MiJn KomKommerVerHaaL

[*pietaaah*]

ok ik verveelde me, tijd voor een verhaaltje over mijn ervaringen in de kas:

Om 7 uur kwam ik vol opwinding aan bij de kassen te egchel, ik keek naar binnen, de collega's keken vol verwachting naar buiten en je zag ze denken "ohhh daar is hij gelukkig weer".
Ik liep naar binnen, gooide mijn jas met een zwiep op de kapstok en pakte mijn met diamanten gevuld mesje.
Ik liep de kantine binnen, ik zei "goedemorgen", verder kwam ik niet, de collega's rende op mij af en knuffelde mij intens "je bent er weer, ik heb je zo hard gemist"
Ik had een dag vrijgenomen maar het leek een eeuwigheid voor deze mensen.
Klokslag 7 uur liepen we de kantine uit de mooie groene zachte wollige staven tegemoet.
Ik pak mijn mesje beet met een sierlijke zwaai en de mensen achter me zijn duidelijk onder de indruk.
We marcheren als een echt leger de kas in helemaal naar achter toe waar de heerlijke karren alweer klaar staan om de rij ingeduwt te worden.
Ik kijk nog 1x om en zie dat achter me alles goed is, doe daarna een paar onverwachte maar sierlijke knipoogjes en zoek uiteindelijk mijn rij uit.
Waarna ik met mijn spiermassa de kar er heerlijk in laat rollen.
Ik druk mijn sleutel in het inlogkastje waarna mijn naam op het beeld verschijnt (sexy mothafucka).
Ik kijk met een heftige reflex in welke rij ik ga beginnen en geef dit hierna accuraat in op het apparaat.
Nog 1 blik langs de rijen, nog een paar sierlijke knipoogjes en mijn dag kan beginnen.
met mijn mesje in mijn ene hand en de kar in de andere hand begint voor mij alweer een nieuw spannend avontuur.
Ik zie de eerste glimmende 40'ers opdoemen uit het niets en een glimlach verschijnt op mijn gezicht.
De planten passeren mij en de kar raakt langzaamaan voller en voller met verrukelijke groene staven, het doet me goed om te denken dat ik ze straks ook nog lekker in prachtig vormgegeven dozen mag sorteren.
Zover is het uiteraard nog niet, de herhaling van komkommer snijden, kusje erop geven, hem goedendag zeggen en als laatste hem in de bak leggen moet eerst nog heel wat keren herhaald worden.
Na een tijdje was de eerste rij dan ook afgesneden, vol trots wierp ik nog even een blik in de zojuist door mij compleet kaalgeschoren rij.
Hierna liep ik weer met opgeheven hoofd naar het inlogkastje toe.
Ik deed mijn sleutel erop en er kwam weer te staan "sexy mothafucka", ik gaf in 100% klaar.
Dit heugelijke feit was echter ook niet aan mijn collega's voorbijgegaan, van alle kanten kwamen ze uit de rijen gestormd om mij te feliciteren met de tot nu toe behaalde resultaten.
Ik wreef nonchalant door mijn haar en probeerde nog te zeggen "'t is niks jongens" maar de aanvragen voor handtekeningen waren echt niet meer tegen te houden.
Nadat de krioelende menigte weer enig bedaard was vond ik dat het tijd was om aan mijn 2de rij te beginnen.
Eerst natuurlijk weer langs het inlogkastje, dat inmiddels helemaal onder de kwijl zat omdat ik mezelf nog niet weggeklikt had en de tweede rij werd daarna vol glorie ingetoetst.
Een aantal collega's nam nog de moeite mij succes te wensen, uiteraard geheel overbodig omdat er nu eenmaal bepaalde mensen zijn die geen fouten maken.
De tweede rij was ook weer een pure zegetocht voor een nuchtere jongen als ik, er werd zelfs even tijd gemaakt om te dansen op Jan Smits "Vrienden voor het leven".
De 40'ers zagen er goed uit en alleen al het denken aan hoe ze eruit zullen zien in een mooie doos met 11 vriendjes deed me een plezier.
Uiteraard waren er ook de "pierre-komkommers" zoals ze ook wel genoemd werden in de underground, het waren de kromme, lelijke, rotte komkommers, vol ellende smeet
ik ze maar snel een kist in om ze daarna na elke meter te vertellen hoe lelijk ze wel niet zijn.
Deze rij ging nog veel sneller dan de vorige en het applaus na het snijden van de laatste komkommers was dus ook niet meer dan terecht.
Na deze twee rijen besloten mijn werkgevers dat het tijd werd voor een overbodige pauze, ondergetekende kan namelijk wel eeuwen doorsnijden zonder moe te worden.
De jungle werd na het wegpinken van een traantje voor een kwartiertje achtergelaten, op handen gedragen werd de weg naar de kantine voortgezet.
De baas en bazin keken inmiddels niet meer raar op toen de collega's schreeuwend binnen kwamen lopen "WE LOVE YOU PIETER WE DO"
Ik bedankte vriendelijk voor de bos bloemen die me aangeboden werd en nam genoegen met een lekkere bak sterke koffie in het kopje met een komkommer
en mijn naam erop.
Onder de pauze werd er besloten wie na de middag langs mij mocht sorteren en wie mijn dozen mocht dragen, vol enthousiasme ging elke vinger de lucht in en na het
trekken van lootjes kwamen er twee mensen uit die uiteraard door het dolle heen waren.
Na een kwartiertje was de pauze vol lofwoorden gelukkig weer voorbij, ik werd op een feestelijk versierde kar de kas weer ingeduwd en veel mensen hadden
al gezegd dat ze het een eer zouden vinden om een rij van mij te snijden. Uiteraard verworp ik deze verzoeken met een diepe zucht, een slechter gesneden rij
in mijn tralie kon er bij mij echt niet in.
Het was tijd om inmiddels alweer aan mijn 3de rij te beginnen, vol energie en overgave liep ik wederom naar het inlogkastje toe. Zodra de naam Sexy Mothafucka
verscheen op het kastje leek het alsof het kastje extra ging glimmen, al was het misschien ook een bejaarde glimworm die een hartaanval kreeg.
Het begin van de 3de rij was veelbelovend, want ik deed een spannende ontdekking, een MONSTERkomkommer die zich zo goed verstopt had dat iedereen hem
de afgelopen tijd gemist had. Ik bromde iets van "GOTTA CATCH 'EM ALL" en sneed hem er vol trots af, om hem daarna met een neerkijkende blik nonchalent in de
bak te werpen.
Toen ik de halve rij afhad was het tijd om over te steken, waar ik weer een aantal collega's tegenkwam die zwoel begonnen te glimlachen. Ik deed een aantal zeer
gevaarlijke trucjes met mijn mesje om ze daarna met een ongelovige en verstarde blik achter te laten.
Indruk maken was voor mij dan ook niets anders dan routine geworden.
De rij kwam inmiddels tot een einde en de bak was goed gevuld met groene staven, natuurlijk waren er daar weer de nieuwsgierige collega's die een kijkje kwamen
nemen en hiervan ook wilde leren hoe het WEL moet.
Vol bewondering werden er een aantal komkommers gewogen en de verbazing was groot toen ze allemaal het goede gewicht bleken te hebben.
Een enkeling begon zelfs iets te zeggen over het kinderen noemen naar mij, maar dat gebeurde inmiddels al 17 jaar dus er was niet bepaald wat nieuws onder de zon.
En toen was het tijd voor....JAWEL...de laatste rij van de tralie, door al het oponthoud en handtekeningen uitdelen werd dit ook de laatste rij van deze werkdag.
Het inlogkastje werd weer opgezocht en ik werd wederom vriendelijk begroet door de glimworm en de woorden SEXY MOTHAFUCKA. De collega's stonden
roerloos bij mijn overige 3 rijen, ze konden werkelijk niet geloven dat er iemand bestond die alles met zo'n perfectie kon snijden. Tattoo's met mijn naam werden
gezet terwijl ik aanstalte maakte om mijn 4de rij in te lopen.
Wederom konden ze het niet laten om me succes te wensen, en bij gebrek aan knuffelberen en spandoeken werden de eerste prachtige 40'ers aan mij gedoneerd.
De 4de rij was makkelijk te doen en werd wederom prachtig bijgesnoeid door deze ervaren professional. Wel schokkend in deze rij was het aantal zogenaamde
Pierre-Komkommers. Na elke meter hong er wel weer een lelijk groen gedrocht krom en lelijk te wezen. Na een kwart rij schoten de tranen in mijn ogen, dit was niet
om aan te zien. De tranen liepen over mijn wangen heen terwijl de pierre-komkommers aan gort werden gesmeten in de kist. De collega's waren onder de indruk van
mijn harde aanpak en mijn stoere blik na weer een gesneuvelde pierre-komkommer. De goede werden natuurlijk wel zoals vanouds vertroeteld als ze eraf gesneden
werden. Een lekker stevige aai over de bol of een heerlijke knuffel ging er altijd wel vanaf, want deze jongeman is ook zeker de beroerdste niet.
Na het snijden van de 4de rij kwam ik erachter dat mijn tralie inmiddels vrolijk en feestelijk versierd was met slingers en tot mijn verbazing hadden al mijn collega's
hoedjes op. Aan het einde van mijn rij hing een lint zoals bij elke marathon gebruikelijk is. Toen ik hier eenmaal doorheen was gelopen was het einde van het snijden
in zicht. Ik werd weer naar de kantine gedragen waar het tijd was geworden voor de middagpauze aka de huldiging.

