Thuissituatie is ondraaglijk! Het sloopt mij enorm.

[Ronaldox]

Hallo mensen!

Ik heb me zojuist geregistreerd omdat ik al jaren met een probleem zit. Ik wil er het liefst met niemand over praten maar toch wil ik eens feedback, en het liefst een oplossing, voor mijn verhaal. Ik kan hier lekker anoniem blijven en dat doe ik dan ook graag.

Mijn thuissituatie is erg vervelend voor mij. Ik mis een hele hoop dingen, vrienden, vriendinnen of een warm thuis. Het zit er voor mij niet in. Dit komt omdat mijn ouders misschien erg gemakkelijk zijn. Mijn moeder is dol op katten. Het begon allemaal klein, toen ik nog jong was. Toen ik een jaar of 12 was hadden wij 6 a 7 katten in huis. We hebben een huis met 3 verdiepingen, dus opzich valt dat mee. Al gauw werden het er meer.. mijn moeder werd gek van raskatten etc. en het liep uit de hand. Mijn vriendjes en ik vonden vroeger al dat ik teveel huisdieren had. Ouders van mijn vriendjes zeiden altijd dat het een dierentuin moest zijn, en dat was het ook. Toen ik een jaar of 15 was hadden we ongeveer 10 katten in huis.

Je komt in de periode dat je meer met meisjes omgaat en dat soort dingetjes gaat ontdekken. Ik schaamde mij heel erg voor mijn huis. 10 katten geven namelijk een hoop problemen, het stinkt, je huis ruikt naar kattenbak en het haart. Veel katten poepen of pissen ook nog eens naast de bak. Ik wilde nooit thuis zijn, niet met vrienden of vriendinnen naar binnen. Als mensen langskwamen, liet ik ze altijd buiten wachten. Mijn kamer, waar uiteraard geen katten kwamen, was de enige schone, reine plek in het huis.

Mijn thuis was niet warm, ik voelde me er niet welkom. Vanaf die tijd, rond een jaar of 15, ben ik gaan geloven dat mijn ouders mij verwaarloosden. Ze luisterden niet naar mij, ik voelde me achtergesteld. Ik vertelde ze dat het genoeg was, dat er geen katten meer bij moesten komen. (Daarbij hadden(hebben) we ook nog eens 2 honden). Ik heb het zinnetje wel 8 x gehoord..'nee er komt nu echt niets meer bij'. Mijn moeder had het beloofd.. maar toch wou ze die ene kat hebben. Ik ben toen in tranen uitgebarst, en heb gezegd dat het genoeg is en dat ze niet geeft om wat ik denk of voel. Dat gevoel werd ook versterkt omdat ik een slechte band heb met mijn ouders.

Mijn ouders werken beiden hele dagen, ze zijn vanaf 7 tot 7 uur de deur uit. Vroeger deden we nooit wat samen, we deden erg weinig leuke dingen. Wat ik me nog kan herinneren was de apenheul, dolfinarium en een keertje Eurodisney. Nooit gingen we op vakantie. Mijn vriendjes gingen naar Spanje etc. en ik verveelde me in Nederland. Die paar gezinsuitjes zijn het enige wat ik me nog herinner. Maargoed, zodra mijn moeder thuiskomt uit haar werk, is ze erg moe. Ze moet dan nog eten maken voor mijn pa en mij. Daarna gaat ze achter de computer zitten spelletjes spelen. Mijn vader doet he-le-maal niks in huis. Mijn moeder draait op voor het hele huishouden. Hij gaat na zijn werk op de bank liggen en kijkt tv of gaat liggen maffen. Zo gaat het dag in, dag uit. Ik sluit mijzelf op in mijn kamer. Ik kan niet lekker beneden op de bank tv kijken. Ik erger me aan de haren, de katten, de vieze lucht etc. We hebben ook nog een vrij jongehond, een duitse herder, die de hele dag in een kennel zit. Hij kan niet overweg met de katten als er niemand thuis is, dus alleen als hij uit moet gaat hij eruit. Soms schijt hij zijn kennel onder en hij blaft heel vaak. Als ik mijn pa was had ik hem zelf allang de deur uitgezet, omdat ze er geen tijd voor hebben en een hond niet in een kooitje hoort. Beide ouders willen hem niet trainen, vooral mijn pa wilt hem erg graag houden. Ik mag er niets van zeggen, want dat zeur ik.

