zwanger worden

Nou, ik zou wat dat betreft wel echt niet weten wanneer ik een kind zou moeten krijgen, carrière-wise. Ik hoef echt niet top of the hill te zijn, maar ik wil wel iets doen wat ik interessant vind. En meerdere kinderen gaat dan al helemaal niet lukken . Of m'n vriend moet een paar jaar willen stoppen met werken ofzo. Ik heb er niets op tegen als een kind veel naar de creche gaat, maar dan moet-ie wel eerst fatsoenlijk kunnen kruipen en ook niet meer dan een uur of dertig daar zijn.

Poggy schreef:

En kinderen willen omdat je nieuwsgierig bent is wel een goed argument? Maargoed, dit is gewoon een kwestie van meningsverschil over wat er belangrijker is, is toch niet uit te vechten.

Nou, dan kunnen we net zo goed helemaal niets meer doen, want het lijkt me dat je alles doet omdat je het wilt meemaken?

Ik snap die hele "argumenten"-discussie niet zo. Volgens mij hebben nu al enorm veel mensen in dit topic gezegd dat het kinderen willen niet gebaseerd is op argumenten of een rationele gedachtengang (sterker nog, bijna iedereen zegt dat het ratio het tegenspreekt) maar op een gevoel wat niet heel goed uit te leggen valt. Daar kun je dus een miljoen argumenten tegenin brengen, maar dat heeft geen zin want die argumenten ertegen heeft men zelf ook al! (Behalve dus het "argument" van het uiterlijk..)

Het zal wel "de natuur" zijn, of "het oerinstinct" of "bepaald door God" of wat mensen er ook maar over geloven.

[Vice]

Dusjcrib schreef:

Ik bedoelde het niet als argumenatie, eigenlijk. Ik vond het uiterlijk zo een slecht argument om geen kinderen te willen, dat ik het uberhaupt niet als "te weerleggen" beschouwde Ik reageerde puur op morgan, echt als eigen constatering van "hee, inderdaad joh.. mijn moeder is ook nog altijd superslank"..

Voor bewust geen kinderen willen heb je ook helemaal geen argumenten nodig. Je hoeft het niet te verantwoorden, omdat niemand van die beslissing de dupe wordt.

Ik snap de argumentendiscussie ook niet...idd omdat het vooral ook een gevoelskwestie is (die bepaald of de argumenten zwaar genoeg zijn om idd tegen te wegen of niet).

Ik vind het prima als mensen geen kinderen willen, de reden waarom maakt me eigenlijk weinig uit, dat ze het niet willen lijkt me in deze situatie voldoende. Ik laat die mensen in hun waarde en zou het ook fijn vinden als mensen die geen kinderen willen mij, en andere mensen die wel kinderen willen, ook in hun waarde lieten.

Vice schreef:

Voor bewust geen kinderen willen heb je ook helemaal geen argumenten nodig. Je hoeft het niet te verantwoorden, omdat niemand van die beslissing de dupe wordt.

Heb je helemaal gelijk in. Ik had misschien moeten zeggen "toch geen kinderen te willen", als in.. dat iemand die kinderen wilt zich echt niet gaat bedenken omdat ze daarna een minder strak figuurtje heeft.

Vice schreef:

Voor bewust geen kinderen willen heb je ook helemaal geen argumenten nodig. Je hoeft het niet te verantwoorden, omdat niemand van die beslissing de dupe wordt.

Je hoeft je idd niet te verantwoorden, al vind ik dat je het niet wilt al een argument, dus je hebt er dan sowieso één. Alleen wel zo fijn als mensen die 'niet willen' niet hun eigen mening aan anderen op willen leggen en anderen in hun waarde laten. Dat mis ik soms een beetje. (Omgekeerd trouwens ook, hoor, daar niet van. )

Leonoor schreef:

Je hoeft je idd niet te verantwoorden, al vind ik dat je het niet wilt al een argument, dus je hebt er dan sowieso één. Alleen wel zo fijn als mensen die 'niet willen' niet hun eigen mening aan anderen op willen leggen en anderen in hun waarde laten. Dat mis ik soms een beetje. (Omgekeerd trouwens ook, hoor, daar niet van. )

Ik vind "ik wil het niet" zelfs het allerbeste argument en "ik wil het wel" ook. Het lijkt me dat de eerste dat "gevoel" niet heeft en de tweede wel en dat lijkt me het verschil.

