ik heb dit persoonlijk dus erg sterk, na wat gezeik vorig jaar op mijn oude school, ben ik dus naar standaard havo gegaan.
alles ok, wat vrienden enzo gemaakt.
maar, ik heb niet de behoefte om er volgend jaar weer te zitten.
dit heb ik al heel lang, ik ben niet echt iemand die lang ergens bljft hangen, ik ben altijd op zoek naar iets "nieuws", een uitdaging, of.... iets wat ik niet weet wat het is.
ik heb nergens echt het gevoel gehad dat ik er thuishoor, tja, defensie, maar dat gaf me wat ik zocht, uitdagingen, veranderingen, maar toch te vast, naar verloop van tijd zijn de veranderingen standaard en de sleur weer, zij het in mindere mate, aanwezig.
Iedereen die ik ken van mijn mavo tijd (zijn er neit zoveel meer, maar ok
) beginnen het te hebben over vaste relaties...eigen huisje, settlen.... welliswaar over een tijdje, maar toch////
ik zie het mezelf gewoon (nog) niet doen.
als ik dit dan aangeef doen ze wat lacherig in de trend van "marnix, de eeuwige adolescent".
maar zoals ik al zei: zo is het bij mij nooit geweest, en zal het waarschijnlijk ook neit gauw doen.
Ís het ook zo vreemd dat ik zo "uit de maat loop"?
kantoorbaan?
niks voor mij
productie?
idem
en zo kan ik nog wel doorgaan, de huidige samenleving is me gewoon te "tam", het gevoel bekruipt me dat ik er nóóit mijn volle potentieel kan gebruiken.