Oud 16-07-2004, 14:32
Ingetjuhh
Avatar van Ingetjuhh
Ingetjuhh is offline
Dit is niet het eerste verhaal dat ik schrijf, wel die ik hier neer zet, het is misschien een lang stuk, maar ja .
Grtz Inge!

Hoofdstuk 1. Claudia’s verjaardag

Eindelijk is het dan zover. Ik ben jarig, enthousiast loop ik naar beneden. Ik ben benieuwd hoe de dag gaat verlopen, toch niet weer zoals vorig jaar? Dat er niemand komt opdagen, waarom ben ik dan ook op zo’n klote dag jarig. Iedereen is altijd op vakantie en ik zit hier, thuis met mijn ouders en broertje. Nou, leuk zou je denken, maar nee… Ik wil ook op vakantie, maar mijn ouders hebben het weer te druk, het zal wel nooit anders worden. Alleen voor zichzelf zijn ze er, egoïsten. Wil ik even met ze praten, nee nee, nu even niet, vanavond zijn we er voor je, we hebben het nu te druk met ons werk.
Goed, ik snap dat een eigenbedrijf veel tijd kost, maar voor je eigen kinderen heb je toch wel tijd? Vroeg ik me al jaren af.
Maar ik ken niet anders, vroeger waren we bij opa en oma of we waren bij de oppas. Maar nu ik ouder word besef ik het pas, waarom zijn ze aan kinderen begonnen? Zou ik dat eens moeten vragen? Of zouden ze boos worden? Gewoon een keer proberen dan maar? Kijk daar is mijn familie, ik zal ze even voorstellen:
Dit is mijn broertje: Pieter hij is 15 jaar, hij luistert altijd goed en heeft altijd het beste met mensen voor, hij heeft een leuk vrolijk leventje. Daar heb je mijn vader: James, hij is 46 jaar, samen met mijn moeder heeft hij een bedrijf in de kunststof en geen tijd voor z’n 2 kinderen. En daar heb je mijn moeder, Jolanda, 44 jaar. Af en toe wil ze dan nog wel dingen met ons ondernemen maar meestal heeft ze geen tijd, te druk met het bedrijf.
Ik heb ook nog een hond, Woef, hij is 2 jaar oud. Het is een jachthond. Een heel lief beestje, erg actief, en het is mijn beste maatje.
Je zult nu wel denken, er is toch niets mis met je leven? Ouders hebben wel vaker geen tijd voor hun kinderen, maar bij ons is het toch anders..
Het begon allemaal toen ik geboren werd. Mijn ouders hadden toen al een bedrijf, maar ze wilden zo graag kinderen, dat ze vervanging voor het bedrijf hadden geregeld voor een jaar lang. Ze wilden mij zien opgroeien en leuke dingen met mij kunnen doen. Maar dat verliep al heel anders toen het bedrijf na een paar maanden al bijna failliet was.
Mijn ouders gingen zelf het bedrijf weer runnen, en daar zat ik dan, met een oppas, ik huilde veel, ik miste mijn ouders.
En zo ging dat 2 jaar door, mijn ouders beviel het zo wel, ze hadden een kind, maar zelf geen zorgen er voor. Toen werd dus mijn broertje Pieter geboren, hij was een soort ongelukje, hebben mijn ouders altijd gezegd, maar dat weet Pieter zelf niet. Ze doen met mijn broertje meer leuke dingen, als ze dan een keer tijd hebben, dan met mij.
Mijn moeder doet wel eens dingen met mij maar dan is het altijd zo dat ik mee mijn kamer moet opruimen, en mijn broertje? Die mag mee naar pretparken en met mijn vader mee naar uitstapjes van het werk. En aan mij werd niets gevraagd, ik vroeg wel eens mag ik mee, maar het antwoord was altijd nee. Waarom ik niet mee mocht? Dat weet ik ook niet, mijn moeder vroeg het wel eens, of ze zei neem Claudia eens een keer mee. Antwoord werd er niet gegeven, de deur werd gewoon dichtgetrokken.
En ik kan me niet indenken dat dit zovaak voor komt in een gezin, ik weet later wel beter, ik neem de tijd voor mijn kinderen, een oppas voor een paar uurtjes kan geen kwaad. Maar mijn kinderen zullen nooit een dag zonder mij moeten. Ik leer hier wel van, van de dingen die ik thuis mee maak, maar mijn jeugd is gewoon stom geweest, leuke herinneringen heb ik bijna niet, alleen mijn basisschooltijd, toen begreep ik alles nog niet, dat was denk ik de mooiste tijd van mijn leven, lekker spelen, vooral als we bij oma waren op de boerderij. Dan leefden ik en Pieter ons helemaal uit. We konden vies worden, zo vies als we zelf wilden, oma waste wel. Thuis mocht dat niet, mama had al zoveel werk, dus wij moesten ons netjes houden. We wilden altijd graag naar opa en oma, daar mochten we tenminste leuke dingen doen, de koeien mee voeren, paardrijden, in de modder spelen bij de varkens, op de tractor rijden, en nog heel veel meer, allemaal te gek. En nu? Nou ja nu zie je wel wat er van ons terecht komt, we zijn erg zelfstandig, maar ja.. daar los je het jeugd ‘probleem’ niet mee op. Mijn broertje ziet het nog niet zo in, hoe het vroeger is gegaan, hij speelt nog veel met zijn vriendjes, is veel buiten en computert.
Over een tijdje zal hij het wel in gaan zien. In de tijd dat hij er klaar voor is, en het in wil zien, het is een moeilijke stap, om je er in te verdiepen..