Verder:
Ik zal nooit iemand die geen kinderen wil gaan overtuigen dat dat wel zou moeten. De redenen doen er totaal niet toe, want het is maar net wat je er zelf van zou maken en hoe graag je het zou willen. De ene persoon zou het krijgen van kinderen juist een groter gevoel van vrijheid geven, terwijl het idee de ander benauwt. Allemaal terug te verhalen op het "ik wil het wel" en "ik wil het niet" dus meer dan dat doet er eigenlijk niet toe mijns inziens

Ik vind het alleen vervelend als mensen die het niet willen direct gaan spreken over krijsende mormels, hangende tieten en meer van dat.

Dusjcrib schreef:

Ik vind "ik wil het niet" zelfs het allerbeste argument en "ik wil het wel" ook. Het lijkt me dat de eerste dat "gevoel" niet heeft en de tweede wel en dat lijkt me het verschil.

Precies.

[Marcade]

Dusjcrib schreef:

Ik vind het alleen vervelend als mensen die het niet willen direct gaan spreken over krijsende mormels, hangende tieten en meer van dat.

Waarom vind je dat vervelend? Want uiteindelijk kan dat wel daar op uitlopen. De kans dat je bij de bevalling uitscheurt en je seksleven naar de haaien is. De kans is er dat je dadeljk een krijsend ADHD mormel hebt en dat je hangende tieten en een uitgelubberde buik hebt. De kans is er dat je man zo geschrokken is van het geheel die maar besluit vreemd te gaan en dat jij later dan ook nog is alleen voor het kind moet gaan zorgen.

En nee dat gebeurt niet iedereen, maar het gebeurt wel. En nee natuurlijk, jouw vent blijft bij je door dik (no phun intended) en dun. Maar dat is iets wat veel vrouwen denken.

Het is niet zo dat "het krijgen van een kind" de rest maar teniet doet, omdat een kind krijgen nou eenmaal vele en vele malen 'belangrijker' is of hoe je het wilt noemen.

Volgens mij had het niet hoeven verantwoorden en dat niemand er de dupe van wordt, betrekking op geen kinderen krijgen...?

[x-spekkie-x]

Vice schreef:

Voor bewust geen kinderen willen heb je ook helemaal geen argumenten nodig. Je hoeft het niet te verantwoorden, omdat niemand van die beslissing de dupe wordt.

Marcade schreef:

Pardon? Denk je dat het kind later niet zwaar de dupe word als jij het genomen hebt vanwege de verkeerde redenen? Dat het blijkt dat het toendertijd gevoelsmatig wel goed voelde, maar dat je er eigenlijk nog niet klaar voor was? Dat je eigenlijk alleen maar dat gevoel kreeg, omdat je zus een kind kreeg? Of dat je alleen maar een kind nam, omdat je zelf ongelukkig was en hoopte dat een kind je gelukkig zou maken?

Als er 1 iemand is aan wie je je moet verantwoorden, is het het kind zelf wel.

Lezen is ook een vak

Ik heb niet alles gelezen dus waarschijnlijk herhaal ik alles wat al gezegd is, maar:

Ik vind niet dat je moet wachten tot baan en carriere, ik denk dat je juist beter vroeg kan beginnen, dan ben je een leuke jonge moeder en ik denk dat dat juist ook fijn is ipv wachten tot jullie allebei er 'klaar' voor zijn, want dat moment komt nooit echt denk ik (vindt mijn vader) maar als zo'n baby er is dan weet je toch alles er wel omheen te maken: werk, carriere, geld, dat je vriend het leuk vindt. Dat komt allemaal vanzelf wel. Je hoeft niet zeg maar de kinderkamer al klaar te hebben voor jij en je vriend het bed in duiken om een kind te gaan maken. Een beetje chaos eromheen lijkt me niet erg.

