Nieuw hier, enzo..

[Elianora]

Hi There,

Ik ben Elianora en nieuw hier. Naja. Nieuw. Ik lees hier al een tijdje de verhalen en hou dus erg van lezen. Hieronder mijn eerste poging tot een verhaal. Ik weet dat het niet goed is, maar zouden jullie er toch even naar willen kijken? Thanks

-Nora

-------

Geklop. Ze draait zich om. Langzaam gaan haar ogen open, terwijl het laatste stukje droom zich afspeelt in haar hoofd. Een oud dametje loopt naar binnen, een brief in haar hand. Zwijgend reikt ze Lara de brief aan terwijl ze naar haar blijft kijken. Lara knikt, het vrouwtje keert zich om en verdwijnt uit de kamer. Nadenkend kijkt Lara naar het handschrift op de brief. Chris? Ze stapt uit haar bed, gooit de brief op haar bureau en kleed zich aan. Wanneer ze op het punt staat de kamer te verlaten draait ze zich om, grist de brief van het bureau en propt hem in haar tas. Lara holt naar beneden, een grote tas op haar rug. Nog eenmaal kijkt ze achterom voordat de deur dichtslaat en ze buiten belandt is. Een koude windvlaag bereikt haar gezicht, kriebelt langs haar neus, waait door haar haren. Langzaam loopt ze verder. Uitdrukkingloos lijkt haar bleke gezichtje. Ze schrikt op uit haar gedachten wanneer ze tegen een blonde jongen aanbotst.
"Gaat het?" Begin twintig, schat ze hem. Hij kijkt bezorgd. Ze glimlacht naar de jongen.
”Lara, Lara Veldhuis.”
"In dat geval ben ik Michiel." zegt hij grijnzend. Ze kijkt naar de grond terwijl ze in haar hoofd zoekt naar woorden. De woorden blijken onnodig te zijn. Met een zoekende
blik kijken haar ogen nog even om haar heen. Michiel is verdwenen. Ze zucht. Half slapend sjokt ze verder. Plots staat ze stil en gaat zitten op de grond. Ze haalt de envelop uit haar tas, opent hem. Haar ogen flitsen over de woorden. Snel staat ze op, pakt haar tas en begint, met de envelop nog in haar handen, te rennen. Ze stopt niet voordat ze bij de bushalte is. Grijnzend staart ze voor zich uit. Dan komt de bus. Lara stapt in.
Wanneer ze uitstapt en bij haar bestemming aankomt, valt haar mond open van verbazing. Woont hij hier? Dit half afgebroken flatje in deze achterbuurt?
“Ja, hier is het.” Mompelt Lara terwijl ze naar de brief staart.. ‘Je bent altijd welkom.’ vertelt het papier. Dag en nacht. Ze bergt de brief op in haar tasje en pakt de sleutel die zich in de envelop bevindt. Ze opent de deur van de flat, gaat de trappen op naar boven. Afwachtend staat Lara voor de grote grijze deur. Naar binnen? Ze zucht. Zou het niet zoveel gemakkelijker zijn om de volgende trein te nemen en naar huis te gaan? Dan onderbreekt ze haar gedachten, steekt de sleutel in het slot, draait hem om. Krakend opent de deur zich. Welkom Lara, lijkt hij te willen zeggen. Ze hoort geluid uit de woonkamer komen. Onzeker loopt ze richting het geluid.
“Hallo Chris..”.
“Hey Laar!”. Hij staat op en omhelst haar. Lara glimlacht. Er zitten nog een paar jongens op de bank. Hoe oud zijn ze? Begin 20? 19, zoals Chris? Ze knikt naar ze, ze grijnzen naar haar. Chris geeft een kus op haar voorhoofd.
“Ik heb je gemist, meisje.” zegt hij.
“Chris? Kom je even mee naar de keuken?” Hij knikt en volgt haar. In de keuken barst ze in huilen uit. Ze probeert te vertellen wat ze komt doen, maar de woorden willen niet uit haar mond komen. Chris geeft haar een glas water.
“Je ziet er moe uit, wil je niet even slapen?” Met een bleek gezicht weet Lara nog een zacht ja uit te brengen. Wanneer ze ontwaakt ziet ze dat de jongens weg zijn en dat Chris het huis heeft opgeruimd.
“Lekker geslapen, laar? Voel je je wel goed?”
“Ik ga niet meer terug. Ik wil niet meer terug. Ik blijf hier.”
“Wat is er? Problemen thuis?”
“Ze zijn weer bezig. Hij heeft een paar nachten vast gezeten, maar nu is hij weer vrij. Mama. Ziekenhuis.” Chris drukt haar tegen zich aan.
“Het komt goed, alles komt altijd goed. Zou je jouw pa niet bellen? Als hij achteraf merkt dat je hier bij mij bent is het niet best, dat weet je.” Ze legt haar hoofd op Chris’s schouder.
”Waar is Tijmen?” vraagt Chris.
”Ergens. Uh. Bij vrienden, geloof ik. Ja, bij vrienden.”
”Lara, hij gebruikt toch niet weer he?”
”Nee, echt niet. Het gaat goed tussen ons, best wel. Meestal.”
”Jezus, maak het toch uit met hem! Hoe vaak heb je al niet geprobeerd hem te helpen? Hij wil niet. Begrijp dat dan.” Chris zucht en geeft haar de telefoon. “Bel je vader nou maar.” Ze opent haar mond om te antwoorden, maar er komt geen geluid uit. Het is nutteloos.

