Het grote zwangerschaps- en babytopic #9

[MiBe]

Siorin schreef:

MiBe, ik vraag me eigenlijk af waarom jij er zoveel emphasis (ik weet even het Nederlandse woord niet) op legt dat het kind geaborteerd moet worden als jij de zwangerschap ongewenst zou vinden en jouw vriendin niet. Jullie relatie zou dan hoogstwaarschijnlijk sowieso gedoemd zijn, dus dan zou je toch ook gewoon weg kunnen gaan? Ik weet zeker dat als jouw vriendin (en dit is een voorbeeld, ik zeg niet dat JOUW vriendin dit vindt) de baby hoe dan ook wil houden, en jij hoe dan ook niet, dat zij echt wel met jou zou willen regelen dat jij dan ook helemaal geen rechten en verantwoordelijkheden jegens het kind heeft, zodat zij het alleen kan opvoeden. Zou dat voor jou dan niet genoeg zijn, maar wil je haar dan toch alsnog dwingen (als dat zou kunnen) om het weg te laten halen? Wat is dan het verschil behalve de wetenschap dat er ergens 'jouw zaad' rondloopt?

Die wetenschap is nu juist wat het voor een man ontzettend zwaar kan maken. Ik weet zeker dat het voor mij niet makkelijk zou zijn wanneer ik weet dat er een kind van mij rondloopt en ik er niet voor het kind ben. Uiteraard de vraag: Waarom ben je er dan niet voor het kind? Betekent dat dan maar dat ik het streng tegen mijn wil in moet accepteren terwijl er zoiets als abortus bestaat? Naar mijn mening gaat dat dus niet op.

@grl: Ik vind een foetus nog geen kind en geef met het sperma aan dat het maar net is hoe ver je erin doordraaft, leek me toch vrij duidelijk.

[Lorelei]

MiBe schreef:

@grl: Ik vind een foetus nog geen kind en geef met het sperma aan dat het maar net is hoe ver je erin doordraaft, leek me toch vrij duidelijk.

Ok. Ik vind die vergelijking onzinnig. Een foetus van 7 maanden is levensvatbaar. Jouw sperma niet. Daar heeft een heel biologisch proces van bevruchting tussen gezeten en jij doet net alsof mensen daar geen rekening mee houden. Ik ken niemand die denkt dat-ie een kuiken vermoordt als-ie een ei bakt hoor.

[Nonaj]

MiBe schreef:

Een foetus is niet alleen een deel van het vrouwelijk lichaam naar mijn mening, het behoort de man net zoveel toe.

@Freyja: Daar kan ik opzich wel inkomen, al vind ik toch dat het pas echt een kind is zodra het geboren is. Anders kun je ook wel door blijven redeneren en mogen mannen straks niet meer rukken omdat al die zaadcellen ook baby's hadden kunnen worden. Het klinkt misschien overdreven maar dat is het in mijn ogen bij de foetus al. Kan nu al niet wachten op argumenten 'dat er dan al een hartje' in zit, tuurlijk, maar het is nog niet geboren.

Blijkbaar vinden alle vrouwen in dit topic dat een foetus dus wel een kind is.

Nu ben ik ergens wel benieuwd naar. Als een foetus nog geen kind is volgens jou, vind je dan ook dat alle vrouwen die een miskraam krijgen of een dood geboren kindje krijgen zich aanstellen? Het kindje is immers nog niet volledig ontwikkeld.

[Lorelei]

Ik vind overigens ook wel dat het uitmaakt hoever de zwangerschap al is hoor. Ik snap wel dat je bij een foetus van 3 weken nog niet echt het gevoel hebt dat het een kind is. Maar om te zeggen dat het pas iemand is als het geboren is, vind ik echt raar.

[MiBe]

grl schreef:

Ok. Ik vind die vergelijking onzinnig. Een foetus van 7 maanden is levensvatbaar. Jouw sperma niet. Daar heeft een heel biologisch proces van bevruchting tussen gezeten en jij doet net alsof mensen daar geen rekening mee houden. Ik ken niemand die denkt dat-ie een kuiken vermoordt als-ie een ei bakt hoor.

Lees nu eens gewoon. Ik maak geen directe vergelijking maar geef het als voorbeeld om aan te geven dat het maar net is hoe ver men in de term 'leven' doordraaft.

Nonaj schreef:

Blijkbaar vinden alle vrouwen in dit topic dat een foetus dus wel een kind is.