Bovendien lees ik in van die bladen vaak juist over carrierevrouwen van rond de 45 dat je vroeg kinderen moet krijgen, dan kun je daarna nog veel doen. En ik weet het niet, maar ik denk, dat als je eerst 5 jaar wacht oid en dan kind krijgt en je parttime gaat werken je die carriere dan ook niet maakt omdat je er maar parttime bent.

[Marcade]

x-spekkie-x schreef:

Lezen is ook een vak

OMG

Sorry.

*gaat maar snel een douche nemen*

Poggy schreef:

'Als we na de bevalling weer terugkeren krijgen we een lager functieniveau en een lagere sociale status binnen bedrijven vergeleken met collega's. En tien jaar na die herintreding verdienen we nog steeds minder dan onze collega's. '

Het kán wel samengaan, maar het is inderdaad moeilijk om beiden fulltime te werken en nog goed voor je kind te zorgen. Dat zou ik mijn kind niet willen aandoen.



En kinderen willen omdat je nieuwsgierig bent is wel een goed argument? Maargoed, dit is gewoon een kwestie van meningsverschil over wat er belangrijker is, is toch niet uit te vechten.

Ik bedoelde eigenlijk dat het allemaal niet echt een argument is. Maar ik begin aan de meeste nieuwe dingen omdat ik nieuwsgierig ben, ik dacht dat dat normaal was

Marcade schreef:

Waarom vind je dat vervelend? Want uiteindelijk kan dat wel daar op uitlopen. De kans dat je bij de bevalling uitscheurt en je seksleven naar de haaien is. De kans is er dat je dadeljk een krijsend ADHD mormel hebt en dat je hangende tieten en een uitgelubberde buik hebt. De kans is er dat je man zo geschrokken is van het geheel die maar besluit vreemd te gaan en dat jij later dan ook nog is alleen voor het kind moet gaan zorgen.

En nee dat gebeurt niet iedereen, maar het gebeurt wel. En nee natuurlijk, jouw vent blijft bij je door dik (no phun intended) en dun. Maar dat is iets wat veel vrouwen denken.

Het is niet zo dat "het krijgen van een kind" de rest maar teniet doet, omdat een kind krijgen nou eenmaal vele en vele malen 'belangrijker' is of hoe je het wilt noemen.

Het gaat hier niet om de BESLISSING kinderen te krijgen, maar om het GEVOEL kinderen te willen. Welke argumenten/gevolgen/negatieve dingen daar ook over gezegd worden, dat haalt dat gevoel niet weg. Het kan de beslissing beinvloeden, maar daar hebben we het nu niet over.

Dat mensen dan direct met termen als "mormels" moeten gaan gooien e.d. vind ik gewoon een beetje jammer. Het hoeft toch ook niet over carrierehoeren e.d. te gaan. Maar goed, that's just my opinion.

Dusjcrib schreef:

Dat mensen dan direct met termen als "mormels" moeten gaan gooien e.d. vind ik gewoon een beetje jammer. Het hoeft toch ook niet over carrierehoeren e.d. te gaan.

Ga gerust je gang?

Kazet Nagorra schreef:

Ga gerust je gang?

Nee, dank je. Niet mijn stijl Nergens voor nodig.

Dusjcrib schreef:

Nee, dank je. Niet mijn stijl Nergens voor nodig.

Wat is wel "nodig" dan?

Kazet Nagorra schreef:

Wat is wel "nodig" dan?

Ik denk dat het op dit moment vooral "nodig" is dat men weer gewoon even op Snoopy's openingspost gaat reageren

Dusjcrib schreef:

Nou, dan kunnen we net zo goed helemaal niets meer doen, want het lijkt me dat je alles doet omdat je het wilt meemaken?

Ik snap die hele "argumenten"-discussie niet zo. Volgens mij hebben nu al enorm veel mensen in dit topic gezegd dat het kinderen willen niet gebaseerd is op argumenten of een rationele gedachtengang (sterker nog, bijna iedereen zegt dat het ratio het tegenspreekt) maar op een gevoel wat niet heel goed uit te leggen valt. Daar kun je dus een miljoen argumenten tegenin brengen, maar dat heeft geen zin want die argumenten ertegen heeft men zelf ook al! (Behalve dus het "argument" van het uiterlijk..)

