'Kort' liefdesverdriet

[Rerisen Phoenix]

Dus, het is uit gegaan - wat meer door mij gestart dan door haar.

Mijn problemen met haar: weinig nadenken
Haar probleem met mij: teveel nadenken
Voor mensen die een oud topic hierover kenden: al die dingen die jullie zo slecht aan mij vonden, vond zij niet, dus je hoeft er niet weer over te beginnen.

Om te beginnen het gebruikelijke:
Ik wacht vrijdag thuis op haar, ik vertel wat me dwars zit en dat ik daarvoor eigenlijk naar andere meisjes zou willen gaan kijken. Zij vertelt mij wat problemen met haar, we weten eigenlijk meteen dat dit einde relatie is, en na 2 uur praten we over wat details en zelfs terminologie. "Vriendschappelijk uit elkaar gegaan, zij deed 'te simpel' voor mij, ik deed 'te moeilijk' voor haar", dat hadden we echt zo geformuleerd. Half uurtje later ga ik weg en dan natuurlijk dat enorm slecht voelen.

Belangrijk op te merken is dat we op dat moment nog van elkaar hielden, maar dit probleem is de laatste maanden snel aan het opkomen en we wilden allebei geen concessies maken en zagen dit allebei alleen maar erger worden.

Vantevoren had ik al bijna alles bedacht wat ik zou verliezen hiermee, maar er kwamen nog een paar extra boven, hoop denken, ook ziek voelen, ouders bellen, hoop denken. Slecht nacht gehad ook... maar dan.

Het ongebruikelijke:
De dag erna voel ik me al best goed en ik vermoedde dat ik vrij snel volledig hersteld zal zijn. De dag erna gebeurt het ook en ik zou mezelf nu al bijna hersteld noemen. Geef het een paar dagen en ik ben helemaal hersteld.

Nog met een nicht erover gepraat, zij had het laatst ook. Bij haar ging het vrij snel weer aan omdat ze steeds meer dingen bedachten die ze misten, ik daarentegen had die allemaal al bedacht voordat ik ermee begon en er komen alleen dingen in me op waarom ik blij ben dat het uit is. Kleine dingetjes of frustraties die ik om een of andere reden voorheen niet zag.


Nu een viertal vragen:
1) Hoe lang 'hoort' kort liefdesverdriet te duren?*
2) Wat zijn de symptomen van liefdesverdriet voorbij de eerste dag?*
3) Wat denken mensen van iemand waarbij het liefdesverdriet heel snel overgaat?
4) Waarom gaat het zo snel over bij mij?

*De reden achter het stellen van deze vragen is puur en simpel omdat ik mijn omgeving de indruk wil geven dat ik het nog heb wanneer ik het niet meer heb zodat ik niet als freak gezien wordt, mijn nu ex-vriendin weet wel dat ik zo werk en in ieder geval rationeel accepteert ze het.


PS. Gelieve hier geen 'flame the phoenix' topic van te maken, liefdesverdriet gaat misschien snel over maar ik ben beslist niet gevoelloos. Verder, als je reageert neem dan aan dat wat ik zeg voorzover ik het weet waar is, en denk niet dat ik probeer te verbergen wat voor slecht persoon ik wel niet ben.

Rerisen Phoenix schreef:

Dus, het is uit gegaan - wat meer door mij gestart dan door haar.

Mijn problemen met haar: weinig nadenken
Haar probleem met mij: teveel nadenken
Voor mensen die een oud topic hierover kenden: al die dingen die jullie zo slecht aan mij vonden, vond zij niet, dus je hoeft er niet weer over te beginnen.

Om te beginnen het gebruikelijke:
Ik wacht vrijdag thuis op haar, ik vertel wat me dwars zit en dat ik daarvoor eigenlijk naar andere meisjes zou willen gaan kijken. Zij vertelt mij wat problemen met haar, we weten eigenlijk meteen dat dit einde relatie is, en na 2 uur praten we over wat details en zelfs terminologie. "Vriendschappelijk uit elkaar gegaan, zij deed 'te simpel' voor mij, ik deed 'te moeilijk' voor haar", dat hadden we echt zo geformuleerd. Half uurtje later ga ik weg en dan natuurlijk dat enorm slecht voelen.

