Moeder worden op je 17de.....

[wondersbestaan]

Hoi allemaal,
Ik heb zo eens rondgekeken op deze site, en het viel me op dat er erg veel vragen en onzekerheden zijn over een eventuele zwangerschap. Daarom wil ik graag mijn verhaal doen, want ik heb er zelf ook mee te maken gehad. Ik weet niet of ik iemand kan helpen met mijn verhaal, maar ik wil het toch graag met jullie delen.
Ik zal eerst eens wat meer over mezelf vertellen. Ik ben 17,5 en sinds 7 weken de gelukkigste moeder van een prachtdochter, Jasmijn. Ik ben opgegroeid zonder vader, ik was het resultaat van een one-night-stand. Ik heb mijn vader nooit gekend, ik weet niet eens of hij nog leeft. Waarschijnlijk weet hij niet eens dat ik besta, maar dit even terzijde. Mijn moeder heeft mij altijd alleen opgevoed, tot twee jaar geleden. Ik had toen al een jaar verkering met mijn vriend Jeroen. Mijn moeder ontmoette een ‘leuke’ man, en besloot met hem naar Australië te emigreren. Ik wou per sé niet mee, maar dat maakte haar niks uit. Ook zonder mij zou ze weg gaan. Ze had er geen moeite mij om mij alleen achter te laten, want ik was toch ik goede handen bij Jeroen. Vanaf dat moment bestond ik niet meer voor haar. Mijn moeder emigreerde dus, en ik was mijn huis kwijt. Gelukkig kon ik terecht bij een hele goede vriendin van mijn: Mirthe, 34 jaar en moeder van twee kinderen. Het was vanzelfsprekend dat ik bij hun is huis zou komen, want het was daar altijd al een tweede thuis voor mij geweest, ook toen mijn moeder nog in Nederland woonde. Ik kwam dus bij hun in huis wonen, en ook mijn relatie met Jeroen liep steeds beter. We wisten echt zeker: wij zouden samen oud worden. Ik was toen aan de pil en omdat we allebei nog nooit met iemand anders naar bed waren geweest, gebruikten we geen condoom. Op gegeven moment werd ik moe, misselijk, overgeven en diarree: buikgriep. Ik heb er vier dagen mee gelopen, en toen was het weer over. Zodra ik me weer iets beter voelde, had ik ook weer zin om intiem te zijn met Jeroen. En zo ging het een paar weken door. Ik voelde me helemaal thuis bij Mirthe en de kids, met Jeroen liep alles geweldig, en ik was net een paar maanden bezig met mijn laatste jaar HAVO. Totdat ik me bedacht dat ik al een paar weken niet meer ongesteld was geweest. Ik maakte me er niet zo veel zorgen om, het was altijd al onregelmatig geweest. Maar nu voelde ik gewoon, al voordat ik het wist, dat ik zwanger was. Ik heb dit aan Jeroen verteld, en de volgende dag hebben we samen een test gedaan. En inderdaad, ik was zwanger. Wat ik op dat moment voelde, is niet op te schrijven. Ik voelde zó veel tegelijk: Verdriet, angst, hoop, woede, maar ook heel veel blijdschap. En Jeroen was helemaal door het dolle heen. Het vloog me om mijn nek, en zei gelijk dat we het kindje zouden houden, dat we papa en mama gingen worden, en dat hij er altijd voor mij – ons – zou zijn. En ik wist ook gewoon gelijk zeker: dit kindje gaat er komen. Ik twijfelde er niet aan, we hebben het zelfs nooit over een abortus gehad. Daar ben ik zó fel op tegen. In mijn buik groeide een kindje, Een kindje van Jeroen en mij. Een kindje dat uniek was, er zou nooit meer een kindje komen dat hetzelfde was als dit kindje. Iedereen is immers uniek, nergens lopen er twee van iemand rond. De keuze was dus heel makkelijk voor ons. Wij zijn toen samen naar Mirthe gegaan, en hebben het haar verteld. Ze schrok natuurlijk wel even, maar zag dat wij al een keuze hadden gemaakt, en hoe gelukkig we er toch ook wel mee waren. Het was dan wel niet gepland, maar kinderen ‘plan’ je ook niet. Het is een wonder als je ze mag en kan krijgen. De dag erna ben ik naar de huisarts geweest. Die stelde vast dat ik 1,5 maand zwanger was. Hij vroeg welk voorbehoedmiddel we gebruikten. Ik vertelde dat ik alleen de pil gebruikte. Hij vroeg ook of is de laatste twee maanden misschien ziek was geweest, want dat kan de werking van de pil beïnvloeden. En inderdaad, ik had buikgriep gehad. Door de diarree was de pil onbetrouwbaar geweest, en had dus niet genoeg bescherming gegeven. Toen de huisarts dat vertelde, wist ik hoe ook wel weer. Maar op het moment zelf had ik er geen seconde meer aan gedacht, dat de pil onbetrouwbaar was geworden……
