Wat moet ik nu?? :S

[*leeg*]

Machteloos zo voel ik me nu. Dit is best een lang verhaal en als je het niet helemaal leest of je wil geen serieuse reactie plaatsen, ga dan aub weg. Ik zit namelijk echt met m'n handen in m'n haar.

Het gaat om een vriend van me. Hij heeft ontzettend veel problemen, thuis, op school, pesten en nog een paar andere dingen maar die kan ik nu niet vertellen. Dan zouden er namelijk een paar mensen op dit forum die jongen herkennen. De laatste tijd stapeld het zich allemaal gewoon heel erg op. Steeds komt er weer wat bij voordat het vorige "afgesloten" is. Mentaal is hij sterk, sterker dan de meeste mensen die ik ken. Toch groeit het hem nu allemaal boven de pet uit. Hij kan het niet meer aan. Dan bedoel ik niet gewoon dat hij het niet meer ziet zitten maar serieus. Thuis is hij al eens een keer weggelopen, omdat hij oa geslagen werd door zijn ouders. Die nacht is hij toen bij mij blijven slapen. Hierna is het thuis een week beter gegaan, maar uiteindelijk is alles weer helemaal terug bij af. Dit is zo'n 3 à 4 weken geleden.
Nu heeft hij me net verteld dat hij zelfmoord wil plegen. En ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij het écht meent. Dit idee speelt hem al een dikke maand door de kop, de afgelopen week heeft hij besloten dat hij het ook echt gaat doen. Hij stuurde me een dikke twee uur geleden een smsje dat hij een plaats waar hij rustig zou kunnen sterven. Hierna heb ik hem direct gebeld, ik wist namelijk niet waar hij was. Hij klonk ontzettend rustig en zelfverzekerd. Hij vertelde heel rustig wat hij van plan was en dat hij het ook echt ging doen. Ik probeerde rustig te blijven en heb hem min of meer beloofd dat alles binnen een week opgelost zou zijn. (dat is stom dat weet ik, maar ik wist echt niet wat ik anders moest doen om hem ervanaf te houden.) Na bijna een uur op hem ingepraat te hebben, heeft hij me beloofd om het nog een week vol te houden, dat hij daarna voor zichzelf mocht kiezen. Dat hij dán voor de eerste keer in zijn leven aan zichzelf ging denken. Ik weet nu eigenlijk zeker dat als er voor volgende week niks opgelost is hij zelfmoord pleegt. (Dan kun je wel zeggen dat doet hij toch niet, dan praat je er niet zo over en dan laat je jezelf niet ompraten. Neem nu maar van mij aan dat hij het ook echt doet. Daar ken ik hem goed genoeg voor en ik weet hoe hij zich nu voelt en hoe hem dat pijn doet allemaal.)
Ik weet niet wat ik nu moet doen, zijn ouders geloven niks van wat hij zegt dus met hen praten is geen optie. Op school daar heeft hij een soort van "reputatie" die absoluut niet positief is en dat is dus ook geen optie.
Ik weet dat het een moeilijke vraag is, maar wat moet ik nu in hemelsnaam doen??

Ik hoop dat jullie iets weten of een idee hebben. Daar hoop ik echt op..

[Fantôme]

Ik heb je verhaal gelezen, en kan me onwijs voorstellen dat je radeloos bent op dit moment.

Er zijn verschillende instellingen die je kan bellen, die hier misschien min of meer ervaring mee hebben...

