Zwanger worden #3

Krummeltje schreef:

De kinderen liever niet

Als je leuke namen hebt wil ik wel ruilen met de namen.

Ik weet zelf wel een leuke naam voor een jongen, maar die vind ik Corjan niets, dus dan houd het op...helaas. En qua wat we samen dan nog wel aardig vinden komen we niet verder als de hele simpele namen, waarvan de kans groot is dat je kind met tig naamgenoten in de klas zit en dat lijkt me nou ook weer niet zo heel geweldig...

Ik zit net op hyves en lees een paar blogs van oud klasgenoten dat ze zwanger zijn en/of moeder zijn geworden. En raar genoeg geeft het me de kriebels, maar dan op de negatieve manier zeg maar. Typische is ook dat het allebei meiden zijn die helemaal geen contact meer hebben met hun vroegere vrienden, alles draait om huisje, partner en baby. Niets geen vriendinnenavondjes meer, lekker stappen leuke dingen doen. Jeugh. Ik wil nooit zo worden.

@ Nala:

Ik snap precies wat je bedoeld. Een collegaatje van me heeft een kindje van bijna 2 en ze kan al 2 jaar lang over nix anders praten dan het kind. Walgelijk!!

[zeep007]

Ik snap het wel hoor. Zo'n kleine moet je wel 24/7 verzorgen natuurlijk, maakt wel het belangrijkste deel van je leven uit. Lijkt me logisch dat het erin sluipt. En dat je minder tijd hebt.
Ik zeg daarmee niet dat complete vriendschappen verwaarloost mogen worden. Maar het lijkt me wel lastig allemaal.

Ik las ook dat soort verhalen op hyves van oude klasgenoten en krijg dan ook de kriebels. Maar dan die positieve
Zaterdag was mijn nichtje jarig, en die trekt zo naar mijn vriend toe. Te schattig. En dan moet ik weer denken; kannietkannietkanniet

ik had eergisteraaf toch ineens zo'n bui.

Mn lief hoort me dan maar geduldig aan en houdt wijselijk zn mond. Uiteindelijk geef ik het op

zeep007 schreef:

Ik las ook dat soort verhalen op hyves van oude klasgenoten en krijg dan ook de kriebels. Maar dan die positieve

Dat heb ik ook...al ken ik maar twee oud-klasgenoten die een kindje hebben...en als ik dat dan lees dan denk ik 'dat had ik willen zijn'.

Het ziet er trouwens naar uit dat we een jongensnaam gevonden hebben waar we allebei (goed) mee kunnen leven.

[aapje]

Ik zat pas dat programma baby te huur te kijken!
Wat een kut programma, zouden die gasten nou echt denken dat dit hetzelfde is als een kindje krijgen?
Ten eerste krijgen ze een kindje wat al hardstikke groot is, logisch want niemand vertrouwd hen een klein babytje toe.
Maar dat is niet te vergelijken met een pasgeboren baby, waarvan je niet weet waarom het huilt, omdat je elkaar nog helemaal moet leren kennen. Je weet nooit waar je goed aan doet als je een net geboren baby hebt, ik denk dat wij wel 3 maanden bezig waren voor we echt wisten, waarom ze huilde, en of we dr dan bijvoorbeeld extra voeding konden geven, of dat we dr wakker moesten maken voor een schone broek.
De simpelste dingen eigenlijk, maar op zo'n moment in die situatie zijn dat dingen die best spannend zijn.
Zij krijgen een kind wat al kan zitten, het kan nog net niet zichzelf de fles geven.
Ze krijgen een compleet ingericht huis, ze krijgen iemand die hun komt helpen (!) met de baby.
Alle zorgen en spanningen die je hebt bij een eerste kind hebben zij niet. En ik vind dat dit programma dan ook helemaal geen goed beeld geeft van de realiteit.
Hoe is jullie mening hierover?

