Oud 26-01-2002, 14:24
Kapee
Kapee is offline
Ik weet dat mijn schrijfstijl erg slecht is, en ik was benieuwd of jullie ook weten wat eraan veranderd moet worden? En het verhaal lijkt ook wat verwarrend, maar op het laatst wordt dat allemaal wel duidelijk...

dit is het verhaal zelf(PS ik hop dat jullie het willen lezen, want het is 9 a4-tjes lang

“Hahaha wat een sukkel! Stapt hij in de verkeerde bus! Dan ben je dom! Het staat er toch duidelijk dat deze bus naar Weeze gaat, niet naar Udem!!” Eric werd weer eens belachelijk gemaakt door Johan en zijn groepje met populaire vrienden.
“Trek je maar niets van hun aan hoor! De volgende bus moet je wel hebben, en iedereen maakt wel eens zo’n fout!” de buschauffeur wist Eric nog een beetje te troosten. Maar toch was hij al dat gescheld van Johan en zijn vrienden zat.
“Bedankt meneer, ik zal er volgende keer om denken!”
“Ja ok!”
Een paar minuten later kwam de bus waarop Eric gewacht had. Hij ging klaarstaan, de bus stopte. En hij stapte in.
“Udem” Johan keek de buschauffeur die hem slechts een chagrijnig blik gunde, niet lang aan. Net als altijd keek Eric vooral naar de grond.
“Eens even denken, dat zijn 3 strippen als ik mij niet vergis.” Passend en metend zette de buschauffeur de stempel op de strippenkaart.
De bus waar Eric in ging zitten was druk en vol. Achterin zat een groepje jongens te flirten met twee meisjes die voor hun zaten. Maar Eric ging zo ver mogelijk voorin zitten, om maar zo weinig mogelijk aandacht te trekken. Terwijl hij zijn tas naast zich neerzette, trok de bus op, en reden ze Goch uit. Glazig staarde hij in het ruit van de bus, waarin hij een weerspiegeling zag. Een weerspiegeling van de andere kant. Eric dacht na, hij praatte in zichzelf. Dat deed ie wel vaker.
“Als ik thuiskom, ga ik naar de andere kant. Daar is het veel leuker. Dan hoef ik me tenminste niet voortdurend zorgen te maken over wat anderen van me vinden!
De tijd ging langzaam, en Eric vond dat het veel te lang duurde voordat hij in zijn woonplaats aankwam. Hij drukte ruim op tijd op ‘stop’, om te voorkomen dat de buschauffeur de aandacht weer op hem zou vestigen, en om te voorkomen dat hij het vergat. Want dan zou hij nog meer commentaar krijgen… En het zou niet de eerste keer zijn dat hij het vergat. Toen de bus stilstond, stond Eric ook al klaar om uit te stappen. En toen hij eenmaal uitgestapt was, snelde hij naar huis.
“Hoi! Hoe was het op school? Nog iets leuks gedaan?”
”Niet echt Cecil, het is school he! Ik ga naar mijn kamer hoor!”
“Kom je niet even bij me zitten? Even thee drinken. Wat doe je trouwens al die tijd op je kamer? Je gaat er elke middag heen zodra je thuis bent van school, komt ervan af als we moeten eten en gaat daarna gelijk weer naar boven! Ook erg gezellig!”
“Huiswerk maken, boeken lezen, dat soort dingen!”
“Oh, zal ik anders je zometeen even een kop thee brengen als je op je kamer zit?”
“Nee dank je, ik heb niet zo’n dorst.” Na dit gezegd te hebben, liep Eric met jas en tas naar boven, naar zijn slaapkamer. Daar aangekomen deed hij zijn jas uit, en gooide zijn tas op de grond. Hij ging hij op zijn bed liggen, pakte een boek, legde het op zijn borst alsof hij ermee in slaap was gevallen, en deed vervolgens zijn ogen dicht.
“Zo, nu kan ik even echt naar de andere kant.” zei Eric in zichzelf mompelend “Zonder zorgen…” Daarna was het stil.

“Hoi Natascha! Hoe gaat ’t ermee? Het is alweer een tijdje terug hé! Nog wat leuks gedaan in tussentijd?”
‘Hey Eric! Ja het gaat goed met me hoor, dank je! Maar ja je weet hoe het is… zonder jou is het wel saai.” Natascha knipoogde naar Eric.
“Ja,” zei Eric lachend “ik heb jou ook gemist hoor.”
“Wat had je joh? Je was drie dagen ziek! Dan had je vast een behoorlijke griep!”
“Valt wel mee, ik was eigenlijk ook een beetje schoolziek!”
“Groot gelijk! Ik zou ook wel een paar daagjes thuis willen blijven! Die school van ons is ook niet bepaald alles!”
“Nee ik weet het! Oh kijk daar hebben we Johan! Is hij nog net zo’n omhooggeschoten macho als anders?”
“Oh begin er niet over! Je weet hoe een hekel ik aan hem heb!” Natascha schonk Johan een korte minachtende blik, en richtte toen haar aandacht weer op Eric.
“Ik vind het echt een verschrikkelijk joch.”
“Ja Natasj, ben het volkomen met je eens” Eric beaamde volmondig wat Natascha zei “Hey! Heb je trouwens nog wat aan ons practicumverslag gedaan? Dat moeten we zometeen ook inleveren!”
“Ja natuurlijk, dat heb ik afgemaakt, jij was ziek dus heb ik het werk voor jou ook even gedaan!”
“Oh hartstikke bedankt! Ik wist dat ik op je kon rekenen! Ik maak het nog wel eens goed hoor!”
De tijd vloog voorbij, Eric kreeg nog een 8,1 op Duits terug, hij ging even in een tussenuurtje lol maken met een stel klasgenoten in de aula, hij vermaakte zich nog wat met Natascha en zijn andere klasgenoten.

