Verhalenwedstrijd: Natte zoenen.

[Ieke]

Natte zoenen.

Vliegensvlug grijpt ze haar kleren bij elkaar schiet ze aan en rent naar buiten. Ze hoopt dat niemand haar gezien heeft, dat zou een regelrechte ramp zijn.
Buiten schijnt de zon, het is plakkerig warm weer. De helft van de klas zit aan het strand, de andere helft bij het zwembad.
Marlie kijkt nog een keer om, springt op haar fiets en fietst snel de straat aan. Haar gedachten volgen haar op de voet, haar historie dendert op en neer door haar hoofd, haar afgelopen minuten schieten door haar lichaam. Haar plakkerige handen verraden haar angst, de opgedroogde tranen op haar neus geven haar verhaal weer. De zon schijnt, de kleine wolkjes schieten voorbij aan de helderblauwe hemel. Kindjes spelen, tieners fietsen richting strand, moeders liggen in het gras, vaders in een hangmat. Leven het weekend.

De zoemer gaat. Hordes tieners hoppen naar binnen. De directeur staat in de hal en knikt de kinderen bemoedigend toe, zijn ogen schijnen: ,,Doe je best weer vandaag, jongens!” Marlie schudt haar hoofd, dat zal niet gaan, Franstest.
Opeens voelt ze twee handen om haar middel en dan een aai over haar haren ,,Hé Marlie, goed geleerd voor Frans?”vraagt Nicole. ,,Goed geleerd, dat wel. Maar of ik het ook goed ga maken, dat niet.” ,,Positief blijven denken”zegt Nicole en springt uit de stroom mensen. Ze loopt richting haar lokaal, in de deuropening draait ze zich nog even om: ,,Altijd positief blijven denken!” Marlie glimlacht naar haar maar schudt haar hoofd: ,,Zal niet gaan! Dit wordt echt knudde.” Nicole haalt haar schouders op en loopt haar lokaal in.
,,Marlie! Marlie! Wacht even op mij!”voorzichtig kijkt Marlie achterom. O, nee hè, het is dat domme kind. Ook bij haar bij Franse les. Doet altijd alsof ze haar beste vriendin is. Dream on baby, you suck! Zuchtend en kreunend wacht ze tot ‘het domme kind’ dichterbij komt. Dan bedenkt ze zich: ,,O jee, ik moet nog even naar het toilet. Loop maar vast naar het lokaal.” ,,Ik loop wel even met je mee, ik voel dat ik ook moet”zegt ‘het domme kind’. Marlie rolt met haar ogen en zegt dan: ,,Weet je, ik hoef niet meer.” Ze gromt in zichzelf, ik moet dit kind kwijt raken! ‘Het domme kind’ voelt dat ze niet kan veranderen van mening en dus loopt ze de toiletten in. Marlie loopt naar binnen.
Meneer Beauvoir zit aan zijn lessenaar en schrijft iets in zijn agenda. Als Marlie binnenkomt, glimlacht hij naar haar: ,,Ga maar gelijk op je plaats zitten, we beginnen zo met de test.” Ze knikt naar hem. Haar tafeltje, volgeklad met spreuken over leraren, de lesstof en de school zelf, wacht op haar. Voor haar zit Michael, haar vriendje, die glimlacht naar haar, staat op, pakt haar bij haar middel en drukt een lange kus op haar mond. Marlie giechelt: ,,Niet hier, ik wil niet dat Beauvoir ons ziet hoor.” ,,Interesseert me niets”zegt Michael. Marlie bekijkt haar vriendje, hij is knap. Misschien wel de knapste van de hele school. Hij hoofd donkerbruin haar tot net over zijn oren, ogen zo bruin als chocolade en een beetje gespierd. Hij heeft altijd hippe kleding aan. Zoals vandaag, hij draagt een zwarte broek en een Hawaï T-shirt die op dit moment hartstikke in zijn. Na twee dagen uitverkocht.
,,Je bent mooi vandaag”zegt hij, en zoent haar nog eens op haar mond. Nu laat ze zich gewillig zoenen en steekt haar tong in zijn mond. Hij zoent haar terug, zijn handen tasten haar rug af, aaien over haar nek en door haar blonde haren.
,,Kom op tortelduifjes, we gaan beginnen met de test.” De rest van de klas lacht. Michael geeft Marlie nog een zoen en ploft dan op zijn plek, Marlie gaat achter hem zitten. Beauvoir deelt de blaadjes uit terwijl hij uitlegt waar de test over zal gaan, hoe zwaar hij mee zal tellen en of hij vorig jaar goed is gemaakt. Maar niemand luistert, iedereen hunkert naar buiten. Naar het strand, naar het zwembad. Naar een grote koude cocktail met een pluutje erin.