Het zal wel "de natuur" zijn, of "het oerinstinct" of "bepaald door God" of wat mensen er ook maar over geloven.

Ik reageerde erop omdat de mensen die wel kinderen willen mensen die dit niet willen een beetje aanvallen of hun opmerkingen wegwuiven. Zie ook het oppervlakkig noemen als mensen er niet aan willen om o.a. hun uiterlijk. Het kinderen willen is niet gebaseerd op rationele gedachtegang, maar kinderen némen hopelijk wel. En sorry, maar een kind nemen puur uit nieuwsgierigheid klinkt een beetje als 'even kijken hoe het is, bevalt het niet, weg ermee'.

En trouwens, om weer een beetje ontopic te komen, volgens mij kan je beter juist wel een kind nemen als je nog studeert. (mits er voldoende inkomen is).

Poggy schreef:

Ik reageerde erop omdat de mensen die wel kinderen willen mensen die dit niet willen een beetje aanvallen of hun opmerkingen wegwuiven. Zie ook het oppervlakkig noemen als mensen er niet aan willen om o.a. hun uiterlijk. Het kinderen willen is niet gebaseerd op rationele gedachtegang, maar kinderen némen hopelijk wel. En sorry, maar een kind nemen puur uit nieuwsgierigheid klinkt een beetje als 'even kijken hoe het is, bevalt het niet, weg ermee'.

En trouwens, om weer een beetje ontopic te komen, volgens mij kan je beter juist wel een kind nemen als je nog studeert. (mits er voldoende inkomen is).

Een kind niet willen puur om je uiterlijk is oppervlakkig (dus als je uiterlijk niet zou veranderen, dan zou je ze wel willen), kinderen niet willen omdat je ze gewoon niet wil vind ik iets heel anders ('ik wil ze niet, en je krijgt er ook nog eens hangtieten van' dan is dat tweede niet de reden waarom je geen kinderen wil, maar gewoon een bijgevolg.).

[Vice]

Marcade schreef:

Waarom vind je dat vervelend? Want uiteindelijk kan dat wel daar op uitlopen. De kans dat je bij de bevalling uitscheurt en je seksleven naar de haaien is. De kans is er dat je dadeljk een krijsend ADHD mormel hebt en dat je hangende tieten en een uitgelubberde buik hebt. De kans is er dat je man zo geschrokken is van het geheel die maar besluit vreemd te gaan en dat jij later dan ook nog is alleen voor het kind moet gaan zorgen.

En nee dat gebeurt niet iedereen, maar het gebeurt wel. En nee natuurlijk, jouw vent blijft bij je door dik (no phun intended) en dun. Maar dat is iets wat veel vrouwen denken.

Het is niet zo dat "het krijgen van een kind" de rest maar teniet doet, omdat een kind krijgen nou eenmaal vele en vele malen 'belangrijker' is of hoe je het wilt noemen.

Er zijn ook genoeg mannen die graag kinderen willen en aangezien mannen zelf niet kunnen bevallen, wordt het toch echt kiezen tussen adoptie of vrouw met hangtieten en uitgelubberde buik.

Als mijn man vreemd zou gaan omdat ik na het baren van ons kind niet meteen seks kan hebben (want het uitscheuren geneest weer he, ok, het zal niet zo strak zijn als voor de bevalling, maar het is echt geen gapend gat, en je kan die spieren daar gewoon trainen) en omdat ik een flubberbuik heb en hangtieten, dan was hij kennelijk altijd al een complete eikel, want anders doe je zoiets niet.