[aapje]

Nala schreef:

Ik zit al jaren netjes aan de anticonceptie. Om mij heen wemelt het van de tienermoeders. Stuk voor stuk doen ze het geweldig en komen hun kinderen niets te kort, maar ik wil het hele beginnen aan kinderen op een relaxte manier. Niet de plotselinge stress, niet de 'oh help, hoe gaan we dit doen?' maar gewoon kunnen genieten. (deden deze meiden op een gegeven moment ook wel, maar jullie begrijpen me vast wel ) Dus, zolang het in onze (mijn) handen ligt, wordt ik gepland zwanger.

Grappig dat je dit zegt, ik was ongepland zwanger en ik ben daar nu echt heel blij om.
Ik heb nooit spanningen ervaren rond het zwanger worden, ik heb nooit de angst gehad of het wel zou gaan lukken, of de teleurstelling van het ongesteld worden.
een vriendin van mij probeert nu dus gepland zwanger te raken, en ik ben zo blij dat ik die stress niet gehad heb.
Dus de plotselinge stress waar jij het hierover hebt bij die tienermoeders, lijkt mij heel wat beter dan de stress en de teleurstelling van het geplande zwanger raken.
Het is ff slikken als je ongepland zwanger raakt, maar je weet wel gelijk waar je aan toe bent, en dus is die stress maar heel kort.
Als jij misschien wel een jaar bezig bent met zwanger raken (het gaat niet altijd even snel als je graag wilt) denk ik dat jij veel meer stress zult ervaren.

aapje schreef:

Hoe is jullie mening hierover?

't is maar een programma.

hoe wou je het meer realistisch maken dan? zou jij je één week oude baby uitlenen aan een koppel snotneuzen 'zodat ze weten wat het écht is'? tuurlijk niet, zeg je zelf ook al.

aapje schreef:

Dus de plotselinge stress waar jij het hierover hebt bij die tienermoeders, lijkt mij heel wat beter dan de stress en de teleurstelling van het geplande zwanger raken.

Lijkt jou zo ja, maar dat was in deze gevallen dus niet zo
Ik zie ook dat jij een stuk ouder bent dan die meiden, dat scheelt natuurlijk ook.


Overigens: Wie heeft dinsdag op sbs6 dat programma tienermoeders zitten kijken???

aapje schreef:

Grappig dat je dit zegt, ik was ongepland zwanger en ik ben daar nu echt heel blij om.
Ik heb nooit spanningen ervaren rond het zwanger worden, ik heb nooit de angst gehad of het wel zou gaan lukken, of de teleurstelling van het ongesteld worden.
een vriendin van mij probeert nu dus gepland zwanger te raken, en ik ben zo blij dat ik die stress niet gehad heb.
Dus de plotselinge stress waar jij het hierover hebt bij die tienermoeders, lijkt mij heel wat beter dan de stress en de teleurstelling van het geplande zwanger raken.
Het is ff slikken als je ongepland zwanger raakt, maar je weet wel gelijk waar je aan toe bent, en dus is die stress maar heel kort.
Als jij misschien wel een jaar bezig bent met zwanger raken (het gaat niet altijd even snel als je graag wilt) denk ik dat jij veel meer stress zult ervaren.

Ja of je doet het zo relaxt dat je niet zo zit te azen op zwanger worden... gewoon zeggen "vanaf nu slik ik de pil niet meer en zien we wel." Het boeit toch helemaal niet of je dan na een jaar nog niet zwanger bent of niet? Komt vanzelf, of niet, en dan kom je er vanzelf achter. Net zo min een reden om te stressen.

[zeep007]

Morgan schreef:

Ja of je doet het zo relaxt dat je niet zo zit te azen op zwanger worden... gewoon zeggen "vanaf nu slik ik de pil niet meer en zien we wel." Het boeit toch helemaal niet of je dan na een jaar nog niet zwanger bent of niet? Komt vanzelf, of niet, en dan kom je er vanzelf achter. Net zo min een reden om te stressen.

