Advertentie | |
|
19-01-2011, 09:24 | |
Verwijderd
|
Het gaat. Daar is alles mee gezegd. Volgens mij zijn ze op de dagbehandeling blij dat ik de afgelopen weken wat gedeeld heb, maar mij doet het weinig, omdat ik er ergens het heil nog steeds van inzie. Ja, de crap van vroeger zal zeker van grote invloed zijn op mijn huidige gesteldheid, lijkt me logisch. En nu?
Verder vertrouw ik de psychiater gewoon niet. Hij verheft zijn stem, schreeuwt soms gewoon en praat tegen me alsof ik 5 ben: "En NU moet je daar eens mee OPhouden!!!" Er zal vast een psychologisch verantwoorde theorie achter zitten, maar ik word er alleen maar wantrouwig van, omdat ik niet weet wie ik tegenover me heb. Verder heb ik belachelijk veel pijn in m'n pols. De tape is er nu na twee af en de zenuw zit nog steeds hartstikke klem, m'n vingers tintelen verschrikkelijk en de pijn is alleen maar erger geworden. Ik word er een beetje moedeloos van. Vandaag heb ik een dagje thuis en ik denk dat ik die met veel thee op de bank ga doorbrengen. |
19-01-2011, 11:21 | |
Kikaa, ik houd geen extra vocht vast, maar alcohol droogt natuurlijk uit, dus ik houd nu normaal vocht vast denk ik. En ongesteld kan het niet zijn, dat ben ik al anderhalf jaar niet meer.
Wat betreft jouw situatie, wat een verdriet. Dat zelfs je bestek vasthouden al te pijn doet. Ik hoop dat je een beetje afleiding hebt kunnen vinden op school en het ziekenhuis snel respons geeft. De weegschaal gaf een stuk minder aan toen ik naar de wc was geweest. Blijbaar zaten mijn darmen een beetje vol.
__________________
Digital ash in a digital urn.
|
19-01-2011, 13:18 | ||
Citaat:
|
19-01-2011, 15:41 | |
Verwijderd
|
Maandag intake-gesprek gehad, gisteren bloed laten prikken, vandaag nog wat vragenlijsten in moeten vullen... The wheels are in motion! Aanstaande maandag gaan ze 'mijn geval' (= ik dus ) bespreken en daarna wordt er een afspraak gemaakt en wordt mijn behandelplan besproken. Ben benieuwd. Het fijne deze keer is dat mijn klachten nu echt puur stress/spanning en angst zijn, het sombere gevoel is weg. Dus ik ben zelf gewoon heel optimistisch, dat scheelt al heel veel
|
Ads door Google |
19-01-2011, 16:33 | |
Verwijderd
|
Denk je net alle mogelijke tegenslagen te hebben gehad krijg je n brief van je werkgever.
Per april stopt dat bedrijf dus met folderbezorging in Nederland Dat is dus 20 euro per maand minder(en ja dat is veel als je maar 50 krijgt incl zakgeld) Nu moet ik dus snel opzoek naar een ander baantje terwijl ik daar eigenlijk geen tijd voor heb. En gister bij stage was er een meisje en die ging nu zaterdag toelating doen bij SintLucas en die zei dat het echt streng was enzo, en dat je ook veel schetsen mee moet nemen(lekker handig als je nooit schetst) en de toelating is dus al in januari 2012 dus ik heb niet veel tijd meer om aan mijn portfolio te werken...... En er is gister nog zoveel meer gebeurd maar ik heb zoveel huiswerk dat ik dat later nog wel vertel, in ieder geval weer heel veel gepest.... |
19-01-2011, 17:51 | |
Verwijderd
|
Pff kent iemand dat? Als het de normale werklading is, dan trek ik alles prima, en ook in de weekenden gaat het goed als ik gewoon sociale dingen doe etc. Maar zodra het ook maar een grammetje teveel aan druk is met studie en werk, dan trek ik het echt totáál niet meer. Ik heb nu op het moment 2 dingen die ik moet doen, een persoonlijk project en een groepsproject. Dat persoonlijke project heb ik het gevoel dat ik al nauwelijks kan halen, dus ik heb me nu gefocust op het groepsproject. Veel stress, maar ik trek het allemaal wel en ik heb het allemaal onder controle. Maar dat persoonlijke project erbij LUKT gewoon niet, het is te veel en vooral teveel druk. In theorie zou ik natuurlijk best elke avond en in het weekend daar hard aan moeten kunnen werken, maar ik trek het echt totáál niet.
