Verhalenwedstrijd: SJOERDS KEUZE!

[Ieke]

SJOERDS KEUZE!

'Hé Sjoerd, durf je niet?' riep Remco uitdagend. De anderen lachten en Danny riep: 'Sjoerd schijt in zijn broek!'
'Watje!' De jongens jouwden Sjoerd uit. Hij twijfelde en keek naar de steen in zijn hand. In zijn hoofd klonk zijn vaders stem: "Doe geen domme dingen, jongen." Achter hem riepen zijn vrienden dat hij moest gooien. Sjoerd ademde diep in. De steen suisde met een flinke vaart door de lucht en raakte precies het doucheraam. Rinkelend vielen de scherven op de vensterbank.
'Rennen, jongens!' schreeuwde Remco en de groep ging er vandoor. In het speeltuintje, drie straten verder, gingen ze zitten. Danny haalde zijn zakmes uit zijn zak. Op de picknicktafel stond een naam bij een hartje geschreven, hij kraste het door.
'Zo, was dat nu moeilijk, Sjoerd?' vroeg Remco spottend. Hij hing aan de balk van de schommels. Uit zijn jas haalde hij een schroevendraaier. Hij probeerde een ketting van een van de schommels los te maken.
'Hé, wat doen jullie daar?' riep een oude man opeens. 'Scheer je weg, jongelui!' Het mannetje wachtte tot de jongens uit het speeltuintje waren en ging toen weer zijn huis in.
'Ouwe lul,' mopperde Danny.
'Demente bejaarde,' schold Michael. Nick raapte een steen op en gooide die in de richting van het huis van het oude mannetje.
'Komen we vanavond toch gewoon terug?' zei Erik simpel.
'Ja, vanavond als die oude naar bed is,' zei Remco. 'Oké, jongens, vanavond om elf uur bij het speeltuintje. Sjoerd, als je er vanavond bent, hoor je bij de Gang, begrepen!'
'Eh, ja,' aarzelde Sjoerd. Hij wist niet of hij zich vereerd moest voelen. Hij slenterde achter de anderen aan, zijn handen in zijn zakken. Hij merkte niet dat Remco opeens naast hem liep.
'Heb je wel lef?' vroeg deze plotseling.
Sjoerd schrok op uit zijn gedachten. 'Ik denk het wel,' zei hij. 'Ik zal er zijn, vanavond.'
'Mooi zo,' lachte Remco vals. 'Neem iets mee.'
'Wat bedoelt hij met iets,' vroeg Sjoerd even later aan Nick.
'Iets te zuipen, denk ik,' zei Nick. 'Of een spuitbus of zakmes.'
'O,' reageerde Sjoerd. Hij keek op zijn horloge. 'Hé jongens, ik moet naar huis.'
'Ach, moet Babyboy naar huis?' treiterde Danny.
Sjoerd zei niks, hij liep richting zijn huis.
'Vanavond, elf uur,' riep Remco hem nog na. 'Be there!'
Bij het avondeten was Sjoerd opvallend stil. Zijn ouders merkten niks. Ze hadden het te druk met Sjoerds jonge broertjes Ben en Rob. De twee jongens waren met eten naar elkaar aan het gooien. Opeens vloog er een lepel spinazie naar Sjoerd toe.
"Hé, kijk eens uit!" wilde hij beledigd roepen, maar hij hield zijn mond. Hij pakte een lepel appelmoes. De geelgroene smurrie raakte Bennie. Verbaasd keek hij waar het vandaan kwam. Hij zag zijn grote broer lachend, met nog een lepel appelmoes in de aanslag, zitten. Die portie ging naar Robbie toe. Bennie en Robbie keken elkaar aan. Ze sloten vrede en gingen toen samen hun broer bekogelen met aardappels, spinazie en appelmoes. Toen hun borden leeg waren, stopten ze. Ze keken naar Sjoerd. Hij zat onder het eten. De drie jongens barstten in lachen uit. Hun ouders waren sprakeloos.
'Sjoerd, ga je douchen,' zei hun vader uiteindelijk.
