familie ruzie

[sharon21]

hallo allemaal

mischien dat ik eenbeetje fout zit hier
maar ik zou niet weten waar ik anders terecht zou kunnen voor advies.

ik zal mijn verhaal even vertellen.
ongeveer een jaar geleden kreeg ik ruzie met mijn schoonzusje,
ik werd zwanger en hun wilde graag een kindje. en dat lukte maar niet.
ze was boos, en dacht dat wij exstra zwanger raakte om haar te kwellen.

we hebben bijde vreselijke dingen tegen elkaar gezecht.
ik en mijn vriend hebben een tijdje bij hun ingewoond.
en werden goeie vriendinnen van elkaar.
we deelden alles met elkaar.
sinds die ruzie hebben we elkaar nooit meer gesproken
en zou het graag goed willen maken.
niet alleen voor mij, maar ook voor mijn vriend die heeft nu dus ruzie met zijn broer door ons domme gedrag.
ik vindt het niet eerlijk tegen over hem.
het is zijn enige broer en waren close met elkaar.

nu heb ik haar een tijd geleden gevonden op facebook. en heb ik haar een berichtje gestuurd. en heb ik verder niks van gehoort.
wij kwamen gisteren toevallig zijn broer tegen en zijn we uit beleeftheid na hem toe gelopen om hem te feliciteren met de geboorte van hun kindje.
zij heeft inmiddels nu ook een kindje sinds een paar dagen.
ik flapte het er zo uit dat ik een berichtje had gestuurd en geen gehoor had gehat.
hij zij dat ze het mischien niet gelezen had.

wat moet ik nou doen
nog een berichtje sturen of het hier bij laten
ik wil het echt goed maken.
maar wil geen smekend berichtje sturen.

xxxx

[Daantjer]

Probeer eens met zijn allen af te spreken, ga uit eten of iets dergelijks.
Ik denk ook dat sommige zaken gewoon vergeven en vergeten mogen worden, als ze leuke mensen zijn zal het vast wel goed komen...

[Cherry Springs]

Ik zou inderdaad proberen om eens of met z'n vieren af te spreken, of anders alleen met je schoonzus, en het face-to-face uit te praten. Dat werkt sowieso beter dan via facebook, daar is dit misschien toch wel te serieus voor.

Mijn tenen krommen om door de spelfouten in je verhaal. Exstra? Bijde? Gezecht? Ik vindt?

[bierkoning]

Cherry Springs schreef:

Ik zou inderdaad proberen om eens of met z'n vieren af te spreken, of anders alleen met je schoonzus, en het face-to-face uit te praten. Dat werkt sowieso beter dan via facebook, daar is dit misschien toch wel te serieus voor.

Mijn tenen krommen om door de spelfouten in je verhaal. Exstra? Bijde? Gezecht? Ik vindt?

dit idd. Of ga gewoon is bij haar huis langs, en bel is aan. Kijk is hoe ze reageert.

Je schoonzus werd boos omdat je zwanger raakte?

fuck die schoonzus.

[xfollowme]

Met z'n 4en uitspreken face to face.

[Volk]

Reverend schreef:

Je schoonzus werd boos omdat je zwanger raakte?

fuck die schoonzus.

Dit, die schoonzus zou haar excuses aan moeten bieden.

[Severus]

sharon21 schreef:

en dacht dat wij exstra zwanger raakte om haar te kwellen.

Als iemand serieus denkt dat een ander een nieuw leven in de wereld gaat brengen juist om die ander opzettelijk te kwetsen, dan heeft die ze niet helemaal op een rijtje. In dit geval is dat jouw schoonzus dus (en haar partner, als hij zo gek was om in die gedachtegang mee te gaan). Of op z'n zachtst gezegd was je schoonzus heel arrogant/narcistisch/egoïstisch om te denken dat je (toenmalige) zwangerschap om háár draaide, inplaats van dat die zwangerschap draaide om de liefde tussen jou en je vriend en het verlangen om die liefde voor altijd te bezegelen met een kind. Zwangerschappen draaien om hele belangrijke, wezenlijke zaken - en niet om onbenullige, oppervlakkige zaken zoals het willen kwetsen van iemand.