Nu ben ik ergens wel benieuwd naar. Als een foetus nog geen kind is volgens jou, vind je dan ook dat alle vrouwen die een miskraam krijgen of een dood geboren kindje krijgen zich aanstellen? Het kindje is immers nog niet volledig ontwikkeld.

Een foetus moet naar mijn mening nog een kind worden.
Vrouwen (en ook de mannen daarvan) met een miskraam is een ander verhaal omdat het hier dus gewenst is, zij verheugen zich er vanaf het begin op en dan gaat het fout. Ik snap dat dit erg zwaar kan zijn maar toch is het anders dan wanneer het kind daadwerkelijk (levend) geboren is en het overlijdt.

[Nonaj]

MiBe schreef:

:
Een foetus moet naar mijn mening nog een kind worden.
Vrouwen (en ook de mannen daarvan) met een miskraam is een ander verhaal omdat het hier dus gewenst is, zij verheugen zich er vanaf het begin op en dan gaat het fout. Ik snap dat dit erg zwaar kan zijn maar toch is het anders dan wanneer het kind daadwerkelijk (levend) geboren is en het overlijdt.

Kortom, als een vrouw met bijv. 12 weken een miskraam krijgt maar ze is het er over eens met haar partner dat dit kindje gewenst is dan mag ze met recht verdrietig zijn.

Als een vrouw met bijv. 12 weken een abortus moet ondergaan omdat haar partner het kindje niet gewenst vindt dan moet ze niet miepen. Het kind is immers net zo veel van de man als van haar en ze mag het niet alleen op de wereld zetten want een kind heeft volgens jou beide ouders nodig.

Wat dan als je er pas laat achter komt dat je zwanger bent en je krijgt vlak daarna een miskraam? Niet iedereen weet direct in week 1 al dat ie zwanger is hoor.

[Kaa]

Nonaj schreef:

Kortom, als een vrouw met bijv. 12 weken een miskraam krijgt maar ze is het er over eens met haar partner dat dit kindje gewenst is dan mag ze met recht verdrietig zijn.

Als een vrouw met bijv. 12 weken een abortus moet ondergaan omdat haar partner het kindje niet gewenst vindt dan moet ze niet miepen. Het kind is immers net zo veel van de man als van haar en ze mag het niet alleen op de wereld zetten want een kind heeft volgens jou beide ouders nodig.

Wat dan als je er pas laat achter komt dat je zwanger bent en je krijgt vlak daarna een miskraam? Niet iedereen weet direct in week 1 al dat ie zwanger is hoor.

hear hear...

@Mibe; Als het niet je bedoeling is om een spermacel te vergelijken met een 7,5 maand oude foetus incl alles wat een mens nodig heeft. DOE HET DAN OOK NIET.

[MiBe]

Nonaj schreef:

Kortom, als een vrouw met bijv. 12 weken een miskraam krijgt maar ze is het er over eens met haar partner dat dit kindje gewenst is dan mag ze met recht verdrietig zijn.

Tuurlijk, verdrietig zijn mag altijd.

Nonaj schreef:

Als een vrouw met bijv. 12 weken een abortus moet ondergaan omdat haar partner het kindje niet gewenst vindt dan moet ze niet miepen. Het kind is immers net zo veel van de man als van haar en ze mag het niet alleen op de wereld zetten want een kind heeft volgens jou beide ouders nodig.

Ze mag wederom verdrietig zijn, toch vind ik het zijn goed recht mits er niet vooraf de keuze is gemaakt om echt voor een kind te gaan. Ik zei niet dat het kind beide ouders nodig heeft, ik zei dat beide ouders het eens moeten zijn en dat het wel beter is indien het ook door beide ouders gewenst is. Ben zelf immers de eerste jaren ook alleen door mijn moeder opgevoed.

Nonaj schreef:

Wat dan als je er pas laat achter komt dat je zwanger bent en je krijgt vlak daarna een miskraam? Niet iedereen weet direct in week 1 al dat ie zwanger is hoor.

Dan zijn de verwachtingen waarschijnlijk nog niet dusdanig hoog (hoewel dit natuurlijk per persoon verschilt) en zal in de meeste gevallen minder zwaar zijn dan wanneer je er al maanden naar uitkijkt.