'Oké,' Sjoerd liep lachend naar boven. Onder de douche dacht hij opeens weer aan Remco en de jongens. "Het is fout, wat ze doen," zei Sjoerd tegen zichzelf. "Maar aan de andere kant zijn ze wel aardig, zelfs Danny valt mee. Op school zijn ze hartstikke populair. Iedereen kijkt naar ze op. Ik kan bij hen horen, dan moet ik wel aan een spuitbus kunnen komen. Drank kan ik niet kopen, want ik ben te jong en pa en ma drinken alleen met Kerst. Misschien staat er in het schuurtje een spuitbus."
Toen zijn ouders de tv hadden aangezet en zijn broertjes op hun kamer aan het spelen waren, ging Sjoerd in de berging op zoek naar een spuitbus. Hij vond twee bussen, een rode en een groene. Een paar zomers geleden had Sjoerd met die verf de tuinkabouters gespoten. Hij stopte ze in een plastic zak. Toen ging hij naar binnen. Hij bleef tv kijken, tot het kwart voor elf was.
'Ik ga naar bed,' zei Sjoerd. 'Slaap lekker.'
In werkelijkheid maakte hij het raam los en liet zich via de regenpijp naar beneden zakken. Hij liep door de tuin van de buren om op straat uit te komen. Alleen Remco was al bij het speeltuintje.
'Hé Sjoerd, je bent er,' zei hij verrast.
'Ik kom altijd afspraken na,' schepte Sjoerd op.
'Mooi, dat is…' begon Remco.
'Hé Babyboy is er!' schreeuwde Danny opeens. Hij, Erik en Nick kwamen er ook aan.
'Schreeuw nog harder,' zei Remco geïrriteerd 'Hadden we die bejaarde meteen wel ff kunnen waarschuwen van onze komst.'
'Nou, sorry hoor,' reageerde Danny. 'Ik had alleen niet verwacht dat Babyboy er zou zijn.'
'Hallo, babyboy heeft ook een naam, hoor,' zei Michael, die zich bij het groepje voegde. 'En dat was Sjoerd, toch?'
'Ja,' zei Sjoerd, opgelucht dat er iemand voor hem opkwam.
'Sjoerd, heb je iets bij?' vroeg Nick. Hij haalde een fles whisky uit zijn zak en zette die op de picknicktafel neer. De anderen legden hun buit er ook bij.
Uiteindelijk lagen er vijf spuitbussen, drie zakmessen, markeerlinten die de politie gebruikt om gebied mee af te zetten, een sixpack bier, een fles wijn en een fles whisky.
'Goed zo,' zei Remco. 'Nou, jullie weten wat je moet doen.' Iedereen greep iets van de tafel en de groep verspreidde zich over het speeltuintje. Sjoerd zag dat Remco weer op de balk van de schommels klom, Danny kerfde grote letters op de wipwap, Erik en Michael spanden de linten om het hele speeltuintje heen en Nick pakte een spuitbus.
'Kom op, Sjoerd,' zei Nick. Hij duwde hem een spuitbus in de handen. 'Het is echt niet moeilijk.' Hij spoot een groot hakenkruis op de picknicktafel. Sjoerd spoot voorzichtig een paar letters op de glijbaan. Toen keek hij weer om zich heen. Iedereen was bezig, sommige hadden een fles drinken in hun handen. Sjoerd spoot nog een letter en opeens voelde hij een drang in zijn lichaam om door te gaan. Hij maakte het woord af. "HOOLIGANS!" stond er even later op de glijbaan. Hij greep een andere bus en begon allemaal woorden te kalken. Het klimrek werd een bonte mengeling van rood, blauw, groen en bruin. De kleuren waren in het donker niet goed te zien, maar Sjoerd gokte erop dat het er vreselijk uitzag. Opeens hoorde hij een klap. De schommels waren gevallen en Remco sprong op de grond. Hij beek het resultaat van de anderen.
'Kom jongens, we stoppen,' zei hij na een kwartier. Hij had de flesjes bier los gemaakt en duwde ieder er een in z'n handen.
'Je bent toch niet zo'n Babyboy als ik dacht,' zei Danny, hij goot een kwart van zijn wijn in Sjoerds bier.