Het krijgen van een kind is niet iets wat een vrouw alleen doet en waar een man een beetje naar staat te koekeloeren; hij moet er ook achter staan, natuurlijk. Je moet allebei dingen opgeven, de een misschien andere dingen dan de ander, maar dat wil niet zeggen dat niets meer belangrijk is buiten het krijgen van dat kind om. Zo zou ik ook echt niet willen leven; sommige mensen willen zo graag kinderen, dat alles daar om draait, en als ze maar niet zwanger wordt, dan blijft het jaren om dat 'gemis' draaien. Dat zou ik écht niet willen; als wij besluiten om het serieus te gaan proberen, dan betekent dat dat ik stop met de pil en dat we gewoon verder gaan met leven. Ik wil absoluut geen gestress met temperaturen om te zien of ik een eisprong heb ofzo, dan schuif je inderdaad alles aan de kant.

En wat ook al veel gezegd is; puur rationeel gezien weet ik prima dat ik nu niet zwanger moet raken, want rationeel gezien wil ik het niet (ik studeer nog, ik sta nog niet stevig genoeg in m'n schoenen etc). Maar gevoelsmatig wil ik niets liever. Dat is het tegenstrijdige wat zo vreselijk moeilijk weg te drukken is.

Poggy schreef:

Ik reageerde erop omdat de mensen die wel kinderen willen mensen die dit niet willen een beetje aanvallen of hun opmerkingen wegwuiven.[/b]

Ik zie eigenlijk vooral het omgekeerde gebeuren...?

En trouwens, om weer een beetje ontopic te komen, volgens mij kan je beter juist wel een kind nemen als je nog studeert. (mits er voldoende inkomen is).

En enorme studievertraging oplopen of zelfs helemaal stoppen?
Ik denk dat het aantal drop-outs hierdoor erg toe zal nemen.

Leonoor schreef:

Ik zie eigenlijk vooral het omgekeerde gebeuren...?


En enorme studievertraging oplopen of zelfs helemaal stoppen?
Ik denk dat het aantal drop-outs hierdoor erg toe zal nemen.

Oh, als ik niets naast m'n studie zou doen (geen honours/extra studie/actief binnen vereniging e.d.), zou ik gemakkelijk voor een kind kunnen zorgen. Heb toch heel veel thuiswerk. Alleen wil ik het studentenleven niet missen, het is veel te leuk om om 5 uur 's nachts bij vage jongens thuis thee te gaan zitten drinken

Leonoor schreef:

Ik zie eigenlijk vooral het omgekeerde gebeuren...?


En enorme studievertraging oplopen of zelfs helemaal stoppen?
Ik denk dat het aantal drop-outs hierdoor erg toe zal nemen.

Mwah, ik melde dat niet elke vrouw strak uit een zwangerschap/bevalling kwam en daar werd imo toch redelijk aanvallend op gereageerd. Ik heb namelijk helemaal geen moeite met mensen die wel een kind willen en ik geloof ook niet echt aanvallend gereageerd?

Ohja, bij een studie waar je veel thuis zit levert het enorme vertraging of zelfs stoppen op, maar bij een fulltime job en carriere-ambities gaat alles prima hoor..

Poggy schreef:

Mwah, ik melde dat niet elke vrouw strak uit een zwangerschap/bevalling kwam en daar werd imo toch redelijk aanvallend op gereageerd. Ik heb namelijk helemaal geen moeite met mensen die wel een kind willen en ik geloof ook niet echt aanvallend gereageerd?

Voor mij is uiterlijk na de zwangerschap echt geen issue; met tijd en sporten erna word je echt geen uitgelepte zwabber ofzo. Tja, misschien word je buik niet meer zo mooi als ervoor, maar nogmaals; voor mij is dat geen probleem; ik zou er nooit geen kinderen om nemen. (En als het je enige punt is om géén kinderen te willen, dan vind ik het gek. Ik neem eerder aan dat je geen kinderen wil, omdat je ze gevoelsmatig gewoon niet wil, niet omdat je nu zo walgt van een post-zwanger buik ofzo... (en ik kan me goed voorstellen dat als je gevoelsmatig echt geen kinderen wil, je wél kan walgen van die post-zwanger buik, maar dan dus als bijgevolg van het niet willen, het is niet de reden van het niet willen).