Toch zie je en hoor je heel vaak dat mensen die er klaar voor zijn en stoppen met de pil zo gestrest raken van het niet zwanger worden.
Ze ondergaan allerlei behandelingen, zaadcellen, eicellen worden getest, IVF behandelingen, dan lukt het eindelijk, maar wordt de zwangerschap voortijdig beëindigt. Seks is geen liefde meer, maar klaarkomen om zwanger te worden. Een moetje.
Lijkt me meer stress dan ongepland zwanger worden.

zeep007 schreef:

Toch zie je en hoor je heel vaak dat mensen die er klaar voor zijn en stoppen met de pil zo gestrest raken van het niet zwanger worden.
Ze ondergaan allerlei behandelingen, zaadcellen, eicellen worden getest, IVF behandelingen, dan lukt het eindelijk, maar wordt de zwangerschap voortijdig beëindigt. Seks is geen liefde meer, maar klaarkomen om zwanger te worden. Een moetje.
Lijkt me meer stress dan ongepland zwanger worden.

Als mensen al die behandelingen ondergaan, is er meer aan de hand dan 'gewoon niet zwanger worden', dan is er fysiek iets mis en tja, dan zou ik ook stressen. Bij gezonde stellen kan het ook even duren voor de vrouw zwanger is, als je dat van te voren weet, is dat al een hoop minder stress.

Ongepland zwanger worden lijkt me toch net iets erger, helemaal als je nog helemaal niet hebt nagedacht over of je uberhaupt kinderen wil; ineens ben je zwanger en móet je wel na gaan denken of moet je onder ogen komen dat je moeder gaat worden. Dat lijkt me echt vreselijk stressvol
Zelfs ik zou gestresst raken wanneer ik nu ongepland zwanger zou zijn, ook al weet ik dat ik kinderen wil; we hebben er nu absoluut geen rekening mee gehouden. Dan liever het gestress wanneer je zwanger probeert te worden

[aapje]

Andijvie schreef:

Ongepland zwanger worden lijkt me toch net iets erger, helemaal als je nog helemaal niet hebt nagedacht over of je uberhaupt kinderen wil; ineens ben je zwanger en móet je wel na gaan denken of moet je onder ogen komen dat je moeder gaat worden. Dat lijkt me echt vreselijk stressvol
Zelfs ik zou gestresst raken wanneer ik nu ongepland zwanger zou zijn, ook al weet ik dat ik kinderen wil; we hebben er nu absoluut geen rekening mee gehouden. Dan liever het gestress wanneer je zwanger probeert te worden

Tja iedereen weet toch dat als je seks hebt, dat je dan zwanger kan raken?
Ondanks condooms of pilgebruik. Dus tja ik had voor mezelf altijd gezegt als ik vind dat ik oud genoeg ben om seks te hebben moet ik daar ook de gevolgen van dragen.
Dus seks hebben en er absoluut geen rekening mee houden dat je zwanger kan raken vind ik een beetje naief.

[aapje]

Nala schreef:

Lijkt jou zo ja, maar dat was in deze gevallen dus niet zo
Ik zie ook dat jij een stuk ouder bent dan die meiden, dat scheelt natuurlijk ook.


Overigens: Wie heeft dinsdag op sbs6 dat programma tienermoeders zitten kijken???

Ik heb het gezien ja, dat meisje van 13 woont hier in de buurt.
Echt zo zielig voor het babytje wat daar geboren gaat worden..

@morgan:
Ik zie in mijn omgeving heel veel dat mensen die de knoop door hebben gehakt en besloten hebben te stoppen met de pil toch echt al die stress hebben.
Ze hadden ook zo iets van we stoppen en we zien wel hoe het gaat lopen, maar toch is het elke maand weer een gigantische teleurstelling.
Ik denk dat het ongemerkt heus wel veel spanningen met zich meebrengt omdat je niet veel meer kan doen dan seks hebben en maar afwachten.

