Advertentie | |
|
04-07-2003, 12:59 | |
Verwijderd
|
Offtopic: je kunt naar www.webdeveloping.nl gaan.. daar kun je foto's uploaden zodat ze op inet staan... en dan kun je hier op IMG drukken en daar de link in zetten. dan staat je foto op het forum
succes met leze want ik lul veel te veel. ik heb 2 lievelingspaarden, die zijn allebei van ons. (volgens mij heb ik er al heel veel over verteld, maargoed dat kan ik dan nog een keertje doen, best leuk ) de eerste is mijn paardje, Silvano. hij is een afstammeling van Murano x Henriëtte, dus een super spring beestje ik heb hem sinds eind augustus. toen was hij nog 3 en hengst. we hebbe hem meteen gecastereerd en dat ging heel goed. we gingen hem toen longeren enzo, en na een maandje zat ik er al voor het eerst op. natuurlijk deden we dat weer veel te fanantiek en flikkerde ik er keihard af! maargoed, daar leer je van. van de winter begon ik al in de manegeles te rijden, en hij was superbraaf. sinds kort zit ik ook in de springles op de manege. hij is nu 4 jaar sinds mei. ik heb 3 dressuurproefjes op hem gereden. de eerste keer ging het losrijden van geen meter, hij vloog met zijn kop in de lucht overal. maar zodra hij in de ring was en aanleuning had ging het super we hadden toen 157 punten best goed voor een eerste proef en dat terwijl je paard nog nooit buiten op wedstrijd was geweest. de tweede en derde proef waren op dezelfde dag en die gingen ook super. 165 en 167 punten had ik toen, en een derde prijs van de 22 deelnemers. dus was wel gaaf volgend jaar wil ik springwedstrijdjes gaan doen als het lukt. want mijn hoefsmid (waarvan we hem net voor zijn neus hebbe gekocht, want hij wilde hem hebben voor zijn zoon) die zit te zeuren dat ik moet gaan springen mijn volgende wedstrijd zijn de kampiopenschappen van zeeland, haha niet dat dat lukt, maar het is maar voor hem om te leren in enge omgevingen. nouja en dat was het wel hier wat foto's : mijn tweede lievelingspaard is Ulke. hij is er een van Jacob x Povanka. ofzoiets nou hij is dus een fries. en mijn vader rijd er op. hij is net 5 geworden. en we hebbe hem vanaf zijn eerste levensjaar. toen hij 3 was heb ik hem ingereden. en later is mijn pa erop gaan rijden. we hebben het bij hem heel rustig gedaan, want we waren bang voor beschadigingen aan zijn benen, wat we dus ook bij onze andere fries hebben (kom ik later nog wel op terug) mijn vader rijdt er in 1 jaar tijd nu in de M1 mee, en Ulke was vroig jaar tweede met het best gaand fries rijpaard van nederland. dit jaar gaat hij weer mee doen, voor de laatste keer, en dan hopen we op een eerste plek, want hij was vorige keer 2e omdat hij te jeugdig was, maar nu is hij al volwassener Ulke is nog steeds een hengst. ehm tsja. 't is gewoon een prachtbeesje hier wat foto's: en tsja nu heb ik nog 2 paardjes over waar ik van hou, eigenlijk 3 maar het is nogal wat om er vanalles over te vertellen dus ik hou het kort: Zorro, afstammeling van Naen. een soort oom dus van Ulke, onze fries van 13 jaar oud ofzo, heeft Z2 gelopen. mijn pa heeft hem ingereden helemaal alleen zonder hulp of wat. Jupiter, mijn tweede pony. afstammeling van focus. jupiter is een E pony en heeft M1 gelopen in dressuur en L springen en L cross. hij heeft nu een superlief nieuw baasje sinds vorig jaar. en als allerlaatste, mijn allereerste pony. Yvonne.. heb ik B mee gereden in de dressuur. op haar heb ik leren rijden. 15 jaar is ze geworden. ze heeft nog een veulen gekregen die met een ander meisje zeeuws reserve kampioen is geworden in het springen. staat ook op de foto rust zacht lieverd foto: Laatst gewijzigd op 04-07-2003 om 13:36. |
31-08-2003, 15:01 | |
Mijn allerliefste paard blijft nog altijd Dancer.