Maar met 17 katten in huis, vraag je om problemen. Ik heb ze verteld dat ze er geen tijd voor hebben, de ene kat is nog meer gestresst dan de ander. Het huis is een zooitje. We zijn nog half in verbouwing, en de zogenaamde kattenkamer is een hel. Alles is goor. Overal, tegen elk muurtje is weleens gezeken. Mijn huis meurt naar kattenzeik en stront. Ik heb ze zovaak verteld wat ik ervan vind en dat ik zooo ongelukkig ben. Ik kan geen meisje uitnodigen om lekker een film te kijken oid. Ik moet zelfs uitkijken dat ik niet in de pis of stront sta. Op het aanrecht ligt regelmatig een kattendrol. Waarom die katten het doen weet ik niet.. maar het sloopt me. Altijd als ik uit school of werk kwam, lag er wel ergens stront. Dat is toch geen thuiskomen?! Ik kan niet lekker op de bank neerploffen, want het ligt vol met kattenhaar of katten. Ze zitten me al mijn hele leven in de weg.

Mijn moeder kan ze de deur niet uitdoen zegt ze. Andere oplossingen zijn er niet. Me ma doet heeel weinig aan het huishouden, op zaterdag doet ze meestal de woonkamer en de keuken, maar ze vergeet dat er nog tig andere kamers in huis zijn. Als ik er iets van zeg, dat ze het moet opruimen omdat ze zélf voor al die katten + bijkomende probleme gekozen heeft, word ze boos. Ze zegt dat ik zeur en gaat me negeren.

Nu ik 21 ben, en een hele hoop heb gemist en me eenzaam voel wil ik het anders doen. Het is tijd voor verandering. Mijn thuis nu is waar ik weg wil. Ik wil lekker thuis kunnen komen, zonder zorgen. Met of zonder vrienden, iedereen kan langskomen wanneer hij/zij wil. Dat lijkt me ideaal. Ik ben jaloers als ik bij vrienden thuiskom waar het zo schoon is omdat ze geen huisdieren hebben. Heerlijk!

Ik heb alleen mijn HAVO afgerond en werk momenteel in een supermarkt. Ik ben van plan HBO te gaan doen maar ik wil zo graag uit huis. Ik wil dolgraag op mezelf wonen. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet.. maar sinds ik van mijn bloosprobleem af ben, wil ik dit probleem aanpakken. Iemand enig idee wat ik zou kunnen doen?

Met mijn ouders valt niet te praten, ze zijn heel kinderachtig en zij zoeken nooit naar oplossingen. Voorbeeldje: Ik trap altijd de katten van het aanrecht, want daar word eten gemaakt en daar hoef ik geen kattenharen bij. Mijn ma zet toch elke keer weer dat drinkensbakje op het aanrecht. En ze trapt ze er nooit vanaf. Ze doen er zelf niets aan, ze doen mij alleen een hoop verdriet. Ik denk dat ik me de moeite bespaar om nog iets aan het huis te doen en dat het het beste is om zelf een woning te zoeken. De vraag is alleen, hoe moet ik dit doen? Ik wil zeker nog een opleiding doen!

Excuses voor het lange, saaie verhaal.

[T_ID]

Niks lang en saai.

Wat je je moet afvragen, is of je met je ouders wilt breken of het behouden. Je bent nu in een leeftijd dat je hen iets voor kunt schrijven als je echt gelijk hebt. En laten we eerlijk zijn, als jij zegt dat 17 katten belachelijk en ranzig is, dan heb je alle gelijk van de wereld. Je kunt hen best dwingen tot een serieus gesprek. Niks geen kinderachtig ontwijken. Jij hebt gelijk en dat mogen ze weten. Zijn ze het er niet mee eens, dan mogen ze uitleggen waar die 17 katten en alle troep voor dienen, in plaats van te ontwijken.

Als ik het zo aanhoor is er eigenlijk eerder de Dierenambulance en een psycholoog voor je ouders nodig dan een andere oplossing, maar goed.


Afhankelijk van waar je zit in Nederland kan je met dit verhaal in redelijk korte tijd op jezelf. Je moet je dan inschrijven bij de Woningbouw lijkt me. Studentenhuisvesters kennen voor zover mij bekend geen noemenswaardige voorrangsregelingen.