Nu moesten we natuurlijk opeens heel veel regelen. Ik zat in mijn eindexamen jaar, en wilde dat hoe dan ook halen. Jeroen was op dat moment al van school af, en was met een opleiding bezig. Ook werkte hij parttime op een makelaarskantoor, dus hij had wel een redelijk inkomen. We zouden zelfs op zoek gaan naar eigen woonruimte. En zo waren we van alles aan het regelen, totdat het noodlot toesloeg. We waren een maand verder en ik was dus 2,5 maand zwanger. Ik was op school en Jeroen zat voor zijn opleiding in Eindhoven. Tijdens het derde lesuur werd ik door mijn AC uit de klas gehaald. Ze had slecht nieuws: Jeroen had een auto-ongeluk gehad, en was op slag dood. Wat er toen door me heen ging……..Ik kon het gewoon niet geloven. Mijn Jeroen dood? Dat kon niet. Ik wilde per sé gelijk naar hem toe om hem te zien. Hij was met een ambulance naar het ziekenhuis in Eindhoven vervoerd, ondanks dat hij al dood was op het moment dat de ambulance op de plaats van het ongeluk aan kwam. Ik heb Mirthe opgebeld, en samen zijn we naar hem toegegaan. In het ziekenhuis hadden ze hem al helemaal verzorgd, dus hij zag er helemaal niet vreemd uit. De volgende dag mochten we Jeroen mee naar huis nemen, en heeft hij tot de begrafenis bij Mirthe in huis opgebaard gelegen. De begrafenis was natuurlijk heel emotioneel, maar er waren ontzettend veel mensen die mij steunde. Na de begrafenis hebben Mirthe en ik besloten dat ik bij hun is huis zou blijven wonen, ook als de baby er was. Ik ben daarna een tijdje thuis geweest, maar wilde toch graag weer naar school toe. Dat gaf me een beetje afleiding, en ik was nog steeds vastbesloten om mijn eindexamen te halen. En dat is me ook gelukt. In mei deed ik examen, ik was toen 6 maanden zwanger. Hoe het me is gelukt, weet ik niet. Maar het is me dus wel gelukt. Misschien ook wel omdat ik zó gefixeerd was op mijn examen, dat ik mijn gevoel uitschakelde. Na mijn examen kwam de klap dus alsnog. Alles, echt alles kwam er toen in één keer uit. Het feit dat ik nooit een vader had gehad en een moeder die me zomaar allen had achter gelaten. De onverwachte zwangerschap, de dood van Jeroen, en het idee dat ons kindje op zou groeien zonder Jeroen. Het werd me echt te veel en ik ben toen helemaal ingestort. Maar gelukkig was daar Mirthe. Mirthe die er altijd voor me was, die me altijd met alles hielp en die me keer op keer liet weten dat ik er niet alleen voor stond. Zij heeft me er weer uitgetrokken. En voor het eerst sinds de dood van Jeroen, kon ik weer van mijn zwangerschap genieten. Ik voelde het kleintje binnenin bewegen, en ik besefte dat ik nog heel wat over had om voor te leven. En toen ben ik er weer helemaal voor gegaan.
Eind augustus is Jasmijn geboren. De bevalling was emotioneel best wel zwaar, omdat Jeroen er niet bij was. Op het moment dat Jasmijn werd geboren, miste ik hem maar dan ooit. Maar tegelijk voelde ik me intens gelukkig toen ik jasmijn voor het eerst in mijn armen hield. En weer was daar Mirthe, die mij door de bevalling heen heeft gesleept. En nog steeds is Mirthe er altijd voor mij en Jasmijn. Ik ben nu zó gelukkig. Tuurlijk, ik mis Jeroen nog elke dag. En met Jasmijn is het ook wel eens zwaar, als ze de hele nacht heeft gehuild en ik me haar in mijn armen heb gelopen omdat ze buikkrampjes heeft. Maar jasmijn geeft mij ook zoveel kracht en warmte en vreugde. Dat kun je je echt niet voorstellen. Het is niet te beschrijven wat ik voel als ik jasmijn vast hou, als ik haar troost, voor haar zing. Als ze bij mij gedronken heeft en dan in mij armen in slaap valt. Ik kan uren naar haar staan kijken. En gister lachtte ze voor het eerst naar me. En op zo’n moment weet ik: dit is het, hier leef ik voor, dit maakt het het leven waard.
Hoe de toekomst eruit gat zien, weet ik niet. Dat weet niemand. Over een jaar hoop ik een HBO-verpleegkunde opleiding te kunnen gaan doen. Jasmijn is dan net een jaar oud. Maar voorlopig ga ik eerst alleen maar intens genieten van ons kleine wondertje.

