Advertentie | |
|
27-02-2004, 19:23 | |
Ik wil eerst even zeggen dat ik het heel naar voor je vind en dat ik hoop dat je er snel weer bovenop komt.
Ik heb het zelf ook heel erg gehad. Ik was altijd heel erg in mezelf gekeerd. En durfde nooit wat te zeggen, en had eigenlijk geen vrienden, en ik werd ook nog eens gepest. Op een gegeven moment kreeg ik het gevoel dat hoe ik mijn0 leven leefde (beetje zwaar uitgedrukt sorry) niet was hoe ik was. Kortom dat ik zelf heel anders was dan hoe ik me voordeed. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: zo kan het niet langer. het is misschien een cliche, maar ik heb gewoon tegen mezelf gezegd dat ik ook iets waard was, en dat ik ook best vrienden mocht hebben. langzaam aan werd ik toen wat opener. Ik denk dat je jezelf ook moet motiveren, en daarnaast idd alles doen wat de anderen al gezegd hebben. Ik had er nog een mooi gedichtje over maar ik kan het niet meer vinden... jammer ik zoek nog wel ff door gr's renske |
27-02-2004, 20:27 | |
Ik herken je verhaal heel goed, ik ben op de basisschool en de middelbare school nogal gepest en dan heb je snel de neiging om maar niks te zeggen en weg te kruipen in de hoop dat je niet opvalt en zodat je niks verkeerds zegt. Ik zit op de universiteit sinds dit jaar, ik had voor mezelf besloten een nieuwe start te maken waarbij ik vanaf het begin gewoon de vrolijke gezellige ik wou zijn, dat is ook voor een groot deel gelukt en ik zit tot nu toe alleen nog maar met vrienden daar, ik heb een aantal mensen met wie ik veel op trek en die zijn voor mij heel erg belangrijk, tijdens de basisschool en de middelbare school heb ik dat soort mensen heel erg gemist, van die mensen tegen wie je alles kunt zeggen en die alles van je kunnen hebben
Er zijn bij mij 2 dingen die ervoor gezorgd hebben dat ik veel meer durf, de eerste is mijn vriend, die sleept me overal mee naartoe en spoort me aan in de trant van "doe t nou eens gewoon, niet zo miepen" en dat werkt. Het tweede is mijn werk in de horeca, ik werk in de bediening en dan moet je wel mensen aanspreken en een praatje maken. Ik heb het er pas nog met mijn baas over gehad, volgens hem (en ook volgens verschillende vaste klanten) heb ik daar enorm veel geleerd op sociaal gebied, ik durfde in het begin geen woord te zeggen maar nu praat ik net zo hard mee als anderen, ik heb daar echt een hoop geleerd. Als je er nog eens wat meer over wil praten ben ik vaak beschikbaar op MSN en natuurlijk via email/pm
__________________
LAAT ME NOU EENS RUSTIG UITBELEDIGEN!
|
28-02-2004, 13:41 | |
Nou wil ik je niet gelijk de schrik van je leven aanjagen, maar wat relaxxamann zei klopt op zich wel: het lijkt zeer veel op het beeld van een PDD-NOSser. Let er wel even op: NOS alleen al staat voor Not Otherwise Specified, dus met andere woorden: mensen met PDD-NOS hebben een (wordt meestal beschreven als) aan autisme verwante stoornis, waarin ieder PDD-NOSser volledig verschild van de ander. En omdat het iemand zegt dat het op PDD-NOS lijkt, wil het nog niet zeggen dat het ook PDD-NOS is. Tenzij die persoon daarvoor geleerd heeft natuurlijk, maar zoiets stel je sowieso niet aan de hand van een paar regels vast. Voor hetzelfde geldt is het bij jou gewoon een onderdeel van je karakter.