Praat om te beginnen nog een keer met hem. Wat wil hij? Wil hij verder leven mits het beter zou gaan, of wil hij nu echt dood en er het liefste niets aan veranderen. Vertel hem wel, dat er binnen een week niets opgelost kan zijn, maar er wel grote stappen naar een oplossing toe, gemaakt kunnen zijn.
Vraag hem hoe hij ertegenoverstaat om naar de huisarst te gaan, zn verhaal daar globaal te vertellen zodat hij doorverwezen kan worden naar een instantie waar ze hem wél geloven en wél weten wat ze met zijn problemen aanmoeten. Dat gaat veel verder dan gesprekken met hem om zich 'even wat beter' te voelen, natuurlijk zit dat er in... Maar er kunnen ook praktische hulpmiddelen geboden worden. Zo 'ken' ik bijvoorbeeld een meisje (hier op het forum) die zelfstandig woont... nouja, 'begeleid' wonen heet dat. Een ander meisje, ook hier op het forum, is daar nu ook mee bezig... Hij hoeft dan niet meer bij zijn ouders te wonen... Want als die hem slaan, zit er iets echt niet goed! Vanaf zo'n plek zou er misschien echt meer gedaan kunnen worden....

sterkte met alles! -xxx- wendy

[Love,SweetLove]

wat een zeer moeilijke situatie. Het is moeilijk om advies te geven omdat we niet precies weten wat er aan de hand is. Maar misschien is dit veel te makkelijk gedacht: Maar wie weten het allemaal al? Als je het jou ouders verteld zijn ze misschien wel zo aardig om jou te helpen en misschien kan die vriend dan een weekje bij jou logeren of iets.
Maar vooral zoek hulp! Bij professionele organisaties. Ik geloof niet dat het erger kan dus probeer het. Zeg tegen hem dat ie met een psygoloog moet gaan praten ofzow. Waarschijnlijk heeft ie dat al gedaan.... Zeg ook gewoon een keer tegen hem dat je hem zal missen als ie zelfmoord pleegd. Wie weet helpt het...
Misschien een beetje nutteloze post dit want ik weet het ook niet precies. Maar heel veel sterkte iig

[forumfreakie]

Wat een verschrikkelijke situatie waar je je nu in begeeft.
Ik vind het heel moeilijk om je goede raad te geven.

Inderdaad is het waarschijnlijk erg goed om hem proffesionele hulp te geven maar dit zal waarschijnlijk niet binnen een week kunnen en misschien wil hij dit ook helemaal niet.

Ik zou sowieso deze week heel veel met hem gaan praten en hem vertellen dat hij alleen voor jou al, het niet zou moeten doen. Vertel hem hoe belangrijk hij voor je is en dat je hem niet kunt missen. Laat hem de leuke dingen van het leven zien, en probeer er voor hem een leuke week van te maken.

sorry, meer weet ik er niet op te zeggen. Nu ik dit zo nalees tijfel ik of ik het moet plaatsen omdat het niet erg veel toevoegd maar ik doe het toch maar. Ik hoop dat je er iets mee kan.

Heel veel sterkte met alles, en ik zal voor jou en hem bidden.

Misschien heb je nog wat aan dit gedicht:

Ik luister,
ik luister totdat jij het niet meer wilt.
Jij mag het zeggen, zeggen wanneer jij het niet meer wilt en… wanneer jij het niet meer kunt.
Je mag doorzetten of opgeven,
dat is iets wat jij en alleen jij nu nog kan beslissen.

Ik luister,
ik luister totdat jij het niet meer wilt.
Jij mag het zeggen, zeggen wanneer jij het niet meer wilt en… wanneer jij het niet meer kunt.
Je voelt je eenzaam, al heb je nog zoveel mensen om je heen, toch voel jij je eenzaam, en wat dat precies voor jou betekend, wordt voor ons nooit…
helemaal nooit bekend.

Je bent vrij,
vrij om te kiezen aan wie jij wilt vertellen wat er door jou heengaat.
Maar je moet beloven,
aan mij beloven...
voor iemand dat masker af te zetten, die haren uit je gezicht te slaan en hem of haar alles, maar dan ook echt alles wat je nu nog dwars zit te vertellen.
Wil je me beloven, echt beloven dat je het iemand zult vertellen voordat jij het vuur in jou lichaam gaat doven.

Ik luister,
ik luister totdat jij het niet meer wilt.
Jij mag aan mij, zonder je zorgen te maken,
vertellen wat je denkt; Is jouw keuze doorzetten of opgeven? En als is jou keuze dat laatste, dan is dat iets waarmee ik echt zal kunnen leren leven.