“Eric! Eten!!!” Deze woorden ontwaakten Eric uit zijn fantasie.
“Ja, kom eraan!” Vlug wreef hij even in zijn ogen om aan het licht te wennen, daarna liep hij naar beneden en kwam aan tafel zitten. Ze aten spinazie met karbonade en een gekookt eitje.
“Het smaakt lekker hoor Cecil!” De vader van Eric, Laurens was weer heel tevreden over hoe Cecil, Eric zijn stiefmoeder het eten had klaargemaakt. Eric zei zoals gewoonlijks niks aan tafel, en at stilletjes zijn eten op, naar de verhalen van zijn ouders luisterend. Het enige waar hij aan dacht, was om weer terug naar zijn kamer, terug naar zijn andere leven, aan de andere kant van zijn ogen…
“Ik ga weer naar mijn kamer, ik ben moe.”
“Alweer? Je bent ook totaal wereldvreemd geworden! En je bent nou al vijf of zes avonden of zo op een rij gelijk na het eten op bed gegaan. Wil je niet eens met me naar de dokter? Je kon wel een raar virus of zo hebben waardoor je zo moe bent!” Cecil zei er wat van dat Eric gelijk weer naar zijn kamer vertrok.
“Nee dat heb ik niet! Ik ben gewoon moe. Dat mag toch wel???” geïrriteerd liep Eric naar boven, wetend dat zijn stiefmoeder de woorden die ze zonet zei, toch niet meende. Het was allemaal een formaliteit. Ze gaf eigenlijk niks om hem. Zijn echte moeder, die een jaar geleden was omgekomen in een auto-ongeluk, dat was degene die wel om hem gaf. Maar die was weg… voor de helft.

“Hoi mam!” Eric was op zijn kamer weer gaan liggen en had zijn ogen dicht gedaan, om in zijn andere wereld te verdwijnen.
“Hoi schat! Leuke middag gehad op school?”
“Ja hoor, ik had een 8,1 op die repetitie van Duits. En ik had een tussenuurtje, maar daarin heb ik eigenlijk niet veel gedaan. Maar het is altijd beter als les he!
“Oh had ik je trouwens al verteld dat ik vanmiddag voor controle naar het ziekenhuis moet? In verband met dat ruggeletsel dat ik opgelopen heb bij het ongeluk.”
”De spcialist had toch gezegd dat u genezen was?”
“Ja inderdaad, maar als alles er goed uitziet, dan is dit de laatste keer. Het was allemaal inderdaad wel in orde, maar de specialist wou me nog even een keer extra laten komen voor de zekerheid.”
“Oh ja, ik begrijp het! Nou we zien wel toch? Het is nou al een jaar geleden dat dat ongeluk gebeurde! Het mag onderhand ook wel eens genezen zijn”
“Ja ik weet het, maar het lijkt wel weer helemaal in orde hoor!”
“Ja dat snap ik! En u had er een stuk minder af kunnen komen.”
“Daar zeg je een waar woord! Wil je trouwens ook een koek en wat warme chocolademelk? Lijkt me wel lekker voor je, in plaats van thee, want het is zo koud buiten!”
“Ja lekker mam! Is weer eens wat anders.”
“Kan je vanmiddag niet even te schaatsen? Straks gaat het weer dooien, dan kan je dat ook wel weer vergeten!”
“Ja daar zegt u wat, daar heb ik best wel zin in! Jammer dat u niet mee kunt!”
”Nee ach, iedereen zijn bezigheid he!” Het gesprek viel even dood, en na haar chocolademelk opgedronken te hebben, stond Atje, Erics echte moeder op.
“Ik ga me even omkleden hoor, want in deze kleren kan ik niet naar het ziekenhuis.”
“Ja mam, dat is waar”
Eric moest lachen om de kleren van haar moeder, omdat die er nogal vies en belabberd uitzagen.
“’t Zijn mijn schoonmaakkleren ook. Je schaatsen liggen trouwens in de jaskast. Denk erom dat je ze wel afdroogt nadat je geschaatst hebt!”
“Tuurlijk mam! Ik zal voorzichtig zijn hoor!” Eric slaakte een zucht om de bezorgdheid van zijn moeder, en ging daarna snel zijn schaatsen en ijsbaankaart pakken, nam afscheid van zijn moeder, en vertrok toen richting de ijsbaan.