[Nomen-nescio]

Zo wat een verhaal joh.. Dan zie ik maar weer wat voor 'n geluk ik heb dat alles ''normaal'' gaat bij mij.. Hoop dat het goed blijft gaan met jou en je dochtertje!

[wondersbestaan]

Dank je wel voor je reactie!! Het is inderdaad een heel verhaal, maar ik heb er wel heel veel van geleerd. Ook ben ik er in één keer volwassen door geworden, en sta ik veel steviger in mijn schoenen voor de toekomst.

[blaatje0000]

Woow... sjonge wat heb jij al veel meegemaakt..
toen ik het voor t eerst las had ik er even geen woorden voor...
maar iig vind ik het errug goed van jezelf dat je er zo goed mee om gaat
sterkte en succes!!!

[Quiana]

... goed van je dat je zo doorzet..
Ik vind het knap, echt knap..
Heel veel suc6 en sterkte

[jnieuwelaar]

ik zal wel weer bot overkomen, maar wat heeft dit met het forum te maken. Net alsof dit elke dag gebeurt, bij ieder meisje en dat daarom ieder meisje jouw voorbeeld maar moet volgen.

[Janicha]

wow..wat een verhaal, ik weet niet zo goed wat te zeggen..maar natuurlijk heel veel sterkte met het verlies en ontzettend veel succes met je dochtertje@!!!!

[wondersbestaan]

Even een berichtje voor de forumbaas.......
Ik heb mijn verhaal op het forum geplaatst, juist omdat dit niet zo vaak voorkomt. Ik heb veel verhalen gelezen over meisjes die een abortus hebben laten plegen, maar je leest niet zo veel (tenminste niet op dit forum) over meisjes die wel voor het kindje hebben gekozen. Daarom wou ik ook graag die kant van het verhaal laten zien.
En het is dus echt niet de bedoeling dat anderen mijn beslissing nu over moeten nemen. Zeker niet. Iedereen heeft de vrijheid om zijn eigen keuzes te maken, en ik hoop ook dat iedereen dat doet. Ik heb alleen mijn verhaal verteld en mijn eigen mening en mijn eigen kijk op bepaalde dingen gegeven. Of anderen daar wat mee doen, laat ik aan hun zelf over.........

[jnieuwelaar]

Ja maar toch blijf ik zelf sceptisch over dit soort dingen, net als vele anderen. Voel je jezelf niet veel te jong voor een kind?

Wat ik me ook afvraag is hoe oud jeroen eigenlijk was?

Trouwens ik heet ook jeroen, maar dat is helemaal niet boeiend

[wondersbestaan]

ik weet dat veel mensen mij te jong vinden voor een kind. Als ik met Jasmijn over straat loop, vragen mensen wel eens hoe ik het vind om zo'n jong zusje te hebben. Ik zeg dan gewoon dat Jasmijn niet mijn zusje, maar mijn dochtertje is. Je wil niet weten hoe ze dan reageren. Sommige doen dan net alsof ik een besmettelijke ziekte heb ofzo. En daar heb ik zó genoeg van. Er rust zo'n taboe op tienermoeders. En ik hoop dat dat ooit nog gaat veranderen. Oke, er zijn ook wel een paar mensen (buiten mijn vrienden en kennisen om) die er positief op reageren. Die het heel knap vinden dat ik toch voor mijn kindje heb gekozen. En ik wil echt niet lullig doen, hoor. Maar jij bent een man. Jij zal echt nooit weten hoe het is om er achter te komen dat er een kindje groeit in JOUW buik. Een klein wezentje dat compleet afhankelijk van jouw is. Jij zal nooit weten hoe het is om je kindje in je buik te voelen bewegen. Wat voor impact een bevalling mentaal op je heeft. Ik bedoel dit echt niet lullig, hoor. De natuur heeft nou eenmaal geregeld dat mannen geen kinderen kunnen krijgen, daar kunnen mannen zelf ook niks aan doen. Maar ik vind, dat je niet over een situatie kunt oordelen, waar je zelf niet in hebt gezeten.....
Jeroen was trouwens 19

ik ben sprakenloos, ik weet niet wat ik moet zeggen.
in ieder geval wens ik jullie heel veel geluk toe in jullie leven.
en ik vind dat je enorm sterk bent, en ik heb veel respect voor je, ik zou het niet kunnen.
ik denk dat jeroen heel trots op zou/zal zijn

[wondersbestaan]

Dankjewel Stefanlovertje voor je positieve reactie. Het doet me goed om positieve reacties te krijgen. Overigens heb ik bijna alleen nog maar positieve reacties gehad van het forum. Dankjewel allemaal......

[Rabbi Daniel]

Jij hebt ook al wat meegemaakt...

Succes!

Kort berichtje, meer weet ik ook niet te zeggen...