Dat zouden juist je schoonzus en haar partner héél goed moeten weten - en misschien is dat ook zo, maar waren ze stikjaloers (en dus irrationeel bezig) en was jij een gemakkelijk doelwit om hun eigen frustraties op te botvieren. Indien ze nog steeds werkelijk waar niet door hebben hoe fout ze zaten, dan hebben ze wel een heel verwrongen idee van waar o.a. zwangerschappen om draaien en dan vraag ik me wel af in hoeverre ze geschikte ouders zullen zijn (want als ze bij dit soort belangrijke zaken al rare gedachten hebben, is de kans aanzienlijk dat ze dit ook bij andere dingen zo hebben - en zoiets geven ze dan tot op zekere hoogte door aan hun kind).

Kortom: wat mij betreft zaten je schoonzus en haar partner gloeiend fout. Jij en je vriend hebben niets misdaan. Je moet het dan ook niet hebben over "ons domme gedrag" (zoals je in je beginpost zei), want de fout zit niet bij jullie. Verontschuldig jullie nooit voor jullie eigen kinderwens, want als je samen een kindje wilt en daar ook alle mogelijkheden voor hebt, heb je daar alle recht op. Een ander heeft daar helemaal niets mee te maken! Wat had je schoonzus dan gewild: dat jullie maar moesten wachten met kinderen maken totdat zij er eindelijk eentje had? Voor hetzelfde geld was zij onvruchtbaar (of anders haar partner) en hadden jij en je vriend nog kunnen wachten tot jullie een ons weegden! Sowieso is het al belachelijk om van een koppel te verwachten dat die zijn kinderwens moet afstemmen op de kinderwens van een ander koppel. Dat is gewoon ziek! Wie doet er nou zoiets?!

Maar goed, zoals ik al zei, vind ik dat jouw schoonzus en haar partner fout zitten. Daarom moeten zij ook degenen zijn die de eerste stap naar contact moeten zetten, om vervolgens hun excuses aan te bieden. Het siert je dat jij weer contact met hen wilt en een eerste stap naar contact hebt gezet: het is heel begrijpelijk, maar besef wel dat zij dit mogelijk als een bevestiging van hun gelijk kunnen zien en dus een excuses van jóu zullen gaan verwachten. Dit mogelijk in de trant van: "Eerst jouw excuses, dan pas weer contact. Anders kun je oprotten!" Je zult dan dus mogelijk nooit (spontaan) een excuses van hen gaan horen, en ook geen contact meer met hen gaan krijgen - tenzij je voor hen op de knieën gaat en je verontschuldigt voor iets waar je totaal geen schuld aan hebt. De omgekeerde wereld dus! Dat zou ik zelf echt nooit doen: jij en je vriend moeten trouw blijven aan jullie zelf en je niet zo door hen laten manipuleren totdat jullie naar hun pijpen dansen. Jullie zijn jullie eigen persoon, met jullie eigen voorkeuren en eigen wensen (inclusief kinderwens): andere mensen staan daar compleet los van. Dat is iets waar je je nooit voor zou moeten verontschuldigen!

Oké, dit is wel een lange post inmiddels, dus ik brei er nu maar een einde aan. Als laatste wil ik enkel nog dit zeggen: jij hebt de eerste stap naar contact al gezet, wat je al niet had hoeven te doen (omdat jij niet degene bent die fout zat). Je hebt dus al meer gedaan dan je had hoeven te doen, en meer dan dat moet je ook zeker niet gaan doen (anders zou het inderdaad al snel op smeken gaan lijken, of op een bevestiging van haar gelijk). Je hebt de bal naar je schoonzus toegespeeld: hoe het afloopt, is nu aan haar, het is haar verantwoordelijkheid. Ze heeft vervolgens niets van zich laten horen. Ik weet niet hoe lang dat geleden is (een week, een maand, een half jaar?), maar als het bijvoorbeeld al een half jaar is geleden, dan lijkt het me wel duidelijk dat ze geen contact wil. En wellicht moet je het daar dan inderdaad maar bij laten, want wil je wel contact hebben met iemand die zo egoïstisch, naar en manipulatief is? Zelf zou ik zo iemand liever kwijt dan rijk zijn, dus: opgeruimd staat netjes. Het is wel jammer voor jouw kind en haar kind, want jullie kinderen zijn neef/nicht van elkaar en zullen elkaar op deze manier dan ook niet leren kennen (tenzij ze bijvoorbeeld later samen op dezelfde school zitten). Zo zie je maar, uiteindelijk zijn de kinderen bij dit soort kwesties altijd het meest de dupe.

Veel sterkte en succes verder.