“’Trusten Eric!” Hans stond voor de slaapkamerdeur van Eric en wenste hem nog even welterusten. Eric schrok hierdoor min of meer wakker. Plotseling herinnerde zich dat hij zich nog om moest kleden. Nadat hij dat gedaan had, ging hij snel weer zijn bed in en hij viel ook snel weer in slaap.

“Hey! Ik wist niet dat jullie hier ook waren! Ik wist niet eens dat jullie schaatsen leuk vonden!” Eric was verrast toen hij Natascha, Kelly en nog een paar vriendinnen van Natascha, waarvan hij de naam niet wist, zag.
“Ach ja, soms zijn er wel eens leuke jongens he, op de ijsbaan!” zei Natascha, ondeugend en toch ook verlegen glimlachend in de richting van Eric. Eric stond met zijn mond vol tanden, en hij kon niets anders doen dan terug glimlachen naar Natascha. Ook was er wat geroezemoes in het meidenclubje van Natascha.
“Rijd je even mee? Even met zijn allen een paar rondjes rijden.”
“Ja gezellig!”
“Je schaatst wel goed trouwens, mooie techniek!” zei Eric, lettend op de manier van schaatsen van Natascha.
“Valt wel mee, en trouwens het gaat om de gezelligheid toch?”
“Ja inderdaad! Daarom zijn we hier ook! En zo vaak kunnen we al niet schaatsen! Heb je morgenavond trouwens iets te doen?
“Nee, hoezo? Had jij wel plannen dan?”
“Ja eigenlijk wel. Wil je mee op stap?”
“Oh leuk, maar ik ga haast nooit op stap hoor, dus ik weet niet echt hoe dat in mekaar steekt!”
“Geeft niet, ik blijf wel bij je in de buurt, dan gaat er vast niets verkeerd.”
Na dit gesprek schaatsten ze nog enkele rondjes, totdat het donker was, daarna gingen ze elk weer hun eigen weg, richting huis om te eten.

Plotseling schrok Eric wakker, het was het snijdende elektronische geluid van zijn wekkerradio. Na een aantal gemompelde vloeken ging hij rechtop in zijn bed zitten en zag dat het alweer half acht was en dat het dus tijd was om op te staan. Hij klom zijn bed uit, ging naar de badkamer, voerde zijn ochtendrituelen uit, kleedde zich aan en maakte zich klaar om naar school. Met de bus, en lette extra op of hij wel de goeie buslijn had. Toen hij op school aankwam, ging het weer als vanouds.
“Hey brillie, ik snap iets niet, wat is het verschil tussen lijn 18 en lijn 22? De buslijnen dus. Want ik ging gister naar huis, maar toen zag ik jou ineens in mijn bus.” Eric negeerde Johan en liep, zoals gewoonlijks, naar de grond kijkend naar zijn plaats helemaal voorin de klas. Plotseling kwam Natascha op hem af.
“Hey vind je het erg als ik hier even kom zitten?” Eric durfde Natascha amper aan te kijken, zo verlegen was hij.
“Ehhhhh nee hoor, ga maar zitten. Waarom zit je niet meer naast Johan?”
“Oh nou gewoon niet. Heb je zin om morgenavond mee op stap?” Erics gezicht klaarde op, en hij keek haar zelfs even aan. Hij zag aan haar gezicht dat ze het wel meende.
“Gaat Johan ook mee?”
”Nee, morgenavond niet. Alleen jij en ik.”
”Nou ok dan, is goed. Maar ik ga niet vaak op stap hoor! Ik weet niet echt hoe het allemaal in zijn werk gaat, en ik kan niet dansen of zo!”
“Geeft niet, eens is de eerste keer, en dat dansen leer ik je wel.”
De lesuurtjes vlogen voorbij Voor Eric het door had was de dag alweer om. Hij ging snel naar huis, stapte zelfverzekerd de goede bus in. En bleef zelfs even bij Cecil even aan tafel zitten theedrinken, maar daarna vertrok hij toch weer naar boven, de verleiding om verder te leven in zijn andere leven was te groot. Hij hoorde zijn andere moeder roepen, hij hoorde Natascha en haar mooie stem roepen, hij zag de discotheek waar ze heen zouden gaan al voor zich…

