Stoppen met psychotherapie of niet

[Daantje_0705]

Op dit moment twijfel ik of ik zal doorgaan met psychotherapie of er mee zal stoppen. Omdat er hier meer mensen zijn die therapie volgen of gevolgd hebben en zich waarschijnlijk wel kunnen voorstellen wat ik bedoel ben ik benieuwd naar jullie ideeen hierover.

Ik volg nu zo'n driekwart jaar psychotherapie (sinds de zomervakantie), eens in de twee weken een sessie.

Al sinds het begin heb ik er best wel moeite mee. Ik ben naar het Riagg gestapt omdat ik zelf niet meer uit mijn problemen kwam, het overzicht kwijt was en graag de mening en tips van een buitenstaander wilde (ik praatte wel al met oa mijn vriend en mijn moeder maar die zijn natuurlijk ook niet objectief). Ik ging in eerste instantie om problemen met de relatie met m'n vader maar al gauw ging het over heel andere dingen rondom mij persoonlijk.

De feedback, tips en adviezen waar ik voor kwam heb ik eigenlijk nooit gekregen. Het kwam er op neer dat ik zelf moest aangeven wat ik wilde, hoe ik iets op moest lossen etc. Op zich prima maar voor mij werkt het niet. Ik heb een tijdje een stemmingsdagboek bijgehouden en mijn stemmingen geavalueerd door oa automatische gedachtes na te gaan en hoe reeel mijn gedachten zijn. Ook dat was het niet echt voor mij. Ik kon van te voren wel al een patroon aangeven en ook wel oorzaken aanwijzen dus ik had die formulieren niet nodig.

Een tijdje terug barste de bom en heb ik aangegeven dat ik het zat was dat ik alsnog in het diepe gegooid werd en het alsnog allemaal zelf uit moest zoeken terwijl ik daar juist kwam omdat ik dat niet kon.

Mijn therapeut gaat binnenkort weg en ik heb nu nog een gesprek met haar. Naar aanleiding van het gesprek waarin ik aangaf dat ik zo niet verder wilde en niet verder kwam gingen we bespreken of ik hier eigenlijk nog wel verder wilde. Ze gaf aan dat het of dit is of niets, ze kunnen me niets anders bieden dan dit.

Ik zit er nu dus sterk overna te denken om te stoppen. Op dit moment voel ik me goed en ik kan mijn stemmingen wel redelijk de baas. Ik ben alleen bang voor een terugslag. Mijn humeur gaat nogal met ups en downs en ik heb eigenlijk ook wel ergens een voorgevoel dat er weer een tijd komt waarin het slechter gaat. Ik heb gevraagd of ik nu zou kunnen stoppen en terug zou kunnen komen als het weer slecht gaat (als ik daar dan behoefte aan heb) maar dan zou ik weer helemaal opnieuw het aanmeldtraject door moeten, misschien wel wat verkort maar het kost toch weer veel tijd.

Ik hoop dat het verhaal een beetje duidelijk is. Over twee weken heb ik een laatste gesprek met iig deze therapeut en dan moet ik een keuze maken: of ik stop, of ik ga verder met een andere therapeut.

Wat zouden jullie doen in mijn geval en waarom? Alvast heel erg bedankt voor het meedenken

[Eend]

Ik zou doorgaan, want je geeft zelf al aan een voorgevoel voo reen terugval te hebben. Dan is het misschien handig om iets achter de rug te hebben. Desnoods spreek je af om eens in de maand bij elkaar te komen ipv om de week. Ik zou gewoon zorgen dat je een back up houdt.

[Daantje_0705]

Ik heb voorgesteld om eens in de maand een sessie te doen in plaats van eens in de twee weken maar dat wilde ze niet of kon toen niet.

[Luki]

Moet je zelf weten toch. Je kan zelf die beslissing beter nemen dan wie dan ook op dit forum. Als je dat niet kan, DOORGAAN.

[Eend]

Daantje_0705 schreef op 11-03-2007 @ 16:12 :
Ik heb voorgesteld om eens in de maand een sessie te doen in plaats van eens in de twee weken maar dat wilde ze niet of kon toen niet.