Hoewel de laatste regel niet erg waar is.

[*leeg*]

Hij wil het echt. Daar heb ik al met hem over gepraat. Ik heb hem gezegd dat ik het zal respecteren, zolang hij er zich gelukkig over voelt. Dit betekent niet dat ik hem niet ga proberen te helpen.
Hij wil absoluut geen hulp van buitenaf (psycholoog, riag ed.)
Ik weet nu gewoon niet wat ik moet, alles heb ik al geprobeert.

[-SoloWolf-]

Tja, ik heb de moeite genomen om het te lezen. Als ik alles goed begrijp, ik HOOP dat ik dat doe, is het inderdaad teveel voor hem. Wat je moet doen is:

- het realistisch houden, zoals je zelf al zei, 'dat is stom'. Maar het heeft je wel tijd gegeven om met iets te komen.

-Probeer hem rustig te benaderen wat er in zijn koppie zit. Als je dat niet lukt kan je niks doen, gewoonweg omdat je niks kan doen zonder te weten wat er is.

-Als je weet wat er is, spreek er met hem over, hoe kunnen jullie het SAMEN oplossen. Dit is erg belangrijk dat je de andruk op SAMEN legt. Dit geeft hem het idee dat hij er niet alleen voor staat.

-Probeer zoveel mogelijk oplossingen voor de mogelijke problemen te bedenken alvorens je ze weet. Dit voorkomt dat je met je mond vol tanden staat als je met hem praat.

-BEGIN NIET OVER AFSCHEID!!! Dat is eigenlijk de grondregel bij dit soort gevallen. Dit kan een gevoel geven alsof alles al over is.

-Zoek profesionele hulp. Deze mensen zijn bekend met dit soort 'gevallen' en kunnen (waarschijnlijk) betere hulp bieden dan dat jij zelf kan.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt want ik weet hoe kut het kan zijn.

[-SoloWolf-]

*leeg* schreef op 17-02-2004 @ 18:16:
Machteloos zo voel ik me nu. Dit is best een lang verhaal en als je het niet helemaal leest of je wil geen serieuse reactie plaatsen, ga dan aub weg. Ik zit namelijk echt met m'n handen in m'n haar.

[Verhaal]

[-SoloWolf-]

Tja, ik heb de moeite genomen om het te lezen. Als ik alles goed begrijp, ik HOOP dat ik dat doe, is het inderdaad teveel voor hem. Wat je moet doen is:

- het realistisch houden, zoals je zelf al zei, 'dat is stom'. Maar het heeft je wel tijd gegeven om met iets te komen.

-Probeer hem rustig te benaderen wat er in zijn koppie zit. Als je dat niet lukt kan je niks doen, gewoonweg omdat je niks kan doen zonder te weten wat er is.

-Als je weet wat er is, spreek er met hem over, hoe kunnen jullie het SAMEN oplossen. Dit is erg belangrijk dat je de andruk op SAMEN legt. Dit geeft hem het idee dat hij er niet alleen voor staat.

-Probeer zoveel mogelijk oplossingen voor de mogelijke problemen te bedenken alvorens je ze weet. Dit voorkomt dat je met je mond vol tanden staat als je met hem praat.

-BEGIN NIET OVER AFSCHEID!!! Dat is eigenlijk de grondregel bij dit soort gevallen. Dit kan een gevoel geven alsof alles al over is.

-Zoek profesionele hulp. Deze mensen zijn bekend met dit soort 'gevallen' en kunnen (waarschijnlijk) betere hulp bieden dan dat jij zelf kan.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt want ik weet hoe kut het kan zijn.

[MadJack]

*leeg* schreef op 17-02-2004 @ 19:29:
Hij wil het echt. Daar heb ik al met hem over gepraat. Ik heb hem gezegd dat ik het zal respecteren, zolang hij er zich gelukkig over voelt. Dit betekent niet dat ik hem niet ga proberen te helpen.
Hij wil absoluut geen hulp van buitenaf (psycholoog, riag ed.)
Ik weet nu gewoon niet wat ik moet, alles heb ik al geprobeert.