Je moet het er dan op gooien dat je een opleiding wilt doen, maar je in huis totaal niet kunt handhaven op deze manier en daardoor geen opleiding zal kunnen voltooien. Zelfontplooiing is een sterk argument.

Tot die tijd kerf je jouw stukje normale ruimte uit het huis vol beesten. Op jouw kamer regel je het dan precies als je het wilt. Daar is het schoon, etc. Eet desnoods apart of op je kamer als niet al te subtiele statement.

[Broeder]

Zeventien katten

Maar goed:

Je thuissituatie is ondraaglijk.
Je werkt terwijl je weinig vaste lasten hebt en dus in principe geld zat.
Je hebt een leeftijd waarop het normaal is al uit het ouderlijk huis te zijn.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------- +
De uitkomst laat zich wel raden lijkt me.

Succes.

Geen saai en lang verhaal, niet zeggen!
Verder.... Ja, wat T_ID eigenlijk zegt. Je kunt je op deze manier niet normaal ontplooien zoals ieder ander van jouw leeftijd dat wel kan. Daarnaast werk je, dus in principe zou je een simpele kamer moeten kunnen vinden. Schrijf je in bij woninverenigingen (ofzo) en reageer op studentenkamers.
Of je met je ouders moet breken of niet, dat is iets wat je zelf zult moeten beslissen. Wie weet gaat het, zodra je het huis uit bent, een stuk beter tussen jou en je ouders. Dan heb je immers je eigen kamer, je eigen plaatsje waar je naar toe kunt als je het moe bent daar. Misschien haalt dat wel de druk van de ketel af en kun je evengoed gewoon bij je ouders langskomen.

Succes

[*oma*]

Ja inderdaad wat hierboven gezegd wordt. Schrijf je bijvoorbeeld in bij kamernet of zet een advertentie in de krant (via de gemeente heb je te maken met super lange wachtlijsten). Ook al krijg je eerst een crappy kamer, van daaruit kun je altijd nog verder zoeken. Het lijkt me een verademing voor jou om uit huis te gaan. Misschien moet je ook maar tegen je ouders zeggen dat je anders de dierenbescherming belt als ze niet beter voor de poezen en de honden gaan zorgen. Dit klinkt gewoon als dierenmishandeling.

[Nona]

Bel de dierenbescherming en ga uit huis.

Als ik je verhaal zo lees wil je wel uit huis, maar ben je nog te veel met je huidige situatie bezig om over een nieuwe na te denken. Richt je gewoon op wat je allemaal nog moet regelen als je uit huis wilt. Een studie starten, stufi aanvragen, je inschrijven bij studentenhuisvesting, alvast wat bijverdienen en noodzakelijke dingen aanschaffen en lekker je eigen leven op de rails krijgen.
Je hebt gelijk, de situatie waarin je nu zit is niet te harden. En dingen zullen nooit ideaal zijn; studentenhuizen zijn ook niet altijd even schoon (dat hangt af van je huisgenoten), woningen voor jou alleen zijn duur en vergen onderhoud en zo heeft alles wel zijn nadeel. Maar er is altijd iets wat bij je past. Dat hoef je alleen nog maar te vinden.

Overigens, de verhalen over de keuken van je moeder zijn gruwelijk. Ik zou een electrisch kookplaatje aanschaffen en zelf gaan improviseren met eten; uitgebreid koken kun je niet op twee kleine plaatjes, maar dan is het in ieder geval hygiënisch.

[Volk]

Nona schreef:

Bel de dierenbescherming en ga uit huis.

dit

[arPos]

Maar met 17 katten in huis, vraag je om problemen. Ik heb ze verteld dat ze er geen tijd voor hebben, de ene kat is nog meer gestresst dan de ander. Het huis is een zooitje. We zijn nog half in verbouwing, en de zogenaamde kattenkamer is een hel. Alles is goor. Overal, tegen elk muurtje is weleens gezeken.

dit heb ik ook eens een half jaartje meegemaakt.

oplossing zal iets zijn in de richting van het huis uit de katten of jij, iets beters dan dat of de verdrinkingsdood kan ik niet bedenken.