Waarom weet ik dit? Vrij simpel - en dit zal waarschijnlijk niet als een schok komen - ik heb PDD-NOS. Anders gezegd, ik ben sociaal-emotioneel zwakbegaafd. En ik herken mijzelf praktisch in wat jij hebt beschreven. Ik zal nooit op een stel mensen afstappen en er zomaar bij gaan zitten of een praatje maken, tenzij ik die heel goed ken. Mensen zijn mij overigens ook zo weer vergeten, maar dat terzijde. Ik kom praktisch nergens, ik heb een hekel aan plaatsen waar veel (vreemde) mensen zijn, en mijn vriendenkring is niet groter dan twee of drie personen. En het is mij nooit goed gelukt om contact te krijgen met andere mensen, omdat ik mijn constant te onzeker voel tegenover hen. Wat dat aan gaat ben ik een doemdenker pur sang. Daarnaast ben ik ook nog eens een Star Trek fan (of Trekkie, zoals men wil), en niemand zit te wachten op een sociaal-emotioneel zwakbegaafde Trekkie. Ik was altijd al goed in de meest vreemde combinaties te maken Nu kom ik niet met tientalle tips aanzetten zodat je vanavond al je vriendenkring sterk kan gaan uitbreiden: dit heeft mij nu al mijn hele leven dwarsgezeten en dit gaat sowieso niet zomaar over. Ik zet dit alleen nu maar even neer zodat je weet dat er meer mensen zijn die exact (waarschijnlijk zelfs erger) hetzelfde probleem als jij hebben. Nog even over PDD-NOS: Sociaal-emotioneel zwakbegaafdheid - of met andere woorden: het niet goed kunnen omgaan met de medemens - is slechts een onderdeel van de stoornis, en ik zeg dus niet per definitie dat jij dat ook hebt (dat dat wel even duidelijk is ). Bij mij doet de stoornis zich voor als: - Zeer star en lineair denkpatroon: als ik iets in mijn hoofd ben, dan krijg je dat er ook heel moeilijk weer uit. Dit hoeft overigens niet persé door mij in mijn hoofd gezet te worden: dit kan ook gewoon doordat mij iets verteld is of als ik iets gelezen heb wat ik voor waarheid aanneem. - Het gedeeltelijk leven in een eigen wereld: komt een beetje voort uit het eerste punt. Dit doet zich voor als het anders opstellen van prioriteiten zoals ik ze het best vind uitkomen, weinig contact met anderen omdat deze mijn beeld wat kunnen verstoren (angst) en dus uiteindelijk in een gedeeltelijke isolatie - waardoor het juist weer makkelijker is om in een eigen wereld te kruipen. Dit wil overigens niet zeggen dat ik niet doorkrijg wat er om mij heen gebeurd, wat dat aan gaat ben ik net zo realistisch als ieder ander. - Noodzakelijk structuur nodig: als je mij in een volledig nieuwe situatie zet met dingen die ik niet ken, dan gaat die ongeheid mis. Mensen zijn wat dat aan gaat het ergste, om maar even een voorbeeld te geven: bij een nieuwe deur weet je wat hij maximaal kan doen (open en dicht, van binnen naar buiten of andersom). Mensen zijn volledig onvoorspelbare wezens waarvan je nooit weet wat ze gaan doen waardoor het moeilijk is mijzelf in anderen te kunnen plaatsen (sociaal-emotioneel zwakbegaafd dus). Omdat mensen geen structuur bieden - tenzij je ze al veel langer kent - probeer ik die in het echt zoveel mogelijk te vermijden. Wanneer een van deze dingen onstabiel wordt, kan ik daar nogal heftig op reageren. En vooral in het begin vonden anderen dat leuk om me daarin uit te lokken. Dus om die scenario's te voorkomen - en omdat ik altijd de indruk heb dat toch niemand op mijn afwezigheid zit te wachten (te oninteressant of te vreemd) - geeft het mij aan de ene kant een veiliger gevoel om mijn contact met anderen te minimaliseren, maar aan de andere kant slaat het ook gelijk een brug die steeds moeilijker wordt om over te steken. En terwijl ook ik zo nu en dan wat menselijk contact nodig heb.
__________________
KIET: "We are not here to create disorder, we are here to protect disorder!"
Wanted: 30 Chinamen and a zeppelin for elaborate practical joke. |
Advertentie |
|
Topictools | Zoek in deze topic |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Doorgaan, of andere contacten zoeken? marcel1990 | 39 | 27-04-2013 21:42 | |
Psychologie |
Borderline (BL) MisterDJ | 10 | 11-05-2005 07:11 | |
Seksualiteit |
Sekshoroscopen! Elister | 81 | 14-07-2004 17:27 | |
Liefde & Relatie |
Lastige situatie Contact ex terwijl vriend! Jullie mening?! ShiningStar | 7 | 26-09-2003 19:54 | |
Liefde & Relatie |
Geen contact meer met iemand willen hebben, hoe zeg je dat subtiel? Quiana | 8 | 14-10-2002 19:27 | |
Liefde & Relatie |
contact leggen met een leuke meid Dotcom | 13 | 05-03-2002 17:14 |