[Balance]

je hebt idd al heel veel meegemaakt!!
heel goed hoe je dat allemaal tot nu toe redt, dat zou ik nooit kunnen. een meisje dat 8 jaar bij me op de basisschool heeft gezeten is toevallig 3 dagen terug bevallen. Ze is nog 16, wordt over 2 maanden pas 17. Het is daarom wel goed om eens te lezen hoe een ander in zo'n situatie d'r nou over denkt. Natuurlijk is haar situatie compleet verschillend, want ze heeft nog wel een vriend en ouders, maar toch is het bij hun ook verre van goed, en door zo'n verhaal kan ik me toch weer iets beter in haar situatie inleven.

Succes met je meisje en ik hoop dat je nog vaak steun zal vinden bij Mirthe, want dat zul je denk ik toch ook nog wel veel nodig hebben!
Er denkt gelukkig ook nog iemand aan jou!

ps. Weet je moeder dat ze oma is en hoor je nog wel eens iets van haar?

[wondersbestaan]

Nee, mijn moeder weet niet dat ze oma is geworden. Toen ze emigreerde heeft ze wel een adres achtergelaten, maar ik heb in het begin niet de behoefte gehad om contact met haar op te nemen. Toen Jeroen overleed, heb ik haar wel een brief gestuurd, ze hield namelijk wel veel van Jeroen. Maar daar heb ik nooit antwoord op gehad. Later hoorde ik viavia dat ze allang niet meer op het oude adres woonde, maar niemand kon (of wilde) mij vertellen waar ze nu was. Ze weet dus niks van de dood van Jeroen en van de geboorte van Jasmijn. Misschien is het ook maar beter zo...........
En inderdaad, ik heb veel geluk met Mirthe!! Ik laat het haar ook vaak weten. Elke keer zegt ze dat ze het uit liefde voor mij en Jasmijn doet, en ik weet ook dat dat echt zo is. De hele familie heeft me trouwens heel goed geaccepteerd, dat vind ik echt ongelooflijk fijn. Ik ben Mirthe ook zó dankbaar, zij heeft mij eindelijk een thuis gegeven die ik nooit heb gehad. Mirthe heeft zelf ook twee kinderen, en ook dat klikt verschrikkelijk goed. Ze zien mij als hun grote zus, en Jasmijn is gewoon het dochtertje van hun grote zus. Dat laten ze ook echt aan iedereen weten.

[$@nd€r $@l@m@nd€r]

Wat een triest verhaal . Veel geluk in je verdere leven.

[~(¯`·.¸ Ems¸.·´¯)~]

goh meis, jij hebt nogal wat meegemaakt zeg!! weet je, je mag er echt trots op zijn hoor, dat je je zo sterk hebt kunnen houden en voor je dochtertje gekozen hebt. Ik hoop dat het je volgend jaar lukt om die studies te gaan doen, want je verdient het echt en trek je van die negatieve reacties niets aan hoor, er zijn niet veel mensen die jou zouden kunnen nadoen!

dikke kus en veel succes!
xxx
Ems

[utopian me]

wow zeg! wat een verhaal! ik vind je wel supersterk zeg! krijg er helemaal rillingen van... vooral de manier waarop je er toch zo positief over kunt zijn...
ik doe trouwens 1e jaar hbo-v en ik heb echt veel vrije tijd. dus ik zou zeggen, ga ervoor! het zal je lukken!
succes met alles.

[Mephisto]

veel sterkte en plezier met je dochter; zorg dat zij een moeder heeft die WEL er voor haar is...

[SoMeBoDy]

Ik ben echt stil geworden van je verhaal..en vooral toen ik las dat Jeroen was verongelukt. Gelukkig heb je je dochtertje nog en Mirthe. Mensen zoals Mirthe zijn er maar weinig van. Echt heel goed van der dat ze dat allemaal voor je doet

Veel succes met alles!

[bosiedorfer]

Woorden schieten tekort, als je zo'n verhaal leest. Ik kan ook niets meer zeggen, want mijn mening is al engele malen verteld. Je bent sterk. Ik bewonder je, echt. Zo veel gebeurtenissen in je leven en dan je school halen. Ik weet nog geen eens of ik mijn toetsweek wel doorkom, omdat ik ruzie heb met een vriendin. Maar nu ik dit zo lees, moet ik die toetsweek wel halen (ik zeur te veel tegen mezelf).
Succes met die kleine en de toekomst. Het ga je goed.

Chiel

Ik weet eigenlijk weinig te zeggen... Je vriend(in) die dood gaat, ik denk dat dat één van de grootste angsten is van mensen... Ik hoop dat Jasmijn (en Mirthe) genoeg is om jou op de been te houden. Heel veel succes en plezier met Jasmijn, geniet er van.

Ik 'moet' ook ff kwijt dat ik Jasmijn een leuke naam vind.