,,Starten maar jongelui”roept Beauvoir. Marlie buigt zich over haar proefwerk, met haar tong een klein stukje uit haar mond.
,,Goed, jongelui. Ging het allemaal goed?”roept Beauvoir, voordat iemand kan antwoorden zegt hij: ,,Mooi! Lever de blaadjes maar in, einde testtijd. Jullie kunnen gaan.” Marlie geeft haar blaadje aan Beauvoir zonder hem aan te kijken, daarna loopt ze naar Michael: ,,En hoe ging het?” ,,Knudde”zegt hij: ,,Ik snapte er echt geen bal van. Kom, we gaan een patatje scoren!” Hij slaat een arm om haar middel en ze lopen naar de kantine
,,Michael dude! Hoe ging je test? Ben je geslaagd of moet je weer een jaartje over?”roept Remko. ,,Houd je bek! Het ging perfect, natuurlijk doe ik niet nog een jaartje over. En bovendien, dat kan niet eens. Als ik nog een jaartje over zou moeten doen zou ik van school gekickt worden. Dus….” ,,Jaja, rustig maar. Wat kom je doen? Spijbelen?” ,,Nee man, tussenuur, Marlie en ik komen een even een patatje halen, met of zonder lieverd?” ,,Ik hoef niet hoor”roept Remko. ,,Ik had het helemaal niet tegen jou, mongool!”zegt Michael en veegt Remko over zijn hoofd. ,,Ik hoef niets”zucht Marlie en gaat op de tafel zitten. Ze zet haar voeten op een stoel: ,,Echt niet, ik hoef echt niets hoor!” Michael zucht en trekt zijn portemonnee uit zijn achterzak en loopt naar de bar: ,,Een patatje met.”
,,Gaat het nog altijd lekker tussen jullie”vraagt Remko, hij zit naar Marlie en steekt een sigaretje op. ,,Jawel hoor, het gaat perfect”zegt ze en kijkt naar haar vriendje, die staat met de kassajuffrouw te praten. ,,Hij staat anders wel met dat vrouwtje te flirten”lacht Remko. ,,Welnee, die taart is minstens 50!”zegt Marlie lachend en pakt een sigaret uit Remko’s verpakking en steekt ‘m op. Als ze uitblaast wappert ze de rook voor haar gezicht weg: ,,Nee, werkelijk, het gaat echt goed tussen ons.” ,,Beter dan al die andere keren? Haha, ik blijf erbij dat jullie relatie niet meer voorstelt dan aan-uit-aan-uit.” Marlie haalt haar schouders op en zwijgt als Michael bij hun aan tafel schuift. Hij heeft een groot bord patat bij zich.
,,Heerlijk joh, wat heb je zo nog voor les Marlie?”vraagt hij. ,,Nederlands, Aardrijkskunde, Biologie, Natuurkunde en CKV”zegt ze. ,,Shit voor je”zegt Michael: ,,Kom je vanmiddag ook naar het strand? Ik ben dadelijk al uit. Ik heb op vrijdag altijd een kort dagje.” ,,Ja! Ik kom graag! Remko? Ga je ook mee?”vraagt ze. ,,Misschien”zegt hij: ,,Misschien dat ik mijn pa op de zaak moet helpen.”
Marlie loopt naar Nederlands als de zoemer gaat, als de zoemer weer gaat naar Aardrijkskunde, daarna doorkruist ze de lessen Biologie, Natuurkunde en dan CKV. Als ze bij haar kluisje staat en haar boekentas erin propt word ze op haar schouder getikt.
,,Marlie, kan ik even met je praten?”vraagt de Frans leraar. ,,Nou, moet dat nu? Ik was van plan om naar het strand te gaan. Waar gaat het over dan?” ,,Over je Frans proefwerk, je hebt het verbazend slecht gemaakt.” ,,Verbazend? Nou, dat verbaast me niets. Mooi, dan weet ik dat. Mag ik nu weer gaan?”vraagt Marlie. De school is al leeg, een paar laatste leerlingen fietsen met hun zwemtas achterop het schoolplein af. ,,Ik wil er toch even over praten, niet alleen als je Frans leraar maar ook als je afdelingshoofd.” Marlie knippert snel maar ogen: ,,Als afdelingshoofd? Zo slecht zijn mijn punten niet! Hè toe, alstublieft meneer Beauvoir. Het is warm en ik wil naar het strand. Kan dat echt niet na het weekend?” ,,Marlie!”meneer Beauvoir krijgt zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. Zijn ogen rollen over haar lichaam: ,,Nee, dat kan werkelijk niet na het weekend. Ik wil nú met je praten. Maak je kluisje dicht en volg me.” Marlie zucht diep en fluistert: ,,Wat een gezeik.” Ze gooit haar kluisje dicht en draait haar sleutel om, daarna loopt ze achter Beauvoir ‘het verschrikkelijke afdelingshoofd’ aan.