Daar komt Pieter aan gelopen. Hij heeft een cadeautje voor mij. Ik glunder en lach. Hij geeft me een kusje en feliciteert me. Dit is voor jou, lieve zus, zegt hij heel verlegen, en wordt langzaam aan steeds roder.
Ik pak het cadeautje voorzichtig aan en maak het open, en wat denk je dat er in zit? Een cd van mijn lievelings band. Ik bedank hem met open armen, en hij knuffelt me. In mijn oor fluistert hij, dit verdien je, je hebt het niet makkelijk de laatste tijd. Ik word verlegen, ik kijk hem lief aan en bedank hem nog een keer, en geef hem een kus op zijn wang.
Daar komen mijn ouders aan gelopen, zij hebben geen cadeau bij zich, maar dat had ik ook niet verwacht, ze hebben toch geen tijd om iets te kopen.
Gefeliciteerd meisje van ons. Roepen ze. En ze beginnen te zingen: Lang zal Claudia leven, lang zal Claudia leven….
Ik lach maar een keer naar ze, ze geven me een hand, een knuffel en geven me 3 kusjes op mijn wang. Ik walg er van, al dat geslijm, alleen nu ik jarig ben knuffelen ze me en doen ze aardig. Maar ik speel het spelletje maar mee, en doe alsof ik er heel erg blij mee ben. Ik lach naar ze, en ze lachen mee.
Maar we zien je vanavond wel, maak er een leuke dag van, wij gaan weer aan het werk, en daar gaan mijn ouders weer terug naar het bedrijf.
Hallo? Het is zondag. En mijn verjaardag en..? Ach laat ook maar, ze hebben gewoon geen tijd voor me. Zelfs niet die ene dag van het jaar. Soms kan ik mijn ouders wel schieten maar ja wie niet?
Pieter en ik kijken elkaar verbaasd aan. Hij komt naar me toe en slaat zijn armen om me heen. Zacht hoor ik hem snikken, ik vraag wat er is. Maar hij antwoordt niet, hij begint alleen maar harder te huilen. Ik duw hem voorzichtig van me af, en neem hem mee naar mijn kamer, ik zet hem op mijn bed en ga er langs zitten, ik kijk naar hem. Hij zit diep in de put, en staart verdrietig naar de grond. Ik sla een arm om hem heen. En vraag wat er aan de hand is. Weer geeft hij geen antwoord. Maar ik denk dat ik het wel weet. Hij leeft met mij mee, dat mijn ouders zo doen, op zijn verjaardag gaat het er altijd heel anders aan toe, mijn ouders nemen een dagje vrij, en organiseren een leuk feestje voor hem, hij weet dat ze dat voor mij nooit doen, en voelt zich klote daarover, dat heeft hij me al eens eerder vertelt.
Ik vraag hem of hij wil praten, maar hij haalt zijn schouders op.
Langzaam zakt hij achterover op bent, huilend gaat hij op mijn kussen liggen en slaat zijn armen erom heen. Even blijft hij zo liggen. Maar na een paar minuutjes begint hij op het kussen te slaan, zal hij zijn boosheid en woede zo kwijt moeten?
Ik laat hem maar even doen, ik weet hoe zwaar het is en hij heeft het nooit geuit. Dus nu komt het er allemaal uit. Het beste is hem even laten doen, zodat hij zo meteen gekalmeerd is en ik even rustig met hem kan praten. Ik neem de tijd voor mijn broertje. Hij is het enige wat mij nog dierbaar is. En mijn hond Woef natuurlijk.
Ik ben aan het bedenken hoe ik het beste met mijn broertje kan praten, moet ik gaan zeggen waar ik mee zit? Of moet ik alleen hem laten praten, en gewoon luisteren, ik denk dat, dat laatste het beste is. Waar ik mee zit komt later wel, ik moet er nu voor hem zijn, en niet mijn eigen problemen erbij gaan betrekken.
Langzaam kruipt Pieter overeind. Claudia, zegt hij, wil je even met me praten? Natuurlijk zeg ik. En ik sla een arm om hem heen.
Ik weet het niet meer, papa en mama doen zo raar tegen jou. Zelfs op je verjaardag ze hebben niet eens een cadeautje. Ik weet het zeg ik, maar ik ben niet anders gewend, het gaat mij niet om het cadeau, al namen ze maar een dag vrij en konden we wat met zijn viertjes gaan doen, dan was ik al blij genoeg, maar dat is al te veel gevraagd, dat merk je wel. Maar ik ben wel blij dat ze met jou verjaardag meer tijd voor jou nemen, dan heb jij tenminste 1 keer per jaar een leuke dag.
Nee ik ben het niet met je eens hoor, zegt hij. Ik wil dat jij ook een leuke dag hebt, net als ik. Zullen we zo meteen naar de bossen gaan met Woef? Dan praten we daar wel even verder, ik vind het wel moeilijk er over te praten..
Dat is ook moeilijk, zeg ik, terwijl ik hem aankijk. Je weet dat ik er voor je ben, je mag me ’s nachts wakker maken om te praten. Het gaat thuis gewoon niet goed, tegen jou doen ze de laatste tijd ook raar, maar waarom ze zo doen ik weet het niet. Maar laten we naar het bos gaan. Dan kunnen we daar even wandelen en samen praten.
Is goed, zegt hij, en staat langzaam om, hij geeft me een dikke knuffel. En kijkt me lief aan met zijn mooie lichtgroene ogen. Een traan, rollend over zijn wang, veeg ik langzaam van zijn gezicht.