[virus1824]

Idd wat een levensverhaal.
Het zal best een hele moeilijk en verantwoordelijk leven zijn dat je lijd, ook vind ik het zielig voor die Jeroen dat hij niet kan weten of het een jongen of meisje was, en hoe ze eruit zal komen te zien.
Ik denk dat heel veel mensen die zeggen dat ze problemen hebben en het moeilijk hebben, dit verhaal eens goed moeten door lezen en beseffen dat ze het niet eens in de buurt komen van wat jij door moet maken.
Ook denk ik wel dat je wel is verlangt naar het leven van een doorsnee 17 jarige op de bank zitten en tv kijken maar ja toch ik kan me heel goed voorstellen dat je heel blij bent met je kleintje, en ik heb echt heel veel respect voor je

kei goed hoe jij er mee omgaat! ik weet zeker dat jij het allemaal wel redt! heel veel succes nog!

[Somebody Special]

Mooi doch triets om te leven.

Ook ik ben tegen abortus en zal zoiets (mocht ik ooit 'niet gewild' zwanger worden) nooit doen.

Knap van je, ik hoop dat jullie heel erg gelukkig worden.

Jij hebt het zonder vader gered en ook jouw kindje zal dat kunnen.
En Jeroen kijkt vanaf een afstandje mee en is trots op je.

Wow... Ik heb je verhaal net vier keer gelezen.. Jeetje, ik vind het echt knap dat je nu zo positief bent... en altijd aan Jasmijn hebt gedacht...

Ik dacht een tijdje terug dat ik zwanger was, ik wist het eigenlijk zeker. Mijn vriend kwam thuis met een test en voor ik die test heb gedaan, hebben we gepraat. Wat áls ik zwanger was? Zouden we het kindje dan houden? Ik ben zelf niet tegen abortus, maar in mijn situatie zou ik het nooit doen. Ik woon samer met mijn vriend, we hebben een eigen huisje, hij verdient best goed en we hebben zijn familie in ieder geval achter ons staan. Ons besluit stond dus vast: Wanneer zou blijken dat ik zwanger zou zijn, zouden we vader en moeder worden.
Maar ja, na drie van die testen en toch een soort hoop dat ik zwanger zou zijn, of misschien toch ook hopelijk niet, bleek ik niet zwanger te zijn. Op de een of andere manier was dat een opluchting, natuurlijk, ik ben nog maar 17... Maar aan de andere kant miste ik toch even iets...

Mja, in ieder geval veel geluk met Jasmijn

[wondersbestaan]

Ik kan me aan één kant wel voorstellen, dat je toch even een gemis voelde toen je niet zwanger bleek. Zoals je erover praat, merk ik dat als het zou gebeuren, jij het ook aan zou kunnen, en jij ook heel veel van je kindje zou houden. Ik zeg niet dat het makkelijk gaat worden, maar je zou het wel aankunnen.

Ook wil ik nog even reageren op virus 1824. Je zegt dat mensen die het moeilijk hebben, maar eens mijn verhaal moeten lezen om te beseffen dat ze het helemaal niet zo slecht hebben. Maar daar ben ik het eigenlijk niet helemaal mee eens. Je moet mij niet zien als een soort van maatstaaf. Zo van: Zij heeft al zoveel ellende gehad en gaat daar zo goed mee om, dat anderen zich niet zo ongelukkig mogen voelen. Oké, ik heb inderdaad al heel veel ellende gehad, maar daarom zijn de problemen van anderen niet minder waard. Iedereen zit mijn zijn eigen problemen, en anderen kunnen daar niet over oordelen of ze wel of niet belangrijk zijn. Voor mij heeft het gewoon zo moeten zijn, en dat heb ik geaccepteerd.
Ik ben trouwens wel heel erg blij met alle positieve en lieve reacties. Want ik voel me ook wel eens erg klote, en baal van alles en iedereen. Ik zou dan het liefst mijn bed in duiken, en er niet meer uitkomen. Maar als ik dan al die lieve berichtjes lees, vind ik weer de kracht om door te gaan. En dat doet me goed

Da Girl schreef:
Ik schrok me rot toen ik las dat Jeroen dood was.

Jemig, ja, ik ook... Ik zat bijna te huilen hier, ik heb echt zwaar medelijden met je, vooral omdat jou is gebeurd waar ik bij mezelf altijd bang voor ben...
Als ik zwanger zou zijn, weet ik niet wat ik zou doen, erover nadenken, vermoed ik. Ik heb een vriend waar ik bijna 3 jaar mee heb en die zegt altijd dat hij me steunt, wat er ook gebeurd. Ik ben in principe niet tegen abortus, geloof ik. Ik zou het wel moeilijk vinden!
Ik wens je heel veel sterkte met je dochter en ik vind het heel erg rot voor je dat Jeroen is overleden, maar zoals iemand anders ook al zei, hij is vast ontzettend trots op je!

Succes en veel geluk... En wat knap van je dat je je examen toch nog gehaald hebt!

