30-01-2011, 11:28
|
|
Verwijderd
|
@Heksjuh, het is zeker niet raar om je nichtje alsnog te mailen of een kaartje te sturen, ik zou dat in ieder geval wel kunnen waarderen als ik je nichtje zou zijn.
ik weet niet wat de rede is dat je vader geen contact meer met hem had, hadden ze ruzie? of iets anders? En heb je geen broers/zussen die eventueel invloed hebben op of je ouders een kaartje sturen? In ieder geval jij ook heel veel sterkte!! |
| Advertentie | |
|
|
|
|
30-01-2011, 16:53
|
|
Verwijderd
|
nu ben ik terug van die eerste verjaardag,
ben wel blij dat ik toch ben geweest maar aan de andere kant ook weer niet  ik heb in ieder geval wel geleerd dat ik niet meteen moet oordelen, want er kwamen mensen binnen die ik niet kende en ik dacht gelijk ''wat n tut'' maar later bleken die toch nog best aardig. en ik wilde niet langs al die vreemde mensen zitten en mn ouders begrepen me weer niet, en toen zaten er dus twee mensen, een paar jaar ouder als ik, en die waren nogal knuffelig enzo en toen kreeg ik gelijk weer dat stomme gevoel, ik heb nog nooit n vriendje gehad, en mn vrienden hebben allemaal veel teveel problemen met zichzelf, soms heb ik gewoon echt behoefte aan iemand die een arm om me heen slaat en me moed inspreekt enzo, gewoon even tegen iemand aankruipen enzo. even horen dat ik er ook mag zijn, dat er iemand is die om me geeft, en kan zeggen dat het allemaal wel goed komt. gewoon dat ene beetje dat ik nu zo erg mis. dat ene beetje liefde of wat het dan ook mag zijn, maar gewoon mezelf veilig voelen en vertrouwd. dat er tenminste iemand van me houdt. nog n rede om lekker jong thuis weg te gaan, dan heb je met zoiets ook veel meer vrijheden..... na die verjaardag naar de mac geweest en daarna wiskunde gemaakt met mn vader dadelijk nog een verjaardag en dan ga ik toch ook maar mee, maar daar is 1 iemand die ook bij mijn tekenles zit en hoop dus niet dat ze daarover begint morgen gaat mn vader weer n week weg.... |
|
30-01-2011, 17:31
|
|
Verwijderd
|
Vandaag echt weer heel veel pijn en verschrikkelijk moe. Ik heb de hele dag niks kunnen doen terwijl ik wat aan school had willen doen. Bij elkaar heb ik een kwartiertje in mijn boek van Engels gelezen.
 Een vriendin had nog willen komen maar dat zou me niet lukken, dus dan maar een andere keer. Nu hebben we gewoon heel lang gebeld om bij te praten.  Ik heb de hele ochtend flitsen gezien en hoofdpijn gehad en heb me bijna niet kunnen bewegen. Vrijdag is ze jarig en dan ga ik eventjes naar haar feestje. Ik weet dat zij het heel erg leuk vindt als ik kom, dus ik ga maar 1-2 uur. Daarna gaan we in de vakantie nog wel samen iets doen ofzo. Een feestje is echt té druk, en als ik de laatste tijd ergens ben waar veel mensen zijn dan word ik helemaal gek. Maargoed, even er naartoe gaan is natuurlijk altijd leuk want ik mis het wel een beetje om mensen te zien!Verder heb ik de laatste tijd echt bijna geen eetlust door de pijn. Ik eet wel omdat ik weet dat ik me anders nog vervelender ga voelen, maar ik heb vaak niet echt zin om te eten. Morgen blijf ik denk ik thuis van school en dan kan ik gewoon thuis werken! |
|
30-01-2011, 20:36
|
|
|
@ Kikaa: misschien heb je het al eens gezegd hoor, maar zit jij ook bij een academisch ziekenhuis? Ik snap nog steeds niet dat jij niet meer onderzoeken krijgt. Dat je niet doorgestuurd wordt.
