depressie en je behandeling

[Fantôme]

Hoi, er is net een topic over depressie geopend, maar dat gaat over jou mening over deze ziekte. ik had echter een heel andere vraag, nl:

Ben je depressief (geweest) en heb je hiervoor hulp gehad? Zo ja, wat voor behandeling kreeg je? (svp niet alleen de naam noemen, maar graag uitleggen wat het inhoud) en in hoeverre denk jij dat dit jou heeft geholpen?

Zou je verder willen vermelden van wie (bijv psycholoog, psychiater, maatschappelijk werker, sociaal psychiatrisch verpleegkundige enz.) je hulp hebt gehad en in geval van meerdere, van wie je welke hulp kreeg?

bedankt vast! liefs, fantome

[Freestyler*]

dit wordt toch hopelijk geen roddeltopic over hulpverleners?

Ik heb systeemtherapie gehad, ik weet niet waar het op slaat, want ik ben er maar 6x geweest. Het gaat geloof ik erom dat ze kijken naar je omgeving en hoe jij daar in functioneert ofzo.

Maargoed ik was niet super depressief. Het was meer een navolg van mijn bjz procedure.

www.systeemtherapie.nl

(hier was ik, en hier staat ook meer info bij)

Het heeft me wel geholpen dingen te begrijpen die er gebeurt zijn en wat voor soort invloed ze hebben gehad op mij. En waarom dingen kunnen gebeuren.

We hebben eigenlijk mijn leven met keuzes en gebeurtenissen besproken

[coopergirl]

Freestyler* schreef op 17-04-2005 @ 00:01 :
dit wordt toch hopelijk geen roddeltopic over hulpverleners?

Waar slaat dit op?! Ik vind het een heel normaal, fatsoenlijk topic. Je kunt inventariseren welke therapieën veelal bij depressie worden toegepast etc.

[Freestyler*]

coopergirl schreef op 17-04-2005 @ 08:43 :
Waar slaat dit op?! Ik vind het een heel normaal, fatsoenlijk topic. Je kunt inventariseren welke therapieën veelal bij depressie worden toegepast etc.

jaja
vind ik ook prima
maar niet als het een roddeltopic over hulpverleners wordt
vind ik niet kunnen

[dead person]

Ik ben depressief geweest/ben

Behandeling was eerst bij de huisarts, daar kreeg ik medicatie. Verder kreeg ik er geen gesprekken, ging ook wel beetje raar, je verteld je klachten en gelijk kreeg ik medicatie, zonder verdere gesprekken door die medicatie ging het alleen maar slechter dus ben ik mee gestopt *niet geholpen*


Kreeg hulp van een school psycholoog, kreeg 1 keer een gesprek en werd gelijk doorverwezen naar het RIAGG

Bij het Riagg *psychologe* op het begin heb ik ong 2 gesprekken gehad. In het 2de intake gesprek werd er besloten dat ik gedwongen opgenomen moest worden. Later gewoon vrijwillig op open.
heel goed geholpen voor de rest. *Dus klinische hulp*

Later ben ik weer terug bij het Riagg beland, maar die stuurde me door naar een crisistehuis, waar ik maar 2 dagen ben geweest, werd er helemaal gek ..dus niet geholpen. Die mensen waren ook niet echt psychologen, meer maatschappelijke werksters.

Weer terug bij het RIAGG heb ik de Linehan groep gedaan. Dat is een groepstherapie voor borderline. Helemaal niks aan gehad, ten eerste was ik 16 en kon niet vastgesteld worden dat ik het had. Dus het werd uiteindelijk Borderline in ontwikkelijk genoemd ofzo

Weer terug bij het RIAGG, mee gestopt omdat ik het kut vind

dat was het

[Lelle_*]