Ik zie de vergelijking tussen sperma - oké, wel sperma dat net een 'taak' heeft 'verricht' - en een 7,5 maanden oud kind eigenlijk ook trouwens...je zegt immers: "Ik vind een foetus nog geen kind". Wat dat betreft is het volgens jou dus hetzelfde ("geen kind") of zie ik iets over het hoofd? Ik vind dat het wel degelijk verschil maakt of het gaat om een net bevruchte eicel (wat trouwens nog niet eens een foetus is) of een foetus van bv. 7,5 maand. Die laatste is in principe levensvatbaar, wat het in mijn beleving toch zeker al wel een kind maakt. Maar daar kunnen de meningen natuurlijk over verschillen.

[Volk]

pff... ben blij dat mijn moeder mij heeft gehouden toen mijn vader besloot dat hij geen vader wilde zijn. Ik ben blij dat mijn moeder mij als een levend iemand zag en mij zonder vader heeft opgevoed.

Ik snap niet hoe de wetenschap dat er ergens een kind rondloopt met jouw genen zo zwaar kan zijn als je toch helemaal niks om dat kind geeft/gaf. Ik denk dat het veel zwaarder is voor een vrouw om een gewenst kind uit zich te laten zuigen dan het voor de man is om te negeren dat hij een kind heeft waar hij toch niks mee te maken wil hebben.

Ik denk dat de kwestie abortus ook voordat je met seks begint besproken moet worden om leed te voorkomen.

Volk schreef:

Ik denk dat de kwestie abortus ook voordat je met seks begint besproken moet worden om leed te voorkomen.

Of op z'n minst het onderwerp 'kinderen'...dat je in ieder geval van elkaar weet hoe je daar tegen over staat en dan komt het onderwerp 'abortus' vast ook wel ter sprake als één van de twee geen kinderen wil.

Ik ben blij dat mijn man en ik een relatie hebben waar we dat soort dingen van te voren bespreken, waarin we rekening houden met elkaar en waarin we elkaar geen dingen opleggen die zoveel effect op iemands leven kunnen hebben...

[x-spekkie-x]

Mijn vriendin is bijna uitgerekend! Nog maar een maand, spannend


En om even in de baby&kerst sfeer te blijven:

[Kitten]

Wat jullie zeggen doe ik zelf ook bewust: Ik heb al heel snel in mijn relatie met mijn vriendin besproken wat we bij een eventuele zwangerschap zouden doen. Toch vind ik het moeilijk om het eensgezinde punt van de dames hier te ondersteunen. Ik denk niet dat de rol van een man snel afgeschreven zal worden, or moet worden als de situatie zich voor doet.

Ik kan me zelf niet voorstellen dat ik stil kan zitten als ik weet dat er ergens ter wereld een kind van me zou zijn. Het maakt natuurlijk wel uit dat ik er zelf nogal van overtuigd ben dat ik een goede vader zou kunnen zijn en van kinderen houd, maar ik vraag me wel regelmatig af hoe ik later om zou moeten gaan met een 'bezitterig' moeder (dan denk ik ook aan een partner). Ik kan me eigenlijk niet vinden in de claim dat een kind altijd 'iets meer' van de moeder is (ik weet even niet of een van jullie dit letterlijk heeft gezegd).

Mij lijkt het altijd alsof dat rolpatroon vast staat, en ik vraag me af of dit te veranderen is. Als ik er over denk, dan zou ik bijvoorbeeld net zo snel als mijn partner minder zou gaan werken om meer zorgtaken op me te nemen etc.

Dus eigenlijk is mijn volgende vraag: Wat als het kind geboren is? Vind je dat dan nog steeds de vrouw als ultieme eindverantwoordelijke moet optreden?

[Myuki]

@Kitten: Ik vind dat beide ouders evenveel verantwoordelijkheid hebben. Maar als er een zich onttrekt valt die verantwoordelijkheid automatisch op de schouders van de ander.

Ik denk ook niet dat de rol van een man snel afgeschreven zal worden. Het feit dat de vrouw de uiteindelijke beslissing mbt een mogelijke abortus neemt, zegt niets over van wie het kind meer of minder is. Het zegt iets over dat je zelf de persoon bent die beslist over wat er met je lijf gebeurt en wat dat betreft dus de 'eindverantwoordelijkheid' hebt. In ieder geval wat mij betreft. En ja, dat heeft natuurlijk ook gevolgen voor of het ongeboren kindje (of foetus, hoe je het ook wilt zien) blijft zitten of niet, maar dat is het gevolg ipv de 'oorzaak'.

