Vergeetachtig

Ik heb al zolang ik me herinner veel last van dat ik dingen vergeet. Dit zie je bijv. terug als ik een toets moet leren voor de volgende dag. Je krijgt 50 chinese characters die je moet leren. Iedereen leert er voor (ik ook) maar iedereen haalt hoge cijfers terwijl ik me best heb gedaan maar toch alles vergeet.

Maar het zijn ook dingen in het dagelijks leven. Ik vergeet vaak waar ik de sleutel neer heb gelegd. Het valt gewoon op dat ik extreem veel moeite heb met dingen onthouden. Je zou kunnen zeggen dat ik gewoon dom ben. Maar ik doe wel een VWO opleiding en ik ben eigenlijk gewoon normaal behalve dan dat ik vergeetachtig ben. Kan dit te wijten zijn aan een ziekte ofzo?

Vind het gewoon vervelend. Ik voel me gewoon benadeeld dat ik extreem veel moeite heb met dingen onthouden.

Als je vwo kunt doen dan zal het relatief gezien wel mee vallen met die vergeetachtigheid?

[drukknoopje]

oohhh, herkenbaar! Ik heb dit vooral als mensen mij dingen vragen, die vergeet ik echt heel erg vaak .
als mensen goede ideen hebben hiertegen, ik luister.

[wup]

Dat van sleutels vergeten waar je ze neer legt enzo heb ik ook. Ik noem het gewoon chaotisch zijn. Word er af en toe wel knetter gek van.. dat wel.
Dat het leren niet wil is misschien weer wat anders, maar zoals leonoor al zei, je doet vwo... dus volgens mij zit het best wel ok?

[Stefanie]

Help jezelf een handje en leg je sleutels op 1 vaste plaats neer of gebruik post-its om dingen op te schrjiven, zodat je niets vergeet.

[Little_lady]

Ook hier herkenning... Zelfs als ik het op post-its zou schrijven zou ik het nog vergeten denk ik, omdat ik me simpelweg vaak niet kan herinneren wat ik opgeschreven heb en waar.

Een voorbeeld: op mijn werk houden we een logboek bij van de gebeurtenissen en meldingen die belangrijk zijn voor het werk. Ik kan soms rustig 3 keer hetzelfde opschrijven, zonder dat ik dat door heb en dat later dan 1 van m'n collega's tegen me zegt 'Hee, wist jij dat je dat van mevrouw die en die wel 3 keer opgeschreven heb?'. En omdat ik ook dat vergeet, kan ik dan rustig zeggen 'Euh, had ik dat opgeschreven dan?'

Of 3 weken terug, toen we na een chocoladefondue de boel schoon gingen maken.. Ik deed de placemats, maar omdat het er vrij veel waren om meteen tot 1 stapel te maken had ik even de al schone placemats weggelegd op het aanrecht. Sta ik me nog geen 5 minuten later toch rot te zoeken met de rest van de placemats in m'n hand naar die stapel want ja, ik wilde ze bij elkaar doen.. En ik kon me écht niet meer herinneren dat ik ze op het aanrecht gelegd had. Of dat ik me niet meer kan herinneren of ik m'n sleutels nou wel of niet uit m'n scooter gehaald heb ofzo..

En ik deed toch echt gymnasium. Maar inderdaad, deed. Ik ga nu havo doen door andere omstandigheden dan dat ik zoveel vergeet en daardoor niet mee kan komen.. Hoewel dat naar mijn idee ook zeker te zien was aan mijn resultaten.

[Myuki]

jaja leve de chaos.

Je kunt jezelf best helpen door dingen ordelijk te houden. Elke dag in je agenda kijken en daarin alles opschrijven natuurlijk. Zo weet je op tijd wanneer je wat moet doen. Plannen dus.

Als je echt wil kan 't wel.

misschien hebben al die mensen ook al eerder geleerd dan alleen de dag van tevoren?

Myuki schreef op 23-07-2007 @ 22:09 :
jaja leve de chaos.