Na zijn mooiste kleren aangetrokken te hebben, zijn tanden extra lang gepoetst te hebben en zijn deodorant opgedaan te hebben die hij speciaal voor de avond had gekocht opgedaan te hebben, haalde Eric zijn fiets uit de garage en ging hij buiten op Natascha staan wachten. Hij stond er nog maar net toen ze al de hoek om kwam fietsen.
“Hey! Leuke kleren heb je aan!”
“Dank je, je bent de eerste die er wat van zegt! Die van jou zijn ook leuk, zijn ze nieuw?”
“Ja, nou… niet echt, ik heb ze vorige week al gekocht, met mijn moeder, maar ik had ze nog niet naar school aangehad. En dat komt nu wel mooi uit, want nu kan ik ze aan als we op stap gaan he! Maar ehhh welke disco gaan we eigenlijk heen?
“De Stee, het is niet echt een disco, meer een dinges, een ehhhhh, zeg maar bar met een danshoek. Het is er veel gezelliger als een gewone disco met trancemuziek en zo. Maar je moet wel tegen sigarettenrook kunnen. Want veel van de mensen die daar komen rokenl!”
“Ok dat zal wel lukken hoor! Ik zal er zelf nooit aan beginnen, maar echt last van rokers hebben doe ik ook niet.” Nadat hij nog een snelle lach opving van Natascha stapten de twee op de fiets, richting ‘de Stee’. Tijdens het fietstochtje, dat maar vijf minuten of zo duurde, zeiden ze niet veel tegen mekaar. Eric en Natascha waren beide verlegen. En beiden wisten ze niet echt wat ze tegen mekaar moesten zeggen.
Bij ‘de Stee’ aangekomen zag Eric dat er enkele van Natascha’s vriendinnen stonden te wachten, sommigen met vriendje. En Eric dacht bij zichzelf dat hij er na deze avond ook misschien wel eens zo bij zou kunnen staan…
“Hoi Eric! Leuk dat jij er ook bent! Heb je er een beetje zin in?” Kelly was een beetje aan het vissen, naar Erics voor Natascha.
“Ja heel veel! Maar het is ook best wel spannend want ik ben nog nooit eerder op stap geweest eigenlijk…”
“Oh geeft niets joh, Natascha zal wel bij je blijven, die weet wel hoe het in zijn werk gaat, en dan heb jij het ook door binnen de kortste keren.”
Natascha keek Kelly even boos aan, in de angst dat Eric te ver door zou denken bij deze opmerking van Kelly.
“Ga je mee Eric? Ik laat je wel even zien waar het is” Ze liepen samen, toch nog iets afstand van mekaar houdend de deuropening in, en het krappe steile trapje op, naar ‘de Stee’.
Het was een gezellige bar, gebouwd op de zolder van een oud schoolgebouw. Overal zaten balken, en iemand die langer dan de twee meter was, zou zijn hoofd hier waarschijnlijk regelmatig gestoten hebben. Desondanks was het er toch wel ruim. Aan de ene kan was een bar met veel glazen en flessen erboven, en twee barkeepers achter de bar. Aan de andere kant, gescheiden door een spouwmuur, was een dansvloer met allerlei discoverlichting erboven. Er werd nog geen muziek gedraaid, maar Natascha verzekerde Eric dat dat nog wel zou gaan gebeuren.
“Wil je wat drinken? Kies maar iets lekkers uit, prijs maakt niet uit!” Eric had zich voorgenomen om niet zuinig te zijn deze avond, omdat hij Natascha ook niet tekort wou doen.
“Goh aardig van je! Doe mij maar een ehhhh Calumba – sinas. Wat neem jij trouwens”
”Hetzelfde denk ik maar, ik weet verder niet hoe het smaakt, maar jij hebt vast wel een goeie smaak.” Eric draaide zich daarna om, en liep naar de bar, om even later weer terug te komen met twee glazen oranje drinken in zijn handen.
“Hier!”
”Dank je! Heb je het al geproefd? Je vind het vast heerlijk!”
Eric keek Natascha even twijfelend aan, en zette toen het glas aan zijn mond en nam er een slok uit. Hij keek haar even bedenkelijk aan en toen begon hij te knikken.
“Het smaakt inderdaad wel lekker!” Eric nam nog een paar grote teugen.
“Ja he! Maar je moet niet te snel drinken, anders ben je straks dronken en dat zou jammer zijn!”
”Oh ja, das waar ook. Maar het smaakte zo goed!” Eric moest even lachen toen hij nadacht bij wat hij nou eigenlijk deed.
“Oh nee, daar hebben we Johan! Het is dat jij hier bent, anders was mijn avond verpest!”
”ach ja… draai je maar om, dan herkent hij ons vast niet!”
“Ja goed idee. Heb jij Kelly en de meiden trouwens gezien? Nadat we naar binnen zijn gegaan heb ik ze niet eens meer gezien eigenlijk!”
“Nee eigenlijk niet.”
“Oh nou, ze zullen wel op de wc zitten, daar zitten ze meestal een half uur of zo voordat ze hier naar boven komen. Maar ik moet eigenlijk zelf ook even hoor, ben zo terug!”
“Ja ok, ik wacht wel!” Na dit te horen liep Natascha weg in de richting van de trap naar beneden, naar de wc’s om even met Kelly en de meiden te praten. Eric bleef ondertussen op zijn plaats zitten en keek wat om zich heen, naar de mensen die er waren, en hoe het eruit zag. Hij keek alleen niet in de richting van Johan, want zijn gezelschap kon Eric even niet gebruiken. Na een viertal minuten, schatte Eric, kwam Natascha weer terug. Ze lachten even tegen mekaar toen Natascha weer naast hem kwam te zitten. Tot Erics schrik pakte Natascha zijn hand, hield die vast, en legde die op haar bovenbeen. Hij zei even niks, maar keek wel even half lachend, half verbaasd kijkend naar Natascha. Ze lachte lief terug.
”Nog bekenden gezien hier?”
“Nee hoor, ja alleen Johan, maar die hoeft ons niet te zien. Waren Kelly en zo ook op de wc’s?”
”Ja, zoals gewoonlijk, maar daar had ik echt even geen zin in hoor, om daar te blijven rondhangen.”
“Nee mooi zo. Ik vind het er hier trouwens best wel leuk uitzien hoor!” Ondertussen was de muziek op de dansvloer ook begonnen te spelen. Het was een R&B-nummer.
“Ja he, daarom ga ik hier ook altijd heen met de meiden. Grote disco’s daar vinden we niks aan, daar draaien ze keiharde muziek en zo.”
Een tijd lang bleven Natascha en Eric met mekaar over koetjes en kalfjes praten. Af en toe ging Eric even wat te drinken halen, Natascha ging af en toe even met haar vriendinnen staan praten. Ze keken samen even hoe één van de vriendinnen van Natascha versierd werd door een jongen. Er werden allerlei soorten muziek gedraaid, van de ‘kabouter plop-dans’ tot nummers van Jennifer Lopez. Op een gegeven moment zag Eric Kelly voorbij lopen, en even later begon er een liedje te spelen, hij wist het thuis te brengen als een nummer van Marco Bosato, ook al had hij maar weinig verstand van muziek.
“Ga je mee? Even dansen! dat moet ik je ook nog leren toch?” Eric ging met graagte op de uitnodiging van Natascha in. Samen liepen ze naar de dansvloer, waar al een aantal stelletjes aan het schuifelen waren. Natascha en Eric gingen ook zo staan, mekaar omarmend, met de hoofden dicht bij mekaar. Langzaam kwamen hun lippen dichter bij mekaar, totdat ze langzaam tegen mekaar aankwamen.

