Het grote lucht-je-hart topic!

Happydeath schreef op 09-03-2004 @ 20:41:
Jeetje, wat rot voor je. Als ik je goed begrijp vind je dat er met je gesold wordt door het Riagg? Heb je dat duidelijk gemaakt en heeft het Riagg daar op gereageerd?

nee, ik vind neit dat ze met me sollen, ze hebben er ook duidelijke redenen voor enzo, maar ik moet gewoon even de knop omdraaien, de komende tijd gaat er heel ander uit zien dan ik had verwacht. toen ik vorige week met ontslag ging op de paaz hadden we afgesproken dat ik bij de riagg in behandeling zou blijven maar op de dagbehandeling 2 modules mee zou draaien ter ondersteuning, dat had ik met psychiater en ouderbegeleider van de dagbehandeling afgesproken. maar het riagg denkt daar anders over. ik was bezig met een aanmelding op de viersprong, maar door de crisis die ertussen gekomen is, ben ik te labiel voor de viersprong, dus hebben ze liever dat ik (eerst) naar venray ga. nou is daar een wachtlijst (hoelang dat gaan ze deze week vragen) en ze vinden het niet verstandig om in de tussentijd zo veel op en neer te reizen (school, riagg en de dagbehandeling liggen ver uit elkaar), dus daarom dat daar een andere invulling moet komen, misschien dus volledig naar de dagbehandeling en ook daar naar school...
dat is gewoon even erg veel om te behappen, daarom moest ik het ff kwijt, en dat komt er altijd een stuk agressiever uit dan ik het bedoel.

[yuck fou]

[QUOTE]kaatje in da house schreef op 09-03-2004 @ 18:20:
ik dacht door schade en schande wijs te zijn geworden, en heb al heeeel lang een muur om me heen gebouwd, puur voor mn eigen veiligheid. want als ik ging praten kwamen de beelden weer terug, de herinneringen en dat wilde ik nooit maar dan ook echt nooit meer voor me zien, horen, voelen..

hou er niet van om over mn eigen problemen te praten, ik stop alles weg en wil het vergeten! ik wilde onkwetsbaar zijn voor de buitenwereld, en dat ben ik nu ook, maar ik ga er kapot aan...

ik weet dat ik moet praten! maar ik durf niet, ik ben zo bang...
ik heb genoeg nare dingen meegemaakt, maar die probeer ik weg te drukken en te vergeten, stom stom stom

mijn adem stokt gewoon als ik ook maar probeer om iemand mijn verhaal te vertellen, iets in mij blokkeert het gewoon, en t erge is is dat ik dat mezelf heb aangeleerd.

ik wil niet meer gillend wakker worden uit de nachtmerries, ik wil geen flashbacks meer. maar daarvoor moet ik praten...

ik zet nu mn mentale pijn om in agressie (weg van minste weerstand) of in fysieke pijn, alles beter dan die herinneringen!

ik haat mezelf dat ik het niet kan, dat ik niet kan praten, ik wil het wel maar kan het niet!
ik wil gewoon verder kunnen, k wil rust in mn hoofd

Ka [/QUOTE]

damn, ik snap hoe je je voelt, ik heb dat ook jarenlang gedaan (alles wegstoppen, met niemand willen praten, jezelf isoleren)
maar de afgelopen tijd is alles veranderd. ik heb nu een vriend die zoiets vroeger ook had, het gaat langzaam maar het helpt me wel, praten over toen wordt makkelijk. en het lucht op. ook heb ik er een goede vriendin bij gekregen die ik 100% kan vertrouwen, haar heb ik nog nix verteld maar dat ben ik zeker van plan. ze ziet in mijn ogen dat er iets is. het is heel moeilijk en het gaat langzaam, maar met de juiste mensen om je heen wordt het al makkelijk, ik hoop dat het goed komt met je. (ik ga aan je lang aan deze reactie van jou blijven denken) als je het echt niet meer weet, wees dan nooit bang om om raad te vragen, er zijn altijd mensen die om je geven en/of je willen helpen.

ik hoop dat je hier iets aan hebt...

[Daantje_0705]

Kruimel schreef op 09-03-2004 @ 17:34:
Weet je wat best goed helpt tegen die spanning? Lekker tegen je vriendje aan in slaap vallen. Echt, die rust kan zo fijn zijn! En nu weet ik toevallig dat jij best een lief vriendje hebt... Kop op, examens zijn ook maar gewoon toetsen, alleen dan de laatste. Het veroorzaakt wel veel spanning, maar als het over is vraag je je af waar dat nou nodig voor was.

Dankjewel voor je lieve reactie Had ik echt even nodig, dat doet me echt goed. Daarom ben ik ook groot fan van dit topic. Ik zou nu ook heel graag in Michels armen in slaap willen vallen tis alleen zo jammer dat IJmuiden - Goes twee en half uur reizen is. Ik ben wel heel blij met zo'n lief vriendje nu hoor

~Fantome~ schreef op 09-03-2004 @ 18:16:
heej lieve daan!

Ik kan me heel goed voorstellen wat je bedoeld hoor. Ik zit nu (zoals je weet?) in 5havo, heb over 6 weken pas weer toetsweek (of SET - week zoals sommigen het noemen). daarna examen, en als ik het haal, niet meer naar deze school.
De situatie ligt wel wat anders.. ik ben bang dat ik de vriendschappen (welke best lang hebben geduurd voordat ze op waren gebouwd) weer gaan vervallen. Leraren missen? ochja... niet echt eig. Behalve mn vertrouwenspersoon misschien, kon altijd wel goed met haar praten... Maar daar kom ik wel weer overheen

heej maar daantje, iedereen heeft eens een dipje hoor, zelfs jij... Je komt er wel boven op, echt waar. Zorg goed voor jezelf.