En nu moet ik het groepsproject van de docent maar een beetje laten zitten (gezien ik er al zoveel tijd in heb gestopt) en me helemaal focussen op het persoonlijke project, maar omdat ik het idee heb da5t ik het toch al helemaal niet meer ga halen is die last zo groot geworden dat ik echt helemaal in paniek ben. Of eigenlijk op het moment niet in paniek maar meer in doffe wanhoop Argh. Ik denk dat het te maken heeft met de winterdip, maar volgens mij ben ik van nature gewoon 'lui'. Ik kan hard werken, maar als het meer dan 5 dagen per week 8 uur per dag wordt, houd ik het gewoon niet vol, dan krijg je dit soort labiele reacties. Lekker handig op een kunstopleiding waar je hele leven dat maken zou moeten zijn... Ik heb echt even geen idee hoe ik hier mee om moet gaan. Is die hele opleiding dan wel zo'n goed idee? Want dit gaat maar van deadline naar deadline en de druk vermindert nooit... |
19-01-2011, 19:16 | ||
Citaat:
OT: het einde van de winterdip is geloof ik in zicht, ik heb weer energie hoewel mijn bed uitkomen nog een regelrechte hel is, maar dat zal het altijd wel blijven. Ik heb in ieder geval weer wat meer zin in m'n werk, en ook zin in m'n persoonlijke leven en dat terwijl er buiten mij om niets wezenlijks is veranderd... Ik hoop dat dit zo blijft, ik vind mezelf een stuk minder leuk als ik in de winterdip zit.
__________________
I'm just a dreamer, dreaming of better days...
|
19-01-2011, 19:40 | |
vanochtend eerst naar de huisarts geweest.
ik heb haar alles verteld ook dat het gisteren avond helemaal mis is gegaan. ze heeft er ook naar gekeken en ik moest het in de gaten houden. maar er vooral proberen af te blijven. en volgende week is dus echt de laatste keer dat ik bij haar kan komen. want na volgende week gaat ze helemaal in de andere praktijk werken. ze zei vandaag dat ik 4 jaar bij haar ben geweest elke week. wat dus erg lang is ik vind het ook moeilijk dat ze weggaat. over 2 weken krijg ik een andere vrouwelijke arts. die ik nooit eerder heb gezien maar ik heb al gehoord dat ze veel geduld heeft enzo. maar ik zal bij die andere vrouw toch eerst een band moeten opbouwen. maarja gelukkig eerst volgende week nog naar naar me eigen huisarts. want ze is een van onze huisartsen. verder was het een hele vermoeiende dag. vanavond nog een uur fyshio fitness gehad. en nou voel ik me ook behoorlijk moe.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
19-01-2011, 21:22 | |
Ik had vanavond eigenlijk koorrepetitie maar ben niet gegaan omdat ik geen zin had
Slecht. Stage is leuk en ik begin het nu ook een beetje door te krijgen. Iedereen is nog steeds erg aardig, dat is waarschijnlijk normaal, maar het kan dus ook anders helaas. Ben nog steeds zo blij dat ik daar weg ben. Zo maar een beetje op tijd naar bed. |
Advertentie |
|
19-01-2011, 21:27 | |
Tjonge, het leven kan zo mooi zijn, snap niet waarom ik niet eerder het leven op deze manier tegemoet ging/keek.