“Eric! Eten!” Met dit -onderhand gebruikelijke- zinnetje ging Eric terug naar zijn andere wereld. Eric wreef even in zijn ogen, en stond toen op.
”Kom eraan mam!”
Aan tafel had Eric, zoals gewoonlijk niet veel te vertellen. Hij was ook blij dat hij snel weer naar boven kon. Denkend aan waar hij in zijn andere wereld mee bezig was. Het verbaasde hem dat zijn stiefmoeder hier geen commentaar meer op had. Eenmaal op zijn kamer kleedde hij zich uit, dook zijn bed in, en sloot zijn ogen, om terug te keren in de disco, met Natascha. In zijn wereld daar merkte hij de overgang niet meer naar het slapengaan. Hij was daar wel wakker. De rest van de avond danste hij nog met Natascha, en had nog veel lol met haar.
“SMS je me morgen?”
”Ja natuurlijk! Ik hoop je zo snel mogelijk ook weer te zien joh! Moet er niet meer aan denken om te lang zonder jou te moeten!”
Na dit gezegd te hebben gaven ze mekaar een lange afscheidszoen. Daarna stapte hij op de fiets, en fietste naar zijn huis, hij keek nog even om, en zwaaide naar Natascha, die hem een kusje nablies. Toen hij dolblij thuis aankwam, zag hij dat zijn ouders al op bed lagen. Hij besloot om dat ook zo snel mogelijk te doen. Hij dacht nog even aan zijn avond. En sloot toen zijn ogen.

Het volgend moment werd hij wakker, nog net op tijd om zijn wekkerradio niet af te laten gaan. Tot zijn verbazing had hij zin in school. Ervan uitgaand dat de tweede avond die eraan zat te komen met Natascha net zo leuk zou zijn. Hij ging op de fiets naar school. Op weg naar school dacht hij na over de belevenissen in zijn andere leven. Ook bedacht hij dat het niet veel beter kon worden dan het daar al was. Maar hij was vol hoop.
“Ik zit het eerste lesuur gelukkig niet bij Johan in de klas, dat is al een verbetering! En dat ik wel bij Natascha zit, maakt het nog leuker!” Zoals gebruikelijk praatte Eric weer in zichzelf. Hij deed dat vaak, om de stilte te doorbreken als hij alleen was. Wat nogal eens gebeurde.
“Toch is het vreemd, de andere kant lijkt voor te lopen op deze kant. Zou het misschien zijn… nee dat is haast onmogelijk!”
Op school aangekomen was hij blij om te zien dat Johan en zijn ploegje er nog niet waren, dat betekende dat hij de school binnen zou kunnen komen zonder gepest te worden. In school hing hij zijn jas op, vroeg aan de conciërge of hij ook nog lesuitval had, en liep toen naar lokaal 81, waar hij het eerste uur Nederlands zou hebben… met Natascha.
“Hoi Eric! Heb je al zin in vanavond?”
“Ja heel erg! Jij ook?”
”Oh jawel hoor!”
De lesuren vlogen voorbij. Het enige wat Eric deed was denken aan de avond die eraan stond te komen. Hij pikte maar amper op dat Johan eruit gestuurd werd omdat hij een grote bek tegen meneer Been, de strenge leraar wiskunde, had.
Na schooltijd praatte hij nog even met Natascha.
“Welke disco gaan we heen?”
”Bardancing ‘Attalaca’, daar staat altijd de leukste muziek op, en daar komen ook veel leuke jongens en zo.”
”Ok, nou ik ben heel benieuwd hoe het me bevalt en zo, ik heb er echt heel veel zin in.”
”Ja. Maar ik fiets met de meiden op hoor, dus ik vertrek. Want ik heb geen zin om alleen te fietsen!”
“Ja ok, tot vanavond! Half negen bij de kruising naar Goch he?”
“Ja klopt! Tot dan!”