OT: gezellig weekend gehad. M'n ouders zijn geweest en gisteravond zijn we lekker uit eten geweest. Vandaag nog lekker bijgekletst en gekaart en ze zijn nu weer op weg naar huis. Morgen weer stagedagje, nog één week 4 dagen, daarna ga ik weer 3 dagen stagelopen. |
|
30-01-2011, 21:06
|
|
Verwijderd
|
Die tweede verjaardag was n prima alternatief voor tekenles
 Oftewel helemaal.super!!! Wij waren met.nog een ander gezin de enigste die er Savonds waren en dat andere gezin had een dochter. In het begin sprak ik er nauwelijks tegen en ik dacht ook dat ze veel jonger zou zijn, later raakte we toch aan de praat en hebben ontzettend veel lol gehad, van lekker vals rare liedjes zingen op de trampoline tot belachelijke spelletjes spelen en mn broertje belachelijk maken  Later hoorde ik mijn moeder met die van haar praten over pgb enzo dus toen bleek dat zij ook pdd-nos had Hoe kon het ook anders, alleen autisten onderling snappen bepaalde humor... Balen dat ze uit belgië komt anders zou ik wel vaker met haar willen afspreken. Zij is gewoon echt een kopie van mij qua karakter. Mss ga ik dr wel op hyves opzoeken... T was in ieder geval lang geleden dat ik zo met iemand heb gelachen en ik heb er echt van genoten. Nu besef ik ook weer hoe belangrijk het is iemand te hebben die hetzelfde is,denkt en doet  Mn moeder en die van dat andere meisje hoorde we over ons praten "jaha ze lopen sociaal en qua zelfstandigheid/volwassenheid natuurlijk ook wat achter" Zegt dat andere meisje sarcastisch :" tsja voor bejaarde ouders is het ook niet gemakkelijk een sociaal volkomen onderdanig kind te hebben dat noooooit normaal zal functioneren en altijd de niksnutter zal blijven, arme oude ouders, en op verjaardagen zoekencze troost bij lotgenoten" Hebben beide keihard om die opmerking gelachen
|
|
30-01-2011, 22:01
|
|
|
Leuk Duckdoggy! Goed om eens zo'n positief verhaal van je te horen, dat doet je vast goed of niet?
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
31-01-2011, 06:09
|
|
Verwijderd
|
@Roosje, vond t gister inderdaad erg leuk!!
OT: vader is vandaag weer voor n week weg, komt vrijdag pas terug. en die ene leraar die moet mij nog steeds wat geven voor die tekening denkt hij zelf, terwijl ik me kapot schaam als leraren me in de aula aanspreken en al helemaal als ze dan ook nog zo nodig wat moeten geven  blijf vandaag maar lekker bij n vriendin van me in de buurt in de pauze ofzo. 
|
|
31-01-2011, 06:55
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Overigens vind ik het meeste best wel slecht tot nu toe. Als ze het niet meer weten dan kijken ze ook niet verder, of sturen ze je niet ergens anders naartoe. Je moet óf naar een revalidatie centrum, of je moet niet zeiken. Daar komt het een beetje op neer eigenlijk. Ik heb zo'n idee dat dit ook gaat gebeuren in het ziekenhuis waar ik nu zit. Maargoed, we zullen het zien. OT: Ik heb vannacht de hele nacht liggen zweten. Ik had verschrikkelijk veel pijn en ik kan nu nog bijna niet bewegen, ik huil gewoon van de pijn nu. Vanochtend met wakker worden kon ik gewoon bijna niks bewegen. Ik ben zo ontzettend stijf, en door de stijfheid doet alles weer meer pijn. Ik weet het niet echt meer allemaal. Alles duurt zó lang. Over een week-1,5 week krijgen we eindelijk de uitslag van de ziekte van Lyme, hierna kunnen we pas verder gaan kijken. Vandaag maar niet naar school. Ik ga vandaag wel thuis werken! |
|
|
31-01-2011, 07:54
|
|
|
ben nu al 2 maanden ziek. Ik weet niet wat ik precies heb. Morgen moet ik naar het ziekenhuis.
Ik mis echt heel veel school, juist het belangrijke, wat in het examen komt. Voel me er zo klote over.... |
|
31-01-2011, 08:05
|
|
|
|
ben nu al 2 maanden ziek. Ik weet niet wat ik precies heb. Morgen moet ik naar het ziekenhuis.
Ik mis echt heel veel school, juist het belangrijke, wat in het examen komt. Voel me er zo klote over.... |
|
31-01-2011, 09:29
|
|
Verwijderd
|
Pff, ik heb het even gehad. Mijn lichaam is hélemaal uitgeput. Ik heb zo veel pijn en ik heb al pijnstillers genomen maar het lijkt weinig te helpen. Echt letterlijk alles doet pijn. Ik ben ontzettend moe en ik heb het idee dat ik nog moeier/duffer van die pijnstillers word. Elke keer moet ik weer een beetje huilen, maar ik wil niet elke keer huilen. Het is huilen van pijn en onmacht. De pijn lijkt erger en erger te worden, maar er is niks met me aan de hand?