Ik ben zo'n 3 jaar geleden depressies geworden. Toen had ik me aangemeld bij maatschappelijk werk bij ons in het gezondheidscentrum, maar na 5 keer of zo, vond zij het wel best! Dus werd ik weer op straat gezet. Toen heb ik maar wat doorgelopen met mijn problemen, maar na 2 maanden werd ik het echt zat en wilde ik professionele hulp.
Ik ben toen naar de huisarts gegaan, daar heb ik ongeveer een maand lang mee gepraat (elke week ofzo). Toen verwees ze me door naar stichting meezicht. Dat zit in Lelystad (het dichtst bij mij in de buurt in ieder geval). En daar kreeg ik psychotherapie. Gewoon, 1x in de week praten. Wel systematisch. Alle problemen behandelen. Alles komt aan de orde. Nou goed, dat werd afgebouwd naar 1x in de twee weken.
Nu heb ik behandeling begeleiding (zelfde psych). Het is nu geen psychotherapie meer omdat ik bijna depressief-af ben ( ) en ik heb alleen nog begeleiding nodig. Maar we praten nogsteeds. Verder niets. Af en toe krijg ik een opdracht mee. Maar niet veel bijzonders.

Zo.

[coopergirl]

- 3 jaar: Ego-versterkende therapie. De naam doet vermoeden dat je ego wordt versterkt, hetgeen ik niet op die manier heb ervaren Het hield in over allerlei zaken praten, wat huiswerk maken e.d.
- 1 jaar: Vanalles-wat-therapie bij psychiater en psycholoog. Met als doel o.a. te kijken welke therapie zinvol zou zijn voor mij.
- 1,5 jaar: Tot op heden volg ik wekelijks dynamische psychotherapie bij een psychiater. Hier wordt bekeken hoe ik in relaties tot moeder/ stiefvader/ vader/ halfzusjes/ vrienden sta. Je wordt bij je 'gevoel gebracht' wat je probeert af te schermen (..)

Ik weet niet hoe ik mij zonder deze hulp zou hebben gevoeld.. Toch voel ik me meestal rotter als ik weg ga dan toen dat ik er kwam. Dergelijke therapiën kunnen wel veel inzicht in jezelf geven

[Droomvlucht]

- Toen ik 12 was werd ik zwaar depressief, maar ben toen ik 13 was pas hulp gaan zoeken (ofja, eigenlijk door mijn ouders aan mn haren naar de huisarts gesleept ) Heb toen eerst een paar intake gesprekken gehad, maar na een crisis meteen naar dagbehandeling doorverwezen. (Dagbehandeling is een soort van deeltijd opname. Je bent ma-vrij van 12-17uur in de kliniek om daar verschillende therapieën te volgen). Ben uiteindelijk een half jaar in dagbehandeling geweest.

- Depressie kwam november 2 jaar geleden ineens weer heel erg sterk opzetten. Heb toen 1 week crisisopname gehad op een crisisafdeling (geen therapie, bent er vooral voor je rust en veiligheid, wel 24 uur per dag)

Daarna ben ik aan psychotherapie begonnen die ik nu nog volg. De depressies horen bij mij bij de persoonlijkheidsstoornis, maar ik krijg ze gelukkig wel met dank aan de psychotherapie sneller onder controle.

Ik denk dat als ik de dagbehandeling toen ik 13 was niet had gehad, ik hier dit niet kon schrijven. Ditzelfde geldt voor de crisisopname vorig jaar. Dus daar kun je wel van stellen dat het me goed geholpen heeft, al had ik op de crisisafdeling misschien wat langer moeten blijven. De psychotherapie haalde in het begin weinig uit, maar sinds 2 maanden gaat dan ineens een stuk beter en ben ik enorm vooruit gegaan. Dus uiteindelijk heb ik ook daar nu iets aan.
Al met al ben ik denk ik het meest tevreden over de crisisopname, omdat ik daar serieuzer met mijn problematiek omgegaan werd dan tijdens dagbehandeling.

Ik krijg ook nog steeds medicatie van een psychiater, maar daar ben ik niet zo over te spreken. De psychiater is echt een geweldige man, maar doordat hij op dit moment de enige psychiater is voor èn de polikliniek èn 4 afdelingen van de jeugd van 12-18, blijft er te weinig tijd voor sommige patienten over en wordt er niet goed op gelet wat en hoeveel er voorgeschreven wordt. Zo kreeg ik in januari een recept voor 100 remeron en 140 risperdal terwijl ik op dat moment suïcidaal was.

[Fantôme]

Freestyler* schreef op 17-04-2005 @ 00:01 :
dit wordt toch hopelijk geen roddeltopic over hulpverleners?

huh nee, tuurlijk niet? hoezo?
sorry, ik snap je even niet...

