Hulp voor zwervers.

[T_ID]

Zaina schreef:

Dat kan niet, dit is een mening. Jouw mening en hij is verder nog waardeloos en arrogant ook.

Ik reageerde helemaal niet op het door jou gequote tekststuk. Benx ging tekeer dat de managers van sociale werkplaatsen vier maal zoveel zouden verdienen als de mensen die er werken, en dat mensen die er werken veel meer zouden moeten krijgen.

Ik vind dat mensen beloond moeten worden naar kunnen en inzet, ik ben het dus met Benx oneens. Wie daar werkt heeft niet eens een volwaardige baan, en zal dus logischerwijs onderaan de beloningsschaal staan. Je kunt het niet maken om hardwerkende mensen die alles zelf doen minder te belonen dan mensen die veel begeleiding nodig hebben om überhaupt iets gedaan te krijgen.
Wie zo'n werkplaats runt, echter, moet bevoegd zijn, kunnen managen, en goed zijn in de begeleiding van mensen met allerlei afwijkingen.

Het behoeft geen betoog dat er sprake is van verschillend kunnen.

Daarmee weerleg ik dus de bewering dat de manager van een sociale werkplaats evenveel of minder moet verdienen dan de daar begeleidde mensen.

Zaina schreef:

Je probeert hier je standpunt te verdedigen terwijl je toe geeft dat het een bodemloze put is ofzo? Sociale werkplaatsen zijn niet best geregeld en zouden vervangen moeten worden door betere systemen

Och, er zal vast op te verbeteren zijn. Als ik iets geleerd heb over lagere kader overheid en semi-overheid dan is het dat er altijd veel verbetering mogelijk is.

Maar wederom haalde ik slechts de fouten in de redenatie van Benx onderuit. Hij stelde dat de overheid verdient aan sociale werkplaatsen, met als verzwegen argument dat de mensen die er werken dus geëxploiteerd zouden worden, dit om zijn eerdere loonargument kracht bij te zetten.

Ik werp dan tegen dat er geld toegelegd moet worden op sociale werkplaatsen (terug te vinden in elke gemeente begroting), zodat de ondersteunende redenatie als Benx als extra weerlegging onderuit gaat.


Toegegeven, de reply ging in op veel verschillenden dingen en het was misschien geen hoogtepunt van duidelijk, maar het betoog van Benx1984 was een grammaticale gruwel waar kop noch staart aan leek te zitten. Ik kies er dan vaak voor de zaak uit elkaar te trekken in aparte quotes die ik stuk voor stuk weerleg.

[Zaina]

Reageer dan ook op wat je quote verdomme

Ben het overigens wel nog steeds totaal niet eens met dat overheden er geen zooitje van maken. Ik weet niet hoe het zit met sociale werkplaatsen, maar staat dat niet dichtbij bij reintegratie bureaus? Daar is het echt een zooitje. Ik ken meer dan genoeg verhalen dat gemeentes daar geld in stoppen en dat er nooit wat mee gedaan wordt. De bedoeling is er natuurlijk van om die mensen te reintegreren in de werkmaatschappij. (dat gaat dus blijkbaar voor een belangrijk deel in de zakken van managers/directeuren/ etc, het gaat iig niet naar juiste plekken) Niet voor niets hebben verschillende grote gemeentes (Rotterdam is denk ik het grootste voorbeeld daarvan) om daarmee te stoppen. Sociale werkplaatsen zullen misschien een ander verhaal hebben waar het wel goed gaat op de meeste plekken, maar het zal mij niks verbazen als het daar net zo'n puinhoop is.