 En verder vind ik het rot voor mijn ouders, vooral mijn moeder die mij de hele dag ziet. En ik weet dat zij er veel verdriet van heeft. School lijkt ook niet erg te lukken en dat is juíst wat ik wil. Ik wil dat de Lyme uitslag komt zodat we meer weten. Maar dan nog, als het Lyme is, ben ik bang dat er nog weinig gedaan kan worden.. En verder wil ik niet de hele dag op de bank liggen omdat ik me daar nog slechter van voel. Maar ik heb geen idee wat ik anders kan doen. Heeft iemand misschien nog wat ideetjes? Laatst gewijzigd op 31-01-2011 om 09:36. |
|
31-01-2011, 09:39
|
||
|
Citaat:
Dankjewel Kikaa: ik snap niet dat ze in het ziekenhuis niks voor je willen doen Ik heb geen idee wat je lichamelijk kan doen, maar misschien kan je een tv-serie kijken die je leuk vindt en op dvd hebt/op internet staat? Dan heb je in ieder geval een beetje afleiding. (})
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
|
|
31-01-2011, 10:03
|
|
|
@ Kikaa: tijdens mijn revalidaties kon/mocht ik eigenlijk ook alleen maar in bed of op de bank liggen. Is inderdaad heel erg vervelend en je gaat je er zo rot van voelen. Ik moest wel om mijn spieren een beetje op pijl te houden een paar keer per dag een minimaal stukje lopen. Wij woonden tegenover een winkelcentrum, dus daar ging ik dan met mijn moeder heen om naar de bakker te gaan en dan kocht ik een lekker broodje. Daar keek ik dan de hele dag naar vooruit. Daarna was ik zo moe dat ik wel weer eventjes moest gaan slapen. Zo had ik meer van die kleine dingetjes die het net iets leuker maakte. Ik had ook een tafel die je zeg maar op je kan zetten (soort ziekenhuistafel) en dan met allemaal kussens in mijn rug kon ik rechtop zitten. Maar dan kon ik aan die tafel wel leren en tekenen. We reden ook wel eens in de auto naar een mooie plek in de natuur, of naar de rivier, namen een stoeltje mee en dikke dekens en gingen daar even zitten lezen of lekker niets doen. Het helpt om elke dag iets kleins te hebben om naar vooruit te kunnen kijken.
Ik zocht ook veel recepten uit voor het eten, en omdat ik niet zo lang kon staan altijd of dingen nog te zwaar waren om vast te houden kon ik dan lekker mijn familie vertellen hoe ze eten moesten maken. Dat gebeurde natuurlijk niet elke dag, maar soms was het wel leuk .Ik hou heel erg van dieren dus af en toe gingen we naar de dierentuin. Ik kon niet zover lopen dus namen we de rolstoel mee of huurden er daar een. Eerst vond ik dat vreselijk ik wou echt niet in een rolstoel. Ik was blij toen ik me eraan overgaf en wel wat dingen kon zien. Zo gingen we ook af en toe naar de kinderboerderij. Vrienden ging ook wel eens met mij het kleine stukje lopen, of helpen met mijn andere oefeningen. Dat geeft wel een bijzondere band en kan erg gezellig zijn. OT: ik ben nog steeds niet beter. Buikgriep is over maar ik ben nu al 10 dagen heel erg hevig ongesteld, terwijl ik maar 2 dagen met de pil gestopt was. De pijn in mijn buik is heel heftig en in mijn rug ook. Ik ben ontzettend moe en duizelig en heb steeds migraine. Ik heb al naar het ziekenhuis gebeld en ze waren gelukkig heel begripvol. Heb meteen een afspraak gekregen bij de endometriose specialist. |
|
31-01-2011, 12:44
|
|
|
@Kikaa en anderen: niet om heel vervelend te zijn, maar zo verschrikkelijk weinig wordt er toch ook weer niet onderzocht? En artsen sturen je niet naar een revalidatiecentrum omdat ze geen zin hebben om onderzoek te doen, maar omdat ze met de technieken die er zijn geen aanwijzingen hebben kunnen vinden wat het is. Dat is supernaar, maar zolang er geen oorzaak gevonden is, kun je maar beter op een zo prettig mogelijke manier leven toch? Dat is wat ze je in het revalidatiecentrum proberen mee te geven.
(NB Ik geloof echt wel dat je veel pijn hebt en dat het raar is dat je dat 'zomaar' hebt gekregen. Uit je posts hier blijkt ook wel dat je er erg veel last van hebt. Ik denk alleen dat je niet per se tégen een revalidatiecentrum moet zijn.) En sterkte natuurlijk! OT: ik heb een weekje vrij maar nu ben ik mijn ritme al kwijt dus ik weet niet wat ik moet doen  .
__________________
you may say i'm a dreamer, but i'm not the only one (john lennon, imagine)
|
|
31-01-2011, 13:05
|
|
Verwijderd
|
Bedankt voor de reacties!
@ Indigo: Nouja, er wordt alleen maar naar wel/geen ontstekingen gekeken en meer niet. Dus daar blijft het een beetje bij. En vervolgens moet ik naar een revalidetiecentrum zodat ik met de pijn leer leven, voor de rest van mijn leven dus. Dit is mij letterlijk zo verteld in ieder geval. Maar is het niet slimmer om eerst eens te kijken wat er aan de hand is? Ik accepteer het niet om het hier bij te laten. Ik ben jong. Er moet gewoon onderzocht worden wat er is. En dan moeten ze niet doen van, ''ga maar naar een revalidatiecentrum, we weten niet of het helpt maar dan leer je om gaan met de pijn''. Ik ben wekelijks in een revalidatiecentrum geweest, en daar heb ik geen postieve ervaringen mee om het zo maar even te zeggen. De fysio's waar ik zat waren ontzettend aardig en lief, en zij deden alles goed. Maar wat er daar naast gebeuren dat kan gewoon niet. Maargoed, dat is een ander verhaal. IMaar ik zie het dus al helemaal niet zitten om daar intern te gaan. En ook vooral omdat het me belangrijker lijkt dat ze onderzoeken wat er aan de hand is. En ik zou opzich best wekelijks, een paar keer per week, naar een revalidatiecentrum willen. Dat is het probleem niet. Maaar, dan moet er niet zo gedaan worden als vorige keer. En bedankt!