[Fantôme]

alle anderen:
dankjewel voor het antwoorden.
Om freestyler tegemoed te komen om het hoe en waarom van dit topic:

Ik ben geinteresseerd in dit onderwerp en heb daarom besloten mijn individuele project hierover te doen (studie MWD) het leek me bij zo'n project goed om inzicht te krijgen wat voor therapieen mensen hebben gehad voor hun depressie en wat zij hiervan vinden. Denk dat dat heel belangrijk is om te weten.
buiten mijn project gewoon pure interesse dus!!
het wordt geen roddeltopic over hulpverleners, snap niet goed hoe je daar op komt. Mensen hoeven immers geen namen te noemen, alleen (als ze willen) vertellen wat voor een hulpverlener het was (zoals maatschappelijk werker, psycholoog, svp'er enz enz).

groetjes, Fantome

~~Fantôme~~ schreef op 18-04-2005 @ 16:27 :

het wordt geen roddeltopic over hulpverleners, snap niet goed hoe je daar op komt. Mensen hoeven immers geen namen te noemen, alleen (als ze willen) vertellen wat voor een hulpverlener het was (zoals maatschappelijk werker, psycholoog, svp'er enz enz).

groetjes, Fantome

Sommige mensen lezen (te) snel en ik denk dat zij over het woordje 'namen' struikelde in je beginpost (je bedoelde namen van therapieën maar misschien las zij namen van behandelaars)

[Freestyler*]

bugge schreef op 18-04-2005 @ 17:40 :
Sommige mensen lezen (te) snel en ik denk dat zij over het woordje 'namen' struikelde in je beginpost (je bedoelde namen van therapieën maar misschien las zij namen van behandelaars)

jammer voor je maar zo ging het dus niet

prima initiatief hoor fantome
toen ik het destijds las, was mij je bedoeling niet helemaal duidelijk. Dat kwam overigens door het 'van wie'. Ik lees dat niet als 'van welk soort hulpverlener', zoals je het kennelijk bedoelde

[Anno 1986]

Ik ben al een heel groot deel van mijn leven in behandeling voor depressie/stemmingstoornissen.

Het begon bij mij met één op één gesprekken, gevolgd door een groepstherapie ('in de put, uit de put'), daarna weer één op één gesprekken, gezinstherapie, psychiaters...
En uiteindelijk een behandeling in het ziekenhuis, op een gesloten afdeling, een open afdeling. Gevolgd door de ambulante nazorg die ik nu heb.
Tijdens mijn opname heb ik verschillende therapiesoorten gehad; creatieve therapie, cognitieve therape (heel veel baat bij gehad!), gesprekken met psychiaters, musische therapie, en psychomotorische therapie.
Mijn nazorg bestaat uit een psychiater, en gesprekken met een psychiatrisch verpleegkundige.

Kortom; een hele hoop dingen gehad, behalve electroshok

[leucomelas]

ik ben depressief geweest. ik heb bureau jeugdzorg gedaan.. was therapie of zoiets.. veel gepraat en wat testjes... was elke week ongeveer, en kon hem bellen als het nodig was. verder ben ik oko een keer bij een psycholoog geweest, die ook allemaal testjes met me deed. verder heb ik gezinstherapie gehad. dit hield in dat er een keer per week een mevrouw langskwam die afspraken samen met ons maakte... die regels opstelden waar we ons aan moesten houden met zijn allen. we praatten een uur tot 3 uur aan tafel, lekker gezellig met het hele gezin en hadden het over dingen die ons dwarszaten en die we beter wilden zien.