Tuurlijk weet ik dat je in 5 Havo zit Ben blij dat er mensen zijn die het herkennen. Mijn klasgenoten gedragen zich echt zo alsof ze echt blij zijn dat ze over drie weken van school zijn maar ik ben er gewoon nog niet aan toe denk ik (misschien over drie weken wel, dat weet ik niet).

En tuurlijk heeft iedereen wel eens een dipje en natuurlijk lijkt het bij anderen altijd minder erg dan wanneer je er zelf midden in zit.

Dankje voor je lieve reactie

Ik smste een vriendin van me, we spraken gisteravond wat af. zij zei dat ze het allemaal niet wist. ze dacht niet echt dat ik me soms aanstelde, maar kon gewoon niet geloven dat het slecht met me ging, wilde het niet geloven, whatever.

Jij hebt niets fout gedaan. Mensen hebben gewoon een bepaald beeld van jou en kunnen dat moeilijk bijstellen als het niet blijkt te kloppen. Je bent altijd vrolijk en opgewekt dus hoe kan je in vredesnaam zo depressief zijn? Kom op, zo erg is het toch niet?

Ik heb geen oplossing. Als jullie vriendinnen willen blijven, zullen jullie iets aan het vertrouwen moeten doen.

waarom durf ik haar niet te vertellen wat ik voor haar voel??
dit gaat echt al lang zo,ik denk dat zij mij ook meer dan aardig vind,en ik ben echt gek op haar (voor het eerst in mijn leven voel ik me verliefd) maar ik heb het lef gewoon niet

[heldine]

als ik het goed begrijp komt het erop neer dat zij niet begrijpen waarom jij je zo naar voelt, en dat jij op jouw beurt niet begrijpt waarom zij dat niet begrijpen?

zij zijn niet depressief, en kunnen zich dus moeilijk in jouw situatie verplaatsen. sommige mensen kunnen dit wel, dat betekent niet altijd dat die jou beter kennen, vaker dat zij die zaken beter begrijpen.

misschien moeten jullie beter samen praten. je vriendin zegt dat ze zichzelf veracht omdat ze soms zo over je denkt, dat zegt toch veel? ze geeft om je, houdt waarschijnlijk zelfs van je.
het is nu eenmaal moeilijk voor buitenstaanders te begrijpen hoe jij je zo naar kan voelen, terwijl zij zich misschien wel goed voelen. het is ietwat vreemd om te zien dat iemand die je kent ineens anders op situaties reageert als vroeger. het is voor jou, en voor je vriendinnen een rare en moeilijke situatie, maar je komt er wel uit, denk ik.

sterkte..

[forumfreakie]

Ik denk dat je je is in moet leven in de gedachtengang van je vriendin. Alles lijkt goed met jou te gaan en bijna niks wijst erop dat dit niet zo is. Dan is het heel moeilijk voor haar omdat zomaar te zien. Ze kan niet in je gedachten kijken. Voor haar gevoel zijn er mensen die veel meer depri zijn.
Gewoon wat geduld met elkaar hebben en het er goed over hebben.

veel sterkte.

[phensicske]

Het is ook zo dat iemand iets als een levensgroot probleem kan beschouwen, terwijl de ander dit als een kleine hindernis ziet.

Als jij je inderdaad niet zo lekker in je vel voelt en het nogal veel naar voor brengt, kan dit een mis beeld opwekken bij die vriendin.
Dan denkt zij dat je enkel nog daarover kan spreken, terwijl zij niet direct een groot probleem ziet (kent).

Het is niet gemakkelijk als je weet dat een vriend in 'nood' is. Zeker wanneer dit niet zo zichtbaar is (op het eerste zicht).

Ik zou er nog eens rustig over praten met haar als ik jou was.

[magicflower]

Hey,

Oke, dit gaat een vreselijk warrig verhaal worden. Vooral omdat het nog zo vroeg is en ik al 2 nachten vreselijk slecht geslapen heb.

Euhm.....Mijn verhaal begint op school. Sommige stukken staan al op psych.

Ik zit met een slotgevoel in mijn klas en heb 0,000000 motivatie om nog iets te doen voor school.
Ondanks dat ben ik bang voor reacties van leerkr8en als ze merken dat ik niks doe. Heb faalangst ook.

Mijn klasgenoten doen bijv vandaag of ze me begrijpen en moeite willen doen om mij op mijn gemak te stellen. Morgen is bijv alles wat ik zeg/doe fout in hun ogen. En overmorgen bijv. zeggen ze bijna geen woord tegen me. m.a.w. hun gedrag tov mij wisselt iedere dag.

Ik denk er over om te stoppen met school na dit jaar. word in de zomer 18 en of ik nu blijf of ni, een diploma haal ik op mijn school toch nooit. Ik kan me ook niet meer concentreren enzo.

Ik ga proberen in contact te komen met een organisatie die zich bezighoudt met de tewerkstelling van gehandicapten. Ik weet niet of ze me een voorstel kunnen doen dat past bij mijn situatie (handicap+schoolniveau enzo) maar het valt in elk geval te proberen.

Iemand zei hier iets over moodswings en om het minste triest zijn. Heb ik dus ook want het hele bovenstaande verhaal zit me heel hoog.

Gistermorgen was ik goedgezind. Ik had de moed weer om de draad op te pikken....

Tot gistermiddag, een vriendin van me geeft een opmerking die goed bedoeld was maar wel verkeerd overkwam op die moment en hup, dit meisje zit in tranen.

Later op de dag moest ik mijn hele verhaal aan iemand vertellen. (die persoon kon me in contact brengen met die organisatie maar dan moest die eerst dingen weten over mijn schoolniveau en toekomstbeeld enzo)....Dit meisje zat toen voor de 2de x op 1 dag in tranen.Mijn stemming slaat dus bij het minste geringste om.


Ik ben nu deze week nog de hele week thuis. De hele situatie is letterlijk op mijn lichaam geslagen waardoor ik last heb van een lage bloeddruk en een energietekort.
Ik kan school op dit moment niet aan.