[Flshman]

Hoi! En welkom op het forum!

Ik vind je verhaal opzich wel aardig, niet geweeldig, maar toch, wel leuk

Het leest erg warrig, alinea's die naar mijn gevoel niet helemaal kloppen:

Met een bleek gezicht weet Lara nog een zacht ja uit te brengen. Wanneer ze ontwaakt ziet ze dat de...

Bepaalde (standaard) uitdrukkingen die je gebruikt (en naar mijn idee niet helemaal fijn klinken

grist de brief van het bureau en propt hem in haar tas. Lara holt

valt haar mond open van verbazing

En een aantal dingen die niet lijken te kloppen

Zou het niet zoveel gemakkelijker zijn om de volgende trein te nemen en naar huis te gaan?

Trein? En ze kwam met de bus? (of zit ik nou te zeuren? )

Natuurlijk is dit stukje een béétje te kort om een goede indruk te krijgen, maar ik zou zeggen: Blijf schijven

[Fladdergeval]

Hoi.
Zoals Flashman al zo ongeveer zei zitten er een aantal fouten in je verhaal die het vervelend maken om te lezen. Zowel de alinea-indeling als een aantal uitdrukkingen heb je een beetje vagig neergeschreven.
Een soortgelijk bus-treinfoutje is de volgende:

Elianora schreef op 13-11-2003 @ 21:48:
Lara holt naar beneden, een grote tas op haar rug.

Ze bergt de brief op in haar tasje en pakt de sleutel die zich in de envelop bevindt.

Een grote tas is volgens mij niet precies van het formaat van een klein tasje. Dit is een voorbeeld van een vrij storende verandering van een beschrijvenddetail, dat voor de lezer toch van belang is om zich een beeld bij het verhaal te vormen.
Het zijn kleine dingen, maar het stukje dat je gepost hebt is vrij kort. Als je een klein detail veranderd in de loop van vijf bladzijden of iets dergelijks dan is het niet zo erg, maar na tien regels is de lezer als het goed is nog wel op de hoogte van de genoemde details.

Verder vind ik dat je de structuur een beetje vaag behandelt. Meestal vinden lezers het prettig om eerst even kennis te maken met de situatie alvorens het plot van het boek mee te krijgen (Ik zeg meestal ). Nu worden wij als lezer in een situatie gegooid waarin een oud vrouwtje, een of andere voorbij komende Michiel en een onbekend huis in een sloppenwijk van een blijkbaar wel bekend persoon voorkomen. Voordat we de kans krijgen om te weten te komen hoe deze situatie nou in elkaar zit krijgen we meteen te horen dat de hoofdpersoon een een verslaafde vriend heeft, een stiefvader (?) die slaat, enz. En dat allemaal in, wat is het, 1.5 A4-tje. Wat mij betreft is dit niet zo'n hele handige opzet voor een verhaal waarin je als het goed is toch als doel hebt om de aandacht van de lezer nog heel wat A4-tjes meer vast te houden.

Goed, dit is misschien een beetje een vaag gelul, maar het komt er op neer dat ik niet zo vreselijk kapot ben van je opbouw, waar je denk ik sowieso zelf ook problemen gaat krijgen (Tenzij je een of ander natuurtalent bent ). Toch is het idee achter het verhaal op zich wel aardig, dus mijn tip is: begin even opnieuw, zorg dat je een structuur aanneemt waar je met name voor jezelf mee verder kunt. Ik durf je namelijk te garanderen dat je met dit stuk vast gaat lopen.

Ow sorry wat negatief allemaal. Maar goed, zolang je het schrijven zelf leuk vindt moet je vooral doorgaan . Succes!

[misty1986]

Elianora schreef op 13-11-2003 @ 21:48:

Geklop. Ze draait zich om. Langzaam gaan haar ogen open, terwijl het laatste stukje droom zich afspeelt in haar hoofd. Een oud dametje loopt naar binnen, een brief in haar hand. Zwijgend reikt ze Lara de brief aan terwijl ze naar haar blijft kijken. Lara knikt, het vrouwtje keert zich om en verdwijnt uit de kamer. Nadenkend kijkt Lara naar het handschrift op de brief.

Ik vond het wel leuk om te lezen, maar wel moeilijk om een beeld te vormen. Ze droomt over een oud dametje (klopt dat?) die haar een brief geft en dan is de brief er inene in het echt. ??????
Misschien is dat niet helemaal je bedoeling geweest, maar zo
kwam het wel bij mij over. Mij lijkt het zinvol eerst het verhaal af te schrijven en dan dit begin stuk opnieuw. (Werkt bij mij meestal wel, maar je moet zelf uitvinden wat jij het prettigste vindt.)

Groetjes, Misty

[jsoes]

Op zich ben ik het eens met wat al gezegd is. Ik wil daar nog wel even een positief punt aan toevoegen: je maakt goed gebruik van je waarnemingsvermogen, waardoor Lara's indrukken en gevoelens duidelijker overkomen naar de lezer. Als voorbeeld:

Een koude windvlaag bereikt haar gezicht, kriebelt langs haar neus, waait door haar haren.

Volgens mij zou je dat subtiel nog wat meer in je tekst kunnen verwerken. Bijvoorbeeld het grofweg beschrijven van de jongens op de bank, of het gevoel dat Lara heeft zodra ze weer wakker wordt bij Chris thuis. En misschien is het een idee om verspreid over de tekst ook eens gebruik te maken van reuk, gehoor of zelfs smaak.

Goed bezig hoor!