@Freyja: dat klinkt vrij serieus. Moet je daar niet iets aan doen? Als je echt last hebt van stressklachten lijkt het me slim dit met de huisarts te bespreken. Je komt over als iemand die op haar tenen loopt. Je maakt jezelf wijs dat je het onder controle hebt, maar je noemt je eigen reactie ook labiel. Je spreekt jezelf tegen, wat vindt je daarvan? @JustADreamer: zo ontzettend waar.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
|
19-01-2011, 22:05 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Maar ik weet van mezelf dat ik stressgevoelig ben en dat ik stress na een tijdje niet meer trek. Maar aan drukke en stressvolle periodes ontkom je niet in het leven en ik zit nu dus middenin zo'n periode... wat moet ik dan? Zeggen "ja sorry ik kan niet tegen stress, dus ik doe het gewoon niet"? En dan kom ik met zo'n stom verhaal over een winterdip, want een echte depressie is het toch echt niet... ja iedereen is moe in de winter, daar schiet mijn school ook al niks mee op. Als ik de druk niet aankan, dan is dit misschien niet een geschikt plan voor mij... En je hebt sowieso niets onder controle, controle is een illusie maar bij dat groepsproject is die illusie nog in stand omdat de druk 'behapbaar' is - het is veel werk, maar het is allemaal haalbaar en ik weet duidelijk wat er moet gebeuren en wanneer, waardoor ik met die druk wel goed om kan gaan. Maar juist zo'n persoonlijk project wat bij voorbaat al onhaalbaar is, sorry, lijkt (moet nou eh zo'n 40.000 woorden schrijven eigenlijk voor volgende week vrijdag en dan ook nog de hele vormgeving verzinnen en dan bij voorkeur op een innovatieve manier ), daarbij voelt het alsof het gewoon niet te doen is, en dan is de druk dus letterlijk te groot. Want ik kan natuurlijk nooit iets doen dat bij voorbaat onhaalbaar is, maar daardoor kan ik het niet eens goed probéren en dan lukt het ook niet. Argh. En ik ben naast labiel ook ontzettend nuchter en ik bagatelliseer alles. Daarbij is er in het weekend dus niks aan de hand, dan ben ik ook niet depressief of opgefokt, hooguit moe maar daar kan ik dan lekker aan toegeven en dan is het prima. Dus het voelt echt belachelijk om om hulp te gaan vragen als ik doodleuk in het weekend op de bank met m'n vriendje tv zit te kijken of de hele middag ga fietsen, als ik dat zonder problemen kan, dan kan ik toch zeker ook wel een studieopdracht maken.... |
19-01-2011, 22:27 | |
@Kikaa: ik vind je zo dapper! Dagelijks met zoveel pijn leven, ik kan het me niet eens voorstellen. En dan nog af en toe naar school gaan ook! Ik hoop voor je dat je wordt opgenomen in het ziekenhuis en dat ze iets voor je kunnen betekenen.
@Redhair: wat goed van je dat je minder drinkt! ik had vanmiddag een heel verhaal vanaf mijn telefoon geschreven, maar dat staat hier niet... Net een beetje mijn kamer opgeruimd, anders kan broertje morgen niet eens ergens slapen. Vandaag een vet goede dirigent aan het werk gezien, erg gaaf! |
19-01-2011, 23:01 | ||
Citaat:
Je hebt gelijk dat je niet aan stressvolle periodes ontkomt, maar als het te erg wordt moet je je wel terugtrekken, anders loop je het risico om overspannen te worden. Nou, dat is mijn waarschuwing, maar het is aan jou wat je daarmee doet. Ik ben ook wel eens overspannen geweest. De huisarts verwees me door naar mijn studieadviseur en gaf tips over hoe te herstellen (bijv door omgevingen met veel mensen te vermijden en hoe lang de benodigde rustperiode zou moeten zijn). Mijn studieadviseur heeft in overleg een rustperiode ingepland. En de IBG-groep heeft naar aanleiding hiervan