Momenteel gaat het goed met me en het lucht op om dit op te schrijven.

Wie duimt er voor me dat ik me goed BLIJF voelen????

Groetjes Magicflower

[Droomvlucht]

magicflower schreef op 10-03-2004 @ 08:12:


Wie duimt er voor me dat ik me goed BLIJF voelen????

Groetjes Magicflower

*duimt op 2 duimen tegelijk*

[Droomvlucht]

Ik heb iets heel stoms gedaan.. geloof ik.

Ik ben sinds 2 weken weer suicidaal. Niet goed dus. Nou zou ik eigenlijk morgen therapie hebben, maar die heb ik afgezegd omdat ik eindelijk weer (2 uurtjes) naar school zou kunnen.

Vorige week heb ik geen therapie gehad, en volgende week is mijn therapeut op vakantie. Niet zo'n slimme zet dus geloof ik. Alhoewel ik wel morgen gesprek met mijn psychiater heb. Ik had net zoiets van "Dan kan ik daar mijn hart luchten".

Nu ben ik bang dat als ik over 2 weken aan mijn therapeut vertel dat het eigenlijk helemaal niet goed met me gaat, dat hij stomme vragen gaat stellen (najah stomme..) over waarom ik dan mijn therapie heb afgezegd...

Wat nu?..

mjah ben de onzekerheid zelve....

*in de war is*

[Nona]

Aragnabite schreef op 10-03-2004 @ 13:43:
Nu ben ik bang dat als ik over 2 weken aan mijn therapeut vertel dat het eigenlijk helemaal niet goed met me gaat, dat hij stomme vragen gaat stellen (najah stomme..) over waarom ik dan mijn therapie heb afgezegd...

Wat nu?..

mjah ben de onzekerheid zelve....

*in de war is*

Gedane zaken nemen geen keer. Het is rot dat het zo loopt, maar veranderen kun je het op dit moment niet. Doe gewoon je best je weer een beetje goed te voelen en leuke dingen te doen.

*knuf*

[x-Jola-x]

owkeej

ik voelde me de hele dag al ziek, ben toch naar school gegaan voor 1 uur bio en een repetitie voor het openbaar schoolexamen van muziek. kwam ik op school deden we bij bio nix nuttigs. Vervolgens tussenuur gehad, waar ik onderuitgezakt me op zat te vreten over die ongelooflijk trage *** compu, altijd hetzelfde . toen hadden we repetitie van het stuk, wannabe van de spice girls, voor de eerste x met band, bleek dat de band er geen ene reet van kon. En dat arrogante mens van een ...... kende haar partij oowk weer niet (> 'wow, het gaat wel snel hoor', pffffff wie heeft die cd van de spice girls nou niet?? ff de melodie meespelen is toch oowk weer niet zo moeilijk grrr) najah, het hele uur dus geen reet uitgevoerd, dus ik had net zogoed de hele dag thuis kunnen blijven, want ik heb gee reet gedaan , dat is pas frustrerend..

pff.... kheb m'n hart gelucht hoor

[magicflower]

......Ik word gechanteerd door degene die mijn beste vriendin zou moeten zijn. Ze zei letterlijk:"als je op school blijft krijg je mijn steun, anders niet."

Terwijl ik nog ni eens weet of ik uberhaupt een keuze moet maken. Voort zelfde geld kunnen de mensen van dat tewerkstellingsbureau mij niet eens een voorstel doen.

En ALS ik dan toch moet kiezen heb ik de keuze tss een vriendschap die heel serieus mijn heel wereldje voor me betekent en mijn geluk.

Althans zo komt het op mij over. Wat heb je immers aan vriendschap als je niet op mekaar kunt steunen?????

GVD ......Ik heb zo dikwijls geprobeerd om er voor haar te zijn....zo veel van haar geslikt, ze heeft al dikwijls mijn hart gebroken....En nu ik haar nodig heb chanteert ze me.

Ik was de dag goed begonnen maar nu voel ik me weer een wrak. ....

Groetjes Magicflower

[El Kim]

~~Fantôme~~ schreef op 09-03-2004 @ 16:17:
dan druk je toch gewoon op 'afbreken' of had je het te laat door?!

Te laat door

heeft die klant 950 naar huis meegenomen ipv 50 extra

het midden van de week..
goh.. wat gaat het toch langzaam.
Ik wil dat t heel snel t weekend is, maar ook weer niet.
Aan de ene kant krijg ik duidelijkheid, maar ik ben ook zo bang dat ik iets hoor wat ik niet wil horen. Heb zo'n naar gevoel! Ben zo bang! Wil m niet kwijt

[~~dolce~~]

presentatie
faalangst?
kan ik het wel?
uitlachen

*angst*

arrgh, verkeerd topic...

Ik ben het allemaal even heel erg zat. Mezelf, school, alles, mn vriend.
Ik heb morgen de 1e 4 uur vrij, en ik moet dan eigenlijk niet zeiken, maar ik doe het toch, omdat ik me doodverveel. Eerder naar school ga ik niet, want mijn vriend heeft dan ook tussenuren, en ik wil hem gewoon even niet zien. Heel lullig gezegd, misschien. Maar ik wil even niet. Ik loop ontzettend te twijfelen, want ik word doodmoe van dat gebonden zijn aan iemand die alles van je wilt weten en boos word als hij een keer iets niet weet. Dattie gewoon jaloers is, omdat ik aan iemand anders wel iets vraag en aan hem niet. Daar word ik moe van langzamer hand. Ik ben mezelf zat, omdat ik veel te laat begin met dingen voor school te leren en te maken. Zodat alles op het allerlaatste moment moet. Ik kan nog steeds geen nee zeggen en doe dus nog steeds veels te veel, wat ik eigenlijk allemaal niet aankan. Ik word ook schijtziek van al dat gedoe bij ons op school, en al die halve ruzies en mensen die elkaar niet meer willen spreken enzo. Nou ben ik binnenkort jarig, en ik weet niet wie ik moet uitnodigen, omdat die ruzie met die heeft ofzo. Bah, ik wil het gewoon even leuk hebben en niet moeilijk hoeven doen... Ik vier mn verjaardag gewoon niet. Punt. Alleen voor mensen van wie ik echt hou, en om wie ik echt geef. *dat worden er dus barweinig*
Bahbahbah
Nou, dat was het zeikuurtje weer hoor, sjonge.