Belangrijk op te merken is dat we op dat moment nog van elkaar hielden, maar dit probleem is de laatste maanden snel aan het opkomen en we wilden allebei geen concessies maken en zagen dit allebei alleen maar erger worden.

Vantevoren had ik al bijna alles bedacht wat ik zou verliezen hiermee, maar er kwamen nog een paar extra boven, hoop denken, ook ziek voelen, ouders bellen, hoop denken. Slecht nacht gehad ook... maar dan.

Het ongebruikelijke:
De dag erna voel ik me al best goed en ik vermoedde dat ik vrij snel volledig hersteld zal zijn. De dag erna gebeurt het ook en ik zou mezelf nu al bijna hersteld noemen. Geef het een paar dagen en ik ben helemaal hersteld.

Nog met een nicht erover gepraat, zij had het laatst ook. Bij haar ging het vrij snel weer aan omdat ze steeds meer dingen bedachten die ze misten, ik daarentegen had die allemaal al bedacht voordat ik ermee begon en er komen alleen dingen in me op waarom ik blij ben dat het uit is. Kleine dingetjes of frustraties die ik om een of andere reden voorheen niet zag.


Nu een viertal vragen:
1) Hoe lang 'hoort' kort liefdesverdriet te duren?*
2) Wat zijn de symptomen van liefdesverdriet voorbij de eerste dag?*
3) Wat denken mensen van iemand waarbij het liefdesverdriet heel snel overgaat?
4) Waarom gaat het zo snel over bij mij?
- a. Ligt aan zeer rationeel ingestelde persoonlijkheid (ik kan me de laatste keer dat emotie overhand had niet herinneren).
- b. Ligt aan syndroom van Asperger.
- c. Anders...

*De reden achter het stellen van deze vragen is puur en simpel omdat ik mijn omgeving de indruk wil geven dat ik het nog heb wanneer ik het niet meer heb zodat ik niet als freak gezien wordt, mijn nu ex-vriendin weet wel dat ik zo werk en in ieder geval rationeel accepteert ze het.


PS. Gelieve hier geen 'flame the phoenix' topic van te maken, liefdesverdriet gaat misschien snel over maar ik ben beslist niet gevoelloos. Verder, als je reageert neem dan aan dat wat ik zeg voorzover ik het weet waar is, en denk niet dat ik probeer te verbergen wat voor slecht persoon ik wel niet ben.

Hoe heftiger de relatie en hoe dieper je er in zat, hoe langer liefdesverdriet duurt. 't Is bij mij en m'n ex nu een half jaar uit en hoewel er geen sprake meer is van verdriet, zijn de gevoelens voor elkaar nog steeds niet weg. Denk dat dat ook wel even zal duren, zo het ooit gebeurt. Het is voor de meeste mensen gewoon heel moeilijk te wennen aan een nieuwe situatie. Je stelt je er op in dat je een toekomst met iemand hebt, en als dat opeens wegvalt, zit je in een gat.

Maar gezien het feit dat jij heel rationeel bent en al lang beredeneerd hebt wat je kwijt zult raken maar ook waarom je dat beter acht, lijkt het me logisch dat je er niet te lang mee zult zitten. Daarbij komt dat je een man bent, en gemiddeld genomen zijn die sowieso beter in dingen van zich af zetten dan vrouwen.

Symptomen, eh. Veel aan iemand denken, je kut voelen, je afvragen hoe het beter had kunnen gaan, of je niet wat anders had moeten doen, of je ooit nog zo'n leuk iemand weer zult vinden, etc.

[drukknoopje]

Wat er denk ik ook een beetje mee te maken heeft, is dat jij het uit hebt gemaakt. Je hebt er dus al lang over nagedacht, en bent al begonnen met afscheid nemen. Je rouwproces is al gestart, om het zo maar te zeggen. Dus ook logisch dat je er sneller overheen bent.