[Kitten]

Zaina schreef:

Edit: Kitten je hebt het over iemand met wat 'beperkingen' maar wel alles eraan doet om er wat van te maken qua carriere en leven. ADHD is dan gelijk een belemmering. Maar dat kan en mag je niet van iedereen verwachten. Iedereen zit anders in elkaar, je kan ze proberen te helpen, vooral voor zichzelf, maar je mag nooit van een persoon verwachten dat hij/zij ook zo reageert. Nu gaat het hier vooral alleen nog 'maar' over ADHD. Bij ergere kwalen/ziektes/whatever wordt dit verhaal alleen maar nog moeilijker te begrijpen voor gezonde mensen met mindere/geen klachten

Waar en niet waar. Iedereen zit anders in elkaar, maar over de gehele menselijke soort zijn er mensen in staat om iets te maken van de situatie als ze dat moeten. Laten we een voorbeeld nemen van de compleet niet sociale maatschappij. Je werkt voor je eten of je gaat dood van de honger. In zo'n maatschappij zal iedereen met hangen en wurgen zich toch het eten proberen te verwerven. Dat is niet de maatschappij die we nu hebben, anders zouden velen allang dood zijn die nu leven. Maar hou dit even in je hoofd.

Aan de andere kant heb je natuurlijk de werknemer die bij het minste klachtje naar huis kan, en zich daar van een royaal salaris kan voorzien. In die maatschappij is een vertuikte enkel al genoeg voor 2 dagen vrij. Natuurlijk schiet dat niet op, niemand zou meer werken en hoofdpijn is (vooral bij vrouwen) dan zo een excuus om weg te blijven.

Wat verwachten wij in onze maatschappij van mensen? Verwachten wij dat ze altijd maar verzorgt worden, zelfs al proberen ze niet het onderste uit de kan te halen? Of vinden we dat ze dat wel moeten proberen, zelfs met een beetje dwang op z'n tijd. Is iemand die depressief is, gelijk compleet ongeschikt? Sommige mensen wel, maar met moderne depressiva zijn mensen wel zo ver te mediceren dat ze simpel werk kunnen verrichten. Leuk is anders, maar zolang je niet zieker wordt, kan je er alleen maar beter van worden. Van thuiszitten wordt niemand gelukkig.

Jij zegt eigenlijk wat mensen wel vaker zeggen: Zo zit hij nou eenmaal niet in elkaar. Ik kan zeuren wat ik wil, maar hij gaat er toch niets aan doen. Of hij kan er helemaal niets meer aan doen.

Ik denk dat je een goed verschil moet maken tussen 'moeilijk' en 'onmogelijk'.

[T_ID]

Ik gok zo dat die re-integratiebureaus teveel hooi op hun vork namen na de WAO herkeuring. Voor een deel had je het over mensen die al jaren uit het arbeidsproces waren. Elke werkeloze die zo lang uit de running is, heeft een groot nadeel om weer aan het werk te komen. Dagritme ontbreekt vaak, discipline is er niet meer door geen verplichtingen meer te hebben gehad..

Tel daarbij op dat de arbeidsmarkt als geheel een sterk heterogeen geheel is. Normaal werkt het, omdat het eigenbelang van de werkzoekende hem motiveert om precies in het juiste segment te zoeken. Maar zoiets extern aanpakken en een baan met een persoon matchen is lastig.

En opeens moest zo'n bureau, vast niet uitsluitend bestaand uit teams van hoogintellectuele fanaten, dat wiel gaan uitvinden met een zeer lastig te bemiddelen categorie werkelozen. Het initiatief was gedoemd grotendeels te falen voordat het zelfs maar begonnen was.

Een paar jaar terug lag dat percentage nog vrij laag. Ik wist nog een bron op te duikelen met cijfers. Geen idee hoe het er tegenwoordig voor staat.
http://www.volkskrant.nl/economie/article295982.ece/

Zaina schreef:

Wat wil je nu eigenlijk zeggen? Iedereen kan gebruik maken van die uitkering als je het nodig hebt. Maar jongeren die echt niet kunnen werken worden benadeeld en krijgen deze uitkering niet. Ehm... juist ja.