|
|
31-01-2011, 13:45
|
|
|
pff, ik heb niet zo'n goede dag vandaag.
zie alles negatief in en alles is k*t. Zucht.. ik haat dit, ik haat deze gevoelens en ik haat mezelf
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
|
31-01-2011, 14:52
|
|
|
Ik zit vol met gedachten en twijfels, en dat telefoontje heeft nog meer in mijn hoofd gestopt.
|
|
31-01-2011, 16:35
|
|
|
Hm.
Heb je hele grote zorgen Bewaar ze dan voor morgen Ik wil slapen Ik wil niets Ik wil het stil!
__________________
Speel zonneschijn, ook als het regent!
|
|
31-01-2011, 17:35
|
|
Verwijderd
|
Mijn hoofdbehandelaar belde vandaag. Het team heeft besloten mij uit de groep te zetten. Ik mag alleen nog mijn paar individuele onderdelen doen. Ik heb gehuild, gehuild, gehuild en ik kan elk moment weer beginnen. Ik voel me verlaten, in de steek gelaten, afgewezen. Ik ben te slecht om te helpen, te fout om te behandelen. Ik haat mezelf zo ontzettend. Ik schaam me voor mezelf. Ik voel me ten dode opgeschreven. Ergens is dat een opluchting, een wens, maar ik weet ook dat ik het mijn familie niet aan mag doen. Woensdag heb ik gesprek met mijn hoofdbehandelaar over wat we nu gaan doen. Volgens mij komt het nooit weer goed. Het is alleen een kwestie van tijd.
yet she waits for me, year after year, to so delicately undo an old wound, to empty my breath from its bad prison. |
|
31-01-2011, 17:48
|
|
|
|
Jeetje Friday wat heftig, ik zit al een paar minuten te zoeken naar woorden... maar ik kan ze niet vinden.
Ik wou dat ik iets kon zeggen of doen om het iets beter te laten voelen.. maar dat kan ik niet.. Hoop dat ze met een goede oplossing voor je kunnen komen, zodat je het positiever in gaat zien *knuffel*Pff, heel stom maar ik zit al de hele dag met het idee in mn hoofd dat ik een ps3 wil kopen, nou wil ik dat al maanden maar juist vandaag blijft het heel sterk zich op de voorgrond duwen.. Maar ja geen geld.. anders kan ik de huur niet betalen..
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
|
31-01-2011, 20:58
|
|
Verwijderd
|
Friday wat vervelend allemaal
, *geeft knuffel *Ot:Vandaag zoveel gepest dat k bijna huilend terugfietste  Een stomme leraar waar ik al het hele schooljaar ruzie mee heb maakte me ook alweer belachelijk, en dat doet vanbinnen zoveel pijn. Volgende week is het projectweek en heb ik hem nog veel meer lesuren, maar van mn moeder mag ik dan waarschijnlijk zogenaamd ziek zijn omdat ze vind dat die gast nu echt te ver gaat En n andere leraar deed ookal zo belachelijk |
|
31-01-2011, 21:43
|
|
|
Na bijna anderhalf jaar fulltime te werken, zou je denken dat ik wel gewend ben aan het ritme van het werkende leven en de stress die dat met zich mee kan brengen. In het begin ging ik ervan uit dat ik gewoon moest wennen, maar nu nog steeds kan ik mezelf helemaal gek maken over bepaalde dingen. Toen we laatst een paar zaken hadden die niet lekker liepen en ik tegen een collega zei dat toen ik 's ochtends om 6 uur wakker werd omdat ik naar het toilet moest, me de gedachte aan één zo'n zaak te binnen schoot en ik toen gelijk niet meer kon slapen. Daarop zei ze dat dat klonk alsof ik overspannen aan het worden ben. Is dat niet wat overdreven? Of is het echt niet normaal om je werk zozeer mee naar huis te nemen?