Krummeltje

[Snow White]

Ik heb nooit in jouw schoenen gestaan ,maar ik wil je graag zeggen dat ik het ontzettend knap vind hoe jij je door tegenslagen heen worsteld. Ik heb veel bewondering voor het feit dat je voor je kindje hebt gekozen. (Jasmijn is trouwens een prachtige naam. ik wil niet slijmen maar het IS gewoon zo ) Jij voelde gewoon dat je er klaar voor was, luisterde naar je hart. Het doet mij zelfs verdriet dat Jeroen is overleden, hoe moet het voor jou dan wel niet zijn? Maa rik weet zeker dat het jou ook gaat lukken samen met mirte en je kleintje.

zet 'm op en veel geluk

liefs maaike

[Severus]

Meid, toen ik jouw verhaal had gelezen... ik ben er helemaal stil van. Dat jouw geluk wreed is verstoord door het overlijden van je vriend Jeroen, dat ook jouw dochter (evenals jij) haar vader nooit zal kennen.... Daar word ik zo droevig van.

Maar wat jij wel met je dochter kunt, is haar alles wat je kan over haar vader vertellen, zodat ze hem toch een beetje leert kennen. Dat ze weet wie hij was, van wie ze bepaalde trekjes heeft, wat hij leuk vond, wat hij lekker vond, etc. etc. Jouw moeder heeft vast nooit iets over jouw vader verteld, wat jij vast ook niet leuk hebt gevonden, dus met jouw dochtertje doe je het gewoon anders. En je zult ook een veel betere moeder worden dan jouw eigen moeder; een moeder die haar kind zo achterlaat zoals jouw moeder, is géén goede moeder en houdt niet (genoeg) van haar kind.

Verder ben ik allang blij dat je zo goed wordt opgevangen door je vriendin Mirthe. Ik ben blij dat er nog zo'n goede en sociale mensen bestaan als Mirthe, die zie je niet vaak meer tegenwoordig.

Ik wens je heel veel succes voor de toekomst, en ook voor Jasmijn! Het is jullie allebei zeer gegund (en Jeroen zal er daar boven ook wel voor zorgen dat het jullie een beetje voor de wind gaat).

Groetjes,

Ripper

P.S.: Heb je bij de naamkeuze voor Jasmijn ook iets meegegeven wat haar voor altijd een beetje met haar vader linkt? Bijvoorbeeld een vrouwelijke vorm van Jeroen ofzo (of een van Jeroen's andere namen) bij een van de middelste namen voor Jasmijn? Of heb je dat niet gedaan en draagt Jasmijn wel gewoon haar vaders achternaam?

Ripper schreef:


P.S.: Heb je bij de naamkeuze voor Jasmijn ook iets meegegeven wat haar voor altijd een beetje met haar vader linkt? Bijvoorbeeld een vrouwelijke vorm van Jeroen ofzo (of een van Jeroen's andere namen) bij een van de middelste namen voor Jasmijn? Of heb je dat niet gedaan en draagt Jasmijn wel gewoon haar vaders achternaam?

Dat vroeg ik me ook af.. Of hebben jullie samen de naam Jasmijn gekozen?

[wondersbestaan]

Toen Jeroen overleedt, wilde ik graag de achternaam van Jeroen gebruiken. Als ons kindje dan geboren was, zou ook die jeroens achternaam krijgen. Ik ben dat toen gaan regelen bij de gemeent, maar na heel veel bureaucratisch gedoe, kreeg ik te horen dat dat niet mogelijk was. Om Jeroens achternaam te gebruiken moesten we getrouwd zijn......En dat waren we niet. Daar baalde ik gigantisch van, maarja, wat kun je er aan doen? In het geboorteregister staat Jasmijn dus gewoon met mijn officiele achternaam. In het 'dagelijks leven' gebruiken Jasmijn en ik echter de achternaam van Mirthe. Dat was gewoon handig, omdat we bij hun in huis wonen en we helemaal opgenomen zijn in de familie. Maar ook dit is niet officieel, want dan had Mirthe mij moeten addopteren. Zover zijn we niet gegaan, want dat vonden we ook maar weer zo veel geregel. Ik woon gewoon samen met Jasmijn bij hun in huis, of dat nu wel of niet officieel mag.
De naam Jasmijn heb ik jammer genoeg niet meer samen met Jeroen kunnen bedenken. Toen Jeroen overleed, was ik pas 2,5 maand zwanger, dus hadden we nog niet echt veel tijd gehad om serieus met namen bezig te zijn. De naam Jasmijn heb ik pas laat bedacht. Een jongensnaam had ik al wel snel, maar voor een meisje vond ik het moeilijker. Er waren wel aardig wat leuke namen, maar niet echt iets waarvan ik dacht dit wordt het. Mirthe en ik waren er af en toe eens mee bzig, en opeens kwam Jasmijn in mij op. Ik vond het gelijk een mooie naam, er gaat voor mijn een bepaald gevoel van uit.
Met de doopnamen heb ik wel iets van Jeroen voor Jasmijn gebruikt. Jeroens doopnamen zijn Peterus Hendrikus. Jasmijn wordt volgende week gedoopt, en voor haar heb ik gekozen voor Jasmijn Hendrika Maria. Hendrika is dus afgeleidt van Hendrikus. Zo heeft ze toch nog iets van Jeroen. Maria heb ik verder niet zo veel mee. Het is een veel gebruikte doopnaam, en het loopt lekker na Hendrika, maar verder heeft Maria geen speciale betekenis.

