meningen over lichaam en geest

Ik moet een werkstuk maken voor filosofie over lichaam en geest. Hiervoor moet ik een aantal meningen erover hebben.
Het werkstuk gaat over: Zijn lichaam en geest 1 geheel of is het iets aparts? Is er zoiets als een ziel en wat gebeurd daarmee als het lichaam sterft?

Alvast bedankt voor jullie meningen. Ik zou jullie ook zeer dankbaar zijn als jullie je voornaam en leeftijd erbij zetten. Nicknames is een serieus werkstuk staat best lomp .

[Nona]

Nona - 18

Ik denk dat lichaam en geest van elkaar te scheiden zijn, maar tijdens het leven wel onlosmakelijk verbonden. Lichaam en geest reageren sterk op elkaar. Kijk maar naar de eerste de beste emotie: eerst komt de autonome reactie van het lichaam, dan vindt er een cognitieve evaluatie plaats. Dat duidt een scheiding tussen lichaam en geest aan, maar ook een samenwerking. Dit komt niet alleen terug in emotie, maar ook in het verband tussen psychische en lichamelijke gesteldheid en zo veel meer.
Persoonlijk geloof ik in reïncarnatie; de geest kan niet afsterven en krijgt na de dood een nieuw lichaam. Kennis en inzichten liggen dan nog in het onderbewuste opgeslagen, maar kunnen niet zomaar naar het bewuste gebracht worden.

[Isa]

kydnav schreef op 18-10-2003 @ 16:24:
Ik moet een werkstuk maken voor filosofie over lichaam en geest. Hiervoor moet ik een aantal meningen erover hebben.
Het werkstuk gaat over: Zijn lichaam en geest 1 geheel of is het iets aparts? Is er zoiets als een ziel en wat gebeurd daarmee als het lichaam sterft?

Alvast bedankt voor jullie meningen. Ik zou jullie ook zeer dankbaar zijn als jullie je voornaam en leeftijd erbij zetten. Nicknames is een serieus werkstuk staat best lomp .

20

iets aparts maar inderdaad verbonden. zolang de geest erin zit is het 1 met het lichaam.

Isa schreef op 18-10-2003 @ 17:06:
20

iets aparts maar inderdaad verbonden. zolang de geest erin zit is het 1 met het lichaam.

Maar wat dan als het lichaam sterft? Sterft de ziel mee of leeft die voort?

[hemhemhem]

Sorry, niet bepaald in de stemming om de allesweter uit te hangen,
maar had het graag geprobeerd...

Maar het leven lijkt me zinloos als de geest meesterft,
dan maakt het hele leven geen reet uit.

Zal vast wel verder gaan na de dood...

[ShoarmaSchaap]

Tom - 17 Materiële Jaren

Ik zie een lichaam als een fysiek voertuig, dat in het bezit is van onze geest. Een geest/ziel is een verzameling van herrineringen en bewustzijn, in communicatie met het lichaam door middel van een psycho-biologische verbinding. De ziel is een permanent energetisch aspect wat onze wetenschap tot dusver niet heeft kunnen aantonen met meetappartuur. Onze ziel scheidt zich van ons lichaam bij de dood en vertrekt naar een matrix van energie die overeenkomt met de frequency van de vibratie van de ziel. (Alle materie is energie, E=MC2, en alle energie vibreert op een frequency, onze ogen nemen een frequency wijdte dat overeenkomt met een golflengte van 4000 tot 7500 amstrongs waar, buiten dit spectrum kunnen onze ogen niet zien. Onze 3 dimensionale wereld is slechts 1 van de vele energetische matrixen, die wij nemen waarnemen als een solide materiele wereld, vibrerend op een bepaalde frequency wijdte)

Emotie is energie, 'hogere' emoties zoals liefde, geluk, compassie zijn in werkelijkheid echt hoger, omdat de frequency ook echt hoger ligt dan emoties zoals haat, jaloezie.
Hel en hemel zijn slechts energetische matrixen vibrerend op bepaalde frequencies, sommige die overeenkomen met haat, aggresie en andere met puur geluk en liefde.
Onze ziel is energie, en wie een gellukig leven heeft gehad zal een ziel hebben die een hogere frequency heeft, simpelweg doordat de energie van die emoties de ziel hebben beinvloed. Een ziel zal naar de resonerende matrix vertrekken en na een onbepaalde tijd mogelijk er voor kiezen zichzelf weer te manifesteren als een 3 dimensionale realiteit, en daar beginnen de ervaringen weer.