[Fantôme]

leucomelas schreef op 19-04-2005 @ 18:24 :
ik ben depressief geweest. ik heb bureau jeugdzorg gedaan.. was therapie of zoiets.. veel gepraat en wat testjes... was elke week ongeveer, en kon hem bellen als het nodig was. verder ben ik oko een keer bij een psycholoog geweest, die ook allemaal testjes met me deed. verder heb ik gezinstherapie gehad. dit hield in dat er een keer per week een mevrouw langskwam die afspraken samen met ons maakte... die regels opstelden waar we ons aan moesten houden met zijn allen. we praatten een uur tot 3 uur aan tafel, lekker gezellig met het hele gezin en hadden het over dingen die ons dwarszaten en die we beter wilden zien.

grappig dat je gezinstheraptie leuk vond
Heeft het je geholpen? (en je gezin?)
Wat vond je de belangrijkste dingen aan die therapie? (vb: dat jullie nu met elkaar konden praten en elkaar uit lieten spreken... (dit is een voorbeeld dus he, hoeft niet op jou te slaan ))

[Mrs Mojo Risin]

Ik ben zelf depressief ten gevolge van andere stoornissen. Ik zit dan ook niet in behandeling voor m´n depressie, maar voor de rest. Hoewel dystymie wel in m´n diagnose voorkomt.

Ik volg nu sinds een jaar klinische behandeling, ben nu aan het afbouwen naar deeltijd behandeling. Het is de bedoeling dat ik in het najaar klaar ben

[Koning]

Ik ben depressief zonder echt een aanleiding, naar een psycholoog geweest (ong. 1 jaar) maar die kon niets voor me doen, en ik krijg nu pilletjes en het gaat nu wel redelijk

[Snow White]

Oke, hier mijn reeks:

Sinds mijn 13e/14e ben ik depressief.
In de derde klas van de havo kwam dit sterk tot uiting in een eetstoornis, zelfbeschadigend gedrag en enorm slechte schoolprestaties.
Mijn mentor destijds heeft mij nadat ik op school ingestort ben (en op aandringen van zowat al mijn leraren) doorverwezen naar Jeugdzorg. Jeugdzorg stuurde me door naar een maatschappelijk werkster bij de GGZ en deze stuurde mij weer door naar een eetstoornissenteam. Dat ging allemaal heel snel.
Omdat ik te licht was en braakte/laxeerde kon ik geen anti-depressiva krijgen. Later werd ik opgenomen (9 maanden) en daar kreeg ik risperdal, prozac en slaap medicatie. Ik kreeg daar psycho therapie, psychomotorische therapie, cognitieve therapie, sociale vaardigheden en individuele gesprekken.
Daarna naar een individueel pscycholoog (2 keer in de week) nog in nabehandeling bij een psychiater aan huis. Gevolgd door tweede opname (13 maanden). Daar kreeg ik drama/bewegings/beeldend therapie, ook individueel (allemaal) en gesprekken met behandelaar en psychiater. Mijn medicatie is daarna nog veranderd. Remeron, risperdal, bromazepam, themazepam, nu fluanxol en zoloft.
Mijn depressie hoort bij mijn persoonlijkheidsstoornis (borderline) maar is nu heel goed onder controle door mijn medicatie die nu voor het eerst écht goed is aangeslagen en waardoor ik een volwaardig leven heb.

Freestyler* schreef op 18-04-2005 @ 18:23 :
jammer voor je maar zo ging het dus niet

prima initiatief hoor fantome
toen ik het destijds las, was mij je bedoeling niet helemaal duidelijk. Dat kwam overigens door het 'van wie'. Ik lees dat niet als 'van welk soort hulpverlener', zoals je het kennelijk bedoelde

whatever, in ieder geval verkeerd gelezen dus.

Maar boeit verder niet.

[Masquerade]

Depressief sinds mijn 15e met wat tussenpozen.
Op mijn 18e (te laat dus) meegesleept naar het Riagg, 2 intakegesprekken en gezinsgesprekken en na zes maanden dan eindelijk psychotherapie van een psychologe. Iets langer dan een jaar antidepressiva gebruikt, maar sinds eind november dit jaar ben ik afgebouwd. Sinds een maand gaat het redelijk en ik hoop dat dit ook zo blijft.

[Fantôme]

Masquerade schreef op 21-04-2005 @ 21:52 :
Depressief sinds mijn 15e met wat tussenpozen.
Op mijn 18e (te laat dus) meegesleept naar het Riagg, 2 intakegesprekken en gezinsgesprekken en na zes maanden dan eindelijk psychotherapie van een psychologe. Iets langer dan een jaar antidepressiva gebruikt, maar sinds eind november dit jaar ben ik afgebouwd. Sinds een maand gaat het redelijk en ik hoop dat dit ook zo blijft.

hoop het ook voor je!! ({)
Hoe ervaarde je de psychotherapie?

