MeMENTo: DE TRILLING
Ik spiegel, jij spiegelt, wij spiegelen,
spiegelen als oude spiegels boven
niet omdat ze in een kracht geloven
maar omdat ze spiegelbeelden zijn
Omdat ze elkaar reflectie zijn,
Ontsprongen uit elkaars land
Laten we dan ook eens vluchten
Naar de zolderkamer waar zij staan
Gewoon, niet gewikkeld in papier
De glazen glimlachen staren we aan
MeMENTo: IK TRIL NOG
En pats
Pits pats, jouw wimper
Verliest omdat mijn oog even verloor
Grijp ik dan net even naar mijn haar
Omdat jij het niet vond
Een juist gebaar
Maar jij kijkt dieper in mijn glas
Zuiver dan de zuiverste waterplas,
Zoals je toen was
Silhouet als silhouet
Naam als naam
Vinger als
Hand als
Jij als ik
Zo ver als een spiegel naar een spiegel reiken kan
werd liefde wetenschappelijk bewezen te ver te zijn
Ik ben geintergreerd door een nieuw beeld: hoe ver reiken de spiegelbeelden van twee spiegels in elkaar. Ik denk dat als twee personen zo zijn voor elkaar: zich tot over de verste verten in elkaar spiegelen. Daar, in die te verre verte werd liefde geboren.
Een plaats die we niet meer kunnen zien, toch niet met het bewuste (!) oog
Groetjes, Dreampoet