Eric deed zijn mooiste kleren aan. Hij deed ze normaal alleen aan naar familiefeestjes en zo. Maar hij vond deze gelegenheid het ook wel waard om die kleren aan te doen. En natuurlijk ging hij onder de douche, poetste zijn tanden, deed deodorant op, alle gebruikelijke taferelen die je uitvoert voor een avond uitgaan. En hij vertrok om acht uur al richting Goch, om ervoor te zorgen dat hij ruim op tijd zou zijn voor als Natascha daar zou komen. Zoals hij al verwachtte, was hij dus ook ruim op tijd op de afgesproken plaats. Maar hij dacht bij zichzelf dat dat beter was als te laat komen. En een paar minuten na de afgesproken tijd kwam ook Natascha daar aanfietsen.
”Hoi Natasj, je ziet er leuk uit!”
”Heb ik je toestemming gegeven om mij Natasj te noemen? En bedankt trouwens.”
”Nou sorry hoor!” Eric schrok even toen Natascha dat zei.
“Ach geeft ook niet zoveel joh. Zullen we maar naar gaan, mijn vriendinnen wachten ook al in Goch op me, en we zijn al laat!”
“Ja is goed!”
De rest van de reis was het behoorlijk stil. Eric probeerde verscheidene malen een gesprek aan te knopen, maar Natascha ging er niet echt op in.
Bij de discotheek aangekomen zetten ze hun fietsen in de rekken, en gingen ze naar Natascha’s vriendinnen toe. Natascha en haar vriendinnen praatten wat over de kontjes, kleding en karakters en zo van sommige jongens die langs kwamen lopen. Na een tijdje gingen ze naar binnen. Tijden zat Eric wat bij dat meidenclubje te luisteren naar verhalen over wie met wie gegaan was, wie een oogje op wie had en dat soort dingen. De termen die gebruikt werden zeiden hem niet zoveel. En Natascha legde hem ook niet veel uit, laat staan dat ze echt aandacht voor hem had. Eric luisterde teleurgesteld naar de verhalen, in de hoop dat Natascha uiteindelijk wel over, of tegen hem zou beginnen te praten. Uren gingen voorbij, en er gebeurde niet veel bijzonders. Eric lachte wat om wat er gezegd werd, maar hij wist niets te zeggen. Hij danste wat, terwijl hij eigenlijk niet wist wat hij deed. Dan gingen ze weer even zitten, dan weer even dansen, dan weer even zitten. Hij keek ondertussen wat naar andere mensen, mensen die lol hadden.
“Hey Eric, krijg ik ook nog wat van je te drinken?” Natascha klonk wat geïrriteerd.
”Oh ja bijna vergeten, sorry. Wat wil je hebben?”
”Doe maar een Vodka – Red Bull, dat is wel lekker!”
“Ok, dan neem ik dat ook wel, klinkt wel lekker. Ik ben zo terug hoor!?!” Eric liep naar de bar, waar hij twee Vodka – Red Bull bestelde. Hij betaalde, en liep toen terug naar Natascha. Toen hij daar aankwam, zag hij Natascha, omhelsd door Johan, die op zijn plaats was gaan zitten. Even keek Natascha hem aan. Die lachte naar haar terug, en draaide haar hoofd toen naar Johan, en ze begonnen te zoenen.
Hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij liet de glazen vallen. Toen draaide hij zich om, en liep hij in tranen naar de uitgang van de disco. Hij hoorde nog net vaagjes dat een van Natascha’s vriendinnen ‘plannetje geslaagd’ zei. De rest moest alleen maar lachen.

Haastig haalde hij zijn jas van de kapstok, liep daarna naar zijn fiets, scheurde die uit het fietsenrek. Daarna fietste hij haastig weg, het donker in. Van de tranen kon hij zowat niet meer zien waar hij fietste. Hoe had hij haar ooit kunnen vertrouwen? Waarom was hij zo stom geweest? Dit was gewoon zo’n droom, of beter gezegd nachtmerrie, waarin je weet dat je droomt, je eigen leven tot in zekere mate kan sturen. Hij moest een eind maken aan deze nachtmerrie! Dit kon zo echt niet langer!