Het ligt waarschijnlijk aan het werk dat ik doe, de mensen waarmee ik werk en de chaotischheid van mijn baas. Als zij het druk heeft of gestresst is dan merk je dat meteen, en dat kan echt invloed hebben op mijn stemming. Dan ga ik me ook opgefokt voelen. Is dat normaal? Ik doe naast mijn werk nog een aantal andere dingen, dingen die ik belangrijk vind, waaronder schrijven voor een klein tijdschrift. Maar ik merk dat ik soms zo numb en duf ben na een dag werken dat ik helemaal niets meer wil doen en mezelf nergens toe kan/wil zetten. Dat is zonde, want er zitten veel meer uren in een dag dan de 8 uur die je op kantoor doorbrengt. Of is het gewoon luiheid? Nu vraag ik me erg af (al sinds ik er werk zo ongeveer) of ik niet een andere baan moet zoeken. Probleem daarbij is dat ik in Nederland niet gemakkelijk een soorgelijke baan vindt, waarin ik mijn Chinees echt kwijt kan. En als je aan CV-opbouw denkt staat het ook niet goed om na een jaartje alweer naar een andere baan te hoppen. Plan is dan ook om het hier nog even vol te houden, wat meer te sparen en over een half jaar tot een jaar oid weer naar China te gaan en daar werk te zoeken. Maar dat betekent wel dat ik alles hier op moet geven. Alles als in: mijn kleine huisje hier (ook al weet ik dat ik hier niet heel lang zou kunnen blijven wonen) en in de buurt van familie en vrienden zijn. Dat ik al m'n spullen in de opslag moet doen, alles hier op moet zeggen terwijl ik weet dat ik met een jaar of 2 toch weer terug kom en dan alles weer opnieuw op moet zetten. Toch zou het dat waard zijn. Als ik straks niet ga, dan ga ik nooit meer. Vriendjelief gaat optreden in Duitsland dus ik zie hem over twee weken alweer, jeej. 
__________________
没有什么不能够面对!
|
|
31-01-2011, 22:08
|
|
Verwijderd
|
Waarom ben ik zo kinderachtig? Als iemand het fijn heeft op hét front dat mij alles lijkt te ontglippen, ben ik jaloers. Oh ik gun het ze wel, maar ik ben zo jaloers. Ik wil dat ook. Als een potentieel ook maar iets doet wat geïnterpreteerd kan worden als 'tegen mij', ben ik ongelukkig. Oh ik rationaliseer het wel, maar wát ben ik ongelukkig. Ik maak mezelf blij met kleine dode musjes en harde grappen erover, maar ik kom nergens. Het gaat niet weg. Als ik elke week opnieuw me zo ongelukkig laat maken door een jongen (want jongetjes zijn het), wat dan?
|
|
01-02-2011, 00:15
|
|
|
|
Tjonge jonge, wat een ritme heb ik momenteel. In de afgelopen 5 a 6 nachten heb ik zo gemiddeld maximaal 5 uur geslapen, en vannacht gaat niet beter worden. Ik ben gewoon ergens smiddags/begin van de avond even heel duf en moe, en daarna leef ik weer op. En dan zijn er ook gewoon dingen die dan 'even' moeten. En als ik dan in bed ga liggen, en dan ga ik denken. Dus dan kan ik, denk ik, beter wachten en pas gaan als ik echt bijna omval.
Maar dat vroeg wakker zijn is ook gewoon heel vervelend. En daarbij droom ik ook rot, wat al niet meewerkt. Iemand nog tips?
__________________
Speel zonneschijn, ook als het regent!
|
|
01-02-2011, 06:05
|
|
Verwijderd
|
@Takkie89, heb je al ns melationine geprobeerd? en als je tussendoor moe bent kun je ook ff naar buiten gaan frisse lucht happen, daar wordt ik altijd minder moe van, of in ieder geval voel ik me dan wat fitter.
OT:vanavond mega lang alleen thuis, en ik weet nu al dat ik dan niet durf te gaan slapen omdat ik dan weer angsten heb en ik moet nu echt stressen met een schoolopdracht omdat het gewoon allemaal niet wil lukken en dan komt die leraar ook nog aan dat het eerder af moet zijn omdat de rest van de groep best wat voor ligt op mij, ja boeiend, mijn idee is ook veel meer werken alles wat ik nodig heb voor die schoolopdracht is ineens kwijt net als een bioscoopposter die ik op school gemaakt had, ik leverde m in en nu lijkt ineens niemand te weten waar die gebleven is terwijl ik m dolgraag wilde gebruiken voor mn portfolio, ik heb echt geen zin om naar school te gaan, zeker niet omdat ik die rotvent weer heb
|
|
01-02-2011, 08:17
|
|
|
|
@ Duckydog: ik heb niets qua melatonine geprobeerd. Ik wil dit ook liever niet, omdat ik dan bang ben niet meer zonder te kunnen ofzo, en ik slaap niet altijd slecht. Het is meer met vlagen, en deze keer duurt die bui langer, ofzo. Als ik overigens overdag moe wordt, is het zeer zelden dat ik dan ga slapen ofzo, dus ik denk niet dat het daar aan ligt.
OT: ik twijfel nu even heel erg aan mijn hele kunnen. Opdrachten waar ik van dacht dat het prima ging, blijken toch niet voldoende te zijn. En het vervelende is, diegene die ik onvoldoende maak, zijn vaak op de antwoorden van mijn medestudiegenoot. Moet ik het werk dan maar alleen opknappen? Maar dat wil ik ook niet. Bah!
