet echt
Praten over mijn gevoel die ik niet
En heb ik ook nooit gedaan

Praten of op een andere manier er mee bezig zijn helpt wel om dit soort dingen te verwerken. De relatie met je nichtje is nu geen actieve relatie meer, maar dat betekent niet dat ze niet meer belangrijk voor je is. Je kunt je verlies en deze gebeurtenis een plekje leren geven door er op een gezonde manier mee bezig te zijn. Dus niet obsessief vaak, of juist helemaal nooit. Verwerken kost tijd maar ook energie.