Ik bedoel te zeggen dat er mensen zijn die gewoon kunnen werken en toch een uitkering krijgen. Terwijl er mensen zijn die dat echt niet kunnen en in principe minder geld krijgen omdat dat geld op gaat aan mensen die wel kunnen werken maar het niet doen omdat ze toch recht hebben op een uitkering.
En het is volkomen logisch dat wanneer je de mogelijkheid hebt je die WaJong aanvraagt, ik vind het alleen jammer dat er mensen zijn die wel kunnen werken en het dus niet doen omdat ze al WaJong hebben. En alles wat je verdient wordt van je WaJong afgehaald.
See my point?
Anders pm je maar, want dit topic gaat eigenlijk over wat anders.

Goed dan ga ik mezelf is als voorbeeld nemen, want ik kan niet voor duizende anderere praten.

Ik weet van mezelf dat ik heel moeilijk kan studeren. Ik weet van mezelf dat ik door consentratie problemen heel erg moeilijk werk kan verichten. Daarom heb ik ook een wajong uitkering. Ik zal nog sterker vertellen, die wajong uitkering heb ik niet eens zelf aangevraagt, dat heeft een bw (beschemrde woonvorm)voor mij gedaan. Ik wist nog niet eens van het bestaan af. Ik zal verder op vertellen waarom ik weet dat ik bijna niet kon werken en wat ik zelf al heb geprobeerd. Maar eerst het volgende.

Verder in een post terug lees ik iets over een student met een wajong die niks uitvoert. Als een student met een wajong niks uitvoerd dan hoord hij of zei van school gestuurd te worden.

Ik weet van mezelf dat ik 100 procent recht heb op deze wajong. Er zijn namenlijk 2 mogelijkheden

1. Werken op een sociale werkplaats en over 2 jaar mischien bemiddeld worden naar een baan omdat zo'n werkplaats precies weet waar mijn zwakheden zitten.

Waarom eerst een sociale werkplaats en niet zelf eerst kijken?

Ik ken mezelf wel een beetje, maar die problemen zijn te groot om precies te weten welke baan voor de toekomst voor mij het beste is. Ik heb in eerdere berichten al lang aangegeven dat ik heel veel problemen heb gehad met bijbaantjes met verschillende werkzaamheden. Ik heb dus 100 procent proffesionele hulp nodig om te kijken en te leren wat er geschikt is voor mij. Op een sociale werkplaats leer je een klein beetje jezelf kennen, alleen moet je daar het rotste werk doen en krijg je gewoon maar 70 procent van het minimum (jeugd) loon.
Deze manier kost de overheid geld. Er wordt telkens ook beweerd dat mensen in een sociale werkplaats niet hard werken en dat ze het er zelf naar gemaakt hebben, en dat klopt niet.

Toen ik 18 was was ik weg gepest van school. Ik had continu angstaanvallen. De instelling waar ik woonde had voor mij die uitkering aangevraagt. Ik ben ondanks mijn grote angst gewoon door gegaan met stage lopen op een kinderboerderij. Toen ik daar niet meer terecht kon heb ik het UWV gevraagt of ze me konden aanmelden op een jobsuport voor jongeren. Ik had immers een uitkering gekregen en ik wilde de maatschapij niet te veel belasten. Daarbij wist ik ook als ik normaal werk ging doen dat de kans 80 procent was dat ik ontslagen zou worden, dus solliciteren voor een echte baan durfde ik niet eens.

Na een tijd te hebben gewerkt op die sociale werkp-aats hoorde ik dat ik alleen maar geld zou kosten. Dus ik deed daar werk wat ik totaal niet leuk vond en de maatschapij bracht dat niks op. (ondanks dat ik het werk een nachtmerry vond was ik gemotiveerd zo hard mogelijk te werken zoals ik kon, dat stond zelf in raporten naar het uwv)

Toen besloot ik naar optie 2 te gaan, en dat was ook een hele moeilijke stap , en dat is weer naar school gaan terwijl ik van een vorige school was weg gepest. Een school is geen werken, maar eigenlijk de stap tussen een sociale werkplaats en echt werk in