__________________
Speel zonneschijn, ook als het regent!
|
|
01-02-2011, 09:01
|
|
|
gisteren en vandaag een hoop geld verdienen, vanavond komt m'n vriendin langs, morgen mijn favoriete vak op de uni, donderdag lekker een dagje vrij, vrijdag vergaderen over een nieuwe freelance-opdracht en in het weekend twee concerten en doorzakken met Sharif onder het genot van een sloot bier en goed vlees.
mijn leven is fantastisch <3
__________________
Davy Jones! Giant squid!
|
|
01-02-2011, 16:28
|
|
Verwijderd
|
Man wat moet ik met mezelf zeg.
|
|
01-02-2011, 16:35
|
|
|
|
Takkie, melatonine is niet verslavend. Het is een soort hormoon dat je lichaam in principe zelf aanmaakt en de melatonine die je bij de drogist kan kopen geeft je eigen melatonine-aanmaak een kleine boost. De dosis van de vrij verkrijgbare variant is ook zeer laag. Eens proberen kan geen kwaad.
Ik zak weer weg. Of komt het omdat ik vorige week bij vrienden heb doorgebracht? Het was een heel fijne week. Wel veel alcohol, mijn 'nietdoordeweeksdrinken' ging niet op, dit was elke dag een feest en mocht ook. Maar nu zit ik sinds zondag weer thuis en het is same old, same old. Niet oost west, thuis best. Maar verveling, niets te doen, eetstoornis die opeens weer overheersend in mijn hoofd is, terwijl ik het bij die vrienden wat los kon laten. In ieder geval, ik voel me depressief. De dokter wil anti-depressiva niet ophogen, ik wil dit gevoel niet meer. Ik wil terug naar Haarlem, naar die vrienden. Ik wil weer naast mijn beste vriend slapen, zonder dat er verwachtingen zijn. Ik wil weer door Haarlem slenteren, musea bezoeken, in mijn eentje lunchen (!!!!) en nemen wat me lekker lijkt, zonder dat ik aan de calorieen denk. Ja, dat was echt bijzonder. Uit eten doe ik vaak, maar lunchen vind ik doodeng. Ik ben eerst wel vier eetgelegenheden weer uitgelopen omdat ik het toch niet durfde, maar bij een heel lief klein tentje toch het lekkerste van de kaart gekozen. Heb er lang over gedaan om het eten, maar er echt van genoten, samen met wijn, terwijl ik een goed boek las. Iedereen was zo trots op me toen ik het vertelde. Ik zelf ook trouwens. Ik heb, helemaal nu de duisternis invalt, zin om op de bank te liggen en naar Adele te luisteren. Maar dat ga ik niet doen! Ik ga leuke kleren aantrekken, hond uitlaten en dan met broer richting mam en diens vriend. Daar lekker wat drinken en dan uit eten. En oeh, kriebels in mijn buik, daar werkt de jongen die ik een beetje leuk vind. Lastig, want ik wil helemaal geen relatie, maar als ik eraan denk dat ik hem zo weer even zie voel ik toch wat kriebels. Vooral omdat hij altijd lekker bij mij aan tafel komt kletsen als ik daar eet. Hij weet altijd welk drankje ik wil, waar ik bij mijn vorige bezoek zat en wat ik toen at. Als hij bij mijn tafeltje komt staan kletsen we altijd wat af, maar ik eet daar altijd met ex en voel ik me toch wat terughoudender. Maar nu eens zonder ex, dus misschien ga ik eens wat meer flirten. Relatie, nee, maar een klein beetje flirten heeft een mens soms zin in. Dus ondanks de somberheid voel ik me nu wel een klein beetje vrolijk, met in het vooruitzicht een leuke en gezellige avond,
__________________
Digital ash in a digital urn.
|
|
01-02-2011, 19:33
|
|
Verwijderd
|
Vandaag zoveel gepest en gezeik gehad, ik had 5 lesuren maar van die 5 lesuren heb ik misschien net een half uur wat van de les meegekregen,de rest van de tijd mn gehuil in zitten houden en uit de les geweest
Gewoon omdat ik 1 kind een keer eens goed de waarheid heb verteld. En dat zorgt er dan weer voor dat ik met mn mentor die ik niet moet moest gaan praten en ook met de teamleider bovenbouw Want ja die denken dan weer gelijk te hebben en die zullen het wel allemaal beter weten. En dan zeggen ze '' ja jij en die andere moeten elkaar maar met rust laten en niets tegen elkaar zeggen'' man komen die leraren regelrecht uit de kleuterklas ofzo, dat hoor ik nu werkelijk al 8 jaar lang want ja, zolang heb ik al ruzie met dat kind, en nee het is nog nooit gelukt om het ook maar 2 weekjes goed te laten gaan. ik geloof er echt niet meer in als ze nu zegt dat ze mij met rust zal laten ofzo. en dan worden die leraren natuurlijk weer boos want dan zeggen ze''jij hebt geen vertrouwen in de situatie en in deze oplossing'' vind je t gek? na 