Dhow, dat is niet handig

[handschoen]

Mijn therapeut gaat binnenkort weg en ik heb nu nog een gesprek met haar. Naar aanleiding van het gesprek waarin ik aangaf dat ik zo niet verder wilde en niet verder kwam gingen we bespreken of ik hier eigenlijk nog wel verder wilde. Ze gaf aan dat het of dit is of niets, ze kunnen me niets anders bieden dan dit.

Dat lijkt me nogal raar.
Er zijn veel vormen van therapie en er zijn vast meer dingen die ze je kunnen aanbieden. Misschien is er wel een bep. vorm van therapie die beter bij je past?
Daarnaast kan het ook heel erg te maken hebben met de klik die je wel/niet hebt met een therapeut.

Het komt een beetje over alsof je hudige therapeut zich er gemakkelijk van af wil maken.

Heb je het idee dat ze haar best voor je doet?

[Daantje_0705]

Lastige vraag en ik weet er nu even geen antwoord op. Ik heb wel het idee dat ze alles volgens het boekje wil doen en als dat niet lukt dat ze dan geen alternatief geeft/weet. Zo moest ik perse die formulieren blijven invullen ook al had ik er niets aan. Ik heb ook aangegeven dat ik vond dat ik me niet aan moest passen aan de therapie maar de therapie aan mij (aan wat ik nodig heb) maar dat kon ook niet.

Ik vond het ook raar dat ze geen alternatieven hadden maar op de website kan ik ook niet echt iets vinden waar ik wel iets in zie.

Het is onredelijk om te verwachten dat anderen een kant en klare oplossing voor jouw problemen hebben. Psychologen kunnen je alleen maar ondersteunen bij het vinden van oplossingen, uiteindelijk moet je het toch zelf doen. En dat vergt nou eenmaal discipline, net zoals al het andere in het leven.

Dus als je het ergens moeilijk mee hebt, zul je dat moeten confronteren. Keer op keer, totdat je er wel mee om kan gaan. Ook al duurt dat maanden. Dat hoort er nou eenmaal bij. Je moet door de ellende gaan om je uiteindelijk beter te voelen. Oorzaken zijn daarbij eigenlijk niet zo relevant.

Die formulieren zijn handig voor de psycholoog om je voortgang te beoordelen. Als iets niet meetbaar is, kunnen ze er ook niks mee. Die mensen daar hebben immers ook andere dingen te doen en behalve hun aantekeningen en de ingevulde formulieren kunnen ze zich waarschijnlijk weinig herinneren van wat je allemaal verteld hebt

Daarnaast moeten ze ook zichzelf verantwoorden naar leidinggevenden toe, met diagnose en behandelplan en wat ze tijdens elke sessie gedaan hebben. Daarbij moeten keuzes gemaakt worden. Als het goed is, kun je dat ook terugvinden in je dossier.. waar nu waarschijnlijk in staat dat de patient niet meewerkt

[handschoen]

Het gaat inderdaad niet vanzelf en je zult zelf inderdaad veel werk moeten verrichten.

Maar als blijkt dat iets op een bepaalde manier niet werkt, dan ga je toch kijken hoe je het anders aan kan pakken? En als dat niet binnen die therapie kan, is er wellicht een andere vorm die bij je past.

Een therapeut kan best de moeite doen om de therapie meer op iemand af te stemmen.

[kroot]

Het verschilt zo veel per hulpverlener die je hebt. En of er een 'klik' is tussen jullie. Als je dat niet hebt, is het erg lastig. Ik zou als ik jou was, doorgaan bij een ander. Dat is waarschijnlijk zo anders.

Sowieso is het per hulpverlener verschillend hoe ze het aanpakken, als degene die je nu hebt weg gaat, zou je natuurlijk altijd degene die haar opvolgt af kunnen wachten om te kijken of het daarmee beter 'klikt'.

(Wat kroot zei dus. )

[sgaapje]

Ik zou ook doorgaan. De technieken van je nieuwe therapeut passen misschien wel beter bij jou. En als je je daar nog steeds niet goed bij voelt kun je nog altijd ergens anders een psycholoog zoeken met een andere theoretische achtergrond (dus geen cognitieve-gedragstherapie meer, ik geloof dat je dat nu hebt).