Pak jij de riem Pieter? Dan wacht ik buiten.
Ja hoor. Hij pakt de riem en loopt samen met Woef naar buiten.
Na 5 minuten gelopen te hebben zijn we aangekomen in het bos. Ik maak de riem van Woef los, en ga met Pieter op een bankje zitten. Hier kunnen we genieten van het uitzicht, en even rustig praten samen, niemand zal ons hier storen of lastig vallen.
Eerst hebben we het nog over een paar dingen die we samen hebben meegemaakt en lachen heel wat af samen. Maar na een paar leuke dingen wordt Pieter stil, verlegen en heel erg in zichzelf gekeerd, wat er ineens aan de hand is weet ik niet, maar het voelt niet goed. De sfeer wordt naar, en hij begint weer met huilen. Ik sla vervolgens een arm om hem heen, en laat hem op mijn schouder uithuilen. Vervolgens begint hij met zijn verhaal. Het loopt door elkaar, en ik snap het niet helemaal, maar ik laat hem maar even praten, hij moet het even kwijt. Even onderbreek ik hem, en zeg hem even rustig adem te halen, en te genieten van het uitzicht, zodat hij weer rustig wordt. Maar dat gaat niet, hij begint alleen maar harder te huilen. Ik wilde dat papa en mama eens wisten hoe ik me voelde, huilde hij. Ik heb zoveel pijn van binnen, ik wil niet meer thuis zijn, ze hebben geen tijd voor me, alleen jij, jij bent het enige wat ik nog heb, waarom ben ik er nog?
Rustig maar Pieter. Ik weet hoe je je voelt, ik heb ook erg veel pijn, en precies om dezelfde redenen als jou. Ik wil je nu steunen voor zover ik kan, we gaan samen veel leuke dingen doen en zoeken samen afleiding. We zorgen dat we zo min mogelijk thuis zijn, en gaan samen plezier maken.
Probeer jij eens rustig te beschrijven wat je dwars zit, en dan onderwerp voor onderwerp, neem de tijd, denk rustig na. Dan probeer ik je te snappen, en als ik het niet snap dan zeg ik het wel. Ja Claudia, snikt hij. En hij begint opnieuw, ik heb gehoord dat ik een ongelukje was, ik hoorde mama pas aan de telefoon, en toen zei ze dat, ik weet niet tegen wie. Maar ik denk dat het allemaal mijn fout is, en daarom heb ik gisteren geprobeerd…. En hij begint weer heel hard te huilen. Wat heb je geprobeerd? Vroeg ik voorzichtig. En hij liet zijn polsen zien. Ik schrik me kapot. Ik wist niet dat hij er zo erg mee zat, en je merkt nooit iets aan hem, hij is altijd vrolijk. Nu, begin ik zelf ook te huilen. Ik was ook zo oud, vertelde ik hem, toen ik alles begon te beseffen. Ik heb ook een paar keer geprobeerd mijn polsen door te snijden, maar nooit is het gelukt, ik had het lef niet door te snijden. Ik had toen net Woef gekregen, en die kon ik niet achterlaten bij onze ouders.
Daar zaten we dan, samen, huilend, op een bankje in het bos.
Intussen was Woef al bij ons komen zitten, hij sprong op schoot en begon mijn tranen weg te likken, hij voelde aan wanneer er iets mis was, en kwam dicht tegen je aan liggen, en gaf je een rustgevend gevoel. Voel jij dat ook? Vroeg ik hem. Wat? Vroeg hij. Nou, als Woef in de buurt is, en er is iets mis, komt ie naar je toe, en probeert je rustig te laten worden en…
Ja dat voel ik ook, onderbrak hij. Het is een hele lieve hond, gelukkig heeft hij ons nog.
En daar zaten we nog even, te genieten van het uitzicht, en Woef genietend van de aandacht van ons.
Het was 4 uur in de middag, toen we besloten naar huis te gaan, Pieter wilde zijn favoriete programma op televisie niet missen. Dus ik besloot maar mee naar huis te gaan, en samen met Woef in de tuin te gaan zitten.
Ik had tenslotte bijna toetsweek, dus ik kon mijn tijd wel goed gebruiken met leren. En dat dit ideale zonnige weer, maakte het er niet makkelijker op, dan maar combineren bedacht ik. In de zon zitten leren, dan word ik toch bruin.
Om 5 uur gingen we eten, zoals gewoonlijk ik en mijn broertje alleen. Mijn ouders waren nog met het bedrijf bezig, dat draaide elke avond tot 19.00 uur, en aangezien wij geen zin hebben tot dan te gaan wachten, maakten we iedere dag zelf ons eten.
We wisselen wel af, de ene keer maak ik het eten en soms Pieter, maar ik doe het vaker, omdat hij televisie moet kijken, of met vriendjes heeft afgesproken, maar ik heb er geen moeite mee.
Zolang wij het samen maar naar onze zin hebben, dan hebben we toch nog iets leuks in ons leventje. Ik ben van plan een vakantie te gaan boeken, even lekker een eindje weg, en genieten van de zon, de zee en het lekker warme strand. Maar zal ik mijn broertje dan meenemen, of zal ik met vrienden gaan?