8 jaar!! en nee! dat komt nooit meer goed!! en zal nooit met die klasgenoot door 1 deur kunnen! verder heb ik vandaag gehoord dat het de komende 2 weken geen stage is vanwege training en studiedag van mn stagebegeleidster Dat betekent dus ook 2 weken niet bussen. Aan de ene kant baal ik dat ik dan niet naar stage kan omdat ik dan met de fiets naar school moet en niet meer die hele dag weg heb waar ik zoveel kracht en energie uithaal, aan de andere kant weet ik dat als ik door blijf gaan met op deze manier leven dat ik er dan psychisch aan onderdoor ga, dat ik dan echt een keer explodeer en alles wat ik ook maar zie kapot zal maken ofzo. Ik heb de laaste tijd sowieso weer last van dwanggevoelens, neem Max, mn hond, mn allerbeste maatje, laatst zat ik op de bank en ik kreeg zo'n neiging om m te schoppen, en ik vind het zo ontzettend erg dat ik zulke dingen denk, want ik vind hem zo'n lief hondje enzo, en ik geef zoveel om Max, maar waarom denk ik zulke dingen dan?? Ik denk dat ik nu echt maar ns rust moet krijgen enzo, en niet zo gestrest leven, de laatste dagen voel ik echt weer die stres die ik 3 jaar lang heb gevoeld en die wil ik echt niet terug, gewoon zo erg dat mn handen en voeten enzo gewoon niet stil konden blijven, telkens trillen. t gaat zo echt niet meer, maar ik weet niet wat te doen behalve mezelf zoveel mogelijk proberen te onstressen en alles onderdrukken. en ik schaam me vanbinnen zo voor al die dingen en ik denk dat ik vanavond zelf maar aan de melatonine ga, we hebben ze toch nog in huis en met al dat gezeik aan mn hoofd kan ik onmogelijk slapen, ik wil een smoes verzinnen om morgen niet me te hoeven doen met gym maar mn moeder wil niet meewerken en ik heb geen flauw idee hoe ik t anders voor elkaar moet krijgen morgen btw wel met de bus naar schooltoe, fiets is kapot
Laatst gewijzigd op 01-02-2011 om 19:40. |
|
01-02-2011, 20:35
|
|
|
|
Zo! En nu ga ik of wat zinvols of wat afleidends doen.
__________________
Speel zonneschijn, ook als het regent!
|
|
01-02-2011, 21:47
|
|
|
|
Laat iemand me in godsnaam helpen met de chaos in mijn hoofd...
|
|
01-02-2011, 22:37
|
|
|
|
Het voelt alsof ik heel hard aan het falen ben. Ik moet 2 afgenomen testen interpreteren en verslag van leggen en een tussenevaluatiereflectiegeval. De eerste liep ik vast op de normering, bij de tweede is de handleiding beschreven op 1 respondent met 1 casus en wij moesten het doen met 2 respondenten en mijn tussenevaluatiereflectiegeval kreeg ik alleen met hulp van de webdisk. En nu heb ik nog niet veel meer zinnigs op papier staan dan dat ik al had. Het is allemaal heel nuttig, maar ik vind het ook gewoon moeilijk. En als ik 4 leerdoelen opgesteld had staan waar ik echt achter stond, waarom moet ik er dan nog een aantal bij verzinnen? Nu moet ik dingen voorlopig evalueren terwijl ik er niet eens echt achter sta. En daarbij, de definitieve versie van het plan is 2 weken geleden ingeleverd. Hoe moet ik nu al iets zinnigs hebben gedaan ermee. Oa werken aan mijn perfectionisme, onzekerheid en het bondig schrijven.. dat is dan in zon periode ineens helemaal verholpen
Vooral als het zo is, dat in die 2 weken tentamenperiode is geweest, zodat ik geeneens iets geschreven heb voor een opdracht. En toch, iedereen kan het. Dus ik moet het ook kunnen. Maar voorlopig ben ik er keihard mee aan het falen.
__________________
Speel zonneschijn, ook als het regent!
|
|
02-02-2011, 08:13
|
|
Verwijderd
|
Ik voel me vanaf gisteren echt heel vrolijk. Ik heb wel heel veel pijn en ben heel moe maar ik voel me goed. Gisteren ben ik ook een uurtje naar school geweest en dat was ook wel even leuk. Vandaag blijf ik thuis aangezien de eerste uren hertentamens zijn, daarna heb ik dan nog maar 1 uur les waar we waarschijnlijk toch niks doen. Dus dan ga ik gewoon thuis werken. Morgen wil ik ook 1-2 uur proberen.
Verder heeft m'n ma gisteren met de CKV docent heel veel kunnen regelen voor CKV. Ik kan nu alles thuis doen! Raar dat het eerst niet kon, en dat ze er boos om werd. Maar het is nu geregeld en dat is fijn. Dan kan ik dit jaar CKV ook gewoon afronden, dan hoef ik dat volgend jaar niet meer te doen. |
|
02-02-2011, 09:32
|
|
|
Ik herken heel veel in het verhaal van blurred. Vul mijn vakgebied in voor 'Chinees' en je hebt mijn problemen.