[Pluis]

*verhaal*

Nu een viertal vragen:
1) Hoe lang 'hoort' kort liefdesverdriet te duren?* Er zijn geen regels over hoe lang liefdesverdriet duurt. Zoals morgan al zei, hoe dieper het zit, hoe meer last je er van hebt. Je hebt er van te voren goed over nagedacht, en dat maakt het al een stukje makkelijker om het echte verdriet van je af te zetten.
2) Wat zijn de symptomen van liefdesverdriet voorbij de eerste dag?* Tja, als het ergste voorbij is ziet je omgeving eigenlijk weinig aan je. Als het heel diep zat of als het een lange relatie was kan je een tijdje somber zijn (de een een week, de ander 2 maand, dat verschilt per persoon) en weer anderen storten zich helemaal op andere dingen (of andere vrouwen) om er maar niet aan te hoeven denken.
3) Wat denken mensen van iemand waarbij het liefdesverdriet heel snel overgaat? Tja, het meest voor de hand liggende is dat mensen denken dat het niet zo diep zat, of dat je al een tijdje niet meer gek op haar was. Ik zou me eerlijk gezegd niet zo'n zorgen maken over wat anderen denken over hoe snel ik herstel van liefdesverdriet. Iedereen gaat anders om met zijn liefdesverdriet en als jij je nu prima voelt zonder haar dan mag dat best en heb je in ieder geval de goede beslissing gemaakt.
4) Waarom gaat het zo snel over bij mij? Ik weet niet of iemand met het syndroom van asperger zijn emoties anders/heftiger/minder beleeft, dus daar kan ik geen uitspraak over doen. Ik heb geen asperger en ik ben de ene keer ook veel sneller over mijn liefdesverdriet heen dan de andere keer, waarbij het eigenlijk voornamelijk draait om het accepteren dat het zo is (ik ben meestal niet degene die het uitmaakt, die keer dat ik het wel uitmaakte was ik er ook binnen een dag wel overheen, omdat ik het van te voren al kon verwerken)

*De reden achter het stellen van deze vragen is puur en simpel omdat ik mijn omgeving de indruk wil geven dat ik het nog heb wanneer ik het niet meer heb zodat ik niet als freak gezien wordt, mijn nu ex-vriendin weet wel dat ik zo werk en in ieder geval rationeel accepteert ze het.

samengevat zou ik me dus geen zorgen maken over waarom het bij jou zo kort duurt of wat anderen erover denken. Iedereen verwerkt liefdesverdriet op zijn eigen manier, en ik denk ook niet dat anderen snel een negatief oordeel over je zullen vellen. (tenzij je natuurlijk binnen een week een nieuwe vriendin hebt, dan hebben sommige mensen de neiging om te speculeren over mogelijk vreemdgaan, maar dat lijkt me hier niet aan de orde)

[WolterB]

1) Hoe lang 'hoort' kort liefdesverdriet te duren?*
Is geen tijdsbestek voor zoals hierboven ook al gezegd wordt. Voor de ene relatie heb je meer tijd nodig om te verwerken dat het uit is dan de ander en het kan ook zo zijn dat je er maanden over doet wanneer er nooit wat geweest is, maar enkel een afwijzing.
Ligt er denk ik aan in hoeverre je voor jezelf al de relatie aan het verwerken bent, de mogelijkheid projecteert dat het uit zou kunnen gaan, etc.

2) Wat zijn de symptomen van liefdesverdriet voorbij de eerste dag?*
Niet willen nadenken, willen praten met je omgeving maar toch weer niet. Contact met mensen die vragen gaan stellen vermijden of juist totaal de andere kant op, uitgaan en er op die manier niet aan denken. Ligt aan je karakter en er is geen echte manier voor. Het kan alle kanten opgaan en het is maar net wat voor jou op dat moment de beste verwerkingsmetohde is.

3) Wat denken mensen van iemand waarbij het liefdesverdriet heel snel overgaat?
Kan gebeuren, heb het meegemaakt. Ligt aan de factoren van punt 1 en 2 in mijn geval.

4) Waarom gaat het zo snel over bij mij?
zie 1, 2 en 3

[Rerisen Phoenix]

Dus als ik zeg dat ik er al wat over na had gedacht en eigenlijk degene was die het uitmaakte dan zullen mensen al wat minder raar naar me kijken over dat ik zo snel herstel.