Severus schreef:

Als iemand serieus denkt dat een ander een nieuw leven in de wereld gaat brengen juist om die ander opzettelijk te kwetsen, dan heeft die ze niet helemaal op een rijtje. In dit geval is dat jouw schoonzus dus (en haar partner, als hij zo gek was om in die gedachtegang mee te gaan). Of op z'n zachtst gezegd was je schoonzus heel arrogant/narcistisch/egoïstisch om te denken dat je (toenmalige) zwangerschap om háár draaide, inplaats van dat die zwangerschap draaide om de liefde tussen jou en je vriend en het verlangen om die liefde voor altijd te bezegelen met een kind. Zwangerschappen draaien om hele belangrijke, wezenlijke zaken - en niet om onbenullige, oppervlakkige zaken zoals het willen kwetsen van iemand.

Dat zouden juist je schoonzus en haar partner héél goed moeten weten - en misschien is dat ook zo, maar waren ze stikjaloers (en dus irrationeel bezig) en was jij een gemakkelijk doelwit om hun eigen frustraties op te botvieren. Indien ze nog steeds werkelijk waar niet door hebben hoe fout ze zaten, dan hebben ze wel een heel verwrongen idee van waar o.a. zwangerschappen om draaien en dan vraag ik me wel af in hoeverre ze geschikte ouders zullen zijn (want als ze bij dit soort belangrijke zaken al rare gedachten hebben, is de kans aanzienlijk dat ze dit ook bij andere dingen zo hebben - en zoiets geven ze dan tot op zekere hoogte door aan hun kind).

Kortom: wat mij betreft zaten je schoonzus en haar partner gloeiend fout. Jij en je vriend hebben niets misdaan. Je moet het dan ook niet hebben over "ons domme gedrag" (zoals je in je beginpost zei), want de fout zit niet bij jullie. Verontschuldig jullie nooit voor jullie eigen kinderwens, want als je samen een kindje wilt en daar ook alle mogelijkheden voor hebt, heb je daar alle recht op. Een ander heeft daar helemaal niets mee te maken! Wat had je schoonzus dan gewild: dat jullie maar moesten wachten met kinderen maken totdat zij er eindelijk eentje had? Voor hetzelfde geld was zij onvruchtbaar (of anders haar partner) en hadden jij en je vriend nog kunnen wachten tot jullie een ons weegden! Sowieso is het al belachelijk om van een koppel te verwachten dat die zijn kinderwens moet afstemmen op de kinderwens van een ander koppel. Dat is gewoon ziek! Wie doet er nou zoiets?!

Maar goed, zoals ik al zei, vind ik dat jouw schoonzus en haar partner fout zitten. Daarom moeten zij ook degenen zijn die de eerste stap naar contact moeten zetten, om vervolgens hun excuses aan te bieden. Het siert je dat jij weer contact met hen wilt en een eerste stap naar contact hebt gezet: het is heel begrijpelijk, maar besef wel dat zij dit mogelijk als een bevestiging van hun gelijk kunnen zien en dus een excuses van jóu zullen gaan verwachten. Dit mogelijk in de trant van: "Eerst jouw excuses, dan pas weer contact. Anders kun je oprotten!" Je zult dan dus mogelijk nooit (spontaan) een excuses van hen gaan horen, en ook geen contact meer met hen gaan krijgen - tenzij je voor hen op de knieën gaat en je verontschuldigt voor iets waar je totaal geen schuld aan hebt. De omgekeerde wereld dus! Dat zou ik zelf echt nooit doen: jij en je vriend moeten trouw blijven aan jullie zelf en je niet zo door hen laten manipuleren totdat jullie naar hun pijpen dansen. Jullie zijn jullie eigen persoon, met jullie eigen voorkeuren en eigen wensen (inclusief kinderwens): andere mensen staan daar compleet los van. Dat is iets waar je je nooit voor zou moeten verontschuldigen!

Oké, dit is wel een lange post inmiddels, dus ik brei er nu maar een einde aan. Als laatste wil ik enkel nog dit zeggen: jij hebt de eerste stap naar contact al gezet, wat je al niet had hoeven te doen (omdat jij niet degene bent die fout zat). Je hebt dus al meer gedaan dan je had hoeven te doen, en meer dan dat moet je ook zeker niet gaan doen (anders zou het inderdaad al snel op smeken gaan lijken, of op een bevestiging van haar gelijk). Je hebt de bal naar je schoonzus toegespeeld: hoe het afloopt, is nu aan haar, het is haar verantwoordelijkheid. Ze heeft vervolgens niets van zich laten horen. Ik weet niet hoe lang dat geleden is (een week, een maand, een half jaar?), maar als het bijvoorbeeld al een half jaar is geleden, dan lijkt het me wel duidelijk dat ze geen contact wil. En wellicht moet je het daar dan inderdaad maar bij laten, want wil je wel contact hebben met iemand die zo egoïstisch, naar en manipulatief is? Zelf zou ik zo iemand liever kwijt dan rijk zijn, dus: opgeruimd staat netjes. Het is wel jammer voor jouw kind en haar kind, want jullie kinderen zijn neef/nicht van elkaar en zullen elkaar op deze manier dan ook niet leren kennen (tenzij ze bijvoorbeeld later samen op dezelfde school zitten). Zo zie je maar, uiteindelijk zijn de kinderen bij dit soort kwesties altijd het meest de dupe.