Ohja, bij een studie waar je veel thuis zit levert het enorme vertraging of zelfs stoppen op, maar bij een fulltime job en carriere-ambities gaat alles prima hoor..

Niet iedereen zit veel thuis bij een studie, en... er moet ook gestudeerd worden
En niet iedereen zegt dat het makkelijk te combineren is met een fulltime baan, maar als je geen moeite hebt met opvang, lijkt het me zeker makkelijker; je verdient meer geld, dus je kan meer opvang betalen. (Alleen is dat dus niet wat ik zou willen; ik zou minder willen werken, en dat betekent dus meestal automatisch dat je een carriere wel kan vergeten; om een nette boog te maken in je carriere moet je gewoon vaak fulltime werken, omdat anders andere mensen je inhalen. Het is dus het een of het ander, denk ik. )

Ach, mijn moeder is pas op haar dertigste begonnen met studeren.

Kazet Nagorra schreef:

Ach, mijn moeder is pas op haar dertigste begonnen met studeren.

En wat wil je daarmee zeggen?

Andijvie schreef:

En wat wil je daarmee zeggen?

Die verdient nu aardig.

Andijvie schreef:

Voor mij is uiterlijk na de zwangerschap echt geen issue; met tijd en sporten erna word je echt geen uitgelepte zwabber ofzo.

Dat zou voor mij ook geen issue zijn.

Andijvie schreef:

Niet iedereen zit veel thuis bij een studie, en... er moet ook gestudeerd worden
En niet iedereen zegt dat het makkelijk te combineren is met een fulltime baan, maar als je geen moeite hebt met opvang, lijkt het me zeker makkelijker; je verdient meer geld, dus je kan meer opvang betalen. (Alleen is dat dus niet wat ik zou willen; ik zou minder willen werken, en dat betekent dus meestal automatisch dat je een carriere wel kan vergeten; om een nette boog te maken in je carriere moet je gewoon vaak fulltime werken, omdat anders andere mensen je inhalen. Het is dus het een of het ander, denk ik. )

Het grootste deel van de studenten die ik ken zit toch echt stukken meer thuis dan een fulltime werkend iemand. Studeren doe je over het algemeen thuis, dat is toch wat makkelijker voor je kind zorgen dan wanneer je op je werk zit. En ja, qua geld zal het krapjes worden, maar daar zijn genoeg mogelijkheden voor. Ik zou dat overigens ook niet willen hoor, als ik een kind zou nemen zou het fulltime werken er niet in zitten. Maar vond het gewoon redelijk krom dat een groot deel hier zei dat het met die carriere wel los zou lopen en dan over een studie wel vallen.

Kazet Nagorra schreef:

Die verdient nu aardig.

Dat heeft weinig met dit topic te maken, lijkt me. Iedereen weet wel dat je best kan werken en kinderen krijgen, alleen ziet je carriere er waarschijnlijk wel anders uit dan wanneer je het zonder kinderen had gedaan.

Andijvie schreef:

Dat heeft weinig met dit topic te maken, lijkt me. Iedereen weet wel dat je best kan werken en kinderen krijgen, alleen ziet je carriere er waarschijnlijk wel anders uit dan wanneer je het zonder kinderen had gedaan.

Allicht, maar anders is niet per definitie beter. Maar goed, misschien zou mijn moeder wel de wereldheerschappij hebben nu, indien ze geen kinderen gehad zou hebben en door haar ouders niet in elkaar getrimd zou zijn. Je weet het niet.

Kazet Nagorra schreef:

Allicht, maar anders is niet per definitie beter. Maar goed, misschien zou mijn moeder wel de wereldheerschappij hebben nu, indien ze geen kinderen gehad zou hebben en door haar ouders niet in elkaar getrimd zou zijn. Je weet het niet.

Natuurlijk is anders niet per definitie beter, maar als jij een carriere verwacht zoals al je kinderloze vrienden, dan kan je dat wel vergeten.