[Pluis]

Rerisen Phoenix schreef:

Dus als ik zeg dat ik er al wat over na had gedacht en eigenlijk degene was die het uitmaakte dan zullen mensen al wat minder raar naar me kijken over dat ik zo snel herstel.

precies.

[remy476]

och over dat weer aanmaken....

ik heb dat ook een keer gedaan. Ik miste ook vanalles (lees: een meisje om samen dingen mee te doen). De leuke herinnerringen, maar uiteindelijk is t toch niet goed gegaan. Als je je eenmaal ergert aan vanalles gaat het (in 99% van de gevallen) toch weer fout.

edit: voor de rest wat men hier zegt

[Fosca]

Ik vind het totaal niet vreemd als iemand weinig liefdesverdriet heeft nadat hij of zij gedumpt is, en al helemaal niet wanneer de relatie in overleg uit is gegaan. Hoogstens zou ik bedenken dat de relatie op het eind waarschijnlijk weinig heeft voorgesteld.

Maar om even concreet antwoord te geven:
Hoelang dat verdriet duurt is moeilijk te zeggen, bij mij duurde het bijna een jaar en de relatie was maar twee weken. Het maakt uit in welk stadium (houden van of verliefdheid) je zat, of je die persoon nog ziet, wat voor persoon jij zelf bent, in wat voor fase van je leven je zit enzovoort enzovoort.
De symptonen van mijn liefdesverdriet waren: heel veel huilen, slecht slapen, stalkgedrag vertonen (op internet hoor, en hij heeft het niet gemerkt ), slecht humeur, weinig zin in dingen en een beetje teneergeslagen. Afgezien van dat laatste hebben geen van mijn vrienden hier iets van gemerkt, hooguit mijn ouders.

[Inanis]

de keren dat ik verliefd was op een meisje maar het toch eigenlijk niet aandurfde, er een bevredigende toekomst in zag of uberhaupt kans zag op een relatie (tis vaak een mixje van) kreeg ik altijd eerst spijt, werd onzeker over mezelf.. en uiteindelijk (hoe ouder ik word des te makkelijker t is) ging ik overwegingen maken en relativeren.

de slechte kanten aankaarten en goede punten middels rationaliteit neutraliseren.
nja k heb t id dat je ongeveer hetzelfde doet. voor mij werkt het.. en jawel.. mensen hebben commentaar en snappen me vaak niet. vragen komen bij hen op als 'is hij zo gevoelloos' of 'verbergt hij zijn gevoelens gewoon' en 'waarom gaat hij niet gewoon op die meid af, ze laat toch zien dat ze ook in hem geinteresseerd is'

en weetje, tis simpel.. zo begint het, maar ze zien steeds meer van dit soort dingen bij je en gaan juist waarderen dat je zo je eigen willetje hebt.
t mooiste compliment dat ik ooit gehoord heb was: 'je bent zo jezelf en doet je eigen ding'
(btw niet omdat ik erin geloof, ik zie geen enkele manier waarop iemand niet zichzelf zou kunnen zijn weetje..)
zelfs mensen die zich veel op verschillende manieren voordoen zijn zichzelf (zo zitten ze gewoon in elkaar)

maarja dus k denk dat t een kwestie is van afwachten en gewoon helder, rustig en met een positieve insteek te praten over waarom je doet wat je doet en je je instelt zoals je je instelt. (niet te ver doordraven in alles te vertellen wat je denkt btw, zover ik t ervaar proberen luitjes dan negatieve punten te zoeken en hun beeld op je te projecteren of het wordt ze teveel info)
en dan komen de dagen vanzelf waarop mensen niet langer het nut zien van je te becommentariseren maar juist in je waarde te laten en met begrip en respect te behandelen.

en nee ik heb zelf niet echt een relatie gehad, maarja k hoop dat je er iets aan hebt.

Blijkbaar zat het toch niet zo diep hè. Ik zou me er maar niet zo druk over maken. En spiegel je je niet zo aan anderen. Blijkbaar ben je nogal een bijzonder geval.