,,Laten we naar mijn kamertje gaan”zegt hij. Uit de lerarenkamer komt gelach: ,,Nou mensen, ik ben weg. Lekker van de zon genieten, nu maar hopen dat er niet al te veel jeugd op het strand ligt.” Zelfs alle leraren gaan genieten van de zon en juist nu moet de shit-man met mij praten. Ze gromt vanbinnen.
Beauvoir houdt de deur open en laat Marlie binnen daarna sluit hij de deur. ,,Ga zitten, dan pak ik even je dossier erbij”zegt hij. Hij neust wat in de kast, loopt terug naar de deur en gaat dan op de stoel naast Marlie zitten. Hij slaat het dossier open: ,,Laten we eens kijken. Goede punten in de eerste en in de tweede. In de derde nog redelijk, in de vierde gaat het achteruit, zie je?”zegt hij. Marlie buigt zich naar voren om de grafiek in het dossier te bekijken. Beauvoir leunt achterover: ,,Je bent mooi.” Marlie draait zich geschrokken om: ,,Wat zei u?” ,,Je bent beeldschoon”zegt hij lachend. ,,Maar…”Marlie stamelt. Het zweet breekt haar uit, de zon schijnt naar binnen, recht in haar linkeroor. Beauvoir buigt naar voren en legt zijn hand op haar knie: ,,Ik meen het.” Marlie slaat zijn hand van haar knie: ,,Rot op!” Ze vliegt op en loopt naar de deur. Op slot. ,,Laat me eruit! Laat me met rust.” Beauvoir staat rustig op: ,,Ik ben niet gek.” ,,Wat?”vraagt Marlie verbaast. Haar onderlip trilt, haar benen zijn net twijgenhoutjes. Haar handen sidderen ongecontroleerd. ,,Alstublieft..” ,,Ik zag hoe je naar me keek toen je het proefwerk aan me gaf. Je raakte zelfs mijn hand aan!” Beauvoir komt dichterbij en zet zijn handen naast Marlie’s hoofd tegen de deur aan. Daarna buigt hij zich naar voren en kust haar op haar mond. Marlie duwt haar handen tegen zijn schouders en probeert hem van haar af te duwen: ,,Alstublieft, niet doen…” Beauvoir pakt Marlie’s handen en duwt die tegen de deur aan. Marlie sluit haar ogen: ,,Nee, alstublieft.” Tranen glijden langs haar gezicht. Beauvoir knoopt haar blouse open en duwt haar rok omhoog. Marlie knijpt haar ogen hard dicht, haar tranen glijden langs haar gezicht, langs haar nek. Haar schouders schokken. In de gang hoort ze voetstappen. Als ze haar mond open wil doen om om hulp te roepen staat Beauvoir snel op en kust haar. Marlie’s hart bonst in haar keel, haar handen zijn tot vuisten geknepen. Dan pakt Beauvoir haar bij haar middel en legt haar op de grond. Ze schopt met haar benen en slaat met haar vuisten, ze huilt hard met lange uithalen als een klein kind. Beauvoir gromt: ,,Houd je bek dicht! Anders sla ik hem dicht!” Marlie opent haar mond en gilt: ,,Nee! Alstublieft, nee….” Beauvoir haalt uit en slaat haar in haar gezicht. Marlie hoort nog net hoe hij zijn broek opent. Dan zakt ze weg in een zwarte leegte.

Als ze wakker schrikt is het donker om haar heen. Beauvoir is weg. Op de gang zijn alleen nog maar de nooduitganglampjes aan.
Vliegensvlug grijpt ze haar kleren bij elkaar schiet ze aan en rent naar buiten. Ze hoopt dat niemand haar gezien heeft, dat zou een regelrechte ramp zijn.
Buiten schijnt de zon, het is plakkerig warm weer. De helft van de klas zit aan het strand, de andere helft bij het zwembad.
Marlie kijkt nog een keer om, springt op haar fiets en fietst snel de straat aan. Haar gedachten volgen haar op de voet, haar historie dendert op en neer door haar hoofd, haar afgelopen minuten schieten door haar lichaam. Haar plakkerige handen verraden haar angst, de opgedroogde tranen op haar neus geven haar verhaal weer. De zon schijnt, de kleine wolkjes schieten voorbij aan de helderblauwe hemel. Kindjes spelen, tieners fietsen richting strand, moeders liggen in het gras, vaders in een hangmat. Leven het weekend.
Bij het strand aangekomen gooit ze haar fiets in het gras neer. Ze ziet Michael en Remko en nog wat vrienden onder een boom liggen. Huilend en met haar blouse nog open holt ze naar hun toe. Daar zakt ze door haar knieën: ,,Ik…ik….” Michael komt geschrokken op haar aflopen en slaat haar armen om haar heen. Ze rilt, weer voelt ze Beauvoir’s handen over haar lichaam. Zijn natte zoenen.