[Vogelvrij]

Als het geboren is, is het natuurlijk fundamenteel anders omdat dat kind dan niet meer in een lichaam zit. Maar ik denk eigenlijk dat het voor veel vrouwen dan vaak nog steeds meer als 'van hen' voelt, omdat het wel in hun lichaam gezeten heeft. Maar dat vind ik niet zo'n toffe gedachte, want als ik later kinderen heb, is de kans groot dat er helemaal geen genen van mij in dat kind zitten, maar dan hoop ik toch wel evenveel verantwoordelijk te zijn. Maar goed, als je een goede relatie hebt en er gebeuren geen heel rare dingen, dan is er natuurlijk ook geen echte eindverantwoordelijke nodig.

Op mijn werk is iedereen inmiddels bevallen! Allemaal goed gegaan en zo, leuk

[Kitten]

Vogelvrij schreef:

Maar dat vind ik niet zo'n toffe gedachte, want als ik later kinderen heb, is de kans groot dat er helemaal geen genen van mij in dat kind zitten, maar dan hoop ik toch wel evenveel verantwoordelijk te zijn.

Reactie tussendoor: Ik zou de snelheid van onderzoek niet onderschatten.

[kleinmeisje]

Leonoor schreef:

Ik zie de vergelijking tussen sperma - oké, wel sperma dat net een 'taak' heeft 'verricht' - en een 7,5 maanden oud kind eigenlijk ook trouwens...je zegt immers: "Ik vind een foetus nog geen kind". Wat dat betreft is het volgens jou dus hetzelfde ("geen kind") of zie ik iets over het hoofd? Ik vind dat het wel degelijk verschil maakt of het gaat om een net bevruchte eicel (wat trouwens nog niet eens een foetus is) of een foetus van bv. 7,5 maand. Die laatste is in principe levensvatbaar, wat het in mijn beleving toch zeker al wel een kind maakt. Maar daar kunnen de meningen natuurlijk over verschillen.

De nederlandse wet vind wel dat dit een verschil maakt

Artikel 82a van het Wetboek van Strafrecht bepaalt echter dat "het doden van een vrucht die naar redelijkerwijs verwacht mag worden in staat is buiten het moederlichaam in leven te blijven" gelijk staat aan "een ander, of een kind bij of kort na de geboorte, van het leven beroven". Op basis van de huidige stand van de medische wetenschap mag volgens de Ministeries van Volksgezondheid en Justitie daarom abortus op menselijke foetussen in Nederland tot 24 weken (5,5 maanden) na de bevruchting uitgevoerd worden als aan een aantal regels voldaan is.

kleinmeisje schreef:

De nederlandse wet vind wel dat dit een verschil maakt

Ik vind ook dat het (heel veel) verschil maakt, maar daar ging het niet over.

Misschien was mijn post wat onduidelijk; ik bedoelde dat ik ook zag dat MiBe die vergelijking maakte.

[blauw engeltje]

Leonoor schreef:

Ik vind ook dat het (heel veel) verschil maakt, maar daar ging het niet over.

Misschien was mijn post wat onduidelijk; ik bedoelde dat ik ook zag dat MiBe die vergelijking maakte.

ik denk dat kleinmeisje jou quote omdat ze het met je eens is dat het een verschil maakt

Ah, oké.

Myuki schreef:

@Kitten: Ik vind dat beide ouders evenveel verantwoordelijkheid hebben. Maar als er een zich onttrekt valt die verantwoordelijkheid automatisch op de schouders van de ander.

Inderdaad.

Wat zit iedereen nou te zeuren over een kind van 7 maanden? Het ging MiBe om abortus binnen de wettelijk toegestane tijd, hoor, en er is genoeg discussie over of een kind dan al een kind te noemen is of niet.

Kitten schreef:

Ik kan me eigenlijk niet vinden in de claim dat een kind altijd 'iets meer' van de moeder is (ik weet even niet of een van jullie dit letterlijk heeft gezegd).

Dat vind ik ook helemaal niet! Het gaat mij puur om de zwangerschap: dat is iets in mijn lichaam, en dus beslis ik wat er mee gebeurt. Maar als het kind eenmaal geboren is, is dat natuurlijk niet meer relevant

[MiBe]

MiBe schreef:

Volgens mij zei ik anders nooit iets over 7,5 maand.

