Advertentie | |
|
29-01-2014, 00:20 | |
Verwijderd
|
Ik blijf me hierover verbazen: http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1887271
|
29-01-2014, 01:08 | |
Naar aanleiding van posts hierboven zou ik graag willen weten wat ieders favoriete douche-liedjes zijn.
Zeker nu alleen woon zing ik duizentveel onder de douche. En ook erbuiten eigenlijk, want niemand hoort 't nu. Ik zing vooral graag liedjes die je lekker dramatisch kunt zingen, zoals nummers van Rufus Wainwright of Feist. Dingen met fijne uithalen, of hum-stukjes. Beirut doet 't ook goed. Oh en deze: Ik hou heel veel van dit nummer, forrealz. Onder de douche zet ik ook vaak de muziek aan op m'n telefoon en dan op shuffle.
__________________
Stephen enjoys cooking his godchildren and leaving out commas.
|
29-01-2014, 01:13 | |
Ik word btw morgenmiddag geïnterviewd door een collega van me. Ze moet voor haar studie iemand interviewen over internationale bedrijven en wat de positie is van vrouwen daarin, en ik vroeg me af ik dan wel geschikt was, aangezien ik niet hogerop wil enzo, maar het gaat dus blijkbaar meer om haar vraagstelling dan om mijn antwoorden.
Hoe dan ook ben ik nu al lichtelijk zenuwachtig, want ze moet 't opnemen en 't moet in 't Engels. Ze wou dat ik een Iers accent doe, dus dat moet ik nog even perfectioneren. [/zweerlefuh]
__________________
Stephen enjoys cooking his godchildren and leaving out commas.
|
29-01-2014, 08:48 | |
Esperanto
Ik heb trouwens ook seroquel geslikt. 600mg. Ik kan me niet zo veel meer herinneren daarvan. Wel dat ik moeite had met opstaan 's ochtends. Overigens wel stom dat ze je dat voorschrijven als je depressief bent Muut. Volgens mij is het algemeen bekend dat de negatieve symptomen bij schizofrenie (geen initiatief kunnen nemen, moe zijn, nergens zin in hebben) deels veroorzaakt worden door antipsychotica zoals seroquel. Ik snap dat jij geen schizofrenie hebt, maar t lijkt me geen positieve werking hebben op een depressie. Bij mij hebben ze juist een keer de antipsychotica gestopt omdat ze dachten dat ik er depressief van werd (toen werd ik weer psychotisch, maar dat terzijde ).
__________________
Lariekoek en apekool!
|
29-01-2014, 08:55 | |
Verwijderd
|
Mja, helaas is dat niet het enige waarover ik nu denk (en soms toen al) wtf zijn jullie aan doen! 3 verschillende psychiatrische ziekenhuizen, meerdere afdelingen en groepen en overal even dikke faals van tijd tot tijd. Triest. Ze zouden (ex)patiënten eens moeten interviewen over wantoestanden, er zou nogal wat aan het licht komen. Ziekenhuizen idem overigens.
En niet dat mensen daarvoor afgestraft moeten worden ofzo, maar dat ze er iets van leren en dat ze weten hoe iets is voor de andere kant. |
29-01-2014, 09:04 | ||
Citaat:
|
29-01-2014, 09:13 | ||
Citaat:
__________________
Lariekoek en apekool!
|
29-01-2014, 09:16 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
29-01-2014, 10:29 | |
Verwijderd
|
Dat zal ook wel gebeuren, maar wat er tussen psychiater en patiënt gebeurt, dat is meestal niet zo duidelijk voor de rest. Wel zie je natuurlijk dat iemand in therapieën dwars ligt (ik lag zelf dwars bij sport ), maar patiënten onder elkaar wijzen elkaar daar ook wel op. Het ene moment in elkaar aanmoedigen, maar soms helpt dat niet en dan wordt er iets van gezegd. Soms met behoorlijke gevolgen. Onploffende bommen zijn er niks tegen, zeker als je je op het gebied van bepaalde stoornissen waagt... Vaak heeft dat ook tot gevolg dat de mensen die het probeerden te veranderen niets meer durven te zeggen daarna. Of vertrekken zelfs.
Ik weet nog dat ze de depressiegroep en de borderlinegroep samen hadden gegooid (bezuinigingen, heuj) en in de depressiegroep zaten we met nogal wat mensen die heel tam en stil waren en waar negatief gedrag echt veel invloed op had. Die spraken daar dan wel over onder elkaar, maar durfden niet echt tegen de ZEER AANWEZIGE negatieve nieuwe persoon in te gaan. Uiteindelijk deed één van hen dat toch en die werd me een partij onder tafel geblaft (en zoals vaker zat de verpleging erbij en keek ernaar) en aangezien ik die week toch zou vertrekken, heb ik een grote bek opgezet over dat ze ook gewoon normaal kon doen en niet zo moest zeiken altijd en al helemaal niet iemand afblaffen die een terechte vraag stelde, /care, ik hoefde haar kop toch niet meer te zien (dat heb ik ook gezegd, letterlijk, nog met lelijk ervoor naar het schijnt, ik geloof dat de verpleging daar ergens heeft gezegd dat het wel goed was, toen waren we al een tijdje heen en weer aan bitchen). Maar tering wat was dat mens irritant. Bij élke sessie zuchten en steunen en commentaar en geen zin en dwars liggen en dit en dat en zus niet en zo niet. Ja, lekker dan tussen de mensen met depressie die het al moeilijk zat hebben om zichzelf tot überhaupt iets te zetten. |
29-01-2014, 10:33 | |
Als je daar niet tegen kunt moet je niet in de psychiatrie gaan werken nee. Geen ziekte-inzicht hebben is bij bijvoorbeeld een psychose een symptoom van de ziekte. Je kunt niet verwachten dat een patiënt 'dankuwel dokter' zegt als ie gedwongen wordt opgenomen terwijl ie zelf het idee heeft dat ie de wereld moet redden.
__________________
Lariekoek en apekool!
|
29-01-2014, 10:38 | |
Verwijderd
|
Oh ja, 'de behandeling slaat niet aan, of je wat beter je best wil doen'. Ehhh Als je me vertelt wat ik fout doe of anders moet doen, dan wel. Maar dan kreeg je dus tijdens bepaalde sessies een lading theoretische shit over je uitgestort en dat moest je dan maar even gaan toepassen
|
29-01-2014, 10:57 | ||
Citaat:
|
29-01-2014, 11:12 | ||||
Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
29-01-2014, 11:30 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Ding is dat ze heel goed weten hoe ze je pijn moeten doen en dat ze daarmee ook compleet losgaan op een moment dat je niet eens weet wat je 'fout' hebt gedaan. Citaat:
Maar als hulpverlener in de psychiatrie is geduld echt ontzettend belangrijk inderdaad. |
|
|