[zeep007]

ik kan me ook niet voorstellen dat je op die manier aan kinderen begint. zovan; we zien wel of we zwanger zijn of niet. en anders maar niet.
het lijkt me dat je daar iedere maand wel even mee geconfronteerd wordt

Ik kan me best voorstellen dat het een teleurstelling is als het niet lukt, ook als je weet dat het een tijdje kan duren. Zo zou ik het iig ook ervaren. Of het meer stress met zich mee brengt dan ongepland zwanger raken...ik heb geen flauw idee, ik denk dat dat erg ligt aan de situatie waarin je zit (dat het dus ook veel meer stress op kan leveren) en dat het vooral andere stress is.

[aapje]

Leonoor schreef:

Ik kan me best voorstellen dat het een teleurstelling is als het niet lukt, ook als je weet dat het een tijdje kan duren. Zo zou ik het iig ook ervaren. Of het meer stress met zich mee brengt dan ongepland zwanger raken...ik heb geen flauw idee, ik denk dat dat erg ligt aan de situatie waarin je zit (dat het dus ook veel meer stress op kan leveren) en dat het vooral andere stress is.

Ja dat ben ik zeker met je eens, het is eigenlijk niet te vergelijken denk ik.
Zowieso niet, je hebt toch allemaal je eigen situatie waar je in zit, maar daarnaast ook je eigen gevoelens en je eigen manier van verwerken.
Ik ben eigenlijk tienermoeder, was namelijk 19 toen ik mijn dochter kreeg, twas ongepland. Maar mijn situatie is eigenlijk heel gunstig, ik ben al 5 jaar samen met mijn man, we zouden al gaan trouwen (zijn 2 maanden eerder getrouwd), ik was al bijna klaar met mijn opleiding, we hadden al een vierkamerwoning en we wisten dat we jong kinderen wilden. maar ik snap dat als je 15,16 jaar bent en nog op school zit, net verkering hebt of geeneens een relatie dat het dan al heel anders ligt.

Ik denk dat het ook een beetje zinloos is om een discussie te gaan voeren over welke stress erger is.. het ligt maar net aan je situatie en aan je karakter lijkt me. De één zou meer ondersteboven zijn dan de ander van een ongeplande zwangerschap en met de situatie waarin zwanger worden niet lukt is het hetzelfde verhaal.

Zoals ik de situatie van Aapje lees is die ook niet echt iets om gestresst over te raken. Ze had op dat moment een stabiele relatie, was 19. Nog steeds wel jong, maar echt een ramp is het ook niet.

Maar dat is het wel als je 15 bent, geen vaste vriend hebt, de vader in kwestie niets van je wilt weten, laat staan van het kind, je nog niet eens je mavo hebt afgemaakt en bij je moeder in woont (slechts één van de velen) Mijn punt: Aapje zegt wel dat het haar minder stress lijkt dan de stress van het hopen op een zwangerschap, maar dat is dan ook echt bij haar. Je kan niet zeggen dat het voor anderen niet of minder stressvol is geweest.

Dus ik blijf erbij: De stress die ik heb gezien bij anderen van het ongepland zwanger worden wil ik niet. Als ik kinderen krijg, wil ik samen met mijn partner er bewust voor gekozen hebben om te stoppen met de anticonceptie

[Poepkind]

aapje schreef:

Ja dat ben ik zeker met je eens, het is eigenlijk niet te vergelijken denk ik.
Zowieso niet, je hebt toch allemaal je eigen situatie waar je in zit, maar daarnaast ook je eigen gevoelens en je eigen manier van verwerken.
Ik ben eigenlijk tienermoeder, was namelijk 19 toen ik mijn dochter kreeg, twas ongepland. Maar mijn situatie is eigenlijk heel gunstig, ik ben al 5 jaar samen met mijn man, we zouden al gaan trouwen (zijn 2 maanden eerder getrouwd), ik was al bijna klaar met mijn opleiding, we hadden al een vierkamerwoning en we wisten dat we jong kinderen wilden. maar ik snap dat als je 15,16 jaar bent en nog op school zit, net verkering hebt of geeneens een relatie dat het dan al heel anders ligt.

