late-avond-kronkels

[Dattitude]

“Als vergane bladeren, zo ook zijn dromen”

Dromen zijn verwerpelijk, zegt men. Je kunt je dromen waarmaken, waarna zij verdwijnen en een mens gedesillusioneerd achter zal blijven. Leeg en stil. De dromen zijn weg.
En tegelijkertijd is het alsof dromen niet meer mag. Dromen zijn veranderd in wensen, wensen zijn veranderd in lusten.
Kijk naar de gedachtegang van een kind. Een kind, zo puur, mooi, als jonge engelen op aarde, durft nog te dromen. Droomt van een prins op een wit paard, terwijl ze de liefde nog niet eens kan benoemen. In haar belevingswereld is een wit laken een schitterende, met diamanten bezette, prinsessenjurk en de kruiwagen waarin ze door de buurjongen wordt rondgereden, een gouden koets met vier schitterende witte paarden ervoor.
Maar, naarmate ze ouder wordt, groeit ze op in een maatschappij van cijfers, nummers. Het witte laken doet ze nu om haar bed, en de gouden koets verandert in een doodgewone, vieze kruiwagen, waarvan ze wil dat hij uit haar zicht wordt gehaald. De droom is weg.
Ze stelt zichzelf doelen in haar leven, dingen die ze wil bereiken, en benoemt ze als dromen. Zover brengt de nuchterheid van de maatschappij haar. Ze raakt haar gift om te kunnen dromen kwijt, en daarbij haar engelachtige onschuld. De droom binnenin haar sterft uit.
Ze kijkt niet meer om zich heen. Ze ziet niet meer de opkomende blaadjes, aan het begin van de lente. Ze ruikt niet meer de frisse lucht van de aarde, als ze net een douche gehad heeft. Ze hoort niet meer het geluid van de nooit stille stad, als de innerlijke muziek die alle mensen samen gecreëerd hebben.
Ze wordt gevormd, en verliest daarbij het allerlaatste onschuld dat ze ooit in zich had. Ze denkt dat ze iets wordt, dat ze haar dromen achterna gaat. Maar ze zal zich nooit weer hullen in dat witte laken dat ooit een schitterende jurk was. Nooit weer zal ze zich rond laten rijden in een gouden koets, die ooit een kruiwagen was. En nooit weer, zal ze dromen van die ultieme prins op het witte paard.
De wereld is immers veranderd, en heeft daarbij zijn dromen niet ongemoeid gelaten …