Je kunt jezelf best helpen door dingen ordelijk te houden. Elke dag in je agenda kijken en daarin alles opschrijven natuurlijk. Zo weet je op tijd wanneer je wat moet doen. Plannen dus.

Als je echt wil kan 't wel.

klopt. been there, done that. Werkt echt

De chaos omarmen en leven in constante verwondering over waar je nu eigenlijk mee bezig bent en waar alle voorwerpen toch heen gaan. Accepteren dat je ze wel vindt als je ze nodig hebt en zo niet dan eh niet. Maar meestal wel. Af en toe mailen naar een emailadres dat op een verloren blaadje stond, zonder dat je weet wie het was en waarom je het adres uberhaupt had. Aan anderen vragen wat je telefoonnummer is, wanneer je 'm een keer moet hebben. Verdwalen in je eigen straat en de verkeerde achtertuin binnen lopen, waarna je vriendjes wordt met de buren. Chronisch verward uit je ogen kijken. Opeens 35 euro terugvinden in een boek.

Wat boeien een paar verloren sleutels nou tegenover het avontuur dat vergeetachtigheid heet. Ik zou voor geen goud willen ruilen

Ik ken het probleem trouwens ook, daar niet van. En agenda's zijn echt wonderbaarlijke dingen. Al moet je dan niet vergeten om er ook in te kijken (wil ik nog wel eens doen ). Soms kan het ook helpen om je telefoon of een wekker te zetten (telefoon heeft het voordeel dat je er ook bij kunt zetten wat je dan precies moet doen, maar wie weet werkt een briefje bij je wekker ook wel) of een remainder op je computer ofzo. Verder tegen mensen zeggen dat ze je nog maar even extra moeten herinneren als iets heel belangrijk is ofzo. En accepteren dat je dingen vergeet...je gaat het niet opeens wel weten als je je er heel druk om maakt (integendeel is mijn ervaring).

Als iemand nog een heel geweldig idee heeft om het echt op te lossen (dus niet allerlei trucjes), dan mag ie het me laten weten, want het is wel eens lastig.

Het is niet echt chaos. En sleutels kwijt raken in huis is niet het grootste probleem. Het is meer het leren van woordjes en het onthouden opzich. Stel dat we met ze allen 10 woordjes gaan leren van nederlands naar frans in 10 minuten tijd. Dan zal ik gewoon het laagste scoren omdat het me gewoon niet lukt om ze te onthouden. Alleen door super super super vaak te herhalen onthoud ik dat. En hier (in taiwan) merk ik gewoon dat ik slecht ben in onthouden. Soms krijgen we 50 woorden op die we moeten leren voor de volgende dag en dan scoor ik op de toets altijd het laagst. En dit heeft niks te maken met te laat beginnen want daar ligt het zeker niet aan. Het voelt gewoon alsof er iets mis is in me hersenen. Erg vaag om te lezen waarschijnlijk, maar het is gewoon niet uit te leggen.

Je bent heus niet de enige die minder goed is in woordjes leren (slecht kan het onmogelijk zijn naar mijn mening als je vwo doet). Je kunt mij tien dagen geven om tien woordjes van Nederlands naar Frans te laten leren en dan zal ik er zeer waarschijnlijk nog maar één of twee kennen.

Het is heel normaal dat je dingen alleen maar leert door ze (heel) vaak te herhalen (en alleen maar herhalen is vaak niet voldoende trouwens) en dat je daar langer dan tien minuten of een dag over doet. Dat je woordjes niet goed kunt leren kan ook te maken hebben met je leerstrategie, misschien is die niet zo efficiënt? En zijn al je studiegenoten ook buitenlands of komen de meesten uit Taiwan? Lijkt me ook geen onbelangrijk (mogelijk) verschil?

Er kan onmogelijk iets heel erg mis zijn met je hersenen: je doet VWO. Heb je enig idee hoe klein het deel van de samenleving is dat VWO doet?