[Rerisen Phoenix]

Ten eerste, neem van me aan dat deze reactie geen sarcasme bevat, geen flames en al dat soort ongein. Ik zeg iets puur om die informatie te geven, ik vraag iets puur omdat ik informatie wil hebben.

MargotTenenbaum schreef:

Blijkbaar zat het toch niet zo diep hè. Ik zou me er maar niet zo druk over maken. En spiegel je je niet zo aan anderen. Blijkbaar ben je nogal een bijzonder geval.

Voor deze conclusies ben ik dus bang.

Naast dat het op zich beledigend aan voelt.
Ik dénk dat het niet klopt, ik voelde best wel wat voor haar, en op het einde kon ze me nog steeds erg goed laten voelen met slechts aanwezigheid. De beslissing het 'uit te maken' was ook puur rationeel ingegeven, emotioneel wilde ik het niet.

Kan je uitleggen hoe je kan vaststellen hoe diep het was.

Even een vraagje: Waarom wil je zo graag weten waarom je er zo snel overheen bent, en waarom moet je van anderen (en dan niet je vrienden, maar mensen op een forum..) horen hoe diepgaand jouw relatie was? Volgensmij ben je zelf de beste die kan beslissen hoe diepgaand jouw relatie was.

En omdat ik braaf ben beantwoord ik de vraagjes ook wel even.

1) Ligt eraan hoe veel je voor iemand voelde, de reden waarom het uit is, wie het uitgemaakt heeft. Kan gaan van 'n dag tot heellang.
2) Niet vrolijk zijn en iets missen, maar dat heb je op de eerste dag ook.
3) Wat de de rest van de wereld vindt weet ik niet. Ik denk alleen dat ze toch zullen denken dat de relatie niet zo erg diepgaand en speciaal was.
4) ik ken je niet, ken je relatie niet, weet alleen dat je nogal een lage dunk had van je vriendin's intelligentie, dus misschien vond je dr al een poos niet leuk meer? Anders ga je niet zagen over "hoe om te gaan met ongelijkheid". In elke relatie heb je wel iemand die op het ene gebied meer weet dan de ander..

[Inanis]

Rerisen Phoenix schreef:

Ten eerste, neem van me aan dat deze reactie geen sarcasme bevat, geen flames en al dat soort ongein. Ik zeg iets puur om die informatie te geven, ik vraag iets puur omdat ik informatie wil hebben.


Voor deze conclusies ben ik dus bang.

Naast dat het op zich beledigend aan voelt.
Ik dénk dat het niet klopt, ik voelde best wel wat voor haar, en op het einde kon ze me nog steeds erg goed laten voelen met slechts aanwezigheid. De beslissing het 'uit te maken' was ook puur rationeel ingegeven, emotioneel wilde ik het niet.

Kan je uitleggen hoe je kan vaststellen hoe diep het was.

op dit forum wordt bijna constant beledigd.. daar bouw je resistentie voor op.
dat praat het niet goed, true.. maarja er is blijkbaar niets aan te doen.

[Rerisen Phoenix]

Inanis schreef:

op dit forum wordt bijna constant beledigd.. daar bouw je resistentie voor op.
dat praat het niet goed, true.. maarja er is blijkbaar niets aan te doen.

Daar gaat het deze keer niet om.

Ik zeg dat het beledigend aan voelt om hem wat informatie te geven, deze informatie (dat het beledigend is) kan hem helpen met mij helpen te bepalen hoe diep het was.

Rerisen Phoenix schreef:

Ten eerste, neem van me aan dat deze reactie geen sarcasme bevat, geen flames en al dat soort ongein. Ik zeg iets puur om die informatie te geven, ik vraag iets puur omdat ik informatie wil hebben.


Voor deze conclusies ben ik dus bang.

Naast dat het op zich beledigend aan voelt.
Ik dénk dat het niet klopt, ik voelde best wel wat voor haar, en op het einde kon ze me nog steeds erg goed laten voelen met slechts aanwezigheid. De beslissing het 'uit te maken' was ook puur rationeel ingegeven, emotioneel wilde ik het niet.

Kan je uitleggen hoe je kan vaststellen hoe diep het was.