dood en doodeng als ik alles van de vorige dag vergeet...

had gesprek op msn gehad... en k had het gistermiddag moelijk.. dat weet ik nog wel...

maar nu kan ik me alleen nog herinneren dat ik de computer uitgedaan heb en daarna in hoekje gekropen

natuurlijk heb ik niet voor niets de herinnering weggehaald.. maar ik hoop niet dat ik straks dingen bij mezelf ga ontdekken iets afgesproken heb waar ik niks meer van weet

zucht.. waarom doe ik dit... ik wil dit absoluut niet... *lucht hart*

zit gevangen in mijn verwarring..

wat was er zo erg dat ik het wilde vergeten gister??
*sla handen ineen en hoop dat ik mezelf gespaard heb*

en nu ben ik alleen maar aan het eten... ...beh..

vaag stukje van mij... maar ik luchtte mijn hart even
*heeft nu fractie van zijn gevoel opgeschreven*

en ben nog steeds MOE....... en ik wil nu schreeuwen en keihard muziek draaien en een stoel door het raam keilen enz. enz. enz. maar moeder slaapt haar roes uit * *

[phensicske]

Ik ben nu al beu voor wat nog komen zal.....praten, praten, praten...

Volgens mij luisteren die mensen enkel om mijn rariteiten te kunnen voortvertellen aan anderen. Kunnen ze nog eens goed lachen. argh

[Fantôme]

ook hier is am verboden neem ik aan?
goed dan....
only I got to say: big hug voor iedereen die het ff kan gebruiken nu.
(F)

waarom hebben mensen altijd hun oordeel al klaar over mij? is er iemand die mij kan vertellen wat ik verkeerd doe? soms vraag ik me af waarom ik rondloop op deze aardbol als er toch van alle kanten alweer gescheld en rotgedoe op me af komt. mag ik het ook leuk hebben? waarom denk ik dat het altijd om mij gaat als er gelachen wordt in mijn buurt? waarom denk ik dat mensen mij altijd ontwijken? bestaat er geen drankje wat zelfvertrouwen bevat? is er een drankje dat ervoor zorgt dat je hoofd leeg wordt? is er een drankje dat ervoor zorgt dat het leven leuk is en blijft? is er een drankje dat ervoor zorgt dat ik kan praten? is er een drankje dat ervoor zorgt dat ik mooi wordt? is er een drankje dat ervoor zorgt dat mensen me mogen?
dat ik dan mn tentamens wel verbeterd heb is 1, maar dat ik ook nog moet slagen is een tweede. moet ik dan maar gewoon doen wat Danny zegt? of is dat zonde? ik weet het niet hoor. waarom stelen mensen geld? waarom stelen mensen geld van mij? stelletje zieke geesten. ik weet het niet meer. ik heb nu een moment bereikt dat ik eigenlijk even niemand wil zien. maar dan ook echt niemand. maar dat gaat natuurlijk niet. want zonder mensen om je heen ben je ook niemand. dat was ik dan al niet meer, maar dat boeit niet. een beetje rust mag toch wel?
zou het misschien mogelijk zijn dat ik een week geen mensen om me heen heb? dat ik net zo leef als ik droom? dat die dromen dan over andere mensen gaan, dat maakt me geen flikker uit. t is mijn leven, en dat wil ik terug. want ik ben dit op dit moment zo goed en goed zat.

wat een geweldig topic dit.

[phensicske]

WooF schreef op 10-03-2004 @ 18:16:
waarom ?....
zou het misschien mogelijk zijn dat ik een week geen mensen om me heen heb? dat ik net zo leef als ik droom? dat die dromen dan over andere mensen gaan, dat maakt me geen flikker uit. t is mijn leven, en dat wil ik terug. want ik ben dit op dit moment zo goed en goed zat.

Goede vragen...jammer dat er geen antwoord op is.

Idd, het helpt wel..zo een week geen mensen om je heen.
Ik ben nu al de hele week thuis van school en ik voel me met de dag beter.

In het begin van de week kon ik alleen maar huilen.

[Fantôme]

ik geloof het toch niet.
ik ga heus niet, omdat je het zegt, geloven dat ik wel wat waard bent. Echt niet... dat ben ik niet, en ik ga dat ook niet ineens wel geloven omdat jij het zegt. echt niet...

[sublime]

ik ben het echt zo zat momenteel... ben hartstikke moe de hele tijd, mn hoofd loopt om, vind het gewoon irritant als een vriendin wat af wil spreken, omdat ik er gewoon geen tijd voor heb en me daar gek genoeg schuldig over voel terwijl ik er eigenlijk niks aan kan doen. maar misschien zou ik gewoon beter moeten plannen en ben ik weer op de loser tour, dat ik alles laat mislukken. maar ik wil niet mislukken en ik haat het zo ontzettend. het ene moment voel ik me echt hartstikke goed en dan weer het diepste van het diepste. en voel me alleen terwijl ik lange tijd niet zoveel vrienden had als nu. en ik maak me zorgen om alles en het afvallen werkt niet en god ik voel me zo schuldig als ik voor mijn gevoel te weinig doe, terwijl ik weet dat er mensen zijn die minder doen. maar ik wil het gewoon zo graag halen, ben bang dat ik te dom ben. en niemand kan of wil me helpen. en ik word echt idioot van iedereen en tegelijkertijd niet. ik wil gewoon slapen en slapen, maar moet nog zoveel doen. wanneer houdt dit op???