[Zut Alors!]

Het heeft een hoog Br33z4h-gehalte. Heb je het toevallig ergens uit gekopieerd, *pietaaah*?

[*pietaaah*]

ohja vervolg komt nog

[*pietaaah*]

Zut Alors! schreef op 15-05-2005 @ 19:16 :
Het heeft een hoog Br33z4h-gehalte. Heb je het toevallig ergens uit gekopieerd, *pietaaah*?

JA UIT DE BREAKOUT! HAHAHAHAHHAA

[Nijn*]

*proest*

[Zut Alors!]

*pietaaah* schreef op 15-05-2005 @ 19:08 :
ik heb je zo hard gemist

bij nader inzien stop ik toch maar weer met lezen...

[*pietaaah*]

maar ik heb je echt gemist hoor

[the*unseen]

hahaha
1000 geniaal!

Hahaha!

en dat je dit topic gaat lopen promoten op de shoutbox is al helemaal belachelijk misschien is het leuk voor in de BO! maar niet voor op letteren, en ik heb ook niet echt het idee dat het een serieuze post is

[*pietaaah*]

het is een eigen verhaal dus niks mis mee

[bracelance]

leipe breezahflavour

[phenyl]

pieter. held!

[*pietaaah*]

de komkommers waren weer lekker vandaag

[Nijn*]

*Gniffel *
Ik kon het niet laten..

Nijn* schreef op 16-05-2005 @ 15:12 :
*Gniffel *
Ik kon het niet laten..

En terecht.

[I C U]

Juist.

[*pietaaah*]

Vuist

[K-elli-e]

Ik vind het prachtig