Eerst kende ik haar nog niet eens. Ze stond bij mij op de manege en ik had haar wel eens in de lessen zien lopen, maar ik reed zelf pony en was ook nog niet echt bezig met die grote paarden. Vlak voordat de zomervakantie afgelopen was in 2000 kreeg ik haar als verzorgpaard. Omdat ik toen zelf ook een een zware tijd meemaakte (lees zwaar depressief en verandering van school en met 1 klap vriendloos) zocht ik vooral mijn troost bij Danni. Aan het begin was ik nog niet zo erg aan haar gehecht, pas na een half jaar kon je echt zeggen, dat we een dikke band met elkaar hadden, waar niemand doorheen kon. Dancer was geen mooi paard, maar wel een lief paard. Ze was af en toe wat wild en speels, maar bij mij heeft ze nooit echt iets gedaan. Ik kon lekker bij haar in de stal komen zitten huilen en dan duwde ze haar hoofd tegen me aan als een troost. Ik kon van niemand houden en liet niemand tevriend met me raken, behalve Dancer. Alleen Dancer was van mij. Ik zag haar als een soort moeder van mij. Ze beschermde me zelfs ook echt. Als er een gemeen paard langskwam, legde ze haar oren in haar nek als ik bij haar stond, zo van: Je blijft van haar af! En als iemand anders er dan bij stond en ik weg was, dan deed ze niks. Dancer was geen paard, dat je los naast je kon zetten, want dan liep ze gewoon weg, maar bij mij bleef ze staan. Ik was echt dol op haar! Ik reed ook wedstrijdjes met haar, maar omdat ze gewoon nog nooit ervaring had opgedaan (en ik nog niet zo'n goede ruiter was) eindigden we nooit echt hoog, maar we groeiden wel naar boven! Dancer was doodsbang als ze alleen in de bak was, dus schoot er wel eens vandoor tijdens een proefje, maar dat vond ik nooit erg, ze deed haar best tenminste. Op een gegeven moment moest ik ook met haar voorop rijden, maar ik voelde me helemaal niet goed en wist, dat Dancer nogal van racen hield, dus durfde eigenlijk niet echt en toen was het echt net alsof ze tegen mij zei van: "Rustig vertrouw me maar, het komt wel goed!" en ze heeft niks gedaan. Ze liep juist ontspannen aan het teugeltje. Het was echt een mooi wonder. In de zomer van 2001 werd ik opgenomen vanwege crisis. Ik had niet eens afscheid van Dancer kunnen nemen en dat gaf me echt zo'n schuldgevoel, omdat ik dan maar opeens niet meer bij haar op kwam dagen. Na drie-en-halve week mocht ik met ontslag en nog geen twee weken daarna is Dancer overleden aan een hartstilstand. Die dag zal ik ook nooit meer vergeten...Dancertje blijft mijn schatje... Nu verzorg ik Eclair en Petra, hiervoor heb ik nog Mykado en Liberty verzorgt. Liberty was een domme tinker, maar wel een lieverd, alleen gewoon niet zo snugger, daar kon ze verder ook niks aan doen, haha En Mykado was een KWPN merrie met enorm speels gedrag. Het waren twee lieverds en ze zijn ook beide op een goeie manier bij me weggegaan Nu heb ik dus Petra (KWPN-tuigermerrie) en Eclair (KWPNmerrie) Petra is een mooi gespierde lichtvos met mooie aftekeningen en nog lekker jong. Elke minuut dat ik op haar rug zit, zit ik gewoon echt te genieten. Zo lekker speels is ze ook En af en toe keihard door de bak heen scheuren vindt ze geweldig. Zo geweldig dat het moeilijk is de stop te vinden bij haar, haha Eclair is juist een rustig paardje. Een leuk schimmeltje met een enorm hoog knuffelgehalte. Ze heeft alleen jammer genoeg regelmatig last van haar rug. We dachten eerst dat het aan het zadel lag, dus hebben we speciaal daarvoor een zadel op maat laten maken. Alleen ze blijft haar rug wegtrekken en nahjah, zielig allemaal. Maar ze blijft lief!
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
06-09-2003, 16:06 | |
Mijn lievelingspaard der lievelingspaarden is MILAN mijn 9 jarige ruin die ik al weer 3 jaar heb!!