maar de situatie die jij omschrijft is eigenlijk ideaal om eenkindje te krijgen. Dus voor jou was het denk ik inderdaad minder stress. Maar dat gaat bijna nooit op, vooral op deze leeftijd.
Als ik nu zwange zou worden... Ik moet nog 5 jaar studeren, zit in een bestuursjaar, woon op kamers, en heb pas net een vriendje. (hij is ws niet eens de moeilijkste factor). Nou doe dan maar de teleurstelling van toch ongesteld worden hoor

[rare kwast]

Get Psycho schreef:

@ Nala:

Ik snap precies wat je bedoeld. Een collegaatje van me heeft een kindje van bijna 2 en ze kan al 2 jaar lang over nix anders praten dan het kind. Walgelijk!!

zo iemand zit er bij ons ook in de groep.. nu een maand of 4 zwanger en elk gesprek wordt richting de zwangerschap en t kind meegenomen..
hou toch op..
straks een weekendje met zn alle weg, jippie, zolang ze maar niet denken dat ik nog een weeknedje weg ga als dat kind er is..
als het mee gaat is het alleen maar gebler, als het thuis blijft is het alleen maar gejammer van de moeder. ja toedeloe!

en ook nog een vrijgezellenfeest... vergeet je niet dat ik dan in de 7mnd loop?
nee hoor

[rare kwast]

Leonoor schreef:

Het ziet er trouwens naar uit dat we een jongensnaam gevonden hebben waar we allebei (goed) mee kunnen leven.

om een rijtje met namen te hebben voor als er ineens een kind uit de lucht komt vallen? of ben je al wat concreter bezig (sorry ben niet helemaal op de hoogte)

[Lolita]

rare kwast schreef:

zo iemand zit er bij ons ook in de groep.. nu een maand of 4 zwanger en elk gesprek wordt richting de zwangerschap en t kind meegenomen..
hou toch op..
straks een weekendje met zn alle weg, jippie, zolang ze maar niet denken dat ik nog een weeknedje weg ga als dat kind er is..
als het mee gaat is het alleen maar gebler, als het thuis blijft is het alleen maar gejammer van de moeder. ja toedeloe!

en ook nog een vrijgezellenfeest... vergeet je niet dat ik dan in de 7mnd loop?
nee hoor

Goh lekker sociaal type ben jij. Dus als een van je vriendinnen een kind krijgt wil je daarna niets meer met haar doen. Ik had ook van die 'vriendinnen' daar word je echt blij van...
Natuurlijk heb ik het wel eens over mijn kind, hun hebben het alleen maar over hun studie, allerlei feestjes en wie met wie gezoend, geneukt of net een relatie (gehad) heeft.
Met kind veranderd je wereld nou eenmaal. Ik denk dat je daarin rekening moet houden met elkaar. Ik vind het best leuk om een keer te horen over het studentenleven, en hun vinden het ook best leuk om een keer te horen over mijn zoontje, maar niet constant en altijd.

Mijn zoontje gaat soms mee naar vrienden, soms ga ik alleen. Het hangt ervanaf wat we gaan doen. Maar als ik een avond bij iemand anders thuis ga zitten gaat hij echt mee. Campingbedje mee en hij kan daar gewoon slapen, daar ga ik dus geen oppas voor regelen. 's nachts haal ik hem eruit en gaan we gewoon naar huis.
Een weekend weg zonder mijn kind zul je me niet zien doen, maar een nacht moet kunnen. Mits het natuurlijk wel ruim van te voren aangegeven wordt. Ik moet toch oppas regelen.

Dat zij 7 maanden zwanger is als het vrijgezellenfeestje is kun je toch ook rekening mee houden. Bijvoorbeeld door iets te gaan doen waarvanuit zij makkelijk naar huis kan als ze echt moe is, het te laat wordt of niet lekker is.