Misschien is het een idee om veel met hem te praten, je kunt hem laten zien dat niet ALLES erg kut is, dat jij bijvoorbeeld wel veel om hem geeft en dat hij je met zelfmoord groot verdriet aan zou doen.

Helaas weet ik het ook niet, ik ben niet zo goed in dit soort dingen

maar als iemand zelfmoord als een bevrijding ziet, zal het nog tegenvallen iemand hier vanaf te praten. Je zal deze persoon weer moeten motiveren om te blijven leven.

[emo]

en dat is moeilijk

[*leeg*]

Dat is idd moelijk. Naar mijn mening heb ik alles al gezegd, heb het idee dat ik in de herhaling aan het vallen ben tegen hem.
Hij heeft opgeschreven hoe hij zijn begrafenis wil ed.
Hij is zo ontzettend zeker van zijn zaak.

[littlegurl]

Zow....wat erg.....niet alleen voor je vriend maar ook voor jou! Ik kan me voorstellen dat je je heel erg machteloos en bang voelt. Maar ten eerste, klinkt heel hard maar het is het probleem van je vriend en ik vind het heel erg lullig dat hij jou daarover zoveel informeerd. Stel dat hij het echt doet dan zal jij je waarschijnlijk schuldig gaan voelen, dus dat vind ik heel erg lullig van hem, maar hij weet zich waarschijnlijk ook geen raad dus dat kan je hem ook niet kwalijk nemen.

Maar daar gaat t nu natuurlijk even niet om. Probeer een goed gesprek met hem te voeren. Er zijn zoveel meer optie's dan zelfmoord. Als hij antidepressia gaat slikken en bij een psycholoog gaat kan hij ook weer gelukkig worden, al kost het veel tijd en inspanning. Dat ziet hij waarschijnlijk niet in, hij ziet de toekomst uitzichtloos in. Vertel dat je hem wilt helpen en dat je er altijd voor hem zal zijn en dat zelfmoord altijd nog kan, eerst er voor vechten!
Vertel het verder een leraar op school. Die jongen kan dan wel een slechte reputatie op school hebben, ik kan me niet voorstellen dat als je dit een leraar vertelt dat hij er niks aan doet. Misschien moet je vriend een tijdje worden opgesloten in een psychiatrische inrichting. Dat is natuurlijk geen pretje, maar dat lijkt me wel een goede optie. Ik weet er zelf niet zoveel vanaf waar en hoe die inrichtingen zijn maar zoek contact met zo'n instelling(internet, telefoon)

Het lijkt me ontzettend moeilijk voor je. Maar je doet wat je kan en je mag jezelf daarom ook nooit kwalijk nemen als het wel misgaat, want jij hebt je best gedaan.
Heel veel sterkte

[*leeg*]

Maar ten eerste, klinkt heel hard maar het is het probleem van je vriend en ik vind het heel erg lullig dat hij jou daarover zoveel informeerd.

Ok je hebt gelijk, maar wat als hij het niet tegen me zei, dan was hij er nu niet meer geweest. Ik ben juist blij dat hij zijn hart uitstort bij mij, dan heeft hij tenminste het gevoel dat er 1 iemand voor hem is. Dat hij niet helemaal eenzaam is.
Ik vind niet dat je helemaal gelijk hebt, maar ik kan me wel begrijpen waarom je het zegt.

[-SoloWolf-]

*leeg* schreef op 20-02-2004 @ 10:44:
Ok je hebt gelijk, maar wat als hij het niet tegen me zei, dan was hij er nu niet meer geweest. Ik ben juist blij dat hij zijn hart uitstort bij mij, dan heeft hij tenminste het gevoel dat er 1 iemand voor hem is. Dat hij niet helemaal eenzaam is.
Ik vind niet dat je helemaal gelijk hebt, maar ik kan me wel begrijpen waarom je het zegt.