Ik zei dat vooralsnog niet over die 7,5 maand, dus zeg nu niet dat ik alles terugdraai want zelf zie je blijkbaar gewoon dingen die er niet zijn. Aan de mening van Kitten te zien ben ik blijkbaar niet de enige man die niet goed met het idee zou kunnen leven dat er ergens een kind van me rondloopt. Maar gezien jij die mening niet deelt zal hij vast ook wel weer krom redeneren.

Je mag me inderdaad wel eens uitleggen waarom je mij niet in mijn waarde zou moeten laten indien ik een foetus anders beschouw dan jij doet, ben ik erg benieuwd naar.

MiBe schreef:

Ik zei dat vooralsnog niet over die 7,5 maand, dus zeg nu niet dat ik alles terugdraai want zelf zie je blijkbaar gewoon dingen die er niet zijn. Aan de mening van Kitten te zien ben ik blijkbaar niet de enige man die niet goed met het idee zou kunnen leven dat er ergens een kind van me rondloopt. Maar gezien jij die mening niet deelt zal hij vast ook wel weer krom redeneren.

Ik kan me niet voorstellen dat er mannen zijn die dat wel een prettig idee zouden vinden of er echt niets om zouden geven als ze ergens een kind zouden hebben, maar feit is dat je als je seks hebt kinderen kan verwekken en dat de kans bestaat dat je dat niet meer terug kan draaien... want feit blijft ook dat je een vrouw niet tot abortus kan dwingen. Het maakt daarbij niet uit wanneer jij een foetus een kind vindt of wanneer niet.

[Kitten]

Punt 1 - Ik denk dat een beetje rust hier geen kwaad kan. Ik ben vooral geinteresseerd in de meningen die hier leven. Ik wil dit ook respectvol zien gebeuren en als dat niet kan, ga ik de discussie hierover afsluiten. Als er in het vervolg echt pijnlijke problemen zijn met uitspraken, wil ik dat je contact op neemt met een FB in plaats van het hier uit te vechten.

Punt 2 - Ik ben het over het algemeen meer eens met de dames. Ik zou het inderdaad geen leuk idee vinden als ik er achter kom dat er een kind van mij op deze wereld is. Maar niet omdat ik dan een vrouw zou willen dwingen tot een abortus. Als ik er achter zou komen dat een van mijn ex-vriendinnen een kind van mij heeft, wil ik liever een plaats in dat leven van dat kind veroveren. Misschien dan niet als verzorger, maar als 'oom', zodat ik contact met het kind kan hebben en ook het kind zijn/haar vader in ieder geval kan kennen.

[Volk]

Kitten schreef:

Dus eigenlijk is mijn volgende vraag: Wat als het kind geboren is? Vind je dat dan nog steeds de vrouw als ultieme eindverantwoordelijke moet optreden?

Als het kind geboren is ga ik ervan uit dat de vader evenveel hooi op zijn vork neemt als de moeder. Dus dat we allebei minder gaan werken en de taken samen verdelen. Evenveel verantwoordelijkheid. Ik vind sowieso niet dat de vrouw de ultieme eindverantwoordelijke is, ook niet tijdens de zwangerschap. Ik vind alleen dat een man mij niet kan dwingen abortus te plegen omdat hij geen kind wil. Vooral omdat ik van te voren dat soort dingen met de man in kwestie besproken heb.

In mijn ogen zijn man/vader en vrouw/moeder gelijk.



Een vriendin van mij gaat bijna bevallen. Hoop dat het goed gaat

ZO hoe gaat het eigenlijk met de baby's en de mamma's in spé??

Ik denk dat het discussie onderwerp zo nog een jaar door kan gaan en toch nu al volledig uitgekauwd is, LETS MOVE ON!

OT: wat ben ik blij met mijn menstruatie deze keer

[Ieke]

MiBe schreef:

Een foetus is niet alleen een deel van het vrouwelijk lichaam naar mijn mening, het behoort de man net zoveel toe.

Het kind wel, maar het gaat om het lichaam van de vrouw en daarom heeft zij de definitieve beslissing. Dit omdat je de integriteit van haar lichaam niet kan aantasten. Je kan dus zowel het houden van als het doen van een abortus niet afdwingen als "buitenstaander".

MiBe schreef:

Die wetenschap is nu juist wat het voor een man ontzettend zwaar kan maken. Ik weet zeker dat het voor mij niet makkelijk zou zijn wanneer ik weet dat er een kind van mij rondloopt en ik er niet voor het kind ben. Uiteraard de vraag: Waarom ben je er dan niet voor het kind? Betekent dat dan maar dat ik het streng tegen mijn wil in moet accepteren terwijl er zoiets als abortus bestaat? Naar mijn mening gaat dat dus niet op.