[rare kwast]

ik ben heel sociaal ja.. maar als ik 3 uur geleuter over dr zwangerschap moet aanhoren heb ik al genoeg gehad.
ik vertel ook niet 3 uur over wie ik gezoend heb..
en ik wil heus wel verhalen horen over dr zwangerschap, en straks als ze een kind heeft.. lijkt me leuk maar niet constant en dat begint nu al..
ik snap dat het voor haar nu helemaal het einde is, en dat ze er graag over wil praten maar er is meer in de wereld dan een zwangerschap.

en een vrijgezellenfeest is aangepast op de bruid, niet op dr vrienden.
sorry hoor, ff kort door de bocht

[zeep007]

rare kwast schreef:

en een vrijgezellenfeest is aangepast op de bruid, niet op dr vrienden.
sorry hoor, ff kort door de bocht

Het kwam anders over in je post dat zij zelf de bruid zou zijn hoor.

[rare kwast]

zeep007 schreef:

Het kwam anders over in je post dat zij zelf de bruid zou zijn hoor.

ow sorry.. ja dan is het vrij logisch dat je daar rekening mee houdt..
althans dat vind ik..
en tuurlijk denk ik ook aan haar.
hoewel ik weet dat de bruid het leuk vind om veel actieve dingen te doen zorg ik voor wat rustigere activiteiten en voldoende rust momentne

Heb je het er wel eens met haar over gehad? Misschien heeft ze zelf niet eens in de gaten dat ze zoveel/alleen maar over haar zwangerschap kan praten? En wie weet wil ze zelf wel helemaal niet meer mee met dergelijke weekendjes?

Ennuh; kinderen komen over het algemeen niet opeens uit de lucht vallen.

[rare kwast]

Leonoor schreef:

Heb je het er wel eens met haar over gehad? Misschien heeft ze zelf niet eens in de gaten dat ze zoveel/alleen maar over haar zwangerschap kan praten? En wie weet wil ze zelf wel helemaal niet meer mee met dergelijke weekendjes?

Ennuh; kinderen komen over het algemeen niet opeens uit de lucht vallen.

ja we hebben t er al een keer over gehad.. en ze zei zelf; dit wordt t laatste weekendje zonder kinderen volgende keer nemen we dr eentje mee..

rare kwast schreef:

ja we hebben t er al een keer over gehad.. en ze zei zelf; dit wordt t laatste weekendje zonder kinderen volgende keer nemen we dr eentje mee..

Ik bedoelde met name of je het er al met haar over gehad had dat het voor jou (of in het algemeen: anderen) niet altijd leuk is als ze het 24/7 over haar zwangerschap/ongeboren kindje heeft. En dan niet op een verwijtende manier natuurlijk, want dan zou ik het heel logisch vinden als ze er boos op reageert.

Wat betreft dat weekendje zou ik me van te voren niet zo druk maken...wie weet krijgt ze een hele lieve baby, die niet continu krijst (ja, die bestaan) en is er dus weinig aan de hand.

[rare kwast]

Leonoor schreef:

Ik bedoelde met name of je het er al met haar over gehad had dat het voor jou (of in het algemeen: anderen) niet altijd leuk is als ze het 24/7 over haar zwangerschap/ongeboren kindje heeft. En dan niet op een verwijtende manier natuurlijk, want dan zou ik het heel logisch vinden als ze er boos op reageert.

Wat betreft dat weekendje zou ik me van te voren niet zo druk maken...wie weet krijgt ze een hele lieve baby, die niet continu krijst (ja, die bestaan) en is er dus weinig aan de hand.

ik typte een beetje te snel achter elkaar.
we hebben het er al eens overgehad, en ze weet dat ik het er nog al moeilijk mee kan hebben.

en opzich is er ook niets aan de hand, dat weet ik wel.. lieve kinderen bestaan ook
maar tis vaak wat complex

rare kwast schreef:

maar tis vaak wat complex

Er is wel meer complex.

