Vraag over columns

[Lalala1111]

Laatst postte ik hier al een soort probeersel tot column, wat geen column bleek maar de inleiding van een verhaaltje. Die column was een opdracht voor school. Voor diezelfde opdracht heb ik toen iets geschreven wat meer op een column leek, zie hieronder.
Voor een nieuwe opdracht moeten we nu onze column gebruiken die we toen hebben geschreven, maar eigenlijk ben ik met de mijne nog steeds niet zo tevreden.
Als je de columns leest van Youp van 't Hek zijn ze zo veel explosiever!

En ik snap natuurlijk wel dat Youp van 't Hek geoefend en geoefend en geoefend heeft, maar voor deze schoolopdracht moeten we per se de column gebruiken van-een-tijdje-geleden.

Misschien zou iemand van jullie kunnen helpen/adviseren om ook in mijn column wat, tja, dynamiet te krijgen.

Dit is de column waar het allemaal over gaat:

Testoverschot

Mijn droom is aan diggelen geslagen, ik kan geen hartchirurg meer worden. Zojuist heb ik een beroepskeuzetest gedaan, waarbij mijn interesses en capaciteiten zijn omgezet in cijfers van nul tot tien. En ik? Ik had een drie voor gezondheidszorg.
Testje hier, testje daar... De maatschappij hecht tegenwoordig wel heel veel aan resultaten van testen!
Dat kondigde zich aan in 1976 met de komst van de Cito-toets, een test voor leerlingen in groep acht die de capaciteiten van ieder kind meet. Veel waarde werd daar in het begin niet aan gehecht, want de leerkracht kende het kind toch het beste, en wist als beste wat goed zou zijn voor het kind? Maar daar kwam verandering in. De Cito-toets is nu zo belangrijk, dat een kind van vwo-niveau op een slechte dag de Cito-toets maakt en hupsakee, afgevoerd wordt naar het vmbo. Dan moeten de ouders wel enorm goedgebekt zijn, wil het ze lukken hun kind de school in te lullen waar het thuishoort.

Begin jaren negentig komt de testhype op volle sterkte.
De hype begint met het uitgeven van een test voor kinderen uit groep zeven, de zogenaamde ‘entreetoets’: een test die hen voorbereidt op de Cito-toets.
De meest recente ontwikkeling op dit gebied is een test voor tweejarigen, waarin eventuele taalachterstanden opgespoord kunnen worden en voordat ze dan echt een rol gaan spelen, verholpen kunnen worden. Logopedisten zullen ’t wel druk krijgen binnenkort!
In deze tijd worden testen steeds en steeds belangrijker. Alleen resultaten van die testen tellen nog, terwijl er zoveel capaciteiten die niet-testbaar en dus niet-belangrijk zijn, neem nou de capaciteit om je droom waar te maken!
We zouden ons minder druk moeten maken om cijfertjes en geloven in dingen die we willen, waarvan we dromen.
Maar intussen word ik toch maar mooi gedwarsboomd in mijn dromen door al die cijfertjes: hartchirurg zit er voor mij niet meer in. Gelukkig kan ik altijd nog fotomodel worden.

Ik vind je column ook niet bijster goed, om het zo maar eens te zeggen. Waar ageer je nu precies tegen? De hoeveelheid testjes, of jouw resultaat op de tests? Verder zou je voor een zekere hoeveelheid dynamiet toch je columns scherper moeten schrijven. Je bent nog te lief

Je openingszin zou ik in ieder geval veranderen, in

Mijn droom is aan diggelen geslagen! Ik kan geen hartchirurg meer worden.

Daarna begin je met een hele andere toon, een constatering. 'Zojuist heb ik een beroepskeuzetest gedaan'. Nou meis, fijn voor je! Ik denk dat je beter in je boosheid/verdriet door kan schieten met je vervolgzinnen a la 'En waarom niet? Omdat een zekere beroepskeuzetest me dat vertelt. Alsof die beroepskeuzetest kan weten wat mijn kwaliteiten zijn!'

Verder aan het einde van je eerste alinea ga je onzin uitkramen. Bij mij ging het vooral om wat mijn leraar vond, niet om die citoscore. Ze weten daar ook wel dat je de cito niet altijd even goed maakt (daarom had ik ook niet alles goed ), dus zoveel waarde hechten ze er niet aan. Het is hoogstens een indicatie van hoe jij kunt presteren op die dagen. Niet dat je schoolcarrière ervan afhangt. Dat moet je dus ook niet zeggen, anders bekijken veel mensen je column al met rologen.

De meest recente ontwikkeling op dit gebied is een test voor tweejarigen, waarin eventuele taalachterstanden opgespoord kunnen worden en voordat ze dan echt een rol gaan spelen, verholpen kunnen worden. Logopedisten zullen ’t wel druk krijgen binnenkort

Begint op zich goed, maar dan kun je je er beter op een cabaretierachtige manier van af maken. Nu probeer je het wel, maar in de zin over de logopedisten is te zwak om het echt goed te laten worden.

Verder is je afsluiter wel columnachtig, maar ik heb em nu al zo vaak gezien dat hij niet echt goed meer is. Misschien kun je er beter 'Misschien ook wel goed voor de persoon die de tests heeft uitgevonden...' van maken, of iets in die trant. Wees maar lekker gemeen. En bijt.

[Lalala1111]

He Grimm,

Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie, ik heb er zeker wat aan gehad! Na jouw reactie gelezen te hebben, herlas ik mijn column en je had gelijk, ik was nog te lief.

Ik ageer tegen de hoeveelheid testen die worden afgenomen. Zelfs mijn buurjongetje moet al testjes maken om te kijken of hij later al niet achter gaat lopen met rekenen, of taal, of iets anders.
Over het onzin uitkramen ben ik eigenlijk niet helemaal eens, aangezien een meisje uit mijn klas letterlijk door haar ouders een havo-school in geluld moest worden omdat ze voor haar Cito-toets 530 had gehaald.

Nogmaals bedankt voor je commentaar

Dat zal dan hopelijk alleen aan die school liggen. Bij mij was de cito alleen supplementair, het oordeel van mijn docent telde het zwaarst.