,,Maar lieverd, wat is er gebeurt?” Ze knijpt haar ogen hard dicht en slaat met haar vuisten tegen haar voorhoofd: ,,Beauvoir…zijn kamertje….ik….ik kon niet…..niemand hoorde me…ik wilde niet….ik…” Michael kijkt haar aan: ,,Wat is er nou, zeg eens. Wat is er met Beauvoir?” Marlie opent haar ogen, kijkt Michael aan en ademt in en uit. Haar hart bonst. ,,Hij heeft me verkracht.” Als ze haar eigen woorden hoort schrikt ze opnieuw, haar hersenen schieten terug naar het kamertje en weer voelt ze alles. Iedere aanraking, alle woorden, ieder gevoel, alle angst.
Michael stuift op, ook alle anderen kijken geschrokken. ,,Wat!”gilt hij: ,,Ik vermoord die klootzak! Ik vermoord hem! Ik heb hem nooit vertrouwd. BEAUVOIR!!!! Ik vermoord je!” Alle andere strandbezoekers kijken Michael verbaast aan en kijken dan naar Marlie. Ze heeft haar voorhoofd op de handdoeken gelegd, haar schouders schokken. Remko probeert Michael te kalmeren: ,,Michael! Doe normaal, rustig.” Michael pakt Remko bij zijn schouders en schudt hem door elkaar: ,,Ik vermoord hem Remko, dat beloof ik haar. Ik vermoord hem.” ,,Het gaat niet om jou, het gaat niet om jou verdriet. Het gaat niet om jou gevoelens, het gaat om haar! Kijk dan! Kijk dan klootzak! Kijk naar haar!”roept Remko. Michael wordt rustig en kijkt naar Marlie. Ze huilt nog steeds. Een meisje van de groep zit bij haar en heeft haar hand op haar rug gelegd en kijkt smekend naar de jongens: ,,Doe dan iets.”
Michael heeft zijn handen in zijn zij gezet en kijkt naar de bomen die zachtjes en rustig op en neer wiegen. Zich van geen kwaad bewust. De zon prikt nog steeds.
,,We gaan naar de politie”zegt hij dan. Marlie vliegt op: ,,Nee! Dat niet! Dat nooit!” Remko gaat voor Marlie staat en zegt: ,,Je moet! Je hebt geen keuzen, je moet! Geef me een, geef me een verdomd goede reden waarom je het niet zou doen?” Marlie buigt haar hoofd: ,,Ik durf niet.” ,,En als ik nu met je mee ga?”vraagt Michael. Marlie kijkt langs Remko heen naar haar vriendje. Hij heeft de tranen in zijn ogen staan: ,,En als ik nu met je mee ga?”herhaalt hij. Marlie schudt haar hoofd: ,,Dat wil ik niet.” ,,Goed, dan ga je alleen. Maar je moet aangifte doen Marlie, voor hetzelfde geld pakt hij morgen een ander.” ,,Zeg Remko, kun je geen andere woordkeuze gebruiken”zegt een meisje uit de groep. ,,Ja sorry, maar het is precies wat ik bedoel.” Michael komt naast Marlie staan, wil zijn arm om haar schouders leggen maar bedenkt zich dan. ,,Zie je!”zegt Marlie: ,,Jij walgt ook al van me. En dat wil ik niet, ik wil niet dat mensen van me walgen.” ,,Nee, nee, dat is het niet. Ik dacht alleen….ik dacht dat je dat misschien niet zou willen. Ik heb een keer een boek gelezen en…” ,,Ik ben geen meisje uit een boek Michael. Ik ben ik, ik ben Marlie.” Om zich te bewijzen legt hij dan toch zijn arm om haar schouders: ,,Toe, we moeten naar de politie. Ik ga wel met je mee totdat je zegt dat je het alleen wilt doen. Alsjeblieft Marlie, alsjeblieft.” Marlie kijkt Michael aan: ,,Oké.” Michael draait zich om en loopt samen met Marlie het strand af. De andere blijven alleen achter, ze staren de twee na. Remko trapt wat zand de hemel in, richting zon.

Voor het trapje stopt Michael: ,,Moet ik mee?”vraagt hij. Marlie schudt haar hoofd: ,,Nee, ik wil het alleen doen. Ik wil niet dat je het hoort. Ik wil niet dat je meevoelt wat ik heb gevoeld. Michael begrijp je me? Ik wil alleen.” Michael knipt. Marlie loopt het trapje op en duwt de deur van het politiebureau open. Achter de balie zit een blonde vrouw, ze glimlacht haar toe.