'Goed gedaan, hoor, Sjoerd,' zei Nick. 'Wil je wat whisky?' Ook hij goot een scheut in het bier. Sjoerd proefde van het mengsel in zijn flesje. Het smaakte niet verkeerd en Nick gooide er nog wat whisky in.
Opeens ging er ergens een licht aan. 'Wegwezen!' siste Remco en hij en de jongens vluchtten weg.
'Zullen we naar de friettent gaan?' stelde Erik voor. 'Kunnen we nog meer bier kopen.'
'Maar we zijn te jong,' zei Sjoerd.
'Geen probleem,' zei Michael. 'De baas is een vriend van ons. Hij geeft ons gratis bier.'
'Ga je mee, Sjoerd?' vroeg Remco, terwijl ze op weg naar de friettent gingen. Sjoerd aarzelde even.
'Ik kan morgen geen kater hebben, dat merken mijn ouders,' zei hij. 'Ik kan maar beter naar huis gaan.'
'Is goed,' zei Remco. 'Je hebt genoeg gedaan voor vandaag.' In het donker kon Sjoerd niet zien, of Remco dat meende. Hij dacht iets van afkeur in Remco's stem te horen.
'Oké, dan ga ik maar,' zei Sjoerd. Hij draaide om en liep weg.
'Dag Babyboy!' riep iemand. Sjoerd wist niet wie het was. Hij ging via de tuin van de buren zijn eigen tuin weer in. Handig klom hij via de regenpijp omhoog. Hij greep zich vast aan de vensterbank en keek of de kust veilig was. Er was niemand te bekennen. Sjoerd opende het raam en liet zich zachtjes op zijn bed vallen. Hij keek op zijn wekker. Het was kwart voor twaalf. Ze waren nog geen uur bezig geweest.

'Sjoerd! Sjoerd! Word es wakker!' toeterde iemand in Sjoerds oor. Sjoerd draaide zich om.
'Ben, laat me ff slapen, hoe laat is het?' vroeg hij slaperig aan degene die in zijn oor stond te schreeuwen, zijn broertje Bennie.
'Het is half negen, kom, sta nou op!' Robbie en Bennie trokken het dekbed weg en probeerden toen hun broer overeind te trekken. 'Je had beloofd om met ons naar te gaan vissen! Kom nou, Sjoerd!'
'Ooo,' kreunde Sjoerd. 'Kleuters,' mompelde hij erachteraan.
'Wat zei je, Sjoerd?' vroeg Robbie.
'Niks, niks,' zei Sjoerd vlug. 'Ik sta al op, oké. Maar geef me een kwartiertje?'
'Oké dan,' zeiden Ben en Rob teleurgesteld.
Een kwartier later ging Sjoerd naar beneden. Hij schoot in de lach. Robbie en Bennie hadden hun laarzen al aan en stonden met hun hengel in de hand op Sjoerd te wachten.
'Hier is je hengel, Sjoerd,' Bennie gaf Sjoerd zijn hengel. 'Kunnen we nu gaan?'
'Ga maar, hoor jongens,' zei hun moeder. 'Sjoerd, hou jij jullie brood bij? Willen jullie nog iets anders meenemen?'
'Nee, mam, hoeft niet,' zei Sjoerd vlug. De jongens gingen snel, voordat hun moeder hen nog meer eten zou meegeven.
'Sjoerd, waar gaan we vissen?' wilde Rob weten. 'Bij de vijver achter de wijk?'
'Ja, daar wilde ik heen gaan. We lopen wel langs het speeltuintje,' zei Sjoerd. Op hetzelfde moment moest hij denken aan die nacht, en hoe hij met de bende van Remco het speeltuintje had vernield. Met grote tegenzin liep hij achter zijn broertjes aan.
'Sjoerd! Moet je kijken!' gilde Bennie opeens. Hij wees naar het speeltuintje en rende er naar toe.
'De schommels!' riep Robbie. 'En moet je de glijbaan zien!'
'En de wipwap en het klimrek!' vulde zijn broertje aan. 'Hé, daar is de politie!' Vier agenten kwamen met een oude man naar het speeltuintje toe. Sjoerd verschoot van kleur. Het was de oude man die hem, Remco en de anderen de vorige dag had weggejaagd. Hij was bang dat die man hem zou herkennen.