Ha, we zijn eruit over de namen.. voor zowel een jongetje als een meisje wisten we het ineens deze week, zonder er bewust mee bezig te zijn geweest. Stom eigenlijk :/

[Marcade]

Dusjcrib schreef:

Ha, we zijn eruit over de namen.. voor zowel een jongetje als een meisje wisten we het ineens deze week, zonder er bewust mee bezig te zijn geweest. Stom eigenlijk :/

Maar ... wij .. mogen ze niet weten?

Euh.. nee

Mijn beste vriendinnetje kan niet mee naar Lowlands omdat ze twee dochtertjes heeft.

En op dat soort momenten ben ik zo vreselijk blij dat ik nog geen kinderen heb

[Kitten]

Nala schreef:

Mijn beste vriendinnetje kan niet mee naar Lowlands omdat ze twee dochtertjes heeft.

En op dat soort momenten ben ik zo vreselijk blij dat ik nog geen kinderen heb

Maar wacht niet te lang, anders moet je straks op ze passen als ze naar Lowlands gaan

Kitten' 85 schreef:

Maar wacht niet te lang, anders moet je straks op ze passen als ze naar Lowlands gaan

Mwa, ik zeg wel eens dat ik zolang wacht tot haar oudste de leeftijd heeft om op te mogen passen Maar goed, dat duurt nog wel tien jaar (... en stiekem was ik niet van plan om dan weer zó lang te wachten )

Oh my, een vriend van mij die de grootste slettebak en flierefluiter is die ik ken, heeft z'n vriendin blijkbaar na 2 maanden al zwanger gemaakt
Briljant, dat gaat wat worden...

Hm.. we beginnen nu met af en toe wat thuiskomen voor "ons kindje" qua spulletjes.. Suf, maar toch stiekem leuk En waaaarom komt er toch van alle kanten de opmerking "jij zou moeder moeten worden!" op me af, dat maakt het er ook niet makkelijker op. Zelfs bij facebook staat bij dingen die je "vrienden" bij je op kunnen stemmen "best mother potential" op 1 bij mij :')

Maar goed. Geduld, dan hebben we een kind straks echt een mooi leventje te bieden

Dusjcrib schreef:

Hm.. we beginnen nu met af en toe wat thuiskomen voor "ons kindje" qua spulletjes.. Suf, maar toch stiekem leuk

Echt waar? Wat voor een spulletjes haal je dan? Lijkt mij dat je dan toch min of meer als besloten hebt de anticonceptie de deur uit te gooien? Tenminste, ik zie ook wel eens grappige dingetjes, maar die haal ik nooit onder het motto: Daar zijn we nog niet...

Nou, tot nu toe blijft het bij voorleesboekjes.. Dus daar kan de anticonceptie nog wel even bij gebruikt worden. Echt kleertjes en dergelijke wagen we ons ook nog niet aan hoor. Maar toch zijn we er best mee bezig en heeft het wel een "sprongetje" gemaakt doordat we ineens DE namen hebben. We hebben een tijdje terug ook wel serieus gepraat over hoe we weten dat dit het moment is er echt aan te beginnen.. maar voorlopig is het praktisch nog onmogenlijk. We denken er nog over een end te verhuizen en dat soort dingen.

Als alle omstandigheden klopten, zouden we ons er wel aan wagen nu denk ik.. maar die omstandigheden zijn er gewoon nog niet.. dus daar hebben we nog wel vrede mee

Toch wel opvallend hoeveel mensen er echt op 'gefocust' zijn dat alle omstandigheden 'perfect' zijn om een kind te krijgen.
Toen mijn ouders zijn getrouwd zijn mijn ouders meteen voor het eerst samen gaan wonen. Ze waren nog jong, mijn moeder kwam van duitsland naar nederland en kon hier toen geen werk krijgen.
Mijn vader had een baan maar verdiende niet echt veel. Toch hebben ze er toen voor gekozen om kinderen te krijgen en ze hebben me regelmatig verteld dat het lastig was om de eindjes aan elkaar te knopen.
Nu kan ik me daar niks meer van herinneren. Alleen dat ze heel veel van ons hielden/houden en we echt een leuke jeugd hadden. En nu zijn ze nog lekker jong en hebben we het heel erg goed.
Uiteindelijk vind ik dat dus het belangrijkste en ik denk ook dat ik zelf misschien eerder aan kinderen zal beginnen, ook al is niet alles echt ideaal.