[Nona]

Topic van Redhair hier even mee samengevoegd, just so you know.

[Fantôme]

Situatie nu:

Ik zit achter mn buerau. Mouwen opgestroopt (komt niet vaak voor nee...) een puinhoop op mn bureau en met tranen in mijn ogen.. Ik besef dat ik het niet redt... dat ik het niet kan, en dat ik die hulp NU nodig heb. Ik val terug, erger dan ooit... Ik voel het. Mijn onzekerheid, ik durf niks meer te zeggen, bang dat iemand me uitlacht. En dan dat andere.. niet gewoon meer
Van alles maalt door mijn hoofd. en HIJ... HIJ had één keer een pleziertje, en ik heb daar nou GVD (sorry) ruim 5 jaar last van.
Zal het ooit over gaan... Alsjeblieft... laat het overgaan. Ik ben wanhopig echt... Ik zit nu echt te janken. HELP ME DAN

xxx Wen

Maandagavond kwam ik uit mijn werk, van mijn 3 huisgenoten was er 1 thuis die me vertelde dat de andere 2 in het ziekenhuis zaten. Een goede vriend van hen, een jongen die ik ook ken, was op zijn werk omgevallen. Hartaanval. 3x gereanimeerd, geshockt, hij leefde nog (of weer) toen hij in de ambulance werd weggebracht. Toen ze thuis kwamen lag ik al in bed, maar ben er direct uitgegaan. Kon toch al niet slapen door al die kronkels in mijn hoofd. Hij leefde. Nog steeds ligt hij aan allerlei apparatuur, maar af en toe ademt hij zelf. Geen idee of hij ooit nog wakker wordt en zo ja hoe hij er dan aan toe is. Dokters kunnen en willen niks zeggen. Die jongen is morgen jarig, hij wordt 29. Doodeng. Ik ben er onbewust heel veel mee bezig. Bewust ook trouwens.
Misschien kon ik dit topic maar beter niet lezen. Nu voel ik me ook nog machteloos tegenover al die anderen die in een situatie zitten waar ik niets aan kan veranderen, behalve dan dat ik kan zeggen dat ik het ook allemaal niet weet...
*knuf voor iedereen*

~~Fantôme~~ schreef op 10-03-2004 @ 22:13:
Situatie nu:

Ik zit achter mn buerau. Mouwen opgestroopt (komt niet vaak voor nee...) een puinhoop op mn bureau en met tranen in mijn ogen.. Ik besef dat ik het niet redt... dat ik het niet kan, en dat ik die hulp NU nodig heb. Ik val terug, erger dan ooit... Ik voel het. Mijn onzekerheid, ik durf niks meer te zeggen, bang dat iemand me uitlacht. En dan dat andere.. niet gewoon meer
Van alles maalt door mijn hoofd. en HIJ... HIJ had één keer een pleziertje, en ik heb daar nou GVD (sorry) ruim 5 jaar last van.
Zal het ooit over gaan... Alsjeblieft... laat het overgaan. Ik ben wanhopig echt... Ik zit nu echt te janken. HELP ME DAN

xxx Wen

sorry meis, ik wou dat ik iets voor je kon doen.


*knuffelt wen heel stevig*

[Snow White]

~~Fantôme~~ schreef op 10-03-2004 @ 22:13:
Situatie nu:

Ik zit achter mn buerau. Mouwen opgestroopt (komt niet vaak voor nee...) een puinhoop op mn bureau en met tranen in mijn ogen.. Ik besef dat ik het niet redt... dat ik het niet kan, en dat ik die hulp NU nodig heb. Ik val terug, erger dan ooit... Ik voel het. Mijn onzekerheid, ik durf niks meer te zeggen, bang dat iemand me uitlacht. En dan dat andere.. niet gewoon meer
Van alles maalt door mijn hoofd. en HIJ... HIJ had één keer een pleziertje, en ik heb daar nou GVD (sorry) ruim 5 jaar last van.
Zal het ooit over gaan... Alsjeblieft... laat het overgaan. Ik ben wanhopig echt... Ik zit nu echt te janken. HELP ME DAN

xxx Wen

Meis, je moet gaan werken aan jezelf. Goed dat je inziet dat je het niet alleen redt. En weet je; die jongen moet niet langer jóu leven bepalen. Het is tijd dat je zelf de grenzen trekt en gaat staan voor wat je zelf wilt; geluk, zelfvertrouwen, zelfliefde en een toekomst!
Laat het je niet afpakken, ga ervoor.
Er zijn altijd mensen om je heen.
Zoek de juiste, huil maar, bid maar, gil maar, krijs maar.......maar....beschadig jezelf niet meer. Hij/ het is het niet meer waard. Kies!
Kies voor een toekomst.

Ga het maar aan.
Je kunt het
liefs

Snowy

[Snow White]

Fleet Admiral schreef op 09-03-2004 @ 08:05:
Wow, 13 maanden later ben je weer terug!
Ik weet nog wie jij bent.
Welkom terug hier op het forum!!!

Eyy! een oude bekende!
(toen ik hier weg ging ging ik naar een opname die uiteindelijk 9 maanden zou duren. dis mijn tweede geweest)
Leuk je weer te zien!
(lekker off topic hehe )

[Snow White]

kaatje in da house schreef op 09-03-2004 @ 18:20:
ik dacht door schade en schande wijs te zijn geworden, en heb al heeeel lang een muur om me heen gebouwd, puur voor mn eigen veiligheid. want als ik ging praten kwamen de beelden weer terug, de herinneringen en dat wilde ik nooit maar dan ook echt nooit meer voor me zien, horen, voelen..

hou er niet van om over mn eigen problemen te praten, ik stop alles weg en wil het vergeten! ik wilde onkwetsbaar zijn voor de buitenwereld, en dat ben ik nu ook, maar ik ga er kapot aan...