[Masquerade]

In het begin vond ik het vreselijk. Ik was praten absoluut niet gewend en vond het heel moeilijk om te moeten 'praten'. Maar oefening baart kunst, gelukkig.

Ik ben sinds mijn 13de depressief geweest. In het begin gin het niet goed met eten en had ik gesprekken met een vertrouwenspersoon, maar zodra het over mij ging klapte ik dicht, ik zei alleen *gaat wel* en *weet ik niet*. na een jaar kwam hij erachter dat ik mezelf beschadigde en zei hij dat hij de verantwoordelijkheid niet meer kon dragen dus werd ik naar het RIAGG gestuurd. Maar omdat ik niet veel zei en toch heel suicidaal was konden ze niks met mij en werd ik naar een kliniek gestuurd. Daar kreeg ik eerst dagbehandeling maar al snel belandde ik op de crisisafdeling. in de anderhalf jaar daarna ging ik steeds heen en weer tussen dagbehandeling en crisisafdeling. In die tijd leerde ik meer over mijn emoties te praten. daarna ben ik weer terug gegaan naar het riagg en nog 2x op een crisisafdeling gezeten. Toen liep het weer uit de hand en ben ik nog een half jaar opgenomen geweest in een adolescenten kliniek met tussenpozen van een paar weken toen ik een ibs had op een crisisafdeling.
Ik denk dat ik buiten het praten niet heel veel geleerd heb tijdens mijn behandeling, maar de crisishulp was gewoon nodig en het gaf me wel het gevoel dat er serieus naar mijn problemen gekeken werden. Uiteindelijk gaat het sinds januari een stuk beter met me. Ik heb het idee dat het allemaal met een stofje in mijn hersenen te maken heeft en dat de therapie niet veel geholpen heeft.

[Andora]

ze hebben bij mij dystymie vastgesteld en nu heb ik daarvoor gedragstherapie. Wat we nu doen is eigenlijk herbeleven en bekijken hoe je situaties anders kan aanpakken. En daarbij praten we.*of dat de definitie is weet ik niet maja* oh ja, het zou 10 gesprekken moeten duren. Tot nu toe helpt t nog niet, aangezien mijn stemming steeds meer naar beneden gaat.

eerder (13/14 jaar) heb ik psychotherapie gehad bij een psycholoog en dat was alleen maar praten. Verder heb ik een tijdje seroxat (anti depressiva) geslikt en bij een psychiater gelopen rond ie tijd, wat helemaal niks hielp, ookal was die psychiater wel goed, alleen de medicatie maakte me nog 'gekker'. en dan nog een spv-er, die zelf niet helemaal spoorde en waar ik een paar gesprekjes bij heb gehad tot die me *thank god* doorverwees naar de psy die ik nu heb. *die trouwens bij de instelling mediant zit, wat eerst t riagg was*

[Fantôme]

Andora schreef op 26-04-2005 @ 20:23 :
ze hebben bij mij dystymie vastgesteld en nu heb ik daarvoor gedragstherapie. Wat we nu doen is eigenlijk herbeleven en bekijken hoe je situaties anders kan aanpakken. En daarbij praten we.*of dat de definitie is weet ik niet maja* oh ja, het zou 10 gesprekken moeten duren. Tot nu toe helpt t nog niet, aangezien mijn stemming steeds meer naar beneden gaat.

wat voor n hulpverlener was dit (welk beroep zeg maar?)

[Andora]

~~Fantôme~~ schreef op 26-04-2005 @ 23:16 :
wat voor n hulpverlener was dit (welk beroep zeg maar?)

een psychologe

[Fantôme]

iemand van jullie eerst naar een mw'er geweest en toen doorverwezen?

[Mrs Mojo Risin]

wat is een mw'er?

MW=maatschappelijk werk.

Toch, Fantome?

[Fantôme]

sonho schreef op 28-04-2005 @ 23:41 :
MW=maatschappelijk werk.

Toch, Fantome?

juist Sonho

[Fantôme]

Dark_Princess schreef op 28-04-2005 @ 21:13 :
wat is een mw'er?

zie post hierboven.
vanwaar die roloog?