Optie 2 is dus studeren

Als je aan het studeren bent wat ook geld kost, even als een sociale werkplaats, dan wordt er in het mbo ook gekeken waar je kansen liggen. Als je je aanmeld en er bij aangeeft wat voor beperking je hebt wordt daar dus rekening mee gehouden. een werkgever zou dat nooit doen! Leren is heel wat anders dan werken. Stage lopen lijkt op werken, maar in het mbo en zeker als je hebt gemeld dat je een diagnose hebt dan wordt er een stage adres gezocht waar er rekening met je kan worden gehouden Op zo'n stage adres ben je ongeveer gratis. Zo'n baas betaald zowat niks aan jou. Dus als je de goede hulp krijgt en zo'n baas weet wat jou problemen zijn dan en zo'n baas ziet dat jij je best doet, dan slaag je meestal voor je stage. Op HBO zou dat anders zijn, maar we hebben het hier over MBO.

Op een lager MBO niveau kan je op sommige scholen je eigen leer tempo bepalen. Bij mij op school heeft niemand genoeg disipline om uit zichzelf te leren. Ik 99 van de 100 keer wel. Dit zorgt ervoor dat ik het wel red.

Als ik klaar ben met mijn studie weet de school precies wat mijn problemen zijn. En het leuke is, op school heb ik veel meer vaardigheden mogen leren dan op zo'n sociale werkplaats waar het alleen maar om productie werk gaat.

Stel, ik heb mijn diploma gehaald, dan heb je tijdens stage op een veilige manier werk ervaring kunnen opdoen. Het mooiste zou zijn dat zo'n stage bedrijf wat in mij ziet, en met het uwv in onderhandeling wil gaan. Daarna zou ik dus via een deel uitkering en deels salaris gewoon kunnen gaan werken. Omdat je na een aantal jaar goede werk ervaring hebt zou het zelfs zo kunnen zijn dat je langzaam meer eens zo ontwikkeld dat je gewoon helemaal voor jezelf kan werken zonder uitkering. En ook een uitkering werk volgens het minimum jeugdloon. Als ik geen baan zou over hebben aan stage, dan kan ik mooi met mijn ambulante begleider van school aar het uwv gaan. Die ambulante school belgeider weet ongeveer welke werkzaamheden voor mij geschikt zouden zijn. Ik heb weer zelf vertrouwen om aan een deels normale baan te gaan en omdat het uwv deels min salaris betaald zal een baas mij eerder de kans geven me e laten bewijzen omdat ik niet duur ben. Dat is dus heel wat anders dan zo'n grijse onhoopvolle sociale werkplaats waar je niks leerd en wat zelfs niks op brengt voor de overheid.

ik hoop dus dat nu wordt begrepen dat als iemand kan leren dat dit niet per defenitie zegt dat die kan werken, of sterker nog, helemaal zonder jobcoads kan werken. Als er dan wordt beweerd dat dat wel zo is, en ik van mezelf weet dat ik op stage adressen en bijbaantjes(toen ik 16 en 17 was) en op school heb gevochten om als een normaal mens door het leven te gaan en dat het toch telkens mis ging, dan doen zulke opmerkingen heel erg pijn

Nee, helaas of gelukkkig is het niet te zien aan mij. ik weet niet of ik daar nou jist blij of niet blij moet zijn.
Tuurlijk zou het ook zo zijn dat er te veel mensen in de wajong zitten, maar het moeilijke is dat het niet simpel is te weten wie nou wel kan werken en wie niet. Zelfs als iemand een HBO studie doet zou die nog redelijk wat problemen kunnen hebben.

En nou is mijn vraag, wat zou jij doen als jij weet dat jij bijna niet kan werken en de volgende keus hebt:

1. Een grijse sociale werkplaats kiezen waar ze je alleen maar simpel werk geven wat niks opleverd voor de maatschapij, en waar je naar 3 jaar mischien een baan krijgt waar je 70 procent geld van het uwv nog steeds krijgt en 30 procent van de baas. Dus ook voor de maatschapij lost dat in het begin niks op.