ik weet dat ik moet praten! maar ik durf niet, ik ben zo bang...
ik heb genoeg nare dingen meegemaakt, maar die probeer ik weg te drukken en te vergeten, stom stom stom

mijn adem stokt gewoon als ik ook maar probeer om iemand mijn verhaal te vertellen, iets in mij blokkeert het gewoon, en t erge is is dat ik dat mezelf heb aangeleerd.

ik wil niet meer gillend wakker worden uit de nachtmerries, ik wil geen flashbacks meer. maar daarvoor moet ik praten...

ik zet nu mn mentale pijn om in agressie (weg van minste weerstand) of in fysieke pijn, alles beter dan die herinneringen!

ik haat mezelf dat ik het niet kan, dat ik niet kan praten, ik wil het wel maar kan het niet!
ik wil gewoon verder kunnen, k wil rust in mn hoofd

Ka

Vreselijk herkenbaar. Zo zou ik dit een jaar geleden ook geschreven kunnen hebben.
Weetje wat zo fijn is? Je kunt hier uitkomen! Echt waar! Het begin is zoo moeilijk, maar als je eenmaal een start hebt gemaakt, dan besef je dat het niet meer nodig is om al die symptomen te houden waardoor je het jezelf alleen nog maar moeilijker maakt.
Je hebt verdorie genoeg pijn gehad! Ga nou maar 's lief zijn voor jezelf! Daar hoort ook verwerken bij. Stilstaan, acceptatie, loslaten.
Als jij het wilt, dan kan je het. Het is alleen verdomde moeilijk, maar je kunt het. Zeker weten.
Waar een wil is , is een weg
(slap gelul, maar ikzelf heb het ook ervaren. Een trauma heelt niet wanneer je het wegstopt. Alleen door het open te gooien en je wonden te verzorgen (praten praten praten, leren, vallen en opstaan) lukt het)

Go for it!

liefs Snowy

[Mark Almighty]

Nog steeds verliefd op goede vriendin met vriendje. Het kan nooit iets worden tussen ons. Nog steeds, na bijna een jaar, verliefd. 'k Weet het, niet zo erg als de meeste mensen die hier posten, maar toch...

[phensicske]

MarkB schreef op 10-03-2004 @ 23:23:
Nog steeds verliefd op goede vriendin met vriendje. Het kan nooit iets worden tussen ons. Nog steeds, na bijna een jaar, verliefd. 'k Weet het, niet zo erg als de meeste mensen die hier posten, maar toch...

Het is geen wedstrijd en voor de één is een probleem al erger dan voor een ander, het hangt er van af hoe gevoelig je bent, hoeveel weerstand je hebt, hoe groot je zelfbeeld is...

Laat de grootheid van het probleem je niet weerhouden het hier te posten.

[sublime]

kut ik snap het niet. twee vriendinnen die bij me op t vwo zaten gaan komend ajar waarschijnlijk ook in utrecht studeren. terwijl ik daar - goddank - in principe gewoon een nieuw leven heb opgebouwd. klinkt wel heel dramatisch, maar daar is voro mij gewoon heel anders dan hier. en zij passen daar niet bij. ik wil ze er ook niet bij. en daar voel ik me schuldig over. maar zij moeten gewoon hier blijven. waarom komen ze naar daar? frustrerend. dan groeien we zeker uit elkaar. als ze maar niet verwachten dat ík ze op sleeptouw neem. ben vooral bij 1 van hen bang dat het komt doordat ik het wel leuk heb en zij bij haar vorige studie in de vorige stad niet. ofzo. en dat ze verwacht dat het dan automatisch goedkomt. maar het ligt gewoon aan haar osptelling. vind ik. echt zo godver. het bah. nu voel ik me weer hartstikke kut. terwijl het juist zo lekker ging vandaag. wanhoop. ik wil het gewoon niet. snap dat dan. laat me met rust. ik wil gewoon mn eigen leven. en dan daarnaast thuis. met hen. dat is goed. maar niet door elkaar. ik wil het niet. ze zijn anders. ik aps er niet meer bij. niet als ik in utrecht ben. ze zijn oppervlakkig. ik merk het steeds meer. ik haat dat. ik wil ze niet kwijt, maar wil ze alleen zoals het nu is. it will end now. i'm sure. ik wil het niet. ze moeten niet naar utrecht komen en zich als parasieten in mijn leven storten. ik wil de scheiding duidelijk houden. thuis is thuis. utrecht is utrecht. en daar is alles bon. rot toch op....

[Fantôme]

Snow White schreef op 10-03-2004 @ 23:16:
Meis, je moet gaan werken aan jezelf. Goed dat je inziet dat je het niet alleen redt. En weet je; die jongen moet niet langer jóu leven bepalen. Het is tijd dat je zelf de grenzen trekt en gaat staan voor wat je zelf wilt; geluk, zelfvertrouwen, zelfliefde en een toekomst!
Laat het je niet afpakken, ga ervoor.
Er zijn altijd mensen om je heen.
Zoek de juiste, huil maar, bid maar, gil maar, krijs maar.......maar....beschadig jezelf niet meer. Hij/ het is het niet meer waard. Kies!
Kies voor een toekomst.

Ga het maar aan.
Je kunt het
liefs

Snowy

dankjewel. ik ga er ook aan werken. over 2 weken ga ik naar de jzorg als het goed is.

liefs, wen

[emi]

Dagbehandeling was vandaag heel zwaar voor me.
Ik heb al 3 nachten zo goed als niet geslapen, en nu ben ik ook nog eens ziekjes.
Vandaag had ik eerst PMT, psycho motore therapie. Naja, als je moe bent, en ziek, en je voelt je gewoon absoluut niet goed, heb je weinig zin om te bewegen.
Daarna tijdens een gesprek met een therapeut, kwam het er op neer dat zij me verdenkt van het hebben van een lichte vorm van boulimia. Dit is iets waar ik absoluut niet op gerekend had enzo.

Nu ben ik verward, ik weet niet wat ik er van moet denken allemaal.