“Eric? Ben je nou nog niet wakker? Het is al één uur s’middags! Je hebt het vannacht zeker wel laat gemaakt?”
Na twee keer roepen was er nog steeds geen antwoord van Eric. Cecil en Laurens keken mekaar een keer vreemd aan.
“Ga jij even kijken wat er is?” Laurens doorbrak de stilte “Dan zet ik de pannen even op tafel.”
“Ja ja ik ben al onderweg!”
Laurens liep nietsvermoedend de keuken in en Cecil liep nietsvermoedend de trap op richting de kamer van Eric. Daar aangekomen klopte ze eerst een keer op de deur van Erics kamer, en vroeg of hij er nu niet eens af moest komen. Daarna deed ze langzaam de deur van Eric open. Wat ze toen zag, kon ze niet geloven. Eric lag er levenloos op de grond. Ze kon nog net gillend “Laurens!” roepen voordat ze flauwviel.
Laurens liet van schrik de pan die hij vasthield vallen en keek in de richting van Erics kamer, alsof hij dwars door muren heen kon zien.
“Schat wat is er? Is er iets met Eric?” Toen hij geen antwoord kreeg van Eric noch Cecil, deed hij zijn best om zo snel mogelijk naar boven te komen. Boven aangekomen zag hij eerst Cecil liggen op de overloop, voor de slaapkamerdeur van Eric. Hij liep naar haar toe, knielde even bij haar neer, maar toen hij daar in het midden van de slaapkamer ook zijn zoon zag, half zittend, half liggend, werd het hem ook wazig voor de ogen. Hij wist zichzelf toch nog onder controle te houden. En hij liep naar Eric toe, keek naar zijn zoon, die op de grond zat, tegen zijn bed aanleunend. Met in beide polzen een lange diepe snee.

Op het bureau van Eric vond hij het volgende briefje, gekreukeld, met inktvlekken door de tranen die erop terecht waren gekomen:

Ik leefde in twee werelden. In de één was ik verdrietig, in de ander dolgelukkig. De één was een nachtmerrie, de ander een droom. Ik hoop dat de nachtmerrie slechts een nare droom was en dat ik nu teruggekeerd ben naar mijn echte leven… mijn droom…

Eric


Bedankt voor de moeite als je 't gelezen hebt! Ben benieuwd naar jullie commentaar!

[Dit bericht is aangepast door Kapee (26-01-2002).]
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 26-01-2002, 15:18
stroopwafel
Avatar van stroopwafel
stroopwafel is offline
het verhaal opzich is maar wel voorspelbaar.
d'r zijn ook veel momenten waarop je niet meer weet of ie nou droomt of niet.
ik kan niet echt zeggen wat je aan je schrijfstijl moet veranderen maar dat stoort mij iig
__________________
de havenmeester is ook niet perfect, maar zolang de worst vliegt, heerst de bloemkool de wereld..
Met citaat reageren
Oud 26-01-2002, 15:30
PV
PV is offline
Leuk verhaal, idd wel een beetje voorspelbaar maar toch
Ik zou wat minder uitroeptekens gebruiken, b.v. de zin ”Doe maar een Vodka – Red Bull, dat is wel lekker!” klinkt zo schreeuwerig met een uitroepteken erachter.
De manier van schrijven, zo afwisselend dromen/realiteit is
Met citaat reageren
Oud 26-01-2002, 16:53
Inemine
Avatar van Inemine
Inemine is offline
Ik vond het wel een leuk verhaal.
Alleen erger ik mij een beetje aan de dialogen. Ik wist vaak niet wie er aan het spreken was. Dit kan natuurlijk ook aan mij liggen.
En zoals hier al eens gezegd is, was het af en toe een beetje onduidelijk of hij nu aan het fantaseren was of niet.

Een schrijfstijl is trouwens ook bij iedereen anders. Jij houdt het bij dialogen en enkele korte beschrijvingen, terwijl ik juist weinig dialoog gebruik en veel beschrijf. Het hangt gewoon van jezelf af, van wat je zelf leuk vindt. Je schrijfstijl moet je zelf aanpassen aan wat je zelf fijn vindt. Anderen kunnen je alleen maar tips geven.

[Dit bericht is aangepast door Inemine (26-01-2002).]
__________________
Keep smiling- it makes people wonder what you've been up to.
Met citaat reageren
Oud 27-01-2002, 13:37
Kapee
Kapee is offline
Citaat:
Inemine schreef:
Ik vond het wel een leuk verhaal.
Alleen erger ik mij een beetje aan de dialogen. Ik wist vaak niet wie er aan het spreken was. Dit kan natuurlijk ook aan mij liggen.
En zoals hier al eens gezegd is, was het af en toe een beetje onduidelijk of hij nu aan het fantaseren was of niet.

Een schrijfstijl is trouwens ook bij iedereen anders. Jij houdt het bij dialogen en enkele korte beschrijvingen, terwijl ik juist weinig dialoog gebruik en veel beschrijf. Het hangt gewoon van jezelf af, van wat je zelf leuk vindt. Je schrijfstijl moet je zelf aanpassen aan wat je zelf fijn vindt. Anderen kunnen je alleen maar tips geven.

ok thnx jullie 3-en, hier kan ik wat mee, ik zal het onthouden voor als ik weer es wat ga schrijven. Mijn schrijfstijl stoort me zelf ook wel een beetje. Maar als ik meer ga beschrijven en zo, dan krijg ik heel snel zinnen die veeeeeeeelste lang zijn, en dus ook sneller onduidelijk.