[StIpse]

Beste Ronaldox,

Je ziet aan de vele reakties in zo korte tijd dat je echt serieus wordt genomen. En je kent de oplossing al, want je geeft zelf aan: ''Nu ik 21 ben, en een hele hoop heb gemist en me eenzaam voel wil ik het anders doen. Het is tijd voor verandering.'' Je zit voor jezelf in een vicieuze cirkel. Daar moet je uit zien te komen en dat zal je echt heel veel moeite kosten en pijn doen. Maar het is wel JOUW leven! Van dat leven moet je kunnen genieten! Dat lukt je best wel maar eerst moet je je ei kwijt. Hoe je dat doet is niet belangrijk, ALS je het maar doet.

Een voorstel: het hele verhaal waarmee je deze topic bent begonnen letterlijk vertellen aan iemand die er neutraal tegenover staat en die je kan vertrouwen. En dan niet een keer maar veel keren, net zo lang totdat je het zelf aksepteert! Dat doe je voor JEZELF!!

Er zijn tig smoezen te verzinnen om het NIET te doen, maar je zou jezelf tekort doen. Probeer over de drempel heen te gaan, want het werkt ECHT. Een paar vrienden van me heb ik een zetje kunnen geven om te kiezen voor hun eigen leven en het is voor hen en voor hun ouders een opluchting geweest. Denk niet teveel, maar handel vanuit je GEVOEL en ga niks verklaren of uitleggen, want dan leg je rekenschap af naar anderen en negeer je jezelf, wat heel makkelijk lijkt, maar waarmee je jezelf besodemietert. Het belangrijkste is dat je vrede hebt met je eigen en unieke leven.

[Inanis]

weet je wat je moet doen? een berekening maken van wat die katten eigenlijk wel niet kosten in totaal. (qua voedsel, inentingen, wormen/vlooi kuren, kattenbak steentjes etc.)
zul je op een leuk bedragje uitkomen denk ik zo, en dat eens aan je ouders laten zien xD

Verder steun ik vooral T_ID zijn post.

[Changshan]

^ Dan weet je ook meteen waarom jullie nooit op vakantie gingen (dierenasiel voor tijdens de vakantie zal dan ook nog wel duur zijn).

Ik had in jouw geval misschien allang de dierenbescherming gebeld; hoe kunnen ze nu fulltime werken met zo'n thuissituatie? Ze lijken niets te willen opofferen voor zowel jou als die dieren, behalve geld.

Op kamers gaan is sowieso raadzaam op jouw leeftijd, daar zou ik maar gewoon rustig naartoe gaan werken. Het idee dat je sowieso op kamers gaat, geeft je misschien al genoeg rust for the time being.

[StIpse]

Ronaldox, how are you?

[Dith]

Het is dus gewoon wel duidelijk dat je ouders geen beesten kunnen opvoeden/beheren.
De dieren zijn echt niet het probleem van de rotzooi namelijk, dat zijn je ouders. Als ze er niet eens de tijd en moeite in willen steken om beesten zindelijk te maken dan horen ze gewoon geen huisdieren te hebben. Jammer dat de dierenbescherming hier in Nederland niks daartegen doet (of kan doen).

[Hernuel Fan]

StIpse schreef:

Ronaldox, how are you?

idd, ik ben ook benieuwd. Als je nog een kamer nodig hebt, ik weet er iig één, en mss binnenkort twee in (omgeving) utrecht.

[fib]

Niet met je ouders breken, eerst nog even aankijken. Ga uit huis. Bouw je eigen leven op. Wat houdt je tegen? Je hebt de leeftijd voor een geheel zelfstandig leven. Als je op jezelf woont is de kans heel groot dat de relatie met je ouders verbeterd.

Inanis schreef:

weet je wat je moet doen? een berekening maken van wat die katten eigenlijk wel niet kosten in totaal. (qua voedsel, inentingen, wormen/vlooi kuren, kattenbak steentjes etc.)
zul je op een leuk bedragje uitkomen denk ik zo, en dat eens aan je ouders laten zien xD

Verder steun ik vooral T_ID zijn post.

Het klinkt niet bepaald alsof die katten wel zo goed verzorgd worden...

Maar ja, hup, uit huis, als hbo-student krijg je stufi en je kunt erbij lenen, dus op kamers hoeft nooit een probleem te zijn En bel inderdaad aub de dierenambulance