Veel sterkte en succes verder.

wat een verhaal dude

verder ben ik het volkomen met je eens

Ik word een beetje verdrietig ervan dat dit soort praktijken bestaan. Beide moeder geworden en dan vragen of je nog een berichtje moet sturen.

Je hebt toenadering gezocht en zij reageren er niet op. Hun kind is net geboren dus ze hebben wel wat anders aan hun hoofd. Wilde ze jou nu erbij, dan hadden ze wel wat enthousiaster gedaan. Wacht dus even af tot ze op adem komen en besluit dan of je nogmaals toenadering zoekt. Wellicht door de kids aan elkaar te laten wennen.

[Lente]

Wat een bizarre ruzie, ik zou denk ik opbellen om te vragen of jullie langs mogen komen en dan zeggen dat je het vreselijk vindt dat het zo uit de hand is gelopen en dat je ze mist.

[UnlimitedUAV]

Severus schreef:

Als iemand serieus denkt dat een ander een nieuw leven in de wereld gaat brengen juist om die ander opzettelijk te kwetsen, dan heeft die ze niet helemaal op een rijtje. In dit geval is dat jouw schoonzus dus (en haar partner, als hij zo gek was om in die gedachtegang mee te gaan). Of op z'n zachtst gezegd was je schoonzus heel arrogant/narcistisch/egoïstisch om te denken dat je (toenmalige) zwangerschap om háár draaide, inplaats van dat die zwangerschap draaide om de liefde tussen jou en je vriend en het verlangen om die liefde voor altijd te bezegelen met een kind. Zwangerschappen draaien om hele belangrijke, wezenlijke zaken - en niet om onbenullige, oppervlakkige zaken zoals het willen kwetsen van iemand.

Dat zouden juist je schoonzus en haar partner héél goed moeten weten - en misschien is dat ook zo, maar waren ze stikjaloers (en dus irrationeel bezig) en was jij een gemakkelijk doelwit om hun eigen frustraties op te botvieren. Indien ze nog steeds werkelijk waar niet door hebben hoe fout ze zaten, dan hebben ze wel een heel verwrongen idee van waar o.a. zwangerschappen om draaien en dan vraag ik me wel af in hoeverre ze geschikte ouders zullen zijn (want als ze bij dit soort belangrijke zaken al rare gedachten hebben, is de kans aanzienlijk dat ze dit ook bij andere dingen zo hebben - en zoiets geven ze dan tot op zekere hoogte door aan hun kind).

Kortom: wat mij betreft zaten je schoonzus en haar partner gloeiend fout. Jij en je vriend hebben niets misdaan. Je moet het dan ook niet hebben over "ons domme gedrag" (zoals je in je beginpost zei), want de fout zit niet bij jullie. Verontschuldig jullie nooit voor jullie eigen kinderwens, want als je samen een kindje wilt en daar ook alle mogelijkheden voor hebt, heb je daar alle recht op. Een ander heeft daar helemaal niets mee te maken! Wat had je schoonzus dan gewild: dat jullie maar moesten wachten met kinderen maken totdat zij er eindelijk eentje had? Voor hetzelfde geld was zij onvruchtbaar (of anders haar partner) en hadden jij en je vriend nog kunnen wachten tot jullie een ons weegden! Sowieso is het al belachelijk om van een koppel te verwachten dat die zijn kinderwens moet afstemmen op de kinderwens van een ander koppel. Dat is gewoon ziek! Wie doet er nou zoiets?!