Natuurlijk niet, ik kan niets vaststellen. Uit je vorige topic bleek al dat het je niet zo lekker zat. En zoals ik al schreef, jij hebt blijkbaar een andere manier van met mensen omgaan dan andere mensen. Wellicht is je hoofd hierover breken makkelijker dan treuren omdat het uit is met je vriendin.

[Inanis]

MargotTenenbaum schreef:

Natuurlijk niet, ik kan niets vaststellen. Uit je vorige topic bleek al dat het je niet zo lekker zat. En zoals ik al schreef, jij hebt blijkbaar een andere manier van met mensen omgaan dan andere mensen. Wellicht is je hoofd hierover breken makkelijker dan treuren omdat het uit is met je vriendin.

mwah ik herken me wel veel in hem en zie m niet als een bijzonder (apart) soort mens.

Las ik in het vorige topic niet dat jullie allebei licht autistisch zijn?

[vosje16]

Waarom trek je je het zo erg aan wat anderen van je denken? Who cares of je liefdesverdriet snel over gaat of niet. Ik neem aan dat je je tegen niemand hierover moet verantwoorden?

Ik had een relatie van 2 jaar met mijn ex. Ik heb het uitgemaakt omdat ik zijn gedrag echt niet meer aankon, hoewel ik nog steeds smoorverliefd op hem was. Een week later begon ik een relatie met mijn huidige vriend op wie ik ok al een tijdje verliefd was. Na twee weken ongeveer was het liefdesverdriet voor mijn ex over. Niemand die mij iets gevraagd heeft of mij raar bekeken heeft omdat ik na een week een relatie met iemand anders begon...

Conclusie: Trek het je niet aan.

[Inanis]

MargotTenenbaum schreef:

Las ik in het vorige topic niet dat jullie allebei licht autistisch zijn?

ik ben nog nooit gediagnoseerd..

anyways, niets vreemds aan lichte autisten..
waar je je zorgen om moet maken zijn gekken, sociopaten, psychopaten en extreme neuroten.

Inanis schreef:

ik ben nog nooit gediagnoseerd..

anyways, niets vreemds aan lichte autisten..
waar je je zorgen om moet maken zijn gekken, sociopaten, psychopaten en extreme neuroten.

het was gewoon een opmerking die best veel kan verklaren mbt het onderwerp van dit topic. het was niet als belediging bedoeld.

[Rerisen Phoenix]

@ Inanis: Met jullie bedoelde hij mij en mijn voormalige vriendin.

MargotTenenbaum schreef:

Natuurlijk niet, ik kan niets vaststellen. Uit je vorige topic bleek al dat het je niet zo lekker zat. En zoals ik al schreef, jij hebt blijkbaar een andere manier van met mensen omgaan dan andere mensen. Wellicht is je hoofd hierover breken makkelijker dan treuren omdat het uit is met je vriendin.

Heh, dat kan goed, of kon.

Ik voel me nu zelfs beter dan 4 dagen voor het uitmaken. Ik ga het denk ik niet durven zeggen maar van mijn kant gezien was er denk ik meer mis dan ik eerder dacht.

[Inanis]

*blue angel* schreef:

het was gewoon een opmerking die best veel kan verklaren mbt het onderwerp van dit topic. het was niet als belediging bedoeld.

uhu, en belediging.. tsja. hij zegt t ook niet om een lieverd te zijn.

Inanis schreef:

uhu, en belediging.. tsja. hij zegt t ook niet om een lieverd te zijn.

het was een hele neutrale vraag, lijkt me zo

[Volk]

Het was ook je eerste vriendinnetje. (had ik ergens anders op het forum gelezen) Waarschijnlijk was je gewend aan haar en denk je natuurlijk dat het heel speciaal en diep is wat het is. Nu je "vrij" bent en kunt doen wat je wil geeft dat natuurlijk een goed gevoel. Is vrij normaal denk ik. Het gebeurt heel veel.

Belediging? Was het niet hoor.

Rerisen Phoenix schreef:

@ Inanis: Met jullie bedoelde hij mij en mijn voormalige vriendin.


Heh, dat kan goed, of kon.

