Na 2 keer mijn verhaal geschreven en vervolgens gewist te hebben, probeer ik het nog 1 keer om het goed onder woorden te brengen..
hoop dat jullie het gaan snappen
*poging 3*
Geen gevoelens hebben.
herkent iemand dit?
En dan bedoel ik niet voor een persoon ofzo, maar gewoon in het algemeen..
- je niet kunnen uiten, niet kunnen schreeuwen en huilen enz.
Zelf heb ik het heel sterk met huilen.
Ik kán niet huilen. De laatste keer dat ik een traan heb gelaten om iets of iemand? ik kan het me niet meer herinneren.
Voorbeeld:
2 maanden geleden, mijn opa overleden.
Je zou denken dat ik dagenlang heb zitten janken omdat ik best een goeie band met hem had, maar nee.
Ik wóu wel, alles van me af gooien en alles loslaten, maar het wou niet.
Ik voelde helemaal niks. ik heb er 1 traan uit kunnen persen en dat was het. en zelfs dáár heb ik moeite voor moeten doen.
Niet omdat ik niet verdrietig was, want ik was er helemaal kapot van, maar het ging gewoon niet.
Het enige wat ik kon was staren, urenlang staren in een donkere leegte.
ik ken mezelf niet meer.
Ik kom uit een gebroken gezin, waar nooit over gevoelens gepraat word.
Als ik me klote voel zorg ik maar dat ik er zelf uitkom en kan er eigenlijk met niemand over praten.
Misschien komt het daar wel door, dat ik zo versteend ben.
Ik heb wel een paar goeie vrienden, waar ik wel mee praat, maar ik denk niet dat ze het goed begrijpen.
Staren .. ik weet niet wat het is, maar ik kan er niet mee stoppen.
In de trein, urenlang naar buiten staren .. zodat ik maar nergens aan hoef te denken.
Slapen is ook een favoriet, weg van alles, weg van alle stress rondom werk en school, en relaties.
voor altijd slapen .. enge gedachte ..want ik wil helemaal geen zelfmoord plegen
het klinkt misschien raar, maar ik voel gewoon helemaal niks meer.
geen motivatie nergens voor, geen liefde, geen emoties, nergens voor.
pas sprak ik een 'vriendin' op msn met als msnnaam:
some people are as cold as ice..
daar bedoelde ze mij mee.
ik ben het 100 procent met haar eens,
ik kan niet zeggen dat ik de laatste tijd een gezellig gezelschap ben.
Verteld ze iets, kijk ik afwezig uit het raam.
(wat op haar overkomt als ongeinteresseerd.. zo van ; leuk voor je , maar het interesseert me geen biet.
Zo raak ik al mijn vrienden kwijt.
Mijn familie ben ik al half kwijt, nog even en ik heb niks meer.
Ik wil weer kunnen communiceren, kunnen lachen, huilen, schreeuwen, mens zijn
de vraag is, hoe?
"hoe ontdooi je een ijskonijn".
gevoelens terug, etc..ik wil het
want zo kom ik ongeinterresseerd, keihard over.
en dat is helemaal niet wat ik wil.
okeej .. heel verhaal ..
kan het echt niet beter onder woorden brengen dan dit ..
heb mn best gedaan
dat is al best uitzonderlijk, aangezien ik de laatste tijd niet vaak mn best ergens voor doe.
tips?