Het was trouwens de bedoeling dat het vooral op het laatst niet meer duidelijk zou zijn wanneer hij droomt en wanneer niet. Maar dat is wel gelukt dus!?!
Met citaat reageren
Oud 30-01-2002, 20:42
dopehead
dopehead is offline
dit verhala is echt mooi.
Met citaat reageren
Oud 30-01-2002, 21:14
Asses
Asses is offline
WOOOOOO WOW egt heeel mooi egt heel mooi
ik kan nix anders zegge TOP!!!
__________________
ROELLIE POELIE!~~! Ya ROEL DA WURLd
Met citaat reageren
Oud 31-01-2002, 17:35
The Lord
The Lord is offline
Sorry, maar het doet me dus echt niks... ik vind het een beetje slap en kinderlijk. Het idee is op zich wel orgineel (al komt zelfmoord door verlegenheid enzo vaker voor), maar errug voorspelbaar zoals de personen hierboven al zeiden. Ik zou ook, als ik jou, eens boeken van schrijvers als Umberto Eco (kost wat tijd, maar is zeker de moeite waard!). Die man schrijft werkelijk meesterlijk. Verder was het wel aardig hoor, voor iemand van 16...
Met citaat reageren
Oud 31-01-2002, 17:49
Kusjesman
Kusjesman is offline
Ben het gedeeltelijk wel eens met The Lord.
Met citaat reageren
Oud 03-02-2002, 11:02
Signy
Avatar van Signy
Signy is offline
Beetje saai.
__________________
MAYNARD! I rest my case --- And Colin & Ricky. --- Ik ben zo blij dat ik ben wie ik ben, dat ik ga waar ik ga, dat ik sta blablabla
Met citaat reageren
Oud 03-02-2002, 14:35
Aafster
Avatar van Aafster
Aafster is offline
keb r een paar dagen over gedaan om hem te lezen odmat ik telkens geen tijd had om hem helemaal te lezen.. hij is opzich wel voorspelbaar, maare wel mooi.. ga zo door!
dikke kuz
__________________
Doej lieve randy roar :(
Met citaat reageren
Oud 05-02-2002, 18:09
Kapee
Kapee is offline
Tis inderdaad wel voorspelbaar Maja ik zat laatst es in de bus en ik dacht wat na over The Matrix, en zo. En toen zat ik wat in het spiegelbeeld van de bus te staren. En zo kwam ik op 't idee. Heeft iemand enig idee wat ik eraan kan doen om t wat minder voorspelbaar te maken???

Maar ik ben ergens halverwege gestopt met schrijven, en een dag later weer verder gegaan, dat is wel minder want dat vind ik toch wel opvallen.
Met citaat reageren
Oud 05-02-2002, 18:18
Darvan
Avatar van Darvan
Darvan is offline
heb em voor een deel gelezen(sowwy) ik vind t goed geschreven maar ik hou niet van dat soort verhalen
Met citaat reageren
Oud 09-02-2002, 13:18
ducky
ducky is offline
opzich aardig verhaal... je weet het heel vaag te maken ja... das wel goed gelukt.
In de dialogen moet je alleen wel opletten wie wat zegt, dat was mij soms ook niet echt duidelijk.
Ik heb niet gezien waar je dag 1 gestopt ben... dat valt echt niet op.
Veel lezen en veel oefenen, dan wordt je vanzelf meer tevreden over je werk.

de brief van eric vind ik wel heel mooi gevonden!

Met citaat reageren
Oud 23-02-2002, 00:49
Verwijderd
Om het verschil tussen fantasie en realiteit duidelijk te maken, zou je de fantasie cursief kunnen maken...

Je stijl is op zich niet fout, je grammatica en spelling kloppen meestal wel. De kunst is het een beetje origineel te maken, niet te standaard vergelijkingen en zo.

Over meer technische dingen wat de stijl betreft heeft Renate Dorrestijn een boek geschreven, Het schrijvershandboek of iets dergelijks. Het is heel nuttig, raad je aan om het eens in te kijken
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Games wat is jouw Second Life(style) ?
dext0r
81 09-03-2007 10:09
Verhalen & Gedichten Hoi, voor de activiteit op Letteren...
Roosje
5 23-02-2007 13:18
Verhalen & Gedichten [verhaal] Een leven na de dood
duivelaartje
9 22-01-2006 13:52
Verhalen & Gedichten Verhaal (toch nog verder gegaan)
vleermuismaatje
2 28-09-2005 19:35
Psychologie Ouders met psychische problemen
Fladdergeval
23 08-07-2004 11:32
Liefde & Relatie Geloof
Tha White Eagle
43 02-12-2002 16:00


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 16:28.