Aangezien mijn broertje het nu zo moeilijk heeft, wil ik hem eigenlijk wel meenemen, maar ik kan natuurlijk ook een vriendin meenemen, en mijn broertje een vriendje mee laten nemen, dan wordt het vast een fantastische vakantie, om nooit te vergeten.
Ik zal het er is over hebben met Sanne, mijn beste vriendin. Die komt over 3 dagen weer terug van vakantie. Maar eerst moet ik weten of Pieter wil zin heeft mee te gaan, we hebben het er met het eten wel over, ik zal hem nu maar niet storen, nu die televisie aan het kijken is, hij kan de tijd voor zichzelf hard gebruiken.
Nu al het eten opstaat, ga ik Woef maar even eten geven, die staat zo onderhand op mijn tenen van de honger. Maar die kan dag en nacht eten, zo’n hongerlijdertje dat het is. Hij is net als ik, altijd willen eten, en als we gaan eten, geen honger meer hebben. Ik zie dat de brokken voor Woef op zijn, dan geef ik hem maar wat bouillon met wat soepvlees en een bordje yoghurt na. Dat zal hij vast wel lusten.
Claudia.. Hoor ik achter me roepen, wat ben je nu weer aan het doen? Zegt Pieter lachend. Woef is geen mens. Hij moet brokken eten. Jaja, zeg ik dat weet ik wel maar de brokken zijn op, en ik heb nu geen zin meer naar de winkel te gaan, ik ga morgen wel even, voor 1 keer is dit eten niet zo erg.
Maar blijf maar in de keuken, we gaan meteen eten, want ik moet zo weg, sporten. O ja, het is dinsdag. Zegt hij. Ik ga met je mee, ik ga mee sporten, lacht hij. Van mij mag je, zeg ik op lachend. Zo gezegd zo gedaan, na het eten gaat hij gezellig met me mee sporten. Het is niet de eerste keer dat hij meegaat, maar meestal gaat hij langs de kant zitten kijken, hij wil nooit meer sporten. Ik volleybal al 3 jaar, ik vind het echt een geweldige sport. Pieter komt ook naar elke wedstrijd kijken die ik moet spelen, maar ik ga ook altijd bij zijn voetbal kijken. We trekken over het algemeen vrij veel met elkaar op, alleen in de weekenden hebben we vaak onze eigen vrienden, ik ga veel uit, en mijn broertje die is buiten aan het spelen.
Pieter wil trouwens wel mee op vakantie, hij wil Mark meenemen. Die kent hij al sinds groep 4. en ik neem Sanne mee als ze wil, en dan gaan we lekker een paar daagjes naar zee, heerlijk genieten.
Na het sporten gaan we altijd samen wat drinken in de bar, en dan lopen we weer zoetjes aan naar huis terug. Mijn ouders zitten dan wat televisie te kijken en zien ons nog niet eens binnen komen, mijn moeder af en toe wel, ze steekt dan haar hand omhoog en gaat weer verder met waar ze mee bezig was. Vaak gaan we dan ook meteen naar boven, want waarom zouden we beneden erbij gaan zitten, als ze toch hun eigen dingen hebben, en niet naar ons willen luisteren?
Pieter komt vannacht bij mij op de kamer liggen, hij voelt zich niet zo goed, hij voelt zich alleen, verdrietig, en weet het allemaal niet, dus heb ik voorgesteld bij mij te komen slapen, zodat als hij wakker ligt, of wil praten, hij me wakker kan maken en hem weer gerust kan stellen.
Hij sliep snel in deze nacht, maar om 4 uur werd hij wakker, hij had gedroomd. Hij huilt, hij trilt helemaal en is bang. Hij schreeuwt het hele huis wakker, maar mijn ouders komen niet eens even kijken, ik probeer hem gerust te stellen maar deze keer lukt het niet, ik roep mijn ouders, maar nog komen ze niet, ik loop naar hun kamer en zeg wat er aan de hand is en vraag of ze even willen komen maar het enige wat ze zeggen is, ga toch slapen, wij moeten weer vroeg op, dus laat ons met rust.
Dit is voor mij de doorslag ik ben boos, woedend, teleurgesteld en erg verdrietig. Wat moet ik nu doen? Ik neem hem mee naar beneden, en ga wel even op de bank zitten, voordat mijn ouders dadelijk nog bozer worden.
Daar zitten we dan intussen met zijn tweetjes op de bank, nou ja tweetjes.. inmiddels met zijn drietjes. Woef is er al snel bij komen zitten.
We kijken maar wat rond in de kamer, niemand die wat zegt. Ik wacht maar tot Pieter zijn verhaal kwijt wil, ik dwing hem niets, maar hij praat niet veel, als ik een paar minuten later kijk, zie ik dat hij in slaap is gevallen.
Ik besluit hem maar te laten liggen, ik leg een deken over hem heen en ga zelf weer naar mijn kamer op bed liggen. Woef blijft wel de hele nacht bij Pieter liggen..
De volgende morgen hoor ik mijn ouders om 7 uur naar beneden stormen, ze zijn door de wekker heen geslapen, en ze zijn erg chagrijnig, ik ren mijn bed uit.. Pieter ligt beneden en ik denk dat ze nogal boos zullen worden als ze hem daar zo zien liggen.
Godverdomme, waarom lig jij beneden, hoor ik mijn vader al schreeuwen. Pieter schrikt wakker, huilend komt ie de trap op.. Ik sta al halverwege de trap, maar draai me om, en loop met Pieter mee naar boven. Ik wil hier weg, huilt Pieter. Het is altijd hetzelfde, ik ben het zat, en snikkend gaat loopt hij naar mijn kamer en gaat op bed liggen.