'Hé jongens, komen jullie hier vaak?' wilde de agent van Sjoerd en zijn broertjes weten.
'Zij wel, ik niet,' zei Sjoerd. Hij probeerde zo normaal mogelijk over te komen. 'Ik ben vijftien, ik zit niet meer in speeltuintjes. Zij zijn acht en negen.'
'Zijn dat je broertjes?' vroeg een andere agent. Sjoerd knikte. 'Zijn jullie gisteren in het speeltuintje geweest?' De agent richtte zich tot Sjoerds broertjes.
'Nee, we waren ons nieuwe playstationspel aan het doen,' zei Bennie. 'Maar Sjoerd is wel buiten geweest, hij wilde niet met ons meedoen.'
'Hoe laat was dat?' werd er toen aan Sjoerd gevraagd. 'Ik denk dat ik rond drie uur naar buiten ben gegaan. Maar met het eten was ik weer thuis.'
'Zat hij bij de jongens die u gisteren heeft weggejaagd?' vroeg een agent toen aan de oude man.
De man bekeek Sjoerd aandachtig. Hij knikte even kort. Sjoerd kreeg het warm, hij wachtte de woorden van de man af. 'Nee, er was wel een jongen bij die op hem lijkt, maar die droeg een Ajax-petje.' Sjoerd zuchtte onmerkbaar, daar was hij goed van afgekomen.
'Hé jongen, heb jij een Ajax-petje?' vroeg de agent aan Sjoerd. Zijn broertjes begonnen te lachen.
'Sjoerd is voor NEC!' riepen ze.
'Er was wel een jongen bij met een NEC-petje,' zei de oude man opeens. Weer kreeg Sjoerd het warm, hij had het gevoel alsof de stoom uit zijn oren kwam, zoals je in strips altijd zag. 'Maar die jongen was veel langer en steviger.'
Sjoerd kon langzaam weer ademhalen. Michael had gisteren voor de grap hun petjes omgewisseld, waardoor Sjoerd het Ajax-petje op had en Michael het NEC-petje. Maar gelukkig leek hij totaal niet op Michael, anders had hij een probleem gehad.
'Weet je wie het geweest zouden kunnen zijn?' vroeg de enigste agente die er bij was.
'Nou,' zei Sjoerd. "Wow, wat een geluk dat ik niet op Michael lijk. Anders was ik erbij. Ik ben wel heel erg fout bezig geweest. Alleen om bij Remco's bende te horen. Ik zweer dat ik nu bij hen uit de buurt blijf. Eigenlijk zou ik ze aan moeten geven bij de politie, maar als ze worden opgepakt, gaan ze mij ook verlinken. Ik hou nu m'n mond dicht, maar als ze te ver gaan, geef ik ze aan," dacht Sjoerd bij zichzelf. 'Ik weet het niet. Ik trek niet met dat soort lui op.'
Sjoerd loog, en hij wist dat zelf heel goed. Hij wilde vlug weg bij de politie, voordat de oude man zich zou bedenken. 'Kan ik nu gaan vissen met mijn broertjes?'
'Ja, hoor, ga maar,' zei de agente vriendelijk. 'Sorry dat we je opgehouden hebben.'
'Kom jongens, we gaan,' zei Sjoerd tegen zijn broertjes. Een kwartiertje later zaten ze aan de waterkant. Er liep iemand voorbij.
'Hé Sjoerd,' riep diegene. Sjoerd stond op en liep naar hem toe. Het was Nick.
'Nick, goed dat ik je zie,' zei Sjoerd tegen Nick. 'De politie is bij het speeltuintje. Ze hebben me ondervraagd. Ik heb niks gezegd, maar als ze de spuitbussen vinden, dan hangen we.'
'Maak je niet druk,' lachte Nick. 'We zijn profs, die verlinken zichzelf niet.' Hij liep verder. 'Jij toch ook niet?'
Door die opmerking besefte Sjoerd dat de bende van Remco niet zomaar een groepje jongeren was, wat uit verveling dingen vernielden. Het waren echte vandalen en daar wilde Sjoerd niet bij horen.