[Droyd]

DarkSavior schreef op 23-07-2007 @ 16:43 :
Je krijgt 50 chinese characters die je moet leren. Iedereen leert er voor (ik ook) maar iedereen haalt hoge cijfers terwijl ik me best heb gedaan maar toch alles vergeet.

Maar het zijn ook dingen in het dagelijks leven. Ik vergeet vaak waar ik de sleutel neer heb gelegd.

Misschien is het van belang wat voor dingen je precies vergeet. Je eerste geval doet me denken aan een onderdeel van een IQ test (zoveel mogelijk simpele afbeeldingen onthouden) Ik scoor hier bijzonder slecht op omdat ik visuele uitval heb ten gevolge van een hersenbloeding. Mogelijk ben je -op dat vlak- ook iets minder begaafd voor welke reden dan ook, en mocht het zo zijn kan je er weinig aan doen. In elk geval zou ik er me niet al te druk over maken.

Paranoide schreef op 24-07-2007 @ 09:29 :
Verdwalen in je eigen straat en de verkeerde achtertuin binnen lopen.

Eigen straat niet, wel zowat elke straat op 500m van thuis...serieus dan. Vrijwel het enige waarop ik me kan oriënteren zijn elektriciteitsmasten en kerktorens. Als ik vrienden ga bezoeken ben ik dus ook wel eens een verkeerde achtertuin ingelopen, waarop je een wildvreemde tegen het lijf loopt. Vervelend.

Myuki schreef op 23-07-2007 @ 22:09 :
Als je echt wil kan 't wel.

Ik heb zo het idee dat mensen die geen agenda nodig hebben die ook het gemakkelijkst (zouden) bijhouden. Tegen de tijd dat ik mijn agenda open heb ben ik vaak vergeten wat ik er in zou gaan schrijven, en als ik hem sluit ben ik bijna altijd vergeten wat ik effectief aan het doen was. En dan mag je thuis je agenda niet vergeten in te kijken natuurlijk. Nu, ik hou er toch een bij het de mate van het mogelijke maar het valt best tegen....maar al bij al helpt het wel wat.

[Poepkind]

DarkSavior schreef op 24-07-2007 @ 16:48 :
En hier (in taiwan) merk ik gewoon dat ik slecht ben in onthouden.

Ik heb de indruk dat aziaten een hoger bikkelgehalte hebben dan westerlingen. Die kindjes hebben van jongs af aan gebikkeld, daar ontwikkel je je hersenen mee. Het relaxte vwo in Nederland geeft je op dat moment gewoon een achterstand. Het ligt niet aan je hersene, maar aan het feit dat die aziaten veel getrainder zijn dan jij. En dat is lastig in te halen.

[Malossi]

Mag ik vragen hoe jou weekenden eruit zien?
En wat je drinkt aan alcohol? Ik merk aan mezelf, als ik echt es een weekend doorgezakt heb, of een keer goed plat ben gegaan ik dingen niet meer weet, gewoon alledaagse dingen.
Ook als ik slecht slaap dan heb ik dat soms.
Heb jij ook een bijbaantje? Met wat voor tijden?

Paranoide schreef op 24-07-2007 @ 09:29 :
De chaos omarmen en leven in constante verwondering over waar je nu eigenlijk mee bezig bent en waar alle voorwerpen toch heen gaan. Accepteren dat je ze wel vindt als je ze nodig hebt en zo niet dan eh niet. Maar meestal wel. Af en toe mailen naar een emailadres dat op een verloren blaadje stond, zonder dat je weet wie het was en waarom je het adres uberhaupt had. Aan anderen vragen wat je telefoonnummer is, wanneer je 'm een keer moet hebben. Verdwalen in je eigen straat en de verkeerde achtertuin binnen lopen, waarna je vriendjes wordt met de buren. Chronisch verward uit je ogen kijken. Opeens 35 euro terugvinden in een boek.

Wat boeien een paar verloren sleutels nou tegenover het avontuur dat vergeetachtigheid heet. Ik zou voor geen goud willen ruilen

.