Met dikke, rode wallen onder zijn ogen ligt hij daar, een vuurrood gezicht, zijn gezicht vol tranen, en ik sta daar maar, wat moet ik nu doen?
Ik ga maar op mijn eigen bed liggen, en kijk wel hoe het gaat, ik ben ook nog erg moe, dus ik probeer nog wat te slapen, want vandaag moet ik samen met Pieter de garage opruimen, maar daar zal weinig van komen, ik denk dat Pieter en ik heel wat te bespreken hebben. Het gaat echt helemaal verkeerd met hem, ik denk dat ik hem maar voor stel om naar maatschappelijk werk te gaan, ik heb er althans baat bij gehad, dus hij misschien ook wel, het is een oplossing, we kunnen het proberen, anders zou ik het ook niet weten…
Elke nacht wakker liggen, de hele dag moe en chagrijnig zijn, dat heb ik niet voor mijn ouders over, en Pieter en ik zijn normaal altijd vrolijk, alleen nu beïnvloeden onze ouders ons leven te veel, en dan zie je het, dan gaat het verkeerd.
Ineens komt mijn moeder mijn kamer binnenstormen, ze vraagt wat er aan de hand is, Pieter doet net alsof hij slaapt, ik geef maar gewoon antwoord en zeg dat het allemaal hun schuld is, dat ze nooit tijd voor ons hebben, en niks met ons doen. O ja, en ik had een leuke verjaardag hè gisteren.. zei ik er nog bij. Dat mogen ze wel even voelen, het zal hun niet veel doen ben ik bang voor, maar dan weten ze tenminste hoe ik er over denk. Trouwens, zei ik, ik heb het ’s middags hartstikke leuk gehad met Pieter en Woef. Maar een verjaardag met jullie kan ik me niet meer indenken.. Zal ook nooit meer komen want over een tijdje ga ik het huis uit, als ik mijn studie af heb gerond. Zo gelukkig, zegt mijn moeder zuchtend, zijn we van jou af. Ik voel me al boos worden, maar ik moet me rustig houden, voordat Pieter dadelijk ook uitbarst, en dan is het helemaal welletjes.
Ga maar snel werken, dat doe je toch altijd? Waarom sta je nu hier op mijn kamer? Je geeft toch niets om ons, ga dan nu maar. Zei ik boos en verdrietig tegelijk. Ja, ga maar ik wil slapen godverdomme, riep Pieter boos. Wat is er met jou aan de hand? Vroeg mijn moeder verbaasd aan Pieter, maar Pieter gaf geen antwoord en wees met zijn vinger naar de deur. Zie je mam, zei ik, Pieter wil dat je gaat en ik ook, dus je hebt geen reden nog hier te blijven.
En daar ging mijn moeder, langzaam slenterend naar de deur. Ik hoorde Pieter zuchten, en ook ik was blij dat ze eindelijk ging, want ik kon me niet lang meer inhouden. En Pieter helemaal niet, die zou mijn moeder wel kunnen schieten op dit moment, en mijn vader al helemaal. Dus ik ga vandaag de hele dag met Pieter van huis weg, zodat hij af kan koelen, en afleiding heeft, en we leuke dingen kunnen ondernemen. Ik denk dat we even naar de stad gaan of even naar een pretpark. Ik weet het nog niet, nu gaan we in ieder geval eerst even slapen, nu hun naar het bedrijf zijn kunnen wij tenminste rustig slapen, althans dat hoop ik maar.
Ik lig nog even in mijn studieboek te lezen, en Pieter is in de tussentijd in slaap gevallen. Nu ga ik ook maar slapen..
3 uur later schrik ik wakker.. al half 11?? Pieter ligt niet meer in zijn bed, ik loop dus maar naar beneden, en ik zie Pieter buiten zitten met Woef in zijn armen. Ik smeer een broodje en loop naar buiten, Woef komt op me afgestormd, hij ziet tenslotte eten.
Pieter schrikt. Zo eindelijk wakker slaapkop? Lacht hij.
Lekker geslapen vraag ik hem? Waarop hij een keer uitgebreid gaapt, oh, jawel hoor. Alleen ik ben nog een beetje moe, het was me het nachtje wel, eerst in mijn bed slapen, dan beneden slapen, dan weer boven, nou ja.. het moet niet gekker worden.
Daar kan je niets aan doen Pieter. Ik heb die tijd ook gehad, maar ik had even een voorstel, zullen we vandaag naar de stad gaan of naar een pretpark of net waar jij zin in hebt? We moeten leuke dingen doen, afleiding hebben.
Jaaaaaaaa we gaan naar de stad. Lekker rondsnuffelen naar nieuwe spulletjes!! Riep Pieter enthousiast. Is goed, dan doen we dat. Die garage ruimen we wel een andere keer op, of ze doen het zelf, ik heb er geen zin in. Maar ik had nog een voorstel, of meer een vraagje. Ik zat te denken, jij hebt het moeilijk, en kan er niet goed over praten, wat je dwars zit, en ik had dat toen ook op jou leeftijd, en bij mij heeft maatschappelijk werk goed geholpen, lijkt dat jou wat? Als je wilt ga ik wel met je mee. Maar het is het proberen waard, als je er niets aan hebt, of het te moeilijk voor je is, kan je het zo afzeggen, maar je kunt het desnoods een keer proberen. Wat vind jij daarvan? Euhm.. Wat vind jij dat ik moet doen? Vraagt hij mij. Nee het is jou keus ik kan dit niet beslissen voor je. Ik wil wel gaan, maar dan moet je wel mee, ik vind het een beetje eng. Nou dan beloof ik je dat ik mee ga, zeg ik hem toevertrouwd. En hij kijkt me aan en lacht een beetje. Ik ben zo blij dat je mijn zusje bent, en zo voor me klaarstaat, wat zou ik zonder je moeten, zegt hij terwijl hij me bloedserieus aan kijkt.