Als er een kind van jou rondloopt dan was ze bij je weg voor je wist dat ze zwanger was. Dus dan is deze hele discussie zinloos. Het gaat nu alleen maar om de situtie waarbij de partners/ouders het oneens zijn over het wel of niet houden van het kind.

Verder begrijp ik niet dat je maar blijft doorgaan over psychische aspecten. Het lijkt me duidelijk dat dat voor beide groepen geldt en dat een discussie over voor wie het erger is zinloos is.

Kitten schreef:

Toch vind ik het moeilijk om het eensgezinde punt van de dames hier te ondersteunen. Ik denk niet dat de rol van een man snel afgeschreven zal worden, or moet worden als de situatie zich voor doet.

Hoezo afgeschreven? Het lijkt me vrij duidelijk dat iedereen hier het liefste eensgezindheid wil zien tussen beide partners over deze zaken. Maar het lijkt me ook duidelijk dat de definitieve beslissing bij de vrouw dient te liggen. Niet omdat het meer van haar zou zijn dan van hem of wat dan ook, maar puur en alleen dat je niks aan haar lichaam mag doen zonder haar toestemming. Dat heeft dan wel de consequentie dat het ook iets doet met iets van hem, maar daar is geen andere weg in lijkt me.

Dus eigenlijk is mijn volgende vraag: Wat als het kind geboren is? Vind je dat dan nog steeds de vrouw als ultieme eindverantwoordelijke moet optreden?

Dat is een verandwoordelijkheid van beide ouders, evenveel. Het enige moment dat de vrouw een definitieve stem heeft is met het afbreken van een eventuele zwangerschap omdat het daar om de zeggenschap over eigen lichaam gaat.

[Nona]

Hm, ik denk niet dat veel stellen het met elkaar uit zouden houden als ze van elkaar wisten dat ze er zo verschillend over dachten. Dat is toch wel relevant, en ik denk ook bepalend voor de beeldvorming van de ander.
Mijn vriend heeft aan het begin van onze relatie gezegd dat als er toch per ongeluk een kindje zou komen, dat meer dan welkom zou zijn. Voorlopig beginnen we er nog even niet aan, maar het feit dat hij er zo over denkt stelt mij gerust: ik kan op hem rekenen als het toch anders loopt.

Kaa, heb je een echo? Want leuk!
En mama's: meer foto's als de zin er is. Want leuk! Die kinderen veranderen zo snel...

Met oud en nieuw gaan we weer naar vrienden met een baby, ik ben erg benieuwd hoe hij ondertussen gegroeid is (ze wonen in Duitsland, dus we gaan niet elke week langs). Hij schijnt ondertussen nachten door te slapen en flink gegroeid te zijn. En het is zo'n leuk kereltje...

[Kaa]

[QUOTE=MiBe;29928545]@ Nona: Ik heb zoveel foto's dat het eigenlijk genant is
17 weken:



23 weken (beetje mager nog ):

@MiBe: In eerste instantie wil ik nog best wel met je meegaan over het idee dat je samen een kind maakt en dan samen verantwoordelijk bent, ook al is het kind nog ongeboren. Maar om zaad te vergelijken met een kind van 7,5 maand gaat me echt te ver. Jij moet leren dat niet iedereen jouw mening heeft en niet zal respecteren als je zulke extreme dingen verkondigt. Lijkt mij beter dat je je niet meer uitlaat in dit topic over bepaalde zaken, want het is geen discussietopic over dit soort dingen, maar een topic dat vreugde en blijheid over de komst van babies.
Maar ik vind het vreemd dat jij respect verwacht van mensen als je ze zelf ook niet met respect behandelt en ze aan gaat vallen op hun discussieskills en eventueel hun opvoedingsskills, terwijl jij nog een broekie bent die net komt kijken en eigenlijk zelf nog een kind bent. No offense, maar wie bevriend wil zijn met de eenden, moet brood meenemen.


@Kaa:
Wat gaaf dat je zo vroeg al zoveel van je kindje kan zien! Echt bijzonder dat je het kan zien en ervaren tegelijkertijd.