Bah, stomme dagbehandeling. Ik hoop dat er snel plaats is voor opname.

[Fantôme]

een stukje wat ik net opschreef om een vriendin te laten lezen.

Hmm… Het is moeilijk. Echt… Het voelt alsof ik in een web zit, met ergens een grote spin. En dat ik uit het web moet komen zonder op de kleverige draadjes te komen, of rechtstreeks, oog in oog met hem komen te staan. Want als dat eerste het geval zou zijn, dan is het nu afgelopen. Dan zit ik vast, en moet ik alles over me heen laten lopen. Dan wordt ik door de spin verslagen, zonder dat ik me nog kan verzetten. En in het tweede geval… Tja, ik denk dat ik daar nu ben aangekomen en de strijd tegen de spin aan het verliezen ben. En dat An, dat is zo moeilijk om onder ogen te zien. Want die spin, dat is mijn gedachte (of beter; mijn gedachtes) en herinneringen. Dat is eigenlijk waarvan ik het aan het verliezen ben… Of sta ik op, nadat ik alweer ben gevallen? Misschien wel… Maar de vraag blijft; ‘zal ik dan die spin verslaan’ Zal ik hem ooit verslaan, en daarbij zijn web ver achter me laten?

Wat als ik het weer niet win, en nog een keer niet, en dan weer niet… Eens geef je het op. Als iets jou, keer op keer niet lukt, dan stop je toch. Maar ik mag niet (en dat voelt ZO oneerlijk!!).
Soms vraag ik me af, waarom ik niet mag opgeven. Oké, als ik het echt wil, er helemaal voor de volle 100% achter sta, zou niemand me eraf kunnen houden, denk ik… Maar ik sta er dan niet met de volle 100% achter… maar op het moment sta ik met nog minder procent achter het leven. Ik wou dat ik me weer kon voelen zoals een tijdje terug.. Toen voelde ik me even zó goed, was ik zo gelukkig, en nu? An, wees niet bang, ik heb geen lef om zelfmoord te plegen. Bovendien zou ik het de anderen niet aan doen. Het onbegrip als iemand zelfmoord pleegd, en voor sommigen zelfs het schuldgevoel. Zo ben ik niet… Dat wil ik anderen niet aandoen.

[Daantje_0705]

~~Fantôme~~ schreef op 11-03-2004 @ 17:17:
*knip*

Heej meissie toch,

Je kan zo goed anderen advies geven en anderen oppeppen maar ik weet zoals vaak niet wat ik nou tegen jou moet zeggen. Ik had vorige week heel veel aan je lieve berichtje en ik wil nu ook graag iets posten waar jij meer kracht en moed uit kan putten maar ik kan het niet op papier krijgen.

Kop op meis, over een poosje krijg je hulp. Ik vind het heel knap van jezelf dat je die stap gezet hebt en je ziet nu ook heel duidelijk dat je het echt nodig hebt. Het zal je helpen om te zorgen dat je beter in je vel zit en er zullen andere tijden komen. Kom op hoor Wen, je kan het wel en je hoeft het niet alleen te doen!!!!

Liefs Dana

[~~dolce~~]

Wanneer is mijn tijd dan wel?!

[Snow White]

~~Fantôme~~ schreef op 11-03-2004 @ 17:17:
een stukje wat ik net opschreef om een vriendin te laten lezen.

Hmm… Het is moeilijk. Echt… Het voelt alsof ik in een web zit, met ergens een grote spin. En dat ik uit het web moet komen zonder op de kleverige draadjes te komen, of rechtstreeks, oog in oog met hem komen te staan. Want als dat eerste het geval zou zijn, dan is het nu afgelopen. Dan zit ik vast, en moet ik alles over me heen laten lopen. Dan wordt ik door de spin verslagen, zonder dat ik me nog kan verzetten. En in het tweede geval… Tja, ik denk dat ik daar nu ben aangekomen en de strijd tegen de spin aan het verliezen ben. En dat An, dat is zo moeilijk om onder ogen te zien. Want die spin, dat is mijn gedachte (of beter; mijn gedachtes) en herinneringen. Dat is eigenlijk waarvan ik het aan het verliezen ben… Of sta ik op, nadat ik alweer ben gevallen? Misschien wel… Maar de vraag blijft; ‘zal ik dan die spin verslaan’ Zal ik hem ooit verslaan, en daarbij zijn web ver achter me laten?

Wat als ik het weer niet win, en nog een keer niet, en dan weer niet… Eens geef je het op. Als iets jou, keer op keer niet lukt, dan stop je toch. Maar ik mag niet (en dat voelt ZO oneerlijk!!).
Soms vraag ik me af, waarom ik niet mag opgeven. Oké, als ik het echt wil, er helemaal voor de volle 100% achter sta, zou niemand me eraf kunnen houden, denk ik… Maar ik sta er dan niet met de volle 100% achter… maar op het moment sta ik met nog minder procent achter het leven. Ik wou dat ik me weer kon voelen zoals een tijdje terug.. Toen voelde ik me even zó goed, was ik zo gelukkig, en nu? An, wees niet bang, ik heb geen lef om zelfmoord te plegen. Bovendien zou ik het de anderen niet aan doen. Het onbegrip als iemand zelfmoord pleegd, en voor sommigen zelfs het schuldgevoel. Zo ben ik niet… Dat wil ik anderen niet aandoen.

Goh, het lijkt mijn post wel van jaren terug.....
Bedoel je met An - anorexia?
Maak zijn webje kapot, knip de draadjes af die zich met jou willen verbinden. Alleen dan kan je je vrij voelen en je herinneringen een plek kunnen geven. Dan kun je je gelukkig gaan voelen en compleet. want zonder je spin, ben je wel degelijk meester over je eigen gedachtes en leven en gevoelens.