2. een niveau 1 of 2 opleiding doen en kijken hoever je kan komen in de gestelde tijd. en veel meer leren dan je ooit op o'n werkplaats zou doen, wnat je loopt stage en je leerd.

Ik had voor optie 2 gekozen, en het resultaat is dat ik nu een 2 jarige mbo diploma heb.

Nu heb ik weer een keus, nog 2 jaar verder studeren en heel wat leren om nogt beter werk te kunnen doen wat ik altijd wel langzamer zal doen, of solliciteren waarbij mijn ambulante school begleider en een jobcoats mee zoeken naar een geschikte baan.

Dankzij de hulp van school denk ik dat ik nu niet meer 70 procent arbieds ongeschikt ben, maar in het begin heel even 60 procent (langer inwerktijd 1 jaar) en dat zal dan minder worden stap voor stap. Dit had op zo'n sociale werkplaats nooit gelukt.

Je zou dan kunnen zeggen dat als ik verder ga leren naar niveau 3, dan mag het uwv mischien nu wel zeggen dat ik 40 procent ben goed gekeurd DANKZIJ SCHOOl. Over een aantal weken heb ik weer een herbeordeling (dus ander dan wordt beweerd dat je vooraltijd zonder herkeuring verder kan) Als het UWV mij voor 40% zou korten, dan heb ik dat er wel voor over. Dan vraag ik desnoots een kleine bijdragen van mijn vader en leef dan maar wat krapper en bou dan maar een studie schuld op die ik mischien nooit kan terug betalen omdat ik mischien nooit verder kom dan een minimum loon. Dankzij dat ik bij het uwv hebt weten doordrukken dat ik mischien veel meer aan school heb, heb ik nu teminste toekomst zicht.

Als ze nu zouden zeggen dat studeren met een wajong niet meer zou mogen, dan zou dat voor mij een enorme klap zijn, omdat dit de enige tijd van mij leven is dat ik de tijd krijg om te leren. Daarom was ik zo pissig. Met daarbij de opmerking dat iedereen met een wajong niks uitspookt, en iedereen die kan leren ook kan werken, dat zijn allemaal zinnen die dus gewoon weg niet kloppen, mischien voor sommieg, maar niet voor mij. Dat doet gewoon pijn als je van jezelf weet hoeveel ik zelf in het verleden al heb geprobeerd en mis is gegaan.

Als je werktempo 3x zo traag bent en je maar 1 uur kan consentreren dan accepteerd dat geen enkele werkgever. Als je eerst op school op je eigen tempo computer onderdelen leert kennen met de theori erbij, en daarvoor de tijd krijgt er zelf mee te expirimenteren is dat heel wat anders dan werken. Ik zeg nu wel met veel zelf vertrouwen dat ik mischien voor 40 procent goed gekeurd zou mogen worden dankzij school, aan de andere kant heb ik alleen maar op scholen stage gelopen om 2de handse computers als leer materiaal uit elkaar en in elkaar te zetten voor studenten. Dit jaar met niveau 3 ga ik proberen als de school dat goed vind in het normale bedrijfs leven stage te lopen, pas dan kan ik echt gaan zien hoeveel ik vooruit ben gegaan. Nu ben ik nog met de theori onderdelen bezig.

Ik hoop eindelijk dat er wordt gezien dat voor sommige jongeren of jongvolwassenen die 70 tot 100 procent arbeids ongeschikt zijn het JUIST van levens belang is om te leren en een zinvolle toekomst te hebben, en dat het dus niet zo is als je kan leren dat je dan ook gewoon kan werken, of zelfs helemaal je eigen centen kan verdienen. Dankzij school en de juiste hulp heb ik een normalere toekomst.

[Missy]

Goed, de TS heeft antwoord op haar vraag en bovendien heeft de discussie bijna niks toe te voegen op de vraag van de TS. De discussie kunnen jullie verder houden via pm.