Ik voel mijn wangen rood worden. Haha Claudia bloost!! Lacht hij.
En daar zaten we dan met zijn drietjes in de tuin. Te genieten van de zon.
__________________
Maar verliefd zijn is veel leuker....
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 16-07-2004, 14:50
Verwijderd
Zinnen die mensen zeggen horen met aanhalingstekens te beginnen en ergeren en verder vind ik het een puberaal verhaaltje zonder een kop of staart of enige originaliteit sorry, opbouwende kritiek is er niet bij nu, straks heb ik wat meer tijd.
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 14:56
Ingetjuhh
Avatar van Ingetjuhh
Ingetjuhh is offline
Citaat:
Krummeltje schreef op 16-07-2004 @ 14:50 :
Zinnen die mensen zeggen horen met aanhalingstekens te beginnen en ergeren en verder vind ik het een puberaal verhaaltje zonder een kop of staart of enige originaliteit sorry, opbouwende kritiek is er niet bij nu, straks heb ik wat meer tijd.
Weet ik dat dat met aanhalingstekens moet, maar die heb ik in dit verhaal niet gebruikt.
Het is ook niet af.
__________________
Maar verliefd zijn is veel leuker....
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 15:01
Millroy
Avatar van Millroy
Millroy is offline
Als je weet dat het zo moet, waarom doe je het dan niet?
Nu is het nogal verwarrend.
Je wisselt van tijd.
Riep<=>vraagt.
Je herhaalt soms teveel namen.
In één zin staat 3 keer pieter, 2 keer zelfs naast elkaar.
Maar ach.
Nu wordt je vast kwaad ofzo, want je reactie op Krummeltje was lichtelijk kortaf.
Dat zal me niets kunnen schelen.
Dus spaar jezelf de moeite. If you don't get pissed of, niets dan goeds.
__________________
I can say what I want to, even if I'm not serious. Just kidding!
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 15:02
AC Milan 7
Avatar van AC Milan 7
AC Milan 7 is offline
K vind t erg goed, het maakt mij niet uit of er wel of geen aanhalingstekens ofzo inzitten, kan altijd nog maar het gaat om de inhoud van het verhaal en dat is erg goed. Misschien zit er ook nog een boodschap in voor ouders dat ze niet helemaal hun kinderen moeten verwaarlosen
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 15:03
Ingetjuhh
Avatar van Ingetjuhh
Ingetjuhh is offline
Citaat:
Millroy schreef op 16-07-2004 @ 15:01 :
Als je weet dat het zo moet, waarom doe je het dan niet?
Nu is het nogal verwarrend.
Je wisselt van tijd.
Riep<=>vraagt.
Je herhaalt soms teveel namen.
In één zin staat 3 keer pieter, 2 keer zelfs naast elkaar.
Maar ach.
Nu wordt je vast kwaad ofzo, want je reactie op Krummeltje was lichtelijk kortaf.
Dat zal me niets kunnen schelen.
Dus spaar jezelf de moeite. If you don't get pissed of, niets dan goeds.
ik wil dr best op reageren hoor
alleen maar fijn dat er hier gunstige kritiek wordt gegeven
__________________
Maar verliefd zijn is veel leuker....
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 15:04
Ingetjuhh
Avatar van Ingetjuhh
Ingetjuhh is offline
Citaat:
AC Milan 7 schreef op 16-07-2004 @ 15:02 :
K vind t erg goed, het maakt mij niet uit of er wel of geen aanhalingstekens ofzo inzitten, kan altijd nog maar het gaat om de inhoud van het verhaal en dat is erg goed. Misschien zit er ook nog een boodschap in voor ouders dat ze niet helemaal hun kinderen moeten verwaarlosen
dankje
zo zie ik het ook maar dit verhaal vind ik zelf ook niet echt geweldige.
een andere van mij wel, en daar staan wel aanhalingstekens in
is wel goed.
maar dat is nogal lang..
__________________
Maar verliefd zijn is veel leuker....
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 15:05
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
Tja, het is een enorm chaotisch verhaal. Waarschijnlijk is het ook maar een kladje. Ten eerste: Als je zo'n groot stuk post, is het fijner als je het opsplitst, dat leest veel gemakkelijker. Getallen, behoor je voluit te schrijven. Daarbij heb je een enrom lange inleiding voordat er iets gaat gebeuren, je vergeet af en toe bijna dat ze jarig is. Dan ook nog; als mensen iets zeggen zet je dat tussen aanhalingstekens en begin je een nieuwe regel.
Het zijn daarbij ook nog eens érg lange zinnen! Met idioot veel komma's, probeer eens of je die zinnen kan opsplitsen? En je gebruikt ook nog eens heel veel zinnen met een komma voor de en.