[Kaa]

@ Mushu:
Ik was ook nogal verbaasd dat het goed zichtbaar was. Hoorde altijd dat die 3d dingen voor geen meter werkten, en al helemaal niet zo vroeg...viel me behoorlijk mee. Maar ze zeiden wel dat ze daar nog geen greintje vet had, dus het irl er wel beter uit gaat zien . Hopelijk kan ik het binnenkort beoordelen

[Lorelei]

MiBe schreef:

Lees nu eens terug. Er was nog helemaal geen spoor te bekennen van die 7,5 maanden oud toen ik mijn uitspraak deed.

Dat doet er toch eigenlijk ook niet toe? Jij vindt iedere foetus hetzelfde, dus dan maakt het niet uit of het om 3 weken of 7 maanden gaat. Je uitspraak zou niet anders moeten zijn nu je weet dat ze op 7,5 maand doelde.

[Kaa]

grl schreef:

Dat doet er toch eigenlijk ook niet toe? Jij vindt iedere foetus hetzelfde, dus dan maakt het niet uit of het om 3 weken of 7 maanden gaat. Je uitspraak zou niet anders moeten zijn nu je weet dat ze op 7,5 maand doelde.

Kijk> grl kan wel lezen!

[Juana__]

[QUOTE=Lente;29929489]Ik heb een klasgenootje (die nog zeker 3 jaar moet studeren) die bewust met haar man ervoor gekozen heeft om zwanger te worden.
Dat lijkt me best wel lastig, een jong kindje hebben en studeren erbij. Zijn hier mama's met ervaring?

Een ander klasgenootje (19 jaar) van me was trouwens in het 2e jaar zwanger geworden (zei dat ze aan de pil was), ze had pas een relatie van 6 maand ofzo, is getrouwd met de vader en minder dan een jaar later waren ze al uit elkaar, stopte ze met haar studies (of toch waar ik studeer) en niemand weet eigenlijk wat er mee gebeurt is.

[Kaa]

Juana__ schreef:

forumbazen, graag wat irrelevante posts wissen?


Ik heb een klasgenootje (die nog zeker 3 jaar moet studeren) die bewust met haar man ervoor gekozen heeft om zwanger te worden.
Dat lijkt me best wel lastig, een jong kindje hebben en studeren erbij. Zijn hier mama's met ervaring?

Een ander klasgenootje (19 jaar) van me was trouwens in het 2e jaar zwanger geworden (zei dat ze aan de pil was), ze had pas een relatie van 6 maand ofzo, is getrouwd met de vader en minder dan een jaar later waren ze al uit elkaar, stopte ze met haar studies (of toch waar ik studeer) en niemand weet eigenlijk wat er mee gebeurt is.

Wij hebben bewust gewacht tot ik bijna klaar zou zijn met mn studie. (Ook al was de wens er al n tijd langer). We zijn wel begonnen met proberen zwanger te raken (gestopt met de pil) toen ik halverwege mn laatste jaar was, het lukte niet in 1x, maar achteraf was dat wel beter aangezien t afronden van mn scriptie nog wat uitliep...
Het lijkt mij erg zwaar om te studeren en n baby te moeten onderhouden. Misschien dat het deeltijd wel goed te doen is, maar fulltime studeren lijkt me bijna onmogelijk. Tenzij je misschien een hele rustige studie hebt, of een studie waarvan je heel veel thuis kan doen, maar dan nog lijkt t me zwaar. Maar er schijnen er te zijn die het zonder problemen doen, dus denk dat het wel kan als je echt wil...
Ik heb wel gehoord dat er studies zijn waarbij ze kinderopvang hebben e.d. dat soort dingen maakt het wel wat makkelijker lijkt me.

Julia, hoe gaat het nu!

[snoopy]

Wij zijn vandaag op het cb op onze vingers getikt omdat we de griepprik niet hebben genomen... Nou, dat was toch echt heel bewust.

Verder vond ze het zorgewekkend dat Sarah nog niet op haar naam reageert... Kom op zeg, ze is nog geen 6 maanden! Ze reageert OVERAL op! Ze vindt onze stemmen gewoon heel interessant. Nu moeten we met haar gaan oefenen...

Maar verder was ze heel tevreden. Ze was onder de indruk dat Sarah al kon omrollen en ze ligt nog steeds prima op schema wat groei betreft.

