Een trektocht voor mijn religie

[Little Sister]

Een trektocht voor mijn religie

Ik keek om me heen, het was donker ik zag weinig. Een mysterieus rood licht daalde vanaf boven op me neer. Vanaf een hemelse plaats, dat is zeker. Klefmakende muziek drong door tot in het diepste van mijn organen.

Ik voelde dat ik werd bekeken. Angstig keek ik naar beneden, omdat de scherpe blik daarvandaan leek te komen. Een vreemdsoortige spanning kwam over me toen ik daar een slang zag. Een slang met een oog, een oog dat me brutaal scherp aan bleef staren. Ik knielde neer voor deze slang en keek minstens zo brutaal terug. Het oog van de slang vertrok geen spier, maar de slang richtte zich wel fier op. Voorzichtig gaf ik een klein rukje aan deze brutale slang. Giechelend van spanning trok ik mijn hand razendsnel terug en wachtte af of er iets gebeurde. Een ontspannende spanning maakte zich meester van mij en ik legde mijn hand terug op deze vreemde staafachtige slang. Het oog keek me nog steeds brutaal, bijna boos aan. Nu gaf ik een paar rukjes achter elkaar, hoe meer ik trok hoe meer ik deze beweging in de vingers kreeg. Sterker nog het was hartstikke leuk. Met schaamrood op de kaken trok ik als een ware meester van de kunst door. Alle stress die ik deze dagen over me heen had gehad trok ik eruit.

Wat was dit voor vreemd majestueus oog, vastzittend aan een staaf, die een kunstwerk op zich was. Een kleur die ik nog nooit eerder had mogen aanschouwen. Het was impressionistisch, expressionistisch en pointillistisch. Had ik hier, in dat rode licht, met die hemelse muziek, soms de staf van de jeugd gevonden, of was het een Tellsell ontspanningsstaaf?

Na nog paar trekjes klonk er een zware galmende stem van boven. "Harder" klonk het van ergens ver boven mij. Het klonk hijgend, misschien ging het niet zo goed met de persoon die dit zei. Plots drong het tot me door. Het was een god, ik werd aangesproken door een God in moeilijkheden, die mij deze stok schonk ter ontspanning. Gezien je niet met goden in de twist wil liggen besloot ik te doen wat de stem zei. Langere en stevigere trekken gaf ik aan deze toverstok. Een ander soort van ontspanning, nu werd het meer een work-out. Fitness en ontspanning in een, ik had mijn nieuwe religie gevonden. Toen plotseling na ongeveer 10 minuten, die wel een zalige eeuwigheid leken te duren, klonk een soort gehijg van boven. De God had pijn, hij was in nood, maar hoe kon ik mijn Heerser helpen. Trekken moest ik, harder, zoals mijn eerder was bevolen. Ik hield mijn gezicht dichter bij het oog en ik voelde me volledig verbonden met deze glimmende staf. Recht keek hij me aan, en ik hem, ik voelde me als een jong meisje dat wordt nagekeken door een knappe jongen en ik bloosde. Opeens klonk er nog een harde hijg van boven en een witte drab kwam in mijn lonkende ogen terecht. Het prikte als een zwerm bijen die daar een Jerry Springer Show aan het houden was. Gillend veegde ik in mijn ogen en keek beschuldigend naar de eerst zo vriendelijk lijkende magische staf.

"Waarom?" Vroeg ik diep teleurgesteld. Geen antwoord, het oog keek me nog even brutaal aan en de stem was weg. Wat een kutreligie. Ik haalde met mijn vuist uit naar de staf en gaf er een fikse klap tegen. Een hard, steeds hoger wordend gegil weerklonk vanuit die andere dimensie, waar mijn God leefde. De staf werd onmiddellijk slap en gaf zich gewonnen. Zijn oog staarde triestig naar de grond. Niet langer zou ik mijn tijd verspillen aan een religie die werkte met afstraffing in plaats van beloning. “Heroïnehoer” galmde de nu veel hogere stem van boven. Diep beledigd keerde ik me om.

Het was echt tijd om weer eens van mijn geloof af te stappen.

[Rodion]

Het was impressionistisch, expressionistisch en pointillistisch. Had ik hier, in dat rode licht, met die hemelse muziek, soms de staf van de jeugd gevonden, of was het een Tellsell ontspanningsstaaf?

Ik zou zelf niet in één zin zoveel mogelijk moeilijke woorden opsommen en vervolgens iets ordinairs als Tellsell in een vergelijking gebruiken.

Klefmakende muziek

Klefmakend?

En de inhoud spreekt mij niet aan, maar het kan zijn dat ik daarin de enige ben.

[I C U]

O, oké. Subtiel is anders, eigenlijk. "Klefmakende muziek" vind ik ook niet zo'n sterke uitdrukking.
Het stuk op zich vind ik niet zo boeiend, eigenlijk, maar die dubbele bodem is op zich wel grappig. Misschien de volgende keer iets subtieler?

O wacht even, ik geloof dat er iets tot me begint door te dringen. Jep, er zitten wel sterke stukjes in je stuk. Eigenlijk. Toch wel. Hmm... Misschien dat ik morgen nog tot heldere inzichten kom. Maar blijf vooral schrijven, wantteh, op zich is dit wel aardig, nu ik er zo iets meer in zie, zeg maar.

[Little Sister]

Opzwepende muziek drong door tot in het diepste van mijn organen

Gezien klefmakend niemand echt lijkt aan te spreken, beter zo?

[I C U]

Little Sister schreef op 05-11-2005 @ 12:10 :
Gezien klefmakend niemand echt lijkt aan te spreken, beter zo?

Jep!

[hannie_me]

spannend hor... beetje vaag verhaal....
ksnap het nieht helemaal.....

[I C U]

hannie_me schreef op 24-11-2005 @ 20:56 :
spannend hor... beetje vaag verhaal....
ksnap het nieht helemaal.....

Ach schat, dat komt nog wel.

[Magican]

hannie_me schreef op 24-11-2005 @ 20:56 :
spannend hor... beetje vaag verhaal....
ksnap het nieht helemaal.....

Wil jij net als het meisje in het verhaal je stress kwijtraken? Want dan ken ik nog wel een slang en weet je meteen waar het verhaal over gaat