Aangezien er zoveel fouten in stonden en ik zo lui ben, ga ik deze niet allemaal verbeteren. Maar hier toch een paar zinnen die mij opvielen:
Citaat:
ik zet hem op mijn bed en ga er langs zitten
Je gaat er toch niet langs zitten, maar ernaast?
Citaat:
niemand zal ons hier storen of lastig vallen.
Hier zeg je eigenlijk twee dezelfde dingen.
Citaat:
ik had het lef niet door te snijden.
Door te drukken..door te snijden klinkt niet.
Citaat:
Ik had tenslotte bijna toetsweek
Hoe kan het, dat als je bijna een toetsweek hebt, er al mensen op vakantie zijn?
Citaat:
Pieter wil zin heeft mee te gaan,
Pieter wel zin heeft om mee te gaan.
Citaat:
mijn broertje die is buiten aan het spelen.
Ik ken maar heel weinig mensen die op hun 15e nog buitenspelen...
Citaat:
ik dwing hem niets
-s
Citaat:
nu hun naar het bedrijf zijn
nu zij naar het bedrijf zijn.

Pff...en nu stop ik . Nogmaals, ik vind het erg slordig hoor..Ik hoop dat je wat aan mijn aanwijzingen hebt
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 15:07
Ingetjuhh
Avatar van Ingetjuhh
Ingetjuhh is offline
Citaat:
Nijn* schreef op 16-07-2004 @ 15:05 :
Tja, het is een enorm chaotisch verhaal. Waarschijnlijk is het ook maar een kladje. Ten eerste: Als je zo'n groot stuk post, is het fijner als je het opsplitst, dat leest veel gemakkelijker. Getallen, behoor je voluit te schrijven. Daarbij heb je een enrom lange inleiding voordat er iets gaat gebeuren, je vergeet af en toe bijna dat ze jarig is. Dan ook nog; als mensen iets zeggen zet je dat tussen aanhalingstekens en begin je een nieuwe regel.
Het zijn daarbij ook nog eens érg lange zinnen! Met idioot veel komma's, probeer eens of je die zinnen kan opsplitsen? En je gebruikt ook nog eens heel veel zinnen met een komma voor de en.