Poepkind schreef op 25-07-2007 @ 20:54 :
Ik heb de indruk dat aziaten een hoger bikkelgehalte hebben dan westerlingen. Die kindjes hebben van jongs af aan gebikkeld, daar ontwikkel je je hersenen mee. Het relaxte vwo in Nederland geeft je op dat moment gewoon een achterstand. Het ligt niet aan je hersene, maar aan het feit dat die aziaten veel getrainder zijn dan jij. En dat is lastig in te halen.

Naja, ik doe hier een cursus chinees met voornamelijk Amerikanen. Maar amerikanen bikkelen ook hard. En het klopt dat vwo te makkelijk is.

Malossi schreef op 26-07-2007 @ 14:25 :
Mag ik vragen hoe jou weekenden eruit zien?
En wat je drinkt aan alcohol? Ik merk aan mezelf, als ik echt es een weekend doorgezakt heb, of een keer goed plat ben gegaan ik dingen niet meer weet, gewoon alledaagse dingen.
Ook als ik slecht slaap dan heb ik dat soms.
Heb jij ook een bijbaantje? Met wat voor tijden?

Ik drink niet, ik gebruik geen drugs en ik rook niet.

En een IQ test... Ik weet niet, zal wel een keer proberen. Maar waarschijnlijk ligt mijn vergeetachtigheid niet aan mijn hersenen. Ik zal wel minder begaafd zijn.
Maarja, wel vervelend dat jij soms wel 3x zo lang de tijd moet nemen om iets uit je hoofd te leren dan je klasgenoten. Zo makkelijk. Was ik maar een japanner...

DarkSavior schreef op 26-07-2007 @ 15:46 :
Maar waarschijnlijk ligt mijn vergeetachtigheid niet aan mijn hersenen. Ik zal wel minder begaafd zijn.

Waar denk je dat begaafdheid aan ligt?

Maarja, wel vervelend dat jij soms wel 3x zo lang de tijd moet nemen om iets uit je hoofd te leren dan je klasgenoten. Zo makkelijk. Was ik maar een japanner...

Ga het trainen, wie weet wordt het ooit nog wat.
Of ga op zoek naar je kwaliteiten (dingen die jij wellicht beter kunt dan anderen) en maak daar gebruik van om je minder goede punten op te vangen of accepteer dat jij andere dingen goed kunt.

mijn tip: als je een iq-test gaat doen, doe dan niet zo'n stom internettestje. Daar heb ej namelijk niets aan. Ik heb op mijn 15e een test gedaan van Mensa. Dan komt iemand die test ook echt bij je af nemen. Het is dus een officiële test, maar kost wel wat. (in mijn tijd 300 euro)

[Droyd]

DarkSavior schreef op 26-07-2007 @ 15:46 :
Ik zal wel minder begaafd zijn.

minder begaafd? dit soort stokpaardjes zoals we er allemaal een aantal van hebben zeggen weinig over iemands IQ, laat staan begaafdheid. Jouw probleem (chinese tekens onthouden) lijkt (!)gewoon een van de vele onderdelen in een IQ test. Het is zeker niet onwaarschijnlijk dat je ondanks dit op sommige andere onderdelen hoger dan gemiddeld gaat scoren.

[Crimson]

Straten / plaatsen kwijt raken herken ik wel. Op pinkpop heb ik ooit 5 uur lang lopen zoeken naar mijn tent omdat ik hem echt niet meer kon vinden en ik was gewoon nuchter. Huizen van vriendinnen kan ik nooit vinden, het is een wonder dat ik weet waar mijn eigen huis staat. Het gebeurt gewoon.

[Droyd]

Had ik ook op pukkel, ik ga pissen midden in de nacht, en "weg" tent.