Hij is een afstammeling van Hinault. Ik rij Z springen met hem en hij is heeeeeeeeel ondeugend en lief!! Ik lig elke dag letterlijk dubbel om hem want hij is heel grappig!! Als je hem losgooit in de bak en je schreeuwt jeeujjeeuj dan istie helemaal blij en gaatie heel erg bokken en als je heel zielig tegen hem praat (van : ooo wat is milan ZIELIG!) dan gaatie bij je staan met de kop tegen je aan. Verder houdt milan van achter de hond aanvangen en in je kont bijten als je de hoeven uitkrabt. Hij is doodsbenauwd voor vliegenspray (= allemaal aanstellen hoor) en hij wil alleen de trailer in als ik hem erin zet Hij is echt mijn liefste skatje, fotos volgen !! want hij is heeeeel mooi!!!! |
Advertentie |
|
08-09-2003, 15:21 | |
Tja, dis mijn lievie. Ik kan er hele verhalen over vertellen, maar dar heb ik niet zo veel zin aan Maar wij zijn heel veelzijdig samen Engels en western, dressuur, springen, buitenritten, gewoon een stuk wandelen, tis net een hondje namelijk. En ze luistert heel goed... naar mij Als ik op gewone toon zeg, zullen we een stukje gaan draven, dan herkent ze het al, hoef ik niets meer te doen, het leuke is als er dan iemand anders op zit (he Morgan?) Tis echt een makkelijk paardje, je kan haar gewoon los neerzetten en als je zegt: "Blijf" Dan doet ze dat ook nog. Dan kun je gewoon weg lopen, en als je terug komt staat ze nog precies hetzelfde Wat is het toch ook een sukkel
__________________
Your kisses lift me higher Like the sweet song of a choir You light my morning sky With burning love
|
24-09-2003, 15:05 | ||
Citaat:
Waarom? Het is een merrie (meisje dus)
__________________
Your kisses lift me higher Like the sweet song of a choir You light my morning sky With burning love
|
30-09-2003, 11:47 | |
Nou, dan zal ik ook maar wat vertellen over mijn lievelingspaarden of eigelijk pony's...
De eerste is een New Forest merrie met de naam Joyce... ik leerde haar 4,5 jaar geleden kennen... ik rij op een manege en die handelt ook in pony's en zij was dus zo'n handelspony... meteen het moment dat ik haar zag, vond ik haar fantastisch... het klikte ook meteen... toen ik de eerste keer haar stal binnenkwam, snuffelde ze helemaal aan m'n hoofd en gaf me een 'kusje'... ik ben toen gaan vragen ofdat ik haar mocht verzorgen en het mocht... ik heb haar ongeveer een jaar lang 2x in de week verzorgd en onze band werd steeds sterker... maar het was natuurlijk nog steeds een handelspony en toen op een gegeven moment kwam ze dus weer in de verkoop... ik ben toen natuurlijk aan mijn ouders gaan vragen of ze haar wilden kopen, maar op dat moment ging het heel slecht met mijn school en wilden ze dat dus niet... ze werd dus verkocht... aan een meisje wat ik kende... in het begin vond ik het heel erg... ik heb echt nachten liggen huilen... maar nu 2 jaar later zie ik wat voor goed team Joyce en dat meisje wat haar heeft gekocht, zijn geworden... ze vullen elkaar echt aan en ik ben blij dat 'mijn' ponytje daar terecht is gekomen... ik mag ook altijd naar haar toe enzo van dat meisje... De tweede heet Shandy... haar leerde ik 3 jaar geleden kennen... het was een nieuwe manegepony en ze was nogal vijandig tegen iedereen... als je haar stal in wou lopen, bokte ze je eruit en ze beet heel erg... ze zat ook helemaal onder de littekens... maar toch had ze wat wat mij heel erg aantrok... op een gegeven moment ben ik toen maar gaan vragen ofdat ik op haar mocht rijden, maar er reed toen al een meisje op... toen er een andere nieuwe pony kwam, ging zij daarop rijden en kon ik eindelijk op Shandy... na die keer was ik meteen verkocht... ze rijd zoooooo lekker... toen ben ik ook begonnen met haar laten wennen aan dat mensen haar stal in lopen en dat ze dan niet mag bokken... na een jaartje ongeveer had ik haar vertrouwen gewonnen en werd ze liever... bij niemand tilde ze haar hoefjes op, maar ik kreeg haar uiteindelijk zover dat ze het deed en meer van dat soort dingen... met rijden ging het ook steeds beter... ik leerde haar dingen zoals vanuit stap in galop aanspringen en leerde ze mij steeds beter rijden... overal waar zij was, was ik ook... in de zomer was ik altijd elke dag bij haar... beetje poetsen, rijden en vooral heel veel knuffelen... ze werd ook steeds minder schuw... en toen kwam er een klein meisje wat ook helemaal gek werd van Shandy... uiteindelijk heeft haar opa Shandy voor haar gekocht... ik weet dat het zoveel beter is voor haar nu ze geen manegepony meer is, maar ik mis haar zoooo Nu rij ik op verschillende pony's maar bij geen enkele heb ik het gevoel zoals ik dat bij Shandy had... |
Advertentie |
|
Topictools | Zoek in deze topic |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
ER IS ZOVEEL MEER - Googlen met Robbert van den Broeke Char Margolis | 8 | 29-12-2005 23:18 |