extra stufi toegekend omdat de opgelopen studievertraging het gevolg was van een medische omstandigheid. En zelf heb ik geleerd wat de alarmbellen zijn. Dus dat niemand je ermee kan helpen vind ik een onrealistische gedachte. Stress wordt voornamelijk veroorzaakt door hoe je iets ervaart en jij ervaart je opdracht als ondoenlijk. Ik heb natuurlijk wel wat weinig informatie om te beoordelen of je echt op je tenen loopt, maar ik zie gewoon een paar signalen. De eisen die je jezelf stelt "...dan kan ik toch ook wel een stomme opdracht maken" zorgen voor extra stress, waardoor je er dus nog minder goed tegen kan. Misschien zit je dus al in een negatieve spiraal. Een ander signaal dat ik zie is dat je gelijk wil stoppen met je studie. Is dat niet een beetje drastisch? Nou, misschien heb je gelijk en komt het alleen door je opdracht, maar dat kan je zelf beter beoordelen dan ik. Ik wil je alleen maar waarschuwen, want overspannen zijn is echt kut en wens ik niemand toe.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
|
19-01-2011, 23:20 | |
Verwijderd
|
Nou het is wel zo dat ik sinds de herfstvakantie eigenlijk al niet meer bij loop met opdrachten - heb een week gemist en daardoor eigenlijk steeds achtergelopen. Dus al die tijd heb ik wel extra druk ervaren daardoor. Plus geldzorgen en kleine issues in sociale relaties (euh niet van mij, maar ik bedoel opa overleden, dierbaren die problemen hebben waar ik me logischerwijs ook mee bezig houd). Maar dat is niet heel veel 'nieuws', lijkt het, dat zijn gewoon de gewone dingen waar je tijdens het leven mee om moet gaan en waar ik ook altijd min of meer goed mee omga.
En ik kan echt heel goed nuchter en labiel tegelijk zijn Mijn natuur is relatief nuchter, ik praat mezelf vrij gemakkelijk uit nare buien en ik kan heel goed relativeren. Maar tegelijkertijd ben ik dus niet bepaald stressbestendig en dat zorgt wel voor stemmingswisselingen Het denken aan stoppen met de studie komt voornamelijk omdat dit mijn tweede studie is - omdat ik dus mezelf een flinke schuld op de hals haal met deze studie, vraag ik me in zulke periodes automatisch af of het dat allemaal wel waard is..? (En ja de geldproblemen zorgen voor extra stress Maar wederom is het probleem dat ik het mezelf allemaal aandoe). Dat is volgens mij vooral de kern - ik heb het gevoel dat ik hier niet een probleem van kan maken, want ik kies zelf voor deze studie, ik kies zelf voor deze situatie. Ik hóef dit allemaal niet te doen, sterker nog, misschien maak ik het mezelf juist heel erg moeilijk door het te doen. En daarom denk ik dus dat het mijn eigen probleem is allemaal. Ook omdat het inderdaad allemaal in mijn hoofd zit - ik ben nou eenmaal een stresskip en dat moet ik zo ondertussen toch zelf kunnen oplossen? Eigenlijk heb ik helemaal geen grote problemen, alles is op te lossen en als ik dingen niet zou halen of doen, dan ga ik ook heus niet dood. Ik wéét bovendien wat ik zou moeten doen om stress te verminderen (google de tips maar), maar ik dóe het niet. Zucht. Nou ja. Misschien bel ik de dokter wel even. Of ga ik met een docent of studiebegeleider praten, ik weet het niet. |
20-01-2011, 07:59 | |
@Freyja: Ik herken het wel. Dat je aan de ene kant echt supergestrest kan zijn, maar aan de andere kant het ook wel weer kan relativeren en gerust een avondje lekker voor de tv kunt hangen. En het is niet dé oplossing of zo, maar mij helpt het vaak wel om een weekschemaatje te maken en bij elke ochtend, middag en avond te zetten wat ik wil/ moet gaan doen, misschien ook iets voor jou?