[heldin]

woow, wat een verhaal zeg! ik weet niet zo goed wat ik nu moet zeggen, ik wens jullie iig veel geluk en kracht toe.
ik heb wel een vraagje, heb je eigenlijk nog contact met de ouders van Jeroen?

[Lindatje]

Ik heb heel veel respect voor je. Ik vind het onwijs goed van je dat je je verhaal hier neer zet. Er is zoveel taboe over het onderwerp 'tienermoeders'. Terwijl ik die benaming alleen al belachelijk vind. Zelf heb ik nooit in jou schoenen gestaan en zou ik ook helemaal niet toe zijn aan een kindje, maar zoals ik jou verhaaal lees vind ik het ontzettend knap dat je daar doorheen bent gegaan en gekomen. Niet opgeven maar doorgaan is jou instelling en ik denk dat jou verhaal best een voorbeeld verhaal kan zijn voor andere meiden, in welke situatie dan ook!

Ik wens je alle geluk van de wereld toe, samen met Jasmijn!
En natuurlijk zullen er nog moeilijke momenten komen, elk kind gaat nou eenmaal puberen denk ik, maar ik zou als ik jou was eerst lekker genieten en inderdaad alles gewoon over je heen laten komen!
Ik vind het echt knap van je!

P.s. Jasmijn is inderdaad een mooie naam

[MissBi@tch]

wow wat een verhaal zeg, ik was t aan t lezen en had totaal niet verwacht dat jeroen dood zou zijn echt je hebt wel heel veel meegemaakt en dat in zon korte tijd zeg! keiknap van je dat je je daar doorheen hebt geslagen en keifijn dat je zon tof iemand als Mirthe hebt die je steunt! sonde dat het contact met je moeder helemaal weg is anders zou ze waarschijnlijk toch ontzettend trots op je zijn!!! sterkte en veel geluk met je dochtertje!!!

[Yamyam]

Jee......

*stilte*

Ik vind t HEEEEEEEEEEl erg goed van je; volgensmij ben je er ook heel erg (geestelijk) door gegroeid.
Mooie naam, Jasmijn, ik had vroeger een heel leuk vriendinnetje dat zo heette. Eigenwijs was ze.

[aquafemme]

Ik heb veel respect voor je.

Ik weet niet wat ik zou doen, in jou positie. Mensen praten gemakkelijk over abortus, maar als het eenmaal in je groeit dan is het gewoon moeilijk om afstand te doen lijkt mij.

Je hebt het al moeilijk genoeg gehad, en dan komt de dood van je vriend er ook nog eens bij. Lijkt me erg verschrikkelijk.

Sterkte meid, en in de toekomst kijken samen metje dochter, Jasmijn.



ps: kan je niet eens een fotootje laten zien?

[wondersbestaan]

Ik zou graag een fotootje willen plaatsen, maar ik weet niet hoe dat moet. Ik kan geen foto´s op mijn computer zetten......Ik heb geen scanner en ook geen digitale camera.....Maar ik zal kijken of ik iets anders kan verzinnen

[Blisz]

wat een verhaal zeg wow.....
het lijkt wel net niet echt net als of je een boek zit te lezen...
wat zal jij het moelijk hebben gehad en natuurlijk hebben...
k snap dat je echt heel blij met je dochtertje bent is natuurlijk ook een stukje van hem zeg maar ja weet niet hoe ik dat moet zeggen...
ieder geval heel veel succes met alles en veel plezier met je dochtertje...
sterkte

KuzZzZz.....

[Dr_Love]

Zo, wat een drama allemaal zeg. Wat moet dat allemaal zwaar geweest zijn.
Ik vind het wel heel knap dat het eigenlijk zo goed met je gaat. Al die tegenslagen doen je nou niet bepaald goed. Dat je niet een ongeloofelijk slecht zelfbeeld heb gekregen. Ik bedoel.....je krijgt dan toch echt zoiets van; waarom moet mij dat nou weer allemaal overkomen.

Ik wilde ook nog zeggen dat ik het heel goed van je vind dat je geen abortus hebt gedaan. Ik kan het ook niet beter uitleggen, dan jij al gedaan hebt. Ik ben het er helemaal mee eens.

Maar ik wilde eigenlijk één ding weten; Heb je ooit wel is gedacht....hadden we nou maar de pil en condoom gebruikt.