[msenders]

Op de site http://www.tweelingenregister.org/ne...chtigheid.html

staat het volgende onderzoek.
Ik herken mezelf heel erg in je verhaal, ik vergeet ook alles wat los en vast zit, maar volgens dit onderzoek heeft dat dus helemaal niets met intelligentie te maken. (ik begin nu met een studie aan de universiteit en heb al 2 jaar HBO met succes behaald)
Op mijn werk vergeet ik dus steens wat ik moet doen, kledingkar halen, wegbrengen, mensen verzorgen etc. Moeilijk om volgordes te onthouden.
Is er iemand die weet HOE je jezelf kunt trainen om minder vergeetachtig te zijn?

Oh nu vergat ik bijna het onderzoek dat hieronder staat. OK zie onderzoek hier:

"Erfelijkheid van vergeetachtigheid
Mist u ook weleens een deel van de vergadering, omdat u wegdroomde? Alweer twintig kilometer op de snelweg heen en weer gereden omdat u de afslag miste? Overkomt het u regelmatig dat u namen vergeet, zoekt naar iets dat u in uw handen heeft, tegen mensen oploopt, dingen laat vallen en vergeet het licht uit te doen? Dan scoort u hoog op vergeetachtigheid of in vaktermen cognitief falen. De mate waarin iemand fouten maakt in alledaagse waarneming, herinnering en motoriek is een stabiele persoonlijkheidstrek. Dit ontdekten psychologen in de jaren tachtig. Uit het onderzoek naar Gezondheid en Leefgewoonten bij adolescente en jong-volwassen tweelingen blijkt voor het eerst dat dit soort alledaagse vergissingen voor een belangrijk deel erfelijk bepaald is.

Waarom personen verschillen in cognitief falen is tot dusverre nauwelijks onderzocht. Uit ons onderzoek komt naar voren dat verschillen tussen individuen voor de helft terug te voeren zijn op verschillen in hun erfelijke materiaal. Betekent dit ook dat eeneiige tweelingen vaker dan anderen hetzelfde type misser begaan, bijvoorbeeld afspraken vergeten of dingen omstoten? De laatste analyses, die net uit de computer gerold zijn, suggereren dat dit inderdaad het geval is. Vooral bij onderwerpen die iets te maken hebben met vergeetachtigheid is dat duidelijk. Dit is blijkbaar een erfelijke trek.

Wat naast erfelijkheid de andere oorzaken van vergeetachtigheid zijn, is moeilijk te achterhalen. Psychologen hebben herhaaldelijk aangetoond dat gezonde ouderen niet afweziger zijn dan jongeren en dat cognitieve missers geen enkel verband houden met iemands intelligentie, opleidingsniveau of ouderlijk milieu. Een opmerkelijke uitkomst van het tweelingenonderzoek is dat ook de manier waarop ouders hun kinderen opvoeden er niet toe doet. Tweelingen die in hetzelfde gezin zijn opgegroeid, lijken in hun vergeetachtigheid niet meer op elkaar dan tweelingen die apart van elkaar, in verschillende gezinnen, zijn opgegroeid. Waar je bent opgevoed en door wie, heeft nauwelijks invloed. Het niet-erfelijke deel van vergeetachtigheid wordt verklaard door individuele factoren en daar is moeilijk greep op te krijgen. Het kan een specifieke invloed van de omgeving zijn, maar ook iets dat elk van de tweeling meemaakt, maar door beiden verschillend wordt ervaren.

De Amerikaanse psychologe Judith Harris heeft de afgelopen maanden veel stof doen opwaaien met haar overzichtsstudie, waaruit zou blijken dat opvoeding nauwelijks invloed heeft op persoonlijkheidseigenschappen. Heeft zij dan toch gelijk? Tot op zekere hoogte is het onzin om te zeggen dat ouders niet de persoonlijkheid van hun kinderen beïnvloeden. Want de extreme situatie van een meisje dat vier jaar opgesloten heeft gezeten, zal haar tekenen voor de rest van haar leven.

