Advertentie | |
|
25-11-2006, 13:23 | |
Ik wil absoluut niet thuis blijven, niet dat mijn relatie met mijn ouders zo erg is maar ik kan hier (moeilijk) een nieuwe start maken, enzo. De sfeer thuis die ik zelf heb gemaakt werkt belemmerend.
Ik weet wel dat er gastgezinnen zijn waar je een aantal weken heen kan om even tot rust te komen, kijk hier maar is. Helaas is dat niet voor mensen die "een psychiatrische behandeling ondergaan" en is het voor 'maar' zes weken (opzich zou dat ook al geweldig zijn, maar liever toch wat langer).
__________________
Zeker weten een betweter.
Toch? |
25-11-2006, 16:37 | ||
Citaat:
Succes!
__________________
Just because you're paranoid doesn't mean they're not out to get you.
|
26-11-2006, 00:14 | |||||||||
Citaat:
Heb je al op je school met iemand hierover gesproken? Zijn er absoluut geen maatregelen mogelijk die ervoor kunnen zorgen dat je naar school kan gaan, zo goed en zo kwaad als het kan? Stoppen met school is een ingrijpende beslissing, het kan je immers ook een zekere houvast en enige afleiding van je problemen bieden. Citaat:
Er wordt een termijn van 6 weken gehanteerd, dus 3 1/2 week is denk ik sowieso te kort om een effect te bemerken. Hou nog even vol. Citaat:
Had je voordat je gestart bent met de paroxetine al last van een slaapstoornis? Als dat niet zo is, vraag ik me af of het wel zo verstandig is dat je oxepam neemt, omdat gebruik van bepaalde anti-depressiva ook kan zorgen voor het ontstaan van slaapstoornissen, zeker tijdens de eerste paar weken van gebruik. Overigens, wie heeft je deze medicatie voorgeschreven? Citaat:
Citaat:
Citaat:
Heb je al eens over je problemen gepráát met je ouders? Weten zij wat jij van hen verwacht in deze situatie, en andersom? Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is om in je eentje het gesprek met je ouders aan te gaan, maar wie zegt dat je daar niet de hulp van je behandelaar bij mag gebruiken? Het zal wel vrij veel tijd en moeite vergen voordat alles voor iedere betrokkene helder is, maar dat is bij jouw idee net zo het geval. Natuurlijk verbetert de relatie met je ouders niet van de ene op de andere week, maar met jouw plan zal dat al helemaal niet gebeuren aangezien zij het er niet zo mee eens lijken te zijn. Ik kan ook begrijpen dat je hier helemaal geen zin in hebt; wat jij alleen maar wil is dat je aan jezelf kan werken, en de relatie met je ouders komt dan nog wel aan de beurt wanneer het beter met jou gaat. Maar ik ben bang dat het daar dan te laat voor is, omdat je je dan al veel te lang hebt afgesloten van hen. Jouw plan lijkt ideaal. Wanneer jij in dat gastgezin terecht zou komen, verwacht je dat je daarmee een liefdevolle en vertrouwde thuisbasis zult krijgen. Echter moet je daar van de grond af aan opnieuw beginnen, aangezien deze mensen jou niet kennen en andersom. Bovendien geef je al enigzins aan dat dit gastgezin niet al te veel van jou hoeft te verwachten; voor wat jij wil is echter een goede relatie nodig en dat gaat dan nooit werken op de manier zoals jij het nu voorstelt. Met andere woorden: waarom probeer je niet om je huidige thuisbasis te herstellen? Dat het te moeilijk zou zijn, vind ik nu geen argument meer aangezien jouw plan zoals het er nu uitziet minstens net zo moeilijk is. Citaat:
Citaat:
Ik heb je met deze reactie alleen raad willen geven, omdat je naar mijn mening bezig bent met een te drastische aanpak van je problemen. Het spijt me als ik bepaalde zaken in je situatie daarbij onderschat dan wel overschat heb. Maar weet wel dat ik veel herken in je verhaal. In ieder geval wens ik je veel sterkte toe bij je genezingsproces.
__________________
- "Zulke dingen gebeuren niet in het echt." "Nee, nee, nee. Het is andersom: zulke dingen verzin je niet!" -
|
26-11-2006, 15:41 | ||
Citaat:
Of ik een internaat heb overwogen? Ik zit op een (soort) internaat. Alle (60) studenten leven in hetzelfde gebouw als de school in een leefgemeenschap. Het is inderdaad wel tof dat ik je hier veel (kansen heb op) sociaal contact en er altijd wel iemand is. Hulpgebegeleiding krijg ik ook, zo'n 2 keer in de week nu. Er zitten hele goede kanten aan, en dat is ook de reden waarom ik nog steeds heftig twijvel. Het feit dat er altijd wel mensen zijn is fijn, maar ik word er juist depresisiever van als ik het gevoel krijg dat ik blij(er) moet zijn omdat anderen dat ook zijn. Als ik me goed voel dan voel ik me goed en hoef ik daar niet over te praten met anderen (al zeg ik het soms wel), maar de rest van de tijd als het slecht gaat wil/moet ik wel (is) praten. In de praktijk komt het er op neer dat ik bijna alleen maar depri met anderen praat en wanneer ik me echt laat kennen ik slechts somber ben. In andere woorden, aan de ene kant is het wel fijn maar aan de andere kant werkt het ook erg slecht. Bovendien is het niet echt bevordelijk voor de leefgemeenschap dat ik zulke ernistige problemen heb, die zich ook fysiek uiten. Ik moet zeggen dat ik nu ik weer meer over mijn school/kamers/'internaat' situatie bezig ben ik er meer naar neig om toch daar te blijven... Maar er moet nog steeds een hoop veranderen want anders blijft het maar slechter gaan. Ook verwaarloos ik mijn studie bijna compleet en is huiswerk maken nou niet echt iets wat ik makkelijk doe. (niet omdat de stof opzich te moeilijk is - die is juist te makkelijk - maar door gebrek aan concentratie, motivatie, discipline, energie, etc) Hmja... misschien is het beste wel dat ik gewoon blijf waar ik nu zit maar dan op een iets andere manier. Hulpverlening krijgt prioriteit en zal moeten worden verbetert/vermeerdert. Ik ga door met de studie maar daar heb ik absoluut begeleiding bij nodig, en/of ga vakken laten vallen die ik in de zomervakantie/volgend jaar inhaal. Iig, bedankt voor jullie reacties.
__________________
Zeker weten een betweter.
Toch? |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Huismoeder of werkende moeders beter voor kind? Missy | 41 | 06-01-2008 02:33 | |
Algemene schoolzaken |
Mensen die geinteresseerd zijn in een jaar naar het buitenland. mind_on_hiatus | 89 | 11-04-2006 22:07 | |
Liefde & Relatie |
Hij houdt niet meer van mij ziggy | 116 | 01-02-2003 13:36 |