- geen mens is vrij, die niet zijn eigen meester is-
Chinees spreekwoord

Zet 'm op meisje
Je kan het echt wel

liefs Snowy

[Fantôme]

Snow White schreef op 11-03-2004 @ 17:47:
Goh, het lijkt mijn post wel van jaren terug.....
Bedoel je met An - anorexia?
Maak zijn webje kapot, knip de draadjes af die zich met jou willen verbinden. Alleen dan kan je je vrij voelen en je herinneringen een plek kunnen geven. Dan kun je je gelukkig gaan voelen en compleet. want zonder je spin, ben je wel degelijk meester over je eigen gedachtes en leven en gevoelens.

- geen mens is vrij, die niet zijn eigen meester is-
Chinees spreekwoord

Zet 'm op meisje
Je kan het echt wel

liefs Snowy

nee... komt het zo over? an is geen anorexia, an staat voor Annelies, een vriendin. Wat het wel is, mag ik hier niet posten, maar je mag me pm'en als het je interesseerd. Maar ik kan me voorstellen dat mijn tekst op veel dingen kan slaan.

[Snow White]

~~Fantôme~~ schreef op 11-03-2004 @ 17:52:
nee... komt het zo over? an is geen anorexia, an staat voor Annelies, een vriendin. Wat het wel is, mag ik hier niet posten, maar je mag me pm'en als het je interesseerd. Maar ik kan me voorstellen dat mijn tekst op veel dingen kan slaan.

Ok. zal ik 's doen.
Ik spits gewoon altijd mijn oortjes, voor dingen als anorexia enz.
Verder, de tekst die ik als reactie heb geschreven, vind ik nog wel kloppend voor jou.
xx

pfoe...als ik dit zo allemaal leest is het probleempje wat ik heb (m.b.t liefde/gevoelens uiten) nog helemaal niet zo erg...
sterkte allemaal

[Fantôme]

japie krekel schreef op 11-03-2004 @ 18:30:
pfoe...als ik dit zo allemaal leest is het probleempje wat ik heb (m.b.t liefde/gevoelens uiten) nog helemaal niet zo erg...
sterkte allemaal

japie toch!
het is toch geen wedstrijd van 'wie heeft de grootste problemem'
die dingen zijn er om opgelost te worden, hoe onbenullig ze ook lijken, dat zijn ze waarschijnlijk niet. Als alleen de ergste problemen serieus genomen werden zou er iets niet kloppen hoor!

xxx

[Mark Almighty]

phensicske schreef op 10-03-2004 @ 23:50:
Het is geen wedstrijd en voor de één is een probleem al erger dan voor een ander, het hangt er van af hoe gevoelig je bent, hoeveel weerstand je hebt, hoe groot je zelfbeeld is...

Laat de grootheid van het probleem je niet weerhouden het hier te posten.

Na bijna een jaar..
..nog steeds datzelfde gevoel voor haar. Nog iedere keer dat verlangen als ik haar zie. Sinds een maandje heeft ze een nieuwe vriend. Nog steeds als hij naast haar neerploft in de pauze de rillingen over m'n rug.

Wat moet ik hiermee?

[The_Used]

Allereerst, weet niet of deze topic hier thuishoort, if not, m'n welgemeende excuses.

Hier ga'k dan.

Wel, paar maanden terug heb 'k een berichtje gelezen van mene pa aan iemand dattie haar graag zag... En het was niet aan m'n mams, want die zat toen in het buitenland. Rekening houdend met allerhande andere factoren die toen allemaal zo duidelijk werden, is het bijna overduidelijk dattie m'n moeder bedriegt... Heb er maandenlang helemaal alleen mee gezeten, durfde het niet aan m'n moeder vertellen. Doe zo rot tegen m'n vader, want 'k voel zoveel haat alsk hem zie & aan zen affaire denk. Nu hoor ik vandaag van m'n moeder dat m'n vader in 'n "instelling", aan de andere kant van het land, zit vanwege diepe depressiviteit. M'n vader is dus zwaar depressief.
Voel me nu zo ongelofelijk slecht omdak zo rot tegen hem gedaan heb, want diep in m'n hart zie'k em graag, tis tenslotte m'n vader. Maar kvoel ook zoveel haat & teleurstelling... Weet 't echt niemeer. Voel me zo ongelofelijk slecht.
Verwacht echter geen raad van de lezers, veel is wel degelijk niet om te zeggen om enige troost, maar kmoest 't gewoon kwijt.

Anyway, bedankt om te luisteren...
x

[Miracle]

Gaat bij het lucht je hart topic in, omdat je zelf al aangeeft dat het niet bedoeld is om je reacties.

[Daantje_0705]

Vandaag was best een leuke dag na al die sombere dagen van de afgelopen tijd. Een van m'n klasgenootjes was vandaag naar een meeloopdag en nu heb ik vandaag sinds tijden weer eens gezellig normaal kunnen praten met m'n andere 'vrienden' zonder dat ik constant afgezeken wordt. Was echt een fijn gevoel, echt een opluchting. Ook heb ik nu al drie vakken af (scheikunde 2, natuurkunde en m&o) en dat voelt ook wel lekker aan omdat ik nu mijn aandacht op veel minder vakken moet gaan richten.

Ik ga met een goed gevoel het weekend in

zo, nou heb ik zekerheid.
had vandaag gesprek op het riagg. daar hebben ze bij 2 klinieken geinformeerd of ik er tereht kon: de viersprong en de adolesenten kliniek in venray. de eerste wou me niet hebben, ik ben te instabiel en voor de tweede ga ik me nu aanmelden. als het goed is krijg ik binnen 3 weken een gesprek en kan ik over ongeveer 3 maanden worden opgenomen voor ongeveer een half jaar.
in die 3 maanden heb ik smaandags een gesprek met mijn peut, woensdag meidengroep en vrijdags oudergesprek en ga ik de eerste 4 uur elke dag naar school (structuur, structuur, structuur).

ik ben nu erg opgelucht, maar ook ontzettend bang want ik heb geen idee hoe die opname eruit gaat zien...