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
20-01-2011, 09:03 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
OT: Gisteren ben ik toch maar niet naar school geweest. Ik had een aantal klasgenoten gesproken en die zeiden dat we niet veel zouden doen. Achteraf hebben ze het uur waarvoor ik ging alleen maar gepraat (over niks, dus ze hebben niks gedaan) dus gelukkig ben ik thuis gebleven. Gisteren heb ik wel weer redelijk veel thuis kunnen doen. 's Avonds zou een vriend me helpen met Engels maar het werd even te veel geloof ik. De laatste tijd heb ik vaak dat ik duizelig word en 'gek in mijn hoofd'. Ik kan het niet echt goed verwoorden. Maar ik ga zweten, ik word duizelig en ik kan helemaal aan niks meer denken omdat mijn hoofd ineens heel raar voelt. Na even liggen en rusten was dat weer over gelukkig. Zaterdag had ik dit ook, vervolgens viel ik met het douchen elke keer zachtjes tegen de muur aan. Misschien toch te veel gedaan, maar als ik naar het werk kijk wat ik gedaan heb dan is het helemaal niet veel. Misschien toch maar wat rustiger aan proberen te doen. Vanmiddag ga ik wel eventjes naar school. Ik wil 2 uur proberen, maar ik weet niet of dat lukt. De leraar gaf aan dat het vandaag wel een nuttige les was, dus ik ga in ieder geval niet voor niks naar school. Verder heb ik nog niks van het ziekenhuis gehoord. Helaas. Tot nu toe voel ik me vandaag mentaal wel goed! Ik heb wel verschrikkelijk veel pijn en kon vanochtend bijna de trap niet afkomen. Vannacht heb ik wel weer redelijk geslapen. Gisteren geen pijnstilling genomen en ik was weer een stuk minder onrustig vannacht. Echt raar. Misschien moet ik maar weer vragen om andere pijnstilling, maar ik heb geen idee wat ik dan kan krijgen. We zullen het zien! |
20-01-2011, 09:19 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
20-01-2011, 15:54 | |
Eerste gesprek met de psych, veel gehad over de relatie die niet lekker loopt maar ook over het verleden.. ben doodmoe.. volgende week gaan we het hebben over mijn slaapprobleem.. of eigk het gebrek aan slaap
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
20-01-2011, 16:19 | |
Verwijderd
|
@Missy, echt fijn voor je dat t nu zo lekker loopt
Vandaag een presentatie engels gehouden over graffiti en het resultaat was een 8,5 Mijn oude basisschool kwam bij technologie kijken en de rest van de rondleiding door school volgen enzo, maar die bitch van n juf zei natuurlijk wel tegen 2 vriendinnen van mij hoe het ging en was vol medelijden met een aanstellerig kind maar mij negeerde ze volkomen. Achja moet die trut dan maar zelf weten, ben blij dat ik dr vanaf ben Ik hoor nu wel van steeds meer mensen dat ze naar het SintLucas willen Dat is dus alleen maar concurrentie tijdens de toelatingen en dat is echt flink balen... Zeker omdat ik door mijn autisme zowieso al een pechpunt heb bij toelatingen. Verder ben ik wanhopig opzoek naar ander werk na mijn fantastische precies op het goede moment gekomen ontslag |
20-01-2011, 20:46 | |
vanochtend eerst creatieve therapie gehad.
waar ik al heel angstig was. want het ging de hele ochtend al niet goed vandaag. dus ik had dat bij dagbehandeling in de pauze aangegeven. dat ik de neiging naar am had en van me angsten enzo. en later is het in de pauze toch misgegaan met am. dat heb ik daar wel aangegeven en laten zien. daarna nog een tijdje met een vpk gepraat. en daarna ben ik toch maar naar therapie gegaan. want toen had ik eerst een half uur individueele expressie . en daarna de rest van de middag bezigheids therapie. en daar heb ik het ook maar aangegeven. verder voel ik me nou nog behoorlijk klote. ik denk dat ik maar vroeg naar bed ga vandaag.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
20-01-2011, 23:15 | |
Waarom doen mijn luchtwegen zo stom Stomme ventolin, doe is gewoon je werk. Meestal hou ik wel een halve donderdagtraining vol zonder, nu precies 10 minuten. Na de training hoesten de gekste, uiteindelijk nog maar een pufje genomen, nu heb ik het gewoon benauwd, maar kan de hoestprikkel onderdrukken. Bah! Want officieel mag ik er nog wel 1, maar ik vind het teveel voor een dag. Hmpf!
__________________
Speel zonneschijn, ook als het regent!
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Het Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #162 darkfairy | 478 | 12-04-2011 00:47 | |
De Kantine |
Ctrl + V Topic #66 Retro*Love | 500 | 19-04-2007 10:19 |