Ik voel me nu zelfs beter dan 4 dagen voor het uitmaken. Ik ga het denk ik niet durven zeggen maar van mijn kant gezien was er denk ik meer mis dan ik eerder dacht.

Ik denk dat je je beter zorgen kunt maken over waarom je jezelf zo graag wilt vergelijken met anderen.

[Rerisen Phoenix]

MargotTenenbaum schreef:

Ik denk dat je je beter zorgen kunt maken over waarom je jezelf zo graag wilt vergelijken met anderen.

Volgens mij heb ik het te danken aan die zorgen die ik me al erg lang maak dat ik nu sociaal goed kan functioneren.

Rerisen Phoenix schreef:

Volgens mij heb ik het te danken aan die zorgen die ik me al erg lang maak dat ik nu sociaal goed kan functioneren.

Op zich wel, maar op dit gebied is het denk ik niet nodig om je 'sociaal correct' te gedragen in plaats van gewoon als jezelf. Eventueel als iemand zegt "Goh, je bent wel erg snel over haar heen," kun je uitleggen dat je asperger hebt en daardoor gewoon heel erg rationeel reageert, maar dat je het zeker wel belangrijk vindt allemaal. Maar verder is het echt niet iets waar jij op een bepaalde manier op zou moeten reageren om 'gepast' te zijn, hoor - daarvoor reageren mensen gewoon té verschillend op gebroken relaties.

Ik vind het op zich helemaal niet zo gek dat je je er snel overheen zette. Jij was degene die het uitmaakte, dus je had -onbewust- al 'emotionele' afstand genomen van je vriendin. Vandaar dat je nu ook sneller door kan gaan met je eigen leven.

Als je bovendien alles nog eens rationeel bekijkt, is het helemaal goed te verklaren. Dat hoeft idd niet te betekenen dat je niks om haar gaf, maar dat je gewoon minder afhankelijk was/bent geworden van haar om jezelf gelukkig te voelen. Wanneer je na een relatie-beëindiging in een diep gat valt omdat je plots je grote houvast (lees: partner) kwijtraakt, is het verdriet logischerwijs groter. Dat is bij jou dus niet het geval.

[Rerisen Phoenix]

Het is inmiddels ook wel goed, heb me laatste dagen beter gevoeld en dat steeds meer getoond en men vindt me niet raar. Ik weet ook van enkele sleutelfiguren dat zij begrijpen hoe het zit, waarschijnlijk van eerste uitmaken vooral maar verder ook rationaliteit

[Inanis]

ze kon je niet bieden wat je wilde, nl intellectuele bevrediging.
een deel van de mensen snapt dat wel, anderen zullen het niet snappen.

maarja over t algemeen snappen mensen geloof ik sowieso niet veel van intelligentie, zelfs relatief 'intelligente' figuren.

maar mensen kunnen meestal wel begrijpen dat t fijn is als je goed met elkaar kunt praten/op een beetje dezelfde lijn zit.

hoewel je natuurlijk zat stellen hebt die nauwelijks gevoelens en gedachtes met elkaar delen.
mja dat is ook niet zo raar gezien het overgrote deel van de bevolking niet zo bijster slim en emotioneel ontwikkeld is.

[strontkind]

het klinkt wel een beetje zakelijk, het verhaal, maar dat kan ook je manier van opschrijven geweest zijn.
het lijkt net alsof het om een soort zakelijk faillissement gaat ipv een relatie, mis het hele gevoelsmatige in het verhaal....
misschien heb je het gewoon samen met elkaar naar je zin gehad maar geen echte verliefdheid gehad?

vosje16 schreef:

Waarom trek je je het zo erg aan wat anderen van je denken? Who cares of je liefdesverdriet snel over gaat of niet. Ik neem aan dat je je tegen niemand hierover moet verantwoorden?

Ik had een relatie van 2 jaar met mijn ex. Ik heb het uitgemaakt omdat ik zijn gedrag echt niet meer aankon, hoewel ik nog steeds smoorverliefd op hem was. Een week later begon ik een relatie met mijn huidige vriend op wie ik ok al een tijdje verliefd was. Na twee weken ongeveer was het liefdesverdriet voor mijn ex over. Niemand die mij iets gevraagd heeft of mij raar bekeken heeft omdat ik na een week een relatie met iemand anders begon...