Aangezien er zoveel fouten in stonden en ik zo lui ben, ga ik deze niet allemaal verbeteren. Maar hier toch een paar zinnen die mij opvielen:

Je gaat er toch niet langs zitten, maar ernaast?

Hier zeg je eigenlijk twee dezelfde dingen.

Door te drukken..door te snijden klinkt niet.

Hoe kan het, dat als je bijna een toetsweek hebt, er al mensen op vakantie zijn?

Pieter wel zin heeft om mee te gaan.

Ik ken maar heel weinig mensen die op hun 15e nog buitenspelen...

-s

nu zij naar het bedrijf zijn.

Pff...en nu stop ik . Nogmaals, ik vind het erg slordig hoor..Ik hoop dat je wat aan mijn aanwijzingen hebt
haha
ja tuurlijk wel
en dit is idd een kladje
__________________
Maar verliefd zijn is veel leuker....
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 16:08
Verwijderd
Citaat:
Millroy schreef op 16-07-2004 @ 15:01 :
Als je weet dat het zo moet, waarom doe je het dan niet?
Nu is het nogal verwarrend.
Idd, het leest daardoor gewoon ontzettend rot.
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 16:29
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
Citaat:
Millroy schreef op 16-07-2004 @ 15:01 :
Als je weet dat het zo moet, waarom doe je het dan niet?
Nu is het nogal verwarrend.
Vind ik idd ook een beetje vreemd

Citaat:
een andere van mij wel, en daar staan wel aanhalingstekens in
is wel goed.
maar dat is nogal lang..
Waarom doe je in het ene verhaal wel aanhalingstekens - zoals het hoort - en in het andere verhaal niet? Als dat andere verhaal wel goed is, waarom post je dat dan niet ook? Maakt niet uit of het lang is, dan deel je het toch gewoon op in stukken?! Als het echt goed is, weten de echte letteraars hier het wel te waarderen, of het nu lang is of niet.
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 16:32
Ingetjuhh
Avatar van Ingetjuhh
Ingetjuhh is offline
Citaat:
Nijn* schreef op 16-07-2004 @ 16:29 :
Vind ik idd ook een beetje vreemd


Omdat dat nog al vervelend typt en ik toen op laptop zta en nog geen tijd heb gehad het te veranderen


Waarom doe je in het ene verhaal wel aanhalingstekens - zoals het hoort - en in het andere verhaal niet? Als dat andere verhaal wel goed is, waarom post je dat dan niet ook? Maakt niet uit of het lang is, dan deel je het toch gewoon op in stukken?! Als het echt goed is, weten de echte letteraars hier het wel te waarderen, of het nu lang is of niet.
ik zal hem binnekort posten
__________________
Maar verliefd zijn is veel leuker....
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 16:42
Verwijderd
Mmmm, niet uitgelezen. Na de eerste alinea ben ik gestopt, door de stijl en gebrek aan originaliteit. Dit is echt zo'n standaard verhaaltje met een moraal en dergelijke. Teveel gegevens in één keer en een onboeiend onderwerp. Dit kan mijn aandacht dus echt niet vasthouden.
Misschien ga ik nog foutjes zoeken, al heeft Nijn* er al aardig wat uitgehaald. Verf het eens in de kleur originaliteit en geef het geheel wat aanhalingstekens. Dan is de kans stukken groter dat ik het uitlees.

Grim
Met citaat reageren
Oud 16-07-2004, 17:23
Millroy
Avatar van Millroy
Millroy is offline
Moraal suckt
Ik schrijf zelden met een moraal.
Tenzij je een gevonden honderd euro biljet in de ringvaart gooien een moraal vind.
__________________
I can say what I want to, even if I'm not serious. Just kidding!
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Psychologie Muziektopic #7
Verwijderd
499 26-03-2008 12:27
Verhalen & Gedichten Een derde gedachte, (verhaal, nog niet af).
Noor-91
3 26-01-2006 10:55
Verhalen & Gedichten gewoon een gedichtje
DiaNNe>!!!
3 22-04-2005 16:56
Verhalen & Gedichten Dagboek Janne
Margriet
2 06-07-2003 20:33
Verhalen & Gedichten Een dagje van een afdeling
Eend
15 09-12-2002 14:11
Levensbeschouwing & Filosofie Dag des Oordeels
Mujahidien
82 24-02-2002 22:59


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 05:56.