[LaAnnE.]

Dat is inderdaad ook hier een beetje de situatie toen ik geboren werd: mijn moeder had net haar baan opgezegd om fulltime op het bedrijf te helpen dat mijn vader had opgezet, maar de branche was nu niet bepaald stabiel te noemen.. Mijn ouders hadden absoluut géén financiele zekerheid toen ik geboren werd, ook omdat mijn ouders bijvoorbeeld niet verzekerd waren tegen arbeidsongeschiktheid (voor beginnende ondernemers níet te betalen, laat staan in 1990). En toch ben ik best goed terechtgekomen . Ik zie mezelf ook wel kinderen krijgen als ik nog niet alles op een rijtje heb, ben niet van plan het krijgen van kinderen uit te stellen omdat ik denk dat ik niet genoeg zekerheid heb ofzo.. maar ach, dat duurt sowieso nog een jaar of wat .

Ik denk dat de 'perfecte' situatie toch niet bestaat. Je bedenkt altijd wel iets wat dan nog zou moeten en dan blijf je nog wel even bezig.
Maar als het even kan is het voor mij is gewoon wel belangrijk dat ik het gevoel heb dat we het graag willen, er klaar voor zijn en een kindje in ons leven past. Zolang dat niet zo is, blijf ik gewoon braaf de anticonceptie gebruiken

[aapje]

Zijn er eigenlijk naast mij nog meer moeders of vaders of iemand die zwanger is ofzo?

[Lolita]

aapje schreef:

Zijn er eigenlijk naast mij nog meer moeders of vaders of iemand die zwanger is ofzo?

Mijn zoontje is 2 jaar

Zeggen dat zoveel mensen "perfectie" zoeken vind ik wel erg kort door de bocht, als je de daadwerkelijke situatie niet kent. Uiteraard, als er nu per ongeluk zwanger zou raken zou dit meer dan welkom zijn en we alles zo aanpassen dat we een kind kunnen bieden wat het nodig heeft.

Maar bewust de keuze maken is nu niet realistisch. We hebben nu al amper tijd voor elkaar en zijn zo druk bezig een aantal dingen op te bouwen/om te gooien, dat we nu door de bomen het bos vaak al niet meer zien. Ik red het allemaal maar NET, een kleine erbij nu zou wellicht de druppel tot overspannenheid zijn.. gezien we beiden op het randje zitten. Nee, eerst wat tijd investeren in alles op orde krijgen en een aantal belangrijke keuzes over woonplaats en werk maken, dan hebben we rust in de kop

Dusjcrib schreef:

Zeggen dat zoveel mensen "perfectie" zoeken vind ik wel erg kort door de bocht, als je de daadwerkelijke situatie niet kent. Uiteraard, als er nu per ongeluk zwanger zou raken zou dit meer dan welkom zijn en we alles zo aanpassen dat we een kind kunnen bieden wat het nodig heeft.

Ik heb het toch niet over bepaalde personen? Dus dan kan ik de situatie niet kennen omdat er niet 1 situatie is.
Ik vind het zelf gewoon opvallen, hoe er in dit topic wordt gepraat.
Zo zie je maar wat er veranderd is vergeleken met de tijd van onze ouders of grootouders.

De situatie bij ons zal al niet perfect zijn vanwege mijn gezondheid (geen levensbedreigende situatie oid, maar wel gewoon lastig ed), dan wil ik toch dat de dingen die ik wel, of iig meer, kan controleren wel in orde zijn. Je weet nooit hoe het loopt en er zijn dingen veel belangrijker dan de praktische dingen, maar waarom zou je nog voor mogelijke extra moeilijkheden zorgen terwijl dat niet nodig is?