Als ik naar mijn kinderloze vrienden kijk, de werkenden dan natuurlijk, die werken zeker 50 uur per week en nemen ook van alles mee naar huis; ze zijn regelmatig op reis om een weekje in het buitenland te werken en zijn eigenlijk altijd wel goed omhoog gegaan qua functie (en salaris ook, natuurlijk). Dat kan gewoon nooit als je kinderen hebt. In ieder geval niet als je ze zelf op wil voeden.

Zelf neem ik ook absoluut genoegen met een gewone standaard leuke baan, waarin ik een beetje door kan groeien, maar niet 50 uur per week hoeft te werken en 's avonds nog niet klaar ben als ik thuis komt. Maar onder 'carriere maken' versta ik echt het harde werken, hoge functies.

Poggy schreef:

Mwah, ik melde dat niet elke vrouw strak uit een zwangerschap/bevalling kwam en daar werd imo toch redelijk aanvallend op gereageerd. Ik heb namelijk helemaal geen moeite met mensen die wel een kind willen en ik geloof ook niet echt aanvallend gereageerd?

Ik geloof niet dat jij de enige was die in dit topic reageerde, of wel?

Ohja, bij een studie waar je veel thuis zit levert het enorme vertraging of zelfs stoppen op, maar bij een fulltime job en carriere-ambities gaat alles prima hoor..

Waar zie je me dat zeggen? (Nergens, want ik zeg dat niet.)

Ik denk dat geen diploma meer gevolgen heeft dan een carriere die een paar jaar later van start gaat, als ik heel eerlijk ben. Als jij daar anders over denkt, prima, maar ik dus niet.

Leonoor schreef:

Ik geloof niet dat jij de enige was die in dit topic reageerde, of wel?


Waar zie je me dat zeggen? (Nergens, want ik zeg dat niet.)

Ik denk dat geen diploma meer gevolgen heeft dan een carriere die een paar jaar later van start gaat, als ik heel eerlijk ben. Als jij daar anders over denkt, prima, maar ik dus niet.

Ik geloof niet dat jij de enige bent die in dit topic reageerde, of wel? Zoals ik in een eerdere post ook zei, het is gewoon een beetje krom. Niet zozeer van jou, maar meer hoe in het algemeen.

Dat denk ik ook, alleen ik denk niet dat het nemen van een kind betekend dat je stopt met studeren. En zelfs wanneer je stopt betekend dit niet dat je nooit meer een diploma krijgt, net zoals bij die carriere.

Natuurlijk is het krom, want de een vindt dat kinderen + studie best moet kunnen, en de ander vindt dat je beter nog even kan wachten. Je kan niet alle meningen van mensen die dat kindergevoel hebben op elkaar gooien tot een grote samenhangende mening

Het gaat erom hoe er in het algemeen gereageerd wordt. Niet alles is toegespitst op dit forum . Wanneer je stelt dat je wil wachten totdat je een studie hebt afgemaakt is het overgrote deel het met je eens, maar wanneer je een carriere belangrijker vindt is het opeens raar. Dát is krom.

Poggy schreef:

Het gaat erom hoe er in het algemeen gereageerd wordt. Niet alles is toegespitst op dit forum . Wanneer je stelt dat je wil wachten totdat je een studie hebt afgemaakt is het overgrote deel het met je eens, maar wanneer je een carriere belangrijker vindt is het opeens raar. Dát is krom.

Ik vind het helemaal niet raar...

Een kind onderhouden kost dan wel weer zo'n 200 euro per maand minimaal, ik ken geen studenten die dat zomaar even overhouden eigenlijk.

Andijvie schreef:

Ik vind het helemaal niet raar...

Vandaar dat het ging over hoe er in het algemeen gereageerd wordt, dus ook buiten dit forum.

En 200 per maand is als student echt wel aan te komen. Je neemt ook niet zomaar een kind neem ik aan.

Poggy schreef:

Vandaar dat het ging over hoe er in het algemeen gereageerd wordt, dus ook buiten dit forum.

En 200 per maand is als student echt wel aan te komen. Je neemt ook niet zomaar een kind neem ik aan.