Conclusie: Trek het je niet aan.

Oh bij deze kijk ik je wel raar aan, dat vind ik dan wel weer heel extreem - na een week een nieuwe relatie, dus

Morgan schreef:

Oh bij deze kijk ik je wel raar aan, dat vind ik dan wel weer heel extreem - na een week een nieuwe relatie, dus

het is enkel en alleen maar vreemd omdat ze beweert dat ze wél nog smoorverliefd was op haar vorige vriend en tegelijkertijd ook op haar huidige verder is er niks zo extreem aan, vind ik zo persoonlijk, om "relatief" snel een nieuwe vriend te hebben.

[Inanis]

*blue angel* schreef:

het is enkel en alleen maar vreemd omdat ze beweert dat ze wél nog smoorverliefd was op haar vorige vriend en tegelijkertijd ook op haar huidige verder is er niks zo extreem aan, vind ik zo persoonlijk, om "relatief" snel een nieuwe vriend te hebben.

mee eens

edit: en zelfs dat is nog niet zo enorm merkwaardig.

[Rerisen Phoenix]

strontkind schreef:

het klinkt wel een beetje zakelijk, het verhaal, maar dat kan ook je manier van opschrijven geweest zijn.
het lijkt net alsof het om een soort zakelijk faillissement gaat ipv een relatie, mis het hele gevoelsmatige in het verhaal....
misschien heb je het gewoon samen met elkaar naar je zin gehad maar geen echte verliefdheid gehad?

Het verhaal was ook geschreven toen het al vrijwel over was en dat het toen al vrijwel over was was reden tot het schrijven.

Verder stop ik meestal niet zo veel gevoel in wat ik zeg, ik zeg liever 'dit gevoel was er' dan dat ik dat ga zitten verwerken in de tekst.

Wat ik me nu ook realiseer, er moet wel veel liefde zijn geweest want nu dat weg is zie ik zoveel dingen die ik eerder om e.o.a. reden niet zag dat ik me amper meer kan voorstellen wat met haar te hebben gehad of gehouden.

Ik heb echt zoveel fout gedaan... alleen te excuseren door dat zij echt heel snel was (relatie in 3 dagen) en een grof misverstand.
Misverstand: ik interpreteerde haar verhaal als 'veel vertrouwen in mensheid' en 'logica & denken == win', wat zij daadwerkelijk vertelde was racisme + enige (zwakke) ondersteunende feiten.
*snip* dit was lijst van 5 dingen die me dwars zaten vanaf begin, maar die ik niet overwoog terwijl ik ze wel zag en onthield *snip*

Al deze dingen waren er al vrij snel en ik heb ze me pas de afgelopen week gerealiseerd - na het uitmaken dus, terwijl ze zeker goede argumenten voor uitmaken zijn. Een gevoelstoestand die bepaalde negatieve kanten van een partner verbergt is volgens mij liefde, en als we het over 'herstellen van' hebben moet ik er misschien op terugkomen als het willen 'heroverwegen van permissies voor de emotie liefde' valt onder niet hersteld zijn.
Dat laatste klinkt ws. weer raar maar zo zie ik het echt en zo ga ik met emoties om: ze mogen bijna niks, vooral niet als ze de waarheid voor me verbergen gezien ik bijna een compulsie voor eerlijkheid heb en een soort filie voor waarheid.

*blue angel* schreef:

het is enkel en alleen maar vreemd omdat ze beweert dat ze wél nog smoorverliefd was op haar vorige vriend en tegelijkertijd ook op haar huidige verder is er niks zo extreem aan, vind ik zo persoonlijk, om "relatief" snel een nieuwe vriend te hebben.

Vanuit mijn kader gezien wel Het zou mij nooit gebeuren en ik denk in mijn vriendengroepen ook niet.

Morgan schreef:

Vanuit mijn kader gezien wel Het zou mij nooit gebeuren en ik denk in mijn vriendengroepen ook niet.

zou je van kunnen verschieten

[Inanis]

*blue angel* schreef:

zou je van kunnen verschieten

zeg nooit, nooit