Ik ben nogal aangeslagen door je verhaal, dus ik weet verder even niks te schrijven, maar ik wens je verder nog heel veel sterkte en ik weet zeker, dat alles helemaal goed gaat komen.

ik kreeg echt traantjes in mijn ogen toen ik je verhaal las...


alles wat ik zou willen zeggen staat hierboven ook al, maar ik wou toch gauw even iets voor je typen

succes meissie, het ga je goed


xxx

[iron-flower]

wat een verhaal, ik vind het echt heel knap van je dat het allemaal zo goed gaat terwijl je zoveel hebt meegemaakt, dat je je examen hebt gehaald, en dat je volgend jaar aan die opleiding gaat beginnen...

veel geluk met je dochtertje en suc6

[ff raad nodig]

IK HEB ECHT BEWONDERING VOOR JE!!!!!

Ik vind het heel knap dat jij dit allemaal heb doorstaan! Je had echt een lange weg te gaan... Vind het heel goed dat je bij Myrthe mocht komen wonen en daar gewoon verder leven dat is gewoon je tweede moeder en daar heb je heel steun bij gehad zonder haar had je er nooit zo doorheen kunnen komen...

Ik zal je eerlijk vertellen dat ik eigenlijk altijd wel stiekem hoop dat ik en mijn vriend ook "per ongeluk" een kindje verwachten eerst dacht ik het ook omdat ik aan de pil was en een week te laat ongesteld was geworden dus toen werd ik ongesteld en was ik net zoals je bij iemand hiervoor las toch wel teleurgesteld... Je zit er gelijk veel over te praten en dat maakt je nieuwsgierig enzo

Maar ik denk dat als ik me HAVO heb afgerond dit jaar mei dat ik daarna toch wel snel aan een gezinnetje wil beginnen. Het klinkt een beetje dom allemaal maar ik sta echt heel goed tegenover kinderen en weet alle voor en nadelen het is niet altijd een pretje maar ik heb er echt heel veel voor over...

Maar weer even terug naar jou, ik vind het heel goed dat je er zo doorheen bent gekomen en dat je zo trots en gelukkig met de kleine ben!
Heel veel plezier met Jasmijn en ik hoop dat je zo lang als je dat zelf wilt en kan bij Myrthe kan blijven daar heb je veel steun bij!!
Ik hoop voor je dat je volgend jaar aan je opleiding kan beginnen het is altijd makkelijk om verder te leren voor een beroep voor je eigen zelfstandigheid!

Groetjes en veel plezier!

[DarkCat]

Ik doe het je niet na denk ik.. aan de andere kant zou ik het waarschijnlijk niet over mn hart kunnen verkrijgen om abortus te plegen. Ik sowieso bewondering voor jonge moeders in moeilijke situaties. Jij bent niet de enige, wat dat betreft. Maar het zijn er niet veel..

[wondersbestaan]

Ik zal je eerlijk vertellen dat ik eigenlijk altijd wel stiekem hoop dat ik en mijn vriend ook "per ongeluk" een kindje verwachten eerst dacht ik het ook omdat ik aan de pil was en een week te laat ongesteld was geworden dus toen werd ik ongesteld en was ik net zoals je bij iemand hiervoor las toch wel teleurgesteld... Je zit er gelijk veel over te praten en dat maakt je nieuwsgierig enzo

Ik vind het helemaal niet zo gek klinken dat je denkt dat je al klaar bent voor een kindje. Tuurlijk, veel van jouw leeftijd zijn er nog helemaal niet mee bezig. Maar als jij alle voor en tegenargumenten hebt overwogen, en als je vriend het er mee eens is, denk ik aan één kant waarom niet? Maar ik kan je wel adviseren, denk er echt goed over na. Ik had die kans niet. En als ik niet onverwacht zwanger was geworden, hadden jeroen en ik er ook nog niet voor gekozen. Dan hadden we er nog een paar jaar mee willen wacht. Ik ben echt ontzettend blij met jasmijn, en ik hou zielsveel van haar, maar als ik niet onverwacht zwanger was geworden, had alles heel anders gelopen. Dat weet ik wel. Maar het is natuurlijk je eigen keuze. Wat je ook beslist, of wat er ook gebeurd, ik wens je veel succes!!

[blacky]

Zo jij hebt echt veel meegemaakt, maar heeel erg veel succes en sterkte....en je hebt altijd iets van Jeroen bij je, Jasmijn. Ik hoop dat je in Jasmijn heel veel mooie dingen van hem kan herkennen.

[Droyd]

Ik wil hier wel even kort op reageren maar ik schiet even wat woorden tekort Je hebt heel wat meegemaakt enzo, echt mooi om te horen dat je er op deze manier uitkomt alhoewel er nog heel veel kan gebeuren, zowel goed of slechte dingen dan.
Alleen jammer dat je op die leeftijd al moest zwanger worden, en dat terwijl je er niets kon aandoen.

Ik hoop echt et beste voor jou echt waar