Het bewustzijn en het lichaam

[legatus]

Ik zeg het zelf ook nog steeds maar ik moet nodig eens van mening veranderen. Het
minimaliseren van benoemde reacties naar een enkele. Misschien hebben sommigen wel
eens gehoord van de term Occam's Razor ("plurality should not be posited without necessity"). Liefde bestaat niet, het is een chemisch proces. Belachelijke uitspraak, tuurlijk is het een chemisch proces van een ingewikkelde samenstelling die wij niet begrijpen maar het bestaat wel. (Is er een reden waarom het zou moeten bestaan? Of niet zou moeten bestaan?) Ik vocht nog onlangs het bestaan van de 'ik' aan waar ik aanvoerde dat alles aangeleerd zou worden, en dat de 'ik' niet honger kreeg maar het lichaam. Die 'ik' is uiteraard het lichaam, en het lichaam is bewust van zichzelf. Ik kan beslissen om niet te eten, ik kan vasten en sterven. De geest is sterker dan het lichaam maar bestaan ze wel apart? Misschien is hier het zelfde geval aan de hand als met de natuur en de mens. De mens is de natuur, maar bestaan ze apart? Wij kunnen de aardse
omgeving verlaten en op een andere planeet verder leven mits we de techniek hebben. Kan de geest het lichaam verlaten en in een andere omgeving verder bestaan? Is evolutie dat de mens 'losgroeit' van de natuur en de geest 'losgroeit' van het lichaam?

[danieldk]

legatus schreef:

Liefde bestaat niet, het is een chemisch proces. Belachelijke uitspraak, tuurlijk is het een chemisch proces van een ingewikkelde samenstelling die wij niet begrijpen maar het bestaat wel.

Ik denk dat het erg belangrijk onderscheid is te maken tussen gehechte liefde (verliefdheid) en liefdevolle vriendelijkheid, liefde die voortvloeit uit het gevoel van verbondenheid met alles wat is. De eerste is duidelijk het gevolg van de chemie, de tweede meer het gevolg van het oplossen van het ik en het zien van jezelf als interactie met het universum.

Ik vocht nog onlangs het bestaan van de 'ik' aan waar ik aanvoerde dat alles aangeleerd zou worden, en dat de 'ik' niet honger kreeg maar het lichaam. Die 'ik' is uiteraard het lichaam, en het lichaam is bewust van zichzelf. Ik kan beslissen om niet te eten, ik kan vasten en sterven. De geest is sterker dan het lichaam maar bestaan ze wel apart? Misschien is hier het zelfde geval aan de hand als met de natuur en de mens. De mens is de natuur, maar bestaan ze apart? Wij kunnen de aardse
omgeving verlaten en op een andere planeet verder leven mits we de techniek hebben.

Toch blijf je deel van de natuur, het universum, de (subjectieve) wetten die in het universum gelden. Er blijft interactie bestaan (zelfs op het subtiele niveau van enthalpie of entropie).

Kan de geest het lichaam verlaten en in een andere omgeving verder bestaan? Is evolutie dat de mens 'losgroeit' van de natuur en de geest 'losgroeit' van het lichaam?


Het 'ik' als seperate entiteit en daarmee het wersterse idee van een seperate entiteit geest is naar mijn idee onzin. Ik zie alles eenvoudigweg als "zijn", hoewel een iets meer zeggende bewoording ongetwijfeld mogelijk is .

[Dit bericht is aangepast door danieldk (04-01-2002).]

[Floef]

Wat gewoon wel zo is is dat we nogal ingewikkeld in elkaar zitten. Dan mogen we wel bijna onze DNA in kaart hebben gebr8, net of we daardoor het geheim van leven heben ontdekt. Ik geloof persoonlijk in een ZELF, een MIJ, een IK. Mijn vorm, mijn onbewuste. Of die nou in m'n lichaam zit of niet. Of die zich nou op fijn-fysiekniveau bevindt of in de hersenen als zenuwcellen. Er zijn zooveel mogelijkheden. Het is niet DIT of HELEMAAL NIET. En wat de stelling betreft. Ik denk wel dat onze geest, ons bewustzijn, een deel van het denken, aan ontwikkeling onderhevig is. Misschien wel in exponentiele groei. Maar of dat nou loskomen is van het lichaam. Ik weet het niet.