De overeenkomsten tussen ouders en kinderen in vergeetachtigheid, komen geheel op rekening van erfelijke overdracht. Het feit dat sommige ouders zich afweziger, slordiger of vergeetachtiger gedragen dan andere, heeft geen invloed op de mate waarin hun kinderen dit soort gedrag vertonen. Kinderen lijken wel op hun ouders, maar dat wordt helemaal verklaard door genetische verwantschap en niet doordat kinderen ouders imiteren of doordat ouders gedrag actief overdragen. Cognitief falen lijkt wat dit betreft sterk op andere persoonlijkheidseigenschappen: ook die zijn voor ongeveer vijftig procent genetisch bepaald en vertonen nauwelijks systematische invloed van opvoeding.

Wat herhaaldelijk in onderzoek is aangetoond - en ons onderzoek bevestigt dit opnieuw – is, dat mensen die hoger dan anderen scoren op cognitief falen, vaak ook angstiger en depressiever zijn. Volgens een van de grondleggers van het onderzoek naar cognitief falen, de Amerikaanse psycholoog Broadbent, komt dit doordat deze mensen extra kwetsbaar zijn voor stress. Als ze onder stressvolle omstandigheden komen te verkeren, is de kans op angstige en depressieve klachten groter. Zolang ze het rustig hebben, gaat het goed. Veel psychologen denken dat er achter de alledaagse vergissingen en de vatbaarheid voor stress een gemeenschappelijke oorzaak schuilt, namelijk een gebrek aan juiste strategieën om met situaties om te gaan. Sommige mensen gebruiken hun cognitieve vaardigheden beter dan anderen. Dit heet cognitive resource management. Je bent uitgerust met bepaalde vaardigheden waarmee je problemen tegemoet treedt, informatie verwerkt en dergelijke. Degenen die deze vaardigheden niet zo goed weten te benutten, zijn sneller verstrooid en hebben meer moeite om adequaat op moeilijke situaties te reageren. Een training kan voor deze mensen heel heilzaam zijn, ook al zit vergeetachtigheid hun deels in de genen. Ook een erfelijkheid van honderd procent sluit namelijk niet uit dat er iets aan te doen is. Een klassiek voorbeeld hiervan is de stofwisselingsziekte PKU. Alle baby's in Nederland worden met een hielprikje gescreend op de stofwisselingsziekte PKU, welke geheel erfelijk bepaald is. Zonder behandeling leidt deze ziekte tot mentale achteruitgang. Maar de aandoening valt te bestrijden door die kinderen op een streng dieet te zetten. Het erfelijk risico komt zo niet tot uitdrukking. Bij cognitief falen is dat niet anders. Als je die mensen goed zou trainen op het gebruik van hun cognitieve vaardigheden en strategieën, kun je de erfelijke aanleg voor cognitief falen wellicht in sterke mate compenseren.



Dit stuk is in iets gewijzigde vorm verschenen in de Intermediair van 17 juni 1999 en is geschreven door Wander van der Vaart.



Bronvermelding: Boomsma, D.I., “Genetic analysis of cognitive failures (CFQ); A study of Dutch adolescent twins and their parents,” European Journal of Personality, vol. 12, pp. 321-330, 1998. "

Volgens mij heeft het niet zo goed kunnen leren van een rij van 50 woordjes binnen 1 dag niet zoveel met vergeetachtigheid te maken hoor. Jij hebt gewoon meer tijd nodig om ze te verwerken dan misschien een gemiddeld persoon. Maar er zijn heel veel creatieve manieren om woordjes te leren, misschien moet je eens op een andere manier gaan leren. Sommige mensen kunnen echt heel goed stampen; gewoon herhalen, herhalen, herhalen, andere mensen moeten actiever met hun stof aan de slag. Misschien moet je dat eens proberen.
Zelf leer ik Japanse woordjes (vergelijkbaar met Chinees ) altijd via flashcards, dat gaat heel goed. Het maken van kaartjes is al heel leerzaam, en ze vervolgens afvragen ook. Dan ben je actiever bezig dan gewoon een rijtje in volgorde afwerken.