En wij zijn ook heel tevreden. Had niet verwacht dat baby's al zo leuk konden zijn! Sarah is echt supergezellig, ligt de hele dag in de box te kletsen en te lachen... Zo lust ik er nog wel een paar

[Vogelvrij]

(ik vind die nieuwe smiley zo stom, waarom gebruikt iedereen die )

Maar als ze overal op reageert, hoe kunnen ze dan weten dat ze niet speciaal op haar naam reageert? Maar goed, jullie gaan nu natuurlijk heel de dag zeggen: 'En Sarah, zullen we nu gaan slapen/eten/in de box?' En ik kan me herinneren dat ze bij mij (of mijn zusje... weet niet meer) zelfs even dachten dat ik doof was omdat ik sowieso niet echt op dingen reageerde en dat is ook redelijk goedgekomen

En je gaat dus voor het elftal?

[Kitten]

Ik heb het topic opgeschoond, zoals aangekondigd.

Toen ik bij het cb stageliep werd mij verteld dat ik niet moest vragen naar of baby's op hun naam reageren, omdat veel ouders hun baby zelden bij de naam aanspreken (sommige baby's reageren dan wel weer heel goed op 'schatje', bijvoorbeeld)

[snoopy]

Mja, dat is wat ik zo suf vind: we noemen haar NOOIT Sarah. Maar goed, dat wil ik best wat vaker gaan doen hoor...

Enneh... Niet voor het elftal, maar we willen er ooit zeker graag nog een (paar?)

@ Kaa: awww <3

[Wammus]

Sidhe schreef:

Julia, hoe gaat het nu!

Ze is inmiddels opgenomen in het ziekenhuis en zal dus voorlopig wel niet reageren dus dat doe ik maar even.

Het gaat prima met haar en de baby. Vandaag is er weer een echo gemaakt en dat ziet er allemaal goed uit. De bevalling staat nu gepland voor 11 december dus dat duurt nog een week. In de tussentijd gaan we zaterdag verhuizen en trek ik waarschijnlijk zondag (helaas alleen ) het huis in.

snoopy schreef:

Mja, dat is wat ik zo suf vind: we noemen haar NOOIT Sarah. Maar goed, dat wil ik best wat vaker gaan doen hoor...

Wij noemen Jinthe wel regelmatig Jinthe, maar ze reageert echt niet altijd of heel opvallend op haar naam. Laatste keer bij het CB werd ook gevraagd of ze op haar naam reageerde, heb toen gezegd dat ik het idee had dat ze sinds die week er inderdaad een beetje op begon te reageren. Maar Jinthe was toen al ouder dan Sarah toen ze zich er bij haar zorgen over gingen maken en hier heeft het CB er niets over gezegd. Zou me dus maar niet te veel zorgen maken. Hoewel haar zo nu en dan met haar naam aanspreken natuurlijk geen kwaad kan.

@Wammus: Fijn dat alles goed gaat! En spannend, 11 december, nog maar een weekje!

[Vogelvrij]

Ik heb me rot geprakkiseerd over de afkorting CB, maar ik heb nu eindelijk bedacht dat het consultatiebureau is, ik raakte steeds in de war met cbr en cbs

[snoopy]

Leonoor schreef:

Wij noemen Jinthe wel regelmatig Jinthe, maar ze reageert echt niet altijd of heel opvallend op haar naam. Laatste keer bij het CB werd ook gevraagd of ze op haar naam reageerde, heb toen gezegd dat ik het idee had dat ze sinds die week er inderdaad een beetje op begon te reageren. Maar Jinthe was toen al ouder dan Sarah toen ze zich er bij haar zorgen over gingen maken en hier heeft het CB er niets over gezegd. Zou me dus maar niet te veel zorgen maken. Hoewel haar zo nu en dan met haar naam aanspreken natuurlijk geen kwaad kan.

Lief berichtje, dankjewel! Maak me ook geen zorgen hoor, maar dat vind ik juist zo stom van het cb. Dat ze je dat gaan aanpraten, terwijl Sarah dus helemaal niet achterloopt als ik jou zo hoor. Dat dacht ik dus zelf ook al, maar nou ja...

Als ik Sarah roep reageert ze eigenlijk vrijwel altijd wel. Of ik nou 'Sarah', 'liefie', 'schatje' of weetikveel zeg... Maar idd... wat vaker Sarah zeggen kan geen kwaad

[snoopy]

@ Wammus en testout.com: Veel succes met de bevalling en geniet van dat kleine kindje! 11 december is supersnel al!

[I C U]

M'n beste vriendinnetje heeft een ventje van een maand oud... Wat een schatje! Wat een rare gezichten kan dat jong trekken, maar dat hoort geloof ik bij baby's Maar ik geloof dat ik er nog steeds niet aan wil