Natuurlijk kan ik dit helemaal fout hebben, en bestaat de kans dat ik een paarse kever ben, die dit nu allemaal denkt maar de absolutie van realiteit slechts een kubus is van gele zandkorrels en ik daarin zit en ik me dit allemaal inbeeld.

Totdat ik de absolutie van realiteit objectief heb ervaren, zal ik slechts moeten groeien tot een oneindige capaciteit van bewustzijn en dan, misschien dan kan ik het absolute ervaren.

Wisdom lies within.

[Dark Psycho]

Astrid - 13


Zoiets is denk ik niet door de levende mens te bepalen. We hebben natuurlijk wel allerlei conclusies, maar we kunnen het nergens op baseren. Ik denk dat ons lichaam niet geheel los staat van onze ziel. Zie het als een aangelijnde hond. Zogauw je de lijn losmaakt van de hond, zet ie het op een lopen. (bij wijze van spreken dan ) Zogauw dat bij ons gebeurt, worden we gek. Dan slaat onze fantasie op hol en worden we psychisch gestoord. De meeste van ons hebben hun ziel dus nog steeds aangelijnd.
Als we sterven gaat onze ziel mee. Zij blijft altijd bij ons. Ze gaat mee de kist in, en ze bloeit weer op als we weer worden geboren.

[MasterMolly]

Juriaan - 20

Voor vandaag ben ik ervan overtuigd dat het lichaam verbonden is met de geest, zonder dat het een geheel is.

Zonder lichaam kan je geest doen wat ie wilt. Die kan zich overal vrij verplaatsen. Als een geest in een lichaam zit, gaat de waarneming via het lichaam. Zonder lichaam kan je bijvoorbeeld niet praten. Zonder lichaam heb je alleen een geest. Of geesten onderling kunnen communiceren zonder lichaam weet ik niet, maar zonder dat ze communiceren begrijpen ze elkaar in ieder geval wel. Geesten zijn uds onderling 1 en hebben daarom verder geen communicatiemiddelen nodig om elkaar te begrijpen.

Wanneer een geest in een lichaam zit, kan de geest physiek waarnemen, maar gaat ie ook automatisch communiceren met het lichaam dat je hebt en zo ook met andere lichamen met geesten. Geesten gaan dan via lichamen met elkaar communiceren (lees: elkaar (geesten) constant duidelijk maken wat ze bedoelen; uitleggen).

Een lichaam beperkt de geest in zijn vrijheid. De geest (alle geesten) is 1 en via portals (de hersenen) nemen ze waar via lichamen. Het maakt dus niet uit in welk lichaam/dier je zit. Als het lichaam sterft gaat de geest naar een andere portal of blijft vrij. Hoe dat gaat weet ik ook niet

Als je iemand compleet kan begrijpen door communicatie via een lichaam, betekent dat je op dezelfde lijn zit/ zelfde geest. De geesten begrijpen elkaar en daarom zijn die 1. het maakt daarom niet uit in welk lichaam je geest zit, want als je elkaar volledig begrijpt, zou je dus net zo goed in elkaars lichaam kunnen zitten en van portal kunnen wisselen.

Als iemand (een geest) niet tevreden is met het lichaam waar die inzit, dan zitten lichaam en geest niet op 1 lijn. De geest kan dan niet goed communcieren via het lichaam. Door zelfreflectie leer je je geest begrijpen via je eigen lichaam en kan je op 1 lijn komen en tot een soort van eenheid komen, dat ook met elk ander lichaam zou kunnen.

dusszz als je dit leest en niet begrijpt / mee eens bent, kunnen onze geesten via onze lichamen niet op 1 lijn komen. Want alles wat ik schrijf zou jij ook geschreven kunnen hebben als alle geesten 1 zouden zijn.

[floorzub]

Heleen - 17

Niet helemaal mijn eigen idee, maar ik ben van mening dat lichaam en geest een van het zelfde zijn, maar wel losstaand van elkaar. Dit zie je ook terug bij Spinoza (geloof ik).

De geest is gekoppeld aan het lichaam, en het lichaam aan de geest. Een lichaam kan niet leven zonder geest, een geest ook niet zonder lichaam. Het is immers eigenlijk uit een stuk gemaakt, twee van hetzelfde.