Maar goed, zoals ik al zei, vind ik dat jouw schoonzus en haar partner fout zitten. Daarom moeten zij ook degenen zijn die de eerste stap naar contact moeten zetten, om vervolgens hun excuses aan te bieden. Het siert je dat jij weer contact met hen wilt en een eerste stap naar contact hebt gezet: het is heel begrijpelijk, maar besef wel dat zij dit mogelijk als een bevestiging van hun gelijk kunnen zien en dus een excuses van jóu zullen gaan verwachten. Dit mogelijk in de trant van: "Eerst jouw excuses, dan pas weer contact. Anders kun je oprotten!" Je zult dan dus mogelijk nooit (spontaan) een excuses van hen gaan horen, en ook geen contact meer met hen gaan krijgen - tenzij je voor hen op de knieën gaat en je verontschuldigt voor iets waar je totaal geen schuld aan hebt. De omgekeerde wereld dus! Dat zou ik zelf echt nooit doen: jij en je vriend moeten trouw blijven aan jullie zelf en je niet zo door hen laten manipuleren totdat jullie naar hun pijpen dansen. Jullie zijn jullie eigen persoon, met jullie eigen voorkeuren en eigen wensen (inclusief kinderwens): andere mensen staan daar compleet los van. Dat is iets waar je je nooit voor zou moeten verontschuldigen!

Oké, dit is wel een lange post inmiddels, dus ik brei er nu maar een einde aan. Als laatste wil ik enkel nog dit zeggen: jij hebt de eerste stap naar contact al gezet, wat je al niet had hoeven te doen (omdat jij niet degene bent die fout zat). Je hebt dus al meer gedaan dan je had hoeven te doen, en meer dan dat moet je ook zeker niet gaan doen (anders zou het inderdaad al snel op smeken gaan lijken, of op een bevestiging van haar gelijk). Je hebt de bal naar je schoonzus toegespeeld: hoe het afloopt, is nu aan haar, het is haar verantwoordelijkheid. Ze heeft vervolgens niets van zich laten horen. Ik weet niet hoe lang dat geleden is (een week, een maand, een half jaar?), maar als het bijvoorbeeld al een half jaar is geleden, dan lijkt het me wel duidelijk dat ze geen contact wil. En wellicht moet je het daar dan inderdaad maar bij laten, want wil je wel contact hebben met iemand die zo egoïstisch, naar en manipulatief is? Zelf zou ik zo iemand liever kwijt dan rijk zijn, dus: opgeruimd staat netjes. Het is wel jammer voor jouw kind en haar kind, want jullie kinderen zijn neef/nicht van elkaar en zullen elkaar op deze manier dan ook niet leren kennen (tenzij ze bijvoorbeeld later samen op dezelfde school zitten). Zo zie je maar, uiteindelijk zijn de kinderen bij dit soort kwesties altijd het meest de dupe.

Veel sterkte en succes verder.

Is er ook een tl;dr versie van deze post?

[hookee]

sharon21 schreef:

ze was boos, en dacht dat wij exstra zwanger raakte om haar te kwellen.

Afgezien dat je typt als een 12-jarige, vind ik het wel opvallend dat je gedachten kan lezen. Ik kan me voorstellen dat ze flink jaloers was en dat uit in boosheid tegen jou. (ze vond je misschien ook nog veel te jong/onvolwassen..)
Je moet natuurlijk oppassen dat jij niet gaat veronderstellen dat zij dacht dat jij het deed om haar te kwellen. Daar moet je rustig onder blijven, begrip voor haar jaloezie tonen etc. etc.
Desalwelteplus, jullie staan weer gelijk, reden om eens met elkaar te praten over luiers en zo. Nodig haar uit of nodig jezelf uit.

[arPos]

sharon21 schreef:

mischien
eenbeetje
hun wilde
exstra
bijde
gezecht.
ik en mijn vriend
tegen over
gehoort.
beleeftheid na
inmiddels nu
gehat.
hij zij
mischien

wat moet ik nou doen

Een ander voor de gek houden.

[Kris95]

Ik wil niet heel rot doen, maar dit is inderdaad het taalgebruik van iemand die zijn lagere school niet heeft afgemaakt. Maar dat even terzijde.

Ik ben het helemaal eens met: Severus

Hij stelt terecht dat zwangerschappen niet draaien om oppervlakkige zaken als een ander kwetsen.
Een zwangerschap is puur de verbintenis tussen jou en je vriend, stoffelijk maken, d.m.v. het baren/opvoeden van jullie kind.

Als je dit begrijpt, zul je ook begrijpen dat jij niet degene bent die naar haar toe moet gaan, en zeker niet met: "Ik vind het erg dat het zo uit de hand is gelopen, ik mis je!" (iets wat ik net las, moest daar even om lachen). Gezien het zojuist gestelde feit dat jij dus niet degene bent die zich hoeft te excuseren, hooguit voor de dingen die je gezegd hebt (met gd op het eind), moet jij, om jezelf niet kwetsbaar op te stellen, door de onderdanige positie aan te nemen in deze situatie, niet de eerste stap zetten.