Nee, als je geld hebt als student, dan is het zeker wel te doen, maar de meeste studenten hebben dat geld niet, dus die zouden dan naast hun studie nog moeten gaan werken om een kind te kunnen onderhouden... dat kan al helemaal niet
Als je een partner hebt die niet meer studeert, is het wel weer beter te combineren, lijkt me, maar dan nog kost het veel tijd en geld, misschien meer dan je als student op kan brengen...

[Daantje_0705]

Sarah schreef:

Een kind onderhouden kost dan wel weer zo'n 200 euro per maand minimaal, ik ken geen studenten die dat zomaar even overhouden eigenlijk.

Maar als je studeert en een kind verzorgt krijg je toch ook (flink) meer studiefinanciering, en kinderbijslag natuurlijk.

2 studerende ouders: max. lenen en uitwonende stufi = 1000 per maand. En dan komt daar inderdaad nog kinderbijslag á 190 euro bovenop.

Als je een partner hebt die niet meer studeert krijg je bovendien ook nog eens 520 euro partnertoeslag.

Het is ook zeker niet onmogelijk, maar zelf zou ik liever een wat stabielere positie hebben om een kind in te krijgen, in plaats van max. lenen en maar hopen dat je meteen werk hebt na je afstuderen...

(En die €190,- kinderbijslag is per kwartaal, niet per maand.)

Weet ik.
Ik zou dat zelf ook liever willen, maar het is dus inderdaad niet onmogelijk. Meteen werk is ook niet nodig, je hebt immers 2 jaar aanloopfase. En wanneer je een al wat oudere, werkende partner hebt dus sowieso slimmer en anders misschien ook wel.

[Al Murphy]

Jammer genoeg laat de natuur ons niet toe om bewust ongehuwde vader te worden.

En dat carrière-gericht denken... ik ken best wel veel koppels die mooie carrières en een mooi gezin aardig weten te combineren.

[Luna]

toen ik in een grijs verleden een lange relatie had leek het me ook wel enig om samen met mn liefje iets te maken wat van ons samen was maar nu moet ik er dus niet aan denken. mn vrijheid is me veelste lief. vind een serieuze relatie al teveel gevraagd atm haha.

Al Murphy schreef:

Jammer genoeg laat de natuur ons niet toe om bewust ongehuwde vader te worden.

En dat carrière-gericht denken... ik ken best wel veel koppels die mooie carrières en een mooi gezin aardig weten te combineren.

Die koppels ken ik ook Maar de kinderloze koppels/mensen met carrieres hebben toch een mooiere carriere, zo'n carriere moet je niet ambieren als je kinderen wil.

[Lilything]

Poggy schreef:

Ik reageerde erop omdat de mensen die wel kinderen willen mensen die dit niet willen een beetje aanvallen of hun opmerkingen wegwuiven. Zie ook het oppervlakkig noemen als mensen er niet aan willen om o.a. hun uiterlijk. Het kinderen willen is niet gebaseerd op rationele gedachtegang, maar kinderen némen hopelijk wel. En sorry, maar een kind nemen puur uit nieuwsgierigheid klinkt een beetje als 'even kijken hoe het is, bevalt het niet, weg ermee'.

En trouwens, om weer een beetje ontopic te komen, volgens mij kan je beter juist wel een kind nemen als je nog studeert. (mits er voldoende inkomen is).

Ik ben nog niet helemaal uitgelezen nu maarre....wilde ff op jouw post reageren.

Ik vind je argument heel zinnig en ik denk dat je gelijk hebt (je hebt het dan allemaal gehad als je gaat werken),

maar de 'mits' daar loopt het denk ik voor de meesten op vast, voldoende inkomen heb je volgens mij als student in 99% van de gevallen niet. Daarnaast moet je dan ook andere woonruimte zoeken (een baby in een studentenhuis werkt natuurlijk niet)

Daarnaast is het de vraag of 9 maanden eruit wel te halen valt in je opleiding. Als het om een stage gaat of afstuderen dan gaat het meestal wel. Maar in het eerste deel van een opleiding heb je vaak modules die het volgende jaar alweer veranderd zijn en hele anders eisen hebben etc etc. (allerlei organisatorische muren waar je dan keihard tegenaan gaat lopen m.i.)