__________________
Als je luistert naar de wolken, als je luistert naar de wind
|
|
02-02-2011, 13:21
|
|
|
|
Ga vandaag een kapotte ps3 ophalen, laten maken en dan gebruiken
waarsch geld technisch gezien niet slim, maar kon dit niet laten lopen...
|
|
02-02-2011, 18:22
|
||
|
Citaat:
Al met al is het eigenlijk vanzelf over gegaan. Ik heb het nu nog wel eens maar niet meer zo vaak en zo heftig als toen. Ik slaap ook weer beter. Ik denk toch dat het een kwestie van doorzetten is. Op een gegeven moment naarmate je langer werkt krijg je toch een zekere routine en wordt het makkelijker om dingen van je af te zetten, voor mij iig wel. Het helpt ook om er op het werk met collega's over te hebben en ik ga nu ook liever iets later naar huis dat ik het af kan maken dan dat ik snel-snel alles af wil maken en morgen weer verder want dan blijf ik er in m'n hoofd mee bezig. Hoop dat je er iets aan hebt en de tip is echt doorzetten hoor. Geef niet op zolang je je werk nog graag doet. Ik werk nu ruim twee jaar en pas het afgelopen half jaar gaat het eigenlijk beter dus misschien moet jij dat punt ook nog net even over.
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
|
|
02-02-2011, 21:03
|
|
|
ok het lijkt erop.
dat me masker aan het afzakken is. en dat ik me er niet langer achter kan verbergen.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
02-02-2011, 21:17
|
|
|
|
ik weet het even allemaal niet meer.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
02-02-2011, 21:22
|
|
|
|
ik wou dat ik me goed voelde.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
02-02-2011, 21:23
|
|
Verwijderd
|
Alweer ruzie met die vent van school, heb m twee lesuren gehad en dat waren twee hellen vol stress. Zegt ie dat ie met mn ouders wil gaan praten en wel ff n boekje over mij zal opendoen, ik:is goed mn ouders wilde toch al een gesprek met Jou aangaan en doen dan ook wel ff n boekje open. Hij vind dat brutaal. Zegt ie:en desnoods n gesprek met de opas en omas er ook nog bij, ik : veel plezier die heb ik geen meer dus hou je mond maar. Mn achternicht zit bij me in de klas en die weet dat ik nog wel 1 oma heb, dus dat verhaal zal ook wel snel door de familie gaan.
En weten jullie wat t gekke is?? Ik kan uitkijken naar de leuke dingen die ik zaterdag ga doen maar het lukt me niet. En als het eens goed met me gaat vind ik dat een naar en onbekend gevoel, omdat het zo weinig voorkomt Enuuuh kika nogmaals bedankt voor gisteravond |
|
02-02-2011, 21:26
|
|
|
|
Ik voel me ontzettend klote.
__________________
Digital ash in a digital urn.
|
|
02-02-2011, 21:40
|
|
|
|
joehoe tentamen van analyse 20e eeuwse muziek gehaald, zonder les!!!
En vandaag op hoofdvak compliment over het dirigeren.
|
|
03-02-2011, 11:08
|
|
|
Soms denk ik: het leven mag best een beetje saaier zijn.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
|
03-02-2011, 12:08
|
|
Verwijderd
|
Volgende week woensdag diagnose + behandelplan bespreken; dus de beweging zit er weer even in. Ben benieuwd waar ze mee gaan komen
|
|
03-02-2011, 12:51
|
|
|
|
zucht... ja hoor.. ook dit is me natuurlijk niet gegund.. volgens mij moet ik gewoon maar opgeven
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
|
03-02-2011, 16:27
|
|
Verwijderd
|
omg ik ben vrolijk
|
|
03-02-2011, 16:28
|
|
Verwijderd
|
Vandaag is duidelijk geworden dat ik snel pre-ambulante begeleiding krijg.
eigenlijk een voorloper van de rugzakbegeleiding dan mag ik ook een persoonlijke mentor kiezen wat ik ook wel fijn vind weet ook al wie ik ga kiezen, want er is 1 juf waar ik sowieso goed mee op kan schieten en zij is ook vertrouwenspersoon dus dan kan zij bij andere leraren ook veel meer voor elkaar krijgen. volgende week hebben we projectweek, daar zie ik mega tegenop, dan heb ik mijn mentor en een andere vent bijna de gehele week waar ik dus beide niet mee op kan schieten, bijna die hele week bestaat btw uit sporten wat voor mij ook een nachtmerrie is. en projectweek=verandering=anders als normaal=stresstijd voor mensen met autisme
|
|
03-02-2011, 16:52
|
|
|
|
2011 (hoe kort ook) is echt met stip het rotste jaar wat ik me kan herinneren.
|
|
03-02-2011, 16:54
|
|
|
|
Mja, mijn 2011 is ook niet hoopvol.. maar kan pas aan t eind bepalen want 2010 was wel echt zwaar kut
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Psychologie |
Het Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #162 darkfairy | 478 | 12-04-2011 00:47 | |
| De Kantine |
Ctrl + V Topic #66 Retro*Love | 500 | 19-04-2007 10:19 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 02:59.
Adverteren