Je bent al net iets te lief geweest, door dit wel te doen. (Maar via Facebook, komop )

Wacht gewoon af, ze komt, gezien het feit dat jij haar de moeite waard acht om weer contact met haar te zoeken, vast wel met haar staart tussen haar benen terug. Zo niet? Dan is ze het dus niet waard (iets wat velen in dit topic al begrepen, en wat Severus even in een ellenlang verhaal, heel mooi formuleerde).

En nog even 1 dingetje, mag ik vragen hoe je gesolliciteerd hebt, of dat ooit van plan bent te gaan doen? Ik hoop dat er niet al te veel via de mail of via een brief is gegaan he, of dat dat bij potentiële toekomstige sollicitaties ooit er aan te pas zal komen?
Werk aan je taalgebruik, dit zijn spelfouten die een 12 jarige maakt, het is belangrijk, niet voor anderen, vooral voor jezelf.

Kris95 schreef:

Ik wil niet heel rot doen, maar dit is inderdaad het taalgebruik van iemand die zijn lagere school niet heeft afgemaakt. Maar dat even terzijde.

Ik ben het helemaal eens met: Severus

Hij stelt terecht dat zwangerschappen niet draaien om oppervlakkige zaken als een ander kwetsen.
Een zwangerschap is puur de verbintenis tussen jou en je vriend, stoffelijk maken, d.m.v. het baren/opvoeden van jullie kind.

Als je dit begrijpt, zul je ook begrijpen dat jij niet degene bent die naar haar toe moet gaan, en zeker niet met: "Ik vind het erg dat het zo uit de hand is gelopen, ik mis je!" (iets wat ik net las, moest daar even om lachen). Gezien het zojuist gestelde feit dat jij dus niet degene bent die zich hoeft te excuseren, hooguit voor de dingen die je gezegd hebt (met gd op het eind), moet jij, om jezelf niet kwetsbaar op te stellen, door de onderdanige positie aan te nemen in deze situatie, niet de eerste stap zetten.

Je bent al net iets te lief geweest, door dit wel te doen. (Maar via Facebook, komop )

Wacht gewoon af, ze komt, gezien het feit dat jij haar de moeite waard acht om weer contact met haar te zoeken, vast wel met haar staart tussen haar benen terug. Zo niet? Dan is ze het dus niet waard (iets wat velen in dit topic al begrepen, en wat Severus even in een ellenlang verhaal, heel mooi formuleerde).

En nog even 1 dingetje, mag ik vragen hoe je gesolliciteerd hebt, of dat ooit van plan bent te gaan doen? Ik hoop dat er niet al te veel via de mail of via een brief is gegaan he, of dat dat bij potentiële toekomstige sollicitaties ooit er aan te pas zal komen?
Werk aan je taalgebruik, dit zijn spelfouten die een 12 jarige maakt, het is belangrijk, niet voor anderen, vooral voor jezelf.

Zwanger raak je door seks te hebben, vaak onveilige Zwangerschappen zijn niet per definitie voor verbintenis en er zijn voor heel wat achterlijke redenen kinderen verwekt. Ik ga er bij TS niet van uit, maar je verhaal klopt niet.

Daarnaast is de schoonzus van TS net bevallen en heeft een stressvolle tijd, veel mensen om zich heen waarschijnlijk, en denkt niet direct aan een oude ruzie goed maken. Hard to get spelen zal sowieso niet werken nu. En afvragen of iemand het waard is, is minder relevant wanneer je twee kinderen hebt die elkaar eigenlijk toch wel zouden moeten leren kennen.

[hookee]

Ben ik niet helemaal met je eens. Het doet TS (of haar vriend) blijkbaar pijn haar schoonzus niet meer te zien. Dan mag je m.i. best de eerste stap zetten en hopen op herstel.
Je hoeft je niet te verontschuldigen maar je kan bijvoorbeeld wel zeggen "sorry dat het je pijn deed" ("het", niet "ik"). Daarmee zeg je eigenlijk dat je wel meevoelt met haar pijn maar dat het probleem toch echt bij haar ligt, de schoonzus had er problemen mee.
Met koppigheid en trots bereik je niks, achteraf is het erg jammer dat ze juist deze periode niet met elkaar kunnen delen en elkaar kunnen helpen met bijvoorbeeld opvang.