Facebook maakt eenzaam

[Anoukkj]

Individualisering: Gezamenlijk alleen

Dat we in Nederland niet om de individualisering heen kunnen is wel duidelijk. Tegenwoordig ontmoeten we elkaar niet meer in de kroeg maar appen we met elkaar. Relaties bloeien op achter een zwarte monitor, zonder dat men elkaar ooit in real-life heeft gezien. Relaties worden verbroken door een sms. Niks gaat meer persoonlijk. Wat we ondertussen beide aan het doen zijn? Nou gewoon, op de bank liggen want het is ook zo’n gedoe om je fiets te pakken.

De afgelopen jaren is de opkomst van social media een hype, met name Facebook is populair. In eerste instantie leek het een mooi medium om dichterbij elkaar te komen doordat we alles konden delen. Vandaag de dag lijkt het ons echter verder uit elkaar te hebben gebracht dan ooit te voren. Het begrip ‘delen’ is enkel nog een elektronisch begrip, want we delen steeds minder met elkaar. Daarnaast lijkt het wel een sociale strijd geworden wie de meeste leuke momenten op Facebook kan posten. Alsof we ons allemaal moeten bewijzen en laten zien hoe zo’n fantastisch leven wij hebben. De druk ligt hoog.

Het grappige is dat men individueel op Facebook zit op zoek naar gezelschap door middel van een ‘like’ of een bericht. Hierbij gaat het dus puur om het verdedigen van jezelf tegen de rest van de wereld. Maar waarom wil men individueel die strijd aan gaan via een computer als men ook gezamenlijk op een terras kan zitten? Waarom is de stap zo groot geworden om Facebook af te sluiten en met zijn allen ook daadwerkelijk op een terras te gaan zitten? Praten terwijl je elkaar in de ogen kunt kijken in plaats van chatten terwijl je met andere dingen bezig bent. Ken je dat moment dat je naar iemand ‘haha’ stuurt terwijl je mimiek gewoon op neutraal staat? Het lijken wel emoties van een robot.

Individualisering wordt gezien als een proces waarbij elk individu zelf het centrum van zijn denken, handelen en integratie in vrijheid centraal stelt. Betekent dat dat we nu eindelijk de vrijheid hebben om een Facebook-post te plaatsen zodat de hele wereld kan meegenieten van je individueel verworven gedachten? Het tegendeel lijkt waar te zijn. Want wanneer we geen Facebook account hebben vallen we buiten de boot en worden we daarop afgerekend. Het lijkt alsof we worden gedwongen door het collectieve om mee te doen aan de Facebook hype. Is Facebook geforceerde vrijheid?

Massaal nemen we er deel aan, en we denken dan individueel bezig te zijn maar doen in feite niets anders dan de kudde te volgen. In welke mate wordt er door de mensen zelf bepaald wanneer je erbij hoort en wanneer niet? Individualisme zou moeten zorgen voor een gevoel van vrijheid en het vergroten van het geluk, maar in mijn ogen lijkt het meer op het vergroten van de eenzaamheid met een gebrek aan cohesie. En men probeert de eenzaamheid te ontvluchten door naar een ander universum genaamd Facebook te vluchten, het parallel universum van ons eigen land.

Je punt?

tl;dr:

Sommige mensen nemen facebook heel serieus en ik vind dat dat niet goed is.

Mutant schreef:

Je punt?

[VolvoFH750]

Je hebt wel deels gelijk maar wat wil je hiermee proberen te zeggen?

[Hakuna]

Heb zelf ook een facebook account, ondanks dat ik het vrijwel nooit gebruik zie ik toch dat er minstens 50 mensen zich als vriend oid hebben toegevoegd aan mijn account, terwijl ik hiervan maar enkele mensen ken. En ik krijg regelmatig per e mail updates dat er meldingen zijn. Maar snap uiteindelijk dat hele facebook gebeuren niet zo goed.

Schijnt sinds een jaar ofwat ook iets gelijksoortigs te bestaan als Tumblr

Er zit misschien wel iets in je verhaal... anderzijds, ik heb een Facebook-account en ik vind het ergens ook wel heel makkelijk hoor

TS, gebruik je zelf Facebook? ;-)

[Vice]

Als je eenzaam wordt van Facebook, doe je toch echt iets verkeerd. Juist met dit medium kun je met een groep vrienden makkelijker afspreken. En wat Reverend ook zegt, je moet het niet serieus nemen.