De toestand van de geest heeft invloed op de toestand van het lichaam en vv. Alleen je lichaam trainen heeft geen zin, de geest moet ook getraind worden. Er is geen plek waar geesten heengaan, want ze kunnen niet losgekoppeld worden van het lichaam. De geest ziet zichzelf eigenlijk als een hoger iets dan de geest en is daarom geneigd te denken dat het langer bestaat, maar dat doet het dus niet.

Maar misschien is er wel helemaal geen geest en is alles waarvan je denkt dat het een geest is, wel gewoon een combinatie van stroompjes en neurotransmitters etc in je hersenen. En is er dus alleen het lichaam, maar wordt de zg geest gevormd door de hersenen. Een puur materialistische versie dus.

Wat het echt is, zullen we nooit kunnen bewijzen. Stel dat alles wat er is, ook alles is wat er is (de materialistische versie) dan nog zullen die geweldige stroompjes in onze hersenen ons laten denken dat er meer is en ons hier onderzoek naar laten doen. Dit is een oneindig onderzoek, omdat dit 'meer' (je kunt het hemel noemen, of geest, of God, of onderbewustzijn) er immers helemaal niet is. En zo komt alles min of meer op hetzelfde neer.

Sterkte met je werkstuk!

Misschien denk ik er morgen wel weer anders over.

[Everdarkgreen]

Joost - 23

Lichaam en geest zijn verschillende manifestaties van dezelfde werkelijkheid. De enige energie is de energie die we kennen uit de natuurkunde, de enige materie is de materie die we kennen uit de natuurkunde. Er is niet zoiets als een niet-materiële ziel, maar wat wij geest noemen is eigenlijk gewoon een andere vorm van manifestatie van dezelfde werkelijkheid.

Verder geloof ik, naast de algemeen geaccepteerde equivalentie materie <-> energie (Einstein), dat ook alle energie (inclusief materie) in zekere zin bewustzijn is. In principe zou dan ook bijv. een steen bewustzijn hebben, alleen is dat zo statisch (in vergelijking met een heel dynamisch en complex systeem als de mens) en inactief dat het in de praktijk gewoon verwaarloosd kan worden. Wat 'lager' en 'hoger' bewustzijn is kan dan misschien bepaald worden uit de complexiteit van het systeem - niet uit de eigenlijke grootte (zo is bijv. een olifant heel groot, maar het lichaam en brein van een olifant zijn toch minder complex dan dat van een mens, en daarom is het toch een minder geavanceerde vorm van bewustzijn)

Bij de dood zal onze (persoonlijke) geest ophouden als zodanig te bestaan, en (tezamen met de materie die aan de geest gelijkstaat) terugkeren tot wat het eens ook was - een deel van de aarde, zonder enige betekenisvolle interactie als systeem op zichzelf (maar een deel van een groter, betekenisvol systeem, nl. de aarde/het universum).

Nu kun je natuurlijk de vraag stellen, als alles in principe bewustzijn is, waarom ervaar ik dan nu toch mijn persoonlijke bewustzijn, en niet bijv. 'het bewustzijn van het hele universum'. Ik kan hier geen antwoord op geven, maar om over na te denken toch even dit Einstein-citaat:

"A human being is a part of a whole, called by us universe, a part limited in time and space. He experiences himself, his thoughts and feelings as something separated from the rest... a kind of optical delusion of his consciousness. This delusion is a kind of prison for us, restricting us to our personal desires and to affection for a few persons nearest to us. Our task must be to free ourselves from this prison by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature in its beauty." -- Albert Einstein

Dit citaat vormt min of meer de brug tussen de manier waarop ik de werkelijkheid zie: aan de ene kant met de mening dat wetenschap de meest (en eigenlijk enige) betrouwbare manier is om dingen over de werkelijkheid te achterhalen (en erg sceptisch over theorieën die echt tegenstrijdig zijn met de geaccepteerde mainstream wetenschap), en aan de andere kant ook een soort van pantheïsme, en een op boeddhisme lijkend idee over het 'ego/zelf', hoe ons daarvan los te maken, en de relatie ervan met het universum/nirvana/God.

Bedankt voor jullie meningen. Ze staan allemaal in mijn werkstuk. En worden morgen ingeleverd.

[floorzub]

we horen natuurlijk allemaal graag je cijfer!
en je bent niet het copyright vergeten he ?